Πορτογαλία Μαδέιρα-Λισσαβώνα.Γαμήλιο στον υποτροπικό παράδεισο του Ατλαντικού και στις όχθες του Τάγου.

[alma]

Ο καιρός άρχισε να χαλάει και το μικρό 6 μελες γκρουπάκι που αποτελούνταν από εμάς ένα ζευγάρι Άγγλων και ένα Πορτογάλων αρχισε να τουρτουρίζει και να μπαίνει σιγά-σιγά στο πουλμανάκι. Οι επόμενες στάσεις σε miradouro ήταν λίγο μαρτυρικές γιατί το κρύο είχε αρχίσει να γίνεται αφόρητο. Ακόμα και οι Άγγλοι γκρίνιαζαν …Έτσι κατευθυνθήκαμε προς το Ribeiro Frio ή ψυχρό ποτάμι. Όνομα και πράγμα. Σαν τοποθεσία ήταν όμορφο, πράσινο και αρκετά συμπαθητικό σαν οικισμός. Το βασικό αξιοθέατο της περιοχής ήταν το εκτροφείο πέστροφας και οι μικρές λιμνούλες ανάμεσα στα δέντρα. Δυστυχώς μια και το τοπικό πρακτορείο δεν μας είχε προειδοποιήσει για τις καιρικές συνθήκες που θα αντιμετωπίζαμε, όλοι είμαστε ελαφριά ντυμένοι. Έτσι κατευθυνθήκαμε προς το καφέ της περιοχής, ψάχνοντας ένα μέρος να χωθούμε. Ουδέν κακόν αμιγές καλού.
Σαν να μεταφερθήκαμε σε άλλη χώρα, άλλη πόλη, άλλη εποχή, άλλη χρονική περίοδο. Ένας ζεστός χώρος όπου κυριαρχούσε το ξύλο και έμοιαζε με κάτι μεταξύ σαλούν και μπαρ παλιάς εποχής. Πιάσαμε θέση κοντά στο τζάκι όπου το χρυσοκόκκινο χρώμα της φλόγας του έμοιαζε σωτήριο για μας. Κάτσαμε στα ξύλινα καρεκλάκια και περιμέναμε ώσπου ένας συμπαθητικός μικρόσωμος κύριος ήρθε να πάρει παραγγελία. Ζητήσαμε ζεστό τσάι και πιάσαμε κουβέντα, την οποία διέκοψαν μερικοί Άγγλοι από άλλο γκρουπ που μόλις είχαν φτάσει στην περιοχή. Μερικοί φορούσαν σανδάλια και μπήκαν μέσα τρέμοντας από το κρύο.
‘’Oh, it’s really cold, isn’t it?” μου είπε μια Αγγλίδα που πήρε θέση δίπλα μου στο τζάκι.
Άστα να πάνε φίλη μου.
Εκείνη την ώρα θυμήθηκα ότι ο Pedro, ο οδηγός μας έλεγε συνέχεια στο πούλμαν: “No, it is not cold.” Μετά από ώρα είχε παραδεχτεί ότι είχε κρύο, αλλά μόνο σήμερα στην περιοχή.
Ο ιδιοκτήτης του μικρού μπαρ, όπου βρήκαμε καταφύγιο όμως , είχε άλλη γνώμη.
<<Πάντα έχει κρύο, εδώ πάνω>> είπε κουνώντας το κεφάλι.
Φύγαμε από το μπαράκι και φτάσαμε τρέμοντας ως το βανάκι για την επιστροφή. Το βράδυ είχαμε πυρετό και καμία διάθεση για έξοδο.

 

[alma]

Την επόμενη μέρα μετά τον επεισοδιακό γύρο στα ανατολικά της προηγούμενης αποφασίσαμε να ξεκουραστούμε και να απολαύσουμε τις παροχές του ξενοδοχείου. Παρεμπιπτόντως κάθε μέρα μας χτυπούσαν την πόρτα και μας έφερναν σοκολατάκια, λόγω honeymoon. Αργότερα ξεκινήσαμε πάλι να βολτάρουμε στη Φουντσαλ. Περπατήσαμε στην πλακόστρωτη πλατεία δημαρχείου περνώντας από το Mercado dos lavradores, νωρίς αυτή τη φορά για να θαυμάσουμε εκτός από τα εξωτικά φρούτα και λουλούδια και τις ψαρούκλες του Ατλαντικού και ιδιαίτερα το μεγάλο σκουρόχρωμο ψάρι espada. Το Mercado dos lavradores αν και σε κεντρικό σημείο είναι από τα λίγα μέρη όπου έβλεπες μερικούς ναρκομανείς ξαπλωμένους στα διπλανά σκαλιά, οπότε χρειάζεται λίγη προσοχή αν και δεν νιώθεις ιδιαίτερη απειλή.


Περπατήσαμε ως τη συνοικία με τις ζωγραφισμένες πόρτες για άλλη μια φορά, όπου μια γκαλερί έργων τέχνης με ζωγραφιές εμπνευσμένες από το νησί τραβούσε την προσοχή.
Επίσης επισκεφτήκαμε το Madeira Story Center που είναι ένα διαδραστικό Μουσείο Ιστορίας. Εκεί μαθαίνεις την ιστορία του Αρχιπελάγους που περιλαμβάνει εκτός από τη Μαδέιρα και το Porto Santo , τα Ilhas Desertas και Selvagens. Επίσης έχει πολλές πληροφορίες για τους πρώτους κατοίκους, πώς έβγαλαν χρήματα από το εμπόριο κλπ. Έχει εκτός από κάρτες, διαδραστικούς πίνακες, φωτογραφίες και αντικείμενα, κάποια κέρινα ομοιώματα των πρώτων θαλασσοπόρων. Επιπλέον, μπορείς να θαυμάσεις τη θέα από την ταράτσα του. Τα 10 ευρώ είσοδος είναι πολλά κατά τη γνώμη μου ,αλλά να περνάω κάθε μέρα από έξω και να μην μπω τελικά… απωθημένο θα μου έμενε.


Το βράδυ περπατώντας ανάμεσα στους φοίνικες και τις λιλά ορτανσίες, θόρυβος διαπερνούσε την ησυχία που είχε άλλες μέρες. Ένα φεστιβάλ με δυνατή μουσική και νέους 15-20 ετών που έπιναν τη μία poncha μετά την άλλη έδινε ζωή το βράδυ στην πλατεία. Φάγαμε σε ένα εστιατόριο με όμορφο κήπο και ωραίες ψαρόσουπες σαν πρώτο πιάτο, συζητώντας για την κατάσταση στον ευρωπαϊκό νότο με τους σερβιτόρους. Επιστρέφοντας στο ξενοδοχείο το βράδυ για άλλη μια φορά, θαυμάζοντας τις φαρδιές φωτισμένες λεωφόρους, με τα πανύψηλα δέντρα και αρκετά κτίρια σε αποικιακό στυλ, σκεφτήκαμε για άλλη μια φορά ότι το νησί με την αποικιακή αύρα και τις ευρωπαϊκές υποδομές ήταν καλή επιλογή για ταξίδι.

 

[alma]

Το επόμενο πρωινό αποφασίσαμε να το περάσουμε χαλαρά. Αφού φάγαμε του σκασμού από τον ατέλειωτο μπουφέ αποφασίσαμε να εξερευνήσουμε και λίγο τον περιβάλλοντα χώρο του ξενοδοχείου. Κάναμε μια βόλτα στον κήπο με τους φοίνικες και γύρω από την πισίνα όπου οι βορειοευρωπαίοι είχαν απλώσει από νωρίς τις πετσέτες τους για να κατοχυρώσουν τις θέσεις. Μια και δεν μας ενδιέφερε το μπάνιο στην πισίνα,αποφασίσαμε να θαυμάσουμε τη θέα από το ξενοδοχείο, όπου τα πράσινα, κόκκινα, κίτρινα και λιλά χρώματα των φυτών, μπερδεύονταν με το γαλάζιο της πισίνας και το μπλε του Ατλαντικού σαν ένα τεράστιο ουράνιο τόξο.


Όταν ο ουρανός άρχισε να παίρνει φούξια και ροζ χρώματα και ο ήλιος σιγά-σιγά να χάνεται αποφασίσαμε να βγούμε για την τελευταία βραδινή έξοδο στο νησί μια και την άλλη μέρα αναχωρούσαμε. Η βραδιά στη Μαδέρα ήταν πιο μελαγχολική ή εμένα μου φαινόταν? Καθίσαμε για φαγητό στο Gavião Novo . Απ’έξω πλανόδιοι μουσικοί μας ταξίδευαν με ήχους από όλο τον κόσμο. Από Αργεντινή και Ιταλία, μέχρι το ελληνικό συρτάκι ακούστηκε (είχε μάλιστα μεγάλη απήχηση στους παριστάμενους). :xmas_smile:



Το επόμενο πρωί ξεκινήσαμε για την τελευταία έξοδο στο νησί. Περπατήσαμε λίγο ώσπου ξέσπασε καταιγίδα. Ο καιρός στην Φουνσάλ δεν έμοιαζε με τις προηγούμενες μέρες. Καταφύγαμε στο εμπορικό κέντρο Dolce Vita για καφέ φαγητό και ψώνια και μετά με λύπη μας κατευθυνθήκαμε προς το αεροδρόμιο για αναχώρηση. Όχι τόσο γρήγορα όμως… Τα μαύρα σύννεφα, ο σκούρος ουρανός, ο αέρας που λυσσομανούσε και ο Ατλαντικός που ήταν πιο σκούρος από ποτέ έδειχναν ότι ο καιρός είχε άλλα σχέδια…

 

[alma]

Όσες μέρες μείναμε στην Μαδέρα, τέτοιο πράγμα δεν είχαμε δει. Ο αέρας τραβούσε τους φοίνικες με τέτοια μανία ,που νόμιζες ότι θα ξεριζωθούν. Η καθυστέρηση της πτήσης μας έμοιαζε πλέον αναπόφευκτη. Γύρισα δύο και τρεις και τέσσερις φορές το μικρό αεροδρόμιο. Πόσο να χαζέψεις τα όμορφα μπουκέτα με τα πολύχρωμα λουλούδια που αγόραζαν κυρίως οι Πορτογάλοι (αφού Λισσαβώνα-Μαδέρα δεν είναι πολύωρη πτήση και τα λουλούδια θα άντεχαν), τα αναμνηστικά και πόσους χυμούς με εξωτικά φρούτα να πιείς? Οι Άγγλοι έφευγαν κατά εκατοντάδες με πτήσεις charter για διάφορες περιοχές της Αγγλίας. Τελικά μετά από λίγες ώρες το αεροπλάνο μας ξεκίνησε για Λισσαβώνα. Παρά τη λαχτάρα να δούμε την πορτογαλική πρωτεύουσα με έπιασε μελαγχολία. Τελικά ήθελα όντως να φύγω από το νησί? Μήπως να περνούσαμε εκεί όλο το γαμήλιο?

Μερικές πληροφορίες ακόμα:
1)To νησί έχει πολλά εστιατόρια αλλά τα πιο δημοφιλή θέλουν κράτηση πρώτα, αλλιώς είναι σχεδόν απίθανο να βρεις θέση, ειδικά τα σαββατοκύριακα.


2)Αν κάποιος χρειαστεί φαρμακείο στο εμπορικό κέντρο Dolce Vita στο κέντρο της Funchal υπάρχει ένα που λειτουργεί καθημερινά (και σαββατοκύριακα) ως τα μεσάνυχτα.


3)Αν κάποιος πάθει καταναλωτική μανία, τα μαγαζιά στο εμπορικό κέντρο Dolce Vita είναι ανοιχτά ως τις 11 το βράδυ, με πασίγνωστες μάρκες ,η χαρά του καπιταλισμού και του καταναλωτισμού.


4)Αν κάποιος θέλει να απολαύσει τα μπάνια του να ξέρει ότι στη Μαδέρα ΔΕΝ πας κυρίως για μπάνιο. Μέρη για μπάνιο υπάρχουν στο Machico, το Porto Moniz κλπ,αλλά το καλύτερο μέρος για μπάνιο,είναι το γειτονικό νησί Porto Santo με αμμουδερή παραλία γύρω στα 7 χιλιόμετρα.H Μαδέρα φημίζεται για την υπέροχη φύση της.


5)Οι κάτοικοι είναι ευγενέστατοι και φιλόξενοι. Οι πιο πολλοί μιλάνε αγγλικά και συνεννοούνται και στα ισπανικά. Ακόμα και κάποιοι παππούδες σε χωριά που δεν μιλάνε αγγλικά προσπαθούν ακόμα και με νοήματα να σε εξυπηρετήσουν. Ωστόσο το να μάθετε μερικές πορτογαλικές λέξεις πριν πάτε είναι χρήσιμο και θα τους χαροποιήσει.


6)Οι Έλληνες στο νησί είναι σχεδόν ανύπαρκτοι. Τόσες μέρες γυρίζαμε πάνω-κάτω και ήταν η πρώτη φορά σε ταξίδι μας στο εξωτερικό που δεν είδαμε ούτε έναν. Αντίθετα στη Λισσαβώνα γινόταν χαμός από Έλληνες.

 

[alma]

Φτάσαμε στη Λισσαβώνα αργά το βράδυ. Πήραμε ταξί και πληρώσαμε μόλις 15 ευρώ, αφού το αεροδρόμιο βρίσκεται κοντά στο κέντρο της πόλης. Ο ταξιτζής μας διηγιόνταν τη ζωή του, εν μέσω συζήτησης για την γενική οικονομική κρίση στη Νότια Ευρώπη. Ήταν λίγο πάνω από 30 ετών, είχε ήδη 3 παιδιά, αν και θεωρούσε ότι παντρεύτηκε μεγάλος. Στα 25 του!!! Ζούσαν σε ένα προάστιο της πόλης ,όπου ήταν οικονομικά τα διαμερίσματα.



Αργότερα-τις επόμενες μέρες- είδαμε περνώντας μερικές φορές με το τρένο πόσο φτωχά ήταν αυτά τα προάστια. Το τι εργατική πολυκατοικία σε χείριστη κατάσταση είδαμε δεν λέγαται. Στο σταθμό Benfica, έγχρωμοι με φτωχικά ρούχα έμπαιναν σε διαμερίσματα που έμοιαζαν με κουτιά. Αλλά αυτά τα είδαμε αργότερα…



Εκείνη τη βραδιά που φτάσαμε ήμασταν αρκετά κουρασμένοι. Το επόμενο πρωί όμως… Μετά από ένα υπέρπληρες πρωινό, σειρά είχαν βασικά αξιοθέατα… Μοναστήρι Ιερωνυμιτών, εθνικό αρχαιολογικό μουσείο, Πύργος Belem,μνημείο ανακαλύψεων, βόλτες στις όχθες του Τάγου ,παγωτό με θέα το ποτάμι (ωραίο αλλά μπροστά στο παγωτό της Μαδέρα δεν έπιανε μία). Σειρά είχε η επίσκεψη στο Oceanario που ήταν από τα αγαπημένα μου κομμάτια του ταξιδιού. Σπάνια αλλά και συνηθισμένα ψάρια, πιγκουίνοι, σαλάχια,oystercatchers και διάφορα άλλα είδη θαλάσσιας ζωής… Το μόνο που δεν θεωρώ ότι άξιζε ήταν τα έξτρα χρήματα που δώσαμε για μια έκτακτη έκθεση, υποτίθεται με θαλάσσιες χελώνες αλλά ουσιαστικά δεν έλεγε κάτι. Ακολουθώντας τη συμβουλή της συμφορουμίτισσας Ευαγγελίας κλείσαμε στο 100 maneiras. Ενδιαφέρουσα εμπειρία με degustation menu. Την επόμενη μέρα θα βλέπαμε την παραμυθένια Σίντρα….:xmas_biggrin:

 

[underwater]

Το κεφάλαιο με τη Σίντρα το περιμένω πώς και πώς! :xmas_biggrin:
Βάλε πολλές φωτός! :xmas_smile:

Πάντως φαντάζομαι ψιλοξενέρωμα η Λισσαβώνα μετά τη Μαδέρα; Ή όχι;

 

[alma]

Το κεφάλαιο με τη Σίντρα το περιμένω πώς και πώς! :xmas_biggrin:
Βάλε πολλές φωτός! :xmas_smile:

Πάντως φαντάζομαι ψιλοξενέρωμα η Λισσαβώνα μετά τη Μαδέρα; Ή όχι;

Η αλήθεια είναι πως δεν θα το έλεγα ξενέρωμα,απλώς θυμήθηκα κάτι που μου είχε πει η συμφορουμίτισσα Άννυ.Η Λισσαβώνα δεν θα σε κερδίσει αμέσως,αλλά σιγά-σιγά.Η πόλη δεν έχει τη μεγαλοπρέπεια της έταιρης ιβηρικής πρωτεύουσας,δηλαδή της Μαδρίτης,αλλά έχει αύρα Ατλαντικού,αποιακό στυλ σε πολλές περιοχές της και μια αύρα ξεπεσμένης αριστοκρατίας σε κάποιους οικισμούς.Οι κάτοικοι ήταν πολύ εξυπηρετικοί και φιλόξενοι.Την αγάπησα ειδικά τις τελευταίες μέρες.:xmas_wink:

Ωστόσο η Μαδέρα σίγουρα ήταν κάτι το διαφορετικό.Η Λισσαβώνα είναι άλλη μια μεγαλούπολη,με τα θετικά και τα αρνητικά που αυτό συνεπάγεται.

 

[underwater]

Η Λισσαβώνα δεν θα σε κερδίσει αμέσως,αλλά σιγά-σιγά.Η πόλη δεν έχει τη μεγαλοπρέπεια της έταιρης ιβηρικής πρωτεύουσας,δηλαδή της Μαδρίτης,αλλά έχει αύρα Ατλαντικού,αποιακό στυλ σε πολλές περιοχές της και μια αύρα ξεπεσμένης αριστοκρατίας σε κάποιους οικισμούς.

Εγώ πέρασα 10 περίπου ώρες στη Λισσαβώνα πριν πετάξω για Μαδέρα και σε σχέση με σένα έχω μια πολύ μικρή και αποσπασματική άποψη για αυτή την πόλη, την οποία θα ήθελα να ανακαλύψω σε άλλο ταξίδι! Θα συμφωνήσω με αυτά που λες. Αισθάνθηκα ότι έχει πολλά να μου δώσει αν μπορέσω να την εξερευνήσω. Αλλά η Μαδέρα ήταν απλά μαγεία! :xmas_smile: Νομίζω ότι θα απογοητευόμουν αν πήγαινα Λισσαβώνα αμέσως μετά και γι' αυτό ρώτησα πώς το είδες εσύ. Πάντως σαν πόλη μου άρεσε περισσότερο από τη Μαδρίτη.

Οι κάτοικοι ήταν πολύ εξυπηρετικοί και φιλόξενοι.

Στο λίγο της παραμονής μου το παρατήρησα αυτό που λες για τους κατοίκους, δηλ. ότι ήταν αυθεντικά φιλόξενοι (αν και όχι τόσο εξωστρεφείς όσο λοιποί Νοτιοευρωπαίοι). Στη Μαδέρα ήταν μεν εξυπηρετικότατοι, αλλά ως εκεί. Τους έλειπε το κομμάτι της έμφυτης ζεστασιάς. Εν τέλει παίζει η Μαδέρα να είναι όντως "κράτος εν κράτει" με πολλές διαφορές στην κουλτούρα, όπως μου είχαν αναφέρει ορισμένοι Μαδεριανοί.

 

[alma]

Η αλήθεια είναι ότι περισσότερη εντύπωση μας έκανε η διαφορά στο βιοτικό επίπεδο,αλλά και στα σπίτια,στα καταστήματα και γενικά στα περισσότερα κτίρια...τη φτώχια που έβλεπες στις φτωχογειτονιές της Λισσαβώνας,τα διαμερίσματα με τα σπασμένα στόρια και παράθυρα δεν τα είδαμε πουθενά στη Μαδέρα.Εν τω μεταξύ πριν λίγες μέρες έβλεπα στις ειδήσεις των 8 ένα ρεπορτάζ που έλεγε ότι κατηγορούν τον πρόεδρο της Μαδέρας ότι χρησιμοποίησε σχεδόν όλα τα χρήματα της ΕΕ για το νησί και δεν έφταναν για την υπόλοιπη χώρα...Πάντως το νησί έχει τέλειες υποδομές...Στη wikipedia βέβαια η Μαδέρα αναφέρεται ως η δεύτερη πλουσιότερη περιοχή της Πορτογαλίας(την τοποθετεί μετά τη Λισσαβώνα).
Από κατοίκους δεν έχω παράπονο.Ήταν όλοι άψογοι...Αγαπημένος λαός τελικά οι Πορτογάλοι.:xmas_biggrin:

 

[alma]

Μερικές ακόμα φωτογραφίες από Λισσαβώνα:

Oystercatchers από το Oceanario :

Από το 100 maneiras :

 

[voulina]

Νομίζω ότι κάνατε πολύ καλή επιλογή για γαμήλιο ταξίδι και σ'ευχαριστώ πολύ που το μοιράζεται μαζί μας (και μας βάζεις και ιδέες)! Εύχομαι να είστε πάντα καλά και να ζήσετε αγαπημένοι!! :xmas_smile:

 

[alma]

Νομίζω ότι κάνατε πολύ καλή επιλογή για γαμήλιο ταξίδι και σ'ευχαριστώ πολύ που το μοιράζεται μαζί μας (και μας βάζεις και ιδέες)! Εύχομαι να είστε πάντα καλά και να ζήσετε αγαπημένοι!! :xmas_smile:

Σε ευχαριστώ πολύ.Σου εύχομαι κι εγώ ότι καλύτερο.Μακάρι να σας έβαλα ιδέες.:xmas_smile:Είναι πολύ ωραίο μέρος και δεν έχει αλωθεί από τον τουρισμό ειδικά η Μαδέρα.Αλλά και η Λισσαβώνα είναι μια πόλη που μου δημιουργεί μια νοσταλγική διάθεση και διαφέρει από άλλες ευρωπαικές πρωτεύουσες.