Πορτογαλία Μαδέιρα-Λισσαβώνα.Γαμήλιο στον υποτροπικό παράδεισο του Ατλαντικού και στις όχθες του Τάγου.

[makisg]

και εγώ παρακολούθησα με μεγάλο ενδιαφέρον την πανέμορφη ιστορία σου με τις υπέροχες φωτογραφίες,σ'ευχαριστώ και σου εύχομαι Καλή Χρονιά.:xmas_biggrin:

 

[alma]

και εγώ παρακολούθησα με μεγάλο ενδιαφέρον την πανέμορφη ιστορία σου με τις υπέροχες φωτογραφίες,σ'ευχαριστώ και σου εύχομαι Καλή Χρονιά.:xmas_biggrin:

Καλή χρονιά και σε σένα.Ευχαριστώ για τα καλά σου λόγια.Ελπίζω να συνεχίσεις να παρακολουθείς ως το τέλος.Ακολουθεί Σίντρα στο επόμενο κεφάλαιο.:xmas_biggrin:

 

[alma]

Ξεκινήσαμε με το τρένο από τη Λισσαβώνα για Σίντρα. Με την lisboa card που είχαμε βγάλει στο αεροδρόμιο της Λισσαβώνας την προηγούμενη, είχαμε δωρεάν εισητήριο τρένου και για Σίντρα. Μετά πήραμε λεωφορείο ως την είσοδο του Palacio da Pena και από εκεί ένα μικρό τρενάκι που σε ανέβαζε ως το Παλάτι, από ένα στριφογυριστό δρόμο μέσα στη φύση.


Οι προαύλιοι χώροι του Palacio da Pena ήταν σκέτη μαγεία. Το ίδιο το παλάτι ήταν μεν παραμυθένιο, αλλά θα ήταν ακόμα καλύτερο αν το συντηρούσαν λίγο περισσότερο. Τα υπέροχα χρώματα του ήταν κάπως ξεθωριασμένα και η υγρασία εμφανής. Το εσωτερικό ήταν πολυτελές όπως στα περισσότερα ευρωπαϊκά παλάτια και μέσα γίνονταν-ευτυχώς-εργασίες συντήρησης. Οι φωτογραφίες των δωματίων του παλατιού απαγορεύονταν αυστηρά και όποιος προσπαθούσε να βγάλει του έκαναν πολύ έντονα παρατήρηση. Ομολογώ ότι ποτέ δεν έχω δει να εξαγριώνονται τόσο με όποιον βγάζει φωτογραφίες. Σε άλλα παλάτια (π.χ. Palacio Real στη Μαδρίτη) επίσης μου έχει τύχει να απαγορεύουν τις φωτογραφίες, αλλά ποτέ με τέτοιο έντονο τρόπο. Από τους προαύλιους χώρους είδαμε λίγα πράγματα γιατί καταλάμβαναν τεράστιες εκτάσεις. Άνετα περνάς μια μέρα εκεί.


Στη συνέχεια κατευθυνθήκαμε στην Quinta da Regaleira, που αποτελεί άλλο βασικό αξιοθέατο στη Σίντρα. Ο πρώτος ιδιοκτήτης της ήταν ο Carvalho Monteiro ,κληρονόμος μεγάλης περιουσίας, την οποία αύξησε πουλώντας καφέ και πολύτιμους λίθους. Θεωρούνταν εκκεντρικός και σε αυτόν οφείλονται τα μυστηριώδη σύμβολα που υπήρχαν στο παλάτι. Εκεί το κάστρο αλλά και οι κήποι εξέπεμπαν κάτι το μυστηριακό και νοσταλγικό συγχρόνως. Οι λιμνούλες ,τα αγάλματα και τα σιντριβάνια έμοιαζαν σαν μαγεμένα και στοιχειωμένα. Έδινε μια απόκοσμη αίσθηση παραμυθιού. Στον κήπο υπάρχει ένα περίπλοκο σύστημα από τούνελ που θεωρήθηκε ότι συμβολίζει την σχέση θανάτου και Αναστάσεως.

Ενδιαφέροντα όλα αυτά αλλά με τόσο περπάτημα το πρώτο που θέλαμε ήταν να ξεκουραστούμε και να φάμε. Στη συνέχεια σειρά είχε η βόλτα στο γραφικό ιστορικό κέντρο της πόλης. Η Σίντρα είναι πανέμορφη και αξίζει να την περπατήσεις και να χωθείς στα σοκάκια της. Ένα γραφικό καφέ στην γωνία μιας ανηφόρας έγινε το καταφύγιο μας όταν έπιασε βροχή. Γυρίσαμε στη Λισσαβώνα κουρασμένοι αλλά και ανυπόμονοι για την επόμενη μέρα.
Η συνοικία Alfama θα μας περίμενε το επόμενο πρωί….

 

[Italitsa]

Ωχχχ τί εγινε;; Πολύ απότομα μου έκοψες το ταξίδι...:xmas_sad: Περιμένω τη συνέχεια με μεγαλη αγωνία και περιέργεια...Μολις γυρισε και ενας συναδελφος από γαμηλιο στα μέρη που αναφέρεις και μου λεει και αυτος οτι ειναι φοβερά και ότι εκεί παίζει και να έκανε το καλύτερό του φαγητό στο εξωτερικό.... Ισχύει αυτό;;

Με την ευκαιρία να ζήσετε ευτυχισμενοι και να φτιάξετε μια πολύ όμορφη οικογενεια!! :xmas_biggrin::xmas_biggrin:

 

[alma]

Ωχχχ τί εγινε;; Πολύ απότομα μου έκοψες το ταξίδι...:xmas_sad: Περιμένω τη συνέχεια με μεγαλη αγωνία και περιέργεια...Μολις γυρισε και ενας συναδελφος από γαμηλιο στα μέρη που αναφέρεις και μου λεει και αυτος οτι ειναι φοβερά και ότι εκεί παίζει και να έκανε το καλύτερό του φαγητό στο εξωτερικό.... Ισχύει αυτό;;

Με την ευκαιρία να ζήσετε ευτυχισμενοι και να φτιάξετε μια πολύ όμορφη οικογενεια!! :xmas_biggrin::xmas_biggrin:

Σέυχαριστώ πολύ Ιταλίτσα μου.Να πω και στα δικά σου?Ο συνάδελφος σου πήγε Μαδέρα ή Λισσαβώνα?

Θα συνεχίσω την ιστορία μόλις μπορέσω,με Alfama.

 

[Italitsa]

Σέυχαριστώ πολύ Ιταλίτσα μου.Να πω και στα δικά σου?Ο συνάδελφος σου πήγε Μαδέρα ή Λισσαβώνα?

Θα συνεχίσω την ιστορία μόλις μπορέσω,με Alfama.

Πες το εσυ κ ας ελπισουμε να βρεθει ο "ηρωας" για να πιασει τοπο κ η ευχη σου!! :xmas_cool:
Πηγε Λισσαβώνα, Σιντρα, Πορτο και σε αλλα μερη που δε θυμαμαι τωρα...Μαδερα οχι...Αλλα εμενα μ'εχεις ψησει τρελα!! Θελω πολυ να παω καποια στιγμη....καλα και Λισσαβωνα εννοειται θελω να παω....οπως την περιγραφεις νομιζω οτι μου ταιριαζει.....
Θα περιμενω την συνεχεια με μεγαλη προσμονη....

 

[alma]

Και στα δικά σου λοιπόν Ιταλίτσα μου.Να πας οπωσδήποτε.Α,κι όσο για το φαγητό που λέγαμε,στη Μαδέρα φάγαμε καλύτερα από τη Λισσαβώνα.:xmas_wink:
Και να φανταστείς ότι δεν τρελαίνομαι για ψάρι,αλλά το espada έχει τόσο γλυκιά γεύση που δεν μπορούσα να αντισταθώ.Τα εξωτικά φρούτα είναι η αδυναμία μου,οπότε έσκαγα κάθε μέρα ειδικά στο πρωινό.

Επίσης στη Μαδέρα ειδικά στα χωριουδάκια,φτιάχνουν ένα ωραίο bolo de mel,που είναι σαν κέικ με σταφίδες,μέλι,αμύγδαλα ή καρύδια κλπ.Το ίδιο κέικ μπορείς να το βρεις και σε αλυσίδες καταστημάτων στην ηπειρωτική Πορτογαλία,αλλά καμία σχέση με της Μαδέρας.Στη Μαδέρα το φτιάχνουν να μοιάζει πολύ πιο "σπιτικό" και όχι βιομηχανοποιημένο.

Bolo de mel - Wikipedia, the free encyclopedia

 

[Italitsa]

Και στα δικά σου λοιπόν Ιταλίτσα μου.Να πας οπωσδήποτε.Α,κι όσο για το φαγητό που λέγαμε,στη Μαδέρα φάγαμε καλύτερα από τη Λισσαβώνα.:xmas_wink:
Και να φανταστείς ότι δεν τρελαίνομαι για ψάρι,αλλά το espada έχει τόσο γλυκιά γεύση που δεν μπορούσα να αντισταθώ.Τα εξωτικά φρούτα είναι η αδυναμία μου,οπότε έσκαγα κάθε μέρα ειδικά στο πρωινό.

Επίσης στη Μαδέρα ειδικά στα χωριουδάκια,φτιάχνουν ένα ωραίο bolo de mel,που είναι σαν κέικ με σταφίδες,μέλι,αμύγδαλα ή καρύδια κλπ.Το ίδιο κέικ μπορείς να το βρεις και σε αλυσίδες καταστημάτων στην ηπειρωτική Πορτογαλία,αλλά καμία σχέση με της Μαδέρας.Στη Μαδέρα το φτιάχνουν να μοιάζει πολύ πιο "σπιτικό" και όχι βιομηχανοποιημένο.

Bolo de mel - Wikipedia, the free encyclopedia

Να' σαι καλα...Πωπω αυτο το κέικ φαινεται πεντανοστιμο...Και θα ταιριαζε μουρλια με τον καφε που τον πινω ξεροσφυρι τωρα....:xmas_sad::xmas_sad:

 

[alma]

Η ημέρα μας ξεκίνησε κάνοντας άλλη μια βόλτα στην επιβλητική Avenida da libertade και στα γύρω στενά που βρίσκονταν κοντά στο ξενοδοχείο μας. Η απόφαση πάρθηκε. Θα κατευθυνόμασταν τελικά στην Alfama την παλιά αραβική συνοικία της πόλης. Πήραμε το γραφικό τραμ 28, το οποίο χρονολογείται περίπου έναν αιώνα πριν και για πολλούς είναι αξιοθέατο από μόνο του. Μέσα ήταν σαν ένας σύγχρονος πύργος της Βαβέλ, όπου άκουγες όλες τις γλώσσες. Το μικρό τραμ 28 ανέβαινε αγκομαχώντας στην πολύχρωμη συνοικία της Alfama. Κατεβήκαμε σε μια στάση από όπου μπορούσες να θαυμάσεις τη θέα της πόλης. Το γαλάζιο του Τάγου ενωνόταν με το κεραμιδί από τις στέγες των σπιτιών.



Ένας ζητιάνος μας πλησίασε προσπαθώντας με το ζόρι να μας πει που είναι το Castelo São Jorge. Του δώσαμε ένα ευρώ ,το κοίταξε στον ήλιο, άναψε τσιγάρο, του έπεσε η πατερίτσα, την οποία ούτως ή άλλως δεν χρειαζόταν, αφού δεν ήταν κουτσός στην πραγματικότητα (αν και την ξαναπήρε μόλις άκουσε άλλους να μιλάνε σε διάφορες γλώσσες-τουρίστες σου λέει-κάτι θα πάρουμε) κι έφυγε.


Ανεβήκαμε στο μεσαιωνικό κάστρο το οποίο είχε πανοραμική θέα σε όλη τη Λισσαβώνα. Η πόλη έβγαζε μια μελαγχολική αύρα που σε έκανε να τη συμπαθείς περισσότερο. Γυρίσαμε το εσωτερικό αλλά και τους κήπους του κάστρου, όπου παγώνια διαφόρων μεγεθών και χρωμάτων ,φαίνονταν εξοικειωμένα με τους επισκέπτες. Έκαναν τη βόλτα τους γύρω από τα τραπέζια της καφετέριας του κάστρου, και μπερδεύονταν στα πόδια των επισκεπτών , τσιμπολογώντας ότι ψίχουλα ,έπεφταν από τα τραπέζια.

Μετά το Κάστρο αποφασίσαμε να γυρίσουμε με τα πόδια την Alfama. Χωθήκαμε σε δεκάδες σοκάκια με σπίτια γεμάτα υγρασία και φθορές που έδιναν μια εικόνα εγκατάλειψης. Η ζωντανή ιστορία της πόλης , με τις μυρωδιές ,τους ήχους και τις εικόνες της πολύχρωμης Alfama, ξεδιπλώθηκε μπροστά μας.


Για κάποιους η Alfama είναι το χαμογελαστό πρόσωπο της Λισσαβώνας ,ενώ για άλλους το μελαγχολικό λόγω της φτώχιας και της εγκατάλειψης που είναι έντονη στα παλιά, μικρά διαμερίσματα, πολλά από τα οποία δεν είχαν καν κουρτίνες και παλιά σεντόνια στερεωμένα πρόχειρα, προσπαθούσαν να παίξουν αυτό το ρόλο. Κι όμως την Alfama, την αγαπάς και θες να την ξαναδεις και να τη ζήσεις. Είναι τα χαρούμενα πράσινα, ροζ, γαλάζια και λιλά χρώματα των σπιτιών και τα αζουλεζου που κοσμούν πολλές πόρτες και παράθυρα? Είναι τα πρόσωπα των κατοίκων που μπορεί να βγαίνουν από κακοσυντηρημένα σπίτια, αλλά είναι γεμάτη αξιοπρέπεια? Είναι η αυθεντικότητα της περιοχής που δεν προσπαθεί να μιμηθεί άλλες συνοικίες ευρωπαϊκών μεγαλουπόλεων? Δεν μπορώ να πω με σιγουριά. Το μόνο που ξέρω είναι ότι αυτή τη συνοικία θα ήθελα να την περπατήσω ξανα….

 

[alma]

Φύγαμε από τη νοσταλγική Alfama και περπατήσαμε ως τη Baixa. Μια άλλη αύρα κλασσικής ευρωπαϊκής μεγαλούπολης μας περίμενε. Η Baixa ,η οποία μετά το σεισμό του 1755 χτίστηκε εκ νέου, είναι μια κομψή συνοικία στο κέντρο της Λισσαβώνας. Οι φαρδιοί δρόμοι ήταν γεμάτοι κόσμο και τουρίστες που ψώνιζαν στα πολυάριθμα καταστήματα ή απλώς έκαναν τη βόλτα τους θαυμάζοντας τα νεοκλασσικά κτίρια της περιοχής. Περάσαμε από την πολύβουη πλατεία Rossio με τα καφέ και τα μαγαζιά.



Τελικά η Λισσαβώνα έχει πολλά πρόσωπα και σε προσκαλεί να τα γνωρίσεις όλα. Μπήκαμε σε ένα στενάκι αποφεύγοντας τα πολύβουα εστιατόριο και καθίσαμε για φαγητό στο Bom Jardim που σερβίρει κυρίως κοτόπουλο με πατάτες και σαλάτα. Αρκετά καλή σχέση ποιότητας τιμής και ο επάνω όροφος όπου καθίσαμε ήταν αρκετά ήσυχος. Μπορούσες να παρατηρείς τους περαστικούς χωρίς να σε παρατηρούν κι αυτοί, γεγονός που είχε ενδιαφέρον μετά από μια τόσο έντονη μέρα.



Αφού πήραμε και λίγη δόση από ησυχία, αποφασίσαμε να επισκεφτούμε έναν από τους σύγχρονους ναούς της κατανάλωσης. Το εμπορικό κέντρο Vasco da Gama, μας υποδέχτηκε γεμάτο κόσμο. Μάλλον και στη Λισσαβώνα υπάρχουν μεγάλες οικονομικές ανισότητες, γιατί παρά τη μεγάλη φτώχια που συναντάς σε πολλά σημεία της πόλης, αλλά και την οικονομική κρίση, πολλοί έφευγαν από το εμπορικό με 10 τσάντες ο καθένας. Οι τιμές δεν έχουν ιδιαίτερη διαφορά από Ελλάδα και άλλες ευρωπαϊκές χώρες με εξαίρεση κάποιες μάρκες που σε Πορτογαλία, Ιταλία, Ισπανία και Μάλτα έχουν χαμηλότερη τιμή από ότι στην υπόλοιπη Ευρώπη. Παράδειγμα τα εσώρουχα women’ secret, τα ρούχα desigual .



Αυτό που μου έκανε εντύπωση είναι ότι αρκετά από τα καταστήματα του εμπορικού κέντρου έμεναν ανοιχτά ως τα μεσάνυχτα. Δεν μείναμε βέβαια ως τότε. Γύρω στις 11 το βράδυ αναχωρήσαμε για να πάμε προς το ξενοδοχείο μας κατάκοποι αλλά γεμάτοι από υπέροχες εικόνες και αναμνήσεις από μια γεμάτη μέρα. Το μουσείο Γκιουλμπεκιάν μας περίμενε το επόμενο πρωί….

 

[skylaki]

Πολύ ωραίο που κάθε διήγηση τη συνοδεύεις με φωτογραφίες.Τελικά όμως τι σου άρεσε περισσότερο η Μαδέρα ή η Λισσαβώνα?Σε ποιό από τα δυο θα ξαναπήγαινες?

 

[alma]

Αρκετά δύσκολη ερώτηση.Μου άρεσαν πολύ και οι δύο αλλά επειδή η Λισσαβώνα είναι άλλη μια μεγαλούπολη,με τα θετικά και αρνητικά που αυτό συνεπάγεται,νομίζω ότι το ταξίδι στη Μαδέρα μου έδωσε περισσότερα.Είναι ένα νησί πανέμορφο,μικρό σαν μια τελείτσα στον Ατλαντικό,αλλά ταυτόχρονα με τρομερές υποδομές.

Υπέροχη φύση με υποτροπικό κλίμα και πλούσια βλάστηση...έμοιαζε σαν επίγειο παράδεισο...
Θα ξαναπήγαινα και στα δύο αλλά η Μαδέρα ήταν πιο ξεχωριστή εμπειρία.