Yorgos
Member
- Μηνύματα
- 10.022
- Likes
- 52.872
- Επόμενο Ταξίδι
- Umhlanga
- Ταξίδι-Όνειρο
- Περού τότε, τώρα, πάντα
Περιεχόμενα
- Κεφάλαιο 1
- Προσδοκίες
- Κύπρος
- Αμμόχωστος - Kantara - Gormaz - Ριζοκάρπασο
- Bellapais - Κυρήνεια - Αγ.Μάμας - Πέδουλα
- Photos Κύπρος
- Photos Κύπρος ΙΙ
- Μοναστήρι Κύκκου - Πάφος - Λεμεσός
- Κούριο, Χοιροκοιτία κ Λευκωσία
- Photos Κύπρος ΙΙΙ
- Αξιολόγηση Κύπρου
- Καζακστάν
- Αστάνα
- Photos Αστάνα
- Karaganda - Dolinka - Almaty
- Photos Καζακστάν
- Άλματι
- Τουρκεστάν
- Photos Καζακστάν ΙΙ
- Αξιολόγηση Καζακστάν
- Τασκένδη - Σαμαρκάνδη
- Σαμαρκάνδη κ Shakhrisabz
- Elliq Qala - Χίβα - Nukus
- Photos Ουζμπεκιστάν
- Λίμνη Αράλη
- Photos Λίμνη Αράλη
- Αράλη-Νούκους
- Τουρκμενιστάν
- Ashgabat
- Photos Τουρκμενιστάν
- Ashgabat και πάλι
- Kow Ata - Mary
- Gonur - Merv
- Αξιολόγηση Τουρκμενιστάν
- Bukhara
- Αξιολόγηση Ουζμπεκιστάν
- Άφιξη Μπισκέκ
- Issyk - Kol
- Issyk Kol - Tamga - Naryn
- Song Kol - Kyzyl Oi
- Susamyr, Toktogul & Arslanbob - Osh
- Τατζικιστάν
- Murgab κ Langar
- Langar - Vrang - Yamchun - Khorog
- Durum Kul - Khorog
- Jizeau
- Κalai Khum
- Dushanbe
- Garm - Jafr - Margeb
- Iskander Kul - Penjikent - Istarashvan
- Αξιολόγηση Κιργιστάν
- Αξιολόγηση Τατζικιστάν
1. ΕΙΣΑΓΩΓΗ
Ακολουθεί μια περίληψη του φετινού μου ταξιδιού στην Κύπρο, το Καζακστάν, το Ουζμπεκιστάν, το Τουρκμενιστάν, το Κιργιστάν και το Τατζικιστάν. Περίληψη, κι όχι ιστορία, διότι η προηγούμενη κατέληξε να είναι επικών διαστάσεων (που κούρασε και με κούρασε) κι επειδή το ταξίδι, όσο κι αν ήταν αξιόλογο, δεν έφτασε σε καμία περίπτωση τη μαγεία του Περού, τον εξωτισμό της Ανταρκτικής ή το μυστήριο της Βολιβίας.
Γιατί επίλεξα αυτές τις χώρες; Τα -σταν επιλέχθηκαν επειδή υπήρχε μια θεόρατη τρύπα στην Κεντρική Ασία στον ταξιδιωτικό μου χάρτη. Επειδή δεν είχα επισκεφθεί κανένα, επειδή με ενδιαφέρει η πρώην Σοβιετική Ένωση (θα με ενδιέφερε πολύ να ταξιδέψω ελεύθερα σε όλη τη Ρωσία, αλλά οι περιορισμοί της με εκνευρίζουν) κι επειδή φέτος είχα καιρό σε μια εποχή (άνοιξη) που μου φαινόταν ιδανική για τους προορισμούς αυτούς: ο καιρός κουτσά-στραβά επέτρεπε την επίσκεψη και ταυτόχρονα, ακριβώς επειδή δεν είναι η ιδανική εποχή, θα εξασφάλιζε τη σχεδόν παντελή έλλειψη άλλων τουριστών, σε μια περιοχή που έτσι κι αλλιώς πολύ τουριστική δεν τη λες.
Είχα το φόβο ότι, επειδή οι χώρες και η φύση των αξιοθέατων τους μου φαίνονταν παρεμφερείς, ίσως να ήταν λίγο μονότονο το ταξίδι. Θέλησα λοιπόν να προσθέσω άλλον έναν προορισμό, διαφορετικό, ιδανικά με μπόλικα αρχαιολογικά μνημεία. Η πρώτη μου σκέψη ήταν ο Λίβανος, αλλά ούτε οι αεροπορικές συνδέσεις είχαν πολύ νόημα μέσω Βηρυτού, ούτε και η εποχή επέτρεπε να επισκεφθώ τα αρχαία που με ενδιέφεραν στο σύνολό τους, αφού τα χιόνια ενδεχομένως να δυσκόλευαν την πρόσβαση σε κάποια εξ' αυτών. Ο κλήρος επομένως έπεσε στην Κύπρο, μια χώρα που επί χρόνια σνόμπαρα, που ο καιρός επέτρεπε τον πλήρη περίπλου της και που η αεροπορική σύνδεση – από τα κατεχόμενα- βοηθούσε στην άμεση και ανέξοδη (μίλια-Τουρκικές Αερογραμμές) πρόσβαση στην Κεντρική Ασία.
Για την Κύπρο η παρέα μου θα ήταν η Μ., παλιά καραβάνα συνταξιδιώτισσα εδώ και πάρα πολλά χρόνια (πάνω από 15, γεροντάρες είμαστε πια και οι δυο), χαβαλετζού και “εναλλακτικιά” που θα' λεγε και ο Καρανίκας. Για την Κεντρική Ασία θα ήταν ο @Krekouzas, γνωστός και μη εξαιρετέος και πρόθυμος για οποιαδήποτε αποστολή, συν τον βετεράνο σε πολλές περιπέτειες (από το Ιράν μέχρι τη Μπουρκίνα Φάσο) Τζόρντι. Αργότερα προστέθηκε η Κ, h μικρότερη από τις αδερφές μου και ως δια μαγείας η κοινωνικότητα του Κρεκούζα φρόντισε ώστε να έχουμε άλλους... τρεις γκεστ σταρς, έστω για το Καζακστάν και το μισό Ουζμπεκιστάν. Στο δε Τουρκμενιστάν μας τίμησε με την παρουσία του ο Θ., που παρά τις επαγγελματικές του υποχρεώσεις και τα πατρικά καθήκοντα, επέμενε να έρθει στην πιο καλτ από τις χώρες. Το τελευταίο σκέλος, σε Κιργιστάν και Τατζικιστάν, απαιτούσε τζιπ κι αφού υπήρχε χώρος, έγινε μια σύντομη προσπάθεια να βρεθεί και κάποιος τέταρτος προκειμένου να μοιραστούμε το κόστος και τις ώρες οδήγησης (εγώ στα τριανταφεύγα μου ακόμη δεν έχω μάθει να οδηγώ αυτοκίνητο) και βρέθηκε εν τέλει η εθελόντρια, μέσω του φόρουμ μάλιστα. Είχα ανησυχίες για το πώς θα έδεναν όλοι αυτοί (έστω κι αν δεν συνυπήρξαν όλοι ταυτόχρονα), αλλά περιέργως το αποτέλεσμα ήταν θετικότατο, έστω κι αν οργανωτικά μου βγήκε λίγο ο τάκος. Δεν είναι εύκολο να συντονίζεις τόσο πολυάριθμη ομάδα για το πού θα έρθει ο Α, πότε θα φύγει, πώς θα συγχρονιστούμε για να είμαστε κοντά σε αεροδρόμιο τη μέρα που θα έρθει ο Β, τι θα γίνει με τη βίζα του Γ και πάει λέγοντας.
Το ταξίδι συνολικά κράτησε μόλις οκτώ εβδομάδες, το οποίο για 6 χώρες σημαίνει κάτι λιγότερο από δέκα μέρες σε κάθε χώρα, έστω κι αν αυτό δεν ήταν απόλυτο. Η σειρά με την οποία τις επισκέφθηκα δεν είναι απολύτως λογική, εξυπηρετούσε όμως πρακτικούς λόγους, όπως για παράδειγμα ότι τζιπ χωρίς να προσλάβουμε οδηγό μπορούσαμε μόνο να νοικιάσουμε στο Κιργιστάν, ότι έπρεπε να επιστραφεί στην ίδια χώρα, ότι υπάρχουν σημεία όπου δεν μπορείς να μπεις (αλλά μπορείς να βγεις!) με όχημα ανάμεσα σε δυο χώρες και άλλα τέτοια που πλέον δεν παίζουν και πολύ ρόλο.
Σε μια προσπάθεια να καταγράψω τα όσα έζησα πριν τα ξεχάσω (ήδη έχει περάσει ένα εξάμηνο) θα κάνω τη συνηθισμένη μου αναφορά σε προσδοκίες, βαθμολογίες χωρών (μεγάλο χούι αυτό, δεν κρύβεται) και φυσικά στο ίδιο το ταξίδι με κάποιες φωτογραφίες, προσπαθώντας να είμαι όμως πιο συνοπτικός από την τελευταία φορά, και για λόγους ψυχικής υγείας (δικής μου και των αναγνωστών). Εύχομαι το αποτέλεσμα να είναι πιο εύπεπτο. Κι αν δεν είναι, δεν πειράζει, τι είναι άλλωστε το Travelstories; Ένα ταξιδιωτικό ημερολόγιο σε ηλεκτρονική μορφή που εξασφαλίζει πως δε θα χαθούν οι αναμνήσεις μας αν η μαμά μας ξαναπετάξει κάποιο από τα ταξιδιωτικά ημερολόγια που γεμίζουν ακόμη τις ντουλάπες του πατρικού μας σπιτιού. Ξεκινάμε λοιπόν, από τις προσδοκίες.