Καζακστάν Κιργιστάν Ουζμπεκιστάν Τατζικιστάν Τουρκμενιστάν Κύπρος,Καζακστάν,Ουζμπεκιστάν,Τουρκμενιστάν,Κιργιστάν και Τατζικιστάν. Χωρίς γιούρτες, με κατεχόμενα

[bantou]

Πολύ όμορφη ιστορία, καλογραμμένη, με ωραίες φωτογραφίες.... Μακάρι να μπορούσα να έρθω και εγώ σε τέτοιο ταξίδι..... Εύχομαι να χετε καλα ταξίδια....

 

[travelbreak]

Ψάχνοντας για παρέα, παραθέτω το ίδιο κείμενο σε μερικές σχετικές ιστορίες:

Χαιρετώ την ταξιδιωτική παρέα. Σχεδιάζω με τη σύζυγο ταξίδι στα Παμίρ.
Έχω βρει τοπικό πρακτορείο και θα ήθελα άλλους δύο να μας συνοδέψουν. Η χρονική διάρκεια του ταξιδιού θα είναι γύρω στις 15 μέρες και την τοποθετώ από 15 Μαΐου (αρχή) μέχρι 25 Ιουνίου (το τέλος).
Την παρέα την θέλουμε και για συντροφιά αλλά και για να μειωθούν τα έξοδα εκεί.
Όποιοι θέλουν να μου στείλουν προσωπικό μήνυμα εδώ στο φόρουμ.

 

[Nick_St]

Δεν ήταν κακό το μουσείο, είχε πάντως και πολλά αντίγραφα εκθεμάτων από μακρινούς πολιτισμούς, ορισμένους πολύ όμορφους πίνακες, αλλά ο χαρακτηρισμός "Λούβρο του Βορά" είναι σα να λέμε ότι ο Τουπάν είναι ο Πίπεν του Πειραιά. Ε όχι.

@Yorgos Τι πιθανότητες δίνουμε να είναι εντελώς τυχαίο γεγονός η αναφορά σου σε Πίπεν και η προσθήκη πίνακα με ταύρο στο μουσείο λίγο καιρό μετά; Αν και πιο πολύ σε Ρόντμαν φέρνει ο εν λόγω ταύρος.

 

[Yorgos]

@Yorgos Τι πιθανότητες δίνουμε να είναι εντελώς τυχαίο γεγονός η αναφορά σου σε Πίπεν και η προσθήκη πίνακα με ταύρο στο μουσείο λίγο καιρό μετά; Αν και πιο πολύ σε Ρόντμαν φέρνει ο εν λόγω ταύρος.

View attachment 440873

Τι σκέφτηκες βρε σατανά!

 

[Dr Snoopy]

Κατά λάθος περάσαμε κι από την Παναγιά Κανακαριά, οπότε σταματήσαμε να δούμε τι είναι αυτό, που αποδείχθηκε ότι είναι μια απίστευτα παλιά χριστιανική εκκλησία, που σήμερα φαντάζει από ερειπωμένη προς στοιχεωμένη και μάλλον θα ήταν διαλυμένη αν δεν υπήρχε κι ο συμπαθής ΤΚ φύλακας, που στα καλά Ελληνικά του μας έκανε μια μίνι ξενάγηση, μας έδειξε τοιχογραφίες αν θυμάμαι καλά του 5ου αιώνα
[/QUOTE
Σημερινή είδηση @Yorgos
Τα κλεμμένα ψηφιδωτά της Παναγίας Κανακαριάς επιστρέφουν στην Κύπρο μέσω του Χάρβαρντ

 

[panpan]

Δεν την είχα διαβάσει την ιστορία αυτή και μου πήρε δυο τρεις ημέρες να την διαβάσω,
σε κάτι μυστήριες ώρες . Απόλαυση! Φοβερή διήγηση και ωραίες φωτογραφίες.
Να είστε γεροί να ταξιδεύετε.

 

[Sassenach77]

Ημέρα 43: Murgab και Langar

Φάγαμε το πρωτότυπο (ανεπαρκές αλλά με 7-8 διαφορετικές μαρμελάδες!) πρωινό μας, πήγαμε βόλτα (πάνω) στην παγωμένη πλέον λίμνη για να βγάλουμε τις φωτογραφίες μας και συνεχίσαμε. Τα τοπία όμορφα, αλλά και ολίγον μονότονα, ενώ πλέον ήμασταν συνηθισμένοι στις ταμπέλες τύπου "Υψόμετρο: 4.655 μέτρα".

Στη μέση του πουθενά αντικρύσαμε και ένα ζευγάρι αρκετά ηλικιωμένων ντόπιων να μεταφέρουν ξύλα με καρότσι σε ένας Θεός ξέρει ποια απόσταση. Χαμογελαστοί παρά την ταλαιπωρία τους, δέχτηκαν να βγάλουν φωτογραφίες μαζί μας, οπότε κι εμφανίστηκαν στον ορίζοντα τρεις ποδηλάτες. Πιάσαμε κουβέντα με τα παιδιά, ήταν τρεις Γάλλοι που ταξίδευαν για... 16 μήνες και ξεκίνησαν (ή τελείωναν; ) στο Τόκυο, είχαν κάνει ήδη 11 μήνες. Εκπληκτικοί τύποι, με ελάχιστες αποσκευές κι ανεξάντλητες αντοχές, πραγματικοί μάγκες, η μία μάλιστα κοπέλα. Αν θυμάμαι καλά ήταν ένα ζευγάρι κι ο τρίτος ήταν φίλος τους που είχε έρθει για μερικές εβδομάδες προκειμένου να κάνει τα Παμίρ, που θεωρούνται μια από τις πιο όμορφες διαδρομές στον κόσμο. Τους χαρίσαμε τη SIM που είχαμε από το Κιργιστάν, αφού κατευθύνονταν στα σύνορα από τα οποία ερχόμασταν, μας έδωσαν τη δική τους SIM για το Κιργιστάν (δε δούλεψε ποτέ, αλλά τι ρόλο παίζει; ) και τους ευχηθήκαμε καλό δρόμο. Ο @Krekouzas νομίζω ότι τους παρακολουθεί κιόλας σε ένα από αυτά τα σόσιαλ μύδια που δεν καταλαβαίνω.

Με τα πολλά φτάσαμε στη Murgab, τη μεγαλύτερη πόλη στα Παμίρ, που μας φάνηκε ένα μαύρο χάλι, αλλά ήταν το καταλληλότερο μέρος για να αναζητήσουμε πληροφορίες, συνάλλαγμα και καμιά SIM που να δουλέυει. Το συνάλλαγμα στην τράπεζα συνέφερε σαφώς να αλλάξουμε δολάρια (μιλάμε για κέρδος 15-20% σε σχέση με τα ευρώ), η κοπελίτσα όμως στο ανταλλακτήριο μας είπες "εγώ είμαι οι τουριστικές πληροφορίες!", δε γνώριζε όμως πού είναι οι σπηλιές Shakty και τα νεολιθικά (δεν πιστεύω να είχε κανείς απαιτήσεις από το googlemaps, αχαρτογράφητα είναι τα κατσάβραχα), σωστά όμως μας είπε πως το Langar στο οποίο ελπίζαμε να περάσουμε το βράδυ ήταν 6 ώρες μακριά και πως θα έπρεπε να βιαστούμε γιατί χωρίς φως είναι επικίνδυνα.

Τα "γραφεία" των τηλεπικοινωνιακών εταιρειών (απίστευτα χρέπια σε μάλλον βομβαρδισμένα κτίρια) ήταν πάντως κλειστά, αλλά κι όταν άνοιξαν δεν μπορούσαν να μας πουλήσουν κάποια SIM επειδή δεν είχαμε... τατζίκικες ταυτότητες. Ακόμη καλύτερα, μας εξήγησαν σε άπταιστα Ρωσικά πως δεν υπάρχει κάποια εταιρεία που να έχει κάλυψη σε όλη τη χώρα και πως κάθε μια καλύπτει διαφορετικό της κομμάτι.

Τέλος πάντων, είπαμε να ρίξουμε μια ματιά και στο "bazaar" που αποδείχθηκε΄εντελώς παρακμιακό, αφού οι πάγκοι ήταν... κοντέινερ, ήταν όμως όλοι τόσο φιλικοί και μας υπέδειξαν πού έχει και κάποιο εστιατόριο για να φάμε γιατί δε βρίσκαμε κανένα. Κι αυτό καλτ ήταν, ουσιαστικά ένα μαγειρείο με... κουρτίνες που χώριζαν το χώρο σε πριβέ τσαντίρια. Επειδή να καταλάβουμε τι μας έλεγαν ήταν αδύνατο, μπήκαμε στην κουζίνα για να δούμε τι είχαν και... αυτοσερβιριστήκαμε, με τον Κρεκούζα να καταβροχθίζει μια σουπάρα, ένα καραγεμάτο πιάτο κρέας, 4 αβγά και ένα ολόκληρο λίτρο Coca Cola με αποτέλεσμα οι ντόπιες να τον κοιτούν με δέος και να γελάσουμε αρκετά, ειδικά όταν σήκωνε τη μπλούζα του και τους έδειχνε την κοιλιά του ικανοποιημένος.

Στην εξοδο της πόλης πέσαμε πάλι σε έλεγχο της αστυνομίας. Πολλή η χαρτούρα, ήμασταν και ήδη καθυστερημένοι, πήραμε εν τέλει το δρόμο για το Langar, o οποίος δεν αναφέρεται καν στον οδηγό μας κι έχω να πω ένα πράγμα μόνο: Ω ΤΙ ΔΙΑΔΡΟΜΗ ΜΑΝΑ ΜΟΥ. Απίστευτο μονοπάτι off the beaten track εντελώς, το οποίο χανόταν (δε μιλάμε καν για άσφαλτο, αλλά ακόμη και το μονοπάτι δεν ήταν ξεκάθαρο πού συνέχιζε), μας πέρασε από κάτι απίθανες λίμνες σε μεγάλο υψόμετρο, εκπληκτικά φαράγγια, καταπληκτική θέα των χιονισμένων αφγανικών βουνοκορφών, ενώ σε κάποια σημεία ο Κώστας βρέθηκε να οδηγεί σε ένα στενό κατσικόδρομο πάνω στο γκρεμό, με το Αφγανιστάν να είναι ακριβώς από την απέναντι κοίτη του ποταμού, την οποία και μπορούσαμε, αν θέλαμε να διασχίσουμε πεζοί, τεράστια τα αφύλακτα σύνορα. Όπου γινόταν μικρός ο ποταμός Παμίρ που χωρίζει τις δυο χώρες, βλέπαμε απέναντι οικογένειες να ζουν σε βιβλικούς οικισμούς, κοπάδια από καμήλες να οδηγούνται στο άγνωστο ή οικογένειες να πλένουν τα ρούχα τους, με το "απαγορευμένο" Αφγανιστάν να αποτελεί μυστήριο για την αδηφάγο ταξιδιωτική μου φαντασία. Το πραγματικό χάιλάιτ όμως ήταν οι απίστευτα υψηλές χιονισμένες βουνοκορφές, τις οποίες δεν καταφέραμε να απαθανατίσουμε όσο θα θέλαμε, αφού πλέον σκοτείνιαζε σε ένα φαράγγι με το γκρεμό να κάνει ζιγκ ζαγκ από κάτω μας, με μηδενικό φωτισμό και άσφαλτο. Αν πέφταμε, δεν ξέρω πότε θα μας έβρισκαν.

Νύχτωσε χωρίς φεγγάρι, αναγκαστικά πηγαίναμε βασανιστικά αργά, το Langar δε φαινόταν πουθενά και το μόνο που αχνοφαινόταν στον σκοτεινό ορίζοντα ήταν το χιόνι στα βουνά, που σε κάποια σημεία γυάλιζε κάτω από το φεγγάρι. Ήρωας ο Κρεκούζας που οδηγούσε με περισσή υπομονή και προσοχή στα κατσάβραχα, ώσπου επιτέλους συναντήσαμε ένα αμάξι που ερχόταν από την αντίθετη κατεύθυνση καιβεβαιωθήκαμε ότι και ζωή υπάρχει και ότι ο δρόμος είναι βατός ή τέλος πάντων προσπελάσιμος. Όταν είδαμε το πρώτο φως πανηγυρίζαμε, πήγα καθ χτύπησα την πόρτα, ρώτησα αν ξέρουν πού μπορούσαμε να κοιμηθούμε και σε σπαστά Ρώσικα μου είπαν "το δεύτερο σπίτι όπως μπείτε στο χωριό είναι guesthouse"... και ήταν. Απίστευτο σπίτι, πιο παραδοσιακό πεθαίνεις, μας έκαναν και μια σουπίτσα με μπισκότα οι άνθρωποι και πέσαμε για ύπνο πτώματα.

Κάνατε αυτό: Karakul to Dashtijum σε μία μέρα; Ρωτώ για να δω αν κατάλαβα σωστά. Αν ναι, έχω κάτι απορίες.

edit: που είναι αυτό το Langar που δεν μπορώ να βρω στο χάρτη; Διαβάζοντας τη συνέχεια έχω μπερδευτεί τελείως...

ξανα edit: αυτο είναι; Langar village, Tajikistan