"Εθνικά πιάτα" χωρών

[mikrh tsopana]

Αν παει καποιος στη Βαλενθια, πρεπει οπωσδηποτε μετα τη μεσημεριανη παεγια να πιει ενα κρεμαέτ. Λικερ "ψημενο" με δυο κοκκους καφε, ξυλακι κανελας, φλιδα λεμονιου, ζαχαρη και εσπρεσο, κατι αναμεσα σε καφε και επιδορπιο. Εδω, στη γειτονια μου, τη Μπενιμακλετ, θα πιει σιγουρα ενα απο τα καλυτερα στην πολη!

 

[psilos3]

Πιάσαμε τα επιδόρπια βλέπω.
Παραδοσιακό kunefe σε κατάστημα της συνοικίας Kadıköy, στη Πόλη.
Ένα γλυκό που σερβίρεται ζεστό και τρώγεται μόνο επιτόπου:

 

[mikrh tsopana]

Θα φανω βλασφημη αλλα πανω απο μια μπουκια κιουνεφε (και μετα μια σοδα για να συνελθω) δε μπορω να φαω :/

 

[psilos3]

Θα φανω βλασφημη αλλα πανω απο μια μπουκια κιουνεφε (και μετα μια σοδα για να συνελθω) δε μπορω να φαω :/

Εξαρτάται. Συνήθως ο κανόνας είναι αυτός που περιγράφεις, ωστόσο παίζουν τεράστιο ρόλο τα υλικά, και ιδιαίτερα τα βούτυρα - έλαια όταν μιλάμε για τύπου σιροπιαστά.
Είναι διαφορετικά στη Πόλη

 

[ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ Κ]

Μεταδιδεις σε ζωντανή μετάδοση @psilos3?

 

[psilos3]

Μεταδιδεις σε ζωντανή μετάδοση @psilos3?

Πολύ θα το ήθελα αλλά δε βλέπω να περνάω σύνορα πριν το επόμενο καλοκαίρι με όλα αυτά που γίνονται...

 

[Dr Snoopy]

Μια και μιλήσατε για κιουνεφέ.Στο Αμμάν το καλύτερο της πόλης θα το βρείτε στο Habibah.Οικογενειακή επιχείρηση από το 1951, με υποκαταστήματα σε όλη την πόλη.Προτείνεται αυτό που άνοιξε πρώτο,ενα μικρό μαγαζάκι σ'ένα στενό του κεντρικού δρόμου K.Faysal,απέναντι σχεδόν από την Arab Bank. Σερβίρει μόνο στο χέρι,πληρώνεις πρώτα στον ταμία πριν μπεις μέσα και το τρως έξω στα όρθια ή στα πεζούλια των γύρω κτιρίων.Το ότι υπάρχει σχεδόν πάντα ουρά και ιδίως από ντόπιους λέει πολλά για την γεύση.

 

[Stavros1986]

Συλλογή γερμανικών γλυκών σε μια βιτρίνα στην Φρανκφούρτη. Απο αριστερά προς τα δεξία, πανω τσιζκέικ, μηλόπιτα. Κάτω blackforest, κέικ με φράουλες και φρανκφουρτέζικη "κορώνα".

 

[Dr Snoopy]

Συλλογή γερμανικών γλυκών σε μια βιτρίνα στην Φρανκφούρτη. Απο αριστερά προς τα δεξία, πανω τσιζκέικ, μηλόπιτα. Κάτω blackforest, κέικ με φράουλες και φρανκφουρτέζικη "κορώνα".

Το Marmorkuchen πάνω αριστερά δεν σε συγκίνησε !!!

 

[Stavros1986]

χαχαχαχα πράγματι! Για αυτό βγήκε και ημιτελές στη φωτογραφία. Δεν το είχα καν υπ' όψιν. Thanks για την πληροφορία!

 

[Thalassaki]

LABLABI

Ένα από τα πιο δημοφιλή, οικονομικά, και θρεπτικά πιάτα της Τυνησίας είναι το Λαμπλάμπι. Μπορείς να το βρεις σχεδόν παντού. Από τα δημοφιλή παραδοσιακά εστιατόρια μέχρι και σε αυτοσχέδια καροτσάκια καντίνες του δρόμου έτοιμο να χορτάσει κάθε πεινασμένο διαβάτη. Τα φτωχά πλην τίμια ρεθύθια είναι το βασικό συστατικό του πιάτου. Μια πολύ αγαπητή πρώτη ύλη σε όλο τον αραβικό κόσμο και όχι μόνο, η οποία δεν λείπει ποτέ από κανένα Μάγκρεμπ σπίτι που σέβεται τον εαυτό του και τιμά την νοστιμότατη παραδοσιακή κουζίνα της ευρύτερης περιοχής. Καλομουσκεμένα και μερικώς βρασμένα ρεβίθια, χωρισμένα σε ατομικά σακουλάκια, περιμένουν καρτερικά μέσα στον καταψύκτη κάθε νοικοκυριού να παντρευτούν με μια από τις πολλές δημοφιλείς συνταγές τους.

Και κάπου εδώ κάνοντας μια μεγάλη παρένθεση νοιώθω την ανάγκη να αναφερθώ στον όρο Μάγκρεμπ ή Μάγρεμπ αλ Αάραμπι που στα αραβικά σημαίνει Δύση .Έτσι λοιπόν, ονομάζεται η περιοχή της Βορειοδυτικής - Βόρειας Αφρικής που περιλαμβάνει το Μαρόκο, την Αλγερία και την Τυνησία. Στο μεγάλο Μαγρέμπ περιλαμβάνονται επιπλέον οι περιοχές της Δυτικής Σαχάρας, Μαυριτανίας και της Λιβύης.
Η ονομασία Μάγκρεμπ προέρχεται από την λέξη Γκαρίμπ (gharib) που σημαίνει "βαίνοντας προς το άγνωστο" , σύνθημα και ίσως και ιαχή των Αράβων κατακτητών κατά τις επελάσεις τους προς τα δυτικά και τα βόρεια παράλια της Αφρικής.
Αξίζει να σημειωθεί ότι οι Άραβες θεωρούσαν ως Μάγκρεμπ, μόνο τις περιοχές των χωρών που βρίσκοντας μεταξύ της οροσειράς του Άτλαντα και της Μεσογείου. Κατά την περίοδο δε της Αραβικής και μουσουλμανικής κυριαρχίας τους, ορισμένοι συγγραφείς θεωρούσαν Μάγκρεμπ ακόμα και την Ισπανία- Πορτογαλία (Ελ Ανταλουζ), τη Σικελία (εμιράτο της Σικελίας ) αλλά και την Μάλτα που διόλου τυχαία η καθομιλουμένη γλώσσα της προέρχεται από την Αραβική.

Μιλώντας για Μάγρεμπ κουζίνα, όπως πολλοί από εσάς ήδη γνωρίζετε και έχετε γευθεί, εννοούμε τα δημοφιλέστερα πιάτα που λανθασμένα οι περισσότεροι ονομάζουν Μαροκινά, όπως τα κους κους και τα Τανζιν σε εκατοντάδες παραλλαγές, ενώ στην ουσία είναι απλά συνταγές που συναντάμε σε όλα τα κράτη της Βορείου Αφρικής και όχι μόνο. Μια κουζίνα στην οποία έχω ιδιαίτερη αγάπη και συχνά απολαμβάνουμε όλο και περισσότερες από τις συνταγές που φροντίζω να μαθαίνω από συγγενείς και φίλους κυρίως αλλά και το διαδίκτυο.

Ας δούμε όμως τα συστατικά και την εκτέλεση αυτού του νοστιμότατου, οικονομικού, υγιεινού και δημοφιλούς πιάτου.

Όπως προανέφερα το κύριο συστατικό του πιάτου είναι τα ρεβίθια. Από την προηγούμενη μέρα λοιπόν φροντίζουμε να μουσκέψουμε αρκετή ποσότητα ρεβιθιών τουλάχιστον για 12 ώρες. Την επόμενη μέρα τα βράζουμε μόνο με ένα ολόκληρο κρεμμύδι αλάτι πιπέρι και λίγο κύμινο σε πολύ χαμηλή φωτιά για αρκετή ώρα. Εγώ τα βράζω σχεδόν 3 ώρες στο ¼ της έντασης της εστίας. Το ιδανικότερο θα ήταν να τα βράσουμε σε πήλινο σκεύος καλά σφραγισμένο σε ξυλόφουρνο περίπου όπως μαγειρεύουμε εδώ την σιφνέικη ρεβιθάδα. Για τους βιαστικούς υπάρχει και η λύση της χύτρας που μετά από μια ώρα μας δίνει σχεδόν το ίδιο αποτέλεσμα επιθυμητού βρασμού αλλά όχι και γεύσης.

Το επόμενο υλικό που δεν φαίνεται στην φωτογραφία μιας και είναι κρυμμένο στον πάτο του πιάτου είναι μπαγιάτικο ζυμωτό κατά προτίμηση ψωμί που έχει ξεραθεί ελαφρώς. Στην Τυνησία χρησιμοποιούν συνήθως ξεραμένη μπαγκέτα γαλλικού τύπου που προσωπικά δεν την θεωρώ καν ψωμί ή πιο παραδοσιακά χθεσινό Χομπς Ταμπούνα κυκλικό ψωμί ψημένο σε καυτή πλάκα πάνω σε ανοιχτή φωτιά.

Πρώτη μας κίνηση είναι να κόψουμε σε ακανόνιστες μπουκιές με το χέρι μας μέσα σε ένα φαρδύ μπολ το ψωμί που έχουμε επιλέξει ή σε περίπτωση έλλειψης μπαγιάτικου ψωμιού φρέσκο φρυγανισμένο ψωμί σε μπουκιές σαν σπιτικό κρουτόν. Το ζητούμενο για να καταλάβετε είναι, το ψωμί να μην λασπώσει και παπαδιάσει αμέσως μόλις ρίξουμε την καυτή ρεβυθόσουπα πάνω του, οπότε πράξτε κατά βούληση.

Μόλις περιχύσουμε τα καυτά ρεβίθια με αρκετή ποσότητα ζωμού πάνω στο ψωμί αρχίζει το στόλισμα και το άρτισμα. Πρώτα πασπαλίζουμε το πιάτο μας με αρκετό τριμμένο κύμινο, ελαιόλαδο πολτό σκόρδου και καθίζουμε σε μια γωνία μια γενναία κουταλιά χαρίσα ( παραδοσιακή καυτερή πάστα κόκκινης πιπεριάς με σκόρδο και μπαχαρικά). Σκορπάμε μερικές πράσινες ή μαύρες ελιές και τοποθετούμε προσεκτικά ένα αυγό μελάτο στην κορυφή, που το αφήνουμε να ξαπλώσει νωχελικά πάνω στο δημιούργημά μας.

Στις πιο πλούσιες εκδοχές το πιάτο στολίζεται επίσης με κομμάτια τόνου ή σαρδέλες κονσέρβας και κομμάτια τουρσί με καυτερές πιπεριές, λες και δεν έφτανε η χαρισα να σου πετάξει τα μάτια έξω.

Τρώγεται εφόσον ανακατέψουμε καλά όλα αυτά τα υλικά με δυο κουτάλια μέσα στο μπολ μας και δίνοντας το ένα κουτάλι στο πιο αγαπημένο μας πρόσωπο που έχουμε δίπλα μας για να το μοιραστούμε όσο ακόμα είναι ζεστό. Καλή μας όρεξη!

Προσθέτω και ένα βίντεο στα αγγλικά για να πάρετε μια πιο εμπεριστατωμένη άποψη και να ξέρετε τι να φάτε και που στο επόμενο ταξίδι σας στην Τυνησία.

 

[Thalassaki]

Συγγνώμη για το λάθος. Τώρα ανέβηκε το σωστό λινκ για το βίντεο της παραπάνω αναφοράς.