Απροσδόκητα όμορφες χώρες/πόλεις και χώρες/πόλεις απογοήτευση..

[MVSylvia]

Αν σου κατσει στραβη στο Βερολινο και πρεπει να απευθυνθεις στις αρχες, καλή τυχη!

Μη μιλήσω για τους οδηγούς του bolt. ένας μόνο που δεν μας έδειρε.

 

[Georgie]

Αν σου κατσει στραβη στο Βερολινο και πρεπει να απευθυνθεις στις αρχες, καλή τυχη!

Αν σου κατσει στραβη στο Βερολινο και πρεπει να απευθυνθεις στις αρχες, καλή τυχη!

Έχω να πάω πολλά χρόνια στο Βερολίνο, τελευταία φορά ήταν το 2011.
Συνολικά έχω βρεθεί 4 φορές και δε μου είχε κάνει κάτι αρνητικό η συμπεριφορά του κόσμου.

Τα πράγματα βρίσκονται σε μια περίοδο αλλαγών.
Ο κόσμος στην Ευρώπη έχει γίνει πιο εσωστρεφής γενικά.
Η πανδημία τα έκανε χειρότερα.

 

[annoula]

Έχω να πάω πολλά χρόνια στο Βερολίνο, τελευταία φορά ήταν το 2011.
Συνολικά έχω βρεθεί 4 φορές και δε μου είχε κάνει κάτι αρνητικό η συμπεριφορά του κόσμου.

Τα πράγματα βρίσκονται σε μια περίοδο αλλαγών.
Ο κόσμος στην Ευρώπη έχει γίνει πιο εσωστρεφής γενικά.
Η πανδημία τα έκανε χειρότερα.

Εγω πηγα πριν την πανδημία. Και χρειαστηκε να εχω και επαφη με δημοσια υπηρεσια και χρειαστηκα σε κατι μια μικρη βοηθεια. Οι ανθρωποι ειναι απο νοοτροπια αγενεις, δεν θελουν να βοηθησουν. Δε νονιζω οτι εχουν καμία σχεση με εμας στη νοοτροπια. Για μενα το χειροτερο ολων ειναι οτι αυτη η "ανωτερότητα" που νομιζουν οτι εχουν ειναι παντελως αδικαιολογητη.

 

[Georgie]

Εγω πηγα πριν την πανδημία. Και χρειαστηκε να εχω και επαφη με δημοσια υπηρεσια και χρειαστηκα σε κατι μια μικρη βοηθεια. Οι ανθρωποι ειναι απο νοοτροπια αγενεις, δεν θελουν να βοηθησουν. Δε νονιζω οτι εχουν καμία σχεση με εμας στη νοοτροπια. Για μενα το χειροτερο ολων ειναι οτι αυτη η "ανωτερότητα" που νομιζουν οτι εχουν ειναι παντελως αδικαιολογητη.

Σε καταλαβαίνω, άσχημο feeling.
Το αντίθετο ακριβώς συμβαίνει στην Ιρλανδία.
Πιο υπομονετικούς και ευγενικούς δημόσιους υπαλλήλους δεν έχω δει πουθενά.
Θα πρέπει να είναι σίγουροι ότι έχεις καταλάβει ακριβώς( αν δεν είσαι καλός γνώστης αγγλικών) τι πρέπει να κάνεις.
Και χωρίς ειρωνίες και μορφασμούς.
Έτυχε όταν είχε έρθει η αδελφή μου για κάτι θεραπείες και έπρεπε να περάσει από μια διαδικασία στο δημόσιο πριν, Έτυχε να ήμουν εκτάκτως στην Αμερική τότε και ήταν μόνη της.
Ακόμα έχει και το λέει για την υπομονή και την ευγένεια.
Στους ευγενικούς Ευρωπαίους θα έβαζα στη πρώτη θέση και τους Πορτογάλους μαζί με τους Ιρλανδούς.
Για αγενείς τώρα δε ξέρω .
Αλλά δε μου αρέσουν οι λαοί που δε χαμογελάνε και δεν έχουν αυτό σαρκασμό

 

[Viajero93]

Αν σου κατσει στραβη στο Βερολινο και πρεπει να απευθυνθεις στις αρχες, καλή τυχη!

Επιβεβαιώνω από φίλη που έμενε για χρόνια εκεί και μου έχει πει περιστατικά σοκαριστικής αγένειας σε υπηρεσίες. Ειδικά αν δε μιλάς καλά και τη γλώσσα πολύ δύσκολα τα πράγματα.

 

[thanos75]

Εμένα μου αρέσει αυτή, αν και στην αρχή ξενίζει πολύ, αμερικανική θετικότητα και ευγένεια, το χαμόγελο, η κοινωνικότητα.

Στους πολύ ευγενικούς βάζω και τους νεπαλεζους.

Οι Αμερικανοί είναι ίσως ο πιο ανοιχτός στο socializing λαός που έχω δει. Όποτε τυχαίνει να γνωρίσω Αμερικανο σε κάποια χώρα (δηλαδή κάπου που είμαστε και οι 2 τουριστες) μπορεί να καταλήξουμε να πίνουμε καφέ ή μπύρες. Αυτό δεν το έχω δει ούτε στους μεσογειακούς Ισπανούς η Ιταλούς.
Να επιβεβαιώσω ότι μάλλον κρύα και αρκετά αγενή εικόνα έχω για τους Ισραηλινούς(και στο Ισραήλ όταν πήγα και εδώ στην Ελλάδα με οσους έχει τυχει να μιλήσω)

 

[varioAthens]

Ας πω και γω μια unpopular opinion: δεν μου αρεσε η Μπανγκοκ... αυτος ο συνδυασμος βρωμιας (αρουραιοι 2 φορες πηδηξαν πανω απο το ποδι μου ενω περπατουσα, ουτε στην Ινδια δεν μου ετυχε κατι τετοιο) , νεφους, κιτς αισθητικης (απο τις ταβερνες μεχρι τους πλανοδιους πωλητες φαγητου, τις νυχτερινες αγορες, τις ακαλαισθητες επιγραφες νεον) και της σοκαριστικης πορνειας (ανηλικα που τα πηγαιναν οι γονεις να συναντησουν τους δυτικους γερους ανωμαλους πελατες) με χαλασε απιστευτα.
Ακομα και η υποτιθεμενη ευγενεια τους μου την εδωσε γιατι την βρηκα στα ορια της δουλοπρεπειας και υποκριτικη, αφου μπορει να εκαναν τεμεναδες και με το που πηγαινες να στριψεις την πλατη σου σε κοροιδευαν στην γλωσσα τους.

 

[Extra muros]

Επιβεβαιώνω από φίλη που έμενε για χρόνια εκεί και μου έχει πει περιστατικά σοκαριστικής αγένειας σε υπηρεσίες. Ειδικά αν δε μιλάς καλά και τη γλώσσα πολύ δύσκολα τα πράγματα.

Δεν ξέρω πόσοι έχετε μετανάστες ή expats που δε μιλάνε ελληνικά στον κύκλο σας, εγώ που έχω κι από τα δύο, μπορώ να σας πω ιστορίες ατελείωτης γαϊδουριάς και άρνησης εξυπηρέτησης από ΚΕΠ -που υποτίθεται είναι και οι ευγενικότεροι- ως νοσοκομεία. Αν πετύχετε ποτέ κανά αγγλόφωνο στανταπ από expats στην Αθήνα θα ακούσετε πολλά τέτοια σκηνικά, που τα πιστεύω 100% γιατί μου τα έχουν μεταφέρει ή τα έχω δει πριν παρέμβω μεταφραστικά. Να πω ότι συχνά αυτό επεκτείνεται σε customer service και τράπεζες, για να μη στοχοποιώ μόνο το δημόσιο, όπου στην τελική υπάρχει και μια κάποια βελτίωση μες στα χρόνια. Βέβαια εγώ δε θεωρώ γενικά ευγενικό λαό τους Έλληνες ούτε και μεταξύ μας, μόνο στους τουρίστες, στην οικογένεια και στην παρέα μας είμαστε φιλικοί. Κάποιοι λαοί βέβαια είναι γενικώς ψυχροί για τα δικά μας στάνταρ ακόμα και στον πιο στενό τους κύκλο, πολλώ δε μάλλον με τους τουρίστες.

Μια και λέτε για τους Γερμανούς και τους Βερολινέζους πχ. ισχύει - σε όλη τη Γερμανία - ότι δε μιλάνε τόσο εύκολα αγγλικά εντός χώρας, παρότι εκτός μια χαρά τα μιλάνε και δεν περιμένουν κάποιον να τους απαντήσει στη μητρική τους. Δεν είναι όμως ότι με τέλεια γερμανικά θα κάνουν τούμπες από τη χαρά τους, έτσι είναι η νοοτροπία τους κι όταν δεν απευθύνονται σε τουρίστες. Πάντα φυσικά με εξαιρέσεις, ειδικά η νεότερη γενιά είναι συνήθως αισθητά πιο προσιτή από τους 45 πλας, κι εκεί πάλι υπάρχουν σοβαρές ατομικές διαφοροποιήσεις που φυσικά ένας τουρίστας δε θα μπορέσει να έχει την απαραίτητη τριβή ώστε να τις αντιληφθεί.

 

[Just Lori]

Επιβεβαιώνω από φίλη που έμενε για χρόνια εκεί και μου έχει πει περιστατικά σοκαριστικής αγένειας σε υπηρεσίες. Ειδικά αν δε μιλάς καλά και τη γλώσσα πολύ δύσκολα τα πράγματα.

Ενώ στην Ελλάδα χαλί να τους πατήσεις γίνονται όταν πας σε δημόσιες υπηρεσίες. Αν είσαι και ξένος δε που δεν μιλάς σωστά τη γλώσσα μόνο κόκκινα χαλιά που δεν στρώνουν για να σε υποδεχτούν!

 

[annoula]

Ας πω και γω μια unpopular opinion: δεν μου αρεσε η Μπανγκοκ... αυτος ο συνδυασμος βρωμιας (αρουραιοι 2 φορες πηδηξαν πανω απο το ποδι μου ενω περπατουσα, ουτε στην Ινδια δεν μου ετυχε κατι τετοιο) , νεφους, κιτς αισθητικης (απο τις ταβερνες μεχρι τους πλανοδιους πωλητες φαγητου, τις νυχτερινες αγορες, τις ακαλαισθητες επιγραφες νεον) και της σοκαριστικης πορνειας (ανηλικα που τα πηγαιναν οι γονεις να συναντησουν τους δυτικους γερους ανωμαλους πελατες) με χαλασε απιστευτα.
Ακομα και η υποτιθεμενη ευγενεια τους μου την εδωσε γιατι την βρηκα στα ορια της δουλοπρεπειας και υποκριτικη, αφου μπορει να εκαναν τεμεναδες και με το που πηγαινες να στριψεις την πλατη σου σε κοροιδευαν στην γλωσσα τους.

Αυτες τις unpopular opinion θελουμε που συνηθως δεν γραφονται, βοηθητικες δεν παιζει να μην ειναι και απεχουν παρασαγκας απο την ωραιοποιηση που δεν βοηθα κανεναν. Εγω σε περιπου ιδιο επιπεδο βρωμιας με Βερολινο βαζω την Μαλτα οπως την εζησα φετος το καλοκαιρι. Καταλαβαινω οτι ηταν high season και ειχε βουλιαξει απο 18χρονα αλλα δυστυχως αν κατσεις να φας και τριγυρω μυριζει και γενικως πρεπει να προσεχεις μην πεσει κανεις μεθυσμενος πανω σου δεν ειναι στα τοπ των επιλογων στην ηλικια μου. Αλλα και περαν της βρωμιας το κυριως νησι για τα δικα μου γουστα - κ εννοειται σεβομαι οποιαδηποτε αντιθετη αποψη- ενα τριημερο θελει ιδιως λαμβανονενου υποψιν οτι απο παραλιες δεν εχει κατι ουαου.

 

[Extra muros]

Επιστρέφοντας στο αρχικό θέμα του νήματος, εντυπώσεις από την πρόσφατη επίσκεψη στη Σλοβενία με ολίγον Ζάγκρεμπ:

Λιουμπλιάνα: Ανταποκρίθηκε πλήρως στην κουκλίστικη φήμη της, στο ιστορικό κέντρο της τουλάχιστον, γιατί λίγο παραέξω επικρατούν άχαρες πολυκατοικίες και αταίριαστοι γυάλινοι ουρανοξύστες, οι οποίοι αν κρίνω από την οικοδομική δραστηριότητα που είδα στα περίχωρα, επεκτείνονται αμείωτα. Δεν έχει κάποιο φοβερό αξιοθέατο, πέρα ίσως από το κάστρο της, το οποίο βέβαια είναι σχετικά μικρό και πέρα από ένα χαριτωμένο μουσειάκι κουκλοθέατρου δεν έχει κάτι συναρπαστικό στο εσωτερικό του. Η πληρωμή εισιτηρίου 12 ευρώ (καθώς η εξωτερική περιήγηση είναι δωρεάν, περίεργο σε μια χώρα που κατά τα λοιπά συνήθως χρεώνεσαι και την καλημέρα) δικαιολογείται κυρίως για την άνοδο στον πύργο, που προσφέρει όντως τρομερή θέα μέχρι της σλοβενικές (Ιουλιανές) Άλπεις που δεν μπορεί να βρει κανείς αλλού στην επίπεδη πρωτεύουσα. Κατώτερη των ήδη χαμηλών προσδοκιών η νυχτερινή ζωή (η ποια, με την πόλη να νεκρώνει μετά τη δύση του ηλίου, δηλαδή γύρω στις 5 τέτοια εποχή. Ακόμα και πέριξ του ποταμού που συγκεντρώνονται τα βράδια οι - ακόμα σχετικά πολυάριθμοι για Νοέμβρη - τουρίστες, τα μαγαζιά κλείνουν πολύ νωρίς, σε ένα μπαρ-καφέ-κρεπερί-μεξικάνικο μάλιστα ψέκαζαν το τραπέζι μας με άζαξ 9.20, ειδοποιώντας ότι κλείνουν σε 10 λεπτά, αφού δε μας σημάδεψαν και κατευθείαν στη μούρη πάλι καλά να λέμε. Ευτυχώς που από τις ιστορίες του @psilos3 έμαθα την ύπαρξη της -από το Ιρκούτσκ ορμώμενης- αλυσίδας ιρλανδέζικων pub Harat's, με υποκατάστημα στη Λιουμπλιάνα, όπου τόσο τα ωράρια, όσο και το προσωπικό ήταν κάπως πιο φιλικά στον επισκέπτη.

Λίμνη Μπλεντ: Κατά μία έννοια το περίμενα, γιατί γενικά με τις λίμνες δεν κόβω φλέβες, ίσως μου φαίνονται λίγο ίδιες, ίσως εγώ είμαι περίεργη στο θέμα, πάντως το κοκομπλόκο τόσων και δη ταξιδεμένων ανθρώπων εντός κι εκτός φόρουμ με αυτό το μέρος, δεν το καταλαβαίνω. Τις τιμές βόρειας Ιταλίας σε εστίαση και δραστηριότητες - που τις έχει εν πολλοίς κι η Λιουμπλιάνα-να τις καταλάβω, σε αυστρογερμανικά και βορειοϊταλικά πορτοφόλια απευθύνονται κυρίως, αλλά πραγματικά η Παμβώτιδα στα Γιάννενα είναι πιο ωραία και το νησάκι της πολύ πιο ενδιαφέρον από εκείνη την κουτσουλιά με τον αδιάφορο ναό και έναν πύργο που έχει απλά ένα ρολόι - ρέπλικα του αυθεντικού και μηδενική θέα γιατί τα παράθυρα έχουν σύρματα και κάγκελα. Για τα ξενοδοχεία και τα καφέ αισθητικής '70 που περιβάλλουν τη λίμνη να μη μιλήσω καθόλου. Τουλάχιστον είναι ευχάριστη η βαρκάδα (πανάκριβη στα 18 ευρώ, αλλά κυριολεκτικά ο βαρκάρης τραβάει κουπί οπότε χαλάλι) και όντως νόστιμη η κρεμσνίτα (που είναι σαν ένα πολύ αφράτο μιλφέιγ χωρίς ενδιάμεσα φύλλα), την οποία σερβίρουν όλες οι - παλιακές όπως προειπώθηκε-καφετέριες. Τόσο ξενέρωσα που είπα να μη δώσω άλλα 17 ευρώ για το κάστρο, που είναι λέει το παλιότερο στη Σλοβενία. Αποκορύφωμα της νίλας ότι ακόμα και τέτοια εποχή ο κόσμος είναι τόσο πολύς, που το λεωφορείο της γραμμής για τη Λιουμπλιάνα γεμίζει τόσο γρήγορα, χωρίς κανένα σεβασμό για την προτεραιότητα, που μείναμε κοντά μία ώρα στο κρύο μέχρι να μας μαζέψει το επόμενο. Θα μου πεις δεν ήθελες τράνσφερ, αλλά 3,80 εισιτήριο με επιστροφή, τι απαιτήσεις να έχεις ως πλεμπάγια...

Celje: Η ευχάριστη έκπληξη της εκδρομής, μια επαρχιακή πόλη με ένα πανέμορφο κάστρο με ακόμα πιο υπέροχη θέα, λογικές τιμές κι ένα κέντρο με απροσδόκητα πολλά αξιοθέατα και μουσεία για το μέγεθός της, τα οποία δυστυχώς εν πολλοίς λόγω Δευτέρας ήταν τα περισσότερα κλειστά. Πολλή θετική εντύπωση μου έκανε η στεγασμένη ανασκαφή ρωμαϊκών κατοικιών με μωσαϊκά και υπόσκαφο σύστημα θέρμανσης, εντελώς δωρεάν με επεξηγήσεις στα αγγλικά και χορήγηση ενημερωτικών φυλλαδίων για την πόλη και τη Σλοβενία ευρύτερα σε διάφορες γλώσσες. Πραγματικά μαθήματα τουριστικής προβολής και μπράβο τους.

Περνώντας με τραίνο και πούλμαν από διάφορα χωριά και κωμοπόλεις, μπορώ να πω ότι συνολικά η χώρα είναι αρκετά καρτποσταλική, χωρίς να λείπουν και πιο βιομηχανικά τοπία, και σίγουρα επιβεβαιώνει πλήρως το - ιστορικά απόλυτα εύλογο - στερεότυπο ότι ελάχιστη σχέση έχει πολιτισμικά με τα Βαλκάνια. Κατά βάση πρόκειται για Αυστριακούς που μιλάνε μια γραμματικά αρχαϊζουσα σλαβική γλώσσα (πχ. διατηρεί τον δυϊκό αριθμό, όπως τα αρχαία ελληνικά), για την οποία - δικαίως αφού εμπόδισε τον πλήρη εκγερμανισμό τους - είναι πολύ περήφανοι. Σαν άνθρωποι δεν μπορώ να πω ότι με εντυπωσίασαν, ούτε εμφανισιακά σε σχέση με άλλα πρώην γιουγκοσλαβικά αδέρφια τους- ίσως οι γυναίκες ένα κλικ ομορφότερες από τους άνδρες-ούτε - κυρίως στους τρόπους. Από τη μια καταλαβαίνω ότι οι δεν είναι υποχρεωμένοι να είναι συνέχεια χαμογελαστοί στους τουρίστες, -οι οποίοι σε Λιουμπλιάνα και Μπλεντ είναι πάντα και σχεδόν παντού- πολλαπλάσιοι των ντόπιων, δίνοντας, λόγω του μικρού μεγέθους των πόλεων, απόλυτα "θεματικό" χαρακτήρα σε αυτές, αλλά βρε αδελφέ να τους μιλάς και να επαναλαμβάνεις και να κοιτάνε επιδεικτικά το υπερπέραν είναι πολύ ενοχλητικό και δε δικαιολογείται ούτε από τα μέτρια αγγλικά τους. Προφανώς δε γενικεύω, υπήρχαν και πολύ πιο ευπροσήγοροι άνθρωποι ή απλά ψυχρά ευγενικοί, αλλά η γενική μου εντύπωση δεν ήταν καλή και δυστυχώς υποβαθμίζει την αντικειμενική ομορφιά του τόπου.

Σοβαρό μείον και το φαγητό. Δεν περίμενα και κανέναν γαστρονομικό παράδεισο φυσικά, αλλά μα την αλήθεια μέχρι και στο έρμο το Δουβλίνο απόλαυσα πολύ περισσότερο τα γεύματά μου. Εντάξει, δεν έχεις εθνική κουζίνα, αλλά ακόμα και αυτό το αυστροουγγρικό συνονθύλευμα θα μπορούσε να είναι πιο ενδιαφέρον. Αναμφίβολα καλές πρώτες ύλες διαθέτουν εξάλλου, από εξαιρετικά γαλακτοκομικά και τρούφα, μέχρι νόστιμα αλλαντικά και λουκάνικα, αλλά από εκτέλεση μετριότητες. Μέχρι στο Figovec που 3 μέρες παλεύαμε να βρούμε τραπέζι, γιατί κυριολεκτικά το συστήνουν οι πάντες, ντόπιοι και τουρίστες μαζί, δεν μπορώ να πω ότι μου έπεσαν και τα πηρούνια από τον ενθουσιασμό, καλύτερη κεντροευρωπαϊκού τύπου κουζίνα έχω φάει μέχρι και σε εκείνο το τσέχικο στους Αμπελόκηπους, αν υπάρχει ακόμα. Ο δε κατάλογος τίγκα στις γελοίες ψευτογκουρμέ περιγραφές (νιφάδες αποξηραμένου χοιρινού σε υγρό σεβρ πάνω σε φιλέτο τυλιγμένο με κρούστα μπαχαρικών, ήτοι σνίτσελ με μπέικον και σως τυριού) , που δυστυχώς συνηθίζονται πολύ και στην Αθήνα τα τελευταία χρόνια. Τα κρασιά και τα γλυκά τους (όχι μόνο στο Μπλεντ) τουλάχιστον είναι ΑΑ και κάπως έσωσαν την παρτίδα.

Τώρα που τα ξαναβλέπω πολύ γκρίνιαξα, ενώ στην πραγματικότητα μια χαρά πέρασα, κυρίως λόγω καλής παρέας, αλλά και - να ξανατονίσω - της πραγματικής ομορφιάς του φυσικού και ανθρωπογενούς τοπίου. Απλά αν σε ένα μέρος δε μου μιλήσουν περισσότερο οι άνθρωποι, δύσκολα θα το κατατάξω ψηλά στη λίστα μου.

Ζάγκρεμπ: Τουριστικά ψιλοαδιάφορο για πρωτεύουσα, παίζει ρόλο ότι αυτή την περίοδο ο καθεδρικός είναι ακόμα πιο καλυμμένος από τα αναστυλωτικά έργα σε σχέση με πριν, εργασίες γίνονται όμως και γύρω από τον έτερο διάσημο ναό της πόλης, τον Άγιο Μάρκο, ενώ άκυρο έφαγα και στο υπό ανακαίνιση μουσείο του Ντράζεν Πέτροβιτς. Τουλάχιστον είναι απέναντι από το φανταστικό τεχνολογικό μουσείο του Νίκολα Τέσλα, που στην Κροατία τον λένε Κροάτη και στη Σερβία Σέρβο, τι πιο σύνηθες. Το πολυδιαφημισμένο μουσείο των χωρισμών είναι πολύ κοντά στον Άγιο Μάρκο και είναι όσο τουριστικό το φαντάζεστε, αν και δε μετανιώνω την επίσκεψη γιατί κάποιες από τις ιστορίες που συνοδεύουν τα -αυθεντικά -αντικείμενα από διάφορες χώρες του κόσμου είναι όντως συγκινητικές ως και σπαραξικάρδιες. Άλλα μουσεία, από τα πολυάριθμα της πόλης, δεν προλάβαμε γιατί δε μείναμε και πολύ, ενώ - τι πρωτότυπο- πολλά ανακαινίζονται αυτή την περίοδο. Πιστεύω ότι σε 5-10 χρόνια θα υπάρξει σημαντικό λίφτινγκ στο ιστορικό κέντρο του Ζάγκρεμπ, μένει να δούμε σε ποια κατεύθυνση. Εμένα βέβαια η βαλκανίλα και η ελαφρά παρακμή που αποπνέει το Ζάγκρεμπ καθόλου δε με χαλάει, αντίθετα με γοητεύει περισσότερο από τη βιενέζικη υπερκαθαρότητα της Λιουμπλιάνας. Μου φάνηκε μια πολύ ζωντανή πόλη, με πιο φιλικούς κι εξωστρεφείς κατοίκους - είχε και θλιβερές γαϊδουρινές εξαιρέσεις που επιβεβαίωσαν τον κανόνα- καλύτερο φαγητό, και ευνόητα λόγω χαμηλού τουριστικού ρεύματος, πολύ καλύτερες τιμές στην εστίαση, ειδικά στο αλκοόλ, που ήταν πολύ φτηνότερο όχι μόνο από τη Σλοβενία, αλλά και από την Αθήνα. Α, μην το ξεχάσω, παρά τη μικρή απόσταση από τη Λιουμπλιάνα, ο καιρός ήταν σαφώς καλύτερος, όχι τόσο θερμοκρασιακά, όσο στην υγρασία, η οποία γενικά στη Σλοβενία τσακίζει κόκαλα όλο το 24ωρο, σε βαθμό που μέχρι και το χειμωνιάτικο Βερολίνο δεν τα έχει καταφέρει. Βρήκα επίσης κι ένα από τα πιο όμορφα καταστήματα σουβενίρ που έχω δει ως τώρα, με χειροποίητες δημιουργίες που άξιζαν και το τελευταίο ευρώ. Στα υπόλοιπα κινεζικού εμπορεύματος μαγαζιά του είδους, μεγάλη προσοχή στις τιμές γιατί οι διαφορές για το ακριβώς ίδιο προϊόν μπορεί να είναι μεγάλες σε διπλανά καταστήματα. Χάρη στη σύντομη πτήση από Αθήνα και φαντάζομαι από Θεσσαλονίκη ακόμα περισσότερο, το Ζάγκρεμπ μπαίνει μαζί με τη Σόφια (η οποία υπερτερεί θα έλεγα σε ιστορικό ενδιαφέρον, αλλά χάνει κάπως σε ζωή συγκριτικά) στους ιδανικούς από Ελλάδα προορισμούς του Σαββατοκύριακου. Σίγουρα θα ήθελα να επιστρέψω κάποια στιγμή, σε πιο εαρινή ή θερινή περίοδο ως αφετηρία για εξερεύνηση των δαλματικών ακτών, όπου βέβαια τα τουριστικά μεγέθη δεν έχουν καμία σχέση με το "ασχημόπαπο" την πρωτεύουσα.

 

[varioAthens]

Ενώ στην Ελλάδα χαλί να τους πατήσεις γίνονται όταν πας σε δημόσιες υπηρεσίες. Αν είσαι και ξένος δε που δεν μιλάς σωστά τη γλώσσα μόνο κόκκινα χαλιά που δεν στρώνουν για να σε υποδεχτούν!

Εχω πετυχει σε εφορια μια υπαλληλο που ειχε κανει εναν αλβανο κυριουλη ρομπα επειδη μιλαγε σπαστα ελληνικα "δεν καταλαβαινω τι μου λες" του ελεγε ουρλιαζοντας λες και ηταν κουφος και οχι αλλοδαπος και ενδιαμεσα κοιταζε μια τους συναδελφους της και μια το κοινο λεγοντας "ολοι εδω μαζευτηκαν, να μιλησουν δεν ξερουν, αλλα τα επιδοματα τα μαθαινουν" και γελουσε αναμενοντας να βρει συμμαχους να κοροιδεψουν μαζι....μεχρι που καποιος την ξ€χ€σ€ και το καταευχαριστηθηκα....