Απροσδόκητα όμορφες χώρες/πόλεις και χώρες/πόλεις απογοήτευση..

[Extra muros]

Δουβλίνο: Περίμενα να μου αρέσει, αλλά λελογισμένα, δεδομένου ότι δεν έχει κάποιο καραμπάμ αξιοθέατο ή την κουκλίστικη ομορφιά άλλων ευρωπαϊκών πόλεων. Πού να φανταστώ όμως ότι θα με χτυπήσει τέτοιος έρωτας κατακούτελα, σίγουρα βοήθησε βέβαια ότι και ο καιρός σε αντίθεση με εδώ ήταν πολύ καλός, με μπόλικο ήλιος, λιγοστές συννεφιές και βροχή κυριολεκτικά για τρία λεπτά καθ' οδον προς Γκόλγουεϊ σε όλη τη διάρκεια του ταξιδιού των τυπικά 6 και ουσιαστικά 4 καθαρών ημερών. Για τους Ιρλανδούς ό,τι και να πω είναι λίγο, πραγματικά έχω χρόνια να δω σε πόλη - πολλώ δε μάλλον πρωτεύουσα - οποιασδήποτε χώρας να σε χαιρετάνε με χαμόγελο άγνωστοι στο δρόμο.

Μπέλφαστ: Το περίμενα άσχημο και αποδείχτηκε ακόμα χειρότερο, κυριολεκτικά ένιωθα ένα βάρος στο στήθος, ακόμα και το δημαρχείο τους που το διαφημίζουν ως φοβερό αξιοθέατο αξίζει μόνο για την πολύ ενδιαφέρουσα έκθεση στο εσωτερικό του. Άξιζε όμως η επίσκεψη λόγω της συνταρακτικής και πανταχού παρούσας ιστορίας του και της αξιοθαύμαστης προσπάθειας των ανθρώπων που τους χωρίζει κυριολεκτικά αίμα να κάνουν μια νέα κοινή αρχή τις τελευταίες δυόμιση δεκαετίες λήξης των ένοπλων συγκρούσεων.

 

[Pel]

Η Ποντγκόριτσα πώς είναι;

 

[greco]

Η Ποντγκόριτσα πώς είναι;

Έχει αρκετό πρασινο κι ένα πεντακαθαρο ποταμι με αρκετές γέφυρες που προσδινουν κάποιο ενδιαφέρον στη πολη. Το παραποταμιο κομμάτι έχει πολλα περιθωρια βελτίωσης. Η διαφημισμενη παλια Οθωμανική συνοικία ουσιαστικά δεν υπάρχει, πολυ λιγα πραγματα. Στα συν το καλό και φθηνό φαγητό. Επίσης, εξαιρετικη βάση για εκδρομές στην ορεινή χώρα.

 

[Yorgos]

Η Ποντγκόριτσα πώς είναι;

Aρχιτεκτονικά πολύ χάλι. Δύσκολα βρίσκεις τέτοιο χάλι σε ευρωπαϊκή πρωτεύουσα. Φαγητό καλό και φτηνό, συμφωνώ. Ελάχιστος τουρισμός (για προφανείς λόγους) φιλικότατοι ντόπιοι, μερικά καλά γκραφίτι, μπόλικα καφέ με healthy bowls κλπ, μια έτσι κι έτσι εκκλησία και καμια-δυο γέφυρες.

 

[Robert]

Τεράστια απογοήτευση η Νάπολι. Τα σκουπίδια και η βρωμιά, τα οποία άρχιζαν κιόλας έξω από το αεροδρόμιο με επηρέασαν τόσο αρνητικά που δεν μπόρεσα να απολαύσω τα όμορφα σημεία και τα αξιοθέατα της πόλης. Σκοτεινό και πνιγηρό το ιστορικό κέντρο, ντροπιαστική η κατάσταση στην piazza garibaldi και την γύρω περιοχή, θόρυβος και απαράδεκτη οδηγική συμπεριφορά δικυκλιστών παντού, είδα μέχρι και δωδεκάχρονο να οδηγάει! Όπως και τρικάβαλο με τρεις ανήλικες! Επειδή όμως αγαπάμε Ιταλία και η ευρύτερη περιοχή έχει πολλά ενδιαφέροντα σημεία, αν είμαστε καλά θα ξαναπάμε. Αλλά έχουμε βρει και την λύση. Το πρώτο εισητήριο απευθείας για Sorrento!

Εγώ μ'αυτά που είχα ακούσει για Νάπολη πριν πάω,για μαφιόζους σε κάθε γωνία ,για scammers που ληστεύουν τουρίστες,για μηχανάκια-δολοφόνους,μια χαρά τη βρήκα. Η Piazza Garibaldi όντως δεν είναι ότι καλύτερο,αλλά αν βρεις κατάλυμα σε άλλη περιοχή,δεν θα χρειάζεται να περνάς απο'κει.

Και για όσους λατρεύουν θάλασσα,μεγάλο + και η παραλία.

 

[Παρίσακτος]

Από τη φετινή σοδειά, μέχρι στιγμής, έχουμε τις παρακάτω συμμετοχές:

Βαρκελώνη: Είχα πολλές προσδοκίες, αν και τις είχα μετριάσει είτε για να μην φάω φάπα (όπως περίπου έφαγα στο Λονδίνο) είτε γιατί με είχαν προετοιμάσει ότι «η Βαρκελώνη αρέσει μόνο σε κάποιον που ταξιδεύει πρώτη φορά». Ε ντάξει, λάτρεψα, την βρήκα πολύ όμορφη, πόλη που άνετα θα μπορούσα να ζήσω, μου άρεσε η ενέργειά της, η ιστορία της, η αρχιτεκτονική της, οι πανοραμικές της θέες, οι εναλλαγές της από γειτονιά σε γειτονιά, το φαγητό, με τόσα πράγματα που έχει δεν είναι εύκολο να βαρεθείς. Η δε Σαγράδα Φαμίλια από τις πιο εντυπωσιακές εκκλησίες που έχω δει· ναι, τσουχτερό το αντίτιμο, δέχομαι τα σχόλια ότι είναι κιτς (δεν συμφωνώ, όμως), αλλά μετά από 100,200 καθολικές εκκλησίες, όλες είναι λίγο πολύ παραλλαγή αυτού που έχεις ήδη δει, ε όχι, η Σαγράδα Φαμίλια ήταν κάτι διαφορετικό. Πέρα από τον τουρισμό που μπορεί να γίνει ενοχλητικός αλλά όχι περισσότερο απ’ ό,τι π.χ. στη Ρώμη, δεν ξέρω πώς γίνεται σε κάποιον που του αρέσουν γενικά οι δυτικές ευρωπαϊκές πόλεις, να τον αφήνει αδιάφορο. Άνετα θα ξαναπάω.

Βελιγράδι: Εδώ δεν ήξερα τι ακριβώς περίμενα. Μια πόλη σαν τη Σόφια, αλλά με καλύτερη νυχτερινή ζωή και περισσότερο σύγχρονο ιστορικό ενδιαφέρον; Μια πόλη σαν την Αθήνα χωρίς τα αρχαία και την Πλάκα; Σίγουρα όχι αυτό που αντίκρυσα, μια πόλη με εξαιρετική ενέργεια, καθαρά βαλκανική, ωραία τοπογραφία, με φαγητό νόστιμο και κοντά στις γεύσεις μας (αν και κάπως βαρύ, συχνά), πολυπρόσωπη· πολύ φιλικός λαός οι Σέρβοι και ελαφρώς αποκομμένοι από την υπόλοιπη παγκοσμιοποιημένη Ευρώπη, που τους ιδιαιτεροποιεί. Η σύγχρονη ιστορία την κάνει αξιομνημόνευτη επίσκεψη, ενώ πέρα από τις βόλτες στα δεκάδες της πάρκα, έχει κι ενδιαφέροντα μουσεία για τα καυτά ή βροχερά πρωινά. Μου έβγαλε κάτι οικείο, σαν μια εικόνα από ένα πρόσφατο παρελθόν που για λίγο δεν το πρόλαβα (ή δεν το θυμάμαι) στην Ελλάδα. Ευχάριστη έκπληξη, ό,τι πρέπει για ένα long weekend.

Από το ταξίδι μου στην Προβηγκία και Λανγκτόκ, ενθουσιάστηκα με το Μονπελιέ (δεν ήταν ακριβώς έκπληξη αλλά δεν περίμενα να μου αρέσει και τόσο). Για αυτή και για την Αβινιόν, είχα τις υψηλότερες προσδοκίες (επισκέφτηκα επίσης Αρλ, Νιμ, Ουζές και κάποιες μικρότερες πόλεις και χωριά).

Η Αβινιόν, λοιπόν, ήταν η απογοήτευση του ταξιδιού. Τη βρήκα σαφέστατα τη λιγότερο όμορφη πόλη που έχω επισκεφτεί στην περιοχή, το μόνο πράγμα που την έσωζε ήταν το παπικό ανάκτορο που είναι εντυπωσιακό κι αναμφίβολα αξίζει μια επίσκεψη. Έχει κάνα δυο ωραίες πλατείες (καμία σχέση, βέβαια, με την κορυφαία στο είδος της Αιξ-αν-Προβάνς), αλλά όλο το υπόλοιπο μια μετριότητα (για τα γαλλικά, πάντα, δεδομένα), ειδικά όταν βγήκα από τα τείχη έφαγα μεγάλη ήττα, χειρότερη αξιοποίηση ποταμιού δεν θυμάμαι να έχω δει με την απέραντη χωματερή-πάρκινγκ (φταίω, βέβαια, που περίμενα να πετύχω τον "Σηκουάνα" της Προβηγκίας, το παραδέχομαι), γενικά δεν ξέρω αν έχω δει πιο απογοητευτικό κομμάτι τουριστικής πόλης στη Γαλλία. Δεν είναι για προσπέραση, ίσως την περίοδο του Φεστιβάλ η πόλη να ζωντανεύει και να γίνεται πιο γοητευτική, αλλά η περιοχή έχει (πολύ) πιο όμορφες πόλεις.

 

[Yorgos]

Από τη φετινή σοδειά, μέχρι στιγμής, έχουμε τις παρακάτω συμμετοχές:

Βαρκελώνη: Είχα πολλές προσδοκίες, αν και τις είχα μετριάσει είτε για να μην φάω φάπα (όπως περίπου έφαγα στο Λονδίνο) είτε γιατί με είχαν προετοιμάσει ότι «η Βαρκελώνη αρέσει μόνο σε κάποιον που ταξιδεύει πρώτη φορά». Ε ντάξει, λάτρεψα, την βρήκα πολύ όμορφη, πόλη που άνετα θα μπορούσα να ζήσω, μου άρεσε η ενέργειά της, η ιστορία της, η αρχιτεκτονική της, οι πανοραμικές της θέες, οι εναλλαγές της από γειτονιά σε γειτονιά, το φαγητό, με τόσα πράγματα που έχει δεν είναι εύκολο να βαρεθείς. Η δε Σαγράδα Φαμίλια από τις πιο εντυπωσιακές εκκλησίες που έχω δει· ναι, τσουχτερό το αντίτιμο, δέχομαι τα σχόλια ότι είναι κιτς (δεν συμφωνώ, όμως), αλλά μετά από 100,200 καθολικές εκκλησίες, όλες είναι λίγο πολύ παραλλαγή αυτού που έχεις ήδη δει, ε όχι, η Σαγράδα Φαμίλια ήταν κάτι διαφορετικό. Πέρα από τον τουρισμό που μπορεί να γίνει ενοχλητικός αλλά όχι περισσότερο απ’ ό,τι π.χ. στη Ρώμη, δεν ξέρω πώς γίνεται σε κάποιον που του αρέσουν γενικά οι δυτικές ευρωπαϊκές πόλεις, να τον αφήνει αδιάφορο. Άνετα θα ξαναπάω.

Βελιγράδι: Εδώ δεν ήξερα τι ακριβώς περίμενα. Μια πόλη σαν τη Σόφια, αλλά με καλύτερη νυχτερινή ζωή και περισσότερο σύγχρονο ιστορικό ενδιαφέρον; Μια πόλη σαν την Αθήνα χωρίς τα αρχαία και την Πλάκα; Σίγουρα όχι αυτό που αντίκρυσα, μια πόλη με εξαιρετική ενέργεια, καθαρά βαλκανική, ωραία τοπογραφία, με φαγητό νόστιμο και κοντά στις γεύσεις μας (αν και κάπως βαρύ, συχνά), πολυπρόσωπη· πολύ φιλικός λαός οι Σέρβοι και ελαφρώς αποκομμένοι από την υπόλοιπη παγκοσμιοποιημένη Ευρώπη, που τους ιδιαιτεροποιεί. Η σύγχρονη ιστορία την κάνει αξιομνημόνευτη επίσκεψη, ενώ πέρα από τις βόλτες στα δεκάδες της πάρκα, έχει κι ενδιαφέροντα μουσεία για τα καυτά ή βροχερά πρωινά. Μου έβγαλε κάτι οικείο, σαν μια εικόνα από ένα πρόσφατο παρελθόν που για λίγο δεν το πρόλαβα (ή δεν το θυμάμαι) στην Ελλάδα. Ευχάριστη έκπληξη, ό,τι πρέπει για ένα long weekend.

Από το ταξίδι μου στην Προβηγκία και Λανγκτόκ, ενθουσιάστηκα με το Μονπελιέ (δεν ήταν ακριβώς έκπληξη αλλά δεν περίμενα να μου αρέσει και τόσο). Για αυτή και για την Αβινιόν, είχα τις υψηλότερες προσδοκίες (επισκέφτηκα επίσης Αρλ, Νιμ, Ουζές και κάποιες μικρότερες πόλεις και χωριά).

Η Αβινιόν, λοιπόν, ήταν η απογοήτευση του ταξιδιού. Τη βρήκα σαφέστατα τη λιγότερο όμορφη πόλη που έχω επισκεφτεί στην περιοχή, το μόνο πράγμα που την έσωζε ήταν το παπικό ανάκτορο που είναι εντυπωσιακό κι αναμφίβολα αξίζει μια επίσκεψη. Έχει κάνα δυο ωραίες πλατείες (καμία σχέση, βέβαια, με την κορυφαία στο είδος της Αιξ-αν-Προβάνς), αλλά όλο το υπόλοιπο μια μετριότητα (για τα γαλλικά, πάντα, δεδομένα), ειδικά όταν βγήκα από τα τείχη έφαγα μεγάλη ήττα, χειρότερη αξιοποίηση ποταμιού δεν θυμάμαι να έχω δει με την απέραντη χωματερή-πάρκινγκ (φταίω, βέβαια, που περίμενα να πετύχω τον "Σηκουάνα" της Προβηγκίας, το παραδέχομαι), γενικά δεν ξέρω αν έχω δει πιο απογοητευτικό κομμάτι τουριστικής πόλης στη Γαλλία. Δεν είναι για προσπέραση, ίσως την περίοδο του Φεστιβάλ η πόλη να ζωντανεύει και να γίνεται πιο γοητευτική, αλλά η περιοχή έχει (πολύ) πιο όμορφες πόλεις.

Πολύ ενδιαφέρουσες παρατηρήσεις!

Είχαμε (όλοι μας) εντελώς διαφορετικές εκτιμήσεις για τη νότιο Γαλλία, από τις περίπου 20 πόλεις και χωριά που πήγαμε η Αβινιόν αναδείχθηκε δεύτερη πιο ομορφη και η Aix τελευταία, προφανώς έχουμε άλλα γούστα.

Πολύ εύστοχη περιγραφή του Βελιγραδίου, μου άφησε ακριβώς την ίδια εντύπωση, όπως και το Αμμάν. Μια γλυκιά εϊτίλα, μακριά από την παγκοσμιοποίηση και μια αμυδρή ανάμνηση της παιδικής μου Αθήνας. Εντάξει για τους μπασκετόφιλους είναι η Μέκκα, δε νομίζω να έφαγα ή να ήπια μία φορά χωρίς να πιάσω την κουβέντα για το μπάσκετ. Και για τη Βαρκελώνη θα συμφωνήσω, αν δεν πας με τίποτε τρελές απαιτήσεις και δε σε αρωσταίνει ο υπερτουρισμός, προσφέρει πολλά.

 

[paefstra]

Κι εγω απο τη φετινη σοδεια:

Καλιαρι: πιο πανω απο τις προσδοκιες μου. Διαφερει αρκετα απο την υπολοιπη Ιταλια, φερνει λιγο σε Σικελια αλλα στο πιο καθαρο και τακτοποιημενο.

Ζαγκρεμπ. Ειχα πολυ χαμηλες προσδοκιες λογω του οτι δεν με ενθουσιαζουν τα Βαλκανια και τις ξεπερασε.
Μια χαρα ηταν. Δεν θα ξαναπηγαινα γιατι 2 μερες φτανουν και περισσευουν.

Καεν: δεν περιμενα και τιποτε. Ηταν βαση για υπνο για το Mont Saint Michel. Εχει πολυ ωραια βιβλιοπωλεια, το ενα πιο ομορφο απο το αλλο.
Φθηνο φαι για τα δεδομενα της Γαλλιας.
Δεν υπαρχει αλλος λογος να παει κανεις παρα για υπνο. Το καστρο στο κεντρο της πολης οχι πολυ φροντισμενο.

Ρουεν: κοσμημα. Παρα πολυ ωραια πολη. Μπορουσε να ειναι πιο γνωστος προορισμος, αδικημενη αρκετα.

Μοντ Σεν Μισελ. Τοσο ομορφο οσο φαινεται, τοσο φρακαρισμενο απο κοσμο. Παρολα αυτα ενθουσιαστηκα με το Αββαειο και γενικα.

Ονφλερ: για προσωπικους λογους ηθελα να παω παρα πολυ. Ηταν τοσο ομορφη οσο περιμενα, με πολυ ιδιαιτερη ατμοσφαιρα λογω της μαυριλας των κτιριων και των απειρων γκαλερι. Κακη ιδεα το καλοκαιρι με τον υπερτουρισμο.

Παρισι. Θα ξαναπαω, δυο μερες ηταν μονο αναγνωριστικες. Μου φανηκε πιο ξεκουραστη στην περιηγηση απο το Λονδινο. Καμια απογοητευση, υπερβολες τα περι βρωμας οταν εχεις δει τη Ναπολη. Δεν ειναι πιο βρωμερη απο ολες τις πρωτευουσες ουτε την Αθηνα. Δεν μπορω να πω οτι ενθουσιαστηκα, αλλα σε τετοιες πολεις απλα ξαναπας γιατι ειναι ανεξαντλητες και μπορει τρωγοντας να ερχεται η ορεξη.

Βρυξελλες: παντα περαστικη, πρωτη φορα με διανυκτερευση. Εχει ωραια μουσεια τεχνης αυτο μου αρκει. Σε ολα τα αλλα εχω δει και καλυτερα και χειροτερα. Θα ξαναπαω για τα υπολοιπα μουσεια οπωσδηποτε.

Βιεννη 3η φορα, τη σιχαθηκα. Με το ζορι πηγα κι ευχομαι να μην ξαναχρειαστει. Καθε φορα και πιο βαρετη απο την προηγουμενη.

Αμβερσα: η 2η φορα ειναι καλυτερη ειδικα για νυχτα, εχει πολλη ζωη.

Αμστερνταμ: περαστικη, αυτη τη φορα η μυρωδια του μπαφου παντου μου εφερνε ανακατεμα. Πολυ ωραια, αλλα ελεος. Δεν νομιζω να ξαναπαω 3η φορα , απομυθοποιηση.

 

[Παρίσακτος]

Είχαμε (όλοι μας) εντελώς διαφορετικές εκτιμήσεις για τη νότιο Γαλλία, από τις περίπου 20 πόλεις και χωριά που πήγαμε η Αβινιόν αναδείχθηκε δεύτερη πιο ομορφη και η Aix τελευταία, προφανώς έχουμε άλλα γούστα.

Προφανώς το γούστο είναι υποκειμενικό, όπως έχει σημασία και πότε πας, σε τι φάση πετυχαίνεις τον κάθε οικισμό (π.χ. στη Νιμ πετύχαμε ταυρομαχίες και γινόταν πανικός, πράγμα που επηρέασε την εντύπωσή μας για την πόλη). Στους συνοδοιπόρους μου την πρώτη φορά που είχαν επισκεφθεί την Αβινιόν τους είχε αρέσει πολύ (γι' αυτό κι ήταν κουλ με την επανάληψη), τώρα τους φάνηκε από τις λιγότερο όμορφες πόλεις της περιοχής, σαν να ασχήμυνε μέσα σε λίγα χρόνια. Προφανώς και λόγω της ιδιαιτερότητάς της και της ιστορίας της αξίζει, αλλά σε "απόλαυση να την περπατάς" θα έλεγα να πάει κανείς με όχι ιδιαίτερα υψηλές προσδοκίες (στην Αιξ αντιθέτως, που είναι εξαιρετική -για μένα- για βολτάρισμα, δεν υπάρχουν και πάρα πολλά πράγματα με αντίστοιχο τουριστικό ενδιαφέρον αν δεν σου αρέσει η ζωγραφική).

Πάντως από περιέργεια, ποιοι ήταν οι άλλοι 18 οικισμοί που επισκεφτήκατε στην περιοχή (που ήταν όλοι πιο όμορφοι από την Αιξ) και ποια πήρε το βραβείο της ομορφότερης πόλης; Η Μασσαλία;

 

[Yorgos]

Προφανώς το γούστο είναι υποκειμενικό, όπως έχει σημασία και πότε πας, σε τι φάση πετυχαίνεις τον κάθε οικισμό (π.χ. στη Νιμ πετύχαμε ταυρομαχίες και γινόταν πανικός, πράγμα που επηρέασε την εντύπωσή μας για την πόλη). Στους συνοδοιπόρους μου την πρώτη φορά που είχαν επισκεφθεί την Αβινιόν τους είχε αρέσει πολύ (γι' αυτό κι ήταν κουλ με την επανάληψη), τώρα τους φάνηκε από τις λιγότερο όμορφες πόλεις της περιοχής, σαν να ασχήμυνε μέσα σε λίγα χρόνια. Προφανώς και λόγω της ιδιαιτερότητάς της και της ιστορίας της αξίζει, αλλά σε "απόλαυση να την περπατάς" θα έλεγα να πάει κανείς με όχι ιδιαίτερα υψηλές προσδοκίες (στην Αιξ αντιθέτως, που είναι εξαιρετική -για μένα- για βολτάρισμα, δεν υπάρχουν και πάρα πολλά πράγματα με αντίστοιχο τουριστικό ενδιαφέρον αν δεν σου αρέσει η ζωγραφική).

Πάντως από περιέργεια, ποιοι ήταν οι άλλοι 18 οικισμοί που επισκεφτήκατε στην περιοχή (που ήταν όλοι πιο όμορφοι από την Αιξ) και ποια πήρε το βραβείο της ομορφότερης πόλης; Η Μασσαλία;

Για μένα ήταν η Αλμπί, αλλά η πλειοψηφία ψήφισε Καρκασόν. Gordes, Orange (αυτή έπαιξε για τελευταία θέση με την Aix), Nimes, Agnes Mortes, ένα χωριό κάπου στο Gorge du Verdon (ΤΡΟ-ΜΕ-ΡΑ τα τοπία, έπαθα πλάκα), Αρλ (πανέμορφη), Τουλούζη (δεν της το' χαμε, την περιμέναμε όλοι για συγκριτικά άσχημη) και μπόλικα γαστρο-χωριά (ορισμένα φοβερά).
Ναι, πήγαμε Μασσαλία αλλά δεν την έλαβα υπόψη, είναι σαφώς πιο άσχημη από την Aix και την Οrange.

Εμείς χάσαμε τις ταυρομαχίες για 2 μέρες στη Νιμ και λύσσαξα. Δεν έχω δει ποτέ και μάλλον δε θα δω πια αν δεν πετύχω στο Μεξικό.

 

[Παρίσακτος]

Για μένα ήταν η Αλμπί, αλλά η πλειοψηφία ψήφισε Καρκασόν. Gordes, Orange (αυτή έπαιξε για τελευταία θέση με την Aix), Nimes, Agnes Mortes, ένα χωριό κάπου στο Gorge du Verdon (ΤΡΟ-ΜΕ-ΡΑ τα τοπία, έπαθα πλάκα), Αρλ (πανέμορφη), Τουλούζη (δεν της το' χαμε, την περιμέναμε όλοι για συγκριτικά άσχημη) και μπόλικα γαστρο-χωριά (ορισμένα φοβερά).
Ναι, πήγαμε Μασσαλία αλλά δεν την έλαβα υπόψη, είναι σαφώς πιο άσχημη από την Aix και την Οrange.

Συμπεριέλαβες και την Οξιτανία, οκ, είχα καταλάβει ότι μιλούσες για Προβηγκία.
Εκεί δεν έχω πάει ακόμη για να εκφέρω άποψη (θέλω πολύ και στις τρεις που ανέφερες), αλλά μου κάνει εντύπωση που βρήκατε πανέμορφη την Αρλ (που δεν μπορώ παρά να συμφωνήσω, ανεβαίνει στο βάθρο από τα μέρη που επισκέφτηκα στο φετινό ταξίδι, μετά το Μονπελιέ και την κουκλίστικη Ουζές) αλλά όχι την Αιξ, δεδομένου ότι οι δυο πόλεις μοιάζουν αρχιετεκτονικά πολύ μεταξύ τους, π.χ. θεωρώ δύσκολο να μπορέσεις να καταλάβεις από μια φωτογραφία από έναν τυχαίο δρόμο τους (χωρίς να φαίνεται το Αμφιθέατρο της Αρλ ή κάποιο χαρακτηριστικό συντριβάνι της Αιξ) σε ποια από τις δυο ανήκει.

Από εκεί και πέρα, η Aigues-Mortes είναι όντως συμπαθέστατη και τα τείχη της τα βρήκα μάλλον πιο εντυπωσιακά από της Αβινιόν. Το Gordes όμορφο κι αυτό με ωραία θέα και κλασική προβηγκιανή γοητεία, αλλά έχουμε δει και καλύτερα χωριά εδώ στον Νότο (δεν ήταν ακριβώς απογοήτευση για να το συμπεριλάβω στη λίστα, αλλά περίμενα κάτι τις παραπάνω). Η Νιμ όμορφη κι αυτή, αλλά λίγο το μουντ "Πατρινό Καρναβάλι που βαράμε σαν κλαμπ και πίνουμε από το μεσημέρι" δεν με άφησε να εκτιμήσω την ομορφιά της, που υπό κανονικές συνθήκες θα την κατέτασσα κάπου πάνω από την Αβινιόν και κάτω από την Αρλ. Plus η Νιμ έχει μάλλον το ωραιότερο πάρκο που έχω δει μέχρι στιγμής στη Γαλλία.

Σε κάθε περίπτωση η ευρύτερη περιοχή είναι διαμάντι, δεν είναι τυχαία από τους τοπ προορισμούς της Ευρώπης για roadtrip, όπως π.χ. κι η Τοσκάνη, και θέλει καιρό για να εξερευνηθεί ικανοποιητικά (πράγμα που σημαίνει ότι μάλλον ο δρόμος μου θα με ξαναφέρει στην Αβινιόν κι ίσως την επόμενη φορά να μου αλλάξει τη γνώμη)

 

[Robert]

Βιεννη 3η φορα, τη σιχαθηκα. Με το ζορι πηγα κι ευχομαι να μην ξαναχρειαστει. Καθε φορα και πιο βαρετη απο την προηγουμενη.

Εμένα μου άρεσε πολύ η Βιέννη και θα'θελα να ξαναπάω κι άλλες φορές.Δεν είναι τυχαίο που κάθε χρόνο βγαίνει η πόλη με την καλύτερη ποιότητα ζωής,παγκοσμίως παρακαλώ