Απροσδόκητα όμορφες χώρες/πόλεις και χώρες/πόλεις απογοήτευση..

[Robert]

Επισκέφθηκα πρόσφατα το Μιλάνο.Σε καμία των περιπτώσεων δεν θα πω ότι απογοητεύτηκα,όπως δεν το λέω και για κανένα ταξίδι μου,αλλά περίμενα κάτι παραπάνω.Εντυπωσιακό το Duomo,μεγαλοπρεπής και η σκεπαστή αγορά Vittorio Emanuele με όλες τις διάσημες μάρκες,αλλά πέρα από αυτά δεν σ'εντυπωσιάζει κάτι άλλο.

 

[alma]

Πολύ καλά πέρασα σε Μάλτα -Γκόζο. Είχα ακούσει διφορουμενα σχολια.

Μπορεί να μη μπαίνει κ σε κανένα τοπ10 η χώρα,όμως ωραία αρχιτεκτονική, μεγαλιθικά μνημεία, τρομερή ιστορία(π.χ.η μεγάλη πολιορκία κ η συντριπτική νίκη απέναντι στους Τούρκους),συμπαθείς οι οι Μαλτέζοι.

 

[underwater]

Είναι πολλοί οι προορισμοί για τους οποίους δεν είχα πολύ υψηλές προσδοκίες και δεν με πολυένοιαζε να τους επισκεφτώ, όμως αυτό το άτιμο το ταξιδιωτικό δαιμόνιο τους έφερε στο δρόμο μου και εν τέλει αναθεώρησα πλήρως.

Μάλτα: περίμενα μια κλασική πρώην βρετανική αποικία με μια όμορφη αλλά άνευρη πρωτεύουσα. Βρέθηκα σε έναν πανέμορφο τόπο, με ποικιλία περιοχών και αξιοθεάτων να εξερευνήσει κανείς, πολλή ομορφιά, αρχαιολογικό ενδιαφέρον, κουλτούρα και ωραία ενέργεια.

Αλβανία: θεωρούσα ότι θα ήταν όμορφη, αλλά όχι και κάτι το εξαιρετικό. Πίστευα πως το "δικό μας" κομμάτι της Ηπείρου έχει όλα τα θετικά της Αλβανίας στο πολύ καλύτερο. Και ναι, σίγουρα υπάρχουν πολλές ομοιότητες, αλλά η χώρα είναι διαμάντι. Ανόθευτη ομορφιά, παράδοση, πολιτισμικές αναμείξεις, υπέροχοι άνθρωποι.

Βουλγαρία: από μικρή φανταζόμουν τη Σόφια σαν μια μουντή και γκριζωπή πόλη και κατά κάποιο τρόπο είχα συνδέσει όλη τη Βουλγαρία με αυτή την εικόνα. Πρόκειται όμως για μια πολύ όμορφη χώρα με εκπληκτική φύση, όμορφες πόλεις και ποικιλία από εναλλαγές (τόσο φυσικές, όσο και πολιτισμικές). Η Σόφια πάλι για μένα είναι μια από τις πιο χαλαρωτικές πόλεις, με τεράστια πάρκα και πολύ πράσινο, ό, τι πρέπει για περιπάτους.

Βοσνία-Ερζεγοβίνη: από μικρή μου είχε διακινήσει το ενδιαφέρον λόγω της ταραχώδους πρόσφατης ιστορίας της. Το ήξερα ότι θα μου άρεσε για αυτό το λόγο. Δεν περίμενα όμως ότι θα μου άρεσε τόσο πολύ. Απίστευτη φύση, τρομερή ενέργεια, πολυπολιτισμικότητα, ιστορία, μνημεία, αξιοθέατα, ίσως η ωραιότερη και πιο ενδιαφέρουσα βαλκανική χώρα (μετά την Ελλάδα ).

Σλοβακία: κυρίως η επαρχία, κυρίως για τη φύση της. Πράσινο, λίμνες, βουνά, σπήλαια, μονοπάτια, η χαρά του φυσιολάτρη.

Προορισμοί από τους οποίους περίμενα περισσότερα:

Λίβανος: ενώ μου άρεσαν η ενέργεια, οι πολιτισμικές και θρησκευτικές αναμείξεις, τα αρχαία, το φαγητό, η χώρα μου φάνηκε άσχημη. Σαν όλα τα μέρη που πήγα να ήταν συνέχεια της Βυρηττού, σα να μην υπήρχε σημείο που να σταματούσε το τσιμέντο και η οικοδόμηση. Δεν μπορούσα να καταλάβω πότε τελείωνε η μια πόλη και πότε ξεκινούσε η άλλη.

Ρουμανία: όμορφη, δε λέω, όχι όμως αυτό το ονειρικό για το οποίο μιλάνε όλοι. Δεν τρελάθηκα, ούτε θεώρησα ότι είχε ιδιαίτερο χαρακτήρα. Της έδωσα και δεύτερη ευκαιρία, αλλά δεν.

Φλωρεντία: έχω πάει δύο φορές, τη θαύμασα, αλλά δεν την αγάπησα. Πόλη-μουσείο, αλλά τόσο τουριστική που καταντάει ανιαρή και απρόσωπη. Ευτυχώς μετά πήγα Σιένα και στάνιαρα.

Μερικές προσθήκες σε όσα είχα γράψει προ πενταετίας.

Εκπλήξεις:

Γεωργία: περίμενα ότι θα μου άρεσε, δεν περίμενα ότι θα μου άρεσε τόσο πολύ. Η φύση απλά συγκλονιστική, η αρχιτεκτονική ξεχωριστή, οι άνθρωποι σούπερ φιλόξενοι, το φαγητό καταπληκτικό με άπειρες χορτοφαγικές επιλογές. Απίστευτη ποικιλομορφία: τη μια μέρα κάνεις hiking, την άλλη εξερευνάς εγκαταλελειμμένα σανατόρια της σοβιετικής περιόδου. Το πρωί επισκέπτεσαι κατανυκτικά εκκλησάκια, το βράδυ απολαμβάνεις υπέροχο τοπικό κρασί στην Παλιά Πόλη της Τιφλίδας.
Έχω πάει ήδη δύο φορές Γεωργία (ένα σύντομο ταξίδι το 2018 που τη συνδύασα με Αρμενία και ένα πιο εκτεταμένο το 2021). Και καθότι την δεύτερη φορά μου ξέφυγε το Σβανέτι λόγω καιρού θα ακολουθήσει σίγουρα και τρίτη.

Ισραήλ: το Ισραήλ το απέφευγα για χρόνια λόγω της απέχθειάς μου για την επεκτατική του πολιτική, τις συνεχείς παραβιάσεις του διεθνούς δικαίου και των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, τους παράνομους εποικισμούς, τις δολοφονίες αμάχων. Εν τέλει πήγα για λίγες μέρες το 2019, χρησιμοποιώντας το βασικά ως δίοδο προς την Παλαιστίνη. Την Παλαιστίνη την είδα πιο αναλυτικά και την αγάπησα, την ίδια στιγμή όμως βρήκα το Ισραήλ έναν προορισμό που όμοιό του δεν έχω ξανασυναντήσει στις κοντά 60 χώρες που έχω ταξιδέψει.

Με δυσκόλεψε πολύ το Ισραήλ. Με δυσκόλεψε η τρίωρη προσβλητική ανάκριση που υπέστην κατά την είσοδό μου στη χώρα λόγω της σφραγίδας Ιράν που είχα στο διαβατήριο. Με ζόρισε το γεγονός ότι με το που μπήκα στον προαστιακό ένας πιτσιρίκος φαντάρος ούτε 20 χρόνων καλά καλά με ακούμπησε κατά λάθος με το πολυβόλο που κουβαλούσε. Φοβήθηκα. Με ενόχλησε ότι συνάντησα αγένεια, ότι έφαγα (ευγενική) παρατήρηση από Ορθόδοξο Εβραίο για το τίποτα, ότι κατά τον έλεγχο διαβατηρίων επιστρέφοντας στο Ισραήλ από τη Δυτική Όχθη μας σημάδευαν στο κεφάλι.

Την ίδια στιγμή όμως με εντυπωσίασε ως χώρα. Με εντυπωσίασαν οι μείξεις των πολιτισμών, τις οποίες όμως υποσκίαζε η εβραϊκή ταυτότητα της πλειοψηφίας των κατοίκων. Άνθρωποι από την Αιθιοπία, το Μαρόκο, τη Λιθουανία, την Πολωνία κλπ κλπ, οι οποίοι ήταν όμως πάνω και πέρα από όλα Ισραηλινοί και Εβραίοι. Μου δημιούργησε αίσθηση η Παλιά Πόλη της Ιερουσαλήμ όπου περνούσες δίπλα από μια χριστιανική εκκλησία ακούγοντας παράλληλα το κάλεσμα για προσευχή από το μουεζίνη, για να καταλήξεις στο Τειχος των Δακρύων και να βλέπεις Εβραίους από όλα τα μήκη και τα πλάτη της γης να προσεύχονται με ευλάβεια. Μου έκαναν απίστευτη εντύπωση οι Ορθόδοξοι Εβραίοι με τις τεράστιες οικογένειες, το χαρακτηριστικό ντύσιμο και την απίστευτη κλειστοτητα. Με.μπέρδεψε το γεγονός ότι βρισκόμουν στη Μέση Ανατολή, με το χαρακτηριστικό κλίμα, τις ανατολίτικες μυρωδιές κλπ κλπ και την ίδια στιγμή ένιωθα ότι ήμουν σε ένα δυτικό κράτος.

Για πολλούς μήνες μετά το ταξίδι (βοήθησαν βέβαια και οι καραντίνες που ακολούθησαν) έβλεπα με τρέλα ντοκιμαντέρ/σειρές/ταινίες για εκείνα τα μέρη. Τόσο πολύ είχα εντυπωσιαστεί. Ένα κομμάτι μου θέλει να επιστρέψει για να δει κάποια πράγματα σε μεγαλύτερο βάθος, αλλά την ίδια στιγμή φοβάμαι αρκετά λόγω της αντιμετώπισης που έλαβα τότε.

Και μια απογοήτευση: Σλοβενία

Τρεις ταξιδιωτικούς στόχους είχα στη ζωή μου: να πάω σε όλα τα Βαλκάνια, όλες τις χώρες της Μέσης Ανατολής, όλες τις χώρες της πρώην ΕΣΣΔ. Ο πρώτος λοιπόν στόχος επετεύχθη πέρυσι με το ταξίδι μου στη Σλοβενία. Επίτηδες το κανόνισα έτσι ώστε να δω πέντε πράγματα και να μην περιοριστώ σε Λουμπλιάνα και Μπλεντ ίσα ίσα για να βάλω το pin. Και η αλήθεια είναι ότι -οπως έχω ξαναπεί- παρά την αδιαμφισβήτητη φυσική της ομορφιά και τις κουκλίστικες πόλεις, μου φάνηκε αρκετά ξενέρωτος προορισμός. Δεν είχε τον παλμό που σε εμένα αρέσει και σε καμία περίπτωση δεν ένιωσα ότι είδα κάτι που δεν είχα ξαναδεί. Ξέρω ότι θεωρούμαι "ιερόσυλη", ξέρω ότι οι περισσότεροι τρελαίνονται για Σλοβενία, η δική μου όμως εντύπωση ήταν τελείως χλιαρή.

 

[paefstra]

Κι αλλη ιεροσυλη. Ξενερωμα η Λουμπλιανα.
Εν τω μεταξυ εναν μηνα πριν πολυ φιλη υποστηριζε οτι ειναι η ομορφοτερη πολη που εχει δει-και εχει φαει την Ευρωπη με το κουταλι, δεν της λειπουν οι εικονες. Εχω την εντυπωση οτι αρεσει σε ατομα που τους αρεσει η αυστρογερμανικη ταξη, πορωνονται με κατι Βιεννες. Εμενα δεν μ' αρεσει, αρα δεν μου εκανε κλικ.
Απο τις θετικες εκπληξεις της χρονιας η Κοιμπρα. Ισως γιατι την ειδαμε και βραδυ ενω συνηθως ξεπετιεται με ημερησια. Δεν φτανει ο ερωτας με το Πορτο, τωρα κι αυτη. Φιλη μετακομιζει εκει τελος του 23, οποτε θα ξαναπαμε.
Δευτερη εκπληξη παρα πολυ θετικη το Στρασβουργο και η Μετζ. Νταξει, το Στρασβουργο αναμενομενο αλλα η Μετζ μου ηρθε αποτομα. Πολλα πραγματα να δεις με κορωνιδα το Centre Pompidou και το παρεκκλησι με τα βιτρο του Κοκτο. Βεβαια δεν ειμαι πολυ αντικειμενικη γιατι οτι οπου και να παω στη Γαλλια μ' αρεσει και δεδομενου οτι ταξιδευω καλοκαιρι, παντα καλα περναω.
Αλλη εκπληξη ιταλικη η Τεργεστη. Γλεντζεδες σε επιπεδο βαλκανικο. Γενικα ειναι ιταλοβαλκανιοι.

Μ αρεσε περισσοτερο απο τη Λουμπλιανα το Ελσινκι, που γενικα περναει στα ψιλα. Αν ασχοληθει κανεις θα δει μια πολη με εκλεκτικιστικη αρχιτεκτονικη. Αν ασχοληθει στ αληθεια, οχι σε ημερησια για Βαλτικες.

Τελος, μηνες μετα και αφου κατακαθισε ο κουρνιαχτος, θεωρω μοναδικη και ανεπαναληπτη την πολη του Λουξεμβουργου, παροτι το βραδυ ειναι υπνωτηριο.

 

[Μάγδα]

Ήθελα καιρό να γράψω σε αυτό το topic αλλά προσπαθούσα και η ίδια να καταλάβω πως και γιατί κάποιες πόλεις ξεπέρασαν τις προσδοκίες μας και κάποιες όχι. Πιστεύω ότι είναι πολυπαραγοντικό.
Πόλεις/ χώρες που ξεπέρασαν τις προσδοκίες μου:
Πορτογαλία (road trip από Λισαβώνα ως Πόρτο με όλες τις ενδιάμεσες στάσεις). Μια χώρα που δεν ήταν ποτέ στο bucket list μου και υπήρξε πρόταση της paefstra για εξαργύρωση του κουπονιού μου από την ακύρωση του ταξιδιού μου για Αγία Πετρούπολη. Ειδικά το Πόρτο το λάτρεψα.
Βέλγιο (Βρυξέλες, Μπριζ, Γάνδη). Για τη Μπριζ και τη Γάνδη οκ δεν ήταν έκπληξη όμως και οι Βρυξέλες τα Χριστούγεννα ξεπέρασαν κατά πολύ τις προσδοκίες μου.
Βαυαρία (Ρομαντική οδός)- Αλσατία- Μέλας δρυμός ήταν όνειρο καθώς και η Χαϊδελβέργη. Ξεπέρασε κάθε προσδοκία μου. Ονειρικά τοπία, κάστρα μοναδικά. ένα παραμύθι. Παραμένει το κορυφαίο μου ταξίδι στην Ευρώπη.
Πράγα Χριστούγεννα ήταν αναγκαστική επιλογή μετά από ταξίδι στην Αυστρία (για να συναντήσω τη μαμά μου και την αδερφή μου για να κάνουμε μαζί Χριστούγεννα) και μαγεύτηκα. Δεν μπορούσα να τραβήξω το βλέμμα μου από τα υπέροχα κτήρια.
Μπέργκαμο. Δεν περίμενα ότι θα ήταν τόσο όμορφο, ιδιαίτερα η πάνω πόλη. Το λάτρεψα.
Λονδίνο, Παρίσι, Βιέννη, Σάλτσμπουργκ, Ρώμη, Βενετία, Βερόνα, Σιένα, cinque terre είχα υψηλές προσδοκίες και οι πόλεις όντως ανταποκρίθηκαν σε αυτές.
Δεν υπάρχουν πόλεις/ χώρες που με απογοήτευσαν αλλά πιστεύω είτε ότι είτε πήγα λάθος εποχή είτε είχα εξωφρενικές προσδοκίες.
Βαρκελώνη. Προσωπική άποψη, δεν είναι για καλοκαίρι. Η αδερφή μου που είχε πάει χειμώνα την είχε λατρέψει, εμένα η ζέστη με δυσκόλεψε στο περπάτημα. Για μένα ο Gaudi και το μουσείο του Dali στο Φιγκέρες ήταν το highlight του ταξιδιού. Έσκασα ένα σκασμό λεφτά αλλά τα είδα όλα (Sagrada Familia, casa Mila, casa Batilo, Park Guelle) και άξιζαν. Εννοείται γυρίσαμε tapas bar, μπαράκια, barcelloneta. Απλά περίμενα περισσότερα ως προς το vibe που βγάζει.
Φλωρεντία Τοσκάνη. Έπεσα σε καύσωνα και δεν απόλαυσα την πόλη όπως έπρεπε. Πήγα και ufizzi. Είχα ακούσει ότι ήταν η ωραιότερη πόλη της Ιταλίας και περίμενα περισσότερα. Προσωπικά προτιμώ τη Ρώμη.
Μιλάνο-λίμνη Como (Bellagio Vernazza). Ωραία ήταν αλλά η λίμνη δεν μου έβγαλε το ρομαντικό στοιχείο που περίμενα. Το Μιλάνο μέτριο σαν πόλη (καταπληκτικό το Duomo) σε σύγκριση με τις υπόλοιπες ιταλικές.
Τέλος Μαλδίβες (γαμήλιο ταξίδι). Όνειρο ζωής από παιδί να πάω σε τροπικό προορισμό. Δυστυχώς μακριά από τις προσδοκίες μου. Είναι για ανθρώπους χωρίς πολιτιστικά ενδιαφέροντα. Δεν το μετάνιωσα, καλά περάσαμε αλλά με τα ίδια λεφτά μπορούσαμε να πάμε Αμερική ή να διαλέξουμε κάποιον προορισμό τύπου Ταϊλάνδη αντί να εγκλωβιστούμε σε ένα νησί ξενοδοχείο.

 

[Ivana]

Δεν είχα ιδιαίτερες προσδοκίες, αλλά ούτε περίμενα τόσο να μη μ’αρεσει το Βερολίνο .

Το ίδιο και με το Μιλάνο στο οποίο έδωσα περισσότερες ευκαιρίες (όχι εξ πει τούτου, αλλά και πάλι ).

Είχα μεγάλες προσδοκίες από τη Ιορδανία και απογοητεύτηκα όχι από αυτά που ειδα αλλά από τη μεταχείριση που έζησα ως γυναίκα.

Η Κούβα δεν με απογοήτευσε, αλλά με στεναχώρησε πααααρα πολύ η κατάσταση και είμαι με ανάμεικτα συναισθήματα .

Με εξέπληξε ευχάριστα η Σρι Λανκα, είχα λιγότερες προσδοκίες και η Τρανσυλβανία.

 

[MarieAries]

- Η χώρα που δεν περίμενα ποτέ ότι θα με ξετρελάνει με τη φυσική ομορφιά της ήταν το Πακιστάν!
1 μήνα το έζησα! Τόσο διαφορετικά τα τοπία από βορρά μέχρι νότο, οροσειρές, λίμνες, κοιλάδες, ερήμους, τεράστια ακτογραμμή, όλα τα έχει αυτή η χώρα!! Δεν υπήρχε μέρος που να πήγα και να μην έμεινα με το στόμα ανοιχτό. Ακόμα και οι πόλεις, που δεν τις λες και ωραίες, έχουν η κάθε μία το δικό της χαρακτήρα και τεράστιο ενδιαφέρον. Μπόνους, οι απίστευτα φιλόξενοι και φιλικοί Πακιστανοί!

- Η πόλη που λατρεύω και μισώ ταυτόχρονα είναι το Κάϊρο. Πέρασα υπέροχα, επισκέφτηκα μοναδικά μνημεία και αξιοθέατα, αλλά όσο ήμουν εκεί ήθελα να φύγω! Με κούρασαν πάρα πολύ η αηδιαστική κίνηση, η φασαρία, η βρωμιά και φυσικά, οι ενοχλητικοί Αιγύπτιοι. Επιστρέφοντας όμως ένοιωσα ότι δεν το χόρτασα και ήθελα να γυρίσω πίσω. Ακόμα δεν το έχω κάνει δυστυχώς, αλλά κάθε φορά που βλέπω φωτογραφίες από το βρωμοΚάϊρο (έτσι το έβριζα τότε) πετάγονται καρδούλες από τα μάτια μου!

 

[James]

Δεν φτανει ο ερωτας με το Πορτο

Επιβεβαιώνω.

 

[Extra muros]

Με τη για τα φορουμικά δεδομένα μικρή μου ταξιδιωτική εμπειρία ξεπέρασαν τις προσδοκίες:

Μιλάνο: Πιθανόν να φταίει ότι πήγα με τον πήχυ χαμηλά, ξέροντας ότι δε θα δω το έκπαγλο κάλλος άλλων ιταλικών πόλεων. Περίμενα κάτι ψιλοαδιαφορο με δύο τρία καλά σημεία, βρήκα μια ζωντανή και φιλόξενη -πάρα τον υπερτουρισμό της -πόλη γεμάτη ιστορία και πολιτισμό, αλλά κ νεανικό κέφι. Το Ντουόμο εύκολα από τα εντυπωσιακότερα μνημεία π έχω δει.

Ερμούπολη:Περίμενα να μου αρέσει, δεν περίμενα να νιώσω τόσο όμορφα. Πέρα από την αρχιτεκτονική κληρονομιά περασμενων μεγαλείων, έχει εξαιρετικά φιλικούς κατοίκους και φαγητό από τα καλύτερα π έχω δοκιμάσει στην Ελλάδα.

Έμειναν σε χαμηλές πτήσεις (σε σχέση με τις προσδοκίες, όχι οτι μετάνιωσα ή ότι πέρασα ασχημα):

Λίμνη Κόμο περιλαμβανομενης της πόλης κ του Μπελατζιο. Η φυσική ομορφιά δε με εντυπωσίασε, έχουμε και στην Ελλάδα ακόμα ομορφότερες λίμνες, πχ Πρεσπες. Φταίει ίσως π πήγα Νοέμβρη κ δεν είδα τους ανθισμένους κήπους, αλλά και πάλι δεν ξέρω πόσο θα βελτιωνόταν η άποψη μου. Το ίδιο το Κόμο συμπαθητικό με έναν όμορφο καθεδρικό κ την επίσης ωραία βίλα Όλμο, τίποτε όμως π δεν μπορεί να δει κανείς και αλλού. Το Μπελάτζιο πολύ κατώτερο των φωτογραφιών, για μια βόλτα κ μεχρι εκει. Μόνη π ανταποκριθηκε στο Hype η Βαρένα, πραγματικά βγαλμένη από ιμπρεσιονιστικό πίνακα. Σε άλλα χωριά απλά έκανα πέρασμα, αλλά πραγματικά μου φάνηκαν κόπι πειστ, μεσαιωνική εκκλησία - βίλες-κήποι σε λούπα.

Αβέιρο: Για λάτρη της Πορτογαλίας μου είναι δύσκολο να προφέρω κάτι έξω από λόγια λατρείας γ μέρη της π έχω επισκεφθεί, αλλά περίμενα περισσότερα από μια τοσο φωτογενή πόλη κι ας ήξερα οτι τα περί "Βενετίας"ειναι εξωφρενικές τουριστοθηρικές υπερβολες. Δεν είναι μόνο ότι αξίζει μόνο ένα μικρό μέρος της ούτως ή άλλως μικρής πόλης, κι ότι το υπόλοιπο είναι θλιβερό κ πανασχημο, αλλά ότι βγάζει έντονα την αίσθηση κοιμισμένης επαρχίας, όπου όλη η ζωή των ντόπιων φαινόταν να κινείται εντός του τοπικού μικρού mall. Για ένα πέρασμα στα αρ νουβω κτίρια κ μια φώτο στα κανάλια με τις χρωματιστές γόνδολες (moliceiros)καλά ήταν, αλλά παραμένει η μόνη πόλη στη χώρα π δε θα γυρνούσα anytime soon.

Ό,τι άλλο έχω επισκεφθεί ήταν κοντά στις προσδοκίες μου, υψηλές (ενίοτε αστρονομικές) ή χαμηλές. Εξαίρεση η Μύκονος, αλλά μιας κ δεν είναι ούτε πόλη ούτε χώρα δε θα αναφερθώ εδώ πιο αναλυτικά.

 

[Φώτης/Ταξιδιωτης]

Απίστευτη ομορφιάς πόλη για μένα είναι η Λισαβώνα . Με αποπλάνησε . Αποτελεί μια απο τις κορυφαίες επιλογές για οποιοδήποτε τύπο ταξιδιώτη ,Απλά ανεπανάληπτη .Δεν τη περίμενα τόσο συναρπαστική. Εύχομαι να ξαναπάω και την επόμενη να πάω και αλλού όπως Πόρτο Μαδέιρα.

Βαλέτα και Μάλτα είχα ακούσει τα χειρότερα {για καλοκαίρι} .Πήγσ με επιφύλαξη χειμώνα πριν το ξέσπασμα του κορωνοϊού και βέβαια ήταν απλά μια εξαιρετικά ευχάριστη έκπληξη.Με σύμμαχο τον καιρό απόλαυσα καθέ στιγμή τη Μάλτα. Δεν θα πάω καλοκαίρι απλά θα προσπαθήσω να το συνδυάσω με ενα φθινοπωρινό φεστιβάλ στο μέλλον ή αποκριές.

Δυσάρεστη Κοπεγχαγη. ΠΟΤΕ ΞΑΝΆ. Μπορεί να έχουν καλούς σκηνοθέτες να βγάζουν καλές ταινίες αλλά η πόλη μια βρώμικη,κακόγουστη θλιβερή και χωρίς φαντασία. Αδιάφορη επαρχία ,απαίσιοι και αγενέστατοι κάτοικοι πανάκριβη και ΔΕΝ ΣΕΒΟΝΤΕ ΚΑΘΟΌΥ ΤΑ ΖΩΑ. Απίστευτη μεταχείριση χοιρων στις φάρμες τους πριν τα σκοτώσουν, δολοφονούν τα δελφίνια και φάλαινες {στα νησιά Φερόε) . Αδιαφορούν για τους κατοίκους της Γροιλανδίας {δεν τους αφήνουν να αποκτήσουν δικιά τους ανεξαρτησία συν την καταστροφή του περιβάλλοντος τους} και πολλά άλλα. ΠΟΤΕ ΞΑΝΑ ΔΑΝΙΑ.

 

[Robert]

Μιλάνο: Πιθανόν να φταίει ότι πήγα με τον πήχυ χαμηλά, ξέροντας ότι δε θα δω το έκπαγλο κάλλος άλλων ιταλικών πόλεων. Περίμενα κάτι ψιλοαδιαφορο με δύο τρία καλά σημεία, βρήκα μια ζωντανή και φιλόξενη -πάρα τον υπερτουρισμό της -πόλη γεμάτη ιστορία και πολιτισμό, αλλά κ νεανικό κέφι. Το Ντουόμο εύκολα από τα εντυπωσιακότερα μνημεία π έχω δει.

Εγώ που πήγα με τον πήχυ ψηλά,αυτό ακριβώς έχω να πω για το Μιλάνο.Ψιλοαδιάφορο με 2-3 καλά σημεία,που όμως σε εντυπωσιάζουν.

Δυσάρεστη Κοπεγχαγη. ΠΟΤΕ ΞΑΝΆ. Μπορεί να έχουν καλούς σκηνοθέτες να βγάζουν καλές ταινίες αλλά η πόλη μια βρώμικη,κακόγουστη θλιβερή και χωρίς φαντασία. Αδιάφορη επαρχία ,απαίσιοι και αγενέστατοι κάτοικοι πανάκριβη και ΔΕΝ ΣΕΒΟΝΤΕ ΚΑΘΟΌΥ ΤΑ ΖΩΑ. Απίστευτη μεταχείριση χοιρων στις φάρμες τους πριν τα σκοτώσουν, δολοφονούν τα δελφίνια και φάλαινες {στα νησιά Φερόε) . Αδιαφορούν για τους κατοίκους της Γροιλανδίας {δεν τους αφήνουν να αποκτήσουν δικιά τους ανεξαρτησία συν την καταστροφή του περιβάλλοντος τους} και πολλά άλλα. ΠΟΤΕ ΞΑΝΑ ΔΑΝΙΑ.

Είναι τόσο χάλια η Κοπεγχάγη;Μήπως υπερβάλλεις λίγο;Δεν έχω πάει ακόμα Σκανδιναβία αλλά Κοπεγχάγη και Στοκχόλμη θέλω οπωσδήποτε να τις επισκεφτώ κάποια στιγμή.

 

[Φώτης/Ταξιδιωτης]

Είναι τόσο χάλια η Κοπεγχάγη;Μήπως υπερβάλλεις λίγο;Δεν έχω πάει ακόμα Σκανδιναβία αλλά Κοπεγχάγη και Στοκχόλμη θέλω οπωσδήποτε να τις επισκεφτώ κάποια στιγμή.

Στοκχόλμη είναι σούπερ. Πήγαινε με τα χίλια. Περίμενα να περάσω πολύ καλά και πέρασα πολύ καλά. Καμιά έκπληξη. Πόλη όνειρο που σέβεται και τον ντόπιο πληθυσμό και τον τουρίστα/ταξιδιώτη. Ωραία αρχιτεκτονική , συναρπαστική ιστορία καταπληκτικό φαγητό. Ακριβά αλλά πιστευω οτι αξίζει τα λεφτά που θα δώσεις. Οταν ξαναπάω θα προσπαθήσω να το συνδυάσω με το Αμπίσκο να δώ ΕΠΙΤΕΛΟΥ το βόρειο Σέλας την πράσινη νεράιδα. Επίσης μπορείς να το συνδυάσεις με το Οσλο ή και το Ελσίνκι αν και η Φιλανδία κουμπώνει καλύτερα με τις Βαλτικές.