Καζακστάν Κιργιστάν Ουζμπεκιστάν Τατζικιστάν Τουρκία Travelling along the ''Roof of the World" Pamir Highway..η ιστορία του δρόμου

[chris7]

Σ'ευχαριστώ! Ελπίζω και τα κείμενα να είναι τουλάχιστον επαρκή, καθώς τις λίγες μέρες που βρίσκομαι εδώ έχω διαβάσει καταπληκτικά κείμενα. Βέβαια υπάρχουν και αρκετά ταξίδια ανολοκλήρωτα, θεωρώ λόγω του όγκου των κειμένων! Ελπίζω τουλάχιστον να σας αποζημιώνω με τις φωτογραφίες

Και τα κείμενά σου είναι πολύ ωραία αλλά οι φωτογραφίες σου είναι καταπληκτικές.

 

[jmar]

Ημέρα 5η, 7 Αυγούστου 2018

Τυφλίδα - Grozny

Χλμ ημέρας 330

Αφού παίρνουμε το πρωινό μας, αναχωρούμε γρήγορα γιατί μας περιμένει μια μεγάλη μέρα και τα δυσκολότερα χρονικά σύνορα (Γεωργία Ρωσίας). Τα χλμ δεν είναι πολλά, αλλά δύσκολα βγαίνουν με τέτοια σύνορα και κάνοντας και τις 2 επισκέψεις που είχαμε προγραμματίσει!

Σήμερα θα ανεβούμε τον διάσημο Georgian Millitary Road !

Ο γεωργιανός στρατιωτικός δρόμος (πηγή Wikipedia) (μήκους 212 χιλιομέτρων) εκτείνεται μεταξύ της Τιφλίδας (Γεωργία) και της Βλαδικαβάζ (Ρωσία) και ακολουθεί την παραδοσιακή διαδρομή που χρησιμοποιούσαν οι εισβολείς και οι έμποροι καθ 'όλη τη διάρκεια των αιώνων. Από το Vladikavkaz, ο δρόμος εκτείνεται προς τα νότια μέχρι την κοιλάδα του Terek πριν περάσει από το Darial Gorge (το οποίο σηματοδοτεί τα σύνορα μεταξύ Ρωσίας και Γεωργίας). Ακολούθως περνάει το Όρος Καζμπέκ και η εκκλησία του Γκεργκετι Τρινίτι, προτού κατευθυνθεί νοτιοδυτικά μέσω της γεωργιανής περιοχής του Κέβι στο Pass Jvari, όπου φθάνει το μέγιστο υψόμετρο 2.379 μέτρα (42.5042 ° Ν 44.4538 ° E).

Λίγο μετά το πέρασμα ο δρόμος περνάει από το Μνημείο Φιλίας Ρωσίας-Γεωργίας, ένα μεγάλο μνημείο σκυροδέματος χτισμένο το 1983 για να τιμήσει τις σχέσεις μεταξύ των δύο χωρών και την διακοσαετία της Συνθήκης του Γεωργίου. Ο δρόμος στρίβει στη συνέχεια προς τα νότια-ανατολικά, ακολουθώντας τον ποταμό Tetri Aragvi μέσω του Mtiuleti μέχρι την πόλη Pasanauri, προτού κατευθυνθείτε νότια. Στη συνέχεια περνά κάτω από τα τείχη του μεσαιωνικού φρουρίου του Ανάνουρι πριν κόψει την ευρεία πλημμυρίδα του Τετρά Αραβίκου σε σημείο ακριβώς βόρεια της ιστορικής πρωτεύουσας της Γεωργίας, Mtskheta, όπου θα συγχωνευθεί στην κύρια οδό Ανατολής-Δύσης της Γεωργίας (E60), συνεχίζει τεχνικά κατά μήκος της δεξιάς όχθης του ποταμού Kura (Mtkvari) προτού φτάσει στην κοντινή Τιφλίδα.

Η έκδοση του 1914 της Ρωσίας του Baedeker περιγράφει τον Γεωργιανό Στρατιωτικό Δρόμο ως έναν από τους ομορφότερους ορεινούς δρόμους στον κόσμο. Οι άνθρωποι έχουν χρησιμοποιήσει αυτή τη διαδρομή από την αρχαιότητα - τόσο ο Στράβωνας (στην Γεωγραφική του) όσο και ο Πλίνιος ο Πρεσβύτερος το αναφέρουν. Τα ρωσικά στρατεύματα το ταξίδεψαν για πρώτη φορά το 1769. Ο Παύλος Ποτέμκιν έστειλε 800 άντρες για να βελτιώσει το δρόμο, έτσι ώστε μέχρι τον Οκτώβριο του 1783 ήταν σε θέση να οδηγήσει στην Τιφλίδα με μια μεταφορά που είχε τραβήξει οκτώ άλογα. Ο γεωργιανός στρατιωτικός δρόμος με τη σημερινή του μορφή ξεκίνησε από το ρωσικό στρατό το 1799, αφού οι Γεωργιανοί είχαν απογοητεύσει αιώνες περσικής κυριαρχίας και έγιναν ρωσικό προτεκτοράτο σύμφωνα με τη Συνθήκη του Γκεοργκίεβσκ του 1783. Ο ρωσικός έλεγχος της Γεωργιανής Στρατιωτικής Οδού στο κέντρο του Καύκασου διεύρυνε τον Καυκάσιο πόλεμο (1817-1864) στον Ρωσο-Καυκασιανό πόλεμο (1763-1864) στα δυτικά, και τον πόλεμο Murid στα ανατολικά. Μετά την επίσημη προσάρτηση του Βασιλείου της Γεωργίας το 1801 από τη ρωσική αυτοκρατορία, ο Τσάρος Αλέξανδρος Ι διέταξε τον στρατηγό Aleksey Petrovich Yermolov, τον αρχηγό των ρωσικών δυνάμεων στον Καύκασο, να βελτιώσει την επιφάνεια του δρόμου για να διευκολύνει την κυκλοφορία των στρατευμάτων και τις επικοινωνίες. Όταν ο Yermolov ανακοίνωσε την ολοκλήρωση των εργασίων το 1817, ο αυτοκινητόδρομος προαναγγέλθηκε ως το "ρωσικό Simplon". Ωστόσο, οι εργασίες συνεχίστηκαν μέχρι το 1863. Στο στάδιο αυτό, το κόστος είχε φτάσει τα £ 4,000,000 (ένα εκπληκτικό ποσό στη δεκαετία του 1860), σύμφωνα με τον Bryce το 1876 το έργο ήταν υψηλής ποιότητας με δύο ή τρεις λωρίδες και «σιδερένιες γέφυρες πάνω από τους χείμαρρους ", κάτι που το θεωρούσε εκπληκτικό επίτευγμα, δεδομένου ότι στη Ρωσία, αυτή τη στιγμή, οι αξιοπρεπείς δρόμοι ήταν σχεδόν ανύπαρκτοι.

Ο γεωργιανός στρατιωτικός δρόμος διαδραμάτισε σημαντικό ρόλο στην οικονομική ανάπτυξη της Υπερκαυκασίας και στον Ρωσο-Κυκασιανό πόλεμο. Η σημασία του Γεωργιανού Στρατιωτικού Δρόμου ως διαμετακομιστικής διαδρομής έχει μειωθεί τα τελευταία χρόνια, κυρίως λόγω των καθυστερήσεων στη διέλευση των συνόρων μεταξύ Ρωσίας και Γεωργίας, φυσικών καταστροφών, όπως οι κατολισθήσεις, και η άμεσα οδήγησε στο το κλείσιμο της διέλευσης των συνόρων από τη Ρωσία το 2006. Ωστόσο, από το 2013, όταν η Ρωσία τελικά συμφώνησε να ανοίξει εκ νέου την πλευρά των συνόρων λόγω των αρμενικών απαιτήσεων, ο δρόμος έγινε και πάλι σημαντική μεταφορική αρτηρία, κυρίως για φορτηγά ρυμουλκούμενα που συνδέει την Αρμενία και τη Ρωσία. Εντούτοις, εξακολουθούν να υφίστανται (και παραμένουν) διάφοροι περιορισμοί, ιδίως για τους Γεωργιανούς πολίτες, αλλά μέχρι το 2013 ένας εκπρόσωπος της ρωσικής πλευράς των συνόρων θα μπορούσε να πει στο πρακτορείο ειδήσεων Interfax ότι περίπου 3 εκατομμύρια άνθρωποι είχαν περάσει από τους Kazbegi-Verkhni Lars τελωνειακό σημείο ελέγχου. Επί του παρόντος (2015), το γεωργιανό άκρο του δρόμου είναι συχνά φραγμένο με φορτηγά, προφανώς λόγω του χρόνου που απαιτείται για την είσοδο των οχημάτων στη Γεωργία προς τη Ρωσία.

Ο δρόμος αρχικά σε πολλά σημεία κακός με πολλές τρούπες!

Στη συνέχεια φτιάχνει κάπως, περνώντας από όμορφες τεχνητές λίμνες (Bulachauri Reservoir,Zhinvali Reservoir)

Μικρή στάση για φώτο στο Κάστρο Ανανούρι

Το Ananuri είναι ένα κάστρο στον ποταμό Aragvi της Γεωργίας, περίπου 72 χιλιόμετρα από την Τιφλίδα. Το Ananuri ήταν έδρα του eristavis (Δούκα) του Aragvi, μια φεουδαρχική δυναστεία που κυβέρνησε την περιοχή από τον 13ο αιώνα. Το κάστρο ήταν το σκηνικό πολλών μαχών. Το φρούριο παρέμεινε σε λειτουργία μέχρι τις αρχές του 19ου αιώνα. Απ το 2007, το συγκρότημα βρίσκεται στον προσωρινό κατάλογο για να συμπεριληφθεί στο πρόγραμμα της παγκόσμιας κληρονομιάς της UNESCO

Σε αρκετά σημεία της διαδρομής τρελές ουρές από νταλίκες, που προφανώς περιμένουν για να περάσουν αργότερα τα σύνορα. Σταθμεύουν στα διάφορα πλατύτερα σημεία που υπάρχουν στον δρόμο, μέχρι να φτάσουν στα σύνορα

ποταμός Aragvi

Τα υπέροχα τοπία μας έκαναν να σταματάμε κάθε τόσο για φώτο!

Καταπληκτικός millitary road! Στρίψαμε με την ψυχή μας!

Ξανά στάση για φώτο (κλασικά )

Η λεγόμενη Κοιλάδα του θανάτου (Devil's Valley)

 

[jmar]

Αρκετά παραπέντε πάνω στο βουνό

Συνεχίζουμε και φτάνουμε στο μνημείο Ειρήνης και φιλίας Γεωργίας - Ρωσίας

Το Μνημείο Φιλίας Ρωσίας-Γεωργίας (πηγή Wikipedia) ή η Συνθήκη του Μνημείου του Γεωργίου είναι ένα μνημείο που χτίστηκε το 1983 για να γιορτάσει την διακοσαετία της Συνθήκης του Γεωργίουφ και τη συνεχιζόμενη φιλία μεταξύ Σοβιετικής Γεωργίας και Σοβιετικής Ρωσίας. Βρίσκεται στη Γεωργιανή Στρατιωτική Οδό μεταξύ του χιονοδρομικού κέντρου Gudauri και του περάσματος Jvari, το μνημείο είναι μια μεγάλη στρογγυλή πέτρα και δομή από σκυρόδεμα με θέα την κοιλάδα του διαβόλου στα βουνά του Καυκάσου. Μέσα στο μνημείο υπάρχει μια μεγάλη τοιχογραφία που καλύπτει ολόκληρη την περιφέρεια της δομής και απεικονίζει σκηνές της ιστορίας της Γεωργίας και της Ρωσίας.

Αρκετός κόσμος στο παζάρι που έχει στηθεί εκεί

Το μνημείο με τις πολύ όμορφες τοιχογραφίες

Κάποια κοριτσόπουλα θαυμάζουν την θέα

Η θέα και απ τις δύο κατευθύνσεις εκπληκτική!

Κοιλάδα του θανάτου (Devil's Valley)

Τα σύννεφα αγκάλιαζαν το βουνό χαρίζοντας μας καταπληκτικές εικόνες

Μετά την στάση, αφού τσιμπάμε κάτι στο όρθιο, συνεχίζουμε την ανάβαση στο πάσο.

στην κορυφή κοιτώντας πίσω, η θέα από ψηλά προς το μνημείο μαγεύει!

Συνεχίζουμε με κατάβαση απ την άλλη πλευρά συναντώντας τα παλιά τούνελ (υπήρχαν μάλλον για τον παλιό δρόμο)

Τα ζωντανά εδώ έχουν προτεραιότητα

Στάση φώτο Νο 583 , δεν γινόταν να μην βγάλουμε το οροπέδιο που ξεχυνόταν μπροστά μας

 

[jmar]

Ξανά απίστευτες ουρές από νταλίκες, με τους οδηγούς χαλαρούς, να ψήνουν και να αράζουν στη μέση του δρόμου

Πέτυχα και μια Ρωσίδα με μοτοσυκλέτα, την πλάγιασα αργότερα σε μια στάση, άλλα τελικά μάλλον δεν καταλαβαίνω Ρώσικα

Ανεβαίνοντας σιγά σιγά στην Αγία Τριάδα του Γκεργκέτι το Garmin με πάει από κάτι στενά σ ένα χωριό, όπου κάποια στιγμή (αφού βρήκαμε την έξοδο ρωτώντας) σε ένα δρομάκι στενό που ίσα που περνούσαν οι μηχανές, καταλήγουμε στο τέλος του να το έχει φράξει ένα αμάξι! Ωχ τι κάνουμε τώρα? με τις βαλίτσες δεν περνάμε με τίποτα! Ούτε τα τιμόνια δεν περνούσαν καλά καλά, κορνάραμε λίγο, μαζεύτηκαν εκεί ντόπιοι ,παιδάκια, και μας έβλεπαν σαν εξωγήινους . Ο Κώστας μου λέει πάμε πίσω, κάτσε του λέω μην εγκαταλείπεις με την πρώτη (γνωστός πεισματάρης εγώ ), η εκκλησία πάνω είναι φανταστική! Του λέω κατέβα βγάζουμε βαλίτσες και περνάμε! (Εκεί πρέπει να άκουσα κάποια γαλλικά δε θυμάμαι Κατεβαίνω βγάζω, βαλίτσες μπαμ μπαμ τις περνάω με τα πόδια, περνάω και του Κώστα και σιγά σιγά, πέρασα την χοντρή με τα βυζγια (boxer γαρ ) και πέρασε κι ο Κώστας.

Εδώ τα πιτσιρίκια μας κοιτάνε

Φόρτωμα πάλι και φύγαμε!

Πάμε ν'ανέβουμε σιγά σιγά στην Αγία Τριάδα του Γκεργκέτι, μέσω ενός κακού χωματολασπόδρομου σε μερικά σημεία! Σε κάποια φάση πετυχαίνουμε μία κατολίσθηση και μια μπολντοζα και περνάμε ίσα ίσα απ το πλάι, δεξιά γκρεμός! (Ο Κώστας πάλι είχε τις ενστάσεις του, αλλά του λέω νωρίς είναι να εγκαταλείπουμε τις προσπάθειες, θα δικαιωθούμε θα δεις!

Και όντως μετά από λίγο....πιάσαμε κορυφή!

 

[jmar]

Η εκκλησία Gergeti Trinity (πηγή wikipedia) (εκκλησία της Αγίας Τριάδας) βρίσκεται στο βουνό κοντά στο χωριό Γεργκέτι της Γεωργίας. Η εκκλησία βρίσκεται στη δεξιά όχθη του ποταμού Τσακληίου (ο αριστερός παραπόταμος του ποταμού Τερέκ), σε υψόμετρο 2170 μέτρων , κάτω από το όρος Καζέγιε. Η εκκλησία χτίστηκε τον 14ο αιώνα και είναι η μοναδική εκκλησία σταυροειδούς στην επαρχία Κέβι. Η ξεχωριστή καμπάνα χρονολογείται από την ίδια περίοδο με την ίδια την εκκλησία.
Η απομονωμένη του θέση πάνω σε ένα απότομο βουνό που περιβάλλεται από την απεραντοσύνη της φύσης την έχει καταστήσει το σύμβολο της Γεωργίας. Ο Γεωργιανός συγγραφέας Vakhushti Batonishvili του 18ου αιώνα έγραψε ότι σε περιόδους κινδύνου, πολύτιμα λείψανα από το Mtskheta, συμπεριλαμβανομένου του Σταυρού του Αγίου Νίνο, τα έφεραν εδώ για φύλαξη. Κατά τη διάρκεια της σοβιετικής εποχής, όλες οι θρησκευτικές λειτουργίες απαγορεύτηκαν, αλλά η εκκλησία παρέμεινε δημοφιλής τουριστικός προορισμός. Η εκκλησία είναι πλέον ενεργό ίδρυμα της Γεωργιανής Ορθοδόξου και Αποστολικής Εκκλησίας, ένα δημοφιλές σημείο αναφοράς για τους πεζοπόρους στην περιοχή που μπορούν να φτάσουν με απότομη αναρρίχηση (1 1/2 ώρα) στο βουνό, ή περίπου 30 λεπτά με τζιπ από ένα δύσκολο μονοπάτι στο βουνό.

Lets Go!

Φτάνοντας γνωρίσαμε κάτι ταλαιπωρημένα αγόρια με ΚΤΜ 690 μαζί με το τίμιο Transalp

H θέα μαγική προς κάθε πλευρά!

Εκεί κάτω είναι ο κεντρικός millitary road

Όταν φτάνεις την κορυφή, γίνεσαι ένα με τα σύννεφα και τα βουνά...

Η θέα προσφέρεται για χαλάρωση και διαλογισμό

Οι προσκυνητές κρεμάνε διάφορα κομποσκοίνια και φυλαχτά παίρνοντας την ευχή της Αγίας Τριάδας

Πολλές οι γνωριμίες και με ντόπιους Γεωργιανούς

Ώσπου μετά από καμιά ώρα δυστυχώς είχε έρθει η ώρα να φύγουμε, καθώς είχαμε τα δύσκολα και χρονοβόρα σύνορα της Γεωργίας με την Ρωσία μπροστά μας!

Στο κατέβασμα συναντάμε πάλι τα έργα, σε άλλο σημείο

Πλησιάζοντας τον κεντρικό δρόμο

 

[jmar]

Σιγά σιγά πλησιάζουμε τα σύνορα...

Μπαίνουμε μέσα στο φαράγγι Darial Gorge

Το Darial Gorge είναι ένα φαράγγι στα σύνορα μεταξύ Ρωσίας και Γεωργίας. Βρίσκεται στην ανατολική βάση του όρους Kazbek, νότια τou σημερινou Vladikavkaz. Το φαράγγι ήταν χαραγμένο από τον ποταμό Terek και έχει μήκος περίπου 13 χιλιόμετρα. Οι απότομοι γρανιτένιοι τοίχοι του φαραγγιού μπορούν να φτάσουν σε ύψος 1.800 μέτρα σε ορισμένα σημεία

Απ τα πιο όμορφα σύνορα που περάσαμε (μέσα στο φαράγγι, Γεωργιανή πλευρά)
Στην πλευρά αυτή ξεμπερδέψαμε γρήγορα, χωρίς πολλά πολλά (φυσικά φτάνοντας πρώτοι )
Γενικά με τις μηχανές όλοι στα σύνορα θέλουν να ξεμπερδεύουν σύντομα, άλλωστε ελάχιστες μηχανές είδαμε σε όλο το ταξίδι

Σιγά σιγά πάμε μπροστά

Ξεκινώντας προς την άλλη πλευρά, της Ρωσίας, η οποία ήταν απίστευτα φραγμένη! Ο κακός χαμός! Ουρά χιλιομέτρων!

Κάποια στιγμή φράξαμε κι εμείς για κάνα τέταρτο σε ένα στενό σημείο, αφού δεν μπορούσαμε να περάσουμε με τις βαλίτσες ανάμεσα στα φορτηγά! Ευτυχώς που δεν έκανε και τρελή ζέστη γιατί και με τα καυσαέρια των φορτηγών (θρυλικά Kamaz ) είχαμε ντουμανιάσει!

Στη Ρωσική πλευρά μεγάλη γραφειοκρατεία , με δυσκολία να συμπληρώσεις κάτι έντυπα που σου έδιναν οι συνοριακοί, τα οποία φυσικά ήταν όλα στα Ρώσικα. Με τόσο κόσμο δεν σου έμενε καθόλου χρόνος για εφησυχασμό. Εμένα μου πήρε τα χαρτιά μου ένας ρώσος αστυνομικός που αργότερα τον έχασα! Συνηθισμένη τακτική για να του δώσεις το κατι τις σου, για να στα γυρίσει πίσω. Εκεί που ήμασταν και ψαχνόμασταν με τα χαρτιά βλέπω ένα Ρώσο αξιωματικό ο οποίος φαινότανε καλοκάγαθος στο βλέμμα.
Δεν χάνω ευκαιρία και πάω κοντά, να τον ρωτήσω για το χαρτί που έπρεπε να συμπληρώσουμε, ήταν πολυ ευγενικός και μας πήγε σε δωμάτιο που είχε πρότυπο έγγραφο, για να το συμπληρώσουμε σωστά αλλιώς δεν θα τελειώναμε ποτε! Αρπάζω την ευκαιρία και του λέω, δεν μπορώ να το συμπληρώσω γιατί ένας αστυνομικός μου πήρε τα χαρτιά! Μου λέει σε ποια γραμμή ήσουν, κι αφού του τον περιέγραψα, πήγε τον βρήκε και μου έφερε τα χαρτιά στο δωματιάκι , λαχείο μου έκατσε! Αφού μετά βγαίνοντας πέτυχα τον αστυνομικό και με κοιτούσε άγρια (λέω από μέσα μου την έφαγες μεγαλε! )

Με τα πολλά βρήκαμε και 2 μηχανόβιους με ένα gs800 και ένα gs1200 και μας βοήθησαν κι αυτοί. Ανταλλάξαμε τηλ, κάναμε και μερικά χλμ μαζί. Θα κατευθυνόντουσαν κι αυτοί προς Τατζικιστάν απλά σε πολύ πιο ήρεμο ρυθμό , γι αυτό πολλές φορές μας έστελναν μήνυμα να μάθουν για βενζίνη, συνθήκες ταξιδιού κλπ
Πάντως ξεμπερδέψαμε σχετικά γρήγορα, συνολικά σε 1μιση ώρα και για τις 2 πλευρές! Όταν ρωτήσαμε ένα αμάξι που έφευγε τότε μαζί μας, μας είπε ότι τελείωσε σε 5μιση ώρες!!!

Οι δικές μας πράσινες κάρτες εξακολουθούσαν να ισχύουν στη Ρωσία, οπότε δεν εκδώσαμε καινούργιες

Πολύ μεγάλη και η ουρά στην έξοδο της Ρωσίας!

Και Βουρ στο δρόμο παρέα και με τα άλλα GS

Η χαρά μας δεν θα κρατήσει για πολύ...! Σε ένα Stop Control (τα stop control είναι οδοφράγματα ελέγχου με μπάρες πολλές φορές ή σαμαράκια στα οποία υπάρχει αστυνομία και φυλάκιο-γραφεία στα οποία ελέγχουν το ποιος μπαίνει βγαίνει στην περιοχή αυτή. Αλλες φορές σε σταματάνε για έλεγχο, κι άλλες περνάς σιγά σιγά, στο Παμίρ είχε μπάρες και σταματούσες αναγκαστικά για να καταγράψει την πινακίδα σου ο στρατιώτης έτσι ώστε να ξέρουν ποιος μπαίνει βγαίνει σε κάθε περιοχή) τα οποία θα συναντήσουμε κατά δεκάδες τις επόμενες ημέρες, καθώς ήμουν μπροστά και πήγαινα με 2 χλμ κυριολεκτικά, είδα τον αστυνομικό και περίμενα να μου κάνει σήμα για να σταματήσω η να προχωρήσουμε σιγά σιγά, τελικά μου κάνει σήμα να κάνω δεξιά για έλεγχο, σταματάω άμεσα και ακριβώς από πίσω μου ο Κώστας.
Με πλησιάζει και μου λέει BIG Problem!! Του λέω σε άπταιστα αγγλικά ΓΙΑΤΙ ΡΕ ΜΑΣΤΟΡΑ! Μου λέει έπρεπε να ακινητοποιήσεις το όχημα ΤΕΛΕΙΩΣ στην ταμπέλα και μετά να έρθεις στο σινιάλο μου!!! Ρε πας καλά του λέω! Με τα πόδια κάτω ήμουν και η μηχανή κυλούσε αφού μου έκανες σήμα! Μου λέει ''no come come''!
Ω ρε λέω, μπλέξαμε... με πάει μέσα στο γραφείο που καθόταν το ''μεγάλο αφεντικό'' (περί τα 150 κιλα ), ο οποίος τους βγάζει όλους έξω να μείνουμε μόνοι...κατάλαβα λέω...BIG PROBLEM ΜΟΥ ΛΕΕΙ ΚΙ ΑΥΤΟΣ!! Ε τότε συνειδητοποίησα ότι έπρεπε να βρω τρόπο να την γλιτώσω με το μικρότερο χρηματικό κόστος! Μου λέει camera (και καλά με έγραψε) no stop...(συνεννόηση μπουζούκι) με τα πολλά αφου έκανα το χαζό μου λεει ΓΙΟΥΡΟ! Του λέω ναι Greece win 2004 Euro :fun. Μου λεει 100 Euro ticket. Με τα πολλά που του κλαιγόμουν, ότι δεν έχω, low budget traveller, νο cash κλπ, του λέω άσε να πάω στη μηχανή...βγαίνω λοιπόν έξω και λέω του Κώστα, δωσμου με τρόπο 2 δεκαδόλαρα. Γυρνάω του τ αφήνω στο τραπέζι, και φωνάζει ΝΟΟΟΟΟΟΟ..... little money, 2 persons (τι little, που είσαι απ τα lidl )! Εκεί έβαλα τα μεγάλα μέσα ΜΑΡΘΑ ΒΟΥΡΤΣΗ, ΒΑΣΙΛΑΚΗΣ ΚΑΙΛΑΣ!!! Ε με τα πολλά μου λέει GO!!

Πάλι καλά, βγαίνω, λέω του Κώστα πάμε γρήγορα πριν το μετανιώσουν!
Από τότε σε ΟΛΑ τα Stop control κοκαλώναμε! Κι αν δεν μας έκανε νόημα ο Αστυνομικός δεν κουνούσαμε χιλιοστό! (Ευτυχώς ήταν το πρώτο και μόνο λάδωμα σε όλο το ταξίδι! απίστευτο αν αναλογιστείς οτι έκανα τόσα χλμ και μετά σε όλες αυτές τις χώρες που η αστυνομία χρηματίζεται)

Μετά κι από άλλο ένα Stop Control μπήκαμε Τσετσενία σιγά σιγά!

Η Δημοκρατία της Τσετσενίας είναι ομοσπονδιακό υποκείμενο της Ρωσίας, υπαγόμενο στο Νότιο Διαμέρισμα. Βρίσκεται στο Βόρειο Καύκασο και συνορεύει με τη Γεωργία. Πρωτεύουσά της είναι το Γκρόζνυ (271.573 κάτοικοι το 2010). Κυρίαρχη εθνότητα της Δημοκρατίας είναι οι Τσετσένοι, οι οποίοι εκπροσωπούν το 93,5% του πληθυσμού.

Οι σχέσεις των Τσετσένων με την ρωσική κυβέρνηση της Μόσχας δεν υπήρξαν ποτέ αρμονικές, όμως η κατάσταση έγινε ανεξέλεγκτη μετά τη διάσπαση της Σοβιετικής Ένωσης το 1991. Τότε η τοπική κυβέρνηση επιδίωξε την πλήρη απόσχιση της Τσετσενίας από τη Ρωσία, πράγμα που η κεντρική κυβέρνηση απέρριψε για τρεις λόγους:

• 
  
  • Νομικά, η Τσετσενία αποτελούσε και πριν το 1991 τμήμα της Ρωσίας (Αυτόνομη ΣΣΔ υπαγόμενη στη ΣΣΔ της Ρωσίας), επομένως δεν είχε δικαίωμα πλήρους απόσχισης όπως π.χ. η Ουκρανία ή η Λιθουανία, οι οποίες ήταν χωριστές Σοβιετικές Δημοκρατίες.

• 
  
  • Πολιτικά, πιθανή ανεξαρτησία της Τσετσενίας θα αποτελούσε παράδειγμα και για άλλες εθνότητες που ζουν στο ρωσικό νότο

• 
  
  • Οικονομικά, η Τσετσενία είναι βασικός κόμβος στο δίκτυο μεταφοράς του ρωσικού πετρελαίου.

Μετά την άρνηση της ρωσικής κυβέρνησης, ο επικεφαλής του αποσχιστικού κινήματος Τζοχάρ Ντουντάγιεβ έπαυσε να αναγνωρίζει τις ρωσικές αρχές και αυτοανακηρύχθηκε πρόεδρος της Τσετσενικής Δημοκρατίας της Ιτσκερίας, έχοντας μεγάλη λαϊκή υποστήριξη. Το νέο κράτος δεν αναγνώρισε ποτέ κανείς, παρά μόνο το Αφγανιστάν όσο ελεγχόταν από τους Ταλιμπάν και προσωρινά η Γεωργία, η οποία επίσης είχε προβλήματα με τη Ρωσία εκείνη την περίοδο.

Η κατάσταση συνέχισε να οξύνεται όλο και περισσότερο, μέχρι που σύντομα στα τσετσενικά εδάφη ξεκίνησε ένας αιματηρός εμφύλιος πόλεμος ανάμεσα στους Αυτονομιστές και τους Ομοσπονδιακούς. Η σύνθεση των δύο αυτών στρατοπέδων δεν ήταν σαφής, με τους ντόπιους πολέμαρχους να αλλάζουν πλευρά ανάλογα με τα συμφέροντα και τις διαθέσεις της στιγμής. Ο εμφύλιος έδωσε στη Ρωσία το πρόσχημα να επέμβει στρατιωτικά το 1994 και έκτοτε η Τσετσενία βρίσκεται (επίσημα ή ανεπίσημα) σε εμπόλεμη κατάσταση, με εξαίρεση την τριετία 1996-1999.

Σήμερα η Ρωσία φαίνεται να έχει σταθεροποιήσει την κατάσταση, έχοντας εξοντώσει τα βασικά στελέχη των αυτονομιστών και εγκαθιστώντας φιλική κυβέρνηση στο Γκρόζνυ, έστω και με μεγάλες απώλειες. Αδυνατεί όμως ακόμα να ελέγξει τις ομάδες των αυτονομιστών που δρουν έξω από τις μεγάλες πόλεις και παράλληλα επιχειρούν να εξάγουν τον πόλεμο στις γειτονικές Δημοκρατίες του Νταγκεστάν και της Ινγκουσετίας, όπου ζουν συμπαγείς τσετσενικές μειονότητες.

Και επιτέλους φτάσαμε, μετά από μια κουραστική ημέρα που τα είχε όλα!

Σιγά σιγά, μύρισε ολντ school Σοβιετίλα (ρεσεψιονίστ-καθαρίστρια με φακιόλι ) Πίσω η φωτογραφία του προέδρου (ας μπορούσαν να κάνουν κι αλλιώς!)

Γρήγορα μπανάκι και ξεκούραση! Βάλαμε την κυρία να μας παραγγείλει 2 πίτσες, γιατί δεν την παλεύαμε να ψάχνουμε κάτω!

Μείναμε στο αρκετά καλό Hotel Zama με 23 ευρώ με πρωινό! Φυσικά με εσωτερική αυλή παρκινγκ για τα μωρά μας!

 

[jmar]

Αφού ξεκουραστήκαμε, πήραμε το δρόμο για το Γκρόζνυ, με τις μηχανές αυτή τη φορά

Το Γκρόζνυ είναι πόλη της Ρωσίας, η πρωτεύουσα της Τσετσενίας. Σύμφωνα με την απογραφή του 2010 έχει πληθυσμό 271.573 κατοίκων.
Γκρόζνυ σημαίνει «τρομερό», «τρομακτικό» (για παράδειγμα ο Ιβάν ο Τρομερός λέγεται στα Ρώσικα «Ιβάν Γκρόζνυ»). Ιδρύθηκε ως οχυρό, το 1818 με το όνομα Οχυρό Γκρόσναγια (Τρομερό Οχυρό) και μετά το 1869, άλλαξε όνομα σε Γκρόζνυ (Τρομερή Πόλη).
Μεταξύ του 1994 και 1995 το Γκρόζνυ έγινε κέντρο του πολέμου της Τσετσενίας ο οποίος τελείωσε με την κατάληψη της πόλης από τους Ρώσους, όπως και το 1999-2000, με σημαντικότατες καταστροφές.
Στις 19 Οκτωβρίου 2010 το κοινοβούλιο δέχθηκε επίθεση καμικάζι, με αποτέλεσμα 8 νεκρούς
Χαλαροί κατεβήκαμε με τις βερμούδες σε μια άκρως Μουσουλμανική πόλη με όχι και καλή φήμη, καθώς οι πόλεμοι ανεξαρτησίας με την μαμά Ρωσια είνοι συχνοί!
Γρήγορα το διαπιστώσαμε αυτό καθώς στο κέντρο κυκλοφορούσε στρατός με τα Καλάζνικοφ στο χέρι! Περιπολίες παντού, αστυνομία, τα πάντα όλα!

Βρίσκουμε ένα χώρο στάθμευσης με φυλάκιο και μπάρες και μπαίνουμε μέσα να παρκάρουμε τα μωρά

Και ξεκινάμε την περιήγηση μας...Russian Islamic University in Grozny

Το τζαμί Akhmad Kadyrov βρίσκεται στο Grozny, πρωτεύουσα της Τσετσενίας. Είναι ένα από τα μεγαλύτερα τζαμιά στη Ρωσία και είναι επίσημα γνωστό ως "Η Καρδιά της Τσετσενίας" Το τζαμί πήρε το όνομά του από τον Αχμάντ Κάντιροφ, τον μουφτή της αυτοανακηρυχθείσας Τσετσενικής Δημοκρατίας της Ichkeria και τον πρώτο πρόεδρο της Δημοκρατίας της Τσετσενίας, ο οποίος ανέθεσε την κατασκευή του από τον δήμαρχο του Κόνια. Ο σχεδιασμός του τζαμιού με ένα σύνολο από μνημεία 62 μέτρων (203 πόδια), βασίζεται στο τζαμί Σουλτάν Αχμέτ της Κωνσταντινούπολης. Στις 16 Οκτωβρίου 2008, το τζαμί άνοιξε επίσημα σε μια τελετή στην οποία εμφανίστηκε ο Τσετσένος ηγέτης Ραμζάν Καντίροφ και μίλησε με τον Ρώσο πρωθυπουργό Βλαντιμίρ Πούτιν. Το τζαμί βρίσκεται στη γραφική όχθη του ποταμού Sunzha, μέσα σε ένα τεράστιο πάρκο (14 εκταρίων) και αποτελεί μέρος ενός ισλαμικού αρχιτεκτονικού συγκροτήματος, το οποίο εκτός από το τζαμί αποτελείται από το ρωσικό ισλαμικό πανεπιστήμιο Kunta-Haji, και την Πνευματική Διοίκηση Μουσουλμάνων της Δημοκρατίας της Τσετσενίας.
Το τζαμί χτίστηκε με βάση το κλασικό οθωμανικό στυλ. Η κεντρική αίθουσα του τζαμιού καλύπτεται με τεράστιο θόλο (διάμετρος - 16 μέτρα, ύψος - 32 μ.). Το ύψος των τεσσάρων μιναρέδων είναι 62 μέτρα, κάνοντάς τους μερικούς από τους υψηλότερους μιναρέδες στη νότια Ρωσία. Οι εξωτερικοί και εσωτερικοί τοίχοι του τζαμιού είναι κατασκευασμένοι από μάρμαρο, τραβερτίνη, ενώ το εσωτερικό είναι διακοσμημένο με λευκό μάρμαρο. Η περιοχή του τζαμιού είναι 5000 τετραγωνικά μέτρα και έχει χωρητικότητα άνω των δέκα χιλιάδων ατόμων

Καθώς προχωράμε προς το τζαμί μας πλησιάζει ένας στρατιώτης με καλάζνικοφ (να μας πήγε) και μας λέει ότι απαγορεύεται με κοντό παντελόνι η προσέγγιση πολύ κοντά, πόσο μάλλον η είσοδος! Του είπαμε με άπταιστα Τσετσένικα ότι αν ήταν δυνατόν απλά να βγάλουμε από μπροστά μερικές φώτο καθώς ερχόμασταν από πολύ μακριά! Τελικά μας άφησε...φυσικά όλοι μας κοίταζαν σαν εξωγήινους με τα κοντά σορτσάκια .
Πως την πατήσαμε έτσι! Σε μια άκρως δυναμικά Μουσουλμανική περιοχή, ξεχαστήκαμε εντελώς και δεν βάλαμε μακρύ παντελόνι!

Τεράστιος ο περιβάλλων χώρος

Ως εδώ και πολύ πήγαμε!

Από παντού φαίνονται οι τεράστιοι φωτιζόμενοι ουρανοξύστες της πόλης

Κινηθήκαμε προς τα κει να τους δούμε από κοντά

Οi ουρανοξύστες αποτελούν τμήμα του συγκροτήματος Γκρόζνι-Σίτι που κατασκευάστηκε τα τελευταία χρόνια με χρήματα που παραχώρησε η Μόσχα για την ανοικοδόμηση της Τσετσενίας. (Κάτι σαν Moscow City που αργότερα θα επισκεφτόμουν)
Οι πύργοι άνοιξαν στις 5 Οκτωβρίου 2011, κατά τη γιορτή των γενεθλίων για τον Πρόεδρο της Τσετσενίας Ραμβάν Αχμαντόμιτς Κάϊροφ. Το συγκρότημα περιλαμβάνει ένα ξενοδοχείο 5 αστέρων με ουρανοξύστες, μια 40-ορόφων πολυκατοικία, ένα συγκρότημα επιχειρηματικών κέντρων και βρίσκεται κοντά στο κεντρικό τζαμί Grozny.

zzzzz

Το ποτάμι περνούσε από μπροστά

Αφού τελειώσαμε την βόλτα πήραμε τις μηχανές και πήγαμε στην γνωστή ταμπέλα...με ένα κορίτσι στην καρδιά

Αργότερα βάλαμε τα δικά μας κορίτσια

Και οι Τσετσένοι ''κατακτητές'' με τα σορτσάκια

Αφού συνεχίσαμε την βόλτα μας στην πόλη, γυρίσαμε στο χοτέλι εξουθενωμένοι και ευγνώμονες για όλες τις εμπειρίες της ημέρας!

ΤΕΛΟΣ 5ης ΗΜΕΡΑΣ

 

[silversurfer]

Μπράβο παιδιά -- μας ταξιδεύετε σε περιοχές που έχουν αναφερθεί ελάχιστα στο forum

 

[jmar]

Μπράβο παιδιά -- μας ταξιδεύετε σε περιοχές που έχουν αναφερθεί ελάχιστα στο forum

Ευχαριστούμε για άλλη μια φορα! Χαίρομαι ιδιαίτερα !

 

[jmar]

ΗΜΕΡΑ 6η, 8 Αυγούστου 2018

Grozny - Αστραχάν

Χλμ ημέρας 670

Η ημέρα ξεκίνησε με χάδια και αγάπες
Αφού πήραμε το πρωινό μας στην σοβιετική σάλα με τις λαμέ κουρτίνες και τα χοντρά χαλιά (δεν έχω φώτο ρε γμτ ) ξεκινήσαμε σιγά σιγά

Η διαδρομή που θα κάναμε μετά τα παθήματα του φίλου Αντώνη πέρισυ, με την φρέσκια άσφαλτο και τα κομμάτια βαθιάς άμμου, θα μας οδηγήσει στην απόφαση να κάνουμε τον ασφαλή κύκλο από Αρτεζιάν προς Komsomol'skiy στη συνέχεια προς Yashkul και τέλος Αστραχάν. Δεν θέλαμε να το διακινδυνέψουμε και να μπλέξουμε σε τσάμπα περιπέτειες, έτσι ξεκινήσαμε για τα έξτρα 150χλμ του κύκλου

Ξαφνικά το τοπίο άλλαξε ριζικά, λές και περάσαμε σε άλλη διάσταση ! Το πράσινο εξαφανίστηκε και η άγρια στέπα έκανε την εμφάνισή της. Μιλάμε για απέραντα χιλιόμετρα άγονης έκτασης, όσο βλέπει το μάτι σου, με την βλάστηση να περιορίζεται σε λίγο χορταράκι. Η οδήγηση σε αυτά τα απόκοσμα τοπία είναι αρχικά απολαυστική στις ατελείωτες αυτές ευθείες. Η αλήθεια όμως είναι ότι από ένα σημείο και μετά βαριέσαι του θανατά, η μη εναλλαγή των εικόνων σε κουράζει αρκετά και σε συνδυασμό με τη ζέστη και τα μαζεμένα χιλιόμετρα δημιουργούν μια δύσκολη κατάσταση καθώς περνάνε τα χιλιόμετρα!
Η πέρα απ τις άκριες του δρόμου άμμος, μαρτυράει πως θα ήταν η διαδρομή του φίλου πέρσι χωρίς άσφαλτο

Απίθανα μέρη όταν τα πρωτοαντικρίζεις

Άλλο ένα Stop Control!

στέπα στέπα και πάλι στέπα και που και που μακριά έβλεπες μια ντουζίνα σπίτια, σαν ένα μικρο χωριό!

Ευτυχώς αυτή η διαδρομή είχε αρκετά βενζινάδικα, λίγη χαλάρωση, καφεδάκι απ τον ιδιοκτήτη και ξανά στο δρόμο!

Είχαμε και τα τυχερά μας...

Ξανά στο δρόμο...

Συνεργείο ''ο δρόμος''

Αρκετές νταλίκες σε ορισμένα σημεία της διαδρομής!

Κάποια στιγμή απ την αντίθετη κατεύθυνση ερχόταν μια μηχανή. Πλέον από δω και πέρα όταν βλέπαμε μηχανές σταματούσαμε (ήταν τόσο σπάνιες, μπορεί να μας έλεγαν η να τους λέγαμε μια χρήσιμη πληροφορία για παρακάτω)
Έτσι και τώρα, με μεγάλη μας έκπληξη είδαμε οτι ήταν γυναίκα με ένα GS 310 adv! Ήταν η Amy Harburg, μία RTW (Round The World) ταξιδιώτισσα από Αυστραλία! Hταν οδηγός group στο gs trophy Mongolia 2018., Πήγε Βλαδιβοστόκ, Μογγολία στο Gs Trophy 2018 μετά Παμίρ και τώρα πάει απο Ρωσία Γεωργία και με τερματισμό στο Λονδίνο
Ήθελε να μάθει πληροφορίες για το Γκροζνυ, καθώς είχε ακούσει για την τσετσενία οτι είναι βαριά μουσουλμανική ταραχώδεις περιοχή (είναι και γυναίκα...) . Επίσης ήθελε να τις πούμε αν υπήρχαν βενζινάδικα στην διαδρομή της κλπ.
Είναι απίστευτο το συναίσθημα σε μια στέπα στο πουθενά να γνωριζεις μεγάλους ταξιδιώτες. Ερχόταν απ τα Παμίρ κάνοντας την ανάποδη διαδρομή!

Τούμπανο το 310!

Άφησα την κάμερα στον καθρέπτη να γράφει...

Αφού τα είπαμε, τραβήξαμε ο καθένας το δικό του δρόμο, η λαχτάρα μας να βρεθούμε στην ''στέγη του κόσμου'' (Τhe roof of the world όπως την ονομάζουν) όλο και μεγάλωνε μετά από τέτοιες συναντήσεις....

Υπήρχε αστυνομία σε 1-2 σημεία και έκανε ελέγχους κυρίως στα φορτηγά, εμάς δεν μας ξανασταμάτησε κανεις!

Άλλη μια στάση στεπινγκ!

Σε κάποιο σημείο είδαμε τις αποξηραμένες λίμνες με αλάτι. Επειδή το υψόμετρο του εδάφους είναι χαμηλότερο από αυτό της θάλασσας ( Κασπίας), δημιουργούνται αυτές οι τεράστιες αλυκές. (δημιουργούν ένα αυλάκι μέχρι την θάλασσα, αφήνουν το νερό να κυλήσει λόγω διαφοράς υψομέτρου στην αλυκή και μετά το κλείνουν πάλι).

 

[jmar]

Συνεχίζοντας την βαρετή πλέον στέπα! Λάστιχα από φορτηγά σκασμένα στην άκρη του δρόμου, σε αρκετά σημεία

Το απόλυτο τίποτα!

Φτάνοντας σιγά σιγά στο Αστραχάν περνάμε τον μεγάλο Βόλγα ποταμό

Ο Βόλγας, είναι ο μεγαλύτερος ποταμός της Ευρώπης τόσο σε μήκος όσο και σε παροχή νερού και λεκάνη απορροής. Διαρρέει την κεντρική Ρωσία, εκβάλλει στην Κασπία θάλασσα και θεωρείται ευρέως ως ο εθνικός ποταμός της Ρωσίας..Κατά την αρχαιότητα ονομάζονταν Ρας, Ρα ή Ρως και κατά τον μεσαίωνα οι Τάταροι τον ονόμαζαν Άτελ, Έτελ ή Ίτελ.
Έντεκα από τις είκοσι μεγαλύτερες πόλεις της Ρωσίας, ανάμεσά τους η πρωτεύουσα Μόσχα, βρίσκονται στη λεκάνη απορροής του Βόλγα.
Μερικοί από τους μεγαλύτερους υδατοταμιευτήρες του κόσμου βρίσκονται κατά μήκος του Βόλγα.
Πηγάζοντας από τους Λόφους Βαλντάι, από υψόμετρο 225 μέτρων, βορειοδυτικά της Μόσχας και περίπου 320 χιλιόμετρα νοτιοανατολικά της Αγίας Πετρούπολης, ο Βόλγας περνάει προς ανατολάς από τη Λίμνη Στερτς και τις πόλεις Τβερ, Ντουμπνά, Ριμπίνσκ, Γιαροσλάβλ , Νίζνι Νόβγκοροντ και Καζάν. Στο διάστημα αυτό ονομάζεται Άνω Βόλγας. Από το Καζάν στρέφεται προς νότο, προσπερνάει το Ουλιάνοφσκ, το Τολιάττι, τη Σαμάρα, το Σαράτοφ και το Βόλγκογκραντ (μέχρι εκεί ονομάζεται Μέσος Βόλγας και από εκεί μέχρι τις εκβολές του στην Κασπία θάλασσα, όπου σχηματίζει μεγάλο δέλτα, ονομάζεται Κάτω Βόλγας και εκβάλλει στην Κασπία Θάλασσα κάτω από το Άστραχαν, 28 μέτρα κάτω από την επιφάνεια της θάλασσας. Στο πιο στρατηγικό του σημείο κάμπτεται προς το Ντον, εκεί όπου βρίσκεται και το Βόλγκογκραντ, πρώην Στάλιγκραντ.

Μπαίνοντας σιγά σιγά στην πόλη...

Κι όμως εδώ στις διαβάσεις σταματάνε όλοι, σε αντίθεση με την Ελλάδα, που είμαστε σε τριτοκοσμικό στάδιο όσο αφορά την οδηγική παιδεία!

Μείναμε στο καταπληκτικό Inn Ashgabat με 17 ευρώ το δίκλινο με πρωινό και τα μωρά κλεισμένα μέσα!

 

[jmar]

To Astrakhan είναι μια πόλη στη νότια Ρωσία και το διοικητικό κέντρο της περιοχής Αστραχάν. Η πόλη βρίσκεται σε δύο όχθες του ποταμού Βόλγα, κοντά στην περιοχή όπου καταλήγει στην Κασπία Θάλασσα. Η πόλη βρίσκεται σε υψόμετρο 28 μέτρων κάτω από τη στάθμη της θάλασσας. Από την απογραφή του 2010, ο πληθυσμός του ήταν 520.339 Το παλαιότερο οικονομικό και πολιτιστικό κέντρο του Κάτω Βόλγα συχνά αποκαλείται το νοτιότερο φυλάκιο της Ρωσίας και η πρωτεύουσα της Κασπίας. Η οδική απόσταση από τη Μόσχα είναι 1.411 χιλιόμετρα

Αφού ξεκουραζόμαστε, μας καλεί η ρεσεψιονιστ ένα ταξί να μας κατεβάσει στο κέντρο, την ρωτήσαμε πόσο θα έχει μεχρι κατώ, 1,20 ευρω μας λέει Κάλεσε 4 να πάμε συνοδεία σαν ''VIP''
Ο ταξιτζής τρελό γέλιο, όλα τα λεφτά, πως συνεννοουμασταν ούτε κατάλαβα ποτέ, βγάλαμε άκρη παρολαυτά (άμα υπάρχει καλή διάθεση όλα γίνονται! ) Με το που μπήκαμε Ρωσία όλοι μας ρωτούσαν откуда (ακτκουντα, δλδ από που είστε? ) ε τότε θυμήθηκα το ταξιδιωτικό των παιδιών (Αρκουda απ τα Σταν) Το ίδιο συνεχίστηκε και σε όλα τα Σταν φυσικά...! Πλέον το είχαμε μάθει

Τα περισσότερα αυτοκίνητα ήταν Lada!

Αφού την βγάλαμε καθαρή, φτάσαμε επιτέλους στο κέντρο. Μας άφησε στο Κρεμλίνο της πόλης!

Για αιώνες, το Κρεμλίνο του Αστραχάν ήταν απρόσιτο οχυρό στα νοτιοανατολικά σύνορα της Ρωσίας. Σειρά ιστορικών γεγονότων συνδέονται με το φρούριο, τα "προβλήματα" στη Ρωσία και την εξέγερση των αγροτών που οδήγησε ο Στάπαν Ραζίν τον 17ο αιώνα.Τα γεγονότα αυτά ήταν η εξέγερση το 1705-1706, η ανάπτυξη του κασπικού ναυτικού τον 18ο αιώνα, και η ενίσχυση των συνόρων της χώρας και είσοδος σε τμήμα των ρωσικών εδαφών του Καυκάσου και της Κεντρικής Ασίας. Το 1552 ο Τσάρος Ιβάν IV κατέκτησε το Καζάν Χανάτε. Τέσσερα χρόνια αργότερα, ρωσικά στρατεύματα πήραν το Αστραχάν. Όταν προσχώρησε στη περιοχή του Μέσου και Κάτω Βόλγα, το τμήμα της Μόσχας απέκτησε πρόσβαση στην Κασπία Θάλασσα. Στα νέα εδάφη άρχισε να αναδύεται και να ενισχύεται η ρωσική πόλη.

Η πρώτη κατασκευή του Κρεμλίνου ξεκίνησε το 1587- 1588 υπό την καθοδήγηση του σαπφάρου. Έφτιαξε το πρώτο ξύλινο φρούριο με ισχυρούς στερεους τοίχους και πύργους. Ο τόπος κατασκευής επιλέχθηκε στο λόφο, γνωστό ως "Rabbit" ή "Zayachii" στα ρωσικά. Ήταν σίγουρα το καλύτερο μέρος για να χτιστεί το φρούριο, γιατί από τα δυτικά και τα βόρεια ο λόφος περιβάλλεται από τον ποταμό Βόλγα και νότια και ανατολικά - από λίμνες και έλη. Κατά τη διάρκεια της βασιλείας του Ivan IV του Τρομερού και του Boris Godunov το ξύλινο φρούριο ξαναχτίστηκε σε πέτρινο. Για την ανάπτυξη των τοίχων και των πύργων του Κρεμλίνου, οι κρατικοί επίσημοι πλοίαρχοι κατευθύνονταν από τη Μόσχα στο Αστραχάν. Οι αρχηγοί της δημιουργίας και σχεδιασμού του πέτρινου φρουρίου ήταν ο Μιχαήλ Ιβάνοβιτς Βελιααμινόφ, ο Γρηγορίου Οβτσίν και ο δάσκαλος Ντε Γκουμπαστιέ. Για καλύτερα αποτελέσματα, τα στελέχη χρησιμοποίησαν τα παλιά, αλλά πολύ ισχυρά πέλματα από τατάρ, τα οποία έφεραν από τα ερείπια των πόλεων των πόλεων Golden Horde. Η πέτρινη ακρόπολη χτίστηκε από τον τύπο του Κρεμλίνου της Μόσχας.

Αρκετός κόσμος ''έπαιρνε'' την βόλτα του μέσα στο Κρεμλίνο στους γύρω κήπους

Αρκετά εντυπωσιακό!

Νεαρές οικογένειες Ρώσων, με τα ''ξανθομπουμπουρικα'' αγγελούδια τους

Βγαίνοντας απ το Κρεμλίνο, σιγά σιγά προχωρήσαμε προς τον Βόλγα

Όμορφη και καθαρή πόλη με αρκετές πλατείες και πράσινο

Συναντάμε διάφορα Ρωσικά αξιοθέατα

φτάνοντας κάτω στο Βόλγα

Πολύς ο κόσμος παραλιακά του ποταμού κάνει βόλτα, καθώς ο ήλιος δύει

Όμορφα αυτοκινούμενα καφέ

Φώτο στη φώτο με τον Κώστα

Σελφάρει το κορίτσι