jmar
Member
- Μηνύματα
- 333
- Likes
- 5.228
- Επόμενο Ταξίδι
- Overlanding Africa
- Ταξίδι-Όνειρο
- World
ΗΜΕΡΑ 9η, 11 Αυγούστου 2018
Beyneu - Muynak
Χλμ ημέρας 520
Αφού ξεκουραστήκαμε, ήρθε η ώρα να ξεκινήσουμε αρκετά πρωί για τα σύνορα προς Ουζμπεκιστάν, καθώς μπροστά μας είχαμε 80 άθλια χλμ μέχρι τα σύνορα και πάνω από 500χλμ συνολικά σε δρόμο βομβαρδισμένο σε πολλά σημεία και απλά κακό σε άλλα. Υπήρχαν βέβαια και κομμάτια καλού οδοστρώματος, αλλά τα βλέπαμε σπάνια (με το ''κιάλι'')
Σήμερα θα μπαίναμε στο ιστορικό Ουζμπεκιστάν, την σημαντικότερη χώρα του ταξιδιού από πλευράς αξιοθέατων. Θα ταξιδεύαμε στους δρόμους του μεταξιού, με τα εντυπωσιακά παλάτια και τους μιναρέδες του 14ου – 15ου αιώνα. Ανυπομονούσαμε να μπούμε σε αυτό τον παραμυθένιο κόσμο! Πρώτα όμως έπρεπε να διασχίσουμε για άλλη μια μέρα ένα μεγάλο κομμάτι αφιλόξενης στέπας, προτού φτάσουμε στο Muynak και την άλλοτε λίμνη Αράλη που βρισκόταν εκεί (πλέον δεν υπάρχει τπτ εκτός από άμμο και σάπια καράβια στον βυθό)
Από τα πρώτα χλμ καταλάβαμε ότι μέχρι τα σύνορα θα ταλαιπωρηθούμε αρκετά, καθώς ο δρόμος ήταν απλά βομβαρδισμένος!
Απολαύστε
Πόσο να πας σε τέτοιο δρόμο! Φοβόμασταν μην σκορπίσουν τα μηκανάκια!
Είχε και κάποια καλύτερα κομμάτια (που λέει ο λόγος )
Παράλληλα φτιαχνόταν και ο νέος δρόμος, μπήκαμε και κάναμε κάποια λίγα χλμ. Είναι αυτός ο δρόμος που πέρασαν πέρσι τα παιδιά, ο οποίος όμως τότε ήταν πατημένο χώμα, φέτος εμείς την πατήσαμε γιατί φτιαχνόταν και τον είχαν κλείσει (εμείς περνούσαμε από αναχώματα και μπαίναμε που και που στον καινούργιο)
Ο παράδρομος όμως ήταν εντελώς χάλια όπως είδατε παραπάνω!
Τα καινούργια κομμάτια μας φάνταζαν σαν όαση!
Και ξανά στην πίκρα
Εδώ μπαινοβγάινοντας απ τον καλό στον παράδρομο,καθώς πολλές φορές κοβόταν με αναχώματα (Τελικά ήταν λίγα τα χλμ συνολικά στον φτιαγμένο δρόμο και πολλά στον εντελώς βοβαρδισμένο!)
Φτάνοντας στα σύνορα η ίδια άθλια εικόνα που είχαν αντικρίσει και πέρσι τα παιδιά! Λασπουριά, σκουπίδια και ένα χάος! Νταλίκες και κόσμος περίμεναν στην ουρά να ανοίξουν τα σύνορα (εμάς άνοιξαν 9 το πρωί)
Επιτέλους μια στάση μετά από 1ώρα και 45 λεπτά κοπανήματος για 80 χιλιόμετρα! (καμιά 10αρια στην καλή άσφαλτο)
Εδώ το καφέ πριν τα σύνορα-εστιατόριο- ξενοδοχείο (το τελευταίο μην το επιχειρήσετε, θα κοιμηθείτε στο πάτωμα με κάθε είδος ζωύφιο )
Μπήκαμε μέσα (εννοείται ένας ένας, ο άλλος φυλούσε τα πράγματα) να τσιμπήσουμε κάτι και να πιούμε, τι άλλο! Τσάι! Ο χοντρούλης κύριος μέσα έφτιαχνε τηγανητά αυγά με λουκάνικα! (τα αντέξαμε κι αυτά )
Εδώ με το παρεάκι που περίμενε να περάσει τα σύνορα
Όμως και το διπλανό παρεάκι ήθελε φωτο! μας κέρασε και στρογγυλό Ουζμπέκικο ψωμί παραδοσιακά ψημένο. Απ το πιο ωραίο ψωμί που είχα φάει έβερ! (και είμαι και γνωστός ψωμάς, μικρός είχα πέσει με το ένα χέρι στο μαγγάλι της γιαγιάς από την χαρά μου, που ο παππούς έφερε πρωί πρωί ζεστό ζυμωτό ψωμί απ τον ξυλόφουρνο του χωριού ) Από εκείνη την στιγμή και σε όλα τα Στάν φάγαμε αρκετά κιλά τέτοιου ψωμιού!
Το lepeshka είναι παραδοσιακό ουζμπεκικό ψωμί Το ψωμί αυτό είναι ιερό από το λαό του Ουζμπεκιστάν. Κατά την παράδοση, όταν κάποιος φεύγει από το σπίτι θα πρέπει να δαγκώσει ένα μικρό κομμάτι, το υπόλοιπο θα διατηρηθεί μέχρι να επιστρέψει η οικογένεια και να το φάει. Είναι στρογγυλό, επίπεδο και ψήνεται σε tandyr (πήλινο φούρνο), έτσι βγαίνει τραγανό. Υπάρχουν δύο τύποι lepeshkas : απλό (obi-non) και festal (patyr). Επίσης, το ουζμπέκικο ψωμι διαφέρει από την φανταχτερή, νιφάδα ζύμη, από την εμφάνιση και τη γεύση, διαφέρει ακόμη και ανά περιοχές Samarkand, Bukhara και άλλες. Κάθε περιοχή έχει τη δική της μέθοδο ψησίματος,, και μοναδική γεύση. Δεν πρέπει να τοποθετείται το ψωμί του Ουζμπεκιστάν ανάποδα (με την επίπεδη πλευρά επάνω) είναι ασέβεια.
Μπαίνουμε στη χώρα του χαλιού και φαίνεται ήδη απ τα σύνορα!! (Μόνο που εδώ τα έχουν για ντεκορ, δεν τα πατάνε )
Και εδώ αρκετοί ντόπιοι ήθελαν να βγάλουν φώτο με τις μηχανές
Μέχρι να τελειώσουμε το πρωινό μας άνοιξαν και τα σύνορα και κατευθυνθήκαμε σιγά σιγά προς την πύλη
Beyneu - Muynak
Χλμ ημέρας 520
Αφού ξεκουραστήκαμε, ήρθε η ώρα να ξεκινήσουμε αρκετά πρωί για τα σύνορα προς Ουζμπεκιστάν, καθώς μπροστά μας είχαμε 80 άθλια χλμ μέχρι τα σύνορα και πάνω από 500χλμ συνολικά σε δρόμο βομβαρδισμένο σε πολλά σημεία και απλά κακό σε άλλα. Υπήρχαν βέβαια και κομμάτια καλού οδοστρώματος, αλλά τα βλέπαμε σπάνια (με το ''κιάλι'')
Σήμερα θα μπαίναμε στο ιστορικό Ουζμπεκιστάν, την σημαντικότερη χώρα του ταξιδιού από πλευράς αξιοθέατων. Θα ταξιδεύαμε στους δρόμους του μεταξιού, με τα εντυπωσιακά παλάτια και τους μιναρέδες του 14ου – 15ου αιώνα. Ανυπομονούσαμε να μπούμε σε αυτό τον παραμυθένιο κόσμο! Πρώτα όμως έπρεπε να διασχίσουμε για άλλη μια μέρα ένα μεγάλο κομμάτι αφιλόξενης στέπας, προτού φτάσουμε στο Muynak και την άλλοτε λίμνη Αράλη που βρισκόταν εκεί (πλέον δεν υπάρχει τπτ εκτός από άμμο και σάπια καράβια στον βυθό)
Από τα πρώτα χλμ καταλάβαμε ότι μέχρι τα σύνορα θα ταλαιπωρηθούμε αρκετά, καθώς ο δρόμος ήταν απλά βομβαρδισμένος!
Απολαύστε
Πόσο να πας σε τέτοιο δρόμο! Φοβόμασταν μην σκορπίσουν τα μηκανάκια!
Είχε και κάποια καλύτερα κομμάτια (που λέει ο λόγος )
Παράλληλα φτιαχνόταν και ο νέος δρόμος, μπήκαμε και κάναμε κάποια λίγα χλμ. Είναι αυτός ο δρόμος που πέρασαν πέρσι τα παιδιά, ο οποίος όμως τότε ήταν πατημένο χώμα, φέτος εμείς την πατήσαμε γιατί φτιαχνόταν και τον είχαν κλείσει (εμείς περνούσαμε από αναχώματα και μπαίναμε που και που στον καινούργιο)
Ο παράδρομος όμως ήταν εντελώς χάλια όπως είδατε παραπάνω!
Τα καινούργια κομμάτια μας φάνταζαν σαν όαση!
Και ξανά στην πίκρα
Εδώ μπαινοβγάινοντας απ τον καλό στον παράδρομο,καθώς πολλές φορές κοβόταν με αναχώματα (Τελικά ήταν λίγα τα χλμ συνολικά στον φτιαγμένο δρόμο και πολλά στον εντελώς βοβαρδισμένο!)
Φτάνοντας στα σύνορα η ίδια άθλια εικόνα που είχαν αντικρίσει και πέρσι τα παιδιά! Λασπουριά, σκουπίδια και ένα χάος! Νταλίκες και κόσμος περίμεναν στην ουρά να ανοίξουν τα σύνορα (εμάς άνοιξαν 9 το πρωί)
Επιτέλους μια στάση μετά από 1ώρα και 45 λεπτά κοπανήματος για 80 χιλιόμετρα! (καμιά 10αρια στην καλή άσφαλτο)
Εδώ το καφέ πριν τα σύνορα-εστιατόριο- ξενοδοχείο (το τελευταίο μην το επιχειρήσετε, θα κοιμηθείτε στο πάτωμα με κάθε είδος ζωύφιο )
Μπήκαμε μέσα (εννοείται ένας ένας, ο άλλος φυλούσε τα πράγματα) να τσιμπήσουμε κάτι και να πιούμε, τι άλλο! Τσάι! Ο χοντρούλης κύριος μέσα έφτιαχνε τηγανητά αυγά με λουκάνικα! (τα αντέξαμε κι αυτά )
Εδώ με το παρεάκι που περίμενε να περάσει τα σύνορα
Όμως και το διπλανό παρεάκι ήθελε φωτο! μας κέρασε και στρογγυλό Ουζμπέκικο ψωμί παραδοσιακά ψημένο. Απ το πιο ωραίο ψωμί που είχα φάει έβερ! (και είμαι και γνωστός ψωμάς, μικρός είχα πέσει με το ένα χέρι στο μαγγάλι της γιαγιάς από την χαρά μου, που ο παππούς έφερε πρωί πρωί ζεστό ζυμωτό ψωμί απ τον ξυλόφουρνο του χωριού ) Από εκείνη την στιγμή και σε όλα τα Στάν φάγαμε αρκετά κιλά τέτοιου ψωμιού!
Το lepeshka είναι παραδοσιακό ουζμπεκικό ψωμί Το ψωμί αυτό είναι ιερό από το λαό του Ουζμπεκιστάν. Κατά την παράδοση, όταν κάποιος φεύγει από το σπίτι θα πρέπει να δαγκώσει ένα μικρό κομμάτι, το υπόλοιπο θα διατηρηθεί μέχρι να επιστρέψει η οικογένεια και να το φάει. Είναι στρογγυλό, επίπεδο και ψήνεται σε tandyr (πήλινο φούρνο), έτσι βγαίνει τραγανό. Υπάρχουν δύο τύποι lepeshkas : απλό (obi-non) και festal (patyr). Επίσης, το ουζμπέκικο ψωμι διαφέρει από την φανταχτερή, νιφάδα ζύμη, από την εμφάνιση και τη γεύση, διαφέρει ακόμη και ανά περιοχές Samarkand, Bukhara και άλλες. Κάθε περιοχή έχει τη δική της μέθοδο ψησίματος,, και μοναδική γεύση. Δεν πρέπει να τοποθετείται το ψωμί του Ουζμπεκιστάν ανάποδα (με την επίπεδη πλευρά επάνω) είναι ασέβεια.
Μπαίνουμε στη χώρα του χαλιού και φαίνεται ήδη απ τα σύνορα!! (Μόνο που εδώ τα έχουν για ντεκορ, δεν τα πατάνε )
Και εδώ αρκετοί ντόπιοι ήθελαν να βγάλουν φώτο με τις μηχανές
Μέχρι να τελειώσουμε το πρωινό μας άνοιξαν και τα σύνορα και κατευθυνθήκαμε σιγά σιγά προς την πύλη
Last edited: