Καζακστάν Κιργιστάν Ουζμπεκιστάν Τατζικιστάν Τουρκία Travelling along the ''Roof of the World" Pamir Highway..η ιστορία του δρόμου

[jmar]

Στην πλατεία είχε μουσικό φεστιβάλ με τοπικούς τραγουδιστές. Γενικά περιμέναμε αυτές τις πόλεις περισσότερο ''υποτονικές'', όμως μας εξέπληξαν ευτυχώς ευχάριστα!

Βρουμ Βρουμ μπαμπά!

Διάφορα όμορφα εστιατόρια μέσα στο ποτάμι

Ο ήλιος είχε πέσει και τα χρώματα του ουρανού χρωμάτιζαν τον Βόλγα, ήταν μαγευτικά!

Όλες αυτές οι Ρώσικες πόλεις έχουν την ''ταμπέλα'' τους!

Fountain Wedding Waltz κάτι σαν δύο γαμήλια δαχτυλίδια σαν ένα σύμβολο του ατέλειωτου γάμου, τα οποία κινούνται συνεχώς

Πήρα το κορίτσι με το σκύλο και πήγαμε ραντεβουδάκι!

Wedding Palace

Κωπηλατώντας στο Βολγα

Μετά από αρκετό περπάτημα ήρθε η ώρα της μάσας , αλλά και της επικοινωνίας του Κώστα με το κορίτσι του

Αφού φάγαμε αναχωρήσαμε σιγά σιγά προς το κέντρο για να βρούμε ταξι, αλλά ταξί πουθενά! Ρωτάμε κάτι νεαρούς Ρώσους, που ειναι η πιατσα ρε παιδιά? Σε άπταιστα ρωσικά ε? :laugh: Μας λένε εδώ τα ταξί έρχονται μόνο με ραντεβού! Ωχ λέω πως θα πάρουμε τηλ, τι θα πούμε που κανείς δεν καταλαβαίνει γρι αγγλικά? Οι νεαροί ευτυχώς μιλούσαν...μας λένε μισό λεπτο θα πάρουμε απ το κινητό μας να μην χρεωθείτε Roaming! Μπραβο ρε παιδια ευχαριστούμε!

Μέχρι να ρθει το ταξι μας κάνουν την ερώτηση του ενός εκατομμυρίου...откуда ты?? Grecia!!! Ooooo from so far away!! Τρελάθηκαν! Μιλήσαμε για μηχανές καθώς ο ένας είχε, ώσπου φάνηκε το ταξί. Αποχαιρετιστήκαμε και μπήκαμε σε ένα πολιτικό αμάξι που ούτε το έκανες για ταξι! Ο οδηγός φλύαρος (άχνα δεν έβγαλε του δείξαμε την κάρτα του ξενοδοχείου, που πάντα παίρνουμε μαζί για παν ενδεχόμενο) μας ''πέταξε'' κυριολεκτικά στο ξενοδοχείο!

Πραγματικά έμεινα άναυδος απ το Αστραχάν, περνώντας απ τις στέπες νόμιζα ότι θα καταλήξουμε σε κάποια παρακμιακή πόλη. Σίγουρα ο Βόλγας και η εκβολές του στην Κασπία έχει παίξει την σημασία του...

ΤΕΛΟΣ 6ης ΗΜΕΡΑΣ

ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ...

 

[travelbreak]

και τα μωρά κλεισμένα μέσα!

Αυτό το κανονίζατε απο πριν; Βλέπω σε όλα τα μερη που μενατε τις ειχατε μεσα.

 

[travelbreak]

Συνεχίζοντας την βαρετή πλέον στέπα!

Και τι δε θα εδινα ναμαι εκεί!

 

[jmar]

Αυτό το κανονίζατε απο πριν; Βλέπω σε όλα τα μερη που μενατε τις ειχατε μεσα.

Είναι το πρώτο και το πιο απαραίτητο που κοιτάμε ψάχνοντας κατάλυμα! Όπως καταλαβαίνεις οι μηχανές είναι πιο εύκολος στόχος απ'ότι ένα αυτοκίνητο! Σε κάθε αναζήτηση μας στο booking κοιτάμε απαραίτητα να λέει, ιδιωτικό parking. To αν είναι κλειστό δεν μας ενδιαφέρει τόσο, αρκεί να κλείνει με ηλεκτρική πόρτα (ή πόρτα που να κλειδώνει) και να περιορίζεται εντός ιδιωτικού χώρου (κάποια είχαν και κάμερες). Αν έλεγαν ιδιωτικό πάρκινγκ και δεν είχαν, απλά βάζαμε τις μηχανές μέσα στο χωλ

Και τι δε θα εδινα ναμαι εκεί!

Η αλήθεια είναι κι εγω! Απλά ως μηχανόβιοι, προτιμάμε τις στροφούλες για διασκέδαση

 

[jmar]

ΗΜΕΡΑ 7η, 9 Αυγούστου 2018

Αστραχάν - Ατιράου

Χλμ ημέρας 380

Αφού ξυπνάμε το πρωί, ψάχνουμε την ρεσεψιονιστ για να μάθουμε τι ώρα θα φάμε πρωινό, τελικά ήταν στην κουζίνα και μας το έφτιαχνε Όποτε εμείς κατεβήκαμε ωστόσο κάτω να φτιάξουμε τα πράγματα, ώστε να είμαστε έτοιμοι. Μέχρι να ετοιμαστεί το πρωινό ήμασταν έτοιμοι, έτσι κάτσαμε και φάγαμε στην αυλή έξω, ρυθμίζοντας και τις τελευταίες λεπτομέρειες σχετικά με την διαδρομή της ημέρας...

Σήμερα περνάμε τα σύνορα και μπαίνουμε Καζακστάν, τα χλμ δεν είναι ιδιαιτέρως πολλά, αλλά οι δρόμοι αρχίζουν και γίνονται πολύ χάλια! Επίσης εμπιστευόμαστε καλύτερα το google maps το οποίο μας λέει μπαίνοντας Καζακστάν να πάμε απ τον κάτω δρόμο κι όχι απ τον Α27 γιατί μάλλον θα ήταν σε αθλία κατάσταση! Έτσι και κάναμε! (Όχι ότι αυτός που μπήκαμε δεν ήταν χαλί, αλλά οκ φαντάζομαι τον άλλο )
Σε αυτό το στάδιο του ταξιδιού οι διανυκτερεύσεις είναι σε συγκεκριμένες πόλεις, καθώς η στέπα πλέον καλύπτει μεγάλα κομμάτια στο Καζακστάν!

Βγαίνουμε από Αστραχάν

Και φτάνουμε στην πλωτή γέφυρα για να περάσουμε ένα παραπόταμο του Βόλγα (Buzan river) , υπάρχει και κανονική γέφυρα πιο πάνω στη Novourusovka αλλά έπρεπε να κάνεις κύκλο. Στην πλωτή γέφυρα υπάρχει στην αρχή γκισέ και δίνεις ένα μικρό αντίτιμο (πρέπει να ήταν 1-2 δολάρια). Η γέφυρα βέβαια μπαλατζάρει ανάλογα με τον καιρό αλλά και το βάρος των οχημάτων, αν έχει κακό καιρό με ανέμους τα νερά μπαίνουν μέσα στη γέφυρα .
Εμάς το πέρασμα ήταν ήπιο με ελαφρύ μπαλατζάρισμα

Άλλο ένα stop control βγαίνοντας απ την Ρωσία

Κι ακόμα ένα (Συνεχείς ο έλεγχος διαβατηρίων και χαρτιών μηχανής...επίσης σου δίνουν ένα χαρτάκι με τον αριθμό κυκλοφορίας του οχήματος για να το δώσεις στα σύνορα )

Απαγορεύεται λέει η φωτογράφιση, άκου κει πράματα!

Με τους Ρώσους ξεμπερδέψαμε γρήγορα καθώς βγαίναμε απ την χώρα τους, το μόνο άξιο αναφοράς ήταν ότι στο χαρτί που είχα συμπληρώσει μπαίνοντας στη Ρωσία είχα γράψει ότι θα έμενα Grozny (σαν πρώτη διανυκτέρευση). Όταν το είδε η αξιωματικός στο έβγα με ρώτησε ψιλοκαχύποπτα γιατί μείναμε εκεί! Φυσικά τους ενοχλεί το γεγονός ότι είναι η πρωτεύουσα της μη αναγνωρισμένης απ αυτούς Τσετσενίας και δεν θέλουν οι ρώσοι να το βλέπουν πουθενά! Βέβαια της εξήγησα ότι απλά μείναμε εκεί ένα βράδυ γιατί έπρεπε να διανυκτερεύσουμε κάπου, όντας βρισκόμενοι σε roadtrip! Γι αυτό αν πάει κάποιος προς τα κει ας γράψει Βλαδικαβκαζ κι ας διανυκτερευσει στο Grozny, έτσι για να μην δημιουργηθεί απ το πουθενά θέμα!

Φτάνοντας στα σύνορα του Καζακστάν

Περάσαμε και απ τα σύνορα του Καζακσταν χωρίς ιδιαίτερη καθυστέρηση, ένας καθιερωμένος μικρός έλεγχος αποσκευών (ίσα που ανοίγεις και δείχνεις τα πάνω πάνω και τους λες τι έχεις μέσα) Γενικά τις μηχανές όπως είπαμε τις ψάχνουν λιγότερο, τα αυτοκίνητα δε, εξονυχιστικά!

Με το που περάσαμε μας την έπεσαν οι ντόπιοι για να αλλάξουμε χρήματα. Γνωρίζαμε από πριν την ισοτιμία και έτσι κάναμε μερικά δολάρια σε τοπικό νόμισμα. Αν δεν γνωρίζεις την ισοτιμία σίγουρα θα σε πιάσουν κότσο! Εγώ είχα κατεβάσει στο κινητό εφαρμογή και ήξερα όλες τις ισοτιμίες των χωρών αυτών.
Όπως αναφέρω και στην αρχή (για την κάθε χώρα) βγάλαμε οδική ασφάλεια για τις μηχανές σε κάτι κοντέινερ που υπήρχαν μετά τα σύνορα δεξιά, αφού καποιοι ντόπιοι φώναξαν τον τοπικό ασφαλιστή (τώρα, αυτό που τυπώνει για ασφάλεια, δεν ξέρω κατά πόσο θα σε καλύψει ή απλά είναι ένα καλό προσάναμμα,)
Εγώ έβγαλα για ένα μήνα καθώς θα ξαναέμπαινα στη χώρα στο γυρισμό! (Ο Κώστας έβγαλε την μικρότερη 2 εβδομάδων νομίζω) Κόστος 18 δολάρια. (πάντα έμπαινε ένας ένας μέσα κι ο άλλος φιλούσε τα πράγματα, εκτός απ τα σύνορα που παίρναμε μαζί μέσα στα γραφεία , φωτογραφική, τσαντάκι απ το tankbag αλλά και το κράνος )

Εδώ ο ασφαλιστής μας, Μας είπε ότι μένει στην κοντινότερη απ τα σύνορα πόλη και στην ερώτηση αν βγαίνει το μεροκάματο μας ανέφερε οτι καθάριζε 1000 ευρώ το μήνα περίπου! Μια χαρά αν ανολογιστούμε τους μισθούς πείνας εκεί! . Το κοντέινερ ήταν χωρισμένο στα 2 καθώς μέσα είχε και το κρεβατάκι του να ξεκουράζεται κατά την διάρκεια της μέρας!

Αρκετός κόσμος περίμενε να μπει Ρωσία

Μετά που τελειώσαμε με τις ασφάλειες κλπ, μια ομαδική με τον κόσμο που μας περιτριγύριζε (κλασικά) σε κάθε στάση- σύνορο και ήθελε να μάθει από που ερχόμασταν, φυσικά μόλις άκουγαν Grecia γούρλωναν τα μάτια και μια έκπληξη ζωγραφιζόταν στο πρόσωπό τους. ΌΛΟΙ όμως παντού ήξεραν την GRECIA (γκρέτσια) και εξέφραζαν θαυμασμό γι αυτήν...

 

[jmar]

Με το που μπήκαμε Καζακστάν να σου και οι πρώτες καμήλες! (Δικάμπουρες παρακαλώ, πως λέμε με 2 εκκεντροφορους, κατι τέτοιο
Μέχρι τότε και πριν τα σύνορα δεν είχαμε δει καμία, αμέσως μετά υπήρχαν παντού! Περίεργο!

Σταματήσαμε αρκετή ώρα για να θαυμάσουμε αυτά τα ιδιαίτερα τετράποδα!

Καθώς συνεχίσαμε, να σου και τα πρώτα νεκροταφεία στην στέπα, στο πουθενά! Χαρακτηριστικά τα κτίσματα σε κάθε μουσουλμανικό τάφο - μαυσωλείο (όσο πιο μεγάλο και πλούσιο κτίσμα τόσο, ''μεγάλος'' και ''πλούσιος'' ο εκλιπών )

Χαιρετούρες και κορναρίσματα απ όλους όσους μας έβλεπαν στο δρόμο, είπαμε κινητό αξιοθέατο

Οι δρόμοι κάπως βομβαρδισμένοι!! Έπρεπε να έχεις συνεχώς τα μάτια σου 114 μην πέσεις σε καμιά τρούπα και πληγώσεις ζάντα ή λάστιχο!

Οδηγούσαμε όρθιοι σε πολλές περιπτώσεις για να γλιτώσουμε το κοπάνημα!

Πετύχαμε και πολλά ελεύθερα άλογα στους δρόμους και στα λιβάδια!

κι άλλα κτίσματα τάφων-μαυσωλείων στο πουθενά

Μια άλλη δυσκολία που αντιμετωπίσαμε και που ήθελε πολύ προσοχή ήταν οι νταλίκες που συναντούσαμε! Έκαναν κι αυτές ζικ ζακ για να αποφύγουν τις ανωμαλίες του δρόμου Αφού τσέκαρα ότι με έβλεπαν, προσπερνούσα άλλοτε από δεξιά κι άλλοτε από αριστερά (εξαρτάται που πήγαινε η νταλικα ) Βέβαια μας έκαναν χάλια με την σκόνη που σήκωναν, γι αυτό όσο μπορούσαμε περνούσαμε γρήγορα!

Σκόρπια σπίτια στην ατελείωτη στέπα, με τους ανθρώπους πάντα να μας φωνάζουν και να μας χαιρετάνε

 

[jmar]

Συνεχίσαμε να βλέπουμε αυτά τα συμπαθή τετράποδα, κάποια ήταν πιο κοινωνικά και τα πλησιάζαμε περισσότερο

ΟΕ σταμπαρισμένη ήταν αυτη!

Η Αχανής στέπα προσφέρεται για τέτοιου είδους φώτο

Διάσπαρτα σπίτια στο πουθενά...

Στάσεις για ξεμούδιασμα γιατί οι τεράστιες ευθείες άρχιζαν να κουράζουν!

Η από τρούπα θα πάς ή από καμήλα

Ε ψιτ, μανδαμ, είστε στη μέση του δρόμου!!

Όσο απομακρυνόμασταν από τον Βόλγα τόσο το τοπίο γινόταν πιο άγονο και αφιλόξενο. Το μόνο που έβλεπε κανείς συνέχεια ήταν πετρελαιοπηγές αφού είναι γνωστό ότι η Κασπιακή ακτή έχει τεράστια κοιτάσματα πετρελαίου και φυσικού αερίου στο υπέδαφός της

Πέρασμα από διάφορα χωριουδάκια , η φτώχεια ήταν παντού εμφανής

Δρόμοι...

Από βενζινάδικα πάντως δεν είχαμε θέμα, όλο και κάπου βρίσκαμε! (εδώ φαίνεται ένα στ'αριστερά) Βέβαια πάντα έλεγχα το GPS μην τυχών και παραλείψουμε κάποιο γιατί πλέον ήταν αραιά!

Και επιτέλους σιγά σιγά το απογευματάκι φτάνουμε στο Ατιράου!

Η πόλη σε πρώτη όψη φαινόταν αρκετά φτωχή, σωλήνες φυσικού αερίου που περνάνε έτσι σε κάθε πόλη (άμα πέσεις πάνω τι γινεταί??

Μείναμε στο πολύ καλό Hotel Resort Dostyk, με 23 εύρω το δίκλινο! Resort στο Ατιράου? Μεγαλεία ! Με σπά μέσα μασάζια, τα πάντα όλα! Φυσικά είχε και εσωτερική αυλή που κλείδωνε με ηλεκτρική πόρτα και κάμερες παντού, οπότε τα κορίτσια ήταν προστατευμένα!

 

[jmar]

Αφού ξεκουραστήκαμε λίγο, κατεβήκαμε με τα πόδια στην πόλη.

Το Atyrau ονομαζόταν Guryev μέχρι το 1991, είναι η πρωτεύουσα της περιοχής Atyrau. Βρίσκεται στο στόμιο του ποταμού Ουράλ στην Κασπία Θάλασσα, 2.700 χιλιόμετρα δυτικά του Αλμάτι και 351 χιλιόμετρα ανατολικά της ρωσικής πόλης Αστραχάν.
Το Atyrau (μαζί με το Aktau) είναι η κύρια λιμενική πόλη του Καζακστάν στην Κασπία Θάλασσα, στο δέλτα του ποταμού Ουράλ. Η πόλη Atyrau είναι περίπου 20 μέτρα κάτω από την επιφάνεια της θάλασσας και θεωρείται ότι βρίσκεται τόσο στην Ασία όσο και στην Ευρώπη, διότι διαιρείται από τον ποταμό Ουράλ. Η πόλη είναι ένας κόμβος για την πλούσια σε πετρέλαιο Κασπία, εξαιτίας αυτού, πολλές πετρελαιοπηγές έχουν διανοιχτεί στους τομείς Tengiz Field και Kashagan Field. Ένας αγωγός πετρελαίου διοχετεύεται από το Atyrau στη Σαμάρα, όπου ενώνεται με το ρωσικό σύστημα αγωγών. Ένας ξεχωριστός αγωγός πετρελαίου διοχετεύεται από το πεδίο Tengiz στο ρωσικό λιμάνι του Νοβοροσσιέσκ της Μαύρης Θάλασσας.
Το σύγχρονο Atyrau φημίζεται για τις βιομηχανίες πετρελαίου και ιχθύων του. Έχει 154.100 κατοίκους (2007), αποτελούμενο από 90% εθνοκαζάκους, οι υπόλοιποι είναι κυρίως Ρώσοι και άλλες εθνικές ομάδες όπως οι Τατάροι και οι Ουκρανοί.

Υπάρχουν αρκετές φτωχές γειτονίες, ενώ κατεβαίνοντας στο ποτάμι η εικόνα αλλάζει προς το καλύτερο

Φτάνοντας στην πλατεία μας είχε πιάσει πείνα απ τα τόσα χιλιόμετρα της ημέρας. Εκεί ακριβώς βλέπουμε μια γνωστή αλυσίδα μπεργκερ

Έτσι σήμερα το μενού θα είχε Καζάκικα Burger King, μας είχε λείψει το τρίπτυχο ''burger πατάτες κόκα κόλα''! Η αλήθεια είναι ότι δεν πίστευα ότι θα χε τέτοιες αλυσίδες εδώ, κι όμως να που συναντάμε μια! Με 3-4 δολάρια σκάσαμε! Το ένα burger (το κλασικό ) νομίζω είχε 60 λεπτά του ευρώ

Φεύγοντας κατεβήκαμε προς το ποτάμι, αφού ακούγαμε από κάπου δυνατή μουσική!

Φτάσαμε στο ποτάμι (Ουράλης), η μουσική ακουγόταν τελικά από εκεί

O Ουράλης είναι ποταμός της νότιας Ρωσίας, που πηγάζει από τα Ουράλια όρη και χύνεται στην Κασπία Θάλασσα. Ο ποταμός, καθώς και τα Ουράλια, στα οποία οφείλει και το όνομά του, αποτελούν τα φυσικά σύνορα που χωρίζουν την Ασία από την Ευρώπη. Το συνολικό μήκος του είναι 2.534 χιλιόμετρα.
Ο Ουράλης είναι πλωτός σε μια απόσταση 1.500 χλμ. από τις εκβολές του. Αποτελεί μια από τις βασικές εμπορικές οδούς μεταξύ Ασίας και Ευρώπης, μέσω της οποίας διακινούνται σιτηρά, κτηνοτροφικά προϊόντα και διάφορα είδη ψαριών.

Καθώς έπεφτε ο ήλιος μας χάριζε απίστευτα χρώματα (όπως και στο Αστραχάν αλλά ακόμα πιο έντονα)!

Τα ωραιότερα ηλιοβασιλέματα τα πετύχαμε στο Καζακστάν τελικα!

Κοντά στο ποτάμι διακρινόντουσαν σύγχρονα κτίρια, η εικόνα είχε αλλάξει εντελώς απ την φτωχή γειτονιά του ξενοδοχείου! Αφού ακόμα κι εγώ υποτίμησα αυτή την πόλη, βλέποντας αρχικά τις φτωχές γειτονιές κι έτσι δεν πήρα την DSLR μαζί μου ( έχει αρκετό βάρος και κουράζει όταν κουβαλάς συνεχεία σε τόσο περπάτημα, μηχανή και φακούς) αλλά μόνο το κινητό!

Στην πλατεία κάτω είχε μουσικό φεστιβάλ, όπως και στο Αστραχάν! Πολύς κόσμος και ωραία ατμόσφαιρα, με αρκετά παιδάκια και νεολαία!

Φυσικα όλα τα τραγούδια ήταν στην τοπική γλώσσα

Υπήρχε αστυνομία παντού για ασφάλεια

Άλλη μια πόλη που μας εξέπληξε θετικά, καθώς την περιμέναμε πολύ χειρότερη! Το μόνο που χάσαμε λόγω του ότι είχα ξεχάσει να σώσω το χάρτη που βρισκόταν, ήταν ένα ωραίο τζαμί της πόλης, αλλά θα είχαμε τόσα πολλά να δούμε στο Ουζμπεκιστάν!

φώτο ίντερνετ Imangali Mosque

Επιστροφή στο ξενοδοχείο σιγά σιγά ,καθώς η κούραση μας είχε καταβάλει. Αυτό το κάθε μέρα κι αλλού ήταν το πιο ψυχοφθόρο, αλλά τι να κάνεις έπρεπε να βγάζουμε χιλιόμετρα!

ΤΕΛΟΣ 7ης ΗΜΕΡΑΣ

ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ...

 

[jmar]

ΗΜΕΡΑ 8η, 10 Αυγούστου 2018

Atyrau - Beyneu

Χλμ ημέρας 440

Συνεχίζουμε προς Νοτιοανατολικό Καζακστάν απ τον Α27 και όπως βλέπετε κι απ το χάρτη, οι ευθείες γίνονται ακόμα μεγαλύτερες επίσης αρχίζουν ν' αραιώνουν οι πόλεις και τα χωριά με συνέπεια και τα βενζινάδικα! Το μόνο που βλέπεις είναι μια τεράστια στέπα όπου δεν υπάρχει κυριολεκτικά τίποτα, τέλος συναντήσαμε ελάχιστα αυτοκίνητα στο δρόμο!
Από δω και πέρα όπου βλέπουμε βενζινάδικο, γεμίζουμε, επίσης αρχίζει συχνά ο έλεγχος στο Garmin για βενζινάδικα. Το καλό με το Garmin είναι ότι μπαίνοντας στα σημεία ενδιαφέροντος, σου βγάζει μια λίστα με τα βενζινάδικα, πόσο απέχει το καθένα χιλιομετρικά αλλά και σε ποια κατεύθυνση είναι (προσοχή, την απόσταση την μετράει σε ακτίνα, στο δρόμο μπορεί να είναι πολύ πιο μακρυά ή ακόμα να χρειαστεί και να στρίψεις σε άλλη κατεύθυνση άρα πρέπει να δεις σε ποια κατεύθυνση συγκεκριμένα είναι). Γι αυτό θα πρέπει να ελέγξεις στο χάρτη αυτό που θα επιλέξεις, ειδικά τώρα που είναι σε αποστάσεις από 80χλμ μεχρι και 150 το ένα απ το άλλο!
Γεμίσαμε στο Ατιράου και επόμενο ανεφοδιασμό θα έχουμε στο Kulsary μετά από 220 χλμ!

Περνώντας από Dossor

Η άνυδρη και σκληρή στέπα ξεχύνεται μπροστά μας...

Στάση για φώτο και παιχνίδια με τις καμήλες (το παίξαμε μοντέλα κι ο ένας φωτογράφιζε τον άλλο σε μια ατελείωτη ευθεία)!

Τι κοιτάς βρέ!!

Τα παιδεία παίζει!

Αφού παίξαμε αρκετά, συνεχίσαμε την μονότονη και κουραστική πλέον διαδρομή! Ευτυχώς που ο δρόμος ήταν πολύ καλός (Τελικά την άγονη στέπα την βαριέσαι εύκολα, στην αρχή σου κάνει εντύπωση αλλά αργότερα σε κουράζει, όταν πάλι γυρίσεις πίσω αναζητάς αυτό το απόκοσμο τοπίο! Ψύχωση λέμε )

Που και που βλέπαμε κάποια ολοκαίνουργια Land Cruiser

Για άλλη μια μέρα πολλά Νεκροταφεία στο πουθενά!

Πλησιάζοντας μια πόλη μετά από πολλά ''άγονα'' χιλιόμετρα

Ενα αξιοσημείωτο νεκροταφείο αποτελούμενο από θολωτά κτίρια αρκετά μεγάλα ώστε να είναι σαν σπίτια!

Στέπα μέχρι όπου φτάνει το μάτι!

Μετά από αρκετά χιλιόμετρα, στάση για ξεκούραση σε ένα αρκετά μεγάλο και σύγχρονο βενζινάδικο για την περιοχή, στο Kulsary! Το Beyneu ήταν μετά από 220 χλμ οπότε δεν θα χρειαζόμασταν άλλο ανεφοδιασμό

Το Κουσσάρι ή το Κούλσαρι (Καζακστάν: Құлсары) είναι μια πόλη και το κέντρο της επαρχίας Ζυλύοι στην περιοχή Ατυράου του δυτικού Καζακστάν. Πληθυσμός: 51.097 Η πόλη βρίσκεται 11 χιλιόμετρα από τον ποταμό Emba και 230 χιλιόμετρα από την πόλη Atyrau. Ο σιδηροδρομικός σταθμός βρίσκεται στη γραμμή Makat-Beyneu. Στην πόλη υπάρχει μονάδα εξόρυξης πετρελαίου αλλά και μια μονάδα επεξεργασίας παλιοσίδερων.

 

[jmar]

Συνεχίζοντας την διαδρομή πλέον είχαμε μπει σε τοπίο ερημικό! Η στέπα έδωσε την σκυτάλη της στην έρημο για άλλη μία διαφορετική οπτική εμπειρία για μας. Είχαμε τόσες εναλλαγές τοπίων σε τόσο λίγες μέρες (ακόμα και ώρες κάποιες φορές) Πραγματικά είναι κάτι το μοναδικό που μόνο τα Road trips στο προσφέρουν, άλλωστε σημασία δεν έχει ο προορισμός αλλά το ταξίδι....!!

Τα σπίτια των χωριών μέσα στην άμμο

Φυσικά σταματήσαμε να αποθανατίσουμε τη νέα αυτή απόκοσμη οπτική εμπειρία!

Η έρημος Ryn ή η έρημος Ryn-Peski (πηγή wikipedia) είναι μια έρημος στο δυτικό Καζακστάν και τη νότια Ρωσία, βόρεια της Κασπίας Θάλασσας και νοτιοανατολικά της περιοχής Volga. Τα όρια της ερήμου είναι πολύ χαλαρά καθορισμένα. Μερικοί χάρτες δείχνουν την έρημο σχεδόν εξ ολοκλήρου στην Κασπία, που εκτείνεται σχεδόν στην ακτή της Κασπίας Θάλασσας . Βρίσκεται δυτικά του ποταμού Ουράλ μεταξύ 46 ° Β και 49 ° Β γεωγραφικού πλάτους και γεωγραφικού μήκους 47 ° Β έως 52 ° Β. Οι θερμοκρασίες μπορούν να φτάσουν σε ακραίες τιμές από 45 έως 48 ° C κατά τη διάρκεια του καλοκαιριού και το χειμώνα να πέσουν σε πολύ χαμηλά επίπεδα από -28 έως -36 ° C. Πολλές μικρές πόλεις είναι διάσπαρτες σε όλη την Έρημο Ryn και η πυκνότητα του πληθυσμού κυμαίνεται από 1 έως 15 άτομα ανά τετραγωνικό μίλι. Η Ryn βρίσκεται σε ημι-ξηρή κλιματική ζώνη και λαμβάνει πολύ λίγες βροχοπτώσεις το χρόνο. Υψηλοί άνεμοι πνέουν στην έρημο και το 2001 μια καταιγίδα σκόνης στη Βαλτική Θάλασσα προσδιορίστηκε ως προερχόμενη από την Έρημο Ryn. Μια μελέτη μεταφοράς σκόνης μεγάλης εμβέλειας στην περιοχή της Βαλτικής Θάλασσας - με την ανάλυση της ρύπανσης από τη σκόνη στη Σκανδιναβία, έδειξε ότι οι συγκεντρώσεις αερολυμάτων επηρεάστηκαν περισσότερο από την περιοχή της ερήμου Ryn από την έρημο της Σαχάρας στην Αφρική

Ποδηλατώντας στην έρημο

Απέναντι φαίνεται ένα χωριό που φυσικά δεν έχει δρόμους, είναι μέσα στην άμμο!

Ξαφνικά δύο Καζάκοι ,που μάλλον μας είχαν δει από μακρυά απ το χωριό όταν σταματήσαμε, καβάλησαν το δίχρονο μοτοσακό τους και ήρθαν να μας μιλήσουν!

Φυσικά με πλήρη μοτοσυκλετιστικό εξοπλισμο! Οι παντούφλες είναι adve, για χώμα. Σέλα μαγικό χαλί για άνεση και ταχύτητα ταξιδιού
Μιλήσαμε σε άπταιστη νοηματική , ρωτούσαν για τις μηχανές, πόσα κυβικά είναι, άλογα κλπ. Όταν τους ''ζωγράφισα'' με τα δάχτυλά το 1200 και το 110 hp τρελάθηκαν! ''Από που είστε'' ? GRECIA !! Ένας θαυμασμός αποτυπώθηκε ξαφνικά στα πρόσωπά τους τα οποία δεν σταμάτησαν ποτέ να χαμογελάνε όσο μιλούσαμε! Πραγματικά ζούσαμε μοναδικά συναισθήματα!

Μαγεία!!

Καμηλοπερατζάδα

Και εκεί που έφυγε το μοτοσακό, να σου και παιδιά με ποδήλατα που ήρθαν απ το χωριό!

Καζάκικες γλυκές φατσούλες!

Ο Κώστας αμέσως άνοιξε την βαλίτσα του και τους έδωσε λιχουδιές ! (Κρατούσαμε καραμέλες και στυλό γι αυτό το λόγο, να τα δίνουμε σε παιδάκια που συναντούσαμε στο ταξίδι!) Η χαρά βέβαια που έπαιρναν απερίγραπτη!

 

[jmar]

Στη συνέχεια θα είχαμε άλλη μια συνάντηση με 2 ταξιδιώτες από Γερμανία με Τενερε! (Γέλασε το χειλάκι του Κώστα επιτέλους καθώς όλο BMW έβλεπε )

Ήταν ο επαγγελματίας ταξιδιώτης Erik Peters με έναν φίλο του! Απίστευτα άτομα με πολύ γέλιο και χαβαλέ! Ο Ερικ έχει γυρίσει όλο τον κόσμο επαγγελματικά με την μηχανή. Σ'αυτό το ταξίδι τον πλήρωσε η Yamaha Γερμανίας να ταξιδέψει από κει μέχρι τα Παμιρ, να μπει Κίνα (πράγμα πολύ δύσκολο και πολύ ακριβό καθώς κινείσαι με συνοδό) και στη συνέχεια να τερματίσει στην Ινδία στο Νεπάλ (εκεί πέτυχε αρκετό χιόνι)
Παρότι μιλάμε για επαγγελματία εντούτοις ήταν άκρως προσιτός, μας έδωσε αρκετές πληροφορίες, μιλήσαμε για ταξίδια που ονειρευόμαστε και μας ανέφερε οτι το Παμιρ είναι απ τα 3-4 καλύτερα ταξίδια του κόσμου! (τα υπόλοιπα που ανέφερε ήταν η Νότια Αμερική μέχρι την γη του πυρός και πάνω για Χιλή απ την διάσημη Ruta 40, τη δύσκολη Αφρική, και την Ινδία Νεπάλ kλπ) Ε τότε ήταν που η ανυπομονησία στο να βρεθούμε στα παμίρ χτύπησε κόκκινο! Κάναμε πλάκα για την Μέρκελ και μιλήσαμε για την Ελλάδα την οποία λατρεύουν όπως είπαν!

Εδώ ο φίλος του Ερικ

Σιγά σιγά αποχαιρετάμε τους αγαπημένους μας νέους, ένθερμους φίλους, με τους οποίους όμως θα ξανασυναντούσαμε αργότερα και αναπάντεχα στο Κιργιστάν!

Και εκεί που ήμασταν έτοιμοι να φύγουμε, σκάνε μύτη και κάτι ντόπιοι! Άντε μια φώτο και με τα παιδιά!

Αν κάποιος χρειαστεί συνεργείο να έρθει εδώ στο θείο Lesha

Σιγά σιγά μπαίνουμε στο Beyneu...

Και εδώ πέρα του κεντρικού δρόμου υπάρχει άμμος

Παλιά αυτοκίνητα και σπίτια φτωχικά

Φτάνουμε επιτέλους στο ξενοδοχείο!

Μείναμε στο Apha Hotel Beyneu μας το είχε προτείνει ο φίλος Ζήσης (με την Αφρικα 750) που είχε περάσει πριν 1μιση μήνα από δω, δώσαμε 20 δολάρια το δωμάτιο

Το Beyneu είναι ένα χωριό και το διοικητικό κέντρο της περιοχής Beyneu στην περιφέρεια Mangystau στο δυτικό Καζακστάν. Το Beyneu άρχισε αρχικά να επεκτείνεται στη δεκαετία του 1970 από ένα χωριό σε μια πόλη με την ανακάλυψη πετρελαίου στην περιοχή. Υπάρχει σιδηροδρομικός σταθμός, και βόρεια στην Kasura, υπάρχει ένα εργοστάσιο πετρελαίου Chevron. Επίσης εκεί βρίσκεται ο αγωγός φυσικού αερίου του σταθμού μέτρησης του αγωγού φυσικού αερίου της Κεντρικής Ασίας στο Beyneu στα σύνορα με το Ουζμπεκιστάν. Τα τρένα από τη Ρωσία στο Ουζμπεκιστάν και το Τατζικιστάν περνούν επίσης από εκεί.

Ξεκουραστήκαμε και βγήκαμε μια βόλτα στo χωριό αρχικά και να βάλουμε βενζίνη στο μοναδικό πρατήριο που είχε! Εκεί γεμίσαμε για πρώτη φορά τα μπιτόνια που είχαμε μαζί!

Εδώ το σχολείο της περιοχής

Χρωματιστά κτίρια, ξενώνες, και κάποια εστιατόρια

Αφού κάναμε μια μικρή βόλτα στο χωριό καταλήξαμε στο μοναδικό μέρος που υπήρχε για να φάμε κάτι (είχε και κάτι σαν πιτσαρία, μπήκαμε αλλά μας είπαν ότι έκλεισαν, 7-8 το απόγευμα όλα αυτά! )

Οπότε μπήκαμε στο απέναντι εστιατόριο
Καλά μιλάμε για μαγαζάρα!! Είχε κάμερα στην κολώνα για να βλέπει πως τρώμε καλώδια να κρέμονται από παντού, βίνταζ καταστάσεις σου λέω!
Αφού κάτσαμε στις σατέν καρέκλες πήραμε το μενού να διαλέξουμε...

Άντε τώρα να παραγγείλεις....χαχαχαχα

Που σαι μάστορα φερε ΚΡΕΑΣ, καλά ψημένο μην πάθουμε τπτ!

Μια τέτοια κατάσταση μου ρθε στο μυαλό

Μέχρι να εξηγήσουμε το κρέας στην γκαρσόνα πέρασε κάνα 10 λεπτο! Μας έφερε κρέας με πουρέ (τρωγόταν) ,κάτι γεμιστές πιπεριές με ρύζι και κάτι άλλο μέσα που δεν τρωγόταν με τίποτα, πήραμε και μία υποτυπώδη σαλάτα (ήμεθα τολμηροί!)
Αυτό που έκανε δουλειά ήταν το ψωμί (ζητήσαμε κι άλλο εννοείται ) με τα της δημοφιλούς ''παπάρας'' ! Είχε και κάτι μπύρες, διάφορες μάρκες ανακατεμένες.
Τελικά χορτάσαμε, γλυκάκι κέρασμα δεν διέθετε το κατάστημα

Αφού φάγαμε, κατά την επιστροφή μας στο χοτελι μας την έπεσαν για άλλη μια φορά κάτι πιτσιρικάδες (δεξιά ο ντροπαλός Μέσι της παρέας ) Φυσικά τα παιδιά μας πλησίασαν ενθουσιασμένα και χαρούμενα που έβλεπαν κάποιους ξένους ταξιδιώτες! Η κλασική αναμνηστική φωτογραφία, που όσες φορές τις βλέπω νιώθω σαν να είμαι εκεί

Στο Χοτελι όταν επιστρέψαμε ήταν μαζεμένοι 4-5 Καζάκοι (ξανθοί με Ρώσικες ρίζες, χωρίς σχιστά μάτια) οι οποίοι έπιναν κάτω απ το παράθυρό μας και δίπλα στις μηχανές, μπύρες! Με τραγούδια, γέλια και φωνές. Ωχ λέω έχει γούστο να ρίξουν καμιά μηχανή! Βγαίνω έξω να δω...τι το θελα!!! Αμέσως με αρπάνε και μου βάζουν μισό λίτρο μπύρα και μου την έδωσαν να την πιω μονορούφι! (κούπα που λέμε κι εδώ στην Κρήτη ) Λέω τι να κάνω πρέπει να φερθώ διπλωματικά, φωνάζω και τον Κώστα και καθόμαστε μαζί τους κάνα 2ωρο και μπυροπίναμε (με ρέγουλα εμείς) . Κάποια φάση ο ένας μου λέει , πρέπει να είσαι κατάσκοπος εσύ! Οι συγκεκριμένοι 1-2 ήξεραν λίγα αγγλικά και τα μετέφραζαν και στους άλλους. Με τα πολλά αφού πείστηκαν ότι είμαστε απλοί μηχανόβιοι ταξιδιώτες, μας άφησαν να αποσυρθούμε στο δωμάτιο μας (με τον ένα μάλιστα ανταλλάξαμε τηλέφωνα viber, γιατί στο γύρνα θα περνούσα απ την πόλη του το Κοστανάι)! Φυσικά συνέχιζαν να φωνάζουν μέχρι τις 3 το πρωί, αλλά ας είναι καλά οι ωτοασπίδες που κρατάω σε κάθε ταξίδι (άκρως απαραίτητο αξεσουάρ!)

ΤΕΛΟΣ 8ης ΗΜΕΡΑΣ

ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ...

 

[jmar]

Σιγά σιγά μπαίνουμε στα πολύ όμορφα του ταξιδιού, στο μαγευτικό δρόμο του μεταξιού!