The official off-topic

[battered_suitcase]

ALFA - Pastries Creations

Επίσης Έρση για να σε σοκάρω, με το ίδιο φύλλο της μπουγάτσας έχουν βγάλει και γέμιση λευκή σοκολάτα! Οπότε μπορώ να πάω να παραγγείλω: μια πίτα με φύλλο μπουγάτσα και γέμιση λευκή σοκολάτα, κομμένη σε μικρά τετράγωνα κομμάτια. Ή αλλιώς να πω μια μπουγάτσα λευκή σοκολάτα

 

[ευαγγελια]

Ρε σεις μας πεθανετε !! Αμ, Σερραια είσαι πουλακι μου .. Σας ξέρω από την καλή και από την ανάποδη εσάς !! Φτιαχνετε ωραίες πίτες ...........

 

[battered_suitcase]

Και ακανέδες! (μπλιαχ)

 

[mel]

Χαχαα! Εγώ έχω συμφιλιωθεί με τις τρέλες που ακούω! Εντάξει περιττό να αναφέρω και όλες τις συζητήσεις για τις μπουγάτσες και τα σουβλάκια/καλαμάκια και τα τυριά και όλα, για τα οποία συμβαίνει το εξής περίεργο: οι βόρειοι παραγγέλνουν, οι νότιοι γελάνε και αρχίζουν μια ατελείιιιωτη συζητήση για να παραδεχτεί ο βόρειος ότι έχει λάθος. Εννοείται με γελάκια τύπου "αχ εσείς εκεί στην επαρχία τίποτα δε ξέρετε". Μου φαίνεται τόσο αστείο! Δηλαδή κι αν θέλω εγώ το σουβλακοκαλαμάκι να το λέω μπιμπερό, πρέπει να με πείσει ο άλλος ότι έχω άδικο; Να το φάω δεν είναι το ζητούμενο; Ειδικά για τις μπουγάτσες το θέμα ξεφεύγει!

Τι μου θύμισες. Κάποτε είχα έναν φίλο Αθηναίο που ήρθε να ζήσει Θεσσαλονίκη. Κάποια στιγμή έπιασε δουλειά σε σουβλατζίδικο κι αναγκαστικά έμαθε και τη θεσσαλονικιώτικη "ορολογία". Και μια φορά του έτυχε Αθηναίος πελάτης ο οποίος του ζήτησε ένα καλαμάκι και ο φίλος μου (λογικότατα) του έδωσε το καλαμάκι που έχουμε για να πίνουμε. Ε ο Αθηναίος θύμωσε και του λέει "με δουλεύεις;" Ο φίλος μου του είπε "όχι κι εγώ Αθηναίος είμαι" κλπ αλλά ο άλλος δεν πειθόταν με τίποτα. Τι δράμα! Πάντως για την ιστορία να πω ότι εδώ λέμε σάντουιτς σε αντίθεση με τη μερίδα. Πώς τρώμε το καλοκαίρι σάντουιτς με ψωμί και τυρί; Ε το ίδιο τρώμε σάντουιτς (ως ποσοτική έννοια) με πίτα και γύρο ή με ψωμάκι και γύρο. Έχω κουραστεί να το λέω κάθε φορά που παώ αλλού και αυθόρμητα ζητάω ένα σάντουιτς. Κι όχι τίποτ'άλλο αλλά εκνευρίζονται και δε μιλάω μόνο για Αθήνα γιατί το συνάντησα πχ και στη Λευκάδα και στη Μυτιλήνη. Α στη Λευκάδα η γυναίκα του σουβλατζή παρεξηγήθηκε γιατί δεν το έτρωγα με τζατζίκι. Το τζατζίκι της το έφτιαχνε μόνη και νόμιζε δε μου άρεσε το δικό της τζατζίκι...

 

[mel]

Καλοφάγωτες λοιπόν τις κιμαδοπιτες, τις σπανακόπιτες και τις πρασόπιτες!

Γιατί είναι το μόνο που ξεχωρίζει και δεν υπάγεται σε άλλη κατηγορία, δεν υπάρχει κατηγορία "κρεμόπιτα".

Τι λες; Άλλο η μπουγάτσα με κρέμα κι άλλο η κρεμόπιτα.

 

[fenia42]

Φαντάσου να είναι ένα ζευγάρι Αθηναίος Θεσσαλονικιά :
- Κωστα, πείνασα.
- Τι θες να φάμε αγάπη μου;
- Ξέρω' γω κανα σάντουιτς;
- Σάντουιτς μεσημεριάτικα;
- Γιατί τι πειράζει;
- Και τι θες μες το σάντουιτς;
- Σουβλάκι.
- Αρα δε θες σάντουιτς, θέλεις σουβλάκι.
- Ε ναι, σουβλάκι σε σάντουιτς.
- Τι θελεις να πεις, δε σε καταλαβαίνω.
- πίτα σουβλάκι καλέ μου , τι δε καταλαβαίνεις;
Και τελικα της βάλαν γύρο, και με τζατζίκι μάλιστα.

 

[mel]

Και ακανέδες! (μπλιαχ)

Εσύ είσαι η Σερραία; Λοιπόν στις Σέρρες έφαγα την καλύτερη μπουγάτσα (με κρέμα που μόνο τέτοια τρώω). Μια στο χωριό Μητρούσι και μια στο μπουγατσατσίδικο απέναντι από τα κτελ. Η μπουγάτσα σηκώνει ολοήμερη επίσκεψη στις Σέρρες.

 

[zmaria]

Εγώ έχω να πω πως πολύ κακό για το τίποτα. Δεν με νοιάζει πως το λένε ούτε πως πρέπει να το ζητήσω κάθε φορά, με νοιάζει να το φάω! Και να είναι και νόστιμο βεβαίως βεβαίως!

 

[North66]

Οχι βεβαια. ...

Αχα... τώρα σε πρόσεξα!

 

[battered_suitcase]

Α να γεια σου zmaria! Αυτό με νοιάζει κι εμένα, να το φάω...Και μετά συγχωρήσεως *&(&%$#&^% πώς θέλει να το λέει ο πωλητής, αρκεί να μου το δώσει. Γι'αυτό και δεν καταλαβαίνω που συγχύζονται κάποιοι άνθρωποι αν δε το λες όπως θέλουν.

Mel έχουμε όντως ωραία μπουγάτσα! Αλλά έχει και μέρη με πολύ εμπορευματοποιημένη, τύπου αλυσίδες μπουγατσατζίδικων (μπουγατσάδικων για τους Αθηναίους, μην κοροιδέψετε και γι'αυτό) που κάνουν ΑΘΛΙΑ. Στο Μητρούσι που βρέθηκες;;

 

[mel]

Εγώ έχω να πω πως πολύ κακό για το τίποτα. Δεν με νοιάζει πως το λένε ούτε πως πρέπει να το ζητήσω κάθε φορά, με νοιάζει να το φάω! Και να είναι και νόστιμο βεβαίως βεβαίως!

Αυτό εννοείται απλά να σεβόμαστε τη ντοπιολαλιά. Δηλαδή γιατί να τσατίζεται ο άλλος που το σουβλάκι δε το λέω καλαμάκι κι ενώ σε πολλά υπάρχουν διαφορετικές λέξεις; Ή γιατί να έχουμε άλλη προφορά σε Κρήτη, Λάρισα κλπ; Ο καθένας τα δικά του.

Άντε που πήγα Αθήνα και ζήτησα σάντουιτς με ψωμάκι και σουβλάκι κι ο υπάλληλος με ρώτησε "με δουλεύεις;". Πιτσιρίκα ήμουν, ιδέα δεν είχα για το πώς τα λένε εκεί, μίλησα απλά. Γιατί να νομίζει πως τον δούλευα;

 

[babaduma]

Δεκτό αυτό. Αλλά γιατί η πιτα που παρασκευάζεται με αυτόν τον τρόπο δεν λέγεται τυρόπιτα οπως η κουρού, η σφολιάτα η χωριάτικη; Όλες αυτές με διαφορετικό είδους φύλλου είναι φτιαγμένες, και διαφορετικό τρόπο παρασκευής, αλλά το κοινό χαρακτιριστικό τους είναι οτι η γέμισή τους είναι τυρί.

Τώρα σοβαρολογείς ή πλάκα με κάνεις;

Την απάντηση την έδωσε μόνη σου (αλλά και άλλοι παραπάνω):

Γιατί δεν φτιάχνεται (γεμίζει) μόνο με τυρί αλλά και με κρέμα, και με κιμά, και με πράσο!

Δηλαδή, σύμφωνα με όσα λες παραπάνω, αν εγώ παραγγείλω στην Αθήνα "χωριάτικη" θα μου δώσουν χωριάτικη τυρόπιτα; Χωριάτικη πίτα έχει και με πράσο, με σπανάκι, κλπ. (χωριάτικο φύλλο). Μόνο όταν λες "κουρού" ξέρει ο άλλος τι θες γιατί μόνο με τυρί (φέτα, μυζήθρα) γίνεται. Κι αν ζητήσω "σφολιάτα" θα μου δώσουν πάλι με τυρί; Πουθενά αλλού δε χρησιμοποιείται η σφολιάτα; (ξέρω κάποιαν που κάνει μελιτζανόπιτα με σφολιάτα).