The official γατο-τοπικ

[dim kyr]

. Από τότε δεν θέλω κατοικίδιο.

Γιατί? Επειδή το παιδί αγάπησε ενα μερος της φύσης (του) και κατάλαβε εμμέσως την απώλεια, που είναι αναποσπαστο κομμάτι της ζωής? Επειδή έζησε μέσω της φιλίας του με το ζώο, χαρούμενες στιγμές? επειδή κατάλαβε την ουσία της θνητοτητας? επειδή ένοιωσε τα ανώτερα αισθήματα που συνοδεύουν πάντα την άδολη και ανυστερόβουλη αγάπη?
Αλλοίμονο στη γνώση που δεν αποκτιεται με κόπο, πάλη και μερικές φορές απογοητευση και θλίψη.

Η τριβή με κατοικίδια μόνο θετικά έχει. Η απώλεια αυτων (των φίλων) , είναι το τίμημα που πρέπει να πληρώσεις. Αλλά πάντα το ισοζύγιο είναι υπέρ και εσού και του κατοικίδιου.

Απώλειες πάντα υπάρχουν, είναι αναπόσπαστο μέρος του βίου. Με τη λογική "δεν αποκτώ για να μην το χάσω" δεν θα έπρεπε να υπάρχουν σχέσεις γονέα, φιλίας, συντρόφου κλπ. με αιτιολογία το φόβο του αποχωρισμού.

Η συνυπαρξη με ενα ζωάκι που εξαρτάται από εσένα , σε κάνει υπεύθυνο, και κατά κάποιο μαγικό τρόπο "λειαίνει" τις αρνητικές πτυχές του χαρακτήρα σου. Η αρνηση της επαφής, της συνδεσης, και της σχέσης ενος ανθρώπου με τα ζωα , είναι 'αρνηση της ίδιας της ανθρώπινης φύσης. Κατανοοω την ευαισθησία και τον φόβο της συναισθηματικής συνδεσης με κάτι που μπορεί να χαθεί ανα πάσα ώρα και στιγμή, αλλά τι κάνουμε? c' est Ia vie......

 

[Kanel28]

Γιατί? Επειδή το παιδί αγάπησε ενα μερος της φύσης (του) και κατάλαβε εμμέσως την απώλεια, που είναι αναποσπαστο κομμάτι της ζωής? Επειδή έζησε μέσω της φιλίας του με το ζώο, χαρούμενες στιγμές? επειδή κατάλαβε την ουσία της θνητοτητας? επειδή ένοιωσε τα ανώτερα αισθήματα που συνοδεύουν πάντα την άδολη και ανυστερόβουλη αγάπη?
Αλλοίμονο στη γνώση που δεν αποκτιεται με κόπο, πάλη και μερικές φορές απογοητευση και θλίψη.

Η τριβή με κατοικίδια μόνο θετικά έχει. Η απώλεια αυτων (των φίλων) , είναι το τίμημα που πρέπει να πληρώσεις. Αλλά πάντα το ισοζύγιο είναι υπέρ και εσού και του κατοικίδιου.

Απώλειες πάντα υπάρχουν, είναι αναπόσπαστο μέρος του βίου. Με τη λογική "δεν αποκτώ για να μην το χάσω" δεν θα έπρεπε να υπάρχουν σχέσεις γονέα, φιλίας, συντρόφου κλπ. με αιτιολογία το φόβο του αποχωρισμού.

Η συνυπαρξη με ενα ζωάκι που εξαρτάται από εσένα , σε κάνει υπεύθυνο, και κατά κάποιο μαγικό τρόπο "λειαίνει" τις αρνητικές πτυχές του χαρακτήρα σου. Η αρνηση της επαφής, της συνδεσης, και της σχέσης ενος ανθρώπου με τα ζωα , είναι 'αρνηση της ίδιας της ανθρώπινης φύσης. Κατανοοω την ευαισθησία και τον φόβο της συναισθηματικής συνδεσης με κάτι που μπορεί να χαθεί ανα πάσα ώρα και στιγμή, αλλά τι κάνουμε? c' est Ia vie......

Τι να σου πω βρε Δήμητρα...Με συγκίνησες. Συμφωνώ απόλυτα. Και αυτά ακριβώς σκεφτόμουν όταν αποφασίσαμε την ευθανασία του σκύλου μου το καλοκαίρι.

 

[echo2011]

εγώ θα την έτρωγα κιόλας...

Ε όχι οφθαλμός αντι οφθαλμού! Το πολύ πολύ αντι να παει στους κουμπάρους, να την στέλναμε πακετάκι στην Κίνα

 

[dim kyr]

Τι να σου πω βρε Δήμητρα...Με συγκίνησες. Συμφωνώ απόλυτα. Και αυτά ακριβώς σκεφτόμουν όταν αποφασίσαμε την ευθανασία του σκύλου μου το καλοκαίρι.

Ενα σκυλί που εχει ζησει ευτυχισμενο, εχει ανθρωπους που το αγαπήσανε, και του φερθηκαν σαν ισότιμο μελος της οικογενειας τους, του αξίζει μια αξιοπρεπή αποχώρηση. Δυσκολες στιγμές...

 

[paefstra]

\

Η τριβή με κατοικίδια μόνο θετικά έχει. Η απώλεια αυτων (των φίλων) , είναι το τίμημα που πρέπει να πληρώσεις. Αλλά πάντα το ισοζύγιο είναι υπέρ και εσού και του κατοικίδιου.

Απώλειες πάντα υπάρχουν, είναι αναπόσπαστο μέρος του βίου. Με τη λογική "δεν αποκτώ για να μην το χάσω" δεν θα έπρεπε να υπάρχουν σχέσεις γονέα, φιλίας, συντρόφου κλπ. με αιτιολογία το φόβο του αποχωρισμού.

...

Δεν ξέρω. Φοβάμαι ότι μετά βγάζεις πολλές ανασφάλειες στο επόμενο κατοικίδιο...

 

[dim kyr]

Δεν ξέρω. Φοβάμαι ότι μετά βγάζεις πολλές ανασφάλειες στο επόμενο κατοικίδιο...

Το ίδιο και στο 2ο παιδί ή στον 2ο σύζυγο ή στον 2ο φίλο, ή στον 2ο αδελφό. Να μην κάνουμε παιδιά? Να μην παντρευομαστε? Να μην κάνουμε φιλίες? Να κρύβουμε και καταπιέζουμε ανάγκες? συναισθήματα? και όλα αυτά με το φόβο της ανασφάλειας? Ο ανθρωπος οφειλει να αντιμετωπίζει ανασφαλειες, φοβους και -κυρίως- να μην πηγαίνει κόντρα στην φύση του.
(Διαφορετικά θα καταντήσει σαν τον Αδωνη και θα πουλάει βιβλια για τον Θουκιδίδη)

 

[Kanel28]

Ενα σκυλί που εχει ζησει ευτυχισμενο, εχει ανθρωπους που το αγαπήσανε, και του φερθηκαν σαν ισότιμο μελος της οικογενειας τους, του αξίζει μια αξιοπρεπή αποχώρηση. Δυσκολες στιγμές...

Ακριβώς!!!
Και κάποια στιγμή ο πόνος γλυκαίνει γιατί σκέφτεσαι πόση αγάπη πήρες, έδωσες και έκανες ευτυχισμένη μια ψυχούλα.
Και πλέον είσαι έτοιμος, αφού υπήρχε ήδη θέση στη ζωή σου, να δώσεις χαρά και να γλιτώσεις από το δρόμο μια ακόμη ψυχούλα!!!

 

[paefstra]

Το ίδιο και... στον 2ο σύζυγο ή στον 2ο φίλο... Να μην παντρευομαστε? Να κρύβουμε και καταπιέζουμε ανάγκες? συναισθήματα? και όλα αυτά με το φόβο της ανασφάλειας? Ο ανθρωπος οφειλει να αντιμετωπίζει ανασφαλειες, φοβους και -κυρίως- να μην πηγαίνει κόντρα στην φύση του.
(Διαφορετικά θα καταντήσει σαν τον Αδωνη και θα πουλάει βιβλια για τον Θουκιδίδη)

Είστε γεμάτοι θετική ενέργεια, βρε παιδιά, μπράβο!
Μια καληνύχτα με λίγο Samuel Beckett απο μενα.

 

[giannismits]

Πω πω λίγες ώρες έλειψα και γέμισε το τόπικ. Δεν περίμενα οτι οι γατοσυζήτηση θα είχε τόση ανταπόκριση!
Εγώ όπως ανέφερα παλιά τις γάτες τις λάτρευα.Μ'αυτές μεγάλωσα. Αλλά με τα χρόνια απομακρύνθηκαν οι σχέσεις μας. Πάντα τις συμπαθώ και θέλω να τις χαιδέψω αλλά δεν μου βγαίνει εύκολα. Δεν ξέρω γιατί.
Αν βρω φωτό θα ανεβάσω και τη γάτα θρύλο της παιδικής μου ηλικίας την Θωμαή! Πρεπει να ήταν η γηραιότερη γάτα!

 

[kalspiros]

Καλλιεργεις στερεότυπα, να το ξερεις

ok τότε, τον επόμενο γάτο θα τον ονομάσω

 

[dim kyr]

Αν θελεις να σπασεις κατεστημενα θειο Σπύρο και να καταστρεψεις στερεοτυπα, ένα είναι το όνομα για γάτα:

 

[alma]

Γιατί? Επειδή το παιδί αγάπησε ενα μερος της φύσης (του) και κατάλαβε εμμέσως την απώλεια, που είναι αναποσπαστο κομμάτι της ζωής? Επειδή έζησε μέσω της φιλίας του με το ζώο, χαρούμενες στιγμές? επειδή κατάλαβε την ουσία της θνητοτητας? επειδή ένοιωσε τα ανώτερα αισθήματα που συνοδεύουν πάντα την άδολη και ανυστερόβουλη αγάπη?
Αλλοίμονο στη γνώση που δεν αποκτιεται με κόπο, πάλη και μερικές φορές απογοητευση και θλίψη.

Η τριβή με κατοικίδια μόνο θετικά έχει. Η απώλεια αυτων (των φίλων) , είναι το τίμημα που πρέπει να πληρώσεις. Αλλά πάντα το ισοζύγιο είναι υπέρ και εσού και του κατοικίδιου.

Απώλειες πάντα υπάρχουν, είναι αναπόσπαστο μέρος του βίου. Με τη λογική "δεν αποκτώ για να μην το χάσω" δεν θα έπρεπε να υπάρχουν σχέσεις γονέα, φιλίας, συντρόφου κλπ. με αιτιολογία το φόβο του αποχωρισμού.

Η συνυπαρξη με ενα ζωάκι που εξαρτάται από εσένα , σε κάνει υπεύθυνο, και κατά κάποιο μαγικό τρόπο "λειαίνει" τις αρνητικές πτυχές του χαρακτήρα σου. Η αρνηση της επαφής, της συνδεσης, και της σχέσης ενος ανθρώπου με τα ζωα , είναι 'αρνηση της ίδιας της ανθρώπινης φύσης. Κατανοοω την ευαισθησία και τον φόβο της συναισθηματικής συνδεσης με κάτι που μπορεί να χαθεί ανα πάσα ώρα και στιγμή, αλλά τι κάνουμε? c' est Ia vie......

Απόλυτο respect. Όπως τα περιέγραψες είναι η επαφή με κατοικίδια. Η τοποθέτηση σου ήταν αισιόδοξη και τρυφερή ταυτόχρονα. Επίσης τι πιο σωστό και αληθινό ότι αν ο φόβος της απώλειας μας κυρίευε, τότε δεν θα κάναμε καμία σχέση. Ούτε φιλική, ούτε συναισθηματική, ούτε καν θα επενδύαμε στις σχέσεις με τους συγγενείς μας.