Rosa
Member
- Μηνύματα
- 1.635
- Likes
- 1.966
- Ταξίδι-Όνειρο
- Trobriand Islands...
Σιγά τις μαλλιαρές και τις γαλαζομάτες... Πφφφ! Σας χλευάζουμε κατάμουτρα.
Ιδού το Αρχέτυπο της γάτας, η απόλυτη φιλενάδα, η υπέρτατη χαϊδεμένη, η γλυκιά και αναντικατάστατη Μιαουρίτσα μας (ή, αλλιώς, Κοντέσσα Βαλέραινα, όταν την πιάνουν τα υπεροπτικά της...)
Γάτες πέρασαν πολλές από τη ζωή μου. Γατούλες, γατόνια, γάταροι, γάτες που ήταν 'σκύλες' και γάτες που ήταν 'άνθρωποι'. Το Βασανάκι με όλα τα δεινά του κόσμου που μας παρέδωσε το μωρό της αφού η ίδια δεν ήταν σε θέση να το φροντίσει, ο Λούτρινος (ή Συννεφούλης) που τη γλίτωσε στο παρά τσακ και έμεινε με ένα ματάκι και δυο κουτσά ποδαράκια αλλά και έτρεξε και χάρηκε και γέρασε ακμαίος και χαρούμενος και στρουμπουλός και γουργουρίτσας, το Κοτοπουλοπαιδάκι που δεν έμαθε ποτέ πως η σκιά δεν πιάνεται, η Λίνα με την τρυφερή ψυχή που ανάθρεφε και τα παιδιά των άλλων, η Πία (ή Ντίζι γιατί ήταν μαυροτσούκαλη κι έτυχε να βρεθεί καθιστή σαν αχινός στη μέση του δρόμου μια νύχτα που οδηγούσαμε κι ακούγαμε Γκιλέσπι στο ραδιόφωνο) που έκανε την πρώτη της γέννα πάνω στο μπουρνούζι του καλού μου, και ενώ ο καλός μου το φορούσε, και εκείνος έμεινε ακίνητος σε όλη τη διάρκεια με εμένα να δίνω οδηγίες από το τηλέφωνο, μια γάτα ανθρώπινη και πού πιο έξυπνη από πολλά ανθρώπινα μωρά της ηλικίας της... Ποιες να πρωτοθυμηθώ; Πάντοτε υπήρχε ένα γατί και πάντα θα υπάρχει στο σπίτι μου και στην οικογένεια, για να με αφήνει να το αγαπώ, να με μαθαίνει και να με κάνει άνθρωπο καλύτερο, πιο ανεκτικό και μεγαλόθυμο και με τους ανθρώπους...
Ιδού το Αρχέτυπο της γάτας, η απόλυτη φιλενάδα, η υπέρτατη χαϊδεμένη, η γλυκιά και αναντικατάστατη Μιαουρίτσα μας (ή, αλλιώς, Κοντέσσα Βαλέραινα, όταν την πιάνουν τα υπεροπτικά της...)
Γάτες πέρασαν πολλές από τη ζωή μου. Γατούλες, γατόνια, γάταροι, γάτες που ήταν 'σκύλες' και γάτες που ήταν 'άνθρωποι'. Το Βασανάκι με όλα τα δεινά του κόσμου που μας παρέδωσε το μωρό της αφού η ίδια δεν ήταν σε θέση να το φροντίσει, ο Λούτρινος (ή Συννεφούλης) που τη γλίτωσε στο παρά τσακ και έμεινε με ένα ματάκι και δυο κουτσά ποδαράκια αλλά και έτρεξε και χάρηκε και γέρασε ακμαίος και χαρούμενος και στρουμπουλός και γουργουρίτσας, το Κοτοπουλοπαιδάκι που δεν έμαθε ποτέ πως η σκιά δεν πιάνεται, η Λίνα με την τρυφερή ψυχή που ανάθρεφε και τα παιδιά των άλλων, η Πία (ή Ντίζι γιατί ήταν μαυροτσούκαλη κι έτυχε να βρεθεί καθιστή σαν αχινός στη μέση του δρόμου μια νύχτα που οδηγούσαμε κι ακούγαμε Γκιλέσπι στο ραδιόφωνο) που έκανε την πρώτη της γέννα πάνω στο μπουρνούζι του καλού μου, και ενώ ο καλός μου το φορούσε, και εκείνος έμεινε ακίνητος σε όλη τη διάρκεια με εμένα να δίνω οδηγίες από το τηλέφωνο, μια γάτα ανθρώπινη και πού πιο έξυπνη από πολλά ανθρώπινα μωρά της ηλικίας της... Ποιες να πρωτοθυμηθώ; Πάντοτε υπήρχε ένα γατί και πάντα θα υπάρχει στο σπίτι μου και στην οικογένεια, για να με αφήνει να το αγαπώ, να με μαθαίνει και να με κάνει άνθρωπο καλύτερο, πιο ανεκτικό και μεγαλόθυμο και με τους ανθρώπους...
Last edited: