Ισλανδία Takk Fyrir Ísland ή αλλιώς… Σε ευχαριστούμε Ισλανδία

[gioske]

Κλαίω, κλαίω, και πάλι κλαίω... Και ξανά μανά το ερώτημα: Εγώ πότε θα ξαναπάω??? Διαβάζω συνέχεια ιστορίες από αυτό το μαγικό μέρος, χαίρομαι που είμαστε πλέον αρκετοί αυτοί που έχουμε επισκεφθεί αυτόν τον τόπο! Οι φωτογραφίες σου και η διήγησή σου είναι από μόνες τους οδηγός ξενάγησης, η ιστορία σου όταν τελειώσει θα εκτυπωθεί και θα μπει στο συρτάρι για να χρησιμοποιηθεί μελλοντικά όταν ξαναπάμε. Εύγε, η ιδέα με το camper είναι πολλή καλή, ήδη μου έχουν μπει σκέψεις πονηρές στο μυαλουδάκι μου! Keep on!

Σίγουρα δεν μπορώ να απαντήσω στην ερώτηση σου αλλά μπορώ να πώ για μένα πως ήδη ψήνω δύο φίλους να πάμε τον προσεχή Απρίλιο, για πιο λίγες μέρες βέβαια και αποκλειστικά στον νότο. Έχουμε βρει με την Lufthansa μια απίστευτη τιμή 250€ το άτομο ,πήγαινε έλα!

 

[el mago]

Χαίρετε κ πάλι! Λοιπόν έκλεισα εισητηρια για 20 με 29 Σεπτεμβρίου!!! 8 γεμάτες μέρες, Με λουφχανσα 400€ με βαλίτσα.
2 ερωτήσουλες γιατί θέλω να κλείσω κ το βανακι τις επόμενες μερες: 1) ασφάλεια αυτοκινήτου γιατί θέλει??? Εννοώ κάτι ακριβές που είναι λες θα γίνει η καταστροφή του κόσμου! Κ όχι μια απλή γενική ασφάλεια, την βασική! Το γύρο θα κάνουμε δεν θα πάμε σε περιοχές με βράχια!
2) να το κλείσω να το παραλάβω από το αεροδρόμιο ή από το ρεκιαβικ? Το κόστος συγκοινωνίας έρχεται το ίδιο περίπου?

Την 1η μέρα φτάνουμε μεσημέρι κ θα μείνουμε σε ξενοδοχείο κ σκέφτομαι να κλείσω το βανακι από το αεροδρόμιο ώστε την επόμενη το πρωί να είμαι έτοιμος για αναχώρηση κ να γλιτώσω την ταλαιπωρία του πήγαινε έλα με ταξί κ λεωφορεία!

 

[gioske]

Χαίρετε κ πάλι! Λοιπόν έκλεισα εισητηρια για 20 με 29 Σεπτεμβρίου!!! 8 γεμάτες μέρες, Με λουφχανσα 400€ με βαλίτσα.
2 ερωτήσουλες γιατί θέλω να κλείσω κ το βανακι τις επόμενες μερες: 1) ασφάλεια αυτοκινήτου γιατί θέλει??? Εννοώ κάτι ακριβές που είναι λες θα γίνει η καταστροφή του κόσμου! Κ όχι μια απλή γενική ασφάλεια, την βασική! Το γύρο θα κάνουμε δεν θα πάμε σε περιοχές με βράχια!
2) να το κλείσω να το παραλάβω από το αεροδρόμιο ή από το ρεκιαβικ? Το κόστος συγκοινωνίας έρχεται το ίδιο περίπου?

Την 1η μέρα φτάνουμε μεσημέρι κ θα μείνουμε σε ξενοδοχείο κ σκέφτομαι να κλείσω το βανακι από το αεροδρόμιο ώστε την επόμενη το πρωί να είμαι έτοιμος για αναχώρηση κ να γλιτώσω την ταλαιπωρία του πήγαινε έλα με ταξί κ λεωφορεία!

Μπράβο, μπράβο καλό ταξίδι, να περάσετε υπέροχα!

1) Η μοναδική ασφάλεια που έκανα ήταν φθηνή (5€/ημέρα) και νoμίζω περιλάμβανε φθορες στο αμάξωμα και στα τζάμια από πέτρες, δεν θυμάμαι πως την ονομάζανε. Φοβήθηκα για να μην σπάσει κανα παρμπριζ από τον αέρα και τις πέτρες. Κάτι πιο ακριβό και εγώ δεν θα έκανα.
2) Το λεωφορείο (single trip) από ή προς αεροδρόμιο είναι περίπου 17€ το άτομο. Αν στο ξενοδοχείο έχει parking για το βανάκι, εγώ θα το έκλεινα από το αεροδρόμιο ώστε το πρωί να είνια φορτωμένο και να ξεκινήσεις νωρίς νωρίς.

 

[gioske]

Ημέρα 6η (10-07-2016)

Το γκρίζο και κρύο πρωινό μας βρήκε στο parking ενός βενζινάδικου Ν1, ακριβώς πάνω από το λιμάνι. Δεν ψάξαμε το προηγούμενο βράδυ για το campingτ ης πόλης (που σίγουρα υπήρχε) και αποφασίσαμε να περάσουμε τη νύχτα εκεί. Αν και οι οδηγίες που λένε ότι δεν μπορείς να διανυκτερεύεις όπου θες αλλά μόνο σε οργανωμένους χώρους γίνονται όλο και πιο αυστηρές, εμάς εντούτοις δεν μας ενόχλησε κανείς. Ετοιμαστήκαμε γρήγορα και περπατώντας ούτε 200 μέτρα φθάσαμε στις 09.30 στα γραφεία της Gentle Giants, που θα αναλάμβανε να μας φέρει όσα το δυνατόν πιο κοντά στα μεγαλύτερα θηλαστικά του πλανήτη μας, τις φάλαινες.

Γιατί όμως να κάνει κάποιος τόσο κόπο και να έρθει σε αυτό το γραφικό ψαροχώρι, λίγο κάτω από τον αρκτικό κύκλο, για να μετρήσει την τύχη του με τα θαλάσσια κήτη; Σίγουρα υπάρχουν και άλλα μέρη γύρω τριγύρω στο νησί, ακόμα και από το Ρέικιαβικ μπορείς να κάνεις κρουαζιέρα! Οι πληροφορίες ωστόσο λένε πως ο κόλπος Skjálfandi στις όχθες του οποίου είναι χτισμένη η πόλη, λόγω της συνεχούς τροφοδότησής του με θρεπτικά στοιχεία από τα νερά που καταλήγουν εκεί και του άπλετου φωτός ημέρας κατά τη διάρκεια του καλοκαιριού, βρίθει τροφής. Και όπου υπάρχει τροφή, η φύση φροντίζει να στείλει και τους καταναλωτές της. Έτσι, ειδικά το καλοκαίρι ο κόλπος γεμίζει με πελώρια θηλαστικά που διανύουν χιλιάδες χιλιόμετρα για να τραφούν νυχθημερόν και σαν παράπλευρη ασχολία να προσφέρουν θέαμα στους τουρίστες! Όλα τα παραπάνω κάνουν το Husavik την πρωτεύουσα των φαλαινών στην Ισλανδία και ένα από τα καλύτερα μέρη στον κόσμο για να βρεθείς κοντά σε αυτά τα υπέροχα όσο και μυστηριώδη πλάσματα.

Μετά την απαραίτητη χαρτούρα (για την ιστορία η βόλτα στοίχισε 272€/2 άτομα), βρεθήκαμε στο λιμάνι να φοράμε κάτι αστείες φωσφοριζέ στολές και να μετράμε κεφάλια προκειμένου να επιβιβαστούμε. Είμαστε 12 άτομα πάνω στο ταχύπλοο, 10 οι επισκέπτες μαζί με τον ντόπιο οδηγό και τον ξεναγό που τον λέγανε Clement (νομίζω το γράφω καλά, οι γαλλομαθείς του φόρουμ ας με διορθώσουν) και ήταν Γάλλος. Μπορεί κανείς να δώσει και λιγότερα χρήματα για την συγκεκριμένη δραστηριότητα επιλέγοντας το κλασσικό καραβάκι αλλά σύμφωνα με σχόλια προηγούμενων επισκεπτών το ταχύπλοο σου εξασφαλίζει ταχύτητα στην μετακίνηση σε περίπτωση που κάποιος εντοπίσει φάλαινα. Και πιστέψτε με, η επιτάχυνση του σκάφους ήταν εκρηκτική που νόμιζες ότι θα ξεκολλήσει το κεφάλι από το λαιμό και σε χρόνο dt ήσουν δίπλα στο κήτος!

Πλησιάσαμε και σε ένα νησάκι που αποτελεί αποικία της Φρατέρκουλας του Ατλαντικού, δηλαδή του συμπαθούς Puffin. Πραγματικά αστεία πλασματάκια έτσι άγαρμπα που προσπαθούσαν να απογειωθούν από την θάλασσα και σε συνδυασμό με την εμφάνισή τους δίκαια έχουν το προσωνύμιο «Θαλάσσιοι παπαγάλοι» ή «Κλόουν της θάλασσας». Αυτό που μου έκανε επίσης εντύπωση ήταν ότι κάποιος είχε πάρει θέση στην πλαγιά του μικρού λόφου με μια απόχη και προσπαθούσε να πιάσει puffins. Όπως μας είπε ο οδηγός, οι Ισλανδοί εξακολουθούν να καταναλώνουν αυτά τα μικρά, αδέξια πτηνά αν και οι φωνές που καταδικάζουν αυτή την πρακτική έχουν αυξηθεί τα τελευταία χρόνια.

Η ώρα περνούσε ευχάριστα. Αν και στην αρχή που κινούμασταν κόντρα στα κύματα τα χρειαστήκαμε λίγο λόγω ναυτίας (ευτυχώς δεν είχαμε φάει πολύ για πρωινό) στην συνέχεια η βόλτα ήταν πιο ομαλή. Από ένα σημείο και μετά όταν είμαστε όλοι σε επαγρύπνηση για να εντοπίσουμε τον επόμενο πίδακα νερού από την επόμενη μεγάπτερη φάλαινα (humpback whale) να πετάγεται, ήταν άκρως διασκεδαστικό. Ο οδηγός μας κερνώντας μας και ένα σφηνάκι από ένα τοπικό ποτό (σαν κρασί, δεν θυμάμαι όμως το όνομά του) μας είπε πως οι φάλαινες ενδιαφέρονται για την ανθρώπινη παρουσία μάλλον για λόγους περιέργειας δεδομένου ότι η συμπεριφορά τους είναι ακόμα υπό διερεύνηση. Στην ουσία μας είπε ότι ξέρουμε με σιγουριά ελάχιστα πράγματα γι’ αυτές! Αυτό μας έδωσε μεγάλη ικανοποίηση, αν μάθουμε τα πάντα για τον έμβιο κόσμο γύρω μας αυτός θα γίνει ένα απέραντα βαρετό μέρος…

Μετά από 2,5 γεμάτες ώρες το «κυνήγι» έφθασε στο τέλος του. Δεν είδαμε άλματα φαλαινών έξω από το νερό αλλά αυτό θα ήταν ένα πραγματικά σπάνιο θέαμα. Η εμπειρία άξιζε και παρά την αλμυρή τιμή, το διασκεδάσαμε δεόντως. Όταν φθάναμε με πλήρη ταχύτητα στο λιμάνι και ο οδηγός μας έδινε μια τελευταία παράσταση εκρηκτικότητας και επιδέξιων ελιγμών με το θηριώδες σκάφος του, η ομίχλη είχε κατέβει χαμηλά στο βουνό και το μόνο που μπορούσες να διακρίνεις ήταν η ακαθόριστη ακτογραμμή και οι αμέτρητοι καταρράκτες που κατέληγαν στη θάλασσα. Μου θύμισε μια σκηνή από τoν “King Kong” του Peter Jackson, όταν το SS Venture πλησιάζει το απόκοσμο νησί Skull και όλοι κάνουν τρομακτικές σκέψεις για το τι μπορεί να τους περιμένει στην ακτή. Ευτυχώς όμως η ομίχλη υποχώρησε όσο έπρεπε για να μας αποκαλύψει το γνώριμο λιμανάκι του Husavik και όλες οι αμφιβολίες μας διασκεδάστηκαν έγκαιρα!

Αφού αποβιβαστήκαμε και βγάλαμε τις αστείες στολές μας, αποχαιρετήσαμε το πλήρωμα και ξεκινήσαμε για να κινηθούμε λίγο πιο νότια. Ακολουθήσαμε τον Rd 85 προς το νότο και μετά από 50 χλμ. και μια μικρή πορεία προς τα πίσω στον Rd 1 φθάσαμε στον καταρράκτη Godafoss, τον καταρράκτη των θεών. Ονομάστηκε έτσι γιατί κάποιος επιφανής αξιωματούχος της χώρας πριν 1000 και πλέον χρόνια καθιέρωσε σαν επίσημη θρησκεία της Ισλανδίας και αμέσως μετά πέταξε τα αγάλματα των Σκανδιναβικών θεοτήτων στα παγωμένα νερά του καταρράκτη. Το μεγάλο πλάτος του και η προσβασιμότητά του τον συγκαταλέγουν μεταξύ των πιο ωραίων που θαυμάσαμε σε όλο το ταξίδι μας.

Συνεχίσαμε δυτικά πάνω στον Rd 1 για άλλα 53 χλμ. και φθάσαμε στο πανέμορφο Akureyri, την πρωτεύουσα του ισλανδικού βορρά. Είναι η δεύτερη μεγαλύτερη πόλη μετά το Ρέικιαβικ με περίπου 18.000 κατοίκους και το σημαντικότερο λιμάνι στα βόρεια της χώρας. Είναι χτισμένο στο εσωτερικό του φιόρδ Eyjafjörður και όντας προστατευμένο από τον παγωμένο ωκεανό τα νερά του λιμανιού δεν παγώνουν ποτέ και το κλίμα αν και κρύο είναι σχετικά ήπιο για αυτό το γεωγραφικό πλάτος. Αυτό εξασφαλίζει εργασία στους ψαράδες της περιοχής και μεγάλη κινητικότητα στην τοπική οικονομία. Είναι όμορφο μέρος για να περάσεις λίγο χρόνο όσο συνεχίζεις το ταξίδι στα βορειοδυτικά της χώρας και βέβαια δεν παραλείψαμε να δοκιμάσουμε μία από τις τοπικές σπεσιαλιτέ, τα fish n’ chips. Μετά από μια σύντομη βόλτα στο γραφικό κέντρο της πόλης και τις απαραίτητες αγορές σουβενίρ, προτιμήσαμε το Akureyri Fish & Chips, οπού πληρώσαμε 29,24€/2 άτομα. Όμορφος χώρος και ακόμα πιο ωραίο το φαγητό που απολαύσαμε, παρακολουθώντας στην τηλεόραση του μαγαζιού πλάνα από ένα ενυδρείο με μπακαλιάρους! Έτσι, για να ξέρουμε και τι τρώμε!

Λίγο μετά το Akureyri, φτάσαμε σε μια διασταύρωση του Rd 1 με τον Rd 82. Μπορείς να συνεχίσεις στον 1 ή να κατευθυνθείς στον 82 βόρεια και να κάνεις τον γύρω της χερσονήσου Tröllaskagi. Γλυτώνεις ή επιβαρύνεσαι με παραπάνω από 100 χιλιόμετρα αλλά στην περίπτωσή μας αν και βρήκαμε εχθρικό καιρό σε μεγάλο μέρος της διαδρομής, προτιμήσαμε να τραβήξουμε προς τα βόρεια. Περάσαμε από το Dalvik από το οποίο επίσης μπορείς να κάνεις κρουαζιέρα για φάλαινες , φθάσαμε στο Ólafsfjörður και μετά από κάμποσα τούνελ με μία λωρίδα κυκλοφορίας (και κάμερες ταχύτητας που σε μία τουλάχιστον περίπτωση μας αποθανατίσανε!) και μετά καταλήξαμε στο γραφικό ψαροχώρι του Siglufjörður.

Η διαδρομή αν γινόταν με λιγότερη βροχή και ομίχλη θα ήταν απίστευτη, το τοπίο ήταν άγριο έτσι όπως δεχόταν τα ραπίσματα των αέρηδων του ωκεανού. Ο καιρός βελτιώθηκε όταν ξεκινήσαμε την κάθοδο κατά μήκος των δυτικών ακτών της χερσονήσου. Κινούμενοι παράλληλα με το φιόρδ του Skagafjörður, έτσι όπως άνοιγε ο καιρός σε διάφορα σημεία, αποκάλυπτε ένα τοπίο απαράμιλλης ομορφιάς που διακοπτόταν από την κίνηση ελάχιστων αυτοκινήτων.

Στο χωριουδάκι του Hofsos αν ο χρόνος και ο καιρός το επιτρέπει έχει μια πολύ ωραία πισίνα με φανταστική θέα, την οποία εμείς δεν καταφέραμε να επισκεφθούμε. Συνεχίσαμε πάνω στον Rd 76 μέχρι που συναντήσαμε τον Rd 1 και τον ακολουθήσαμε προς τα δυτικά περνώντας από το Blönduós, όπου ήταν το αρχικό πλάνο για να γίνει η επόμενη διανυκτέρευση. Επειδή όμως χρόνος και φως υπήρχε ακόμη συνεχίσαμε πάνω στον Rd 1 για ακόμη 50 χλμ. μέχρι την διασταύρωση με τον Rd 716. Στρίψαμε δεξιά και μετά από 6 χλμ. στρίψαμε πάλι δεξιά στον Rd 711. Τον ακολουθήσαμε για 20 χλμ., κινούμενοι σε έναν καλό σχετικά χωματόδρομο μέχρι ένα parking με τουαλέτες και ένα μικρό μαγαζάκι. Αμέσως μετά από αυτή τη διαδρομή-σπαζοκεφαλιά φθάσαμε σε ένα μικρό χώρο στάθμευσης. Αφήσαμε το αυτοκίνητο και κατεβήκαμε ένα απόκρημνο μονοπάτι προς μια προστατευμένη παραλία για να δούμε ένα… πετρωμένο troll, το λεγόμενο Hvitserkur. Ο θρύλος λέει ότι δεν πρόλαβε να κρυφτεί από το πρωινό φως και κατέληξε αυτός ο πέτρινος όγκος ύψους 15 μέτρων. Είναι ένα ωραίο φωτογραφικό σημείο, ειδικά αν η παλίρροια έχει μαζέψει τα νερά προς τη θάλασσα και έχει αφήσει ραβδωτά ίχνη στην μαύρη άμμο. Είχα απορροφηθεί τόσο πολύ με την φωτογράφιση, που το νερό που ξεκινούσε να πλημμυρίζει την παραλία έφθασε μέχρι τον αστράγαλο όταν αποφάσισα να αποχωρήσουμε!!

Πίσω στον Rd 1 με κατεύθυνση πάλι δυτικά. Μετά από 6 περίπου χλμ. στρίψαμε αριστερά στον Rd 715 και μετά από άλλα 5 λεπτά οδήγησης φθάσαμε στο φαράγγι Kolugljufur, στο οποίο καταλήγει ο ποταμός Víðidalsá σχηματίζοντας δύο πολύ όμορφους καταρράκτες, τους επονομαζόμενους Kolufossar.

Είχε αρχίσει πια να σουρουπώνει. Το βράδυ θα διανυκτερεύαμε στο κοντινό Hvammstangi. Βρήκαμε εύκολα το camping του χωριού, που ήταν πάνω σε μια πλαγιά. Ακόμα και σήμερα θυμόμαστε την μανία με την οποία φύσαγε ο αέρας εκεί, κρατούσαμε με τα δύο χέρια τις πόρτες του αυτοκινήτου κάθε φορά που τις ανοίγαμε για να μην τις ψάχνουμε πάνω στα βουνά! Απορήσαμε με την φιλική παράκληση ενός γείτονα με τροχόσπιτο, όταν μας ζήτησε να μην παρκάρουμε δίπλα του γιατί το πρωί ήθελε να ανοίξει την τέντα. Ποια τέντα άνθρωπέ μου, είπαμε μεταξύ μας, κάνε πρώτα τάμα στους Ισλανδούς αγίους να βρούμε τα αμάξια μας στη θέση τους το πρωί και άσε την τέντα για άλλη φορά! Ακούς εκεί τέντα…

**Και λίγες ασπρόμαυρες φώτο από την ημέρα που μου αρέσουν ιδιαίτερα**

 

[chris7]

Πολύ εντυπωσιακές οι φωτογραφίες σου, ειδικά οι ασπρόμαυρες.

 

[gioske]

Πολύ εντυπωσιακές οι φωτογραφίες σου, ειδικά οι ασπρόμαυρες.

Ευχαριστώ πολύ @chris7

 

[astirpal]

Καποιος να μου κλεισει το στομα παρακαλω...εχει μεινει ορθανοιχτο απτις πανεμορφες εικονες κ την αναλυτικοτατη αφηγηση... μπραβο! Περιμενουμε την συνεχεια! Τι καμερα χρησιμοποιησες;

 

[gioske]

Καποιος να μου κλεισει το στομα παρακαλω...εχει μεινει ορθανοιχτο απτις πανεμορφες εικονες κ την αναλυτικοτατη αφηγηση... μπραβο! Περιμενουμε την συνεχεια! Τι καμερα χρησιμοποιησες;

Ειλικρινά, ευχαριστώ @astirpal . Ελπίζω να μην σας ζαλίζω με την περιγραφή, ειδικά με τις οδηγίες "πλοήγησης". Θεωρώ όμως ότι ο κόπος να τις βρω, να τις αποτυπώσω και να τις ακολουθήσω δεν πρέπει να πάει χαμένος. Τόσος κόσμος άλλωστε ετοιμάζεται για Ισλανδία!

Η ταξιδιωτική φωτογραφία, το έχω ξαναπεί και συγχωρέστε με, είναι το πάθος μου και η ψυχοθεραπεία μου. Άλλωστε αναλαμβάνω και υπομένω αγόγγυστα και το "βάρος" αυτής της επιλογής που μεταφράζεται και σε ένα backpack γεμάτο φωτογραφικό εξοπλισμό!
Σε αυτό το ταξίδι είχα μαζί δύο σώματα: Μία Nikon D750 με έναν 24-70/2.8 (για all around) και μία Nikon D5100 με έναν 70-300 για τις μακρινές λήψεις (ειδικά εκεί στις φάλαινες τα έβγαλε τα λεφτά του). Συν 1 πολωτικό φίλτρο, 1 ουδέτερης πυκνότητας και βέβαια τρίποδο

 

[crocojason]

@gioske εξαιρετική αφήγηση, το thread αυτό οφείλει να είναι οδηγός για όποιον πάει στην Ισλανδία. Εγώ είχα τη τύχη να επισκεφθώ την μαγευτική αυτή χώρα τον Αύγουστο/Σεπτέμβρη του 2015 όπου έκατσα για δύο βδομάδες και γύρισα κυριολεκτικά όλο το νησί (ring road). Βέβαια σε αντίθεση με εσένα η αγαπημένη μου τοποθεσία σε ολόκληρο το νησί δεν ήταν άλλη από την ίδια την πρωτεύουσα . Αν θέλετε μπορώ να μοιραστώ μαζί σας την δικιά μου προσωπική συλλογή φωτογραφιών από το μοναδικό αυτό ταξίδι και να προτείνω δύο τρία πράγματα σε αυτούς που επρόκειτο να (ξανα) πάνε .

 

[gioske]

@gioske εξαιρετική αφήγηση, το thread αυτό οφείλει να είναι οδηγός για όποιον πάει στην Ισλανδία. Εγώ είχα τη τύχη να επισκεφθώ την μαγευτική αυτή χώρα τον Αύγουστο/Σεπτέμβρη του 2015 όπου έκατσα για δύο βδομάδες και γύρισα κυριολεκτικά όλο το νησί (ring road). Βέβαια σε αντίθεση με εσένα η αγαπημένη μου τοποθεσία σε ολόκληρο το νησί δεν ήταν άλλη από την ίδια την πρωτεύουσα . Αν θέλετε μπορώ να μοιραστώ μαζί σας την δικιά μου προσωπική συλλογή φωτογραφιών από το μοναδικό αυτό ταξίδι και να προτείνω δύο τρία πράγματα σε αυτούς που επρόκειτο να (ξανα) πάνε .

Κάθε επιπλέον πληροφορία και εντύπωση από αυτό το μοναδικό μέρος είναι καλοδεχούμενη. Και εμένα μου άρεσε η πρωτεύουσα, και είχαμε και αρκετό χρόνο εκεί. Για προχώρα λοιπόν!

 

[makisg]

@gioske εξαιρετική αφήγηση, το thread αυτό οφείλει να είναι οδηγός για όποιον πάει στην Ισλανδία. Εγώ είχα τη τύχη να επισκεφθώ την μαγευτική αυτή χώρα τον Αύγουστο/Σεπτέμβρη του 2015 όπου έκατσα για δύο βδομάδες και γύρισα κυριολεκτικά όλο το νησί (ring road). Βέβαια σε αντίθεση με εσένα η αγαπημένη μου τοποθεσία σε ολόκληρο το νησί δεν ήταν άλλη από την ίδια την πρωτεύουσα . Αν θέλετε μπορώ να μοιραστώ μαζί σας την δικιά μου προσωπική συλλογή φωτογραφιών από το μοναδικό αυτό ταξίδι και να προτείνω δύο τρία πράγματα σε αυτούς που επρόκειτο να (ξανα) πάνε .

μην χάνεις χρόνο, ξεκίνα την ιστορία σου.

 

[crocojason]

Για κάποιο λόγο δεν με αφήνει να ανοίξω νέο thread άρα θα γράψω εδώ :

(Ακολουθεί μια σχετικά σύντομη σύνοψη του ταξιδιού μου με μερικά tips που μου ήρθαν στο μυαλό τη στιγμή της σύνταξης.
Δείτε το album μου στο Flickr : https://flic.kr/s/aHskJ5f9W8
όπου υπάρχουν οι αγαπημένες μου φωτογραφίες από το ταξίδι με μια σύντομη περιγραφή η κάθε μία. Επίσης μη διστάσετε να με ρωτήσετε ότι θέλετε για την εμπειρία μου).

Ένα ζεστό και μονότονο απόγευμα του Ιουνίου αποφάσισα να ψάξω για πλάκα τι ευκαιρίες εθελοντισμού υπάρχουν ανά τον κόσμο εκείνο το καλοκαίρι. Εκείνη τη στιγμή σε καμία περίπτωση δεν θα μπορούσα να φανταστώ ότι δύο μήνες μετά θα πετούσα πάνω από τον βόρειο Ατλαντικό με κατεύθυνση την ονειρεμένη αυτή χώρα. Τέλος πάντων με λίγη προσπάθεια βρήκα ένα και μοναδικό πρόγραμμα που ήταν διαθέσιμο και οι ημερομηνίες με βόλευαν. Όμως τα φθηνά αεροπορικά εισιτήρια θα με αναγκαζαν να πάω δύο μέρες πριν την έναρξη του workcamp και στην επιστροφή να περάσω μια μέρα στο Ελσίνκι. Αυτό με ανάγκασε να πάρω και τον κολλητό μου μαζί. Πληροφοριακά σας αναφέρω ότι βρήκα ένα καλό deal από Finnar / Icelandair για τα εισιτήρια μόνο 370 ευρώ/άτομο. Έτσι το κλείσαμε και φύγαμε!

Στο Reykjavík περάσαμε κυριολεκτικά τέλεια. Όπως κάθε τουρίστας σκεφτήκαμε να πάμε στο Blue Lagoon, όμως η απόσταση του από την πόλη θα σήμαινε πως θα χαναμε τουλάχιστον μισή μέρα και εμείς είχαμε περιορισμένο χρόνο (μόλις 1,5 μέρες). Ωστόσο βρήκαμε εξαιρετική εναλλακτική! Το πρώτο βράδυ πήγαμε στη Laugardalslaug η οποία είναι ουσιαστικά η μεγαλύτερη δημόσια πισίνα που έχουν. Μια μαγευτική εγκατάσταση που σφιζει από ντόπιους με κανένα ίχνος τουρίστα. Διαθέτει ζεστές πισίνες με μπασκετες, μια μεγάλη νεροτσουληθρα, και μερικά τζακούζι. Εμείς περάσαμε πολύ ευχάριστα εκεί και θεωρώ πως ήταν μοναδική εμπειρία το γεγονός ότι πήραμε μια γεύση από την καθημερινότητα των ντοπιων. Ήταν Κυριακή βράδυ οπότε είχαν πάει μικροί, μεγάλοι ακόμα και ολόκληρες οικογένειες και απολαμβάνανε τις τελευταίες στιγμές της εβδομάδας πριν αρχίσει η ρουτίνα της επόμενης. Πραγματικά αξίζει.

Στο Reykjavík μας βολεψε πολύ η city card όπου με αυτή είχαμε ελεύθερη πρόσβαση σχεδόν σε όλα τα μουσεία, ελεύθερες διαδρομές με το λεωφορείο και άλλα μπόνους. Για παράδειγμα εγώ που ήθελα να αγοράσω Lopapeysa (παραδοσιακό ισλανδικο sweater), πήγα στο Handknitting Association of Iceland (πολυ καλο μαγαζί με ατελείωτα προϊόντα) και αγοράζοντας ένα sweater (100€) πήρα δώρο κάλτσες από ισλανδικο πρόβατο αξίας 20€. Αρα κοιτάξτε το είναι καλή περίπτωση η κάρτα αυτή.

Το τελευταίο μας απόγευμα στη πόλη πήγαμε στη παραλία Nauthólsvík νότια τη πόλης. Ήθελα πολύ να κάνω μπάνιο στον παγωμένο βόρειο Ατλαντικό. Στην αρχή είχα τις αμφιβολίες μου για το κατά πόσο είναι εφικτό να επιβιώσει κάνεις αλλά όταν πήγαμε και είδαμε παρέες νεαρών κοριτσιών και ηλικιωμένους να πλατσουριζουν και να γελάνε είπαμε εντάξει θα τα καταφέρουμε. Λοιπόν, το νερό είναι τόσο παγωμένο που μέσα σε λίγα δευτερόλεπτα αντί για χέρια και πόδια νομίζεις ότι έχεις μπετόν! Εν τω μεταξύ σε όλο το σώμα σου νιώθεις σαν να σε τσιμπανε φίδια, κάπως έτσι πρέπει να ένιωσε και ο Ηρακλής όταν έβαλε τον δηλητηριασμενο χιτωνα στο τέλος της ζωής του. Αφού βγεις φυσικά έχει καυτή γεωθερμικη πισίνα και σάουνα. Northern Comfort εντελώς. Οι άνθρωποι εξαιρετικοί , όταν είδαν ότι ήμασταν ξένοι άρχισαν να μας μιλάνε.

Όσων αφορά το φαΐ εμείς τρώγαμε πάρα πολύ στο πρωινό του ξενοδοχείου και αντεχαμε μέχρι το απόγευμα όπου τρώγαμε χοτ ντογκ στο φημισμένο μέρος δίπλα στο Arnarhöl. Ισχύει ότι πουλάει τα καλύτερα στον κόσμο.

Το χωριό στο οποίο θα μείνουμε για τις επόμενες 10 μέρες περίπου είναι στην άλλη άκρη του νησιού στα ανατολικά φιορδ. Το ταξίδι έγινε με mini bus με τους υπόλοιπους εθελοντές, οι πολλές στάσεις για αξιοθέατα και το γεγονός ότι έσκασε η μία ρόδα στην διαδρομή έκαναν το ταξίδι να έχει διάρκεια 14-15 ώρες. Αλλά όπως θα δείτε και από τις φωτογραφίες μου τα είδαμε σχεδόν όλα! Πράσινες πεδιάδες, καταρράκτες, μαύρες παραλίες, παγετώνες, το βόρειο σελλας και ο καιρός άλλαξε από ηλιοφανεια σε συνεφεια που κατέληξε σε πολύ πυκνή ομίχλη. Τέλος το τοπίο καθάρισε και είδαμε το σελλας. Αυτές οι απότομες αλλαγές στον καιρό είναι χαρακτηριστικό της χώρας όπως καταλαβαίνετε.

Το χωριό που μείναμε ήταν το Stöðvarfjörður, όπου κάναμε πολλές τοπικές πεζοπορίες όπως θα δείτε και στις φωτογραφίες μου και πολλά μπάνια!!(γύρισα με βρογχήτιδα στην Ελλάδα αλλά άξιζε)

Αξίζει όμως να σας αναφέρω ένα ιδιαίτερο συμβάν που με έκανε οριστικά να αγαπήσω τον λαό αυτόν. Είχαμε πάει τρεις φίλοι ένα βράδυ Παρασκευής για να ψαρεψουμε στο λιμάνι, πιάσαμε ένα μπακαλιάρο (χωρίς δόλωμα παρακαλώ) και την ώρα που πάνε να σηκώσουμε και δεύτερο σπάει η μπετονια. Απογοητευμένοι αρχίζουμε να γυρναμε σπίτι και στο δρόμο μας περάσαμε από ένα παρτυ γενεθλίων που γινόταν σε μια αποθήκη. Με το που μας είδανε έξω κάτι παιδιά έσπευσαν να μας προσεγγισουν. Εγώ βρήκα την ευκαιρία που περίμενα και πήγα να τους μιλήσω. Μέσα σε μερικά δευτερόλεπτα μια άλλη κοπέλα μας κέρασε μπύρες (αν δεν γνωρίζετε είναι πανάκριβες στην Ισλανδία). Ένας ισλανδος μου είπε να τρέξω σπίτι και να φώναξω και τα άλλα 10 παιδια του Camp να έρθουν στο παρτυ. Αφού φτάσαμε όλοι εκεί, μπήκαμε μέσα όπου παίζανε ζωντανή μουσική. Εγώ και ένας Ιταλός δικός μας αναπληρωσαμε τον μπασιστα και τον ντράμερ αντίστοιχα. Ομολογώ πως ήταν το καλύτερο live που έχω δώσει, έκανα και κάτι κόλπα με το μπάσο να το παίξω επαγγελματίας και τρελάθηκαν οι Ισλανδοι . Τέλος μιλήσαμε με κάτι ψαράδες (νεαρά παιδιά μην φανταστείτε ηλικιωμένους) και τους είπαμε ότι μας έσπασε το σκοινί από το καλάμι. Μας διαβεβαίωσαν πως έχουν άφθονα καλής ποιότητας αυτοί και ότι θα μας έφερναν μερικά το επόμενο πρωί έξω από την πόρτα μας. Με το που το άκουσε ο φίλος μου ο Γιάννης μου είπε πως δεν υπάρχει περίπτωση να δώσουν πράγματα σε εμάς που δεν μας ξέρουν καν. Ίσως έτσι είναι η ελληνική νοοτροπία που κουβαλάει, αλλά εγώ ήμουν σίγουρος ότι θα κρατήσουν τον λόγο τους. Τα ίδια άτομα είπαν ότι θα μας πήγαιναν και σε boat trip για να δούμε καμία φάλαινα αλλά πούλησαν την βάρκα τους εκείνο το βράδυ. Τελικά το επόμενο πρωί με το που σηκώθηκα έτρεξα στην πόρτα και βρήκα μια σακούλα με 15-20 σκοινια με αγκιστρια.... Και εμείς είχαμε μόνο δύο καλάμια...
Συμπέρασμα : τέτοια φιλοξενία δεν εδώ ξαναδεί, και ούτε πιστεύω ότι τα παραπάνω γεγονότα θα μπορούσαν να διαδραματιστουν στην Ελλάδα.

Στην επιστροφή γυρίσαμε από την βόρεια πλευρά του νησιού με προορισμό το Reykjavik (στον πηγεμο είχαμε φτάσει στις ανατολικες ακτές από τη Νότια πλευρά του νησιού) . Αρα συνολικά κάναμε τον περιγυρο του νησιού και είδαμε ένα τεράστιο ποσοστό των αξιοθεατων της χώρας.

Η εμπειρία μου στην χώρα αυτή πιστεύω πως ενισχύθηκε ακούγοντας σε όλη τη διάρκεια του ταξιδιού τραγούδια από το ισλανδικό jazz συγκρότημα Mezzoforte. Πραγματικά πιστεύω ότι υπάρχει ένας ισχυρός δεσμός μεταξύ της φύσης, των ανθρώπων και των τόπων της χώρας αυτής με τις μελωδίες του γκρουπ αυτού. Και έχοντας μιλήσει και με fans των Mezzoforte από όλο τον κόσμο, είναι πολύ ενδιαφέρον το γεγονός ότι παραδεχονται το ίδιο! Κάθε φορά που τους ακούμε σκεφτόμαστε την Ισλανδία. Χωρίς την συνοδεία των τραγουδιών αυτών πιστεύω πως η εμπειρία μου εκεί θα ήταν υποδεεστερη. Οπότε σας προτείνω ανεπιφύλακτα να ρίξετε μια ματιά στη μουσική αυτή.

Κλείνοντας, στην Ισλανδία έζησα μοναδικές στιγμές και έχω πολλά θετικά συναισθήματα στην μνήμη μου που θα μπορώ να αντλω στο μέλλον. Εκεί ένιωσα σαν να ήμουν σπίτι μου, οι άνθρωποι παντού ήταν χαρούμενοι και φιλικοι και γενικά επικρατούσε μια ατμόσφαιρα δίχως ίχνος άγχους και πίεσης. Δεν το έχω ξανανιωσει αυτό. Και να φανταστείτε το συνολικό κόστος (αεροπορικά, ξενοδοχεία κτλ) ήταν γύρω στα 1000 ευρώ!Και έμεινα μισό μήνα!! Την χώρα αυτή θα την κάνω στέκι, έχω σκοπό να ξαναγυρισω όχι μια (όπως πολλοί έχετε υποσχεθεί στον εαυτό σας) αλλά πολλές φορές στο μέλλον. Μάλιστα η επόμενη φορά που θα πάω θα είναι τον Σεπτέμβριο του 17' όταν θα πραγματοποιηθεί μια μεγάλη συναυλία για την 40η επέτειο των Mezzoforte!