Νορβηγία Solo στον Αρκτικό Κύκλο: Tromso με μία δόση από Svalbard!

[alma]

Πολύ χαίρομαι που ανακάλυψα αυτή την ιστορία. Μπράβο @Earth Citizen που μας μεταφέρεις μαγευτικές εικόνες.

 

[Earth Citizen]

Πολύ χαίρομαι που ανακάλυψα αυτή την ιστορία. Μπράβο @Earth Citizen που μας μεταφέρεις μαγευτικές εικόνες.

Ευχαριστώ πολύ, είναι και χαρά δική μου να τη μοιράζομαι

 

[8avos]

Έλα υπομονή, μία μέρα Τρόμσο έμεινε ακόμα και μετά...ετοιμάσου!

Μια μερα μπορει να διαρκει ενα χρονο ...

 

[Earth Citizen]

Μια μερα μπορει να διαρκει ενα χρονο ...

Η αναβλητικότητα είναι ένα από τα κύρια χαρακτηριστικά μου
Όμως κοίτα να δεις που τη σκεφτόμουν κι εγώ την ιστορία πριν λίγες μέρες, άρα αυτό είναι καλό σημάδι

 

[8avos]

Καλα,παρε το χρονο σ μην πιεζεσαι!

Απλα,τωρα τελευταια πεφτω ολο σε βιντεακια με τα Σβαλμπαρντ,τα οποια σαφως παρακολουθω,αλλα μια ματια αυτονομου ταξιδιωτη (οπως εσυ) χωρις υποστηρικτες (οπως αυτοι) ειναι κατι π μπορω να ταυτιστω κ γι αυτο ειπα,μην τυχον κ βαλεις καμμια φωτο εστω.

 

[psilos3]

Κοίτα να δεις, πάνω που την είχα σχεδόν ξεχάσει τη συγκεκριμένη ιστορία...
Ευκαιρία βέβαια να τη πιάσω απ' την αρχή.
Αναμένουμε με τρομερό ενδιαφέρον τη συνέχεια!

 

[Earth Citizen]

Καλα,παρε το χρονο σ μην πιεζεσαι!

Απλα,τωρα τελευταια πεφτω ολο σε βιντεακια με τα Σβαλμπαρντ,τα οποια σαφως παρακολουθω,αλλα μια ματια αυτονομου ταξιδιωτη (οπως εσυ) χωρις υποστηρικτες (οπως αυτοι) ειναι κατι π μπορω να ταυτιστω κ γι αυτο ειπα,μην τυχον κ βαλεις καμμια φωτο εστω.

Κοίτα να δεις, πάνω που την είχα σχεδόν ξεχάσει τη συγκεκριμένη ιστορία...
Ευκαιρία βέβαια να τη πιάσω απ' την αρχή.
Αναμένουμε με τρομερό ενδιαφέρον τη συνέχεια!

Εντάξει παίδες, με πείσατε
Αναμείνατε στις οθόνες σας!

 

[Smaragda53]

Το 2011 επισκέφτηκα φίλη που παντρεύτηκε στην Ολλανδία. Μου έκανε τρομερή εντύπωση ότι όλα τα σπίτια είχαν ανοιχτές κουρτίνες και ήταν και ισόγεια. Στην αρχή κι εκείνη δε μπορούσε να το συνηθίσει όμως στην πορεία είδε πως κανείς δε νοιάζεται για το τί κάνεις μες το σπίτι σου, ακόμα κι αν οι περαστικοί περνούσαν ακριβώς μπροστά σου.
Εχει τρία χρόνια που κι εγώ ζω σε σπίτι χωρίς κουρτίνες, βέβαια ρετιρέ. Τη μέρα φαντάζομαι δε με βλέπουν αλλά όταν είναι αναμμένα τα φώτα φαίνονται όλα. Εγώ δεν έχω πρόβλημα, φαντάζομαι ούτε οι γείτονες.

αααα, κι εγώ σιχαίνομαι τις κουρτίνες, τράβα, κλείνε, βρωμίζονται, πρέπει να τις κατεβάζεις, να πλένεις, να ξαναανεβάζεις, απαπά! Μόλις πήγα σε δικό μου σπίτι, ρετιρέ κι εγώ, οι κουρτίνες καταργήθηκαν. Μένω σε μεγάλο δρόμο, αλλά σκέφτομαι αφού εγώ βλέπω τους πάντες απέναντι, κι αυτοί μήπως δε βλέπουν εμένα? Αλλά δε με νοιάζει, μ΄αρέσει έτσι, να μπαίνει το φως, να βλέπεις τη βροχή, σημειωτέον δεν έχω ούτε παντζούρια ούτε ρολά, ανίατη περίπτωση! ΄Οσο για την Ολλανδία έχω ακούσει ότι θέλουν να βλέπουν οι άλλοι τα σπίτια τους γιατί είναι πολύ καθαρά και τους αρέσει να το δείχνουν!

 

[Smaragda53]

(και ναι είναι αλήθεια, μετά από τόσους μήνες επιτέλους καταφέρνω να συνεχίσω την ιστορία, μπράβο μου )

Δεύτερη μέρα- η παγωμένη λίμνη και το δεύτερο κυνήγι

Την επόμενη μέρα κλασικά ξύπνησα ό,τι ώρα ήθελα κι αφού έφαγα το πρωινό μου κι ετοιμάστηκα με την ησυχία μου, βγήκα για μία ακόμα βόλτα πέριξ της πόλης. Το πρόγραμμα είχε περίπατο μέχρι τη λίμνη Prestvannet, η οποία απέχει γύρω στη μισή ώρα με τα πόδια από το κέντρο του Τρόμσο. Είχε λιακάδα και γενικά ο καιρός ήταν πολύ ευχάριστος σε όλη τη διαδρομή μου. Ανηφόρισα λοιπόν προς το εσωτερικό του νησιού και χάζευα στην πορεία τα Σκανδιναβικής αισθητικής κι αρχιτεκτονικής σπίτια, τα οποία έχω καταλήξει ότι μου αρέσουν αρκετά. Είναι μοντέρνα, λιτά, ενίοτε με υπέροχες σοφίτες κι απ' όσο έχω μπορέσει να δω το εσωτερικό τους, μου βγάζουν κάτι το πολύ χουχουλιάρικο (ό,τι πιο κοντινό μπορώ να σκεφτώ για μετάφραση του “cozy” !).

View attachment 288700 View attachment 288701 View attachment 288702
View attachment 288703 View attachment 288710 View attachment 288704
View attachment 288705 View attachment 288706 View attachment 288707
View attachment 288709 View attachment 288708


Έπειτα από λίγα λεπτά ο χάρτης στο κινητό μου (παρεμπιπτόντως, για όποιον δεν την γνωρίζει, η εφαρμογή maps.me λειτουργεί και χωρίς ίντερνετ και μ' έχει σώσει στα ταξίδια μου) έλεγε ότι ήμουν σχεδόν δίπλα στη λίμνη. Εγώ αυτό που αντίκριζα μπροστά μου ήταν ένα λευκό τοπίο που τριγύρω του ξεπηδούσαν ορισμένα γυμνά δέντρα. Έμεινα ακίνητη και προσπάθησα για λίγη ώρα να εντοπίσω πού στο καλό είναι η λίμνη. Θα έπρεπε να τη βλέπω στα λίγα μέτρα. Είχα λίγο μπερδευτεί και σκέφτηκα να ρωτήσω μια περαστική κυρία. “Συγγνώμη, να σας ρωτήσω κάτι; Η λίμνη που ακριβώς βρίσκεται;”. Μ' ένα βλέμμα απορίας και συνάμα με χαμόγελο μου απαντά: “Αυτή εδώ είναι η λίμνη!”. Και μου δείχνει το λευκό τοπίο ακριβώς μπροστά από τα δέντρα! Λοιπόν παιδιά, εμένα για κάποιον λόγο μου είχε κολλήσει ότι θα έβλεπα μια λίμνη της οποίας το νερό απλά είχε παγώσει κι ότι η επιφάνειά της θα ήταν τύπου παγοδρόμιο. Δεν είχε πάει καθόλου το μυαλό μου ότι θα ήταν πλήρως καλυμμένη με χιόνι οπότε στην ουσία δε θα φαινόταν καν ως λίμνη! Γέλασα με τον εαυτό μου αλλά είμαι σίγουρη ότι η κυριούλα θα γέλασε πιο πολύ, θα το έλεγε μετά και στους φίλους της για ανέκδοτο!! Το τοπίο, όπως και να 'χε, ήταν πολύ όμορφο και γαλήνιο. Τριγύρω κόσμος έτρεχε, παιδάκια από σχολείο είχαν βγει για βόλτα έχοντας μαζί τους μέχρι και έλκηθρα, ενώ άλλοι κυκλοφορούσαν με πέδιλα του σκι!

View attachment 288711
View attachment 288713
View attachment 288712 View attachment 288714 View attachment 288716
View attachment 288718 View attachment 288720 View attachment 288722


Στη συνέχεια κατευθύνθηκα νότια, με σκοπό να εξερευνήσω κι άλλες γειτονιές και να περάσω κι από την εκκλησία Elverhoy. Όταν πλησίασα στην τελευταία διαπίστωσα ότι εκείνη την ώρα γινόταν μια κηδεία οπότε δεν μπήκα καν στο εσωτερικό της. Συνέχισα την πορεία μου προς το κέντρο του Τρόμσο καθώς είχα αρχίσει να πεινάω κι ήθελα και να ξεκουραστώ πριν το δεύτερο κυνήγι. Γι' άλλη μια φορά πραγματικά χάζευα με το πόσο χιόνι υπάρχει σε αυτήν την πόλη. Η πρώτη φωτογραφία είναι η αυλή ενός σχολείου!

View attachment 288727 View attachment 288729 View attachment 288730
View attachment 288732 View attachment 288733 View attachment 288735
View attachment 288737 View attachment 288738 View attachment 288740


Για το μεσημεριανό-δείπνο μου (ήταν ήδη περασμένη η ώρα) επέλεξα το Sivertsens Kafe. Ο χώρος είχε κάποιες ιδιαίτερες διακοσμητικές πινελιές και ο κατάλογος της ημέρας περιελάμβανε δύο πιάτα: ελληνική φασολάδα (!) και ταϊλανδέζικη σούπα. Προτίμησα φυσικά τη δεύτερη, για να ξυπνήσω αναμνήσεις κι από το περσινό ταξίδι μου στη χώρα. Ήταν πεντανόστιμη και την εξαφάνισα σε ελάχιστα λεπτά. Κόστος στην Ταϊλάνδη για μία αντίστοιχη: 1-1.5 ευρώ. Κόστος στη Νορβηγία: 15 (ολογράφως: δεκαπέντε!) ευρώ.


View attachment 288741 View attachment 288742 View attachment 288743
View attachment 288744

Πέρασα μία γρήγορη βόλτα κι από τα μαγαζιά του κέντρου και μετά επέστρεψα στο χόστελ, για λίγη ξεκούραση πριν το κυνήγι του ΒΣ. Ο καιρός από το παράθυρό μου δε φαινόταν και πολύ καλός. Ήταν τόση η καταχνιά που τα βουνά στο βάθος του τοπίου είχαν εξαφανιστεί. Οι προβλέψεις όντως δεν ήταν πολύ ευοίωνες για απόψε το βράδυ. Ωστόσο το κυνήγι ξεκίνησε κανονικά, με περίπου τον ίδιο αριθμό ατόμων όπως το προηγούμενο.

View attachment 288745 View attachment 288748 View attachment 288746
View attachment 288747 View attachment 288749 View attachment 288750


Καθόλη τη διάρκεια της νύχτας κάναμε στάσεις σε περίπου 3-4 διαφορετικά σημεία. Έτσι γίνεται συνήθως όταν δε σε βοηθάει ο καιρός, κυνηγάς τις “τρύπες” ανάμεσα στα σύννεφα, μπας και δεις κάτι. Στο αρχικό σημείο είχε τόσο πολύ αέρα που δε μπορούσαμε να σταθούμε καθόλου, ενώ λίγο μετέπειτα ξέσπασε και χιονοθύελλα! Μεταφερθήκαμε αλλού και ξεκίνησε το γνωστό κόνσεπτ: ανάβεις φωτιά να ζεσταθείς, πίνεις κάτι ζεστό και στρέφεις το βλέμμα στον ουρανό μέχρι να σε πονέσουν τα μάτια κι ο αυχένας από την πολλή προσπάθεια! Εκτός αν είσαι τυχερός και η Lady Aurora είναι σε μεγάλα κέφια και ο καιρός σύμμαχός σου. Απόψε εμάς δε μας ήθελε και πολύ. Με χίλια ζόρια το μόνο που καταφέραμε να δούμε ήταν η πράσινη σκιά που αχνοφαίνεται στις παρακάτω (χάλια ποιοτικά, συγγνώμη) φωτογραφίες.

View attachment 288751 View attachment 288752 View attachment 288753


Ακόμα κι όταν μεταφερθήκαμε σ' ένα ακόμα σημείο οι προσπάθειες απέβησαν άκαρπες. Σύννεφα παντού. Είχα πλέον συνειδητοποιήσει ότι η υπόθεση ΒΣ δεν είναι τόσο εύκολη όσο ενδεχομένως την είχα στο μυαλό μου. Η φύση έχει πάντα τους δικούς της κανόνες και οι συνθήκες εκεί πάνω στον Βορρά είναι πολύ απρόβλεπτες. Είχα ακόμα δύο βράδια διαθέσιμα στο Τρόμσο κι ενώ το πλάνο προ ταξιδιού δεν ήταν να κυνηγήσω το σέλας και τρίτη φορά (πολλά τα λεφτά γαρ), σαφώς και θα το δοκίμαζα πάλι την επόμενη, αφού αναζητούσα το κάτι φαντασμαγορικό. Η μέρα έκλεισε με μια ελαφριά απογοήτευση αλλά όχι απελπισία, τουλάχιστον όχι ακόμα.

Η ιστορία σου υπέροχη, τη διαβάζω μετά μανίας. Κάτι έπαθα βλέποντας τη φωτογραφία με τα σαλάμια... τι στο καλό, δεν μας λείπει η τροφή πια εδώ στην Ευρώπη. Καλά έκανες και την τράβηξες για να βλέπουμε τι γίνεται. Περιμένω τη συνέχεια με ανυπομονησία. Γράψε πριν έρθουν τα Χριστούγεννα, έτσι για δωράκι σε όλους εμάς!

 

[Katerinaboby]

Τελευταία ψάχνομαι κι εγώ για το Β.Σ. και άρχισα τις αναζητήσεις στο forum.Η πιο ωραία ιστορία που διάβασα για την συγκεκριμένη περιοχή! Σ΄ευχαριστούμε και αναμένουμε!

 

[Earth Citizen]

Τελευταία μέρα στο Τromso:

Ξημέρωσε λοιπόν η τελευταία γεμάτη μέρα που θα είχα στο Τρόμσο. Το πρώτο πράγμα που έκανα ήταν να ρωτήσω στη ρεσεψιόν του Hostel αν υπήρχε θέση για το σημερινό κυνήγι του ΒΣ. Είχα αποφασίσει να πάω για 4η(!) φορά, είχα γίνει εντελώς εμμονική με το θέμα αυτό. Δεν είχα ικανοποιηθεί με κείνο το λίγο που είχα δει την πρώτη μέρα, ήθελα να δω φουλ show στον ουρανό, όπως το είχα στο δικό μου μυαλό! Προς μεγάλη μου έκπληξη ακούω ότι δεν υπάρχει διαθεσιμότητα και στην πορεία διαπιστώνω ότι αυτό λογικά συμβαίνει επειδή υπήρχε πρόγνωση για έντονη δραστηριότητα εκείνο το βράδυ (για τους γνώστες, δείκτης Kp=6!). Ο καιρός βέβαια, για ακόμα μία φορά δεν φαινόταν να θέλει να μας κάνει τη χάρη καθώς πάλι δεν προμηνυόταν καλός για το βράδυ. Αλλά είπαμε, η εμμονή είναι εμμονή, οπότε έπρεπε να βρω εναλλακτική λύση για το τουρ. Άρχισα την αναζήτηση στο διαδίκτυο και χρειάστηκε να πάρω και 2-3 τηλέφωνα σε διαφορετικές εταιρίες μέχρι να τα καταφέρω. Τους τελευταίους τους παρακάλεσα πάρα πολύ να μου βρουν θέση και όντως μου βρήκαν μετά από λίγη προσπάθεια, καθώς έβαλαν έξτρα δρομολόγιο van. Αφού λοιπόν το κανόνισα κι αυτό και μου έφυγε το άγχος, ξεκίνησα τη μέρα μου στην πόλη.

Σήμερα το πρόγραμμα είχε επίσκεψη στο τελεφερίκ καθώς και στον καθεδρικό ναό. Πιο πριν έκανα ωστόσο κι έναν περίπατο προς το Polaria, το οποίο είναι το πιο βόρειο ενυδρείο του κόσμου κι έχει ομολογουμένως ενδιαφέρουσα αρχιτεκτονική. Μπήκα μόνο μέχρι τον προθάλαμο να ρίξω μια ματιά και συνέχισα την πορεία μου προς την άλλη πλευρά της πόλης, διασχίζοντας τη γέφυρα.




Παρακάτω μία υπενθύμιση του πόσο βόρεια βρισκόμαστε ήδη και πόσο πιο κοντά στον Βόρειο Πόλο είναι ο επόμενος προορισμός, δηλαδή τα νησιά Svalbard.



Ο καιρός το μεσημέρι ήταν πολύ καλός (μόνο τα βράδια φαίνεται τον πιάνουν οι κακές του!), με λιακάδα ανά τακτά διαστήματα και ελάχιστο κρύο. Ωστόσο, υπήρχε αρκετός αέρας τον οποίο αρχικά κατάλαβα όταν διέσχιζα τη γέφυρα και πολύ περισσότερο όταν έφτασα στην κορυφή με το τελεφερίκ. Η θέα προς την πόλη από την κορυφή ήταν φοβερή αλλά ο αέρας πραγματικά έκανε την παραμονή μου εκεί εξαιρετικά δύσκολη, οπότε δεν έμεινα πολύ, παρ' ότι ήθελα να περπατήσω και λίγο τριγύρω. Φυσούσε τόσο δυνατά που το χιόνι στο έδαφος παρασυρόταν από ψηλά προς τα χαμηλά σα μικρή χιονοστιβάδα! Το εισιτήριο ήταν αρκετά τσουχτερό (καθόλου πρωτότυπο για τη χώρα!), περίπου 20 ευρώ οι δύο διαδρομές. Όμως μου αρέσει τόσο πολύ να αγναντεύω σε σημεία με θέα, οπότε υπέκυψα!

Θέα από τη γέφυρα της πόλης:



Θέα από την κορυφή του τελεφερίκ:



Παίρνοντας τον δρόμο της επιστροφής προς το κέντρο της πόλης σταμάτησα και στον καθεδρικό ναό, ή αλλιώς Arctic Cathedral. Ένας αρκετά εντυπωσιακός και διαφορετικός ναός από το συνηθισμένο. Ωστόσο, μόνο εξωτερικά μου έκανε εντύπωση. Το εσωτερικό του ήταν αρκετά αδιάφορο κι ευτυχώς που πέτυχα την πρόβα ενός κονσέρτου οπότε έμεινα να ξαποστάσω και ν' ακούσω λίγη ωραία κλασική μουσική. Το μόνο άξιο αναφοράς είναι το βιτρώ που διακοσμεί τη μία πλευρά του ναού και είναι ένα από τα μεγαλύτερα στην Ευρώπη. Ανάλογα με το από ποια πλευρά πέφτει το φως του ήλιου πάνω στο γυαλί, αυτό φαίνεται από σχεδόν διάφανο μέχρι έντονα χρωματιστό, όπως δείχνουν οι φωτογραφίες. Να σημειωθεί ότι πληρώνεις είσοδο για να μπεις μέσα στο ναό (50NOK).


Έκανα μια σύντομη στάση και στο "πιο μικρούλι μπαρ του σύμπαντος", όπως αυτοπροσδιορίζεται, για ένα γρήγορο σνακ κι ακολούθησε ολιγόωρη ξεκούραση στο Hostel.


Αφού ξεκουράστηκα κι ετοίμασα κατιτίς να φάω στην κουζίνα, ντύθηκα έξτρα ζεστά και κατευθύνθηκα σε μια ωραία μπυραρία (Olhallen) που είχα σταμπάρει και με βόλευε κιόλας γιατί ήταν πολύ κοντά στο σημείο του αποψινού ραντεβού για το κυνήγι. Απόλαυσα μια ιδιαίτερη μπύρα που δε θυμάμαι τι ακριβώς ήταν αλλά σίγουρα θυμάμαι ότι είχε πολύ αλκοόλ, την ήπια αρκετά γρήγορα και με βάρεσε λίγο κατακούτελα! Ευτυχώς όμως δεν έχασα τον δρόμο μου, εμφανίστηκα στην ώρα μου στο ραντεβού και μάλιστα χωρίς να παραπατάω!


Το mini van για απόψε ήταν καλύτερο και πιο ευρύχωρο από αυτό του Hostel. Μέχρι και τηλεόραση είχε που θα έπαιζε στη συνέχεια βίντεο σχετικό με το ΒΣ. Όχι ότι μ' ενδιέφεραν βέβαια τα παραπάνω, εγώ ήθελα να το δω σε ζωντανή μετάδοση!

Λίγα λεπτά πριν ξεκινήσουμε λοιπόν κι ενώ όλοι είχαμε πάρει τις θέσεις μας, κάποιος από την εταιρία μας ανακοινώνει ότι εκείνη η βραδιά θα ήταν εξαιρετικά δύσκολη από άποψη καιρού, καθώς θα υπήρχε πολλή συννεφιά κι ενδεχομένως και ψιλόβροχο. Μας έδινε λοιπόν την ύστατη ευκαιρία να "παραιτηθούμε" της προσπάθειας και να πάρουμε πίσω τα χρήματά μας. Εκείνη τη στιγμή απογοητεύτηκε όλο μου το είναι γιατί σκέφτηκα ότι για να φτάνουν στο σημείο να το λένε αυτό η κατάσταση θα ήταν πολύ χάλια. Συνειδητοποίησα ότι μάλλον θα πήγαιναν άκλαφτα τα 1150ΝΟΚ που είχα δώσει αλλά τέτοια ώρα τέτοια λόγια...έδεσα τη ζώνη μου κ στρογγυλοκάθισα στη θέση μου. Για την ιστορία, κανείς δεν κατέβηκε από το van. Μέσα στην απογοήτευσή μας το ρίξαμε στην πλάκα κι ελπίζαμε όλοι ότι ο οδηγός θα κάνει το καλύτερο δυνατό να βρει ένα ξέφωτο. Γιατί εν τέλει, στην υπόθεση Βόρειο Σέλας, αυτό που κυνηγάς είναι πρωτίστως οι καθαροί ουρανοί.

Για να μην τα πολυλογώ, τα προγνωστικά έπεσαν μέσα και ήταν η χειρότερη βραδιά απ' όλες. Ξοδέψαμε συνολικά γύρω στις 4 ώρες να περιφερόμαστε από δω κι από κει, μπας και βρούμε καμιά τρύπα στον ουρανό και δούμε κάτι! Μπήκαμε μέχρι και σε Φινλανδικά εδάφη! Η κούρασή μου ήταν έκδηλη και γρήγορα μετατράπηκε σε εκνευρισμό. Δεν άντεχα άλλο να είμαι κλεισμένη στο van και να κυνηγάω μια ουτοπία. Μία μοναδική στάση κάναμε όλη τη βραδιά μήπως μας χαμογελάσει η τύχη, αλλά τίποτα. Πλήρης αποτυχία. Κι όσο σκεφτόμουν ότι μπορεί το σέλας όντως να υπήρχε και να οργίαζε εκεί πάνω, πίσω από τα πυκνά σύννεφα, απλά αυτά να μας το έκρυβαν, εκνευριζόμουν πιο πολύ. Έφαγα 4-5 κομμάτια κέικ από αυτά που μας προσέφεραν (πολλά τα νεύρα) και μπήκα πάλι στο όχημα για να γυρίσουμε πίσω.

Κοιμήθηκα αργά το βράδυ και το μόνο που με παρηγορούσε ήταν ότι την επόμενη μέρα θα πατούσα το πόδι μου στα Svalbard για να ζήσω πρωτόγνωρες περιπέτειες!

Επόμενος σταθμός λοιπόν, το απόλυτο λευκό! Στους -9, για αρχή.

 

[Earth Citizen]

Πτήση για τα Svalbard-αξιοσημείωτες πληροφορίες για τα νησιά

Η διάρκεια της πτήσης Τromso-Longyearbyen είναι περίπου 1.30 ώρα και η άφιξη στα νησιά ήταν προγραμματισμένη λίγα λεπτά μετά τις 14:00. Σχεδόν ποτέ δεν πληρώνω για να επιλέξω θέση στα αεροπλάνα αλλά σε αυτό το ταξίδι, επειδή ήθελα οπωσδήποτε παράθυρο σε τρεις συγκεκριμένες πτήσεις, το έκανα. Η μία φορά ήταν στο Όσλο-Τρόμσο (μπας και κάνει εμφάνιση το Βόρειο Σέλας, όπως κι έγινε) και οι άλλες δύο ήταν οι πτήσεις προς και από τα Svalbard, ώστε να τα απολαύσω κι από ψηλά. Μέχρι αυτό το ταξίδι η αγαπημένη μου θέα από αεροπλάνο ήταν αυτή της Γροιλανδίας, όταν πετούσα προς San Franscisco. Θυμάμαι με είχε πιάσει ένα δέος εκείνη τη στιγμή, αγναντεύοντας το λευκό τοπίο. Ωστόσο, οι εικόνες που αντίκρισα αυτή τη φορά, λίγο πριν την προσγείωση στο Longyearbyen, είναι συγκλονιστικές για μένα. Και μόνο η σκέψη ότι είμαι σε ένα τέτοιο άκρο του πλανήτη με έκανε να εκστασιάζομαι.





Έφτασα λοιπόν στον βορειότερο οικισμό (άνω των 1000 κατοίκων) του πλανήτη, ο οποίος έχει γεωγραφικό πλάτος 78 μοίρες. Ο Βόρειος Πόλος βρίσκεται μόλις 12 μοίρες μακριά!

Ακολουθούν μερικά στοιχεία που μου έχουν κάνει εντύπωση και αποδεικνύουν πόσο μοναδικό και ιδιαίτερο είναι αυτό το μέρος:
- Το Longyearbyen βρίσκεται πιο κοντά στον Βόρειο Πόλο παρά στην πρωτεύουσα της χώρας, το Όσλο.
- Δε χρειάζεται βίζα ή άδεια παραμονής προκειμένου να εργαστεί κάποιος εδώ κι αυτό συμβάλλει στο να κατοικούν πάρα πολλές διαφορετικές εθνικότητες στα νησιά (κάπου στις 30!). Κι όντως είναι εμφανής παντού αυτή η πολυπολιτισμικότητα. Η πιο πολυπληθής ομάδα είναι οι Ταϊλανδοί, τους οποίους πραγματικά τους συναντούσα παντού.
- Ο πληθυσμός των πολικών αρκούδων στα νησιά είναι πιο μεγάλος από αυτόν των ανθρώπων κι αν έχει σκοπό κάποιος να απομακρυνθεί από τους οικισμούς πρέπει να κουβαλάει μαζί του όπλο, καθώς δεν είναι απίθανη μια συνάντηση με το άγριο αυτό ζώο! Κάποιες φορές μάλιστα, αρκούδες έχουν κάνει την εμφάνισή τους ακόμα και μέσα στους οικισμούς. Λέγεται μάλιστα ότι γι' αυτόν τον λόγο οι κάτοικοι δεν κλειδώνουν τις εξωτερικές πόρτες των σπιτιών τους, ώστε να μπορέσει να βρει καταφύγιο κάποιος που βρίσκεται υπό τον κίνδυνο επίθεσης.
- Οι φήμες λένε ότι δε μπορείς να γεννηθείς ή να πεθάνεις στα Svalbard. Αυτό είναι αληθές κατά το ήμισυ. Οι έγκυες είθισται να μεταφέρονται στην ηπειρωτική χώρα λίγες βδομάδες πριν γεννήσουν, ώστε να έχουν πιο πλήρεις παροχές στα νοσοκομεία. Φυσικά, αν προκύψει γέννα στο νησί, θα την αναλάβει το τοπικό νοσοκομείο. Όσον αφορά τους θανάτους, λόγω του υπερβολικού ψύχους που επικρατεί, δεν επιτρέπονται οι ταφές σε φέρετρο, καθώς τα πτώματα δεν αποσυντίθενται πλήρως! Επομένως, τους ετοιμοθάνατους τους στέλνουν και πάλι στην ηπειρωτική Νορβηγία κι αν τυχόν πεθάνει κάποιος στο νησί τότε υποχρεωτικά ή αποτεφρώνεται ή στέλνουν τη σωρό για κανονική ταφή στην ενδοχώρα.
- Κοντά στο αεροδρόμιο του Longyearbyen βρίσκεται το Global Seed Vault (Παγκόσμια Τράπεζα Σπόρων) στο οποίο διαφυλάσσονται δεκάδες χιλιάδες διαφορετικά είδη σπόρων από βρώσιμα είδη φυτών από όλον τον κόσμο, τα οποία μπορούν να χρησιμοποιηθούν σε περίπτωση έκτακτης ανάγκης.
- Καθώς τα νησιά βρίσκονται σε τόσο ακραία θέση, εννοείται ότι λαμβάνουν χώρα τα φαινόμενα του ήλιου του μεσονυχτίου (περίπου από τέλη Απρίλη μέχρι τέλη Αυγούστου) και της πολικής νύχτας (μέσα Νοεμβρίου με τέλη Ιανουαρίου).
- Πολλοί πιστεύουν ότι όσο πιο βόρεια πάει κανείς τόσο καλύτερα είναι για να πετύχει το Βόρειο Σέλας. Ωστόσο αυτό δεν ισχύει έτσι ακριβώς. Τα νησιά παραείναι βόρεια και βρίσκονται πιο ψηλά από τη ζώνη του ΒΣ. Σαφώς και λαμβάνει χώρα το φαινόμενο γενικά, ωστόσο οι πιθανότητες είναι καλύτερες στην ηπειρωτική Νορβηγία. Παρ' όλα αυτά, τα Svalbard είναι το μοναδικό προσβάσιμο μέρος όπου μπορείς να πετύχεις το ΒΣ κατά τη διάρκεια της “ημέρας”, την περίοδο που επικρατεί η πολική νύχτα (επειδή υπάρχει έντονο σκοτάδι).

Αφού με υποδέχτηκε λοιπόν η παρακάτω γλυκύτατη αρκουδίτσα στον χώρο αφιξοαναχωρήσεων του μικρού αεροδρομίου, βγήκα έξω για να αναπνεύσω λίγο πολικό αέρα!


Το λεωφορείο που σε μεταφέρει στον οικισμό συγχρονίζεται πάντα με τις λιγοστές πτήσεις και σε περιμένει ακριβώς στην έξοδο του αεροδρομίου. Έπιασα πρώτη θέση κι ανυπομονούσα να ξεκινήσει! Έπρεπε να πάω γρήγορα στο Hostel και να ετοιμαστώ για την πρώτη μου δραστηριότητα, η οποία ήταν επίσκεψη σε Ice Cave!