Νορβηγία Solo στον Αρκτικό Κύκλο: Tromso με μία δόση από Svalbard!

[Earth Citizen]

Μια μικρή, χιουμοριστική παρένθεση εδώ, περί αρκούδων. Είχα διαβάσει το παρακάτω πριν το ταξίδι μου:

"Ιf it's brown lay down, if it's black fight back, if it's white goodnight" (εάν είναι καφέ πέσε κάτω, εάν είναι μαύρη κάνε αντεπίθεση, εάν είναι λευκή, καληνύχτα).

Δεν ξέρω βέβαια κατά πόσο ισχύει (!) αυτό, ωστόσο νομίζω είναι ένα καλό σχόλιο στο να τονίσει πόσο επικίνδυνη κι επιθετική είναι μια πολική αρκούδα. Αποτελεί το μεγαλύτερο σαρκοφάγο ζώο που ζει στη στεριά και συγκαταλέγεται στη λίστα με τα πιο θανατηφόρα ζώα του πλανήτη. Προσωπικά το βρίσκω πολύ επιβλητικό και όμορφο ζώο!

 

[Smaragda53]

κάποτε σε ρωτούσανε ευγενικά αν προτιμάς θέση σε παράθυρο ή διάδρομο, μετά σε βάζανε όπου θέλανε, τώρα πληρώνεις κι από πάνω για το παράθυρο? ΄Ελεος!

 

[Earth Citizen]

κάποτε σε ρωτούσανε ευγενικά αν προτιμάς θέση σε παράθυρο ή διάδρομο, μετά σε βάζανε όπου θέλανε, τώρα πληρώνεις κι από πάνω για το παράθυρο? ΄Ελεος!

Αν θες να έχεις τη θέση που επιθυμείς στα σίγουρα τότε είναι η μόνη λύση. Σε κάποιες εταιρίες πλέον σου δίνει αυτόματα το σύστημα μια τυχαία θέση ενώ σε άλλες μπορείς να επιλέξεις εσύ δωρεάν, όταν ανοίγει το online check-in, αλλά είναι πιθανόν να μη βρεις αυτή που θες.

 

[orestcrete]

Γκουχου-γκουχου...

 

[taver]

Γκουχου-γκουχου...

Εμ, τόσο κρύο στα Svalbard, την άρπαξες κι εσυ...

 

[Earth Citizen]

Γκουχου-γκουχου...

Κοίτα να δεις πού έπινα το κρασί μου μόλις τώρα...


(Οκ, μήνυμα ελήφθη)

 

[Earth Citizen]

Πρώτη μέρα στα Svalbard: Snowmobile+Ice cave!

Για τη διαμονή μου στο Longyearbyen επέλεξα το μοναδικό Hostel/Ξενώνα που υπήρχε, το Gjestehuset 102. Έκλεισα ένα κρεβάτι σε 4κλινο κοιτώνα με 50 ευρώ το βράδυ (το δεύτερο πιο ακριβό hostel που έχω μείνει ποτέ, μετά από αυτό στο Τρόμσο). Αφού έκανα την κράτηση συνειδητοποίησα ότι απείχε γύρω στη μισή ώρα περπάτημα από το “κέντρο”, ήταν ένα από τα τελευταία κτίρια της πόλης. Ξαφνικά προβληματίστηκα λίγο με διάφορα που διάβαζα στο ίντερνετ, ότι μπορεί να πετύχεις πολική αρκούδα ακόμα και μέσα στον οικισμό και ότι η συγκεκριμένη διαδρομή είναι λίγο ερημική σε κάποια σημεία και μ' έπιασε ένα άγχος ότι ίσως το περπάτημα εκεί δεν είναι ασφαλές! Είχα μετά και τον @taver (που είχε μείνει εκεί κοντά και κείνος στο δικό του ταξίδι) να μου λέει ότι από κείνο το σημείο του Hostel κι έπειτα θέλεις όπλο για να κυκλοφορείς, ε, καταλαβαίνετε, δε με βοήθησαν και πολύ αυτές οι σκέψεις! Επειδή όμως δεν υπήρχε περίπτωση να αυξήσω-κατά πολύ-το μπάτζετ μου για να μείνω πιο κεντρικά, απλά αποφάσισα να περιορίσω στο ελάχιστο τη μετακίνηση μου ως πεζή. Με το πρόγραμμα που έβγαλα τα κατάφερα πολύ καλά, έκανα τη διαδρομή μόνο μία φορά, κατά τη διάρκεια της μέρας. Εννοείται πως εν τέλει αποδείχθηκε ότι οι φόβοι μου ήταν εντελώς αβάσιμοι κι υπερβολικοί. Η τοποθεσία ήταν μια χαρά και το Hostel γενικά το προτείνω, ήταν πολύ καλό (κι έχει και ιδιωτικά δωμάτια).

Το λεωφορείο από το αεροδρόμιο έκανε στάση σχεδόν έξω από το κτίριο. Στη ρεσεψιόν με υποδέχτηκε μια χαμογελαστή Ταϋλανδέζα και αφού ολοκληρώσαμε τα διαδικαστικά βρέθηκα στο δωμάτιό μου. Τι χαρά, ήταν άδειο και θα παρέμενε έτσι μέχρι το επόμενο βράδυ!


Θέα από το παράθυρό μου:


Και από την κουζίνα του Hostel:


Έφαγα κάτι πρόχειρο και γρήγορο για μεσημεριανό κι ετοιμάστηκα για την πρώτη μου δραστηριότητα: επίσκεψη σε Ice Cave με Snowmobile! Το βαν της εταιρίας Arctic Adventures ήταν κανονισμένο να με παραλάβει σε λίγα μόλις λεπτά.

Το τουρ κόστισε 790NOK (περίπου 75€) και ξεκινούσε από τα γραφεία τους. Μας έκαναν μια σύντομη εισαγωγή και στη συνέχεια μας έδωσαν τον απαραίτητο εξοπλισμό: ολόσωμη στολή, κράνος, γάντια, μπότες και φακό κεφαλής για το εσωτερικό της σπηλιάς (ήμασταν κάπου 5-6 άτομα συνολικά).

Έτοιμη για την περιπέτεια!


Πρώτη φορά οδηγούσα snowmobile και παρ' όλο που στην αρχή ανησυχούσα κάπως για το πώς θα είναι, ένιωσα αμέσως άνετη, ήταν πολύ ωραίο! Κι είναι πολύ εύκολο στην οδήγηση, το μόνο που χρειάζεται είναι λίγη προσοχή με την ισορροπία σου στις στροφές (όχι, δεν έπεσα πουθενά!).

Έπειτα από περίπου 5χλμ πορείας φτάσαμε στο σπήλαιο, στον παγετώνα Longyear. Ομολογώ ότι εξεπλάγην με το πόσο μικρούλα και κρυμμένη ήταν η είσοδός του! Ήρθε λοιπόν η στιγμή να εισέλθουμε σε έναν άλλον κόσμο, εντελώς παγωμένο και άκρως κλειστοφοβικό!



Εν συντομία, τα ice caves σχηματίζονται όταν το χιόνι, που λιώνει στην επιφάνεια το καλοκαίρι, βρίσκει τρόπο να εισχωρήσει μέσα στον παγετώνα μέσω σχισμών και καναλιών ροής οπότε και δημιουργούνται οι διάφοροι διάδρομοι και τα “δωμάτια” του σπηλαίου. Αποτελούν μια πολύ καλή πηγή πληροφοριών για τους ειδικούς, καθώς οι στρώσεις στο εσωτερικό τους αποτυπώνουν μέρος της ιστορίας ενός παγετώνα, ο οποίος μπορεί να υπάρχει για μερικές εκατοντάδες ή και χιλιάδες χρόνια. Ανάμεσα στον πάγο των τοιχωμάτων μπορείς να δεις από εγκλωβισμένο αέρα, με τη μορφή φυσαλίδων, μέχρι και χώμα ή μέρη φυτών ακόμα κι από την εποχή που σχηματίστηκε ο παγετώνας. Άρα βλέπεις ουσιαστικά μια εικόνα του παρελθόντος!

Αφού περάσαμε λοιπόν την είσοδο του σπηλαίου βρεθήκαμε σε ένα μικρό κυκλικό χώρο, περιτριγυρισμένο από χιόνι και πάγο. Eκεί μας περίμενε μια ακόμα πιο μικρή τρύπα στο έδαφος, όπου υπήρχε μια σκάλα για να κατέβουμε πιο κάτω.



Κάποιοι είχαν ήδη αρχίσει να αισθάνονται ανήσυχοι με το όλο εγχείρημα! Είναι φανερό κι από τις εικόνες ότι το μέρος αντενδείκνυται εντελώς για τους κλειστοφοβικούς. Ακόμα κι εγώ που δεν είμαι, κάποια στιγμή αισθάνθηκα περίεργα σκεπτόμενη πού βρίσκομαι και τι θα γίνει αν όλο αυτό, ας πούμε, ξαφνικά καταρρεύσει! Η εμπειρία όμως ήταν μοναδική, ειδικά όταν σ' ένα σημείο σβήσαμε τους φακούς μας και μείναμε για λίγα λεπτά απόλυτα σιωπηλοί στο απόλυτο σκοτάδι. Η αίσθηση ήταν απόκοσμη!









Αν και στα περισσότερα σημεία μπορούσες να περπατήσεις κανονικά, υπήρχαν και κάποια όπου έπρεπε όχι απλά να σκύψεις, αλλά κυριολεκτικά να συρθείς στο έδαφος. Άξιζε και με το παραπάνω όμως!



Βγαίνοντας από το σπήλαιο απολαύσαμε για λίγο την υπέροχη θέα προς την πόλη και τα βουνά απέναντί της κι επιστρέψαμε πίσω στα γραφεία της εταιρίας.


(σημείωση: από αυτό το σημείο κι έπειτα, ορισμένες φωτογραφίες θα έχουν δυστυχώς κάποια σημαδάκια από σκόνη/σωματίδια, τα κληρονόμησε η κάμερα μάλλον από το σπήλαιο και δεν τις έχω επεξεργαστεί. Ευτυχώς επισκευάστηκε όταν γύρισα Ελλάδα, γιατί ήταν και δανεική!)

Αφού με γύρισαν στη συνέχεια πίσω στο Hostel ανασυντάχθηκα για λίγο και βγήκα πάλι έξω. Το πρόγραμμά μου έλεγε δείπνο στο Coal Miners' Cabins, το οποίο ήταν σχεδόν απέναντι από εκεί που έμενα. Τώρα πλέον είναι ξενοδοχείο με ένα ωραίο εστιατόριο/bar αλλά ακριβώς μετά τον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο αποτέλεσε κατοικίες των εργατών των ορυχείων της περιοχής. Με διευκόλυνε πολύ η ύπαρξή του καθώς δε χρειαζόταν να κατέβω στο κέντρο της πόλης εκείνο το βράδυ. Με μόνο 27€ (άτιμη Νορβηγία) απόλαυσα τα εικονιζόμενα κι επέστρεψα στο δωμάτιό μου για νυχτερινή ξεκούραση.

 

[Sassenach77]

Κάλιο αργά παρά ποτέ!!! Αγαπημένος αρκτικός κύκλος Αναμένω.....

 

[Earth Citizen]

Κάλιο αργά παρά ποτέ!!! Αγαπημένος αρκτικός κύκλος Αναμένω.....

Όχι απλά αγαπημένος, θα έλεγα μαγικός για μένα. Με μαγνήτισε και θέλω να πάω ξανά

 

[Sassenach77]

Με μαγνήτισε και θέλω να πάω ξανά

Απόλυτα κατανοητό!!! Αγαπάμε κρύο, πάγους, χιόνια και δεν συμμαζεύεται

 

[mariath]

Όχι απλά αγαπημένος, θα έλεγα μαγικός για μένα. Με μαγνήτισε και θέλω να πάω ξανά

Και μας μας μαγνήτισε και θέλουμε τη συνέχεια της ιστορίας!

 

[Dina Z]

@Earth Citizen μάλλον μας ξέχασες!