Ηνωμένο Βασίλειο Road trip - Scotland

[mpiftex]

Έχεις κανει ένα ολόκληρο travelstories να περιμένει πως και πως κάθε νέο σου κεφάλαιο!! Μπράβο Ζαχαρούλα!

 

[Zacharoula]

Ζαχαρουλα μπορω να σε ρωτησω ποσο περιπου σας πηγε ολη η εκδρομη?περιπου.Και κατι αλλο στην παλια πολη πηγατε που ειναι υπογεια απο οτι εχω ακουσει?

θα στα πω αναλυτικά μιας κι ενδιαφέρεσαι να κάνεις κι εσυ αυτό το ταξίδι.
Αλλωστε για αυτο είμαστε όλοι εδώ...

Τα εισιτήρια με την Εasyjet στοίχισαν 250 ευρώ ανά άτομο,πήγαινε έλα.
Η ενοικίαση του αυτοκινήτου για 7 μέρες,στοίχισε 85 ευρώ το άτομο.Κάναμε περίπου 1100 μίλια και το πετρέλαιο στοιχισε περίπου 40 λίρες ανά άτομο (ίσως να λέω και πολύ).
Διανυκτερεύσεις,φαγητό,εισιτήρια μουσείων,δώρα και γενικά προσωπικά έξοδα περίπου στα 900 ευρώ.

Συνολικά και χονδρικά: 1300-1400 ευρώ ανά άτομο.

Στην παλιά πόλη όχι δεν πήγαμε.Που ακριβώς είναι?Δεν το έχω ακούσει.Με βοηθάς λίγο?

 

[Zacharoula]

Έχεις κανει ένα ολόκληρο travelstories να περιμένει πως και πως κάθε νέο σου κεφάλαιο!! Μπράβο Ζαχαρούλα!

Μήπως να παρατήσω το σχέδιο και να το γυρίσω στην συγγραφή?Θα με στηρίξεις mpiftex?θα αγοράζεις τα βιβλία μου???!!

 

[mpiftex]

Μήπως να παρατήσω το σχέδιο και να το γυρίσω στην συγγραφή?Θα με στηρίξεις mpiftex?θα αγοράζεις τα βιβλία μου???!!

Αμέ! Αλλά μη το παρατήσεις το σχέδιο, μπορείς να το κάνεις εικονογραφημένο! Και μετά θα το κάνουμε και ταινία. Ο Def ήδη ζήτησε να κάνει τη σκηνοθεσία! Μια χαρά!
Περιμένουμε τη συνέχεια!

 

[Defkalion]

Θα αναλάβω και την έκδοση του βιβλίου, published by travelstories

 

[Zacharoula]

Θα αναλάβω και την έκδοση του βιβλίου, published by travelstories

Τα δικαιώματα μου παρακαλώ.

 

[varsa]

Μήπως να παρατήσω το σχέδιο και να το γυρίσω στην συγγραφή?Θα με στηρίξεις mpiftex?θα αγοράζεις τα βιβλία μου???!!

ζαχαρουλα, ορμα!!!! ποιο πολλα θα βγαζεις μαλλον και θα σκοτωνεσαι λιγοτερο... κι εμεις θα διαβάζουμε, οκ????

 

[Zacharoula]

ζαχαρουλα, ορμα!!!! ποιο πολλα θα βγαζεις μαλλον και θα σκοτωνεσαι λιγοτερο... κι εμεις θα διαβάζουμε, οκ????

Ε,καλα!αυτό εννοείται!!!Γίνεται χωρίς εσάς τίποτα??Δεν γίνεται...

 

[Zacharoula]

Part 10.

Είχε έρθει κιόλας η Τετάρτη...
Περνούσαν οι μέρες χωρίς να το καταλαβαίνουμε...Το περίεργο συναίσθημα της επερχόμενης επιστροφής, είχε ήδη αρχίσει να φωλιάζει μέσα μας αλλά κανείς δεν το σχολίαζε. Είχαμε άλλωστε ακόμα 3 γεμάτες μέρες ,μαζί με την Τετάρτη, που μόλις ξεκινούσε...
Εκείνο το πρωί ξυπνήσαμε στις 06.30. Ακόμα μία φορά, ετοιμάσαμε τις βαλίτσες μας, προετοιμάσαμε τους εαυτούς μας και μπήκαμε στο αυτοκίνητο αποχαιρετώντας το Ιnverness.
Θα ξεκινούσαμε το ταξίδι στην καρδιά των Highlands...
Πήραμε τον επαρχιακό δρόμο Β862 και όχι την εθνική. Είχαμε πληροφορηθεί πως ο συγκεκριμένος δρόμος ,είναι απο τους ομορφότερους της Σκωτίας. Πόσο δίκιο είχαν!
Δρόμος στενός, γεμάτος στροφές...Πανύψηλα δέντρα αριστερά και δεξιά που σχημάτιζαν καμάρες μεταξύ τους. Δεκάδες καταπράσινα δέντρα στην σειρά, τόσο πυκνά και ζωντανά, σκοτείνιαζαν την ατμόσφαιρα και τον δρόμο και σχημάτιζαν πύλη για να περάσουμε.
Ο δρόμος σταματάει και αρχίζει το δάσος. Στη μέση αυτού,οι καταράκτες Foyers. Lower and Upper Foyer.
Περπατώντας, φτάσαμε στην γέφυρα που βρισκόταν πάνω απο τον Lower Foyer. Στεκόμασταν στη μέση του δάσους, κοιτάζαμε κάτω και βλέπαμε το ποτάμι που σχηματίζονταν απο τα ήσυχα νερά του μικρού καταράκτη. Κοιτάζαμε πάνω και βλέπαμε τα δέντρα που μας περικύκλωναν. Μείναμε για λίγο και ύστερα πήραμε το μονοπάτι για τον Upper Foyer...
Κατεβήκαμε τα ξύλινα και μουσκεμένα απο την βροχή απότομα σκαλάκια και φτάσαμε στο σημείο του Upper Foyer. Ένας μεγάλος καταράκτης που μέσα απο τα δέντρα ξέβραζε τα νερά του με τόση δύναμη που δημιουργούσαν βροχή όταν "έσκαγαν" κάτω. Τα πόδια μας χώθηκαν στις λάσπες, οι σταγόνες της "βροχής" έρχονταν πάνω μας και ο θόρυβος του αφρισμένου νερού πιο δυνατός και απο τις φωνές μας.
Πήραμε το μονοπάτι ανηφορικά και ξαναβγήκαμε στο σημείο όπου μας περίμενε το αυτοκίνητο.
Πήραμε τον δρόμο για την πόλη Fort Augustus, την πόλη που γέννησε την Νessie και που στο κέντρο της κυριαρχεί τμήμα του Caledonian Canal. Εκεί χαζέψαμε τον τρόπο με τον οποίο το νερό του ποταμου και το νερό της Loch Ness, λειτουργούν σαν συγκοινωνούντα δοχεία και γίνονται για λίγο ένα. Γελάσαμε με τις ιστορίες για το τερατάκι, βγάλαμε φωτογραφίες μαζί του, απολαύσαμε έναν καφέ στο χέρι κοιτώντας την λίμνη και φύγαμε...
Διασχίσαμε την Loch Gary,την Loch Cluan και πήραμε τον περιφερειακό Α87.

 

[Zacharoula]

Part 11.

Άρχισε η μαγεία...
Στα μάτια μας μπροστά, ξεφύτρωναν βουνά που όσο πλησιάζαμε, πλησίαζαν και αυτά. Περάσαμε μέσα απο τα Five Sisters και πηγαίναμε...όλο πηγαίναμε...
Αυτά ήταν τα πραγματικά Ηighlands.
Όπως τα είχαμε φανταστεί, όπως τα βλέπαμε στις ταινίες και ονειρευόμασταν κάποια στιγμή να τα δούμε και απο κοντά...
Και να, τώρα τα βλέπαμε να μας "πλακώνουν".
Υψίπεδα βουνά το ένα δίπλα στο άλλο, το ένα να σκεπάζει το άλλο. Ούτε ένα δέντρο πάνω τους παρά μόνο ενα χρυσοπράσινο χορτάρι. Κάθε είκοσι μέτρα, μικρά ρυάκια κυλούσαν απο τις κορυφές τους και ενώνονταν όλα μαζί στους πρόποδες.
"Δώστε μου μια καλύβα και αφήστε με να ζήσω εδώ για πάντα", σκεφτόμουν.
"Τί είναι αυτό?Που βρισκόμαστε ρε παιδια?" ,φώναζε ο Κώστας και η Χριστίνα.
Οι φωτογραφικές πήραν φωτιά, οι κάμερες δεν έκλεισαν ούτε στιγμή και όμως τίποτα δεν μπορεί να αποδόσει πραγματικά, αυτό που αντικρίζαμε...
Λένε πως μία εικόνα αξίζει χίλιες λέξεις. Εγώ απο την άλλη λέω : Ηιghlands,ακόμα και χίλιες εικόνες δεν θα είναι ποτέ αρκετές.
Με την καρδιά μας σφιγμένη και τα μάτια μας γεμάτα, κατευθυνθήκαμε προς το EILAN DONAN CASTLE. Το αρχαιότερο κάστρο της Σκωτίας. Χτίστηκε τον 13ο αιώνα για να προστατεύει την περιοχή του Κιntail απο τις επιδρομές των Vikings οι οποίοι είχαν αιχμαλωτίσει-λεηλατίσει το Βόρειο τμημα της Σκωτίας. Πολλές φορές ''έπεσε" όμως πάντα κατάφερνε να σταθεί στο ύψος του και να ξαναγεννηθεί απο τις στάχτες του ανα τους αιώνες. Οι εσωτερικοί του χώροι ήταν αρκετά καλοδιατηρημένοι, αντικείμενα πολεμιστών όπως κράνη, σπαθιά ακόμα και τούφες μαλλιών, βρίσκονταν ερμητικά κλεισμένα σε τζαμαρίες. Τοπ χώρος η κουζίνα, όπου κέρινα ομοιώματα αναπαριστούσαν την διαδικασία του μαγειρέματος μιας τυπικής ημέρας. ΄Ήταν τόσο "ζωντανά" που περιμέναμε την στιγμή να μας μιλήσουν...

 

[Zacharoula]

Part 12.

Έχει πέσει ο ήλιος...Κουρασμένοι πια, παίρνουμε τον δρόμο για την πόλη Fort William. 'Επειτα απο μιάμιση ώρα, ήμασταν εκεί και ψάχναμε για ακόμα ένα b n ' b, αυτή τη φορά στους όχθες της Loch Lιnnhe.
Bρίσκουμε την γλυκήτατη και ευγενέστατη κ.Cathrine St. η οποία αγαπούσε πολύ την Ελλάδα (το δωμάτιο μου ήταν διαμορφωμένο με βάση την αρχαία Ελλάδα), μας δίνει τα κλειδιά, αφήνουμε τα πράγματα μας και όπως κάθε φορά, έτσι και τώρα, βγαίνουμε έξω για να γνωρίσουμε και αυτή την πόλη.
Η πόλη λοιπόν, ήταν παραπάνω απο μυστηριώδης. Προκαλούσε μία αίσθηση φόβου και ανασφάλειας.
Συνολικά κυκλοφορούσαν δέκα άνθρωποι σκορπισμένοι εδώ κι εκεί ενώ τα καταστήματα ήταν ήδη κλειστά. Δεν ήταν αργά, ήταν μόλις 20.00.
Ανάμεσα στα καταστήματα, φυτρωμένο ένα νεκροταφείο σαν να ήταν εμπορικό. Περάσαμε την ανοιχτή πύλη του και μπήκαμε μέσα καθαρά απο περιέργεια. Ήταν μικρό, πολύ μικρό και παλιό. Στάθηκα δίπλα σε μια πλάκα όπου καιρός και χρόνος την είχαν διαβρώσει.
Με δυσκολία κατάφερα να διακρίνω το αντρικό όνομα του "ιδιοκτήτη" και μια ημερομηνία...1923.
Μεταβολή και πίσω!!!
Καθώς συνεχίσαμε να περπατάμε αμέριμνοι,γυρνάει ο Κώστας και μας λέει:
"Παιδιά, υπάρχουν δυο τύποι απο πίσω μας και μας κοιτάνε περίεργα"
"Τι τύποι βρε Κωστάκη?", ρωτήσαμε και γυρίσαμε διακριτικά να κοιτάξουμε.
"Να, εκείνος που φοράει την κουκούλα και ο φίλος του", απαντάει ο Κώστας.
"Ελα μώρε, δεν είναι τίποτα παρά μόνο η ιδέα σου", απαντάω εγώ κλασσικά, που δεν ξέρω καν πως είναι η αίσθηση του φόβου (και κακώς δηλαδη).
"Κάτσε να το τσεκάρουμε, ας κάνουμε πως κοιτάμε βιτρίνες", λέει ένα παιδί απο την παρέα.
Σταματούσαμε σε βιτρίνες και σε απόσταση 10 μέτρων απο πίσω μας, σταματούσαν κι εκείνοι. Αυτό έγινε 5 με 6 φορές. Καθίσαμε σε ένα παγκάκι και τους αφήσαμε να περάσουν μπροστά. Στάθηκαν σε μια ακόμα βιτρίνα δίπλα απο το παγκάκι. Ο ένας χάζευε και ο άλλος έκανε οτι μιλούσε στο κινητό αλλά κινητό δεν κρατούσε(!!!).
"Παιδία, σκύβουμε τα κεφάλια και τρέχουμε τώρα. Προσέχετε τις τσαντες και ΔΡΟΜΟΟΟΟ!!!" λέει ο Κώστας.
Σε δυο λεπτά ήμασταν μέσα στο αυτοκίνητο.
"Τί ήταν πάλι και αυτό!", έλεγαν όλοι ενώ εγώ συνέχιζα να λέω
" Ελα μωρέ, δεν νομίζω να ήταν κάτι".
Γυρίσαμε στα δωμάτια μας...ξεχάσαμε την κούραση και τους δύο μυστήριους τύπους.
Μας πήρε ο ύπνος έχοντας στα μάτια μας μόνο τις φρέσκες εικόνες των Ηιghlands και σαν νανούρισμα τον ήχο των καταρακτών που ακόμα είχε μείνει στα αυτιά μας.
Υπάρχει καλύτερος ύπνος απο αυτόν?!!!
Και ευτυχώς δεν ήταν όνειρο...

 

[trelokefalonitis]

ΑΠΛΑ ΤΕΛΕΙΑ

Τελεια ανεπαναλιπτη η ιστορια σου ζαχαρουλα πρεπει να περασατε υπεροχα πραγματα που δεν παιζει να ζησεις σε αλλο μερος του κοσμου.Οσον αφορα για την παλια πολη ειχα δει ενα dvd απο το περιοδικο icons για την σκωτια.Και ελεγε πως σε ενα καστρο στα χαιλαντς υπαρχει εισοδος που σε βγαζει στην παλια πολη την οποια ειχαν κλεισει γιατι ειχαν εμφανιστι διαφορα φαινομενα ξερεις τι...
Παιδικες φονες κα κλαινε και ουρλιαχτα τωρα βεβαια την ξαναανοιξαν για τι κοινο αλλα πας μονο με ξεναγο γιατι χανεσε πολυ ευκολα.Τωρα τι να σου πω αληθεια ψεμματα ειναι αγνωστο.