Ηνωμένο Βασίλειο Road trip - Scotland

[ΕΡΣΗ]

Ti thriller και αυτό βρε παιδί μου! Για ταινία τρόμου πάει! Λυκανθρώπους είδατε;

 

[Zacharoula]

Part 6.

Ολο το βράδυ σχεδόν δεν κοιμήθηκα...Στο διπλανό δωμάτιο, υπήρχε μία δεξαμενή με διοξειδιο του άνθρακα (κι όμως ναι!) η οποία όλο το βράδυ έκανε σαν τρένο.
Με τα χίλια ζόρια, ξύπνησαμε στις 07.00 και όλη η ομάδα συναντηθήκαμε στην αίθουσα του πρωινού τοοποίο ήταν όπως το είχαμε φανταστεί. Αυγά τηγανιτά και χτυπημένα, μπείκον, λουκάνικα, φασόλια και Haggis το οποίο όπως μας είπαν,γίνεται απο εντόσθια δίαφορων ζώων.(Οχι απλά δεν το δοκίμασα,δεν το μύρισα καν).
Η μέρα ήταν καλή, ο άσχημος καιρός και το πολύ κρύο είχαν υποχωρήσει και ο ήλιος έκανε σιγά σιγα την εμφάνιση του. Ό, τι πρέπει για την βόλτα στον ζωολογικό κήπο που είχαμε προγραμματίσει. Φτάνουμε στην είσοδο, πληρώνουμε το εισιτηριό μας και αρχίζουμε την περιπλάνηση...Ο κήπος ήταν τεράστιος. Μείναμε 3 ώρες και πάλι δεν καταφέραμε να τα δούμε όλα. Είχε κάθε λογής ζωάκι, πάνω απο 1.000 είδη με αποκορύφωμα τους πιγκουίνους. Πραγματικά, μας έκανε να ξεχάσουμε την περιπέτεια της προηγούμενης νύχτας...
Φεύγοντας απο τον Κήπο, το πρόγραμμα θα συνεχίζονταν με τη επίσκεψή μας στο περίφημο κάστρο του Εδιμβούργου. Η αλήθεια είναι πως μέχρι εκέινη τη στιγμή, δεν είχα εντυπωσιαστεί ιδιαίτερα απο την πόλη. Το κάστρο φαίνονταν απο κάθε σημείο της πόλης...Εμοιαζε επιβλητικό, κυρίαρχο όμως δεν το είχα "νιώσει" ακόμα....
Περνώντας μέσα απο το princess garden, πήραμε τον ανηφορικό δρόμο και όσο πλησίαζα κοντά του, τόσο πιο γρήγορα ήθελα να φτάσω...Στους πρόποδες του, δύο κτίρια αρχαιοελληνικής κατασκευής, με έκαναν να συγκινηθώ. Νational gallery of Scotland. Στάθηκα να τα φωτογραφίσω ενώ δίπλα μου περνούσαν 2 Ελληνες φοιτητές.Συγκίνηση...
Έπειτα απο δέκα λεπτά, φτάνουμε στον γνωστό δρόμο Royal Mile που περνάει κάτω απο κάστρο. Ένας δρόμος γεμάτος καταστήματα, κόσμο,ζ ωή. Φτάνουμε στην πύλη του κάστρου, βγάζουμε εισιτήριο και περνάμε την πύλη του...Έπειτα όμως από αυτό, πού να μπεις?
Υπήρχαν 30 διαφορετικές πόρτες...Κάθε πόρτα και μία ιστορία, κάθε ιστορία και μία πόρτα...Τις πήραμε με τη σειρά και όσες προλαβαίναμε. Ο χρόνος μας πίεζε καθώς είχαμε μόνο 2 ώρες μπροστά μας...Τι να προλάβεις να δείς?Θέλεις δυο μέρες για να το γυρίσεις!!! Βάλαμε ρόδες στα πόδια, ανοίξαμε φωτογραφικές και κάμερες και αρχίσαμε την περιπλάνηση μέσα στην καρδία του.
Το κτίριο που πραγματικά με ενθουσίασε-συγκίνησε-ανατρίχιασε, ήταν το "Prisons of War". Mία πόρτα που οδηγούσε σε ένα σκοτεινό μπουντρούμι...κατεβαίναμε και κατεβαίναμε σκάλες μέχρι που φτάσαμε σε ένα μικρό, υγρό και σκοτεινό χώρο. Ήταν οι φυλακές! Προδότες στρατιώτες, πειρατές, αιχμάλωτοι, μάγισσες φυλακίζονταν εκεί μέχρι να θανατωθούν με βασανιστήρια...
Στον τοίχο, η σκιά απο δύο φυλακισμένους που χόρευαν και τραγουδούσαν ..Φωνές απο ηχεία, έρχονταν στα αυτία μας και νιώθαμε σαν να ήταν όλα αληθινά, και οι μορφές και οι φωνές. Κρεμασμένα ρούχα σε σχοινιά και αιώρες απο τσουβάλια που κρέμονταν απο το ταβάνι, πάνω στα οποία κοιμόντουσαν. Τραπεζάκια με πιάτα που έμοιαζαν σαν να είχαν χρησιμοποιηθεί πρίν απο δέκα λεπτά.
Με έπιασε πλάκωμα και ασφυξία...έψαξα να βρώ την έξοδο.
Επιτέλους οξυγόνο!

 

[Zacharoula]

Η Σκωτία είναι μία πόλη φάντασμα...Σου δημιουργεί ένα μυστήριο που συνεχώς σε κυνηγάει..Τα ευτράπελα δεν λείπουν απο κανένα ταξίδι...όμως σε κάποια ταξίδια, αυτή η αίσθηση του μυστηρίου είναι πολύ ένονη.
Η περιγραφές μου δεν είναι υπερβολικές.Τις γράφω με την ειλικρίνεια των συναισθημάτων που μου δημιουργούσε κάθετι που αντίκριζα.
Γράφω και ανατριχίαζω ακόμα και τώρα που πέρασε.
Προσωπικά,αυτό το ταξίδι το λάτρεψα και έδωσα υπόσχεση να ξαναγυρίσω.

Η συνέχεια είναι λιγότερο thriller

 

[varsa]

βαλε και καμια φωτο βρε ζαχαρουλα μου, τωρα που ξε-τρομαξαμε...

 

[costas-christi]

Πολύ όμορφη η περιγραφή σου Ζαχαρούλα! Το μόνο που μπορούμε να πούμε στα σίγουρα για το ταξίδι αυτό σαν δύο άτομα που το ζήσαμε εκ των έσω με όλη την παρέα είναι ότι δεν υπερβάλλεις και πως, όσο κι αν αυτό φαίνεται αφύσικο σε όλους, η Σκοτία είναι ένας προορισμός γεμάτος μυστήριο!!! Τόσο μυστήριο που σε σαγηνεύει και σε αυθυποβάλλει να το αναπαραγάγεις ακόμα κι εκεί που ίσως δεν είναι τόσο έντονο... είναι ολόκληρη ένα μαγευτικό παραμύθι που όταν το διαβάσεις γίνεσαι κι εσύ αυτομάτως ένας από τους ήρωές του.

 

[Zacharoula]

Part 7.

Ξημέρωσε Δευτέρα. Θα αφήναμε πίσω μας την περιπέτεια με την φωτιά, το ξενοδοχείο φάντασμα και την πανέμορφη πόλη του Εδιμβούργου. Μείναμε μιάμιση μέρα, δεν το χορτάσαμε όπως θα θέλαμε όμως το ταξίδι θα συνεχίζονταν και είχαμε αρκετό δρόμο μπροστά μας.
Ξανά μέσα στο αυτοκίνητο, χυθήκαμε στους δρόμους με τον χάρτη-πολύτιμο οδηγό, στα χέρια. H μέρα θα ήταν γεμάτη, κουραστική και με αρκετές στάσεις.
Tελικός προορισμός της ημέρας, το μικρό και γραφικό χωρίο Pitlochry, όπου σίγουρα θα φτάναμε βράδυ.
Περάσαμε μέσω Firth of Forth (Forth bridge) και έπειτα απο μιάμιση ώρα περίπου, φτάνουμε στην όμορφη πόλη Perth. Ο καιρός είχε χαλάσει πάλι...Δεν έβρεχε αλλά ο ουρανός φαινόταν έτοιμος να "εκραγεί", είχε πολύ αέρα και πολύ κρύο. Η πόλη, μας άρεσε πολύ. Είχε έναν τεράστιο πεζόδρομο με μαγαζιά και καφετέριες, παραμυθένια κτίρια και κόσμο που έδειχνε ζωντανός και ευδιάθετος. Ηταν πόλη με ζωή και μας έφτιαξε αμέσως την διάθεση. Έπειτα απο 2 ώρες περίπου και αφού πήραμε καφέδες για το χέρι, έπρεπε να φύγουμε γιατί μας περίμενε το ομορφότερο (κατά την γνώμη μου) κάστρο της Σκωτίας. Μας περίμενε το Glamis castle στo χωριό Glamis της πόλης Αngus.
Eίχαμε σχεδόν φτάσει...Μαγεία!!!
Μόνο αυτό μπορώ να πώ και κάθε περιγραφή που θα μπορούσα να κάνω, σίγουρα θα το αδικούσε.
14.000 στρέμματα μπροστά στα μάτια μας... Φύση και Άνθρωπος δένουν και γίνονται ένα.
Τεράστια καταπράσινα κτήματα και δεκάδες πανέμορφες αγελάδες που ξάπλωναν και απολάμβαναν αυτό που οι άνθρωποι αδυνατούν. Ήρεμες και γαλήνιες σαν να μην είχαν αισθανθεί την παρουσία μας παρόλο που σχεδόν τις αγγίζαμε. Δρομάκια που οδηγούσαν σε παγκάκια για πικ νικ και δύο ρέμματα που έτρεχαν μέσα στα κτήματα. Στη μέση όλων, το θεόρατο Glamis castle που συμπλήρωνε το πάζλ της απόλυτης ομορφιάς.
Φυσικά μπήκαμε μέσα και σε λίγη ώρα άρχισε η ξενάγηση απο έναν γλυκήτατο κύριο, τον κύριο Wilson. To κάστρο χτίστηκε τον 15ο αιώνα και αποτελείται απο δέκα βασικά δωμάτια. Εκεί γεννήθηκε η Βασίλισσα Εlizabeth Bowes-Lyon, η κόρη της Princess Margaret και όλες οι ακόλουθες γενιές. Η εκκλησία του κάστρου χρησιμοποιέιται ακόμα και σήμερα απο τους απογόνους της οικογένειας, κάθε Κυριακή.
Πόλλοι μύθοι υπάρχουν γύρω απο το κάστρο...
Λέγεται πώς ένα βράδυ, η οικογένεια της βασίλισσας και κάποιοι καλεσμένοι τους, ενώ έπαιζαν χαρτιά, εμφανίστηκε ο δίαολος και τους ζήτησε μιά χάρη. Απο τότε, φημολογείται πως δεν έφυγε ποτέ απο αυτό το δωμάτιο. Επίσης, υπάρχει ένας ακόμα μύθος σχετικά με ένα παιδί της οικογένειας που γεννήθηκε παραμορφωμένο, πέθανε πολύ μικρό αλλά δεν έφυγε ποτέ απο το δωμάτιο του...

 

[Zacharoula]

Part 8.

Είχε μεσημεριάσει και έπρεπε να προλάβουμε ανοιχτό το μικρότερο αποστακτήριο ουίσκυ της Σκωτίας, το EDRADOUR DESTILLERY. Φτάνουμε μία ώρα πριν κλείσει και η υπεύθυνη κυρία είχε ήδη αρχίσει την τελευταία ξενάγηση μέσα στους χώρους. Την πήραμε απο πίσω και αφήσαμε τους εαυτούς μας να ρουφήξουν την έντονη μυρωδιά του βρασμένου κριθαριού. Αφού κάναμε τις ανάλογες αγορές και αφού είχε σουρουπώσει, πήραμε τον δρόμο που θα μας οδηγούσε πλεόν στο χωριό Pitlochry. Bρήκαμε ένα b n' b και βγήκαμε αμέσως για φαγητό. Είπαμε να πάμε κάπου καλά καθώς ήμασταν νυστικοί καθώς και κουρασμένοι. Έτσι λοιπόν, πήγαμε σε ένα εστιατόριο. Τί το θέλαμε όμως? Πληρώσαμε 100 λίρες και φάγαμε ποσότητες ανύπαρκτες.
Η ώρα ήταν 21.00 και είπαμε να κάνουμε βόλτα με τα πόδια στο χωριό...Βγαίνοντας απο το εστιατόριο, το απόλυτο σκοτάδι!
Όλα τα μαγαζιά ήταν κλειστά, δεν κυκλοφορούσε κυριολεκτικά ψυχή. Ένας άνθρωπος βρε παιδι μου! Τίποτα! Δεν υπήρχαν φώτα, δεν υπήρχε τίποτα. "Μα καλά, απο τώρα κοιμούνται?" είπαμε και απορήσαμε. Είχε αρχίσει το ψιλόβροχο και το μόνο που μας έμενε ήταν να γυρίσουμε στα δωμάτια. Αυτό ακριβώς και κάναμε. Κοιμηθήκαμε νωρίς καθώς η επόμενη μέρα θα μας έβρισκε πάλι στον δρόμο, πηγαίνοντας αυτή τη φορά σε μία πόλη, την πόλη Ιnverness...την πρωτεύουσα των Highlands...

 

[vagantos]

καλως ήρθες.
Για λέγε και τα υπόλοιπα (φρεσκότατα)...

 

[Zacharoula]

βαλε και καμια φωτο βρε ζαχαρουλα μου, τωρα που ξε-τρομαξαμε...

προσπάθησα να περάσω αλλά ήταν πόλυ μεγάλες και δεν τις έπαιρνε η φωτογραφική γκαλερύ..Πρέπει να τις μικρύνω..Ξέρει κανείς κανέναν εύκολο τρόπο??
πέρασα κάποιες στο προφίλ μου αλλά είναι λίγες και κυρίως προσωπικές.

 

[maredia]

Από το Picture Manager κανε resize (αν το έχεις) ή δεξί κλικ->Eπεξεργασία και resize για να αλλάξεις μέγεθος

 

[Defkalion]

Ζητώ τα δικαιώματα να κάνω τη σκηνοθεσία για το επερχόμενο θρίλερ

Για τις φωτογραφίες, μπορείς να χρησιμοποιήσεις το google picasa. Δες οδηγίες εδώ: http://www.travelstories.gr/showpost.php?p=8839&postcount=10

 

[marydim]

Πολύ όμορφη η ιστορία σου Ζαχαρούλα.
Από αυτές που σε κάνουν να ταξιδεύεις.
Για αλλαγή του μεγέθους των φωτογραφιών εκτός από το picasa που ανέφερε ο Defkalion χρησιμοποιώ και το Faststone Image Viewer.
Επιλέγεις ποιές φωτογραφίες θέλεις να αλλάξεις το μέγεθός τους, επιλέγεις το μέγεθος και με 2-3 κινήσεις ακόμα τα 2-3 mb γίνονται 100-200 kb και είναι έτοιμες να ανέβουν στην gallery του travelstories.
Θα το κατεβάσεις από www.download.com και είναι free.
Δίνω και την ακριβή διεύθυνση απ' όπου μπορείς να το κατεβάσεις για να μην ψάχνεις: http://www.download.com/FastStone-Image-Viewer/3000-2192_4-10324485.html?tag=mncol&cdlPid=10885987
Φυσικά, στο www.download.com θα βρεις και άλλα προγράμματα επεξεργασίας ψηφιακής εικόνας και μπορείς να διαλέξεις αυτό που σε ικανοποιεί καλύτερα.