Ηνωμένο Βασίλειο Road trip - Scotland

[Zacharoula]

Τελεια ανεπαναλιπτη η ιστορια σου ζαχαρουλα πρεπει να περασατε υπεροχα πραγματα που δεν παιζει να ζησεις σε αλλο μερος του κοσμου.Οσον αφορα για την παλια πολη ειχα δει ενα dvd απο το περιοδικο icons για την σκωτια.Και ελεγε πως σε ενα καστρο στα χαιλαντς υπαρχει εισοδος που σε βγαζει στην παλια πολη την οποια ειχαν κλεισει γιατι ειχαν εμφανιστι διαφορα φαινομενα ξερεις τι...
Παιδικες φονες κα κλαινε και ουρλιαχτα τωρα βεβαια την ξαναανοιξαν για τι κοινο αλλα πας μονο με ξεναγο γιατι χανεσε πολυ ευκολα.Τωρα τι να σου πω αληθεια ψεμματα ειναι αγνωστο.

σε ευχαριστώ πολύ!
πράγματι περάσαμε πολύ καλά.Τώρα το αν δεν "παίζει" να ζήσεις τόσο ωραία σε άλλο μέρος, δεν το γνωρίζω γιατί δεν έχω πάει και σε πολλά.
Πάντως,πιστεύω πως κάθε προορισμός είναι διαφορετικός και σε κάνει να ζείς τα "δικά του".
Το μόνο κάστρο των Highlands που πήγαμε ήταν το EILΕAN DONAN CASTLE.Δεν γνωρίζω αν υπάρχει κάποιο άλλο.Πράγματι,κάποιες πόρτες ήταν κλειστές και απαγορεύονταν η πρόσβαση.Ισως να είναι και το συγκεκριμένο κάστρο που αναφέρεις,δεν αποκλείεται.Θα βάλω τώρα μία φωτογραφία στο άλμπουμ του προφίλ μου και πες μου αν είναι αυτό λες (σε περίπτωση που το έχεις δεί).

Σε αυτό το σημείο,και μιας και το έφερε η κουβέντα,προχθές κοιτούσαμε τις φωτογραφίες μας και σε κάποιες που είχαμε βγάλει μέσα στο ξενοδοχείο-φάντασμα,υπήρχαν κάποιες περίεργες λάμψεις που δεν ήταν ούτε απο το φλας,ούτε απο την μηχανή.
Έμοιαζαν σαν αυτά τα φαντασματάκια που ενίοτε βγάζει ο Χαρδαβέλας στις εκπομπές του και που μόνο φωτογραφική ή κάμερα τα βλέπει.:roll:

Και για του λόγου το αληθές,δες και μόνος σου...
υπάρχουν και άλλες...

 

[trelokefalonitis]

GHOST

Κατι μου λεει οτι δεν εισασταν μονοι σας ζαχαρουλα καποιος κατι σας περιεργαζοταν αλλα ξεροντας οτι ειστε απο ΕΛΛΑΔΑ δεν τολμησε να επεμβει γιατι δεν θα εβρισκε ακρη με κανεναν σας.Ασε που μπορει να το διωχνατε εσεις αντι αυτο εσας.
Πλακα πλακα ψιλοφρικαλαιο ειναι τωρα να τα βλεπεις...
Τι σου ειναι ομως η Σκωτια εκει που αρχιζεις να φοβασαι το μυστηριο δεν μπορεις να ξεκολυσεις γιατι ειναι τελειο σαν ομορφια.

 

[Zacharoula]

Δεν έχεις και άδικο!
Εγώ εξακολουθώ να πιστεύω και θέλω να πιστεύω πως ήταν ...κάτι με το φλάς!Η Χριστίνα και ο Κώστας έμεναν σε εκείνο το δωμάτιο,οπότε ας μας πουν αν είχαν τίποτα παράξενες ενοχλήσεις!

Οτιδήποτε θες να με ρωτήσεις ,τώρα που τα έχω φρέσκα ακόμα,σχετικά με διαμονές ή οτιδήποτε,μη διστάσεις.Μιας και βλέπω οτι είναι το επόμενο σου ταξίδι...
Μ'ηπως να το ξανασκεφτείς????

 

[trelokefalonitis]

ΛΕΣ...

Σκεφτομαι μην μπει η κοπελα μου στο σαιτ και δει αυτα που γραφεις και οχι Σκωτια δεν παω αλλα ουτε απο το σπιτι δεν θα ξαναβγει.
Ενω εγω ο θαραλλεος δεν μασαω,Καλου κακου για ρωτα τον Κωστα και την Κριστι να σου πουν ολα καλα οταν κοιμοντουσαν η ακουγαν τιποτα θορυβους????:roll::roll::roll:
Ασε ζαχαρουλα πως και πως το περιμενω να φτασει εκεινη η ωρα.

 

[Zacharoula]

τι???

Ε τότε πάω αμέσως να σβήσω την ιστορία!
Ε όχι και να μην πας στον πολυπόθητο προορισμό σου για ένα τόσο δα φαντασματάκι και για μια-δυο περιπετειούλες!!

Χωρίς πλάκα τώρα,είμαι σίγουρη πως θα περάσετε τέλεια.Αξίζει με ΧΙΛΙΑ!!!!!!!!!!!!!!!!

 

[Zacharoula]

Part 13.

Οι μέρες πλέον μετρούσαν αντίστροφα...
Η ώρα 08.00, καθόμαστε στο ζεστό σαλόνι της κυρίας Cathrine και πίνουμε καφέ κοιτώντας απο το μεγάλο παράθυρο την Loch Linnhe, τον μουντό καιρό και την βροχή που μόλις άρχισε να πέφτει.
Στο διπλανό τραπέζι, κάθονταν ένα ηλικιωμένο ζευγάρι Αμερικανών που έπαιρνε το πρωινό του. Πιάσαμε την κουβέντα...
Συνταξιούχοι, γύρω στα 75, είχαν "νοικιάσει" έναν οδηγό-ξεναγό και έκαναν το γύρο της Ευρώπης ο οποίος άρχισε πριν δυο χρόνια. Φυσικά, είχαν έρθει και στην Ελλάδα όπου έμειναν δύο μέρες.
"Μακάρι στα 75 μου, να έχω την ζωντάνια τους και την δυνατότητα να κάνω το ίδιο" σκεφτόμουν ενώ εκείνοι μιλούσαν για τις διακοπές τους στην Σκωτία.
Η ώρα είχε περάσει...θα πηγαίναμε στο Ιsle of Skye. Ενα νησί που απέχει απο την Σκωτία μόλις 25 λεπτά με ferry boat.
Ξεκινάμε απο Fort William και μέσω Glenfinnan και Mallaig, σε μιάμιση ώρα βρισκόμασταν στην προβλήτα. Αρπάζουμε το ferry boat που σε κλάσματα δευτερολέπτου θα έφευγε και πιάσαμε τις πρώτες ελεύθερες θέσεις που βρήκαμε
μπροστά μας. Η κακοκαιρία, το κύμα, η βροχή και ο δυνατός αέρας δεν μας επέτρεπαν να απολαύσουμε τη διαδρομή μιας και το ferry πήγαινε σαν βάρκα. Μία αριστερά, μία δεξιά. Μία μπρός, μία πίσω. Τουλάχιστον είχαμε την χαρά να βρισκόμαστε στον Ατλαντικό.
Ουφ! Επιτέλους φτάσαμε και ας παραπατούσαμε. Και που φτάσαμε?!
Ο καιρός ήταν τόσο άσχημος που δεν μπορούσαμε να σταθούμε ούτε για δέκα λεπτά έξω απο το αυτοκίνητο. Για περπάτημα ούτε λόγος! Ο αέρας σε συνδυασμό με την βροχή, ήταν τόσο δυνατός που το μόνο που μας έμενε
ήταν να γυρίσουμε λίγο με το αυτοκίνητο, να βγάλουμε καμιά φωτογραφία τις ωραίες εικόνες που βλέπαμε μέσα απο τα τζάμια και να μπούμε στην πρώτη καφετέρια που βρήκαμε.
"Ασχημη μέρα διαλέξαμε για να έρθουμε", λέγαμε όλοι.
Τουλάχιστον πήραμε τη γεύση του.
Ηταν ένα ωραίο και καταπράσινο νησάκι με ζωντάνια και αρκετούς κατοίκους. Ωραία παραδοσιακά σπιτάκια και αρκετά καταστήματα για τις διαστάσεις του. Εκεί έκανα και τις περισσότερες αγορές μου.
Ίσως να το είχαμε ευχαριστηθεί περισσότερο αν ο καιρός ήταν καλύτερος.Σίγουρα θα πηγαίναμε να δούμε και το ηφαίστειο για το οποίο λέγεται πως είναι το ομορφότερο σημείο του νησιού. Από το κέντρο του νησιού, απείχε μόλις 35 λεπτά.
Στην απόπειρα μας να χαράξουμε τον δρόμο προς αυτό, ο αέρας "έπαιρνε" το αυτοκίνητο και η βροχή έγινε χαλάζι..
"Παιδιά αφήνουμε το ηφαίστειο και γυρνάμε πίσω. Μου φεύγει το αυτοκίνητο."
Το παιδί απο την παρέα που οδηγούσε, είχε ήδη αρχίσει να ζορίζεται στο να κρατήσει το αυτοκίνητο σταθερό στην πορεία του.
Φυσικά, κανένας μας δεν έφερε αντίρρηση αφού όλοι πλέον είχαμε αρχίσει να τρομάζουμε απο τις καιρικές συνθήκες σε συνδυασμό με τις απότομες στροφές.

Στο νησί μείναμε κάτι παραπάνω απο τρείς ώρες. Πήραμε τον δρόμο προς την προβλήτα και σε λίγη ώρα βρισκόμασταν πάλι μέσα στο Ferry boat, της επιστροφής αυτή τη φορά.
Όταν επιστρέψαμε στο Fort William,ε ίχε κίολας πάει απόγευμα. Τελικά το νησί, μας είχε πάρει όλη την ημέρα.
Περιπλανηθήκαμε στην πόλη για ακόμα ένα δεύτερο απόγευμα και καταλήξαμε νωρίς το βράδυ στο ξενοδοχείο.
Μαζευτήκαμε στα δωμάτια μας και φτιάξαμε τις βαλίτσες μας.
Έμενε ακόμα μία μέρα...
Την τελευταία μέρα μας, θα την περνούσαμε στην Γλασκώβη...

 

[AleGE]

Ζαχαρούλα μπράβο σας , στο ταξίδι σας πρέπει να περάσατε απίστευτα ωραία και οφείλω να ομολογήσω ότι σχεδόν σας ζηλεύω .

Το ταξίδι αυτό εδώ και χρόνια ήταν μια πρόκληση για μένα , αλλά μετά το διάβασμα της ταξιδιωτική σου ιστορίας στη σκέψη μου περιτριγυρίζουν μαγευτικές εικόνες από μέρη που με καλούν να τα επισκεφτώ…….. και πραγματικά δεν ξέρω πώς να αντισταθώ .

Περιμένω ανυπόμονα την συνέχεια

 

[Zacharoula]

Ζαχαρούλα μπράβο σας , στο ταξίδι σας πρέπει να περάσατε απίστευτα ωραία και οφείλω να ομολογήσω ότι σχεδόν σας ζηλεύω .

Το ταξίδι αυτό εδώ και χρόνια ήταν μια πρόκληση για μένα , αλλά μετά το διάβασμα της ταξιδιωτική σου ιστορίας στη σκέψη μου περιτριγυρίζουν μαγευτικές εικόνες από μέρη που με καλούν να τα επισκεφτώ…….. και πραγματικά δεν ξέρω πώς να αντισταθώ .

Περιμένω ανυπόμονα την συνέχεια

Σε ευχαριστώ πολύ Γίωργο.
Μην αντισταθείς καθόλου!
Θα περάσεις πολύ όμορφα γιατί όντως είναι πρόκληση!

 

[Zacharoula]

Part 14.

Η τελευταία μας μέρα στην Σκωτία, είχε κίολας έρθει.Όταν περνάς καλά,ο χρόνος κυλάει σαν νερό.
Οταν πάλι θέλεις να περάσει,δεν περνάει με τίποτα.Τί κακό και αυτό!
Ήταν κίολας Παρασκευή.
Θα αφήναμε πίσω μας την επαρχία της Σκωτίας και θα πηγαίναμε στην πόλη της Γλασκώβης όπου ήταν και ο τελευταίος μας προορισμός.
Αποχαιρετίσαμε την κυρία Cathrine,πήραμε το τελευταίο μας Σκωτσέζικο πρωινό και ξεκινήσαμε το τελευταίο μας ταξίδι στους δρόμους της Σκωτίας.
Ο καιρός που συνέχιζε να είναι βροχερός και το συναίσθημα της επιστροφής,μας έκαναν ήδη να μελαγχολούμε.
Μέσω Loch Lomond,Glencow και Tarbet,φτάνουμε στο χωριό Arrochard και αρχίζουμε να ψάχνουμε το αρχαίο νεκροταφείο των Vikings.Γυρίσαμε όλο το χωριό αλλά το νεκροταφείο δεν το βρήκαμε πουθενά.
Κάποιο λάθος κάναμε,κάποιον δρόμο παραλείψαμε.Σχετική ταμπέλα δεν υπήρχε πουθενά."Μήπως τελικά δεν υπάρχει καν νεκροταφείο?"
Παρατήσαμε την προσπάθεια μετά απο αρκετή ώρα καθώς το πετρέλαιο τελείωνε και δεν υπήρχαν περιθώρια να ψάξουμε περισσότερο.
Σταματήσαμε για καφέ σε ένα ξενοδοχείο.Η καφετέρια του ήταν άδεια και η μόνη ζωή που υπήρχε ήμασταν εμείς.
Ηταν ξύλινο,με λίγο φώς,πολλά κλασσικά κηροπήγια,κάδρα με νεκροκεφαλές,κάδρα με μυστήρια παιδάκια,ένας τεράστιος καθρέφτης και ένα μαυρισμένο πέτρινο τζάκι.
Ηταν ίσως ο καλύτερος κλειστός χώρος στον οποίο είχα βρεθεί τόσες μέρες.Μου άρεσε πολύ αυτή η σκοτεινή ατμόσφαιρα και το μυστήριο που δημιουργούσε...
Δεν μείναμε παραπάνω απο μία ώρα.
Βρεθήκαμε στην Εθνική που πήγαινε απευθείας στην Γλασκώβη.Έπειτα απο αρκετή ώρα βρισκόμασταν εκεί...
Η πρώτη εντύπωση δεν ήταν η καλύτερη.Καθαρά βιομηχανοποιημένη πόλη,με πολύ κόσμο,με μουντά και ψηλά κτίρια-πολυκατοικίες.Μια εικόνα που δεν διέφερε και πολύ απο την εικόνα του κέντρου της Αθήνας
μία καθημερινή πρωί.Ηταν η μόνη πόλη στην οποία συναντήσαμε κίνηση και κολλήσαμε στον δρόμο για αρκετά λεπτά.Δεν είχε καμία απολύτως σχέση με τις πόλεις και τα χωρια που είχαμε επισκεφτεί τις προηγούμενες μέρες.
Η βόλτα μέσα στην πόλη,μας άλλαξε κάπως την γνώμη μας.Τεράστιοι πεζόδρομοι γεμάτοι μαγαζιά και απίστευτα πολύς κόσμος κάθε εθνικότητας.
Μου θύμισε παραμονές Χριστουγέννων στην Ερμού και στο Σύνταγμα που όλοι τρέχουν πανικόβλητοι να κάνουν τα ψώνια της τελευταίας στιγμής.Οι τέσσερις Ινδιάνοι που έπαιζαν τη μουσική τους στην μέση μίας πλατείας,εκανε ακόμα πιο έντονη αυή τη σύγκριση.
Παρόλα αυτά,ο ήχος αυτής της μουσικής,συμπλήρωνε τέλεια το σκηνικό της βόλτας μας.Κάναμε τις απαιτούμενες αγορές (άλλωστε όλοι αυτό έκαναν),χαθήκαμε μέσα στον κόσμο και αφού πλέον είχε πάει απόγευμα,
γυρίσαμε στο πάρκινγκ,μπήκαμε στο αυτοκίνητο και αρχίσαμε να ψάχνουμε το ξενοδοχείο στο οποίο θα μέναμε την τελευταία μας νύχτα.
Το ξενοδοχείο το βρήκαμε σχεδόν αμέσως καθώς ήταν στο κέντρο της πόλης.Το είχαμε κλείσει μέσω booking αρκετό καιρό πριν το ταξίδι μας κι έτσι ξέραμε πάνω κάτω τί θα δούμε.
Παρόλα αυτά,ίσως ήταν το χειρότερο όλων των ημερών.Όχι γιατί τα δωμάτια δεν ήταν καλά,αλλά γιατί το προσωπικό του ήταν αγενέστατο.
Κουρασμένοι όπως ήμασταν και με τις ασήκωτες βαλίτσες στο χέρι,προσπαθούσαμε επί μισή ώρα να κάνουμε διακανονισμό με την άκρως ειρωνική receptionist ώστε να μπούμε στα δωμάτια μας.
Στο booking καθώς και στους κανονισμούς του ξενοδοχείου,δεν έλεγε πουθενά πως υποχρεούμεθα να έχουμε πιστωτική κάρτα για να πληρώσουμε τις διανυκτερεύσεις.Η δεσποινίδα παρόλα αυτά,ήταν ανένδοτη και με κοφτά λόγια,μας έλεγε πως αν δεν έχουμε πιστωτική,
δεν θα μπορούσαμε και να μείνουμε.Σαστισμένοι και χωρίς πρόθεση να κάνουμε φασαρία (αν και μάλλον θα έπρεπε).προσπαθούσαμε να τις δώσουμε δίαφορες εναλλαχτικές.
Με τα πολλά και με το ζόρι,καταλήξαμε σε συμβιβασμό να τις δώσουμε ώς εγγύηση 60 λίρες οι οποίες θα μας επιστρέφονταν με την αναχώρηση.
Μα καλά,γιατί πρέπει να να έχουμε πιστωτική πάνω μας? Εγώ δεν έχω βγάλει καν και ποτέ δεν ήμουν φαν.
Στο θέμα δεν δώσαμε συνέχεια.Μπήκαμε στα δωμάτια που δεν άξιζαν τα λεφτά τους και λέγαμε πως ακόμα και στους πιο πολιτισμένους λαούς,υπάρχουν "στραβοί" άνθρωποι.
Απέναντι ακριβώς απο το ξενοδοχείο υπήρχε και μία Ελληνική παραδοσιακή ταβέρνα που η τηλεόραση της έπαιζε ANT1.Κλασσικές Ελληνικές φάτσες,έτρωγαν γεμιστά και μουσακά και η θεωρία ότι
παντού υπάρχουν Ελληνες,ακόμα μία φορά επιβεβαιώνονταν.

Εκείνο το βράδυ κοιμηθήκαμε γνωρίζοντας πως το ταξίδι της Σκωτίας,έφτασε στο τέλος του.Σε λιγότερο απο ένα εικοσιτετράωρο θα πατούσαμε το πόδι μας στο Ελ.Βενιζέλος.Εκεί άρχισαν και εκεί θα τελείωναν το Εδιμβούργο,το Ινβερνές,τα Χάιλαντς και όλα τα μικρα και παραδοσιακά
χωριουδάκια που είδαμε...
Αυτό το βράδυ ήταν μελαγχολικό και οι ώρες του ύπνου μας ήταν άστατες και κυρίως χωρίς όνειρα.

 

[Zacharoula]

Part 15 - The End.

Σάββατο βράδυ,μία παρέα 6 ατόμων βρισκόταν στο Ελ.Βενιζέλος στο τμήμα παραλαβής αποσκευών...
Ο καιρός ζεστός παρόλο που ήταν 11 Οκτώβρη.
Φορούσανε ακόμα τα μπουφάν τους, παρόλο που ίδρωναν.
Χαιρετήθηκαν και σκορπίστηκαν.Ο καθένας πήρε την δική του κατεύθυνση...

Μπήκα μεσα στο αυτοκίνητο και σε λίγη ώρα βρισκόμουν στην Εθνική,αυτή τη φορά στην δική μας.
Κοίταξα το ρολόι που φορούσα και η ώρα έλεγε 21.00.
"Νωρίς είναι ακόμα",σκέφτηκα.
Το μάτι μου "έπεσε" στο ρολόι του αυτοκινήτου.Έγραφε 23.00.
Χαμογέλασα...
Την ώρα στο ρολόι του χεριού μου δεν την άλλαξα.
Πέρασαν δύο μέρες για να το κάνω,όσες δηλαδή έκανα για να συνειδητοποιήσω οτι γύρισα...

 

[Zacharoula]

Γενικές Εντυπώσεις :

1) Οι άνθρωποι ήταν ευγενέστατοι,γλυκήτατοι,χαμογελαστοί και εξυπηρετικότατοι. (Εντάξει,υπήρχαν και εξαιρέσεις).
Τους ρωτούσαμε που είναι ο τάδε δρόμος και μας πήγαιναν οι ίδιοι σε καποιες περιπτώσεις.

2) Οι τιμές είναι γενικά "τσιμπημένες" και ειδικά ότι αφορά τους τουρίστες.Είσοδοι μουσείων κλπ.

3) Οι πόλεις τους είναι πεντακάθαρες.

4) Η άσφαλτος ήταν σαν χαρτί.Ακόμα και στο τελευταίο χωριό του χάρτη,οι δρόμοι ήταν καλύτεροι και απο τις δικές μας Εθνικές.Υπήρχαν εργάτες που δούλευαν στις χειρότερες καιρικές συνθήκες και όμως συνέχιζαν να δουλεύουν .

5) Τα b n' b ήταν κλάσεις ανώτερα απο οποιοδήποτε ξενοδοχείο μείναμε παρόλο που ήταν φθηνότερα.

6) Τα φαγητά τους ήταν κάπως απογοητευτικά αλλά τουλάχιστον υπάρχουν αρκετά φάστ φούντ.

7) Πίνουν ΠΑΡΑ ΠΟΛΥ

8) Η προφορά τους είναι όντως περίεργη.
Τις 2 πρώτες μέρες μέχρι να συνηθίσουμε,δεν καταλαβαίναμε σχεδόν ούτε λέξη.

9) Καπνίζουν όλοι σαν φουγάρα και λόγω του νόμου που έχει απαγορεύσει το κάπνισμα σε κλειστούς χώρους,τα μαγαζιά τύπου pub ήταν μισοάδεια ενώ έξω απο αυτά,γινόταν χαμός. Εμείς ήμασταν μαζί με τον χαμό!

10) Tα καροτσάκια των μωρών,είχαν ενσωματωμένα διαφανή άνορακ που τα σκέπαζαν όταν έβρεχε.

11) Φτίαχνουν μακράν, τον χειρότερο καφέ και ειδικά τον Νες.

12) Έχουν τις πιο περίεργες βρύσες που έχω δεί.

13) Σε κανένα εστιατόριο και καφέ δεν μας έφερναν νερό αν δε το ζητούσαμε.

14) Οδηγούν ΠΑΡΑ ΠΟΛΥ ΓΡΗΓΟΡΑ

15) Τα καταστήματα τους ανοίγουν στις 09.00 και κλείνουν στις 17.30 .

Ευχαριστώ πολύ που ασχοληθήκατε και αφιερώσατε χρόνο για να διαβάσετε την ιστορία μου-μας.
Αν κάποιες φορές έγινε κουραστική,ζητώ συγγνώμη.

Οποιοσδήποτε θέλει να με ρωτήσει λεπτομέρειες σχετικα με ονόματα ξενοδοχείων,χρήματα που χρειάστηκαν ή οτιδήποτε,μη διστάσει.

 

[KIKI]

Μπράβο Ζαχαρούλα... Υπεροχη ιστορια ..

Σε ευχαριστουμε πολυ που τη μοιραστηκες μαζι μας...