Travelliaris
Member
- Μηνύματα
- 51
- Likes
- 205
Άμα δεις το χαλάκι στην εξώπορτα μου θα καταλάβεις
-
Η αναδρομή στο παρελθόν συνεχίζεται! Ψηφίστε την Ταξιδιωτική Ιστορία του μήνα για τους μήνες Νοέμβριος /Δεκέμβριος 2020 και Ιανουάριος - Μάρτιος 2021 !
tatooine
Member
- Μηνύματα
- 2.389
- Likes
- 10.219
evaT
Member
- Μηνύματα
- 1.867
- Likes
- 15.881
- Επόμενο Ταξίδι
- ?
- Ταξίδι-Όνειρο
- Ιαπωνία
Zoom zoom, tzigi, tzigi Spice Farm και στα καπάκια ιδιωτική πτήση;
Ημέρα ταξιδιού ξημέρωσε, στο πρωινό κατά τη διάρκεια των ιατρικών ανακοινωθέντων και του δελτίου τουαλέτας, δήλωσα φιλική συμμετοχή εγώ μαζί με τη Νατάσα-σε όλα μαζί με τη φίλη μου πάντως
Καταπληκτικά....
Χαπακωθήκαμε και το ξεπεράσαμε όμως, συνεχίζοντας το πρόγραμμά μας κανονικά.
Η πτήση μας προς την ενδοχώρα ήταν για το μεσημέρι, άρα είχαμε χρόνο για άλλη μια βόλτα.
Επιλέξαμε το τουρ σε μια φάρμα μπαχαρικών, τα σχετικά κανονίσματα έγιναν από τον οδηγό μας.
Οι μόνοι πελάτες είμασταν στη φάρμα εκείνη την ώρα, ο χώρος ήταν κατάφυτος σαν ζούγκλα με τροπικά φυτά και δέντρα και ξεκίνησαν να μας κάνουν βόλτες σε διάφορα φυτά, να τα μυρίζουμε και να προσπαθούμε να μαντέψουμε τι μπαχαρικό παράγει.
11 φορές στις 10 πέφταμε έξω αφού μέχρι και το φυτό της κανέλας μύριζε σαν κάτι άσχετο.
Νομίζω μόνο η Βάλια βρήκε 3 μαζεμένα και γω αναγνώρισα τον ευκάλυπτο με τη μία-έχω περάσει μήνες και μήνες πάνω από μια κατσαρόλα που έβραζε το μαντζούνι για να ανακουφιστεί από τις βρογχιολίτιδες ο γιός μου όταν ήταν μωρό, αξέχαστος μου έμεινε.
μας πρόσφεραν λουλουδάκι στις κυρίες
Είχε πάντως ενδιαφέρον η ξενάγηση στα φυτά και αρκετό χαβαλέ.
Για παράδειγμα στη μπανανιά πιάσαμε την κουβέντα για τα διαφορετικά είδη μπανάνας που ευδοκιμούν εκεί.
Στην ερώτησή μου πως τα ξεχωρίζουν απάντησε μα φυσικά με το....μέγεθος
Εξηγήσου!
'Απλωσε ο ξεναγός τον αγκώνα του και άρχισε να μου δείχνει.
Ως εδώ είναι η μπανάνα φρούτο
Ως εδώ και έπιασε λίγο παραπάνω, είναι μια άλλη ποικιλία που είναι επίσης φρούτο.
Κι ως εδώ (σχεδόν έφτασε στον αγκώνα το χέρι) είναι η μπανάνα που μαγειρεύουμε.
Α, μάλιστα.
Εσύ, μου λέει ποιά προτιμάς;
Κοντοστάθηκα λίγο και είπα διστακτικά..."καλό παιδί να είναι" για να γονατίσουμε με τον Τάσο από τα γέλια.
Παρακάτω μας εξήγησαν πως το τζίντζερ έχει ευεργετικές ιδιότητες ως προς την βελτίωση της αντρικής λίμπιντο.
Τα έλεγε χαριτωμένα οπότε έπαιξε βιντεάκι....
zoom zoom tzigi tzigi
- YouTube
και λίγο πριν τελειώσουμε ανέλαβε ένας τύπος να σκαρφαλώσει σαν μαϊμού στην καρυδιά και να κόψει καρύδες τραγουδώντας το Hakuna Matata. Παραήταν στημένο για τα γούστα μας και δεν το αποτύπωσα.
Γεγονός είναι πως για την είσοδο δώσαμε μόνο 5 δολάρια το κεφάλι (βλέπω κάτι περίεργες τιμές)
Μας έπρηξαν βέβαια με τα τιπς και τα ψώνια, πήραμε κάποια μπαχαρικά για το σπίτι, αφήσαμε και το κατιτίς μας και δρόμο για αεροδρόμιο.
Η πτήση έφευγε στις 3 το μεσημέρι. Εμείς 12 και κάτι είχαμε φτάσει, μας είπαν ότι το κάουντερ θέλει σίγουρα άλλη μια ώρα να ανοίξει. Τίμιο.
Αράξαμε στην αναμονή, σε λιγάκι έρχεται ένας τύπος και μας ρωτάει αν θέλαμε να πετάξουμε αμέσως.
Λέμε λογικά φεύγει κ άλλη πτήση, why not?
Παραδίνουμε αποσκευές και μας συνοδεύουν προς το γκέητ.
Φανταστικό αεροδρόμιο στο μεταξύ. Στο ένα δωμάτιο το κάουντερ στο επόμενο η έξοδος. Τα αγαπώ τ αεροδρόμια αυτά.
Συν ότι για πρώτη φορά μου έδωσαν boarding card δίχως καθορισμένη θέση!
Το αεροπλάνο ήταν ελικοφόρο. Δεν είχα ξαναπετάξει με τέτοιο
Η επόμενη όμως έκπληξη ήρθε όταν μπήκαμε και διαπιστώσαμε ότι το αεροπλάνο ήταν άδειο.
Δηλαδή είμασταν οι μόνοι επιβάτες.
Τι φάση!
Μάταια περιμέναμε τους υπόλοιπους επιβάτες, μόλις καθίσαμε έκλεισαν τις πόρτες και ξεκίνησε η διαδικασία της απογείωσης, όσο εμείς κοιτιόμασταν σαστισμένοι, με ρωτούσαν αν όντως είχαμε πληρώσει 45 ευρώ για την πτήση. 'Οχι παιδιά ευρώ, 45 δολάρια πληρώσαμε!
Εμείς φταίμε που ξεσαλώνουμε μετά; αφού όλο κάτι τέτοια συμβαίνουν και ρίχνουν λάδι στη φωτιά.
Βγήκαμε τις ανάλογες αναμνηστικές φωτογραφίες
Kέρασαν παγωτάκι μάνγκο!
Μας εξήγησαν πάντως ότι το συγκεκριμένο αεροπλάνο συνήθως φέρνει κόσμο από την ενδοχώρα προς τη Ζανζιβάρη που είναι η συνήθης διαδρομή των επισκεπτών, έτσι τυχαίνει αρκετές φορές να φεύγει εντελώς άδειο. Πάλι ανάποδα τα κάνουμε όλα αλλά μας ευνοεί η τύχη, άσε που βρήκα ευκαιρία να τους πουλήσω παππά, ότι και καλά εγώ τα κανόνισα να πετάξουμε πριβέ, και που να δείτε παρακάτω έλεγα (και δεν ήξερα ότι ΔΕΝ θα έπεφτα έξω).
Φτάσαμε στην Αρούσα που είναι η πόλη εκκίνησης των σαφάρι, είχα κλείσει δωμάτια σ ένα μικρό ξενοδοχείο εκτός πόλης, η αρχική εκτίμηση έλεγε ότι θα φτάναμε το απόγευμα και χρειαζόμασταν ξεκούραση ενόψει των επόμενων πολύ γεμάτων ημερών, έτσι προσάρμοσα τη διαμονή αναλόγως.
Aν μπορούσα να φανταστώ αυτή την τροπή θα είχα κλείσει κάπου με πισίνα για να χαιρόμασταν ένα μπανάκι ακόμη. Αλλά πόση φαντασία να έχω κ γω πια!
Στο ξενοδοχείο είμασταν οι μόνοι πελάτες (ξανά), τα δωμάτια ήταν απλά αλλά άνετα, φάγαμε εκεί, κ επειδή η τοποθεσία ήταν δυσπρόσιτη, σύντομα εγκαταλείψαμε την ιδέα να βγούμε πιο έξω, κοιμηθήκαμε λίγο παραπάνω μπας και αναρρώσουμε έγκαιρα από τα γαστρεντερικά, όχι πείτε μου δηλαδή, ποιός με τρολλάρει;
Το μεγαλύτερο άγχος μου όταν σκεφτόμουν τα του ταξιδιού από το σπίτι μου στη Θεσσαλονίκη, ήταν μην τυχόν και βγει καμιά ασθένεια στο σαφάρι, εκεί που είσαι μακριά από τον πολιτισμό και τις ανέσεις. Σκεφτόμουν, άντε να τύχει ένα κρύωμα, ένα συνάχι, κάπως την παλεύεις, αν σου κάτσει καμιά στραβή με διάρροιες, εκεί να σε δω!
Ε μάλλον με άκουσε ο αλγόριθμος και είπε θα σε φτιάξω εγώ;
Το βραδάκι μας επισκέφτηκε ο πράκτορας που είχαμε κλείσει το σαφάρι, να μας ενημερώσει και να εισπράξει το υπόλοιπο χρήμα. Μια προκαταβολή είχαμε στείλει μόνο, ντάγκα ντάγκα έπεσαν τα ευρώ- ακριβό σπορ το σαφάρι, είχαμε πάρει αρκετά καλή τιμή σε σχέση με αυτά που έβρισκα, αλλά και πάλι φαρμακερό, από την επόμενη θα καταλαβαίναμε το λόγο.
Μέτρησα τα σχετικά χαπάκια για τις διάρροιες, είδα ότι είχα αρκετά, τσεκάραμε τον αριθμό των ασθενούντων και την πέσαμε νωρίς ελπίζοντας ότι θα ξυπνούσαμε με υγεία βελτιωμένη, το σαφάρι ήταν ο διακαής πόθος και ο ουσιαστικός λόγος που επιλέξαμε αυτό το ταξίδι, δε γινόταν να μη υπάρχουν υψηλές προσδοκίες, όσα έχουμε ακούσει και δει υποσχόταν δυνατές συγκινήσεις.
Εμείς απλά αδημονούσαμε να ξεκινήσει η περιπέτεια, να το ζήσουμε με ό,τι είχαμε, να ξαναβρούμε μέσα μας την παιδική ψυχή που λαχταρούσε αγάπη μόνο και λίγη άδολη χαρά, να δούμε βραδιές με τα περισσότερα άστρα στον ουρανό, τις κόκκινες αγουροξυπνημένες ανατολές και λίγη από την αλήθεια μέσα μας.
Ημέρα ταξιδιού ξημέρωσε, στο πρωινό κατά τη διάρκεια των ιατρικών ανακοινωθέντων και του δελτίου τουαλέτας, δήλωσα φιλική συμμετοχή εγώ μαζί με τη Νατάσα-σε όλα μαζί με τη φίλη μου πάντως
Καταπληκτικά....
Χαπακωθήκαμε και το ξεπεράσαμε όμως, συνεχίζοντας το πρόγραμμά μας κανονικά.
Η πτήση μας προς την ενδοχώρα ήταν για το μεσημέρι, άρα είχαμε χρόνο για άλλη μια βόλτα.
Επιλέξαμε το τουρ σε μια φάρμα μπαχαρικών, τα σχετικά κανονίσματα έγιναν από τον οδηγό μας.
Οι μόνοι πελάτες είμασταν στη φάρμα εκείνη την ώρα, ο χώρος ήταν κατάφυτος σαν ζούγκλα με τροπικά φυτά και δέντρα και ξεκίνησαν να μας κάνουν βόλτες σε διάφορα φυτά, να τα μυρίζουμε και να προσπαθούμε να μαντέψουμε τι μπαχαρικό παράγει.
11 φορές στις 10 πέφταμε έξω αφού μέχρι και το φυτό της κανέλας μύριζε σαν κάτι άσχετο.
Νομίζω μόνο η Βάλια βρήκε 3 μαζεμένα και γω αναγνώρισα τον ευκάλυπτο με τη μία-έχω περάσει μήνες και μήνες πάνω από μια κατσαρόλα που έβραζε το μαντζούνι για να ανακουφιστεί από τις βρογχιολίτιδες ο γιός μου όταν ήταν μωρό, αξέχαστος μου έμεινε.
μας πρόσφεραν λουλουδάκι στις κυρίες
Είχε πάντως ενδιαφέρον η ξενάγηση στα φυτά και αρκετό χαβαλέ.
Για παράδειγμα στη μπανανιά πιάσαμε την κουβέντα για τα διαφορετικά είδη μπανάνας που ευδοκιμούν εκεί.
Στην ερώτησή μου πως τα ξεχωρίζουν απάντησε μα φυσικά με το....μέγεθος
Εξηγήσου!
'Απλωσε ο ξεναγός τον αγκώνα του και άρχισε να μου δείχνει.
Ως εδώ είναι η μπανάνα φρούτο
Ως εδώ και έπιασε λίγο παραπάνω, είναι μια άλλη ποικιλία που είναι επίσης φρούτο.
Κι ως εδώ (σχεδόν έφτασε στον αγκώνα το χέρι) είναι η μπανάνα που μαγειρεύουμε.
Α, μάλιστα.
Εσύ, μου λέει ποιά προτιμάς;
Κοντοστάθηκα λίγο και είπα διστακτικά..."καλό παιδί να είναι" για να γονατίσουμε με τον Τάσο από τα γέλια.
Παρακάτω μας εξήγησαν πως το τζίντζερ έχει ευεργετικές ιδιότητες ως προς την βελτίωση της αντρικής λίμπιντο.
Τα έλεγε χαριτωμένα οπότε έπαιξε βιντεάκι....
zoom zoom tzigi tzigi
- YouTube
και λίγο πριν τελειώσουμε ανέλαβε ένας τύπος να σκαρφαλώσει σαν μαϊμού στην καρυδιά και να κόψει καρύδες τραγουδώντας το Hakuna Matata. Παραήταν στημένο για τα γούστα μας και δεν το αποτύπωσα.
Γεγονός είναι πως για την είσοδο δώσαμε μόνο 5 δολάρια το κεφάλι (βλέπω κάτι περίεργες τιμές)
Μας έπρηξαν βέβαια με τα τιπς και τα ψώνια, πήραμε κάποια μπαχαρικά για το σπίτι, αφήσαμε και το κατιτίς μας και δρόμο για αεροδρόμιο.
Η πτήση έφευγε στις 3 το μεσημέρι. Εμείς 12 και κάτι είχαμε φτάσει, μας είπαν ότι το κάουντερ θέλει σίγουρα άλλη μια ώρα να ανοίξει. Τίμιο.
Αράξαμε στην αναμονή, σε λιγάκι έρχεται ένας τύπος και μας ρωτάει αν θέλαμε να πετάξουμε αμέσως.
Λέμε λογικά φεύγει κ άλλη πτήση, why not?
Παραδίνουμε αποσκευές και μας συνοδεύουν προς το γκέητ.
Φανταστικό αεροδρόμιο στο μεταξύ. Στο ένα δωμάτιο το κάουντερ στο επόμενο η έξοδος. Τα αγαπώ τ αεροδρόμια αυτά.
Συν ότι για πρώτη φορά μου έδωσαν boarding card δίχως καθορισμένη θέση!
Το αεροπλάνο ήταν ελικοφόρο. Δεν είχα ξαναπετάξει με τέτοιο
Η επόμενη όμως έκπληξη ήρθε όταν μπήκαμε και διαπιστώσαμε ότι το αεροπλάνο ήταν άδειο.
Δηλαδή είμασταν οι μόνοι επιβάτες.
Τι φάση!
Μάταια περιμέναμε τους υπόλοιπους επιβάτες, μόλις καθίσαμε έκλεισαν τις πόρτες και ξεκίνησε η διαδικασία της απογείωσης, όσο εμείς κοιτιόμασταν σαστισμένοι, με ρωτούσαν αν όντως είχαμε πληρώσει 45 ευρώ για την πτήση. 'Οχι παιδιά ευρώ, 45 δολάρια πληρώσαμε!
Εμείς φταίμε που ξεσαλώνουμε μετά; αφού όλο κάτι τέτοια συμβαίνουν και ρίχνουν λάδι στη φωτιά.
Βγήκαμε τις ανάλογες αναμνηστικές φωτογραφίες
Kέρασαν παγωτάκι μάνγκο!
Μας εξήγησαν πάντως ότι το συγκεκριμένο αεροπλάνο συνήθως φέρνει κόσμο από την ενδοχώρα προς τη Ζανζιβάρη που είναι η συνήθης διαδρομή των επισκεπτών, έτσι τυχαίνει αρκετές φορές να φεύγει εντελώς άδειο. Πάλι ανάποδα τα κάνουμε όλα αλλά μας ευνοεί η τύχη, άσε που βρήκα ευκαιρία να τους πουλήσω παππά, ότι και καλά εγώ τα κανόνισα να πετάξουμε πριβέ, και που να δείτε παρακάτω έλεγα (και δεν ήξερα ότι ΔΕΝ θα έπεφτα έξω).
Φτάσαμε στην Αρούσα που είναι η πόλη εκκίνησης των σαφάρι, είχα κλείσει δωμάτια σ ένα μικρό ξενοδοχείο εκτός πόλης, η αρχική εκτίμηση έλεγε ότι θα φτάναμε το απόγευμα και χρειαζόμασταν ξεκούραση ενόψει των επόμενων πολύ γεμάτων ημερών, έτσι προσάρμοσα τη διαμονή αναλόγως.
Aν μπορούσα να φανταστώ αυτή την τροπή θα είχα κλείσει κάπου με πισίνα για να χαιρόμασταν ένα μπανάκι ακόμη. Αλλά πόση φαντασία να έχω κ γω πια!
Στο ξενοδοχείο είμασταν οι μόνοι πελάτες (ξανά), τα δωμάτια ήταν απλά αλλά άνετα, φάγαμε εκεί, κ επειδή η τοποθεσία ήταν δυσπρόσιτη, σύντομα εγκαταλείψαμε την ιδέα να βγούμε πιο έξω, κοιμηθήκαμε λίγο παραπάνω μπας και αναρρώσουμε έγκαιρα από τα γαστρεντερικά, όχι πείτε μου δηλαδή, ποιός με τρολλάρει;
Το μεγαλύτερο άγχος μου όταν σκεφτόμουν τα του ταξιδιού από το σπίτι μου στη Θεσσαλονίκη, ήταν μην τυχόν και βγει καμιά ασθένεια στο σαφάρι, εκεί που είσαι μακριά από τον πολιτισμό και τις ανέσεις. Σκεφτόμουν, άντε να τύχει ένα κρύωμα, ένα συνάχι, κάπως την παλεύεις, αν σου κάτσει καμιά στραβή με διάρροιες, εκεί να σε δω!
Ε μάλλον με άκουσε ο αλγόριθμος και είπε θα σε φτιάξω εγώ;
Το βραδάκι μας επισκέφτηκε ο πράκτορας που είχαμε κλείσει το σαφάρι, να μας ενημερώσει και να εισπράξει το υπόλοιπο χρήμα. Μια προκαταβολή είχαμε στείλει μόνο, ντάγκα ντάγκα έπεσαν τα ευρώ- ακριβό σπορ το σαφάρι, είχαμε πάρει αρκετά καλή τιμή σε σχέση με αυτά που έβρισκα, αλλά και πάλι φαρμακερό, από την επόμενη θα καταλαβαίναμε το λόγο.
Μέτρησα τα σχετικά χαπάκια για τις διάρροιες, είδα ότι είχα αρκετά, τσεκάραμε τον αριθμό των ασθενούντων και την πέσαμε νωρίς ελπίζοντας ότι θα ξυπνούσαμε με υγεία βελτιωμένη, το σαφάρι ήταν ο διακαής πόθος και ο ουσιαστικός λόγος που επιλέξαμε αυτό το ταξίδι, δε γινόταν να μη υπάρχουν υψηλές προσδοκίες, όσα έχουμε ακούσει και δει υποσχόταν δυνατές συγκινήσεις.
Εμείς απλά αδημονούσαμε να ξεκινήσει η περιπέτεια, να το ζήσουμε με ό,τι είχαμε, να ξαναβρούμε μέσα μας την παιδική ψυχή που λαχταρούσε αγάπη μόνο και λίγη άδολη χαρά, να δούμε βραδιές με τα περισσότερα άστρα στον ουρανό, τις κόκκινες αγουροξυπνημένες ανατολές και λίγη από την αλήθεια μέσα μας.
Attachments
Last edited:
Travelliaris
Member
- Μηνύματα
- 51
- Likes
- 205
Zoom Zoom Tzigi Tzigi είναι το πήδημα στα Τανζανικά, άντε να σας κόβει!
varioAthens
Member
- Μηνύματα
- 6.478
- Likes
- 12.884
Μιλαμε για μεγαλεια... με τις ιδιωτικες πτησεις σας και τα ολα σας!
evaT
Member
- Μηνύματα
- 1.867
- Likes
- 15.881
- Επόμενο Ταξίδι
- ?
- Ταξίδι-Όνειρο
- Ιαπωνία
τι μας πέρασες, για τίποτα πλεμπαίους;
Smaragda53
Member
- Μηνύματα
- 1.077
- Likes
- 2.340
- Επόμενο Ταξίδι
- αχ, μακάρι νάξερα!
- Ταξίδι-Όνειρο
- Πολυνησία
Μα τι ωραία που γράφεις Ευαγγελία που νόμιζα ότι σε βάφτισαν Εύα!
evaT
Member
- Μηνύματα
- 1.867
- Likes
- 15.881
- Επόμενο Ταξίδι
- ?
- Ταξίδι-Όνειρο
- Ιαπωνία
Ngorongoro crater - Men gave names to all the animals in the beginning!
Πόσο υπέροχο το άσμα του Bob Dylan, μου ερχόταν στο μυαλό ξανά και ξανά εκείνη τη μέρα κ το μοιράζομαι μαζί σας.
Αλλά ας τα πάρουμε τα πράγματα από την αρχή. In the beginning.
Δεν ξυπνήσαμε καλύτερα από ότι είχαμε κοιμηθεί, όμως αυτό ήταν κ έτσι θα πορευόμασταν . Κουμπώσαμε τα χαπάκια μας, δυστυχώς το συγκεκριμένο χάπι εμένα μου έφερνε ενόχληση στο στομάχι κ χρειαζόμουν ένα άλλο χάπι για να το καταπολεμήσω, που έμπλεξα....
Νωρίς το πρωί αφίχθη ο οδηγός μας με το τέρας Land cruiser τζιπ που θα μας οδηγούσε στη σαβάνα. Κατέβηκε ένας ευτραφούλης μαυρούλης, θηρίο κ αυτός ασορτί με το όχημα που οδηγούσε. Μου άπλωσε το χέρι να συστηθεί
Okulis λέει. Το πιάσατε;
ΟKULIS, O-KOULIS, Ο-ΚΟΥΛΗΣ, Ω να σου.....
Καλά θα πάει κ αυτό . Αρχίσαμε να φτυνόμαστε ομαδικώς, απόρησε ο άνθρωπος και του διηγηθήκαμε σχετικά με την πρωθυπουργάρα που έχουμε στη χώρα μας και μόνο οι 7 πληγές του Φαραώ δεν μας βρήκαν ακόμη ( ή μήπως μας βρήκαν) και ο καλούλης γελούσε γιατί δεν είχε καμία σχέση, κάθε ομοιότητα με πρόσωπα και καταστάσεις ήταν ξεκάθαρα συμπτωματική.
Πήραμε τις θέσεις μας στο τζιπ και ξεκινήσαμε. Οι κοπελιές της παρέας λογικά είχαν ξυπνήσει από τα έξι χαράματα για να προλάβουν να δημιουργήσουν ένα σαφάρι στάιλιγκ σε ρούχα και μαλλί, για το ινσταγκραμ ρε γαμώτο!
Εγώ με τη Νατάσα δεν μας έφτανε το χάλι μας-φορέσαμε ότι βρήκαμε μπροστά μας και αφού δεν είμασταν για φωτογράφιση, θυμηθήκαμε τα δικά μας νιάτα και μακαρίσαμε τις εποχές που γυρνούσαμε με ένα 36ρι φιλμ futzi με τις μισές φωτογραφίες να εμφανίζονται κουνημένες, θολές ή με κόκκινο μάτι, ζήτημα είναι να υπάρχουν 1-2 καλές από κάθε εξόρμηση.
Η απόσταση μέχρι τον κρατήρα του Ngorongoro ήταν σχεδόν ένα 4ωρο οδήγησης με ενδιαφέρουσες εικόνες, παράγκες στην άκρη του δρόμου, αφρικανικά χωριά, ατελείωτα παζάρια και το πολύχρωμο λεφούσι των ανθρώπων που ζούσαν την καθημερινότητά τους.
Ο ασφαλτοστρωμένος δρόμος έφτανε ως την είσοδο του πάρκου.
και η τζιπάρα μας
Κάναμε διάλειμμα για ένα σνακ κ τουαλέτα μέχρι να πληρώσει ο οδηγός για την είσοδο.
Ποσά που δεν είναι καθόλου αμελητέα, για κάθε μέρα που περνάς μέσα στα πάρκα κοστίζει γύρω στα 80 δολάρια το άτομο και 300-400 για το όχημα! Είναι ένας από τους λόγους που η δραστηριότητα του σαφάρι είναι πανάκριβη στην περιοχή αυτή.
Θα σας δώσω όλα τα οικονομικά, αναλυτικά στο τέλος.
Από τη στιγμή που περάσαμε την πύλη οδηγούσαμε πλέον πάνω σε χώμα. Ο οδηγός μας, μας εξηγούσε τα της περιοχής και για το τι επρόκειτο να κάνουμε, ενώ εμείς γκρινιάζαμε πως είναι όλα ψέμματα, το μόνο που συναντούσαμε κάθε τόσο ήταν κατσικάκια και αγελάδες.
Σκυλιά και γάτες έχουμε και στη χώρα μας! Και ο Okulis γελούσε. Επειδή ο Okulis γνώριζε!
Κανένα 20λεπτο μετά την πύλη φτάσαμε στο view point του κρατήρα και ξαμολυθήκαμε να θαυμάσουμε το ανεπανάληπτο φαινόμενο.
Αυτό που βλέπουμε στη φωτογραφία είναι ο μεγαλύτερος ανενεργός κρατήρας στον κόσμο.
Το Ngorongoro ήταν ενεργό ηφαίστειο κάπου 3 εκατομμύρια χρόνια πριν και πλέον η καλντέρα φιλοξενεί μια εντυπωσιακή πανίδα με ζώα που γεννιούνται και πεθαίνουν μέσα στην περίμετρο της έκτασης δίχως να μπορούν ποτέ να βγούν έξω από αυτήν.
Και μια αναμνηστική με τον γλυκύτατο Okulis
Μας εξήγησε πως η περίμετρος της καλντέρας είναι περίπου 250 χιλιόμετρα, εμείς θα κατεβαίναμε ως τη βάση 25 χιλ. και εκεί θα αρχίζαμε τα safari games όπως αρέσκονται να τα ονομάζουν, το κυνήγι δηλαδή των ζώων, το παιχνίδι να τρέχεις αριστερά δεξιά μήπως και τα πετύχεις σε κοντινή απόσταση.
Τις μέρες εκείνες ήταν που έκανε απανωτούς σεισμούς στη Σαντορίνη και εύλογα σχολιάσαμε πως η ζωή παίζει παράξενα παιχνίδια. Κανονίσαμε ταξίδι στη μεγαλύτερη καλντέρα του κόσμου και κοίτα που κοντέψαμε να την αποκτήσουμε στα πόδια μας.
Φτάσαμε στη βάση του κρατήρα και ξεκίνησε το πάρτι.
Τα πρώτα κοπάδια που βρήκαμε ήταν κάτι εκατοντάδες ζέβρες και γκνου που έβοσκαν αμέριμνα.
Πόσο κακάσχημο ζώο είναι αυτό το γκνου όμως!
Κάθεται και βοσκάει και κάνει συνέχεια γκνου-γκνου, λες και πνίγεται
Σηκώσαμε τη δική μας οροφή και ακροβολιστήκαμε ενθουσιασμένοι.
Μα μιλάμε μιά να άπλωνα το χέρι μου, μπορούσα να την ακουμπήσω. Τόσο κοντά.
'Ηταν τα πρώτα ζώα που συναντήσαμε και ζητοκραυγάζαμε, σε λίγη ώρα φουλάραμε από γκνου και ζέβρες, ούτε να τις κοιτάξουμε λοξά καταδεχόμασταν.
Αφήσαμε τις παοκτσούδες ζέβρες στην ησυχία τους και συνεχίσαμε προς τη λίμνη.
Εκεί ήταν η πρώτη πολύ μεγάλη στιγμή, όταν εμφανίστηκαν στα σμήνη των φλαμίγκο που είναι τ αγαπημένα μου και έκαναν πρεμιέρα στη ζωή μου.
Κάπου εκεί ήταν που ξεχειλίσαμε από συναίσθημα, όπως σωστά παρατήρησε ο Τάσος, ήταν σα να βγαίνεις από το σώμα σου και δεν είσαι πια ύλη. Είσαι μόνο συναίσθημα και χαρά, έχεις αποδράσει από τα δεσμά της ρουτίνας, απλά συμμετέχεις στο θαύμα της φύσης.
Ξέχασα τις ενοχλήσεις στο στομάχι μου, ξεπέρασα την ασθένεια, τις σκέψεις, την πείνα, δεν ήθελα το μυαλό μου να φεύγει ούτε εκατοστό από αυτό που συνέβαινε μπροστά στα μάτια μου.
Ήταν μόνο η αρχή.
Λίγο πιο κάτω μας έκανε την τιμή να εμφανιστεί ο μεγάλος αφρικανικός ελέφαντας
ήρθε και λίγο πιο κοντά
φώναξε και τους φίλους του
ενώ πέσαμε και σε μια ιδιωτική στιγμή που ο κύριος ελέφαντας έπαιρνε το ντουζάκι του
εδώ σε βιντεάκι
- YouTube
Ο Okulis μας ρώτησε αν θέλουμε να πάμε στο κέντρο επισκεπτών για να φάμε το γεύμα μας ή προτιμούσαμε να ανοίξουμε τα lunch box εκεί ανάμεσα στα ζώα.
Ομόφωνα συμφωνήσαμε ότι δεν είχαμε πρόθεση να το κουνήσουμε ρούπι...
Φάγαμε λαίμαργα σα ...ζώα το μεσημεριανό, πήραμε ενέργεια από το φαγητό και συνεχίσαμε τις βόλτες.
Ο στόχος ήταν να συναντήσουμε όσα περισσότερα από τα Big 5 που ζούν στην περιοχή.
Δηλαδή λιοντάρι-ελέφαντας-λεοπάρδαλη-βούβαλος-ρινόκερος.
Οι βούβαλοι ήταν όλοι μακριά, δεν είχαμε φωτογραφικές με μεγάλους ζουμ φακούς, το ίδιο συνέβη όταν φάνηκαν κάποιοι ρινόκεροι στον ορίζοντα.
Αρκετοί από τους τουρίστες είχαν τέτοιους φακούς και σίγουρα οι φωτογραφίες τους είναι πολύ καλύτερες.
Να πω την αλήθεια δεν με ένοιαξε καθόλου.
Τα κορίτσια φωτογράφιζαν διαρκώς. 'Εβγαλα κάποιες μόνη μου και ήξερα ότι θα έχω αρκετά καλό υλικό από τους άλλους, έτσι συγκεντρώθηκα στην εικόνα που κρατούσαν τα μάτια μου.
Κράτησα αυτές που απομόνωσε ο νους. Μου φτάνουν!
Ξέρω πως αυτό δε βοηθάει την ιστορία μου ή τα likes που θα μάζευα στα σόσιαλ, καρφί δε μου καιγόταν, η στιγμή με είχε κυριεύσει και απλά απολάμβανα αυτό που μου προσφερόταν.
Επ, τι έχουμε εδώ; Μας έκανε τη χάρη ο πρώτος Μουφάσα
Ο οποίος ήταν φοβερά καταβεβλημένος, με το ζόρι έπαιρνε τα ποδάρια του.
Ο Okulis μας είπε πως έχει εμφανή τραύματα, προέρχεται λέει από πάλη με άλλους τσαμπουκάδες και ηττήθηκε.
Σε loser πέσαμε!
Κι όσο μαζευόταν τα τζιπ τριγύρω του, αυτός έψαχνε μια σκιά να απλώσει το ταλιαπωρημένο του κορμί
και βίντεο
- YouTube
Μερικά χαριτωμένα πουλάκια
Περάσαμε αρκετές ανεπανάληπτες ώρες, όμως η διαμονή μας για το βράδι ήταν εκτός πάρκου σε μια κοντινή πόλη, είχαμε κ άλλο οδηγικό μέλλον.
Απρόθυμα σφυρίξαμε τη λήξη, παρόλη την κούραση θέλαμε κ άλλο.
Λίγο πριν πέσει ο ήλιος μας άφησε στο πανέμορφο Lodge που θα καταλύαμε, όλα αυτά τα περιελάμβανε η τιμή για το σαφάρι, δεν είχα πολύ καλή άποψη για τις διαμονές, έτσι όταν βρεθήκαμε σ αυτόν τον παράδεισο σαστίσαμε και λίγο ακόμη.
Πισίνα
δες εδώ μεγαλεία!
Ρώτησα αν άναψαν φωτιά για να ψήσουν μπριζόλες
Με κοίταξε η υπάλληλος απορημένη, όχι λέει, είναι fire place! Μα τι fire place με 32 βαθμούς σκασίλα;
Πλυθήκαμε να φύγει η σκόνη της ημέρας και μαζευτήκαμε για το δείπνο.
Από δω κυρίες και κύριοι, μας οδήγησαν στο τραπέζι μας
και φάγαμε πεντανόστιμο (επιτέλους) φαγητό από το μπουφέ.
'Ενιωσα ότι γιατρεύτηκε το στομάχι μου μαζί και η ψυχή μου.
Κλείσαμε τη βραδιά με μια κρύα μπύρα στον κήπο, ανακεφαλαιώνοντας μια μεγάλη πολύτιμη μέρα, είχαμε κάνει την ιδανικότερη εισαγωγή και φουλάραμε μηχανές για την επόμενη, γεμάτοι προσμονή για την επίσκεψη σ ένα από τα καλύτερα πάρκα άγριων ζώων στον κόσμο.
Σερεγκέτι, σου ερχόμαστε!
Πόσο υπέροχο το άσμα του Bob Dylan, μου ερχόταν στο μυαλό ξανά και ξανά εκείνη τη μέρα κ το μοιράζομαι μαζί σας.
Αλλά ας τα πάρουμε τα πράγματα από την αρχή. In the beginning.
Δεν ξυπνήσαμε καλύτερα από ότι είχαμε κοιμηθεί, όμως αυτό ήταν κ έτσι θα πορευόμασταν . Κουμπώσαμε τα χαπάκια μας, δυστυχώς το συγκεκριμένο χάπι εμένα μου έφερνε ενόχληση στο στομάχι κ χρειαζόμουν ένα άλλο χάπι για να το καταπολεμήσω, που έμπλεξα....
Νωρίς το πρωί αφίχθη ο οδηγός μας με το τέρας Land cruiser τζιπ που θα μας οδηγούσε στη σαβάνα. Κατέβηκε ένας ευτραφούλης μαυρούλης, θηρίο κ αυτός ασορτί με το όχημα που οδηγούσε. Μου άπλωσε το χέρι να συστηθεί
Okulis λέει. Το πιάσατε;
ΟKULIS, O-KOULIS, Ο-ΚΟΥΛΗΣ, Ω να σου.....
Καλά θα πάει κ αυτό . Αρχίσαμε να φτυνόμαστε ομαδικώς, απόρησε ο άνθρωπος και του διηγηθήκαμε σχετικά με την πρωθυπουργάρα που έχουμε στη χώρα μας και μόνο οι 7 πληγές του Φαραώ δεν μας βρήκαν ακόμη ( ή μήπως μας βρήκαν
) και ο καλούλης γελούσε γιατί δεν είχε καμία σχέση, κάθε ομοιότητα με πρόσωπα και καταστάσεις ήταν ξεκάθαρα συμπτωματική.Πήραμε τις θέσεις μας στο τζιπ και ξεκινήσαμε. Οι κοπελιές της παρέας λογικά είχαν ξυπνήσει από τα έξι χαράματα για να προλάβουν να δημιουργήσουν ένα σαφάρι στάιλιγκ σε ρούχα και μαλλί, για το ινσταγκραμ ρε γαμώτο!
Εγώ με τη Νατάσα δεν μας έφτανε το χάλι μας-φορέσαμε ότι βρήκαμε μπροστά μας και αφού δεν είμασταν για φωτογράφιση, θυμηθήκαμε τα δικά μας νιάτα και μακαρίσαμε τις εποχές που γυρνούσαμε με ένα 36ρι φιλμ futzi με τις μισές φωτογραφίες να εμφανίζονται κουνημένες, θολές ή με κόκκινο μάτι, ζήτημα είναι να υπάρχουν 1-2 καλές από κάθε εξόρμηση.
Η απόσταση μέχρι τον κρατήρα του Ngorongoro ήταν σχεδόν ένα 4ωρο οδήγησης με ενδιαφέρουσες εικόνες, παράγκες στην άκρη του δρόμου, αφρικανικά χωριά, ατελείωτα παζάρια και το πολύχρωμο λεφούσι των ανθρώπων που ζούσαν την καθημερινότητά τους.
Ο ασφαλτοστρωμένος δρόμος έφτανε ως την είσοδο του πάρκου.
και η τζιπάρα μας
Κάναμε διάλειμμα για ένα σνακ κ τουαλέτα μέχρι να πληρώσει ο οδηγός για την είσοδο.
Ποσά που δεν είναι καθόλου αμελητέα, για κάθε μέρα που περνάς μέσα στα πάρκα κοστίζει γύρω στα 80 δολάρια το άτομο και 300-400 για το όχημα! Είναι ένας από τους λόγους που η δραστηριότητα του σαφάρι είναι πανάκριβη στην περιοχή αυτή.
Θα σας δώσω όλα τα οικονομικά, αναλυτικά στο τέλος.
Από τη στιγμή που περάσαμε την πύλη οδηγούσαμε πλέον πάνω σε χώμα. Ο οδηγός μας, μας εξηγούσε τα της περιοχής και για το τι επρόκειτο να κάνουμε, ενώ εμείς γκρινιάζαμε πως είναι όλα ψέμματα, το μόνο που συναντούσαμε κάθε τόσο ήταν κατσικάκια και αγελάδες.
Σκυλιά και γάτες έχουμε και στη χώρα μας! Και ο Okulis γελούσε. Επειδή ο Okulis γνώριζε!
Κανένα 20λεπτο μετά την πύλη φτάσαμε στο view point του κρατήρα και ξαμολυθήκαμε να θαυμάσουμε το ανεπανάληπτο φαινόμενο.
Αυτό που βλέπουμε στη φωτογραφία είναι ο μεγαλύτερος ανενεργός κρατήρας στον κόσμο.
Το Ngorongoro ήταν ενεργό ηφαίστειο κάπου 3 εκατομμύρια χρόνια πριν και πλέον η καλντέρα φιλοξενεί μια εντυπωσιακή πανίδα με ζώα που γεννιούνται και πεθαίνουν μέσα στην περίμετρο της έκτασης δίχως να μπορούν ποτέ να βγούν έξω από αυτήν.
Και μια αναμνηστική με τον γλυκύτατο Okulis
Μας εξήγησε πως η περίμετρος της καλντέρας είναι περίπου 250 χιλιόμετρα, εμείς θα κατεβαίναμε ως τη βάση 25 χιλ. και εκεί θα αρχίζαμε τα safari games όπως αρέσκονται να τα ονομάζουν, το κυνήγι δηλαδή των ζώων, το παιχνίδι να τρέχεις αριστερά δεξιά μήπως και τα πετύχεις σε κοντινή απόσταση.
Τις μέρες εκείνες ήταν που έκανε απανωτούς σεισμούς στη Σαντορίνη και εύλογα σχολιάσαμε πως η ζωή παίζει παράξενα παιχνίδια. Κανονίσαμε ταξίδι στη μεγαλύτερη καλντέρα του κόσμου και κοίτα που κοντέψαμε να την αποκτήσουμε στα πόδια μας.
Φτάσαμε στη βάση του κρατήρα και ξεκίνησε το πάρτι.
Τα πρώτα κοπάδια που βρήκαμε ήταν κάτι εκατοντάδες ζέβρες και γκνου που έβοσκαν αμέριμνα.
Πόσο κακάσχημο ζώο είναι αυτό το γκνου όμως!
Κάθεται και βοσκάει και κάνει συνέχεια γκνου-γκνου, λες και πνίγεται
Σηκώσαμε τη δική μας οροφή και ακροβολιστήκαμε ενθουσιασμένοι.
Μα μιλάμε μιά να άπλωνα το χέρι μου, μπορούσα να την ακουμπήσω. Τόσο κοντά.
'Ηταν τα πρώτα ζώα που συναντήσαμε και ζητοκραυγάζαμε, σε λίγη ώρα φουλάραμε από γκνου και ζέβρες, ούτε να τις κοιτάξουμε λοξά καταδεχόμασταν.
Αφήσαμε τις παοκτσούδες ζέβρες στην ησυχία τους και συνεχίσαμε προς τη λίμνη.
Εκεί ήταν η πρώτη πολύ μεγάλη στιγμή, όταν εμφανίστηκαν στα σμήνη των φλαμίγκο που είναι τ αγαπημένα μου και έκαναν πρεμιέρα στη ζωή μου.
Κάπου εκεί ήταν που ξεχειλίσαμε από συναίσθημα, όπως σωστά παρατήρησε ο Τάσος, ήταν σα να βγαίνεις από το σώμα σου και δεν είσαι πια ύλη. Είσαι μόνο συναίσθημα και χαρά, έχεις αποδράσει από τα δεσμά της ρουτίνας, απλά συμμετέχεις στο θαύμα της φύσης.
Ξέχασα τις ενοχλήσεις στο στομάχι μου, ξεπέρασα την ασθένεια, τις σκέψεις, την πείνα, δεν ήθελα το μυαλό μου να φεύγει ούτε εκατοστό από αυτό που συνέβαινε μπροστά στα μάτια μου.
Ήταν μόνο η αρχή.
Λίγο πιο κάτω μας έκανε την τιμή να εμφανιστεί ο μεγάλος αφρικανικός ελέφαντας
ήρθε και λίγο πιο κοντά
φώναξε και τους φίλους του
ενώ πέσαμε και σε μια ιδιωτική στιγμή που ο κύριος ελέφαντας έπαιρνε το ντουζάκι του
εδώ σε βιντεάκι
- YouTube
Ο Okulis μας ρώτησε αν θέλουμε να πάμε στο κέντρο επισκεπτών για να φάμε το γεύμα μας ή προτιμούσαμε να ανοίξουμε τα lunch box εκεί ανάμεσα στα ζώα.
Ομόφωνα συμφωνήσαμε ότι δεν είχαμε πρόθεση να το κουνήσουμε ρούπι...
Φάγαμε λαίμαργα σα ...ζώα το μεσημεριανό, πήραμε ενέργεια από το φαγητό και συνεχίσαμε τις βόλτες.
Ο στόχος ήταν να συναντήσουμε όσα περισσότερα από τα Big 5 που ζούν στην περιοχή.
Δηλαδή λιοντάρι-ελέφαντας-λεοπάρδαλη-βούβαλος-ρινόκερος.
Οι βούβαλοι ήταν όλοι μακριά, δεν είχαμε φωτογραφικές με μεγάλους ζουμ φακούς, το ίδιο συνέβη όταν φάνηκαν κάποιοι ρινόκεροι στον ορίζοντα.
Αρκετοί από τους τουρίστες είχαν τέτοιους φακούς και σίγουρα οι φωτογραφίες τους είναι πολύ καλύτερες.
Να πω την αλήθεια δεν με ένοιαξε καθόλου.
Τα κορίτσια φωτογράφιζαν διαρκώς. 'Εβγαλα κάποιες μόνη μου και ήξερα ότι θα έχω αρκετά καλό υλικό από τους άλλους, έτσι συγκεντρώθηκα στην εικόνα που κρατούσαν τα μάτια μου.
Κράτησα αυτές που απομόνωσε ο νους. Μου φτάνουν!
Ξέρω πως αυτό δε βοηθάει την ιστορία μου ή τα likes που θα μάζευα στα σόσιαλ, καρφί δε μου καιγόταν, η στιγμή με είχε κυριεύσει και απλά απολάμβανα αυτό που μου προσφερόταν.
Επ, τι έχουμε εδώ; Μας έκανε τη χάρη ο πρώτος Μουφάσα
Ο οποίος ήταν φοβερά καταβεβλημένος, με το ζόρι έπαιρνε τα ποδάρια του.
Ο Okulis μας είπε πως έχει εμφανή τραύματα, προέρχεται λέει από πάλη με άλλους τσαμπουκάδες και ηττήθηκε.
Σε loser πέσαμε!
Κι όσο μαζευόταν τα τζιπ τριγύρω του, αυτός έψαχνε μια σκιά να απλώσει το ταλιαπωρημένο του κορμί
και βίντεο
- YouTube
Μερικά χαριτωμένα πουλάκια
Περάσαμε αρκετές ανεπανάληπτες ώρες, όμως η διαμονή μας για το βράδι ήταν εκτός πάρκου σε μια κοντινή πόλη, είχαμε κ άλλο οδηγικό μέλλον.
Απρόθυμα σφυρίξαμε τη λήξη, παρόλη την κούραση θέλαμε κ άλλο.
Λίγο πριν πέσει ο ήλιος μας άφησε στο πανέμορφο Lodge που θα καταλύαμε, όλα αυτά τα περιελάμβανε η τιμή για το σαφάρι, δεν είχα πολύ καλή άποψη για τις διαμονές, έτσι όταν βρεθήκαμε σ αυτόν τον παράδεισο σαστίσαμε και λίγο ακόμη.
Πισίνα
δες εδώ μεγαλεία!
Ρώτησα αν άναψαν φωτιά για να ψήσουν μπριζόλες
Με κοίταξε η υπάλληλος απορημένη, όχι λέει, είναι fire place! Μα τι fire place με 32 βαθμούς σκασίλα;
Πλυθήκαμε να φύγει η σκόνη της ημέρας και μαζευτήκαμε για το δείπνο.
Από δω κυρίες και κύριοι, μας οδήγησαν στο τραπέζι μας
και φάγαμε πεντανόστιμο (επιτέλους) φαγητό από το μπουφέ.
'Ενιωσα ότι γιατρεύτηκε το στομάχι μου μαζί και η ψυχή μου.
Κλείσαμε τη βραδιά με μια κρύα μπύρα στον κήπο, ανακεφαλαιώνοντας μια μεγάλη πολύτιμη μέρα, είχαμε κάνει την ιδανικότερη εισαγωγή και φουλάραμε μηχανές για την επόμενη, γεμάτοι προσμονή για την επίσκεψη σ ένα από τα καλύτερα πάρκα άγριων ζώων στον κόσμο.
Σερεγκέτι, σου ερχόμαστε!
Last edited:
varioAthens
Member
- Μηνύματα
- 6.478
- Likes
- 12.884
Υπεροχες εικονες!
Το καημενο το γκνου μωρε… οι Αφρικανοι λενε πως ο Θεος το εφτιαξε με ο,τι περισσεψε απο τα αλλα ζωα και γι’αυτο ειναι σαν παζλ: ποδια αγελαδας, κεφαλι βουβαλιου και ουρα αλογου.
Το καημενο το γκνου μωρε… οι Αφρικανοι λενε πως ο Θεος το εφτιαξε με ο,τι περισσεψε απο τα αλλα ζωα και γι’αυτο ειναι σαν παζλ: ποδια αγελαδας, κεφαλι βουβαλιου και ουρα αλογου.
Travelliaris
Member
- Μηνύματα
- 51
- Likes
- 205
α-α-α-α-α-α-α-χ-χ-χ-χ-χ-χ-χ το ξαναζώ!!!!
Smaragda53
Member
- Μηνύματα
- 1.077
- Likes
- 2.340
- Επόμενο Ταξίδι
- αχ, μακάρι νάξερα!
- Ταξίδι-Όνειρο
- Πολυνησία
Το λιοντάρι πολύ με συγκινησε
Εκπομπές Travelstories
