Traveller
Member
- Μηνύματα
- 3.938
- Likes
- 3.932
Η Suzanne και ο Mike είναι φοβεροί τύποι… γνωρίστηκαν πιτσιρικάδες , παντρεύτηκαν, γύρισαν όλο τον κόσμο και στα γεράματα έφτιαξαν το Ferme de Tayac, τον καλύτερο ξενώνα του Τayac, ενός μικροσκοπικού χωριού δέκα λεπτά ποδαρόδρομο από το κέντρο του Les Eyzies… το μέρος είναι ονειρικό…
ένα παλιό ερειπωμένο μοναστήρι , δίπλα στις γραμμές του τρένου, αναστήθηκε χάρη στους κόπους και τις προσπάθειες αυτού του φανταστικού ζευγαριού με το χαρακτηριστικό Βρετανικό φλεγματικό χιούμορ… το μοναστήρι ανακαινίστηκε σύμφωνα με τις παραδοσιακές επιταγές και το αποτέλεσμα είναι καταπληκτικό…
φτιάχτηκαν πέντε – έξη δωμάτια στον πρώτο όροφο, τα οποία διακοσμήθηκαν με το εκλεπτυσμένο γούστο της πανταχού παρούσας Suzanne, ένα τεράστιο καθιστικό με μια βιβλιοθήκη και τηλεόραση και το υπόλοιπο οίκημα το χαίρεται το ζευγάρι με τα παιδιά και τα εγγόνια του, είναι το σπίτι τους…την είσοδο του βασίλειου της Suzanne φυλάει ένα καλοκάγαθο γέρικο και συνάμα υπέροχα άσχημο μπουλντόκ η Lizzi, το σήμα κατατεθέν του σπιτιού …
ο κήπος είναι γεμάτος λουλούδια, φυτά και τεράστια δένδρα, που τις ζεστές μέρες του καλοκαιριού αποτελούν όαση δροσιάς … στην απίθανη περίπτωση που βαρεθείς ή κουραστείς από την ομορφιά των γύρω χωριών και θελήσεις να μείνεις μια μέρα στον ξενώνα, μπορείς να αφεθείς στην γλυκιά απόλαυση μιας βουτιάς στην τεράστια πισίνα που βρίσκεται στην άκρη του κτήματος…
το μόνο που μπορεί να χαλάσει την νωχελική ηρεμία της διαμονής σου είναι το φευγαλέο σφύριγμα κάποιου τρένου που περνά μια στο τόσο και οι καμπάνες τις διπλανής εκκλησίας που ηχούν κάθε Κυριακή πρωί… το πρωινό σερβίρεται σε ένα μεγάλο μοναστηριακό τραπέζι κι εκεί θα κάνεις τις πρώτες γνωριμίες με τους συγκατοίκους σου, οι οποίοι κατά πάσα πιθανότητα θα είναι Βρετανοί, σαν τους ιδιοκτήτες… η Suzanne με σχολαστική τελειότητα επιτηρεί τον χώρο φροντίζοντας τους καλεσμένους της και ο Mike είναι έτοιμος με ένα αυθόρμητο αστείο να φτιάξει το κέφι και του ποιο απαιτητικού επισκέπτη… καφές, τσάι, γάλα, φρεσκοστημένοι χυμοί , κρουασάν , ντόπια μαρμελάδα, ψωμί , τυριά, αυγά, κέϊκ είναι τα βασικά συστατικά του μπουφέ πρωινού…
και ύστερα έρχεται η ώρα του σχεδιασμού της μέρας… η Suzanne είναι ερωτευμένη με την Dordogne και γνωρίζει τα πάντα για τον τόπο… θα σε συμβουλέψει που θα πας, θα σου σε πει πιο χωριό έχει αγορά σήμερα, τι θα ψωνίσεις, τι θα δεις, που θα φας… αστείρευτη πηγή πληροφοριών που δεν διστάζει ανά πάσα στιγμή να τις μοιραστεί κάνοντας τις διακοπές σου στη Dordogne μοναδικές… όταν οργανώναμε το ταξίδι διαλέξαμε προσεκτικά το στρατηγείο μας με γνώμονα όχι μόνο το επίπεδο του ξενώνα αλλά και την γεωγραφία του τόπου… ζητούσαμε μια βάση επιπέδου η οποία θα βρίσκονταν σε απόσταση βολής από τους ταξιδιωτικούς μας στόχους χωρίς να χρειαστεί να σπαταλήσουμε άσκοπα τον χρόνο μας σε περιττές διαδρομές… το Ferme de Tayac αποδείχθηκε λίρα εκατό… η κοιλάδα του ποταμού ήταν λιγότερο από τέταρτο μακριά, η διαδρομή υπέροχη και τα χωριά μας περίμεναν… με τον οδηγό μας υπό μάλης λοιπόν και τις πολύτιμες σημειώσεις της Suzanne στο χέρι, ξεκινήσαμε την πρώτη μας εξόρμηση στον παράδεισο που ονομάζεται Dordogne…
Χαμένο μέσα στα δάση του Perigord noir,σκάρτο δεκάλεπτο από το Les Eyzies, στην μέση του πουθενά, βρίσκεται το Meyrals… ένα χωριουδάκι μια σταλιά… μια χούφτα σπίτια, μια όμορφη εκκλησιά, πέντε έξη μαγαζάκια και τίποτε άλλο… κι όμως, αυτό το τόσο δα μέρος, χάρη σε μια απλή έξυπνη κίνηση των λιγοστών κατοίκων του, κατάφερε να ξεφύγει από την ασημαντότητα του και να μπει στον τουριστικό χάρτη της Dordogne… από την άνοιξη μέχρι τον Οκτώβρη δεκάδες καλλιτέχνες της περιοχής και όχι μόνο, μαζεύονται και δίνουν ζωή στα μέρη του … χρόνο το χρόνο το χωριό έγινε γνωστό για τις εκδηλώσεις του… πότε μια έκθεση ζωγραφικής, πότε μια παράσταση θεάτρου , ένας χορός, μια συναυλία , μια συζήτηση, η αγορά της Πέμπτης και πάνω απ όλα το φεστιβάλ των σκιάχτρων… όχι δεν αστειεύομαι, η παλιά παράδοση αναβιώνει, το χωριό γεμίζει σκιάχτρα και την τελευταία Κυριακή του Ιούλη το μικρό και ξεχασμένο Mayrals γίνεται πρωταγωνιστής στα καλλιτεχνικά δρώμενα της περιοχής…
Η Limeuil είναι υπέροχη… λέγεται ότι είναι ένα από τα ωραιότερα χωριά της Γαλλίας αλλά αυτό όταν βρίσκεσαι στην Dordogne ακούγεται τόσο κοινότυπο… η συντριπτική πλειοψηφία των χωριών της περιοχής είναι ονειρικά και άνετα ερίζουν για τον τίτλο του ωραιότερου… βρίσκεται στη συμβολή δύο ποταμών, του Dordogne και του Vezere, σκαρφαλώνει στην πλαγιά ενός λόφου και στην κορυφή της δεσπόζει ένα Μεσαιωνικό κάστρο… η εποχή της μεγάλης ακμής της ήταν οι αρχές του 19ου αιώνα χάρη την προνομιακή της θέση δίπλα στη συμβολή των δύο ποταμών… φορτηγίδες γεμάτες ξυλεία, μαλλί, δέρματα, τυρί από τα βάθη της Γαλλίας έκαναν στάση στο δρόμο τους για το λιμάνι του Μπορντό και λίγες μέρες αργότερα επέστρεφαν μεταφέροντας από εκεί μπαχαρικά, ζάχαρη, αποξηραμένα ψάρια, αλάτι… το χωριό ήταν σημαντικότατο διαμετακομιστικό κέντρο, γεμάτο αποθήκες μεταφόρτωσης των προϊόντων, αποβάθρες στο ποταμίσιο λιμάνι του, καπηλιά, καταστήματα και έδρα του πανίσχυρου Οίκου της Ένωσης Λεμβούχων… τα πράγματα όμως δεν ήταν πάντα έτσι ιδανικά… η στρατηγική του θέση αποδείχθηκε ευχή και κατάρα… λόγω αυτής γνώρισε αμέτρητες εισβολές, επιδρομές, πολέμους… ανά τους αιώνες Ρωμαίοι , Βίκινγκς, Άγγλοι το πολιόρκησαν, το κατέλαβαν, το λεηλάτησαν… την εποχή του Εκατονταετούς πολέμου έγινε θέρετρο σφοδρών συγκρούσεων όντας σημαντικότατη βάση των Γάλλων… τότε το μέρος οχυρώθηκε, το κάστρο ανακαινίστηκε και το χωριό πήρε την σημερινή χαρακτηριστική μεσαιωνική μορφή του…
Η Place de Port, μπροστά από τo λιμάνι, που κάποτε έσφυζε από ζωή, σήμερα ζωντανεύει μόνο τους καλοκαιρινούς μήνες, χάρη τους πολυάριθμους τουρίστες που περιμένουν καρτερικά στην ουρά τους να νοικιάσουν ένα κανό ή μια βάρκα για να χαρούν τις ομορφιές των ποταμών… από αυτή την πλατεία ξεκινά η ανάβαση προς την άνω πόλη… διαβαίνεις μια τοξωτή πύλη και μεταφέρεσαι στον μεσαίωνα… στενά λιθόστρωτα δρομάκια, σπίτια βαμμένα στο γκρι κολλημένα το ένα δίπλα στο άλλο, μαγαζάκια που πουλάνε κοσμήματα και είδη χειροτεχνίας, μια γοητευτική πλατεία, η υπέροχη εκκλησία του Saint Martin και τέλος στην κορυφή το κάστρο να διαφεντεύει τα πάντα…
σε μια κατηφοριά στο κέντρο του χωριού θα βρείτε το Αu Bon Accueil…
μια τεράστια κληματαριά σκεπάζει την καλόγουστη βεράντα που θα φάτε φτιάχνοντας ένα υπέροχο σκηνικό… η κουζίνα είναι τυπική Γαλλική, δηλαδή υπέροχη… διαλέξτε το κουνέλι με σάλτσα μουστάρδας στη γάστρα και συνοδέψτε το με ένα καλό ντόπιο ροζέ… θα μαγευτείτε και δεν θα δώσετε πάνω από 25? το άτομο… αξίζει…
ένα παλιό ερειπωμένο μοναστήρι , δίπλα στις γραμμές του τρένου, αναστήθηκε χάρη στους κόπους και τις προσπάθειες αυτού του φανταστικού ζευγαριού με το χαρακτηριστικό Βρετανικό φλεγματικό χιούμορ… το μοναστήρι ανακαινίστηκε σύμφωνα με τις παραδοσιακές επιταγές και το αποτέλεσμα είναι καταπληκτικό…
φτιάχτηκαν πέντε – έξη δωμάτια στον πρώτο όροφο, τα οποία διακοσμήθηκαν με το εκλεπτυσμένο γούστο της πανταχού παρούσας Suzanne, ένα τεράστιο καθιστικό με μια βιβλιοθήκη και τηλεόραση και το υπόλοιπο οίκημα το χαίρεται το ζευγάρι με τα παιδιά και τα εγγόνια του, είναι το σπίτι τους…την είσοδο του βασίλειου της Suzanne φυλάει ένα καλοκάγαθο γέρικο και συνάμα υπέροχα άσχημο μπουλντόκ η Lizzi, το σήμα κατατεθέν του σπιτιού …
ο κήπος είναι γεμάτος λουλούδια, φυτά και τεράστια δένδρα, που τις ζεστές μέρες του καλοκαιριού αποτελούν όαση δροσιάς … στην απίθανη περίπτωση που βαρεθείς ή κουραστείς από την ομορφιά των γύρω χωριών και θελήσεις να μείνεις μια μέρα στον ξενώνα, μπορείς να αφεθείς στην γλυκιά απόλαυση μιας βουτιάς στην τεράστια πισίνα που βρίσκεται στην άκρη του κτήματος…
το μόνο που μπορεί να χαλάσει την νωχελική ηρεμία της διαμονής σου είναι το φευγαλέο σφύριγμα κάποιου τρένου που περνά μια στο τόσο και οι καμπάνες τις διπλανής εκκλησίας που ηχούν κάθε Κυριακή πρωί… το πρωινό σερβίρεται σε ένα μεγάλο μοναστηριακό τραπέζι κι εκεί θα κάνεις τις πρώτες γνωριμίες με τους συγκατοίκους σου, οι οποίοι κατά πάσα πιθανότητα θα είναι Βρετανοί, σαν τους ιδιοκτήτες… η Suzanne με σχολαστική τελειότητα επιτηρεί τον χώρο φροντίζοντας τους καλεσμένους της και ο Mike είναι έτοιμος με ένα αυθόρμητο αστείο να φτιάξει το κέφι και του ποιο απαιτητικού επισκέπτη… καφές, τσάι, γάλα, φρεσκοστημένοι χυμοί , κρουασάν , ντόπια μαρμελάδα, ψωμί , τυριά, αυγά, κέϊκ είναι τα βασικά συστατικά του μπουφέ πρωινού…
και ύστερα έρχεται η ώρα του σχεδιασμού της μέρας… η Suzanne είναι ερωτευμένη με την Dordogne και γνωρίζει τα πάντα για τον τόπο… θα σε συμβουλέψει που θα πας, θα σου σε πει πιο χωριό έχει αγορά σήμερα, τι θα ψωνίσεις, τι θα δεις, που θα φας… αστείρευτη πηγή πληροφοριών που δεν διστάζει ανά πάσα στιγμή να τις μοιραστεί κάνοντας τις διακοπές σου στη Dordogne μοναδικές… όταν οργανώναμε το ταξίδι διαλέξαμε προσεκτικά το στρατηγείο μας με γνώμονα όχι μόνο το επίπεδο του ξενώνα αλλά και την γεωγραφία του τόπου… ζητούσαμε μια βάση επιπέδου η οποία θα βρίσκονταν σε απόσταση βολής από τους ταξιδιωτικούς μας στόχους χωρίς να χρειαστεί να σπαταλήσουμε άσκοπα τον χρόνο μας σε περιττές διαδρομές… το Ferme de Tayac αποδείχθηκε λίρα εκατό… η κοιλάδα του ποταμού ήταν λιγότερο από τέταρτο μακριά, η διαδρομή υπέροχη και τα χωριά μας περίμεναν… με τον οδηγό μας υπό μάλης λοιπόν και τις πολύτιμες σημειώσεις της Suzanne στο χέρι, ξεκινήσαμε την πρώτη μας εξόρμηση στον παράδεισο που ονομάζεται Dordogne…
Χαμένο μέσα στα δάση του Perigord noir,σκάρτο δεκάλεπτο από το Les Eyzies, στην μέση του πουθενά, βρίσκεται το Meyrals… ένα χωριουδάκι μια σταλιά… μια χούφτα σπίτια, μια όμορφη εκκλησιά, πέντε έξη μαγαζάκια και τίποτε άλλο… κι όμως, αυτό το τόσο δα μέρος, χάρη σε μια απλή έξυπνη κίνηση των λιγοστών κατοίκων του, κατάφερε να ξεφύγει από την ασημαντότητα του και να μπει στον τουριστικό χάρτη της Dordogne… από την άνοιξη μέχρι τον Οκτώβρη δεκάδες καλλιτέχνες της περιοχής και όχι μόνο, μαζεύονται και δίνουν ζωή στα μέρη του … χρόνο το χρόνο το χωριό έγινε γνωστό για τις εκδηλώσεις του… πότε μια έκθεση ζωγραφικής, πότε μια παράσταση θεάτρου , ένας χορός, μια συναυλία , μια συζήτηση, η αγορά της Πέμπτης και πάνω απ όλα το φεστιβάλ των σκιάχτρων… όχι δεν αστειεύομαι, η παλιά παράδοση αναβιώνει, το χωριό γεμίζει σκιάχτρα και την τελευταία Κυριακή του Ιούλη το μικρό και ξεχασμένο Mayrals γίνεται πρωταγωνιστής στα καλλιτεχνικά δρώμενα της περιοχής…
Η Limeuil είναι υπέροχη… λέγεται ότι είναι ένα από τα ωραιότερα χωριά της Γαλλίας αλλά αυτό όταν βρίσκεσαι στην Dordogne ακούγεται τόσο κοινότυπο… η συντριπτική πλειοψηφία των χωριών της περιοχής είναι ονειρικά και άνετα ερίζουν για τον τίτλο του ωραιότερου… βρίσκεται στη συμβολή δύο ποταμών, του Dordogne και του Vezere, σκαρφαλώνει στην πλαγιά ενός λόφου και στην κορυφή της δεσπόζει ένα Μεσαιωνικό κάστρο… η εποχή της μεγάλης ακμής της ήταν οι αρχές του 19ου αιώνα χάρη την προνομιακή της θέση δίπλα στη συμβολή των δύο ποταμών… φορτηγίδες γεμάτες ξυλεία, μαλλί, δέρματα, τυρί από τα βάθη της Γαλλίας έκαναν στάση στο δρόμο τους για το λιμάνι του Μπορντό και λίγες μέρες αργότερα επέστρεφαν μεταφέροντας από εκεί μπαχαρικά, ζάχαρη, αποξηραμένα ψάρια, αλάτι… το χωριό ήταν σημαντικότατο διαμετακομιστικό κέντρο, γεμάτο αποθήκες μεταφόρτωσης των προϊόντων, αποβάθρες στο ποταμίσιο λιμάνι του, καπηλιά, καταστήματα και έδρα του πανίσχυρου Οίκου της Ένωσης Λεμβούχων… τα πράγματα όμως δεν ήταν πάντα έτσι ιδανικά… η στρατηγική του θέση αποδείχθηκε ευχή και κατάρα… λόγω αυτής γνώρισε αμέτρητες εισβολές, επιδρομές, πολέμους… ανά τους αιώνες Ρωμαίοι , Βίκινγκς, Άγγλοι το πολιόρκησαν, το κατέλαβαν, το λεηλάτησαν… την εποχή του Εκατονταετούς πολέμου έγινε θέρετρο σφοδρών συγκρούσεων όντας σημαντικότατη βάση των Γάλλων… τότε το μέρος οχυρώθηκε, το κάστρο ανακαινίστηκε και το χωριό πήρε την σημερινή χαρακτηριστική μεσαιωνική μορφή του…
Η Place de Port, μπροστά από τo λιμάνι, που κάποτε έσφυζε από ζωή, σήμερα ζωντανεύει μόνο τους καλοκαιρινούς μήνες, χάρη τους πολυάριθμους τουρίστες που περιμένουν καρτερικά στην ουρά τους να νοικιάσουν ένα κανό ή μια βάρκα για να χαρούν τις ομορφιές των ποταμών… από αυτή την πλατεία ξεκινά η ανάβαση προς την άνω πόλη… διαβαίνεις μια τοξωτή πύλη και μεταφέρεσαι στον μεσαίωνα… στενά λιθόστρωτα δρομάκια, σπίτια βαμμένα στο γκρι κολλημένα το ένα δίπλα στο άλλο, μαγαζάκια που πουλάνε κοσμήματα και είδη χειροτεχνίας, μια γοητευτική πλατεία, η υπέροχη εκκλησία του Saint Martin και τέλος στην κορυφή το κάστρο να διαφεντεύει τα πάντα…
σε μια κατηφοριά στο κέντρο του χωριού θα βρείτε το Αu Bon Accueil…
μια τεράστια κληματαριά σκεπάζει την καλόγουστη βεράντα που θα φάτε φτιάχνοντας ένα υπέροχο σκηνικό… η κουζίνα είναι τυπική Γαλλική, δηλαδή υπέροχη… διαλέξτε το κουνέλι με σάλτσα μουστάρδας στη γάστρα και συνοδέψτε το με ένα καλό ντόπιο ροζέ… θα μαγευτείτε και δεν θα δώσετε πάνω από 25? το άτομο… αξίζει…
