Klair
Member
- Μηνύματα
- 2.350
- Likes
- 28.330
- Ταξίδι-Όνειρο
- Υπερσιβηρικός
Ujazdów Castle in Warsaw (Zamek Ujazdowski w Warszawie)-Royal Łazienki Park in Warsaw (Łazienki Królewskie w Warszawie)
Κυριακή 3 Απριλίου 2022
Το ταξί μας άφησε έξω από το εστιατόριο Rozdroże.
Δίπλα από το εστιατόριο ξεκινάει ένα φαρδύ μονοπάτι με το όνομα Αleja Szpitala Ujazdowskiego το οποίο ακολουθήσαμε. Το δρομάκι του Νοσοκομείου Ujazdowski ονομάστηκε έτσι το 1999 για να τιμήσει ένα νοσοκομείο που βρισκόταν εδώ. Διάφορα κτίρια του πρώην νοσοκομείου βρίσκονται ακόμη παρατεταγμένα κατά μήκος της δεξιάς πλευράς του μονοπατιού ενώ η αριστερή του πλευρά κοιτάει αφ΄ υψηλού την Αleja Armii Ludowej, τον κύριο δρόμο ταχείας κυκλοφορίας που κόβει στα δύο το Πάρκο Ujazdowski.
Το δρομάκι μας οδήγησε μπροστά από το όμορφο Κάστρο Ujazdów (Zamek Ujazdowski) το οποίο ορθώνεται αγέρωχο στην ιστορική συνοικία Ujazdów, μεταξύ του ομώνυμου Πάρκου (Park Ujazdowski) και του Βασιλικού Πάρκου Λουτρών (Łazienki Królewskie). Οι αρχές του Κάστρου χρονολογούνται στον 13ο αιώνα και από τότε ξαναχτίστηκε πολλές φορές. Όπως τα περισσότερα κτίρια στη Βαρσοβία υπέστη μεγάλη ζημιά στην Εξέγερση της πόλης. Ανακατασκευάστηκε 30 χρόνια αργότερα (1974) και τώρα στεγάζει το Κέντρο Σύγχρονης Τέχνης της Βαρσοβίας.
Κάναμε βόλτα γύρω από το Κάστρο και στο τέλος σταθήκαμε για λίγη ώρα στην άκρη του μεγάλου μπαλκονιού για να θαυμάσουμε από ψηλά το περίφημο Πάρκο Łazienki να απλώνεται κάτω από τα πόδια μας.
Κατεβήκαμε τη μεγάλη σκάλα η οποία καταλήγει στους πρόποδες του Κάστρου Ujazdowski και μπροστά στο Park Agrykola. Αυτό το ιστορικό Πάρκο ιδρύθηκε στα έτη 1720-1723 και προσφέρει ανεμπόδιστη θέα στο κανάλι Piaseczyński.
Στρίψαμε δεξιά ακολουθώντας την Αleja Tomasza Hopfera
και όταν φτάσαμε σε μια πύλη
στρίψαμε αριστερά ακολουθώντας την Agrykola, την οδό που θα μας οδηγούσε στο μεγαλύτερο πάρκο της Βαρσοβίας το οποίο καταλαμβάνει 760 στρέμματα του κέντρου της πόλης. Είναι ένα από τα πιο όμορφα συγκροτήματα πάρκων και παλατιών στην Ευρώπη και περιλαμβάνει παλάτια, ναούς, πύργους, μεγάλο αριθμό γλυπτών, ένα αμφιθέατρο σε νησί, λίμνες, γέφυρες και πλούσιους κήπους.
Το Πάρκο και το Παλάτι σχεδιάστηκαν τον 17ο αιώνα από τον Tylman van Gameren σε στιλ μπαρόκ, για τον πρίγκιπα και μεγάλο στρατάρχη του Στέμματος Stanisław Herakliusz Lubomirski. Πήρε το όνομα Łazienki (Λουτρά) από ένα περίπτερο κολύμβησης που βρισκόταν κοντά. Το 1764 το Παλάτι αγοράστηκε από τον τελευταίο βασιλιά της Πολωνίας Stanisław II August Poniatowski ο οποίος μετέτρεψε το μπαρόκ Λουτρό στο νεοκλασικό οικιστικό Παλάτι που υπάρχει μέχρι σήμερα.
Το συγκρότημα πάρκων και παλατιών αποτελεί αγαπημένο προορισμό των ντόπιων αφού η μισή Βαρσοβία έρχεται την Κυριακή για να κάνει τον παραδοσιακό οικογενειακό περίπατο γεγονός που διαπιστώσαμε και εμείς οι ίδιοι περπατώντας στην οδό Agrykola. Το χιόνι σε καμία περίπτωση δεν απέτρεψε τους κατοίκους της πόλης να βγουν και να απολαύσουν τη βόλτα τους στο Πάρκο. Φτάσαμε στη γέφυρα πάνω στην οποία στέκεται το Μνημείο του John III Sobieski (Pomnik Jana III Sobieskiego) και η οποία προσφέρει την καλύτερη θέα προς το Ανάκτορο στο Νησί.
Το Μνημείο του Jan III Sobieski τιμά τη μνήμη του ηγέτη στη μάχη της Βιέννης. Τα αποκαλυπτήρια του Μνημείου έγιναν στις 14 Σεπτεμβρίου του 1788, 105 χρόνια μετά τη νικηφόρα μάχη. Δεν καταστράφηκε κατά τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο και το 1947 υποβλήθηκε σε μεγάλη ανακαίνιση.
Κατεβήκαμε από τη γέφυρα και προχωρήσαμε κατά μήκος της δεξιάς πλευράς της λίμνης ακολουθώντας το καθαρισμένο από το χιόνι χωμάτινο μονοπάτι.
Το Παλάτι στο Νησί που βλέπαμε μπροστά μας είναι ο λόγος ύπαρξης του Πάρκου Łazienki. Αρχιτεκτονικά εντυπωσιακό, το κτίριο βρίσκεται πάνω σε ένα νησί στη μέση μιας μακρόστενης λίμνης και συνδέεται και με τις δύο ακτές με κιονοστοιχίες σε κάθε πλευρά. Οι προσόψεις ενώνονται με γιγάντιες κορινθιακές παραστάδες που συνδέουν τους δύο ορόφους του και στέφονται από κιγκλίδωμα που φέρει αγάλματα μυθολογικών μορφών. Μεγάλος προστάτης των τεχνών, ο βασιλιάς Stanisław August αποφάσισε, το 1792, ότι το Παλάτι θα μετατραπεί στο πρώτο σύγχρονο δημόσιο μουσείο όπου θα εκτίθενται οι πιο σημαντικοί πίνακες από τη συλλογή του.
Φτάσαμε μπροστά στο Ανάκτορο όπου ο κόσμος ήταν πλέον αρκετός. Άλλοι φωτογράφιζαν τη θερινή κατοικία του τελευταίου Πολωνού βασιλιά και άλλοι απολάμβαναν τη γαλήνια λίμνη του χιονισμένου Πάρκου.
Συζητώντας μεταξύ μας καταλήξαμε ότι τελικά ήταν πολύ καλύτερα που είδαμε το Łazienki χιονισμένο. Ο ολόλευκος μανδύας που ήρθε και κάλυψε τη νεκρή φύση προσέδωσε στο τοπίο μια ιδιαιτερότητα, μια διαφορετική πινελιά, ομορφαίνοντας τα γυμνά κλαδιά των δέντρων. Οι ξεροί θάμνοι μετατράπηκαν σε περίτεχνα γλυπτά συμπληρώνοντας τον ήδη μεγάλο αριθμό αγαλμάτων που κοσμούν το Πάρκο.
Διασχίσαμε την πολύβουη γέφυρα της λίμνης
και ακολουθήσαμε το δρομάκι που οδηγεί στο Αμφιθέατρο το οποίο ξεχωρίζει από άλλες ευρωπαϊκές κατασκευές αυτού του είδους αφού συνδυάζει το μοτίβο των αρχαίων ερειπίων με τη λειτουργία ενός υπαίθριου θεάτρου. Ορθώνεται στη νότια λιμνούλα-η σκηνή βρίσκεται πάνω σε νησί-και απέκτησε τη σημερινή του εμφάνιση στα έτη 1790-93. Νωρίτερα, τη δεκαετία του 1780, ένα χωμάτινο αμφιθέατρο το οποίο ήταν καλυμμένο με πάνινη στέγη στηριγμένη σε κοντάρια στεκόταν στο έδαφος.
Γέφυρα Neptun με θέα προς το Ανάκτορο, το Αμφιθέατρο και τη λίμνη:
Κατά τη διάρκεια της περιήγησής μας στο Πάρκο συναντήσαμε (πάλι καλά) έναν και μοναδικό αντιπρόσωπο του ζωικού βασιλείου που κατοικεί εδώ. Φαντάζομαι ότι άλλες εποχές με διαφορετικές καιρικές συνθήκες παγώνια και σκίουροι κυκλοφορούν ανενόχλητα ανάμεσα στους επισκέπτες προσφέροντας μοναδικές εικόνες συνύπαρξης.
Ακολουθήσαμε τη διαδρομή που οδηγεί στο μεγάλο, σε σχήμα πετάλου, κτίριο της Σχολής Δοκίμων Αξιωματικών.
Ένα μικρότερο κτίριο βρισκόταν εδώ τον 17ο αιώνα που χρησίμευε ως κουζίνα για το Παλάτι στο Νησί. Φαίνεται όμως ότι δεν ήταν αρκετά μεγάλο για να εξυπηρετήσει τις ανάγκες του βασιλιά Stanisław II August έτσι το επέκτεινε, το 1778, σε ένα οικοδόμημα που ονομάζεται μέχρι και σήμερα “Μεγάλο Παράρτημα” και είναι γεμάτο με διαμερίσματα. Στο κεντρικό του τμήμα υπήρχαν μαγειρεία και στις πτέρυγες περίπου 40 δωμάτια για αυλικούς. Οι υπηρέτες έμεναν στον δεύτερο όροφο. Από τότε το κτίριο ονομαζόταν “Μεγάλο Παράρτημα”. Μετά το 1817, όταν ο Τσάρος της Ρωσίας Αλέξανδρος Α' έγινε ιδιοκτήτης του Łazienki, μετατράπηκε σε στρατώνες και Σχολή Δοκίμων Αξιωματικών του Πεζικού. Από εδώ ο ανθυπολοχαγός Piotr Wysocki ηγήθηκε μιας εξέγερσης, με τη βοήθεια των νεαρών ανδρών της Σχολής, η οποία στη συνέχεια κλιμακώθηκε στην Εθνική Εξέγερση του Νοεμβρίου του 1830-31. Σήμερα το κτίριο στεγάζει ένα κέντρο τουριστικών πληροφοριών και εκδοτήριο εισιτηρίων για όλα τα αξιοθέατα του Πάρκου καθώς και μερικά μικρά προσωρινά εκθέματα.
Απέναντι από το κτίριο της Σχολής Δοκίμων Αξιωματικών είδαμε το ημικυκλικό Παλάτι Myślewicki (Pałac Myślewicki) ένα ροκοκό-νεοκλασικό κτίριο που δημιουργήθηκε για τον βασιλιά Stanisław August Poniatowski ως ένα από τα πρώτα οικοδομήματα στα Βασιλικά Λουτρά. Αρχικά, κατοικήθηκε από τους αυλικούς του βασιλιά και αργότερα από τον ανιψιό του. Τον 19ο αιώνα και κατά τη διάρκεια της Λαϊκής Δημοκρατίας της Πολωνίας το Παλάτι χρησίμευε ως ξενώνας και άνοιξε τις πόρτες του σε επιφανείς επισκέπτες, όπως στον Ναπολέοντα Α΄ και στον Πρόεδρο των Ηνωμένων Πολιτειών Richard Nixon. Στους καλαίσθητους εσωτερικούς του χώρους συζητούνταν ζητήματα του κράτους και κατά τη διάρκεια των αιώνων τα διαμερίσματα χρησιμοποιήθηκαν για να φιλοξενήσουν τσαρικούς στρατηγούς, μέλη της πολωνικής κυβέρνησης καθώς και ξένους επισκέπτες Πολωνών ηγεμόνων. Μέσα σε αυτά τα δωμάτια δε συζητήθηκαν μόνο εθνικά θέματα. Διπλωματικές σχέσεις μεταξύ δύο από τις υπερδυνάμεις του κόσμου, της Κίνας και των Ηνωμένων Πολιτειών της Αμερικής, δημιουργήθηκαν εντός των τειχών του Παλατιού.
Μετά από αυτήν την υπέροχη κυκλική διαδρομή καταλήξαμε ξανά στην οδό Agrykola και στη γέφυρα με το Μνημείο του Jan III Sobieski. Βγάλαμε για ακόμα μια φορά τις φωτογραφίες μας και προχωρήσαμε επί της Agrykola μέχρι που συναντήσαμε την πύλη εισόδου στον Κινεζικό Κήπο.
Ο Κινεζικός Κήπος, που βρίσκεται στο βόρειο, νατουραλιστικό τμήμα του Βασιλικού Łazienki, σχεδιάστηκε σύμφωνα με τα υπάρχοντα ιστορικά μοντέλα από την έπαυλη του πρίγκιπα Kung στο Πεκίνο. Χάρη στον βασιλιά Stanisław August, το 1780, ο πρώην δρόμος προς το Wilanów έγινε η Κινεζική Λεωφόρος. Εκείνη την εποχή, στη διασταύρωση με τον Βασιλικό Περίπατο είχε κατασκευαστεί μια Κινεζική Γέφυρα. Τα λείψανά της ανακαλύφθηκαν από αρχαιολόγους το 2012. Κοντά σε αυτήν την τοποθεσία-δίπλα στην Κινεζική Λεωφόρο και δίπλα στη λίμνη-βρίσκεται ο Κινεζικός Κήπος τον οποίο αρχίσαμε αμέσως να εξερευνούμε.
Η ιδέα του νέου Κινεζικού Κήπου, ο οποίος άνοιξε επίσημα το 2014, αναπτύχθηκε από τον καθηγητή Edward Bartman και από τον αρχιτέκτονα Paweł Bartman σε συνεργασία με Κινέζους αρχιτέκτονες από το αρχοντικό του Prince Kung στο Πεκίνο. Όπως δήλωσε ο Κινέζος ιστορικός αρχιτεκτονικής Wang Hongbo, το Κινεζικό Περίπτερο-που συμβολίζει το ανδρικό στοιχείο, και το διάτρητο Κινεζικό Κιόσκι (πέργκολα)-που συμβολίζει τη θηλυκότητα-συνδέονται με μια μαρμάρινη γέφυρα που εκτείνεται πάνω από τη λιμνούλα η οποία αντιπροσωπεύει τον Γαλαξία. Μετά από αυτήν τη δήλωση τί παραπάνω μπορώ να περιγράψω εγώ? Δείτε τις φωτογραφίες!
Αμέσως μετά αντικρίσαμε το Old Orangery in the Royal Łazienki (Stara Oranżeria w Łazienkach Królewskich). Μετά το Ανάκτορο στο Νησί, αυτό είναι ίσως το πιο σημαντικό κτίριο στο Łazienki για τους επισκέπτες. Αρχικά ανεγέρθηκε το 1785-88 για να στεγάσει εξωτικά δέντρα κατά τη διάρκεια του σκληρού πολωνικού χειμώνα. Φιλοξενεί επίσης το Βασιλικό Θέατρο του Βασιλιά Stanisław August, ένα από τα λίγα σωζόμενα αυλικά θέατρα του 18ου αιώνα στην Ευρώπη (και το μοναδικό στην Πολωνία).
Η άλλη σημαντική πτυχή του Old Orangery είναι η Royal Sculpture Gallery, μια από τις τρεις μεγάλες βασιλικές συλλογές του Łazienki που εκτίθενται σήμερα από την εποχή του βασιλιά Stanisław August (οι άλλες είναι η Πινακοθήκη στο Παλάτι στο Νησί και η Πινακοθήκη στο Λευκό Περίπτερο-θα το συναντήσουμε στη συνέχεια). Από την αρχή της βασιλείας του ο Stanisław August συγκέντρωσε εκατοντάδες μαρμάρινα αγάλματα και γύψινα αντίγραφα των πιο διάσημων γλυπτών της αρχαιότητας. 120 από τα πιο σημαντικά από αυτά τα γύψινα εκμαγεία εκτίθενται μοναδικά μέσα στο Orangery.
Πολύ κοντά στο Old Orangery βρίσκεται το White Pavilion. Αυτή η μικρή βίλα στο Łazienki χτίστηκε το 1774 και ήταν το πρώτο κτίριο που ο βασιλιάς Stanisław August έχτισε στο τεράστιο οικόπεδο. Αρχικά προοριζόταν να είναι η θερινή του κατοικία, όμως τα στοιχεία δείχνουν ότι οι αδερφές του βασιλιά άρχισαν να διαμένουν εδώ περισσότερο από εκείνον. Το White Pavilion περιέχει μοναδικές διακοσμήσεις και φυτικά μοτίβα συνυφασμένα με ανθρώπινες μορφές και ζώα. Το οίκημα έμεινε αλώβητο κατά τον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο και διατηρεί σε μεγάλο βαθμό την αρχική του μορφή. Στο ισόγειο η Gallery of Prints παρουσιάζει μέρος της προσωπικής συλλογής του βασιλιά με 4.300 εκτυπώσεις, από τις οποίες σώζονται σήμερα μόνο οι μισές περίπου.
Το Wodozbiór είναι μια δεξαμενή νερού η οποία αποτελεί ένα ακόμα εντυπωσιακό κτίριο του Πάρκου και βρίσκεται μπροστά από την είσοδο του κήπου του Old Orangery. Τον 18ο αιώνα, χρησίμευε ως δεξαμενή για τη συλλογή νερού από κοντινές πηγές το οποίο παροχέτευαν με ξύλινους σωλήνες σε μια βρύση και φυσικά στα Λουτρά. Η ακριβής ημερομηνία ίδρυσης του Υδραγωγείου είναι άγνωστη. Δεν μπορεί να αποκλειστεί ότι το νερό συγκεντρωνόταν εδώ ήδη από την εποχή του Stanisław Herakliusz Lubomirski, δηλαδή στα τέλη του 17ου αιώνα. Το 1823, η συλλογή νερού απέκτησε την εμφάνιση που έχει σήμερα. Η διακόσμηση του κτιρίου των 12 μέτρων είναι απλή. Στην κορυφή του είναι διακοσμημένο με ζωφόρο από κρανία βοδιών (το λεγόμενο βουκράνιο) και με γιρλάντες φρούτων. Αυτό το θέμα σχετίζεται με το ρωμαϊκό έθιμο να κάνουν προσφορές σε τελετές κηδείας.
Από την αρχαιότητα οι δημιουργοί κήπων έδιναν ιδιαίτερη προσοχή στη συμβολική σημασία του νερού. Ως ζωογόνος δύναμη, ταυτιζόταν με τη γονιμότητα ή την αναγέννηση, αλλά και με την κάθαρση, τη σοφία και την αλήθεια. Το στοιχείο του νερού σχετίζεται επίσης στενά με την ιστορία των απαρχών του Πάρκου Łazienki. Είναι αρκετά ενδιαφέρον ότι το κτίριο δεν ήταν μόνο μια δεξαμενή νερού αλλά χρησίμευε και ως κατοικία για τη βασιλική υπηρεσία.
Στο εσωτερικό υπάρχει μια μόνιμη έκθεση αφιερωμένη στην ιστορία και τις λειτουργίες του Υδραγωγείου. Περιγράφει επίσης τη σημασία του νερού και τον αντίκτυπό του σε ολόκληρο το σύμπλεγμα Łazienki. Η έκθεση καλύπτει τρεις αίθουσες.
Ακολουθώντας ένα ανηφορικό πλακόστρωτο δρομάκι
βγήκαμε σε ένα κατάφυτο, χιονισμένο πλάτωμα και στα αριστερά μας είδαμε το Μνημείο του Henryk Sienkiewicz, του διαπρεπούς Πολωνού συγγραφέα και νικητή του βραβείου Νόμπελ. Οι πλευρές του Μνημείου καλύπτονται με ανάγλυφες φλόγες ως σύμβολο της ταραχώδους ιστορίας της Πολωνίας, την οποία περιέγραψε ο νικητής του βραβείου Νόμπελ στην Τριλογία, μια σειρά από τρία ιστορικά μυθιστορήματα. Ο συγγραφέας έζησε στη Βαρσοβία τα έτη 1858-1876. Το Royal Łazienki ήταν μια από τις αγαπημένες του τοποθεσίες στην πρωτεύουσα.
Συνεχίσαμε να περπατάμε στο όμορφο δρομάκι το οποίο τρέχει παράλληλα με την Aleje Ujazdowskie
φτάνοντας μετά από λίγο στο διασημότερο αξιοθέατο του Πάρκου που δεν είναι άλλο από το Μνημείο του Chopin (Pomnik Fryderyka Chopina).
Αφιερωμένο στον μεγάλο Πολωνό συνθέτη στέκεται δίπλα σε μια τεχνητή λίμνη και περιβάλλεται από θαυμάσιο κήπο. Το μεγαλοπρεπές χάλκινο άγαλμα φιλοτεχνήθηκε το 1908, σε στιλ art nouveau, από τον Πολωνό γλύπτη και ζωγράφο Waclaw Szymanowski. Τα αποκαλυπτήρια του Μνημείου έγιναν με μεγαλοπρέπεια και με την παρουσία πλήθους κόσμου και επισήμων στις 14 Νοεμβρίου του 1926.
Η συμβολιστική απεικόνιση του Μνημείου εξέθρεψε πολλαπλές ερμηνείες αναφορικά με την αισθητική του έργου. Υποστηρίζεται, περισσότερο, ότι απεικονίζεται ο Chopin καθισμένος κάτω από το ανεμοδαρμένο δέντρο μιας ιτιάς, που συμβολίζει τη δύναμη της φύσης από την οποία εμπνέεται ο συνθέτης τη μουσική του. Μια άλλη εκδοχή, πιο ευφάνταστη, δέχεται ότι ένας τεράστιος αετός κρατά με το ράμφος του τα ρούχα του συνθέτη στην πλάτη για να πετάξει ψηλά μαζί του, που συμβολίζει το πέταγμα της μουσικής του μεγάλου καλλιτέχνη στα ουράνια.
Με την έκρηξη του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου και την εισβολή της Γερμανίας στην Πολωνία απαγορεύτηκε με νόμο από τους Ναζί η εκτέλεση της μουσικής του Chopin. Το μπρούτζινο άγαλμα του συνθέτη καταστράφηκε τον Μάιο του 1940, αφού έλιωσε για να χρησιμοποιηθεί για πολεμικό υλικό. Κατασκευάστηκε, εκ νέου, από καλούπι του πρωτότυπου έργου και επανατοποθετήθηκε το 1958 στην αρχική θέση του στο Πάρκο Łazienki.
Τους καλοκαιρινούς μήνες διοργανώνονται συναυλίες με τον κόσμο να γεμίζει τα παγκάκια που βρίσκονται τοποθετημένα απέναντι από το Μνημείο. Πολύ θα θέλαμε και εμείς να ξαποστάσουμε για λίγο σε αυτά τα καθίσματα, έχοντας το βλέμμα μας στραμμένο στο ογκώδες Μνημείο του Chopin, αλλά αυτό ήταν αδύνατο αυτήν τη μέρα, αφού τα πάντα ήταν καλυμμένα από λευκό και αφράτο χιόνι. Μόνο ένας δεν αντιμετώπιζε κανένα πρόβλημα, αντιθέτως μάλιστα απολάμβανε την παγωμένη μέρα, ευχόμενος να μη βγει ο ήλιος και να μην ανέβει η θερμοκρασία γιατί αυτό θα σήμαινε το τέλος της ζωής του.
Σχεδόν κρυμμένος στα δέντρα, λίγα κατηφορικά μέτρα από το Μνημείο του Chopin, βρίσκεται ο εκπληκτικός ναός της Σίβυλλας (Świątynia Sybilli). Ο Ναός της Σίβυλλας, που αρχικά ονομαζόταν Ελληνικός ή Ναός της Νταϊάνας, ανεγέρθηκε στο πίσω μέρος του Παλατιού Belwedere, κοντά στη Λίμνη Belwedere. Χτίστηκε το 1822, πιθανώς σύμφωνα με το σχέδιο του Jakub Kubicki, και βασίστηκε σε αρχαίους ναούς. Τέτοιοι ναοί που παραπέμπουν στον αρχαίο κόσμο ήταν στη μόδα εκείνη την εποχή. Ο λευκός Ναός της Σίβυλλας είναι κατασκευασμένος εξ ολοκλήρου από ξύλο σε ορθογώνια κάτοψη με μια σειρά ιωνικών κιόνων να περιβάλλει το εσωτερικό του. Είναι ένα δωμάτιο διακοσμημένο με πίνακες ζωγραφικής με λουλούδια και φρούτα του Adam Byczkowski. Η είσοδος του Ναού φυλάσσεται από δύο λιοντάρια από χυτοσίδηρο, στυλιζαρισμένα ως αιγυπτιακές σφίγγες.
Λίγα μέτρα πριν την έξοδο της Λεωφόρου Ujazdowskie, μέσα σε μια γυάλινη προθήκη, εκτίθεται ένα από τα πιο διάσημα αυτοκίνητα της πολωνικής ιστορίας, η Cadillac 355D Fleetwood Special, που ήρθε στη χώρα το 1935 ειδικά για τον Στρατάρχη Józef Piłsudski.
Η Cadillac 355D Fleetwood Special κατασκευάστηκε στις Ηνωμένες Πολιτείες το 1934 κατόπιν ειδικής παραγγελίας της πολωνικής κυβέρνησης. Στις αρχές του 1935 το αυτοκίνητο μεταφέρθηκε στην Ευρώπη. Το όχημα, εκτός από τον στάνταρ εξοπλισμό, είχε επιπλέον θωρακιστεί, είχε ενισχυθεί η ανάρτησή του και είχαν τοποθετηθεί ειδικά αλεξίσφαιρα παράθυρα. Μετά από πολλά χρόνια λειτουργίας και ως αποτέλεσμα των τραυματισμών που υπέστη κατά τον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο το όχημα καταστράφηκε εντελώς.
Στις αρχές Μαρτίου του 2014 ξεκίνησαν οι εργασίες για να αποκατασταθεί η Cadillac στην παλιά της αίγλη. Η όλη, δύσκολη, ανακατασκευή ολοκληρώθηκε στα τέλη Οκτωβρίου του 2014. Στις 11 Νοεμβρίου του 2014, η Cadillac του Στρατάρχη Piłsudski έλαβε μέρος στους εορτασμούς της Ημέρας της Ανεξαρτησίας. Στο πλαίσιο της προεδρικής πορείας “Μαζί για την Ανεξαρτησία”, το ιστορικό αυτοκίνητο πήγαινε στην κεφαλή της πορείας, μπροστά από τον Πρόεδρο Bronisław Komorowski. Μετά από αυτό, το όχημα εκτέθηκε στην αυλή του Belvedere. Το ίδιο βράδυ μεταφέρθηκε στο Royal Łazienki όπου τοποθετήθηκε σε μια ειδικά κατασκευασμένη προθήκη. Το αυτοκίνητο αφήνει τη γυάλινη κάψουλα μόνο για να λάβει μέρος σε διάφορες παρελάσεις και εθνικές εορτές.
Στην έξοδο του Πάρκου υπάρχει ένα μικρό κτίριο με σουβενίρ, σε προσιτές τιμές, απ΄ όπου αγοράσαμε μερικά μαγνητάκια για τη συλλογή μας. Διαβήκαμε την καγκελόπορτα βγαίνοντας στη Λεωφόρο Ujazdowskie μπροστά από το Μνημείο του Józef Piłsudski.
Το Μνημείο είναι αφιερωμένο στον Στρατάρχη Józef Piłsudski (1867-1935), έναν από τους δημιουργούς της Πολωνικής Ανεξαρτησίας. Διετέλεσε αρχηγός του Πολωνικού Στρατού (1918), αρχηγός του κράτους (1918-1922), δύο φορές πρωθυπουργός της Πολωνίας (1926-1928 και 1930), και κύριος αρχιτέκτονας της εξωτερικής και εσωτερικής πολιτικής της Δεύτερης Δημοκρατίας. Το γλυπτό δείχνει όρθιο τον Józef Piłsudski ακουμπισμένο και με τα δύο του χέρια σε ένα θηκάρι. Κατασκευάστηκε από μπρούτζο χάρη στην πρωτοβουλία του Υπουργείου Εθνικής Άμυνας το οποίο δώρισε μεγάλη ποσότητα οβίδων κανονιού για τον σκοπό αυτό.
Στρίψαμε αριστερά στην οδό Belwederska για να δούμε το τελευταίο αξιοθέατο που είχα σημειωμένο στη λίστα μου, που δεν ήταν άλλο από το νεοκλασικό Παλάτι Belwedere (Pałac Belwederski). Χτίστηκε το 1660 και ανακαινίστηκε στις αρχές του 1800. Είναι μια από τις πολλές επίσημες κατοικίες που χρησιμοποιούσαν οι Πολωνοί πρόεδροι καθώς και ένας κρατικός ξενώνας για τους αρχηγούς κρατών που επισκέπτονται τη χώρα. Το σημερινό κτίριο είναι το πιο πρόσφατο από πολλά που βρίσκονταν στην τοποθεσία από το 1660. Το Belwedere ανήκε κάποτε στον τελευταίο βασιλιά της Πολωνίας Stanisław II August ο οποίος το χρησιμοποιούσε ως εργοστάσιο κατασκευής πορσελάνης.
Μετά την αποκατάσταση της ανεξαρτησίας της Πολωνίας μετά τον A΄ Παγκόσμιο Πόλεμο (1918), το Belwedere χρησιμοποιήθηκε ως κατοικία του στρατάρχη Józef Klemens Piłsudski. Κατά τη διάρκεια του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου το κτίριο ανακαινίστηκε εκτενώς για τον Hans Michael Frank Κυβερνήτη της κατεχόμενης από τους Ναζί Πολωνίας. Παραμένει μια από τις λίγες πρωτότυπες κατασκευές στη Βαρσοβία που επιβίωσαν από τον πόλεμο.
Από το 2010 το Παλάτι λειτουργεί ως Έδρα του Προέδρου της Δημοκρατίας της Πολωνίας. Εδώ πραγματοποιούνται επίσης εορτασμοί με τη συμμετοχή του αρχηγού του κράτους ή των εκπροσώπων της Καγκελαρίας του Προέδρου της Δημοκρατίας της Πολωνίας.
Επιστρέψαμε στο Μνημείο Józef Piłsudski και καλέσαμε Uber. Είχε μείνει μια και μοναδική εκκρεμότητα που οφείλαμε να καλύψουμε. Όλα τα υπόλοιπα αξιοθέατα του προγράμματός μου είχαν ήδη σβηστεί από τη λίστα. Σε όλα μας τα ταξίδια πάντα κυνηγάμε πύργους ή καμπαναριά ή λόφους ή τέλος πάντων οποιοδήποτε ψηλό κτίριο προσφέρει πανοραμική θέα του τόπου που βρισκόμαστε. Στη Βαρσοβία υπάρχουν κάμποσες επιλογές για κάτι τέτοιο όπως: ο Πύργος Varso (μας είπαν ότι δεν μπορούμε να ανέβουμε-άγνωστο το γιατί-δεν μπόρεσα να συνεννοηθώ με τον σεκιουριτά), ο Πύργος του Μουσείου Εξέγερσης της Βαρσοβίας (ήταν κλειστός), η πλατφόρμα παρατήρησης της Πανεπιστημιακής Βιβλιοθήκης (είχε χιονοθύελλα εκείνο το πρωινό και κατά πάσα πιθανότητα θα ήταν κλειστά), το Warsaw Marriott Hotel-Panorama Sky Bar (δεν είχαμε σκοπό να πάμε), ο Πύργος παρατήρησης της εκκλησίας της Αγίας Άννας (ήθελαν μόνο μετρητά για το εισιτήριο και δεν είχαμε) και φυσικά η πλατφόρμα παρατήρησης στο Παλάτι Κουλτούρας και Επιστημών.
Μπορεί να υπάρχουν κι άλλα σημεία θέασης της πόλης από ψηλά, αλλά εγώ αυτά είχα σημειωμένα και η πρόθεσή μου ήταν να ανέβω σε όλα (εκτός του Panorama Sky Bar). Όμως η συγκυρίες και οι καιρικές συνθήκες τα έφεραν έτσι ώστε να ξεμείνουμε με τη μοναδική λύση του Pałac Kultury. Η αλήθεια είναι ότι πιο πολύ στενοχωρήθηκα για τη θέα που έχασα από τον Πύργο Varso γιατί είχα διαβάσει ότι οι επισκέπτες μπορούν να έχουν πρόσβαση στο κατάστρωμα παρατήρησης στα 230 μέτρα (διπλάσιο δηλαδή ύψος από αυτό της πλατφόρμας του Παλατιού) μέσω γυάλινων ανελκυστήρων. Όμως πάλι καλά που μας έμεινε το Παλάτι ως σίγουρη λύση και με αυτό θα πορευόμασταν.
Το Uber μας άφησε έξω από το τεράστιο κτίριο. Ανοίξαμε τη βαριά πόρτα και μπήκαμε στο εσωτερικό αναζητώντας το ταμείο για την έκδοση των εισιτηρίων. Το βρήκαμε πολύ γρήγορα, πληρώσαμε με τη Revolut 20 ζλότι έκαστος και κατευθυνθήκαμε προς το ασανσέρ μαζί με μερικούς Πολωνούς που είχαν έρθει να απολαύσουν την πόλη τους από ύψος 114 μέτρων.
Ένα κόκκινο βελάκι δείχνει τον αριθμό 30 και πατώντας το, το ασανσέρ άρχισε να ανεβαίνει τάχιστα τους ορόφους, καταπίνοντας μέσα σε λίγα μόλις δευτερόλεπτα την απόσταση μέχρι τον 30ο όροφο που βρίσκεται η περιμετρική πλατφόρμα παρατήρησης.
Περιττό να πω ότι έκανε ψόφο εκεί πάνω αφού ο χώρος είναι ανοιχτός αλλά το κρύο δε στάθηκε εμπόδιο στο να αφιερώσουμε πολλή ώρα παρατηρώντας με μεγάλη προσήλωση όλες τις γειτονιές της Βαρσοβίας. Το συμπέρασμα, λοιπόν, ήταν ότι καλά κάναμε και αφήσαμε ως τελευταία δραστηριότητα τη θέαση της πόλης από ψηλά διότι ήμασταν πλέον σε θέση να αναγνωρίζουμε με ευκολία τις περισσότερες περιοχές της πρωτεύουσας αφού τις είχαμε ήδη επισκεφθεί και πολυπερπατήσει.
Εδώ υπάρχει ένα μικρό μαγαζάκι με σουβενίρ, σε καλές τιμές, και αγοράσαμε μερικά ακόμη δωράκια για τα αγαπημένα μας πρόσωπα. Μπήκαμε στον εσωτερικό χώρο και ενώ περιμέναμε το ασανσέρ να έρθει έβγαλα μερικές φωτογραφίες του χώρου αναμονής.
Αυτό ήταν! Είδαμε όσα περισσότερα μπορέσαμε από τη Βαρσοβία μέσα σε αυτές τις 4 ημέρες. Οι καιρικές συνθήκες που αντιμετωπίσαμε ήταν πολύ δύσκολες αλλά το πρόγραμμα που είχα σχεδιάσει βγήκε χωρίς καμία περικοπή. Ήμασταν προετοιμασμένοι για πολύ κρύο αλλά σε καμία περίπτωση για τόσο πολύ χιόνι. Εγώ, για παράδειγμα, θα είχα κάνει διαφορετική επιλογή σε πανωφόρι αν γνώριζα, ότι επί δύο σχεδόν μέρες, θα χιόνιζε ασταμάτητα. Δεν κρύωσα, αλλά το γούνινο παλτό που είχα επιλέξει για να αντιμετωπίσω τους 5 και τους 7 βαθμούς Κελσίου που έδινε η πρόγνωση του καιρού δεν ήταν το σωστό ρούχο, γιατί μετά από τόσες ώρες χιονόπτωσης χωρίς ομπρέλα μούσκευε ολόκληρο. Πάλι καλά που τελευταία στιγμή έριξα 2-3 σκουφιά μέσα στη βαλίτσα. Μάλιστα το ένα το ξέχασα μέσα στο ταξί τη μέρα που ήμασταν στη συνοικία Praga.
Με την Praga θα κλείναμε το ταξίδι μας στην πρωτεύουσα αφού το εστιατόριο Bella Napoli που βρίσκεται στην οδό Francuska μας ταίριαξε πολύ και αποφασίσαμε να το τιμήσουμε και δεύτερη φορά, αμέσως μετά την ολοκλήρωση της επίσκεψής μας στο Pałac Kultury. Καλέσαμε Uber και μεταφερθήκαμε γρήγορα στο εστιατόριο. Και μιας και ανέφερα τη λέξη “γρήγορα” να κάνω μια επισήμανση τώρα που έχω ολοκληρωμένη άποψη για τις μετακινήσεις με αυτοκίνητο στην πόλη. Λοιπόν, δεν ξέρω αν έτυχε, πάντως 4 μέρες στη Βαρσοβία με τόσο χιόνι στους δρόμους ποτέ δεν πέσαμε σε κυκλοφοριακή συμφόρηση ή μποτιλιάρισμα καμία ώρα της μέρας. Ποτέ! Μια μόνο φορά συναντήσαμε πολλή κίνηση. Ήταν τη μέρα της αναχώρησής μας που πήραμε ταξί από τον σιδηροδρομικό σταθμό για το αεροδρόμιο και έβρεχε καταρρακτωδώς. Και μάλιστα η κίνηση ήταν εκτός κέντρου, στα προάστια της πόλης.
Φάγαμε ωραιότατα στη Bella Napoli και κουρασμένοι πλέον, αλλά πολύ-πολύ γεμάτοι με όμορφες εικόνες, καλέσαμε ταξί για το ξενοδοχείο.
Η Βαρσοβία στάθηκε ανώτερη των προσδοκιών μας και σίγουρα στο μέλλον θα επιδιώξουμε να ξαναβρεθούμε κοντά της, οπωσδήποτε καλοκαιρινή ή φθινοπωρινή περίοδο, για να απολαύσουμε τα υπέροχα πάρκα της αλλά και την ίδια την πόλη με πιο φιλικές θερμοκρασίες. Το ταξίδι συνεχίζεται και η επόμενη μέρα απαιτεί πολύ πρωινό ξύπνημα γιατί έχουμε να πάρουμε τρένο για τον επόμενο προορισμό.
Κυριακή 3 Απριλίου 2022
Το ταξί μας άφησε έξω από το εστιατόριο Rozdroże.
Δίπλα από το εστιατόριο ξεκινάει ένα φαρδύ μονοπάτι με το όνομα Αleja Szpitala Ujazdowskiego το οποίο ακολουθήσαμε. Το δρομάκι του Νοσοκομείου Ujazdowski ονομάστηκε έτσι το 1999 για να τιμήσει ένα νοσοκομείο που βρισκόταν εδώ. Διάφορα κτίρια του πρώην νοσοκομείου βρίσκονται ακόμη παρατεταγμένα κατά μήκος της δεξιάς πλευράς του μονοπατιού ενώ η αριστερή του πλευρά κοιτάει αφ΄ υψηλού την Αleja Armii Ludowej, τον κύριο δρόμο ταχείας κυκλοφορίας που κόβει στα δύο το Πάρκο Ujazdowski.
Το δρομάκι μας οδήγησε μπροστά από το όμορφο Κάστρο Ujazdów (Zamek Ujazdowski) το οποίο ορθώνεται αγέρωχο στην ιστορική συνοικία Ujazdów, μεταξύ του ομώνυμου Πάρκου (Park Ujazdowski) και του Βασιλικού Πάρκου Λουτρών (Łazienki Królewskie). Οι αρχές του Κάστρου χρονολογούνται στον 13ο αιώνα και από τότε ξαναχτίστηκε πολλές φορές. Όπως τα περισσότερα κτίρια στη Βαρσοβία υπέστη μεγάλη ζημιά στην Εξέγερση της πόλης. Ανακατασκευάστηκε 30 χρόνια αργότερα (1974) και τώρα στεγάζει το Κέντρο Σύγχρονης Τέχνης της Βαρσοβίας.
Κάναμε βόλτα γύρω από το Κάστρο και στο τέλος σταθήκαμε για λίγη ώρα στην άκρη του μεγάλου μπαλκονιού για να θαυμάσουμε από ψηλά το περίφημο Πάρκο Łazienki να απλώνεται κάτω από τα πόδια μας.
Κατεβήκαμε τη μεγάλη σκάλα η οποία καταλήγει στους πρόποδες του Κάστρου Ujazdowski και μπροστά στο Park Agrykola. Αυτό το ιστορικό Πάρκο ιδρύθηκε στα έτη 1720-1723 και προσφέρει ανεμπόδιστη θέα στο κανάλι Piaseczyński.
Στρίψαμε δεξιά ακολουθώντας την Αleja Tomasza Hopfera
και όταν φτάσαμε σε μια πύλη
στρίψαμε αριστερά ακολουθώντας την Agrykola, την οδό που θα μας οδηγούσε στο μεγαλύτερο πάρκο της Βαρσοβίας το οποίο καταλαμβάνει 760 στρέμματα του κέντρου της πόλης. Είναι ένα από τα πιο όμορφα συγκροτήματα πάρκων και παλατιών στην Ευρώπη και περιλαμβάνει παλάτια, ναούς, πύργους, μεγάλο αριθμό γλυπτών, ένα αμφιθέατρο σε νησί, λίμνες, γέφυρες και πλούσιους κήπους.
Το Πάρκο και το Παλάτι σχεδιάστηκαν τον 17ο αιώνα από τον Tylman van Gameren σε στιλ μπαρόκ, για τον πρίγκιπα και μεγάλο στρατάρχη του Στέμματος Stanisław Herakliusz Lubomirski. Πήρε το όνομα Łazienki (Λουτρά) από ένα περίπτερο κολύμβησης που βρισκόταν κοντά. Το 1764 το Παλάτι αγοράστηκε από τον τελευταίο βασιλιά της Πολωνίας Stanisław II August Poniatowski ο οποίος μετέτρεψε το μπαρόκ Λουτρό στο νεοκλασικό οικιστικό Παλάτι που υπάρχει μέχρι σήμερα.
Το συγκρότημα πάρκων και παλατιών αποτελεί αγαπημένο προορισμό των ντόπιων αφού η μισή Βαρσοβία έρχεται την Κυριακή για να κάνει τον παραδοσιακό οικογενειακό περίπατο γεγονός που διαπιστώσαμε και εμείς οι ίδιοι περπατώντας στην οδό Agrykola. Το χιόνι σε καμία περίπτωση δεν απέτρεψε τους κατοίκους της πόλης να βγουν και να απολαύσουν τη βόλτα τους στο Πάρκο. Φτάσαμε στη γέφυρα πάνω στην οποία στέκεται το Μνημείο του John III Sobieski (Pomnik Jana III Sobieskiego) και η οποία προσφέρει την καλύτερη θέα προς το Ανάκτορο στο Νησί.
Το Μνημείο του Jan III Sobieski τιμά τη μνήμη του ηγέτη στη μάχη της Βιέννης. Τα αποκαλυπτήρια του Μνημείου έγιναν στις 14 Σεπτεμβρίου του 1788, 105 χρόνια μετά τη νικηφόρα μάχη. Δεν καταστράφηκε κατά τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο και το 1947 υποβλήθηκε σε μεγάλη ανακαίνιση.
Κατεβήκαμε από τη γέφυρα και προχωρήσαμε κατά μήκος της δεξιάς πλευράς της λίμνης ακολουθώντας το καθαρισμένο από το χιόνι χωμάτινο μονοπάτι.
Το Παλάτι στο Νησί που βλέπαμε μπροστά μας είναι ο λόγος ύπαρξης του Πάρκου Łazienki. Αρχιτεκτονικά εντυπωσιακό, το κτίριο βρίσκεται πάνω σε ένα νησί στη μέση μιας μακρόστενης λίμνης και συνδέεται και με τις δύο ακτές με κιονοστοιχίες σε κάθε πλευρά. Οι προσόψεις ενώνονται με γιγάντιες κορινθιακές παραστάδες που συνδέουν τους δύο ορόφους του και στέφονται από κιγκλίδωμα που φέρει αγάλματα μυθολογικών μορφών. Μεγάλος προστάτης των τεχνών, ο βασιλιάς Stanisław August αποφάσισε, το 1792, ότι το Παλάτι θα μετατραπεί στο πρώτο σύγχρονο δημόσιο μουσείο όπου θα εκτίθενται οι πιο σημαντικοί πίνακες από τη συλλογή του.
Φτάσαμε μπροστά στο Ανάκτορο όπου ο κόσμος ήταν πλέον αρκετός. Άλλοι φωτογράφιζαν τη θερινή κατοικία του τελευταίου Πολωνού βασιλιά και άλλοι απολάμβαναν τη γαλήνια λίμνη του χιονισμένου Πάρκου.
Συζητώντας μεταξύ μας καταλήξαμε ότι τελικά ήταν πολύ καλύτερα που είδαμε το Łazienki χιονισμένο. Ο ολόλευκος μανδύας που ήρθε και κάλυψε τη νεκρή φύση προσέδωσε στο τοπίο μια ιδιαιτερότητα, μια διαφορετική πινελιά, ομορφαίνοντας τα γυμνά κλαδιά των δέντρων. Οι ξεροί θάμνοι μετατράπηκαν σε περίτεχνα γλυπτά συμπληρώνοντας τον ήδη μεγάλο αριθμό αγαλμάτων που κοσμούν το Πάρκο.
Διασχίσαμε την πολύβουη γέφυρα της λίμνης
και ακολουθήσαμε το δρομάκι που οδηγεί στο Αμφιθέατρο το οποίο ξεχωρίζει από άλλες ευρωπαϊκές κατασκευές αυτού του είδους αφού συνδυάζει το μοτίβο των αρχαίων ερειπίων με τη λειτουργία ενός υπαίθριου θεάτρου. Ορθώνεται στη νότια λιμνούλα-η σκηνή βρίσκεται πάνω σε νησί-και απέκτησε τη σημερινή του εμφάνιση στα έτη 1790-93. Νωρίτερα, τη δεκαετία του 1780, ένα χωμάτινο αμφιθέατρο το οποίο ήταν καλυμμένο με πάνινη στέγη στηριγμένη σε κοντάρια στεκόταν στο έδαφος.
Προτομή του Stanisław Wyspiański (Popiersie Stanisława Wyspiańskiego) πριν τη γέφυρα Neptun.
Πολωνός ποιητής, στοχαστής, ζωγράφος και δημιουργός του σύγχρονου πολωνικού θεάτρου, που έζησε τα έτη 1869-1907
Πολωνός ποιητής, στοχαστής, ζωγράφος και δημιουργός του σύγχρονου πολωνικού θεάτρου, που έζησε τα έτη 1869-1907
Γέφυρα Neptun με θέα προς το Ανάκτορο, το Αμφιθέατρο και τη λίμνη:
Κατά τη διάρκεια της περιήγησής μας στο Πάρκο συναντήσαμε (πάλι καλά) έναν και μοναδικό αντιπρόσωπο του ζωικού βασιλείου που κατοικεί εδώ. Φαντάζομαι ότι άλλες εποχές με διαφορετικές καιρικές συνθήκες παγώνια και σκίουροι κυκλοφορούν ανενόχλητα ανάμεσα στους επισκέπτες προσφέροντας μοναδικές εικόνες συνύπαρξης.
Ακολουθήσαμε τη διαδρομή που οδηγεί στο μεγάλο, σε σχήμα πετάλου, κτίριο της Σχολής Δοκίμων Αξιωματικών.
Ένα μικρότερο κτίριο βρισκόταν εδώ τον 17ο αιώνα που χρησίμευε ως κουζίνα για το Παλάτι στο Νησί. Φαίνεται όμως ότι δεν ήταν αρκετά μεγάλο για να εξυπηρετήσει τις ανάγκες του βασιλιά Stanisław II August έτσι το επέκτεινε, το 1778, σε ένα οικοδόμημα που ονομάζεται μέχρι και σήμερα “Μεγάλο Παράρτημα” και είναι γεμάτο με διαμερίσματα. Στο κεντρικό του τμήμα υπήρχαν μαγειρεία και στις πτέρυγες περίπου 40 δωμάτια για αυλικούς. Οι υπηρέτες έμεναν στον δεύτερο όροφο. Από τότε το κτίριο ονομαζόταν “Μεγάλο Παράρτημα”. Μετά το 1817, όταν ο Τσάρος της Ρωσίας Αλέξανδρος Α' έγινε ιδιοκτήτης του Łazienki, μετατράπηκε σε στρατώνες και Σχολή Δοκίμων Αξιωματικών του Πεζικού. Από εδώ ο ανθυπολοχαγός Piotr Wysocki ηγήθηκε μιας εξέγερσης, με τη βοήθεια των νεαρών ανδρών της Σχολής, η οποία στη συνέχεια κλιμακώθηκε στην Εθνική Εξέγερση του Νοεμβρίου του 1830-31. Σήμερα το κτίριο στεγάζει ένα κέντρο τουριστικών πληροφοριών και εκδοτήριο εισιτηρίων για όλα τα αξιοθέατα του Πάρκου καθώς και μερικά μικρά προσωρινά εκθέματα.
Προτομή του Piotr Wysocki (Popiersie Piotra Wysockiego), του προαναφερθέντα εθνικού ήρωα της Πολωνίας, που έζησε τα έτη 1797-1875 δίπλα στο κτίριο της Σχολής Δοκίμων Αξιωματικών
Απέναντι από το κτίριο της Σχολής Δοκίμων Αξιωματικών είδαμε το ημικυκλικό Παλάτι Myślewicki (Pałac Myślewicki) ένα ροκοκό-νεοκλασικό κτίριο που δημιουργήθηκε για τον βασιλιά Stanisław August Poniatowski ως ένα από τα πρώτα οικοδομήματα στα Βασιλικά Λουτρά. Αρχικά, κατοικήθηκε από τους αυλικούς του βασιλιά και αργότερα από τον ανιψιό του. Τον 19ο αιώνα και κατά τη διάρκεια της Λαϊκής Δημοκρατίας της Πολωνίας το Παλάτι χρησίμευε ως ξενώνας και άνοιξε τις πόρτες του σε επιφανείς επισκέπτες, όπως στον Ναπολέοντα Α΄ και στον Πρόεδρο των Ηνωμένων Πολιτειών Richard Nixon. Στους καλαίσθητους εσωτερικούς του χώρους συζητούνταν ζητήματα του κράτους και κατά τη διάρκεια των αιώνων τα διαμερίσματα χρησιμοποιήθηκαν για να φιλοξενήσουν τσαρικούς στρατηγούς, μέλη της πολωνικής κυβέρνησης καθώς και ξένους επισκέπτες Πολωνών ηγεμόνων. Μέσα σε αυτά τα δωμάτια δε συζητήθηκαν μόνο εθνικά θέματα. Διπλωματικές σχέσεις μεταξύ δύο από τις υπερδυνάμεις του κόσμου, της Κίνας και των Ηνωμένων Πολιτειών της Αμερικής, δημιουργήθηκαν εντός των τειχών του Παλατιού.
Μετά από αυτήν την υπέροχη κυκλική διαδρομή καταλήξαμε ξανά στην οδό Agrykola και στη γέφυρα με το Μνημείο του Jan III Sobieski. Βγάλαμε για ακόμα μια φορά τις φωτογραφίες μας και προχωρήσαμε επί της Agrykola μέχρι που συναντήσαμε την πύλη εισόδου στον Κινεζικό Κήπο.
Ο Κινεζικός Κήπος, που βρίσκεται στο βόρειο, νατουραλιστικό τμήμα του Βασιλικού Łazienki, σχεδιάστηκε σύμφωνα με τα υπάρχοντα ιστορικά μοντέλα από την έπαυλη του πρίγκιπα Kung στο Πεκίνο. Χάρη στον βασιλιά Stanisław August, το 1780, ο πρώην δρόμος προς το Wilanów έγινε η Κινεζική Λεωφόρος. Εκείνη την εποχή, στη διασταύρωση με τον Βασιλικό Περίπατο είχε κατασκευαστεί μια Κινεζική Γέφυρα. Τα λείψανά της ανακαλύφθηκαν από αρχαιολόγους το 2012. Κοντά σε αυτήν την τοποθεσία-δίπλα στην Κινεζική Λεωφόρο και δίπλα στη λίμνη-βρίσκεται ο Κινεζικός Κήπος τον οποίο αρχίσαμε αμέσως να εξερευνούμε.
Η ιδέα του νέου Κινεζικού Κήπου, ο οποίος άνοιξε επίσημα το 2014, αναπτύχθηκε από τον καθηγητή Edward Bartman και από τον αρχιτέκτονα Paweł Bartman σε συνεργασία με Κινέζους αρχιτέκτονες από το αρχοντικό του Prince Kung στο Πεκίνο. Όπως δήλωσε ο Κινέζος ιστορικός αρχιτεκτονικής Wang Hongbo, το Κινεζικό Περίπτερο-που συμβολίζει το ανδρικό στοιχείο, και το διάτρητο Κινεζικό Κιόσκι (πέργκολα)-που συμβολίζει τη θηλυκότητα-συνδέονται με μια μαρμάρινη γέφυρα που εκτείνεται πάνω από τη λιμνούλα η οποία αντιπροσωπεύει τον Γαλαξία. Μετά από αυτήν τη δήλωση τί παραπάνω μπορώ να περιγράψω εγώ? Δείτε τις φωτογραφίες!
Αμέσως μετά αντικρίσαμε το Old Orangery in the Royal Łazienki (Stara Oranżeria w Łazienkach Królewskich). Μετά το Ανάκτορο στο Νησί, αυτό είναι ίσως το πιο σημαντικό κτίριο στο Łazienki για τους επισκέπτες. Αρχικά ανεγέρθηκε το 1785-88 για να στεγάσει εξωτικά δέντρα κατά τη διάρκεια του σκληρού πολωνικού χειμώνα. Φιλοξενεί επίσης το Βασιλικό Θέατρο του Βασιλιά Stanisław August, ένα από τα λίγα σωζόμενα αυλικά θέατρα του 18ου αιώνα στην Ευρώπη (και το μοναδικό στην Πολωνία).
Η άλλη σημαντική πτυχή του Old Orangery είναι η Royal Sculpture Gallery, μια από τις τρεις μεγάλες βασιλικές συλλογές του Łazienki που εκτίθενται σήμερα από την εποχή του βασιλιά Stanisław August (οι άλλες είναι η Πινακοθήκη στο Παλάτι στο Νησί και η Πινακοθήκη στο Λευκό Περίπτερο-θα το συναντήσουμε στη συνέχεια). Από την αρχή της βασιλείας του ο Stanisław August συγκέντρωσε εκατοντάδες μαρμάρινα αγάλματα και γύψινα αντίγραφα των πιο διάσημων γλυπτών της αρχαιότητας. 120 από τα πιο σημαντικά από αυτά τα γύψινα εκμαγεία εκτίθενται μοναδικά μέσα στο Orangery.
Πολύ κοντά στο Old Orangery βρίσκεται το White Pavilion. Αυτή η μικρή βίλα στο Łazienki χτίστηκε το 1774 και ήταν το πρώτο κτίριο που ο βασιλιάς Stanisław August έχτισε στο τεράστιο οικόπεδο. Αρχικά προοριζόταν να είναι η θερινή του κατοικία, όμως τα στοιχεία δείχνουν ότι οι αδερφές του βασιλιά άρχισαν να διαμένουν εδώ περισσότερο από εκείνον. Το White Pavilion περιέχει μοναδικές διακοσμήσεις και φυτικά μοτίβα συνυφασμένα με ανθρώπινες μορφές και ζώα. Το οίκημα έμεινε αλώβητο κατά τον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο και διατηρεί σε μεγάλο βαθμό την αρχική του μορφή. Στο ισόγειο η Gallery of Prints παρουσιάζει μέρος της προσωπικής συλλογής του βασιλιά με 4.300 εκτυπώσεις, από τις οποίες σώζονται σήμερα μόνο οι μισές περίπου.
Το Wodozbiór είναι μια δεξαμενή νερού η οποία αποτελεί ένα ακόμα εντυπωσιακό κτίριο του Πάρκου και βρίσκεται μπροστά από την είσοδο του κήπου του Old Orangery. Τον 18ο αιώνα, χρησίμευε ως δεξαμενή για τη συλλογή νερού από κοντινές πηγές το οποίο παροχέτευαν με ξύλινους σωλήνες σε μια βρύση και φυσικά στα Λουτρά. Η ακριβής ημερομηνία ίδρυσης του Υδραγωγείου είναι άγνωστη. Δεν μπορεί να αποκλειστεί ότι το νερό συγκεντρωνόταν εδώ ήδη από την εποχή του Stanisław Herakliusz Lubomirski, δηλαδή στα τέλη του 17ου αιώνα. Το 1823, η συλλογή νερού απέκτησε την εμφάνιση που έχει σήμερα. Η διακόσμηση του κτιρίου των 12 μέτρων είναι απλή. Στην κορυφή του είναι διακοσμημένο με ζωφόρο από κρανία βοδιών (το λεγόμενο βουκράνιο) και με γιρλάντες φρούτων. Αυτό το θέμα σχετίζεται με το ρωμαϊκό έθιμο να κάνουν προσφορές σε τελετές κηδείας.
Από την αρχαιότητα οι δημιουργοί κήπων έδιναν ιδιαίτερη προσοχή στη συμβολική σημασία του νερού. Ως ζωογόνος δύναμη, ταυτιζόταν με τη γονιμότητα ή την αναγέννηση, αλλά και με την κάθαρση, τη σοφία και την αλήθεια. Το στοιχείο του νερού σχετίζεται επίσης στενά με την ιστορία των απαρχών του Πάρκου Łazienki. Είναι αρκετά ενδιαφέρον ότι το κτίριο δεν ήταν μόνο μια δεξαμενή νερού αλλά χρησίμευε και ως κατοικία για τη βασιλική υπηρεσία.
Στο εσωτερικό υπάρχει μια μόνιμη έκθεση αφιερωμένη στην ιστορία και τις λειτουργίες του Υδραγωγείου. Περιγράφει επίσης τη σημασία του νερού και τον αντίκτυπό του σε ολόκληρο το σύμπλεγμα Łazienki. Η έκθεση καλύπτει τρεις αίθουσες.
Ακολουθώντας ένα ανηφορικό πλακόστρωτο δρομάκι
βγήκαμε σε ένα κατάφυτο, χιονισμένο πλάτωμα και στα αριστερά μας είδαμε το Μνημείο του Henryk Sienkiewicz, του διαπρεπούς Πολωνού συγγραφέα και νικητή του βραβείου Νόμπελ. Οι πλευρές του Μνημείου καλύπτονται με ανάγλυφες φλόγες ως σύμβολο της ταραχώδους ιστορίας της Πολωνίας, την οποία περιέγραψε ο νικητής του βραβείου Νόμπελ στην Τριλογία, μια σειρά από τρία ιστορικά μυθιστορήματα. Ο συγγραφέας έζησε στη Βαρσοβία τα έτη 1858-1876. Το Royal Łazienki ήταν μια από τις αγαπημένες του τοποθεσίες στην πρωτεύουσα.
Συνεχίσαμε να περπατάμε στο όμορφο δρομάκι το οποίο τρέχει παράλληλα με την Aleje Ujazdowskie
φτάνοντας μετά από λίγο στο διασημότερο αξιοθέατο του Πάρκου που δεν είναι άλλο από το Μνημείο του Chopin (Pomnik Fryderyka Chopina).
Αφιερωμένο στον μεγάλο Πολωνό συνθέτη στέκεται δίπλα σε μια τεχνητή λίμνη και περιβάλλεται από θαυμάσιο κήπο. Το μεγαλοπρεπές χάλκινο άγαλμα φιλοτεχνήθηκε το 1908, σε στιλ art nouveau, από τον Πολωνό γλύπτη και ζωγράφο Waclaw Szymanowski. Τα αποκαλυπτήρια του Μνημείου έγιναν με μεγαλοπρέπεια και με την παρουσία πλήθους κόσμου και επισήμων στις 14 Νοεμβρίου του 1926.
Η συμβολιστική απεικόνιση του Μνημείου εξέθρεψε πολλαπλές ερμηνείες αναφορικά με την αισθητική του έργου. Υποστηρίζεται, περισσότερο, ότι απεικονίζεται ο Chopin καθισμένος κάτω από το ανεμοδαρμένο δέντρο μιας ιτιάς, που συμβολίζει τη δύναμη της φύσης από την οποία εμπνέεται ο συνθέτης τη μουσική του. Μια άλλη εκδοχή, πιο ευφάνταστη, δέχεται ότι ένας τεράστιος αετός κρατά με το ράμφος του τα ρούχα του συνθέτη στην πλάτη για να πετάξει ψηλά μαζί του, που συμβολίζει το πέταγμα της μουσικής του μεγάλου καλλιτέχνη στα ουράνια.
Με την έκρηξη του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου και την εισβολή της Γερμανίας στην Πολωνία απαγορεύτηκε με νόμο από τους Ναζί η εκτέλεση της μουσικής του Chopin. Το μπρούτζινο άγαλμα του συνθέτη καταστράφηκε τον Μάιο του 1940, αφού έλιωσε για να χρησιμοποιηθεί για πολεμικό υλικό. Κατασκευάστηκε, εκ νέου, από καλούπι του πρωτότυπου έργου και επανατοποθετήθηκε το 1958 στην αρχική θέση του στο Πάρκο Łazienki.
Τους καλοκαιρινούς μήνες διοργανώνονται συναυλίες με τον κόσμο να γεμίζει τα παγκάκια που βρίσκονται τοποθετημένα απέναντι από το Μνημείο. Πολύ θα θέλαμε και εμείς να ξαποστάσουμε για λίγο σε αυτά τα καθίσματα, έχοντας το βλέμμα μας στραμμένο στο ογκώδες Μνημείο του Chopin, αλλά αυτό ήταν αδύνατο αυτήν τη μέρα, αφού τα πάντα ήταν καλυμμένα από λευκό και αφράτο χιόνι. Μόνο ένας δεν αντιμετώπιζε κανένα πρόβλημα, αντιθέτως μάλιστα απολάμβανε την παγωμένη μέρα, ευχόμενος να μη βγει ο ήλιος και να μην ανέβει η θερμοκρασία γιατί αυτό θα σήμαινε το τέλος της ζωής του.
Σχεδόν κρυμμένος στα δέντρα, λίγα κατηφορικά μέτρα από το Μνημείο του Chopin, βρίσκεται ο εκπληκτικός ναός της Σίβυλλας (Świątynia Sybilli). Ο Ναός της Σίβυλλας, που αρχικά ονομαζόταν Ελληνικός ή Ναός της Νταϊάνας, ανεγέρθηκε στο πίσω μέρος του Παλατιού Belwedere, κοντά στη Λίμνη Belwedere. Χτίστηκε το 1822, πιθανώς σύμφωνα με το σχέδιο του Jakub Kubicki, και βασίστηκε σε αρχαίους ναούς. Τέτοιοι ναοί που παραπέμπουν στον αρχαίο κόσμο ήταν στη μόδα εκείνη την εποχή. Ο λευκός Ναός της Σίβυλλας είναι κατασκευασμένος εξ ολοκλήρου από ξύλο σε ορθογώνια κάτοψη με μια σειρά ιωνικών κιόνων να περιβάλλει το εσωτερικό του. Είναι ένα δωμάτιο διακοσμημένο με πίνακες ζωγραφικής με λουλούδια και φρούτα του Adam Byczkowski. Η είσοδος του Ναού φυλάσσεται από δύο λιοντάρια από χυτοσίδηρο, στυλιζαρισμένα ως αιγυπτιακές σφίγγες.
Λίγα μέτρα πριν την έξοδο της Λεωφόρου Ujazdowskie, μέσα σε μια γυάλινη προθήκη, εκτίθεται ένα από τα πιο διάσημα αυτοκίνητα της πολωνικής ιστορίας, η Cadillac 355D Fleetwood Special, που ήρθε στη χώρα το 1935 ειδικά για τον Στρατάρχη Józef Piłsudski.
Η Cadillac 355D Fleetwood Special κατασκευάστηκε στις Ηνωμένες Πολιτείες το 1934 κατόπιν ειδικής παραγγελίας της πολωνικής κυβέρνησης. Στις αρχές του 1935 το αυτοκίνητο μεταφέρθηκε στην Ευρώπη. Το όχημα, εκτός από τον στάνταρ εξοπλισμό, είχε επιπλέον θωρακιστεί, είχε ενισχυθεί η ανάρτησή του και είχαν τοποθετηθεί ειδικά αλεξίσφαιρα παράθυρα. Μετά από πολλά χρόνια λειτουργίας και ως αποτέλεσμα των τραυματισμών που υπέστη κατά τον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο το όχημα καταστράφηκε εντελώς.
Στις αρχές Μαρτίου του 2014 ξεκίνησαν οι εργασίες για να αποκατασταθεί η Cadillac στην παλιά της αίγλη. Η όλη, δύσκολη, ανακατασκευή ολοκληρώθηκε στα τέλη Οκτωβρίου του 2014. Στις 11 Νοεμβρίου του 2014, η Cadillac του Στρατάρχη Piłsudski έλαβε μέρος στους εορτασμούς της Ημέρας της Ανεξαρτησίας. Στο πλαίσιο της προεδρικής πορείας “Μαζί για την Ανεξαρτησία”, το ιστορικό αυτοκίνητο πήγαινε στην κεφαλή της πορείας, μπροστά από τον Πρόεδρο Bronisław Komorowski. Μετά από αυτό, το όχημα εκτέθηκε στην αυλή του Belvedere. Το ίδιο βράδυ μεταφέρθηκε στο Royal Łazienki όπου τοποθετήθηκε σε μια ειδικά κατασκευασμένη προθήκη. Το αυτοκίνητο αφήνει τη γυάλινη κάψουλα μόνο για να λάβει μέρος σε διάφορες παρελάσεις και εθνικές εορτές.
Στην έξοδο του Πάρκου υπάρχει ένα μικρό κτίριο με σουβενίρ, σε προσιτές τιμές, απ΄ όπου αγοράσαμε μερικά μαγνητάκια για τη συλλογή μας. Διαβήκαμε την καγκελόπορτα βγαίνοντας στη Λεωφόρο Ujazdowskie μπροστά από το Μνημείο του Józef Piłsudski.
Το Μνημείο είναι αφιερωμένο στον Στρατάρχη Józef Piłsudski (1867-1935), έναν από τους δημιουργούς της Πολωνικής Ανεξαρτησίας. Διετέλεσε αρχηγός του Πολωνικού Στρατού (1918), αρχηγός του κράτους (1918-1922), δύο φορές πρωθυπουργός της Πολωνίας (1926-1928 και 1930), και κύριος αρχιτέκτονας της εξωτερικής και εσωτερικής πολιτικής της Δεύτερης Δημοκρατίας. Το γλυπτό δείχνει όρθιο τον Józef Piłsudski ακουμπισμένο και με τα δύο του χέρια σε ένα θηκάρι. Κατασκευάστηκε από μπρούτζο χάρη στην πρωτοβουλία του Υπουργείου Εθνικής Άμυνας το οποίο δώρισε μεγάλη ποσότητα οβίδων κανονιού για τον σκοπό αυτό.
Στρίψαμε αριστερά στην οδό Belwederska για να δούμε το τελευταίο αξιοθέατο που είχα σημειωμένο στη λίστα μου, που δεν ήταν άλλο από το νεοκλασικό Παλάτι Belwedere (Pałac Belwederski). Χτίστηκε το 1660 και ανακαινίστηκε στις αρχές του 1800. Είναι μια από τις πολλές επίσημες κατοικίες που χρησιμοποιούσαν οι Πολωνοί πρόεδροι καθώς και ένας κρατικός ξενώνας για τους αρχηγούς κρατών που επισκέπτονται τη χώρα. Το σημερινό κτίριο είναι το πιο πρόσφατο από πολλά που βρίσκονταν στην τοποθεσία από το 1660. Το Belwedere ανήκε κάποτε στον τελευταίο βασιλιά της Πολωνίας Stanisław II August ο οποίος το χρησιμοποιούσε ως εργοστάσιο κατασκευής πορσελάνης.
Μετά την αποκατάσταση της ανεξαρτησίας της Πολωνίας μετά τον A΄ Παγκόσμιο Πόλεμο (1918), το Belwedere χρησιμοποιήθηκε ως κατοικία του στρατάρχη Józef Klemens Piłsudski. Κατά τη διάρκεια του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου το κτίριο ανακαινίστηκε εκτενώς για τον Hans Michael Frank Κυβερνήτη της κατεχόμενης από τους Ναζί Πολωνίας. Παραμένει μια από τις λίγες πρωτότυπες κατασκευές στη Βαρσοβία που επιβίωσαν από τον πόλεμο.
Από το 2010 το Παλάτι λειτουργεί ως Έδρα του Προέδρου της Δημοκρατίας της Πολωνίας. Εδώ πραγματοποιούνται επίσης εορτασμοί με τη συμμετοχή του αρχηγού του κράτους ή των εκπροσώπων της Καγκελαρίας του Προέδρου της Δημοκρατίας της Πολωνίας.
Επιστρέψαμε στο Μνημείο Józef Piłsudski και καλέσαμε Uber. Είχε μείνει μια και μοναδική εκκρεμότητα που οφείλαμε να καλύψουμε. Όλα τα υπόλοιπα αξιοθέατα του προγράμματός μου είχαν ήδη σβηστεί από τη λίστα. Σε όλα μας τα ταξίδια πάντα κυνηγάμε πύργους ή καμπαναριά ή λόφους ή τέλος πάντων οποιοδήποτε ψηλό κτίριο προσφέρει πανοραμική θέα του τόπου που βρισκόμαστε. Στη Βαρσοβία υπάρχουν κάμποσες επιλογές για κάτι τέτοιο όπως: ο Πύργος Varso (μας είπαν ότι δεν μπορούμε να ανέβουμε-άγνωστο το γιατί-δεν μπόρεσα να συνεννοηθώ με τον σεκιουριτά), ο Πύργος του Μουσείου Εξέγερσης της Βαρσοβίας (ήταν κλειστός), η πλατφόρμα παρατήρησης της Πανεπιστημιακής Βιβλιοθήκης (είχε χιονοθύελλα εκείνο το πρωινό και κατά πάσα πιθανότητα θα ήταν κλειστά), το Warsaw Marriott Hotel-Panorama Sky Bar (δεν είχαμε σκοπό να πάμε), ο Πύργος παρατήρησης της εκκλησίας της Αγίας Άννας (ήθελαν μόνο μετρητά για το εισιτήριο και δεν είχαμε) και φυσικά η πλατφόρμα παρατήρησης στο Παλάτι Κουλτούρας και Επιστημών.
Μπορεί να υπάρχουν κι άλλα σημεία θέασης της πόλης από ψηλά, αλλά εγώ αυτά είχα σημειωμένα και η πρόθεσή μου ήταν να ανέβω σε όλα (εκτός του Panorama Sky Bar). Όμως η συγκυρίες και οι καιρικές συνθήκες τα έφεραν έτσι ώστε να ξεμείνουμε με τη μοναδική λύση του Pałac Kultury. Η αλήθεια είναι ότι πιο πολύ στενοχωρήθηκα για τη θέα που έχασα από τον Πύργο Varso γιατί είχα διαβάσει ότι οι επισκέπτες μπορούν να έχουν πρόσβαση στο κατάστρωμα παρατήρησης στα 230 μέτρα (διπλάσιο δηλαδή ύψος από αυτό της πλατφόρμας του Παλατιού) μέσω γυάλινων ανελκυστήρων. Όμως πάλι καλά που μας έμεινε το Παλάτι ως σίγουρη λύση και με αυτό θα πορευόμασταν.
Το Uber μας άφησε έξω από το τεράστιο κτίριο. Ανοίξαμε τη βαριά πόρτα και μπήκαμε στο εσωτερικό αναζητώντας το ταμείο για την έκδοση των εισιτηρίων. Το βρήκαμε πολύ γρήγορα, πληρώσαμε με τη Revolut 20 ζλότι έκαστος και κατευθυνθήκαμε προς το ασανσέρ μαζί με μερικούς Πολωνούς που είχαν έρθει να απολαύσουν την πόλη τους από ύψος 114 μέτρων.
Ένα κόκκινο βελάκι δείχνει τον αριθμό 30 και πατώντας το, το ασανσέρ άρχισε να ανεβαίνει τάχιστα τους ορόφους, καταπίνοντας μέσα σε λίγα μόλις δευτερόλεπτα την απόσταση μέχρι τον 30ο όροφο που βρίσκεται η περιμετρική πλατφόρμα παρατήρησης.
Περιττό να πω ότι έκανε ψόφο εκεί πάνω αφού ο χώρος είναι ανοιχτός αλλά το κρύο δε στάθηκε εμπόδιο στο να αφιερώσουμε πολλή ώρα παρατηρώντας με μεγάλη προσήλωση όλες τις γειτονιές της Βαρσοβίας. Το συμπέρασμα, λοιπόν, ήταν ότι καλά κάναμε και αφήσαμε ως τελευταία δραστηριότητα τη θέαση της πόλης από ψηλά διότι ήμασταν πλέον σε θέση να αναγνωρίζουμε με ευκολία τις περισσότερες περιοχές της πρωτεύουσας αφού τις είχαμε ήδη επισκεφθεί και πολυπερπατήσει.
Εδώ υπάρχει ένα μικρό μαγαζάκι με σουβενίρ, σε καλές τιμές, και αγοράσαμε μερικά ακόμη δωράκια για τα αγαπημένα μας πρόσωπα. Μπήκαμε στον εσωτερικό χώρο και ενώ περιμέναμε το ασανσέρ να έρθει έβγαλα μερικές φωτογραφίες του χώρου αναμονής.
Αυτό ήταν! Είδαμε όσα περισσότερα μπορέσαμε από τη Βαρσοβία μέσα σε αυτές τις 4 ημέρες. Οι καιρικές συνθήκες που αντιμετωπίσαμε ήταν πολύ δύσκολες αλλά το πρόγραμμα που είχα σχεδιάσει βγήκε χωρίς καμία περικοπή. Ήμασταν προετοιμασμένοι για πολύ κρύο αλλά σε καμία περίπτωση για τόσο πολύ χιόνι. Εγώ, για παράδειγμα, θα είχα κάνει διαφορετική επιλογή σε πανωφόρι αν γνώριζα, ότι επί δύο σχεδόν μέρες, θα χιόνιζε ασταμάτητα. Δεν κρύωσα, αλλά το γούνινο παλτό που είχα επιλέξει για να αντιμετωπίσω τους 5 και τους 7 βαθμούς Κελσίου που έδινε η πρόγνωση του καιρού δεν ήταν το σωστό ρούχο, γιατί μετά από τόσες ώρες χιονόπτωσης χωρίς ομπρέλα μούσκευε ολόκληρο. Πάλι καλά που τελευταία στιγμή έριξα 2-3 σκουφιά μέσα στη βαλίτσα. Μάλιστα το ένα το ξέχασα μέσα στο ταξί τη μέρα που ήμασταν στη συνοικία Praga.
Με την Praga θα κλείναμε το ταξίδι μας στην πρωτεύουσα αφού το εστιατόριο Bella Napoli που βρίσκεται στην οδό Francuska μας ταίριαξε πολύ και αποφασίσαμε να το τιμήσουμε και δεύτερη φορά, αμέσως μετά την ολοκλήρωση της επίσκεψής μας στο Pałac Kultury. Καλέσαμε Uber και μεταφερθήκαμε γρήγορα στο εστιατόριο. Και μιας και ανέφερα τη λέξη “γρήγορα” να κάνω μια επισήμανση τώρα που έχω ολοκληρωμένη άποψη για τις μετακινήσεις με αυτοκίνητο στην πόλη. Λοιπόν, δεν ξέρω αν έτυχε, πάντως 4 μέρες στη Βαρσοβία με τόσο χιόνι στους δρόμους ποτέ δεν πέσαμε σε κυκλοφοριακή συμφόρηση ή μποτιλιάρισμα καμία ώρα της μέρας. Ποτέ! Μια μόνο φορά συναντήσαμε πολλή κίνηση. Ήταν τη μέρα της αναχώρησής μας που πήραμε ταξί από τον σιδηροδρομικό σταθμό για το αεροδρόμιο και έβρεχε καταρρακτωδώς. Και μάλιστα η κίνηση ήταν εκτός κέντρου, στα προάστια της πόλης.
Φάγαμε ωραιότατα στη Bella Napoli και κουρασμένοι πλέον, αλλά πολύ-πολύ γεμάτοι με όμορφες εικόνες, καλέσαμε ταξί για το ξενοδοχείο.
Η Βαρσοβία στάθηκε ανώτερη των προσδοκιών μας και σίγουρα στο μέλλον θα επιδιώξουμε να ξαναβρεθούμε κοντά της, οπωσδήποτε καλοκαιρινή ή φθινοπωρινή περίοδο, για να απολαύσουμε τα υπέροχα πάρκα της αλλά και την ίδια την πόλη με πιο φιλικές θερμοκρασίες. Το ταξίδι συνεχίζεται και η επόμενη μέρα απαιτεί πολύ πρωινό ξύπνημα γιατί έχουμε να πάρουμε τρένο για τον επόμενο προορισμό.
Last edited:
Δεν έχω καμία αμφιβολία ότι θα δοκιμάσεις όσες πιο πολλές μπορείς.
