Πολωνία Free Walking Tour in Warsaw and Gdańsk

[Klair]

New Town Square in Warsaw (Rynek Nowego Miasta w Warszawie) και πέριξ αξιοθέατα-Multimedia Fountain Park (Multimedialny Park Fontann)-και λίγη ακόμα Παλιά Πόλη

Πέμπτη 31 Μαρτίου 2022

Η Rynek Nowego Miasta είναι η κεντρική Πλατεία της Νέας Πόλης η οποία δημιουργήθηκε πριν από το 1408. Τον 15ο αιώνα χτίστηκε ξύλινο Δημαρχείο στο κέντρο της Πλατείας και κατασκευάστηκαν και κτίρια κατοικιών. Το 1544 η Πλατεία υπέστη ζημιές από πυρκαγιά και το Δημαρχείο ανακατασκευάστηκε από τούβλα. Στη Νέα Πόλη ζούσαν πολύ φτωχότεροι άνθρωποι, από αυτούς της Παλιάς Πόλης, γι' αυτό και τα περισσότερα κτίρια ήταν ξύλινα για μεγάλο χρονικό διάστημα. Λόγω έλλειψης χρημάτων δεν είχε ούτε τείχη.

Το 1656 η Πλατεία κάηκε κατά τη σουηδική εισβολή. Η ανοικοδόμηση ήταν αργή και το Δημαρχείο ξαναχτίστηκε το 1680. Στο δεύτερο μισό του 18ου αιώνα τα ξύλινα κτίρια κατοικιών αντικαταστάθηκαν από πλινθόκτιστες πολυκατοικίες. Το 1785 το Δημαρχείο ανακατασκευάστηκε, μερικώς, και προστέθηκαν πολλά καταστήματα. Το 1818 το Δημαρχείο γκρεμίστηκε και η Πλατεία απέκτησε τον χαρακτήρα της Αγοράς μέχρι το 1878. Στη συνέχεια, τα κτίρια επεκτάθηκαν και ανακατασκευάστηκαν για να στεγάσουν τον αυξανόμενο αριθμό τεχνιτών και εργατών.

Στον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο κατά τη διάρκεια της Εξέγερσης της Βαρσοβίας του 1944, η Πλατεία καταστράφηκε ολοσχερώς και το 80% των σπιτιών κατεδαφίστηκε. Μετά τον πόλεμο, η Rynek Nowego Miasta ανακατασκευάστηκε σε στιλ του 18ου αιώνα. Η ανοικοδόμηση κράτησε μέχρι το 1955. Ένα πηγάδι του 19ου αιώνα βρίσκεται στο νότιο τμήμα της Πλατείας. Η εικόνα ενός κοριτσιού με έναν μονόκερο, το παλιό σύμβολο της Νέας Πόλης, βρίσκεται στην κορυφή μιας αντλίας από χυτοσίδηρο.

Πάρα πολύ όμορφα σπίτια κοσμούν σήμερα την Πλατεία,

αλλά ο όγκος του καθολικού ναού του St. Casimir (Kościół św. Kazimierza) μας απέσπασε την προσοχή από αυτά και γρήγορα μας τράβηξε κοντά του. Αυτή η ρωμαιοκαθολική εκκλησία ανεγέρθηκε μέσα στην ιδιοκτησία του πολύ πλούσιου Adam Kotowski. Αργότερα, αυτή η ιδιοκτησία αγοράστηκε από τη βασίλισσα Maria Kazimiera, η οποία διέθεσε την εκκλησία για να εξυπηρετήσει τις Βενεδικτίνες Αδελφές της Διαρκούς Προσκύνησης του Υπεραγίου Μυστηρίου, τις οποίες η ίδια είχε φέρει στην Πολωνία.

Στον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο κατά τη διάρκεια της Εξέγερσης της Βαρσοβίας και αυτός ο ναός χρησιμοποιήθηκε ως νοσοκομείο. Οι μοναχές στέγασαν πολλούς πολίτες στην εκκλησία και στα κελάρια και παρείχαν όσο καλύτερα μπορούσαν ιατρική βοήθεια. Τον Αύγουστο του 1944 βοήθησαν τους τραυματίες αντάρτες, και εξαιτίας αυτής της πράξης, ο γερμανικός στρατός στόχευσε την εκκλησία και το μοναστήρι εξαπολύοντας σφοδρούς βομβαρδισμούς. Η υπέροχη αυτή εκκλησία καταστράφηκε και ανακατασκευάστηκε από το 1947 έως το 1953.

Pomnik św. Klemensa Hofbauera έξω από τον St. Casimir​

Εκκλησία St. Benon πίσω από τον St. Casimir​

Λίγο μετά την Πλατεία, στο σημείο που η οδός Freta αλλάζει ονομασία και γίνεται οδός Zakroczymska, συναντήσαμε έναν ακόμα ναό, τον Άγιο Φραγκίσκο (Kościół św. Franciszka) ο οποίος γειτνιάζει με το μοναστήρι των Φραγκισκανών της Νέας Πόλης. Σε σύγκριση με άλλες πολωνικές πόλεις οι Φραγκισκανοί έφτασαν σχετικά αργά στη Βαρσοβία, το 1646. Έτσι, την ίδια χρονιά χτίστηκε μια μικρή ξύλινη εκκλησία με δύο παρεκκλήσια αφιερωμένα στην Παναγία και στον Άγιο Αντώνιο.

Η εκκλησία αυτή κάηκε και έτσι το 1679 τέθηκε ο θεμέλιος λίθος για την ανέγερση ενός νέου ναού. Το 1737 η εκκλησία, αφιερωμένη στον Άγιο Φραγκίσκο, καθαγιάστηκε ξεκινώντας μια περίοδος ποικίλων ποιμαντικών και πολιτιστικών φραγκισκανικών δραστηριοτήτων στη Βαρσοβία. Στις αρχές του 19ου αιώνα η μονή πέρασε περιπέτειες. Μεταξύ άλλων στέγασε φυλακή, ορφανοτροφείο αλλά και την Κληρική Ακαδημία της Βαρσοβίας. Από τον Νοέμβριο του 1940 έως τον Δεκέμβριο του 1941 η εκκλησία βρισκόταν στο βορειοανατολικό άκρο του Γκέτο της Βαρσοβίας. Μετά το ξέσπασμα της Μεγάλης Εξέγερσης βομβαρδίστηκε και εδώ σκοτώθηκαν 40 άτομα που στεγάζονταν στο καταφύγιο. Η ανακαίνιση διήρκεσε πολλά χρόνια.

Λίγα μέτρα πιο πέρα από την εκκλησία του Αγίου Φραγκίσκου ξεδιπλώνεται ένα τεράστιο κτίριο το οποίο καταλαμβάνει ένα μεγάλο τμήμα της οδού Zakroczymska. Είναι το Παλάτι Sapieha (Pałac Sapiehów) το οποίο ξεκίνησε από την ισχυρή οικογένεια Sapieha και σήμερα στεγάζει το Σχολικό Συγκρότημα Προστασίας Περιβάλλοντος. Τον 19ο αιώνα είχε μετατραπεί σε στρατώνα, ενώ κατά τη διάρκεια της Εξέγερσης χρησίμευσε ως στρατώνας για το περίφημο Πολωνικό 4ο Σύνταγμα Πεζικού.

Ακολουθήσαμε την οδό Kościelna γιατί εδώ βρίσκεται ένας πολύ σημαντικός ναός. Στη γωνία, λοιπόν, των οδών Przyrynek και Kościelna ορθώνεται η εκκλησία της Επίσκεψης της Θεοτόκου, αλλιώς και εκκλησία της Αγίας Μαρίας (Kościół Nawiedzenia Najświętszej Marii Panny).

INFO: Είναι ρωμαιοκαθολικός ναός και ένα από τα παλαιότερα σωζόμενα δείγματα γοτθικής αρχιτεκτονικής στην πόλη. Είναι χτισμένος στην τοποθεσία αρχαίου τόπου παγανιστικής λατρείας. Η εκκλησία εγκαινιάστηκε το 1411 και από τότε έως σήμερα έχει τροποποιηθεί, κατεδαφιστεί και ξαναχτιστεί πολλές φορές. Το πιο εντυπωσιακό στοιχείο είναι ο Πύργος που χτίστηκε το 1518 και είναι ορατός από μεγάλη απόσταση. Κατά τη διάρκεια του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου η εκκλησία ισοπεδώθηκε εσκεμμένα από τους Γερμανούς και ανακατασκευάστηκε από το 1947 έως το 1966.

Βρήκαμε την εκκλησία ανοιχτή και φυσικά δε χάσαμε την ευκαιρία να κάνουμε ένα πέρασμα από το εσωτερικό της.

Πίσω από την Αγία Μαρία βρίσκεται μικρός λόφος-πάρκο που κατηφορίζει προς την όχθη του ποταμού Vistula. Σε έναν τοίχο είναι ζωγραφισμένο ένα mural για την Εξέγερση της Βαρσοβίας.

Το άγαλμα της Maria Skłodowska Curie, έξω από την εκκλησία, ατενίζει το Multimedialny Park Fontann. Εδώ υπάρχουν ωραία και μεγάλα παγκάκια για να καθίσεις και να απολαύσεις την ίδια θέα που απολαμβάνει και η Μαρία, αλλά με αυτό το κρύο δε μας πέρασε καν από το μυαλό να στρογγυλοκαθίσουμε τους πισινούς μας στα κατεψυγμένα καθίσματα, αντιθέτως προτιμήσαμε να κατέβουμε τα σκαλάκια, που οδηγούν στο Πάρκο και στο hi tech σιντριβάνι, το οποίο φυσικά δε λειτουργεί τέτοια εποχή. Όμως από τον Μάιο έως τα τέλη Σεπτεμβρίου είναι ένα μέρος δροσιάς για κατοίκους και επισκέπτες.

Τα βράδια της Παρασκευής και του Σαββάτου (από Μάιο έως Σεπτέμβριο) λαμβάνει χώρα μια εντυπωσιακή παράσταση φωτός, ήχου και νερού. Πάνω στους πίδακες του σιντριβανιού ο επισκέπτης μπορεί να παρακολουθήσει την ιστορία της Βαρσοβίας και τους θρύλους της. Η "αφήγηση" συνοδεύεται από φώτα λέιζερ και στήλες νερού πολλών μέτρων που ανεβαίνουν στον ρυθμό της μουσικής φωτισμένες από πολύχρωμους προβολείς. Οι παραστάσεις πραγματοποιούνται κάθε Παρασκευή και Σάββατο τον Μάιο, τον Ιούνιο και τον Ιούλιο στις 21:30, τον Αύγουστο στις 21:00 και τον Σεπτέμβριο στις 20:30.

Multimedialny Park Fontann nad Wisłą

Το Πάρκο ήταν κάπως καταθλιπτικό με το άψυχο σιντριβάνι και την απουσία ανθρώπινης ύπαρξης.

Είχε όμως ωραία θέα προς την εκκλησία της Επίσκεψης της Θεοτόκου

αλλά και στην πίσω πλευρά της εκκλησίας St. Benon καθώς και σε ένα ακόμα mural το οποίο είναι ζωγραφισμένο πάνω στη μάντρα.

Ένα ακόμα αξιοθέατο του Πάρκου μας τράβηξε την προσοχή, το William Heerlein Lindley's bench. Ο William Lindley ήταν Άγγλος μηχανικός, που μαζί με τους γιους του, σχεδίασαν συστήματα ύδρευσης και αποχέτευσης για περισσότερες από 30 πόλεις σε όλη την Ευρώπη. Μεταξύ του 1876 και του 1878 σχεδίασε έργα ύδρευσης και στη Βαρσοβία. Η πόλη τον τίμησε κατασκευάζοντας αυτό το παγκάκι από σωλήνες νερού στο Multimedialny Park Fontann. Το άγαλμα του Lindley στέκεται δίπλα του με το χέρι του να γυρίζει μια στρόφιγγα, ενώ τα δύο μπροστινά πόδια είναι κατασκευασμένα από διάφανο υλικό για να δίνουν την αίσθηση τρεχούμενου νερού.

Σε αυτό το σημείο ολοκληρώσαμε τη γνωριμία μας με τη Νέα Πόλη. Είχαμε όμως αφήσει μια εκκρεμότητα στην Παλιά Πόλη και έτσι πήραμε τον δρόμο της επιστροφής, ακολουθώντας τη γνωστή μας πλέον κεντρική αρτηρία Freta, που ενώνει αυτά τα δύο πανέμορφα κομμάτια του πολυποίκιλου παζλ της Βαρσοβίας, τη Νέα με την Παλιά Πόλη. Σταματήσαμε στο "to Lubię cafe", το οποίο βρίσκεται λίγο πριν το Barbican, για να πάρει ο σύζυγος έναν καπουτσίνο στο χέρι. Τον πλήρωσε 3,5 ευρώ παρακαλώ, ήπιε μια-δυό γουλιές και τον απόθεσε στον πρώτο κάλαθο των αχρήστων που βρήκαμε μπροστά μας γιατί δεν πινόταν με τίποτα.

Η Πλατεία Ιερέων (Plac Kanonia), πίσω από τον Καθεδρικό Ναό του Αγίου Ιωάννη, είναι μια μικρή τριγωνική πλατεία. Το όνομά της προέρχεται από τις κατοικίες του 17ου αιώνα που ανήκαν στους ιερείς του χάρτη της Βαρσοβίας.

Στη μέση της Πλατείας βρίσκεται η χάλκινη καμπάνα της Βαρσοβίας, την οποία παρήγγειλε το 1646 ο Jan Mikołaj Daniłowicz, θησαυροφύλακας του Μεγάλου Στέμματος, για την Ιησουιτική Εκκλησία στο Jarosław. Η καμπάνα δεν έφτασε ποτέ εκεί. Κάποιες πηγές αναφέρουν ότι είχε κατασκευαστικό ελάττωμα. Η ραγισμένη καμπάνα βρέθηκε μετά τον Α΄ Παγκόσμιο Πόλεμο και αγοράστηκε από το Εθνικό Μουσείο, το οποίο μετά την ανακατασκευή του, την τοποθέτησε στην αυλή του. Κατά τη διάρκεια του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου οι Γερμανοί σκόπευαν να πάρουν την καμπάνα. Όμως συνάντησαν δυσκολίες με τη μεταφορά της και έτσι δεν κατάφεραν να το κάνουν. Το 1972 με απόφαση του Υπουργείου Πολιτισμού η καμπάνα τοποθετήθηκε στην Πλατεία Kanonia.

Στη γωνία της Plac Kanonia βρίσκεται το στενότερο σπίτι, με πλάτος μόλις 2 m, που χτίστηκε τον 18ο αιώνα. Αυτή η τόσο στενή κατασκευή οφείλεται στη φορολογική ελάφρυνση που είχε ο ιδιοκτήτης του, αφού ο φόρος ακίνητης περιουσίας ήταν πληρωτέος ανάλογα με το πλάτος του σπιτιού. Ήταν δηλαδή το οικοδόμημα με τη χαμηλότερη φορολογία κατά τον 18ο αιώνα.

Η καμπάνα και πίσω στη γωνία το στενότερο σπίτι​

Το στενό δρομάκι Celna, με αυτήν την όμορφη Πύλη, οδηγεί στο Gnojna Góra, το μεγάλο μπαλκόνι με θέα τον Vistula.

Το μπαλκόνι Góra Gnojna βρίσκεται πίσω από την Πλατεία Kanonia, ουσιαστικά είναι ένας λόφος που βρίσκεται στο ανάχωμα του Vistula στην Παλιά Πόλη. Το όνομα Gnojna Góra προέρχεται από τα σκουπίδια και την κοπριά που έφερναν σε αυτό το μέρος από όλη την πόλη. Ήταν η χωματερή της Βαρσοβίας μέχρι το 1844. Σήμερα, ο άλλοτε σκουπιδότοπος, χρησιμεύει ως κατάστρωμα παρατήρησης προς τον ποταμό και τη συνοικία Praga.

Ένα γλυπτό ενός γυμνού άνδρα που κουβαλάει έναν ογκόλιθο τοποθετήθηκε εδώ το 1972.

Το πρόγραμμα της πρώτης μέρας στη Βαρσοβία είχε μόλις ολοκληρωθεί με μεγάλη επιτυχία. Είχαμε βέβαια μαζέψει πολύ κρύο, αλλά αφού δεν είχαμε βροχή, όλα πήγαν πρίμα. Ήταν πλέον καιρός να τρυπώσουμε σε κάποιο ζεστό μέρος, να πιούμε ένα χαλαρωτικό ρόφημα και να επαναφέρουμε τα παγωμένα κορμιά μας στις εργοστασιακές τους λειτουργίες.

Μερικές τελευταίες εικόνες πριν αποχαιρετήσουμε την Παλιά Πόλη και αναζητήσουμε καταφύγιο σε πιο ζεστά και μοντέρνα μέρη.

Όταν φτάσαμε στη Στήλη του Sigismund καλέσαμε Bolt. Το αυτοκίνητο μας παρέλαβε αμέσως από την οδό Podwale και μας μετέφερε, μέσα σε λίγη ώρα, στο σύμβολο της σύγχρονης Βαρσοβίας.

 

[Klair]

Βόλτες στις Χρυσές Βεράντες (Złote Tarasy)

Πέμπτη 31 Μαρτίου 2022

Το Złote Tarasy είναι ένα εξαιρετικό μέρος για μοδάτα ψώνια αλλά και για διασκέδαση στη Βαρσοβία. Βρίσκεται στην καρδιά της πόλης, απέναντι από τον Κεντρικό Σιδηροδρομικό Σταθμό, το Palace of Culture and Science και το Intercontinental Hotel. Το πολυεπίπεδο αυτό έργο μικτής χρήσης είναι ένα υπερσύγχρονο συγκρότημα. Το mall σχεδιάστηκε από την "The Jerde Partnership" και είναι εμπνευσμένο από τα ιστορικά αστικά πάρκα της Βαρσοβίας, τα οποία γλίτωσαν από την, κατά τα άλλα, ολοκληρωτική καταστροφή της πόλης κατά τη διάρκεια του Β' Παγκοσμίου Πολέμου.

Τα διατηρητέα ιστορικά πάρκα σχηματίζουν ένα παλιό "κολιέ" από πράσινα "μαργαριτάρια" μέσα στην πόλη. Οραματιζόμενος το Złote Tarasy να προσθέτει, μεταφορικά, ένα άλλο "μαργαριτάρι" στη σειρά, ο Jerde ερμήνευσε εκ νέου τα ιστορικά πάρκα δημιουργώντας το έργο, ως ένα ζωντανό εσωτερικό και εξωτερικό αστικό περιβάλλον, με γενναιόδωρους ανοιχτούς χώρους που θυμίζουν τα μεγάλα πάρκα της πόλης.

Στο Złote Tarasy δόθηκε η μορφή ενός "πάρκου τσέπης" που ανοίγει σε μια πολυσύχναστη και ψυχαγωγική πλατεία. Η πλατεία σχεδιασμένη ως επέκταση του πάρκου, περικλείεται από μια καινοτόμο γυάλινη οροφή με κυματιστή επιφάνεια, εμπνευσμένη από τους θόλους των δέντρων που στεφανώνουν τα ιστορικά πάρκα της πόλης.

Η γυάλινη οροφή δημιουργεί την αίσθηση ότι βρίσκεσαι σε εξωτερικό χώρο, ενώ παράλληλα παρέχει προστασία από τις καιρικές συνθήκες κατά τη διάρκεια του χειμερινού κρύου. 200 καταστήματα, 40 εστιατόρια και 8 κινηματογραφικές αίθουσες στεγάζονται κάτω από τη μαγευτική γυάλινη οροφή του εμπορικού κέντρου.

Το ταξί μας άφησε στην οδό Złota με φόντο το Παλάτι του Πολιτισμού και της Επιστήμης (Pałac Kultury i Nauki) αλλά και άλλα μοντέρνα κτίρια.

Διασχίσαμε την είσοδο του mall και αρχίσαμε να βολτάρουμε στους ορόφους καταλήγοντας στον τελευταίο, εκεί όπου βρίσκονται συγκεντρωμένα τα εστιατόρια, τα fast food και τα καφέ. Γινόταν ο χαμός από κόσμο. Καθίσαμε σε ένα μαγαζί για καφέ και τσάι συζητώντας για το πόσο γεμάτη από αξιοθέατα, ιστορία, ομορφιά αλλά και κρύο ήταν η πρώτη μας μέρα στη Βαρσοβία.

Φεύγοντας ρίξαμε μια ματιά και στον μπουφέ του Express Kuchnia Marche, για να τον έχουμε στα υπόψη ως μια λύση φαγητού, αλλά η αλήθεια είναι ότι τα εδέσματα δε μας έκαναν το κλικ στο μάτι, οπότε απορρίψαμε την ιδέα να επισκεφθούμε το εστιατόριο κάποια άλλη μέρα. Όταν βγήκαμε ξανά στην οδό Złota το Παλάτι είχε φωτιστεί με μπλε και μωβ χρώματα και οι γύρω φωτισμένοι ουρανοξύστες έδειχναν ακόμα πιο επιβλητικοί.

Καλέσαμε Bolt και μετά από λίγη ώρα διασχίσαμε το κατώφλι του ξενοδοχείου. Μιλήσαμε στο τηλέφωνο με τον γιο μας, και αφού είπαμε τα γεγονότα της πρώτης μας μέρας στη Βαρσοβία, εκείνος πήρε το σοβαρό του ύφος και μας είπε ότι έχει κάποια δυσάρεστα νέα να μας ανακοινώσει. Προς στιγμήν παγώσαμε, αλλά μετά από λίγα δευτερόλεπτα, μας καθησύχασε λέγοντάς μας: -”Μην τρομάζετε, δεν έγινε κάτι σοβαρό, απλά θέλω να σας πω ότι αργά τη νύχτα, προς το ξημέρωμα της αυριανής μέρας, αναμένεται σφοδρή χιονόπτωση στη Βαρσοβία. Πάρτε τα μέτρα σας”. Και με αυτά τα λόγια αράξαμε για ξεκούραση στο δωμάτιο αναμένοντας τις αυριανές καιρικές εξελίξεις.

 

[Klair]

Glory to the Sappers Monument (Pomnik Chwała Saperom) και Płyta Desantu Monument (Płyta Desantu 3 Dywizji Piechoty)

Παρασκευή 1 Απριλίου 2022

Το εγερτήριο είχε αποβραδίς οριστεί στις 8:30. Μόλις σηκώθηκα από το κρεβάτι το πρώτο πράγμα που έκανα ήταν να σηκώσω το σκούρο στόρι και να κοιτάξω έξω από το παράθυρο. Και ναι, πράγματι, οι μετεωρολογικές προβλέψεις για ισχυρή χιονόπτωση στη Βαρσοβία δεν ήταν πρωταπριλιάτικο ψέμα. Πυκνό χιόνι έπεφτε από τον βαρύ ουρανό και στροβιλίζονταν με άχαρες χορευτικές κινήσεις παρασυρμένο από τους ισχυρούς ανέμους που φυσούσαν με μανία. Ωραία μέρα για βόλτα στις Λεωφόρους του Vistula, σκέφτηκα, και χώθηκα στο μπάνιο για το πρωινό μου beauté.

Ντυμένοι πολύ καλά και αρκετά πεινασμένοι κατεβήκαμε στην αίθουσα του πρωινού όπου ένας πλούσιος μπουφές, με πάρα πολλές επιλογές, μας περίμενε να τον τιμήσουμε. Φάγαμε καλά, ήπιαμε τα ζεστά μας ροφήματα και στη συνέχεια φορώντας τα ζεστά πανωφόρια και τα σκουφιά μας βγήκαμε στον δρόμο.

Σε μια απόσταση κάτω των 300 μέτρων, βορειοανατολικά του Ibis Hotel, εκτείνεται το Marshal Rydz-Smigly Park μέσα στο οποίο βρίσκεται το Pomnik Chwała Saperom (Glory to Sappers Monument) το οποίο ήταν ένα αξιοθέατο που θέλαμε να δούμε.

Το Μνημείο "Glory to Sappers" σχεδιάστηκε από τον γλύπτη Stanisław Kulon και αποτελείται από τρία μέρη. Το πρώτο μέρος είναι το πιο ογκώδες και το πιο εντυπωσιακό και είναι αυτό στην άκρη του πάρκου του Στρατάρχη Edward Rydz-Śmigły. Τα αποκαλυπτήρια έγιναν στις 8 Μαΐου του 1975.

Η παγωμένη μέρα, με τη μουντάδα και το χιόνι, ταίριαζε απόλυτα με την επίσκεψη σε αυτό το ιστορικό Μνημείο το οποίο απεικονίζει έναν γονατιστό σκαπανέα, με το τουφέκι του ριγμένο στην πλάτη, να αφοπλίζει μια αντιαρματική νάρκη. Το Μνημείο περιβάλλεται από έξι πυλώνες που συμβολίζουν την έκρηξη μιας νάρκης. Οι πυλώνες έχουν ύψος 17 μέτρα και ο στρατιώτης, από μπρούτζο, έχει ύψος 2,5 μέτρα. Υπάρχουν 18 χάλκινα ανάγλυφα στους πυλώνες που αναπαριστούν σκηνές από την αποναρκοθέτηση της χώρας.

Απέναντι από το Μνημείο Glory to Sappers, δίπλα στον ποταμό Vistula βρίσκεται ένα ακόμη πολύ σημαντικό Μνημείο, το Płyta Desantu. Όμως, για φτάσουμε ως εκεί έπρεπε να διασχίσουμε τη Λεωφόρο Solec. Αυτό επιτυγχάνεται μέσω μιας υπόγειας διάβασης στην άκρη της οποίας είναι τοποθετημένο το δεύτερο μέρος του Μνημείου Glory to Sappers και περιλαμβάνει ένα χάλκινο ανάγλυφο 2mx7m που απεικονίζει στρατιώτες του Πολωνικού Στρατού να βοηθούν τους εξεγερμένους της Βαρσοβίας. Μια γοργόνα που απειλεί τους Γερμανούς, με σπασμένο σπαθί, βρίσκεται ανάμεσα στους στρατιώτες και τους εξεγερμένους στην επάνω αριστερή γωνία του ανάγλυφου.

Βγαίνοντας από την υπόγεια διάβαση βρεθήκαμε πλάι στο ποτάμι και μέσα στο νερό είδαμε να ορθώνεται το τρίτο μέρος του Glory to Sappers το οποίο δείχνει τρεις ξιφομάχους να στερεώνουν με ένα σφυρί έναν μεταλλικό στύλο στον πυθμένα του ποταμού για την κατασκευή της γέφυρας. Το Μνημείο έχει ύψος 6,5 μέτρα και εκφράζει την ευγνωμοσύνη προς τους στρατιώτες που έχτισαν τις γέφυρες της Βαρσοβίας. Βρίσκεται ακριβώς απέναντι από μια αρκετά μεγάλη παραλία που σχηματίζεται στην όχθη του Vistula η οποία το καλοκαίρι συγκεντρώνει πλήθος κόσμου που χαλαρώνει σε ξαπλώστρες και πολυθρόνες που τοποθετούνται κατά μήκος της αμμουδιάς.

Προχωρήσαμε στη Λεωφόρο Solec όπου συναντήσαμε το επόμενο ενδιαφέρον και ιστορικό Μνημείο, το Płyta Desantu. Είναι ένα Μνημείο σε σχήμα πλάκας και τιμά την απόβαση των στρατιωτών της 3ης Μεραρχίας Πεζικού της 1ης Πολωνικής Στρατιάς που έσπευσαν να βοηθήσουν τους μαχόμενους αντάρτες του Czerniakow, στις 16 Σεπτεμβρίου του 1944.

Την ημέρα της απόβασης οι αντάρτες κράτησαν ένα μικρό κομμάτι της περιοχής και δέχτηκαν επίθεση από τους Γερμανούς. Μετά από αρκετές ημέρες μάχης, λόγω του πλεονεκτήματος του εχθρού και της απόβασης των σοβιετικών αρχών ώστε να σταματήσουν την επίθεση κατά μήκος του Vistula, ελήφθη απόφαση για εκκένωση. Ωστόσο, μόνο μια μικρή ομάδα στρατιωτών της 1ης Στρατιάς, αντάρτες και πολίτες, κατάφερε να φτάσει στην ακτή της Praga της Βαρσοβίας. Οι μάχες σε αυτό το τμήμα της πόλης ήταν από τις πιο σκληρές και αιματηρές μάχες που έγιναν κατά τη διάρκεια της Εξέγερσης της Βαρσοβίας. Μετά την κατάληψη του Czerniakow οι Γερμανοί πραγματοποίησαν πολυάριθμες εκτελέσεις αιχμαλώτων, ανταρτών και αμάχων.

Το Μνημείο έχει τη μορφή πλάκας η οποία είναι τοποθετημένη σε μικρό ύψωμα στο κέντρο μιας, στρωμένης με πέτρες, πλατείας. Η πλάκα πάνω γράφει: "Σε αυτήν την ακτή, από τις 16 έως τις 23 Σεπτεμβρίου του 1944, μονάδες της 3ης Μεραρχίας Πεζικού του Πολωνικού Στρατού, υποστηριζόμενες από το πυροβολικό και τη σοβιετική αεροπορία, σπεύδουν να βοηθήσουν τον μαχόμενο λαό της Βαρσοβίας που έδωσε άνιση μάχη με τις συντριπτικές δυνάμεις των ναζιστικών στρατευμάτων. 2.056 στρατιώτες και αξιωματικοί του Πολωνικού και Σοβιετικού Στρατού, καθώς και εκατοντάδες αντάρτες από το Czerniakow και το Solec, πέθαναν με γενναίο θάνατο. Δόξα στους ήρωες που πέθαναν για την ελευθερία της πατρίδας. Τα αποκαλυπτήρια έγιναν το 1951. Το Μνημείο βρίσκεται στο 511ο χιλιόμετρο του ποταμού Vistula. Το φεστιβάλ του Vistula λαμβάνει χώρα εδώ κάθε χρόνο.

Συνεχίσαμε την πορεία μας ακολουθώντας την παραποτάμια διαδρομή, ενώ η σφοδρή χιονόπτωση μας μαστίγωνε ανελέητα. Δεν είχαμε ούτε ομπρέλες, ούτε αδιάβροχα.

 

[Klair]

Στις Λεωφόρους του Vistula Ποταμού [Vistula Boulevards in Warsaw (Bulwary Wiślane w Warszawie)]

Παρασκευή 1 Απριλίου 2022

Ο Vistula είναι ο μεγαλύτερος σε μήκος ποταμός που εκβάλλει στη Βαλτική Θάλασσα, καθώς και ο μακρύτερος και ο σημαντικότερος της Πολωνίας. Ο ποταμός έπαιξε σημαντικό ρόλο στην αρχαία ιστορία της χώρας. Από την πρώιμη εποχή του λίθου ο Vistula χρησίμευε, τόσο ως εμπορικός δρόμος, όσο και ως μέσο επέκτασης. Την εποχή της Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας ήταν ένας από τους κύριους εμπορικούς δρόμους που οδηγούσαν στην κεντρική Ευρώπη. Πολύ αργότερα, στην πρώιμη περίοδο του πολωνικού κράτους (10ος–13ος αιώνας), τα πιο σημαντικά αγαθά που αποστέλλονταν μέσω της διαδρομής του ποταμού ήταν το αλάτι, η ξυλεία, τα σιτηρά και τα οικοδομικά υλικά. Η πιο εντατική ανάπτυξη του Vistula ως εμπορικής οδού ήρθε από τον 15ο έως τον 18ο αιώνα, περίοδο κατά την οποία κατασκευάστηκαν διάφορες υδραυλικές κατασκευές, καθώς και αναχώματα για την προστασία από τις πλημμύρες. Στις όχθες του βρίσκονταν πολλές σιταποθήκες και αποθήκες που χτίστηκαν τον 14ο αιώνα.

Στα τέλη του 18ου αιώνα η διχοτόμηση της Πολωνίας έβαλε τέλος στην οικονομική σημασία του ποταμού. Μετά τον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο έγιναν συντονισμένες προσπάθειες για την αποκατάσταση του Vistula στην ιστορική του λειτουργία, ως πλωτής οδού.

Σήμερα έχει τεράστιο αντίκτυπο στην ανάπτυξη της πόλης και προσφέρει στους τουρίστες και στους ντόπιους αμέτρητα αξιοθέατα κατά μήκος του. Η παραποτάμια περιοχή, που πριν ήταν αποκλεισμένη από την κοινωνική ζωή της πόλης, σήμερα έχει αλλάξει εντελώς και αποτελεί έναν άκρως ελκυστικό χώρο. Οι Λεωφόροι του Vistula έχουν γίνει από τους αγαπημένους προορισμούς στη Βαρσοβία, δημιουργώντας μια νέα σχέση μεταξύ πόλης και ποταμού, και αυτό που παλαιότερα ήταν ένα άχαρο μέρος, έχει πλέον μετατραπεί σε ένα νέο, εξαιρετικά ελκυστικό μέτωπο.

Ένας παραποτάμιος πεζόδρομος μήκους μερικών χιλιομέτρων είναι ένα εξαιρετικό μέρος για περίπατο, βόλτα με ποδήλατο, για διασκέδαση σε κάποιο από τα εποχικά clubs που λειτουργούν εδώ, αλλά και για δωρεάν άθληση.

Αυτήν την παραποτάμια διαδρομή ακολουθήσαμε και εμείς, απτόητοι από τις αντίξοες καιρικές συνθήκες, προσπαθώντας να φανταστούμε την κοσμοσυρροή που συγκεντρώνει αυτή η περιοχή, όταν η εποχή και ο καιρός το επιτρέπουν.

Πολύ σύντομα συναντήσαμε την Most Poniatowskiego (Most Księcia Józefa Poniatowskiegο) και απέναντι από το ποτάμι είδαμε το Εθνικό Στάδιο της Βαρσοβίας. Η Γέφυρα αρχικά χτίστηκε μεταξύ του 1904 και του 1914 και υπέφερε πολύ κατά τη διάρκεια των Παγκοσμίων Πολέμων. Την περίοδο του Α΄ Παγκοσμίου Πολέμου, το 1915, ο ρωσικός στρατός που υποχωρούσε ανατίναξε τέσσερα από τα ανοίγματά της για να επιβραδύνει τους Γερμανούς που ακολουθούσαν, ενώ στον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο η Γέφυρα καταστράφηκε από γερμανικά στρατεύματα κατά τη διάρκεια της Εξέγερσης της Βαρσοβίας, στις 13 Σεπτεμβρίου του 1944. Αυτή η καταστροφή ήταν ολοκληρωτική αφού μόνο οι κάτω πυλώνες διασώθηκαν. Η Γέφυρα άνοιξε ξανά στις 22 Ιουλίου του 1946.

Μεγάλα ξύλινα κιόσκια φαγητού βρίσκονται τοποθετημένα στη σειρά στην αριστερή όχθη του ποταμού,

ενώ το πλωτό bar-εστιατόριο Barka Wynurzenie περιμένει υπομονετικά τον ερχομό του καλοκαιριού για να υποδεχτεί ξανά τους πελάτες του.

Η Γέφυρα Średnicowy ήταν η επόμενη γέφυρα που συναντήσαμε στην παραποτάμια διαδρομή μας, η οποία εκτελεί χρέη σιδηροδρομικής γέφυρας. Η κατασκευή της ξεκίνησε το 1921 και παρατάθηκε για περισσότερα από 10 χρόνια, λόγω μιας οικονομικής κρίσης που επηρέασε την Πολωνική Οικοδομική Εταιρεία (Polskie Towarzystwo Budowlane). Στις 13 Σεπτεμβρίου του 1944, η Γέφυρα ανατινάχτηκε από τα γερμανικά στρατεύματα που υποχωρούσαν. Μεταξύ του 1945 και του 1949 ξαναχτίστηκε σε μια αρκετά τροποποιημένη μορφή, με μικρότερους πυλώνες και διαφορετική μεθοδολογία σχεδιασμού, και άνοιξε στη σιδηροδρομική κυκλοφορία στις 23 Ιουνίου του 1949.

Mural στην παραποτάμια διαδρομή​

Αμέσως μετά τη Γέφυρα Średnicowy βρίσκεται αγκυροβολημένη η μεγαλύτερη και παλαιότερη φορτηγίδα του ποταμού Vistula, η ATALANTA, η οποία από το υψηλότερο κατάστρωμά της επιτρέπει στους θαμώνες της να δουν τη Βαρσοβία, αλλά και τη συνοικία Praga, από μια διαφορετική οπτική γωνία. Η φορτηγίδα ATALANTA ήταν κάποτε ποτάμιος σταθμός που εξυπηρετούσε τους επιβάτες των πλοίων. Σήμερα, τα δύο μεγάλα της καταστρώματα, έχουν γαστρονομικό και ψυχαγωγικό χαρακτήρα.

Μπροστά μας απλώθηκε μια ευρύχωρη πλατεία με τεράστιους γρανιτένιους ογκόλιθους, οι οποίοι εκτελούν χρέη καθισμάτων για τους χιλιάδες ντόπιους και επισκέπτες που συρρέουν εδώ, κυρίως τους καλοκαιρινούς μήνες, για να απολαύσουν τη βόλτα τους στις Λεωφόρους του Vistula, αλλά και να θαυμάσουν το επιβλητικό Mνημείο της Γοργόνας, η οποία στέκεται πάνω στο βάθρο της επιβάλλοντας την κυριαρχία της στα νερά του ποταμού.

Η Krystyna Krahelska, μια ψηλή λεπτή ξανθιά, με πράσινα μάτια που σπούδασε Εθνογραφία, προικισμένη με όμορφη φωνή, που τραγουδούσε τραγούδια στα πολωνικά, λευκορωσικά, ουκρανικά και ρωσικά ήταν το μοντέλο για τη δημιουργία του αγάλματος. Η Ludwika Nitchowa, η δημιουργός του Μνημείου, είδε στην Krystyna όχι μόνο ευγένεια, αλλά και κρυμμένη δύναμη, ιδιότητες που έπρεπε να έχει και η Γοργόνα της Βαρσοβίας.

Τον Μάρτιο του 1939 το Μνημείο ήταν έτοιμο να τοποθετηθεί σε ένα βάθρο σχεδιασμένο από τον Stanisław Pomian-Połujan. Ήταν φτιαγμένο από γκριζοκίτρινο ψαμμίτη και τοποθετήθηκε μέσα σε μια ρηχή “πισίνα” επειδή, σύμφωνα με την ιδέα του καλλιτέχνη, έπρεπε να αναβλύζουν ρυάκια νερού. Λόγω λειτουργικών δαπανών και τεχνικών προβλημάτων το σιντριβάνι δε λειτούργησε, παρά τις αρκετές προσπάθειες για την εκκίνησή του. Μόνο κατά την ανακαίνιση, το 2005, τοποθετήθηκαν 104 πίδακες νερού και το 2006 τέθηκε σε λειτουργία. Η Krystyna Krahelska-μοντέλο τραυματίστηκε τις πρώτες ώρες της Εξέγερσης της Βαρσοβίας και πέθανε στις 2 Αυγούστου του 1944. Η Γοργόνα επέζησε του πολέμου σχεδόν άθικτη.

Υπάρχουν αρκετοί θρύλοι για τη Γοργόνα. Ο θρύλος λέει ότι δύο αδελφές γοργόνες κολύμπησαν μέχρι τις ακτές της Βαλτικής Θάλασσας, από το σπίτι τους στα βάθη του ωκεανού. Υπήρξαν πραγματικά πανέμορφες. Η μια αποφάσισε να φτάσει στη Δανία και σήμερα μπορεί κανείς να τη δει στο λιμάνι της Κοπεγχάγης. Η άλλη κολύμπησε μέχρι το παραθαλάσσιο Gdańsk. Συνέχισε ανεβαίνοντας στον ποταμό Vistula. Βγήκε στην Παλιά Πόλη να ξεκουραστεί και της άρεσε τόσο πολύ που αποφάσισε-τί άλλο-να μείνει. Οι ψαράδες του ποταμού παρατήρησαν, θυμωμένοι, ότι κάτι χαλούσε τα δίχτυα τους και ελευθέρωνε τα ψάρια τους, αλλά μόλις άκουσαν το τραγούδι της Γοργόνας τα ξέχασαν όλα και έμειναν μαγεμένοι.

Μια μέρα ένας πλούσιος έμπορος την εντόπισε κι αποφάσισε να την πιάσει για να τη δείχνει στα πανηγύρια και να κερδίζει κι άλλα χρήματα. Ξεγελώντας την, λοιπόν, τη φυλάκισε σε ένα ξύλινο κλουβί. Το κλάμα της Γοργόνας συγκίνησε τον νεαρό γιο ενός από τους ψαράδες που έσπευσε να την ελευθερώσει, μαζί με έναν φίλο του. Η Γοργόνα για να τους ευχαριστήσει τους υποσχέθηκε, ότι αν χρειάζονταν ποτέ τη βοήθειά της, εκείνη θα τους την προσέφερε απλόχερα προστατεύοντας αυτούς και ολόκληρη την πόλη από κάθε κίνδυνο. Να γιατί η Γοργόνα της Βαρσοβίας κρατά σπαθί στο ένα χέρι και ασπίδα στο άλλο.

Με τον καιρό το μικρό ψαροχώρι έγινε μια μεγάλη και όμορφη πόλη. Σήμερα, η εικόνα μιας Γοργόνας, οπλισμένης με σπαθί και ασπίδα, εμφανίζεται στο οικόσημο της Βαρσοβίας και σε πολλά μέρη της πόλης μπορούμε να δούμε γοργόνες. Από τους τοίχους των σπιτιών, μέχρι ογκώδη μνημεία, όπως αυτό δίπλα στον ποταμό Vistula.

Η Γέφυρα Świętokrzyski (Most Świętokrzyski) είναι η πρώτη καλωδιωτή γέφυρα πάνω από τον ποταμό Vistula, με δύο λωρίδες κυκλοφορίας ανά κατεύθυνση, και δύο λωρίδες για πεζούς και ποδηλάτες. Ο ενιαίος πύργος, ύψους 90 μέτρων, που βρίσκεται στη δεξιά (ανατολική) όχθη του ποταμού έχει 48 καλώδια που στηρίζουν το κατάστρωμα. Κοντά στην αριστερή (δυτική) όχθη η Γέφυρα στηρίζεται σε δύο “προβλήτες”, οι οποίες δημιουργούν έναν προστατευμένο από τις καιρικές συνθήκες χώρο, μια υποτυπώδη “φωλιά”, μέσα στην οποία είδαμε να έχουν βρει καταφύγιο μερικοί άστεγοι. Αυτοί ήταν και οι μοναδικοί που συναντήσαμε στην πρωτεύουσα. Βέβαια δεν χρησιμοποιήσαμε καθόλου μετρό για να έχουμε πλήρη εικόνα, αλλά στους δρόμους και στις γειτονιές που κινηθήκαμε, δεν είδαμε κανέναν, μα κανέναν άστεγο άνθρωπο να κοιμάται στο πεζοδρόμιο μέσα στο κρύο και στο χιόνι.

Στα αριστερά της παραπάνω φωτογραφίας διακρίνεται το πρώτο "σκοτεινό" τμήμα της γέφυρας. Σε αυτόν τον χώρο είχαν βρει καταφύγιο και είχαν μετατρέψει σε "σπίτι" τους μερικοί άστεγοι.​

Το Επιστημονικό Κέντρο Κοπέρνικος (Planetarium Centrum Nauki Kopernik) βρίσκεται αμέσως μετά τη Γέφυρα Świętokrzyski και είναι ένα Μουσείο Επιστημών που περιέχει πάνω από 450 διαδραστικά εκθέματα, τα οποία επιτρέπουν στους επισκέπτες να πειραματιστούν και να ανακαλύψουν τους νόμους της επιστήμης. Το Κέντρο είναι το μεγαλύτερο ίδρυμα της κατηγορίας του στην Πολωνία και ένα από τα πιο προηγμένα στην Ευρώπη. Στο κτίριο, έκτασης 15.000 τ.μ., διοργανώνονται μόνιμες και προσωρινές εκθέσεις. Υπάρχουν συνεδριακές αίθουσες, εργαστήρια, εστιατόρια, γραφεία, ένα καφέ και ένας κήπος (στην οροφή).

Το κτίριο του Πλανητάριου, χτισμένο το 2011, λειτουργεί ως μουσείο στο οποίο εμφανίζονται ενημερωτικές ταινίες σε 2D και 3D μορφές σε σφαιρική οθόνη. Η καρδιά του Πλανητάριου είναι ένας γιγαντιαίος προβολέας που δημιουργήθηκε με ιαπωνική τεχνολογία ειδικά για το Κέντρο Επιστημών και το Μουσείο του Κοπέρνικου. Αυτό το σύγχρονο σύστημα διαθέτει μια απίστευτα τεράστια βάση δεδομένων αστρονομικών αντικειμένων, συμπεριλαμβανομένων των ιδιοτήτων και των θέσεών τους. Αυτή η λειτουργία επιτρέπει στον επισκέπτη να ταξιδεύει γύρω από το ηλιακό σύστημα, να παρατηρεί τα διαστημόπλοια, τους πλανήτες και τους δορυφόρους τους σε πολύ κοντινή απόσταση.

Ήταν επόμενο, λοιπόν, να συναντήσουμε και εδώ μαθητές να καταφθάνουν με τα πόδια, εν μέσω χιονοθύελλας, για να επισκεφθούν το Επιστημονικό Κέντρο. Εμείς κάναμε βόλτα στους εξωτερικούς του χώρους και συνεχίσαμε την πεζοπορία μας κατά μήκος του ποταμού.

Το Μουσείο Μοντέρνας Τέχνης [Muzeum Sztuki Nowoczesnej w Warszawie (Muzeum nad Wisłą)] ιδρύθηκε το 2005 αποτελώντας μια πλατφόρμα διαλόγου, μεταξύ της παράδοσης και των νέων ρευμάτων, επιτρέποντας τη συνεχή ανανέωση της ιστορικής μνήμης και αλληλεπιδρώντας με το κοινό και τους διεθνείς καλλιτεχνικούς κύκλους.

Το Μουσείο βρίσκεται στη διεύθυνση Wybrzeże Kościuszkowskie 22, δίπλα στο Επιστημονικό Κέντρο Κοπέρνικου και τη Βιβλιοθήκη του Πανεπιστημίου της Βαρσοβίας, και στεγάζεται σε ένα κτίριο που σχεδιάστηκε από τον Αυστριακό αρχιτέκτονα Adolf Krischanitz. Οι προσόψεις του οικοδομήματος-σύμφωνα με το σχέδιο του αρχιτέκτονα-καλύπτονται πλήρως με πίνακες ζωγραφικής. Το Μουσείο περιβάλλεται από βεράντες και μεγάλα ξύλινα καθίσματα ιδανικά για υπαίθριες δραστηριότητες.

Σε αυτό το σημείο είχα εντάξει στο πρόγραμμα μια μικρή παράκαμψη από τις Λεωφόρους του Vistula για να επισκεφθούμε τη Βιβλιοθήκη του Πανεπιστημίου της Βαρσοβίας (Biblioteka Uniwersytecka w Warszawie). Κυρίως μας ενδιέφερε να δούμε το roof garden που είναι ένας από τους μεγαλύτερους και ομορφότερους κήπους στέγης στην Ευρώπη. Είναι ένα πολύ δημοφιλές μέρος ανάπαυσης για φοιτητές, κατοίκους και τουρίστες. Από την οροφή οι επισκέπτες μπορούν να θαυμάσουν το πανόραμα της πόλης, τη θέα στον ποταμό και τον πλούτο των φυτών που είναι διατεταγμένα ανάλογα με το χρώμα τους. Οι χώροι του κήπου συνδέονται με πεζογέφυρες, μονοπάτια και πέργκολες στις οποίες φυτρώνουν τα αμπέλια Zilga, ορτανσίες και φυτά αναρρίχησης.

Ο κήπος είναι ανοιχτός επτά ημέρες την εβδομάδα (εξαιρουμένων των ημερών που διοργανώνονται ειδικές εκδηλώσεις) τις ακόλουθες ώρες:

• 1-30 Απριλίου: 8:00-18:00
• 1 Μαΐου-30 Σεπτεμβρίου: 8:00-20:00
• 1 Οκτωβρίου-31 Οκτωβρίου: 8:00-18:00
• 1 Νοεμβρίου-31 Μαρτίου (χωρίς πρόσβαση στην οροφή): 8:00-15:00

Η ημερομηνία ταίριαζε, η ώρα επίσης, αλλά με αυτές τις καιρικές συνθήκες που επικρατούσαν θα ήταν ανοιχτοί οι κήποι? Εδώ καλά-καλά δε βλέπαμε ούτε μέχρι απέναντι από την ομίχλη και τη χιονόπτωση, θα βλέπαμε από τους κήπους το πανόραμα της Βαρσοβίας? Αυτό δεν το μάθαμε ποτέ, αφού από μόνοι μας βγάλαμε το συμπέρασμα πως αποκλείεται να λειτουργούσε το roof garden με τέτοια χιονοθύελλα, και πως άδικα θα χάναμε χρόνο πηγαίνοντας μέχρι εκεί. Συνεχίσαμε λοιπόν…

Οι φυσικές παραλίες του Vistula είναι οι πιο δημοφιλείς. Αναγνωρισμένες από το National Geographic, ως μερικές από τις πιο όμορφες παραλίες πόλης στον κόσμο, δελεάζουν με την απαλή άμμο τους ακόμα και μες το καταχείμωνο. Τον Ιούλιο και τον Αύγουστο προσφέρουν ξαπλώστρες και αθλητικό εξοπλισμό προς ενοικίαση. Ήδη είχαμε αφήσει πίσω μας την παραλία κοντά στο Płyta Desantu και την παραλία Poniatówka, κάτω από την ιστορική γέφυρα Prince Józef Poniatowski. Τώρα είχαμε μπροστά μας τη mini παραλία, στη λεωφόρο Generała George’a Smitha Pattona, στην οποία το καλοκαίρι γίνεται πραγματικά ο κακός χαμός από όλους αυτούς που θέλουν να χαλαρώσουν σε μια ξαπλώστρα μαυρίζοντας κάτω από τον ζεστό ήλιο της πόλης. Εδώ γύρω βρίσκονται εστιατόρια και από εδώ ξεκινούν οι κρουαζιέρες στο ποτάμι. Εδώ διοργανώνονται υπαίθριες εκθέσεις από το διπλανό Μουσείο Μοντέρνας Τέχνης, αλλά και προβολές ταινιών στον θερινό κινηματογράφο.

Η Γέφυρα Śląsko-Dąbrowski (Most Śląsko-Dąbrowski) ήταν αυτή που σήμανε το τέλος της πεζοπορίας μας στις Λεωφόρους του ποταμού Vistula. Χτίστηκε από το 1947 έως το 1949 στους πυλώνες που απέμειναν από τη Γέφυρα Kierbedzia που είχε καταστραφεί στον B΄ Παγκόσμιο Πόλεμο. Λόγω της εντελώς διαφορετικής δομής της, αναγνωρίζεται ως νέα γέφυρα, όχι ως ανακατασκευασμένη. Δύο εντυπωσιακά murals κοσμούν τις πλευρές της Γέφυρας.

Η τοιχογραφία της Εξέγερσης, πάνω από τα σκαλιά που οδηγούν στη Γέφυρα, δείχνει κεφάλια να κοιτάζουν μέσα από μια ρωγμή. Αποκαλύφθηκε την 65η επέτειο της Εξέγερσης της Βαρσοβίας, το 2015. Το κομμάτι δημιουργήθηκε από τον Artur Krakściuszkowryf.

Στην άλλη πλευρά της Γέφυρας απεικονίζεται ο Στρατάρχης Józef Piłsudski, στο άλογό του Kasztanek, κατά τη διάρκεια του “Θαύματος στον Vistula”. Δημιουργήθηκε το 2010 από τους Chazme και Sepe.

INFO: Αν κάποιος βρεθεί στην Πολωνία στις 15 Αυγούστου, θα ζήσει μια ζοφερή Εθνική Εορτή: Την Ημέρα του Πολωνικού Στρατού. Ο τίτλος ακούγεται ασαφής, αλλά θυμίζει το γεγονός ότι οι Πολωνοί στρατιώτες απέκρουσαν μια επίθεση από μονάδες των Σοβιετικών Κοζάκων, στη Μάχη της Βαρσοβίας το 1920, κατά τον Πολωνο-Μπολσεβίκικο πόλεμο. Η 1η Πολωνική Στρατιά αντιστάθηκε στην άμεση επίθεση του Κόκκινου Στρατού στην πρωτεύουσα, καθώς και στην επίθεση στην πόλη Radzymin, 23 χιλιόμετρα μακριά από τη Βαρσοβία. Η επιτυχία του Πολωνικού Στρατού απέναντι στους Σοβιετικούς συχνά αποκαλείται “το Θαύμα στον Vistula”. Φυσικά, αυτή η αργία δεν υπήρχε όταν η Πολωνία ήταν υπό κομμουνισμό, αλλά το 1992 η Sejm δημιούργησε την επίσημη αργία ώστε να συμπίπτει με την Κοίμηση της Θεοτόκου-μια γιορτή δύο σε ένα-Εκκλησία και Πολιτεία μαζί.

Απέναντί μας τώρα απλώθηκε η Παλιά Πόλη και σε πρώτο πλάνο είχαμε τους κήπους του Βασιλικού Κάστρου. Μια υπόγεια διάβαση, κάτω από τη διπλή λεωφόρο Wybrzeże Gdańskie, μας οδήγησε μπροστά τους.

 

[Klair]

Ξανά στην Παλιά Πόλη

Παρασκευή 1 Απριλίου 2022

Το Κάστρο είχε πάντα κήπο, από την αρχή της ιστορίας του. Εκτείνεται σε 2,5 εκτάρια γης, από το Κάστρο μέχρι τον ποταμό Vistula, κατά μήκος της απότομης πλαγιάς. Φυτεύτηκε για πρώτη φορά στους μεσαιωνικούς χρόνους όταν το Κάστρο ανήκε ακόμα στους Δούκες της Μασοβίας. Οι κήποι επεκτάθηκαν τον 16ο αιώνα. Η μεταφορά της πρωτεύουσας της Πολωνίας, από την Κρακοβία στη Βαρσοβία στις αρχές του 17ου αιώνα, συνεπαγόταν τη διεύρυνση της βασιλικής κατοικίας και τη βελτίωση της εμφάνισης των κήπων. Γέμισαν με σιντριβάνια και γλυπτά, με πουλιά και μοναδικά φυτά.

Στις αρχές του 19ου αιώνα ένα πάρκο, σχεδιασμένο από τον Jakub Kubicki διαμορφώθηκε εδώ, και στον Μεσοπόλεμο όταν το Κάστρο άρχισε και πάλι να εκπληρώνει τις σημαντικότερες από τις κρατικές του λειτουργίες, έγιναν και πάλι εργασίες για την αποκατάσταση των παραμελημένων βασιλικών κήπων, σχεδιάζοντάς τους σε στιλ που θυμίζει κήπους γαλλικού μπαρόκ.

Δυστυχώς η μέρα ήταν η πλέον ακατάλληλη για να αφιερώσουμε πολλή ώρα στους κήπους, αφού η χιονόπτωση συνεχιζόταν με αμείωτη ένταση, και το κρύο ήταν τσουχτερό. Με μεγάλα βήματα αρχίσαμε να ακολουθούμε την ανηφορική οδό Grodzka,

φτάνοντας έξω από το Pałac Pod Blachą. Το Χαλκόστεγο Παλάτι του 18ου αιώνα πήρε το όνομά του από τη χάλκινη στέγη του και από το 1989 αποτελεί παράρτημα του Μουσείου του Βασιλικού Κάστρου. Φιλοξενεί μια ιστορική βιβλιοθήκη και μια μόνιμη έκθεση ανατολίτικων χαλιών.

Από αυτό το σημείο είδαμε τον τεράστιο όγκο της εκκλησίας της Αγίας Άννας

και ανεβαίνοντας τα σκαλάκια που βρίσκονται στη δεξιά πλευρά του τούνελ

βγήκαμε στην Plac Zamkowy δίπλα στο Βασιλικό Κάστρο.

Ο κόσμος στην Πλατεία ήταν λιγοστός, και εμείς ήμασταν βρεγμένοι, παγωμένοι και αρκετά κουρασμένοι από τη βόλτα μας στις Λεωφόρους του ποταμού Vistula. Ακολουθήσαμε την οδό Świętojańska.

Στα πεταχτά πήρα μια φωτογραφία του καθεδρικού ναού

και μια της εκκλησίας των Ιησουιτών, επίσης γνωστή ως Εκκλησία της Χάριτος της Θεοτόκου.

Ήταν μεσημέρι όταν κατευθυνόμασταν προς την Rynek Starego Miasta, αλλά είχες την εντύπωση ότι ήταν αργά το απόγευμα και ότι σε λίγο θα έπεφτε το σκοτάδι. Φτάνοντας στην Πλατεία δεν μπόρεσα να αντισταθώ σε αυτό το πανέμορφο κτίριο της Strona Zakrzewskiego και πήρα μερικές φωτογραφίες, υπό σφοδρή χιονόπτωση αυτήν τη φορά.

Έξω από το Μουσείο της Βαρσοβίας πέσαμε πάνω σε ένα ακόμα μαθητικό μπουλούκι το οποίο περικύκλωσε το άγαλμα της Γοργόνας έτοιμο να ακούσει την παρουσίαση του εκπαιδευτικού. Μα τί γίνεται με τα σχολεία της πόλης? Ακόμα και με τέτοια χιονόπτωση είναι ξαμολυμένα στους δρόμους της πρωτεύουσας για εκπαιδευτικούς σκοπούς? Τα δικά μας σχολεία θα ήταν κλειστά και αμπαρωμένα με τέτοιον καιρό. Θα μου πεις, αυτοί είναι συνηθισμένοι και μαθημένοι σε τέτοια καιρικά φαινόμενα! Ε….και λοιπόν? Καιρός δεν είναι να μάθουμε ή καλύτερα να το πάρουμε επιτέλους απόφαση και εμείς, πώς να αντιμετωπίζουμε το χιόνι, τη βροχή ή τον καύσωνα? Μονίμως θα πρέπει να αμπαρωνόμαστε στα σπίτια μας και να παραλύουν τα πάντα μπροστά στο οποιοδήποτε καιρικό φαινόμενο?

Είχε έρθει η ώρα για διάλειμμα για καφέ, για τσάι, για γλυκάκι και για ανασύνταξη δυνάμεων. Ακριβώς πριν από το Barbican ανακαλύψαμε ένα όμορφο μαγαζί, το Nowomiejska s.c. Herbaciarnia. Kowalewski M.W., στην οδό Nowomiejska 10 και ανεβήκαμε στον όροφο όπου στεγάζεται αυτό το ατμοσφαιρικό και ήσυχο μέρος.

Ο καφές ανταποκρίθηκε και με το παραπάνω στα γούστα του συζύγου, ο οποίος μια απογοήτευση την είχε ήδη εισπράξει από τους καφέδες της Βαρσοβίας, και η μηλόπιτα που παρήγγειλα εγώ ήταν τόσο ωραία, ώστε παραγγείλαμε και δεύτερο κομμάτι για τον καλό μου, ο οποίος στην αρχή το έπαιξε δύσκολος ότι θα αρκεστεί μόνο σε έναν καφέ. Η διακόσμηση ήταν καλαίσθητη με έντονη την παρουσία του σκούρου ξύλου, ενώ σε μια γωνιά του μαγαζιού υπήρχε και πιάνο. Για να μην τα πολυλογώ το προτείνω για καλό καφέ και γλυκό.

Η συνέχεια της περιήγησής μας στην πόλη ήταν άκρως ιστορική και πολύ ενδιαφέρουσα.

 

[Klair]

Warsaw Ghetto boundary markers (Pomniki granic getta w Warszawie)-Krasiński Square in Warsaw (Plac Krasińskich w Warszawie)-Warsaw Uprising Monument (Pomnik Powstania Warszawskiego)-Krasiński Palace in Warsaw (Pałac Krasińskich w Warszawie)-Krasiński Garden in Warsaw (Ogród Krasińskich w Warszawie)-POLIN Museum of the History of Polish Jews (POLIN Muzeum Historii Żydów Polskich)

Παρασκευή 1 Απριλίου 2022

Οι δείκτες ορίων του Γκέτο της Βαρσοβίας είναι αναμνηστικές πλάκες και γραμμές που σηματοδοτούν τη μέγιστη περίμετρο του πρώην Γκέτο το οποίο ιδρύθηκε από τη ναζιστική Γερμανία το 1940 στην κατεχόμενη Βαρσοβία. Οι σημάνσεις τοποθετήθηκαν το 2008 και το 2010 σε 22 τοποθεσίες, κατά μήκος των συνόρων της εβραϊκής συνοικίας, όπου από το 1940 έως το 1943 βρίσκονταν οι πύλες προς το Γκέτο, οι ξύλινες πεζογέφυρες και τα κτίρια για τους κρατούμενους.

Προκειμένου να διατηρηθεί η μνήμη της εξαφανισμένης εβραϊκής συνοικίας, το Εβραϊκό Ιστορικό Ινστιτούτο και το Γραφείο Προστασίας Μνημείων της πόλης, ανέλαβαν την πρωτοβουλία να παρουσιάσουν, στον δημόσιο χώρο της πολωνικής πρωτεύουσας, τα πιο χαρακτηριστικά σημεία στα πρώην όριά της.

Κάθε δείκτης αποτελείται από τα εξής τρία στοιχεία:

1. Μια χάλκινη πλάκα με τον χάρτη που αντιπροσωπεύει τα πιο απομακρυσμένα σύνορα του Γκέτο και το προπολεμικό δίκτυο δρόμων που εμφανίζεται στον χάρτη της Βαρσοβίας και μια καρφίτσα που δείχνει την ακριβή τοποθεσία του σημειωμένου μέρους.

2. Μια πλάκα από ακρυλικό γυαλί με πληροφορίες, στα πολωνικά και αγγλικά, για τον τόπο, τον ρόλο του στην ιστορία του Γκέτο, και μια ή δύο ιστορικές φωτογραφίες με μια σύντομη ιστορία του Γκέτο.

3. Λωρίδες τσιμέντου με τη δίγλωσση πινακίδα, από χυτοσίδηρο, MUR GETTA 1940/GHETTO WALL 1943 τοποθετημένες σε πεζοδρόμια και χλοοτάπητες που δείχνουν την ακριβή τοποθεσία των τοίχων του Γκέτο.

Με εντολή των γερμανικών αρχών κατοχής το Γκέτο αποκόπηκε από την υπόλοιπη πόλη στις 16 Νοεμβρίου του 1940. Η περιοχή του Γκέτο που περιβαλλόταν από τοίχο ήταν αρχικά 759 στρέμματα, όμως με τον καιρό μειώθηκε. Χωριζόταν σε δύο μέρη που ονομάζονταν Μικρό και Μεγάλο Γκέτο. Περίπου 360.000 Εβραίοι της Βαρσοβίας και 90.000 από άλλες πόλεις συσσωρεύτηκαν στο Γκέτο. Σχεδόν 100.000 πέθαναν από την πείνα. Στις 19 Απριλίου του 1943 ξέσπασε Εξέγερση στο Γκέτο. Μέχρι τα μέσα Μαΐου, μαχητές και πολίτες, έχασαν τη ζωή τους στη μάχη. Μόνο λίγοι επέζησαν.

Τα γεγονότα έχουν ως εξής: Πολλοί Εβραίοι στα Γκέτο της Ανατολικής Ευρώπης προσπάθησαν να προβάλλουν αντίσταση κατά των Γερμανών και να οπλιστούν με λαθραία και αυτοσχέδια όπλα. Από το 1941 έως το 1943, σχηματίστηκαν παράνομα κινήματα αντίστασης σε περίπου 100 εβραϊκές ομάδες. Η πλέον γνωστή προσπάθεια Εβραίων να προβάλλουν ένοπλη αντίσταση στους Γερμανούς εκδηλώθηκε στο Γκέτο της Βαρσοβίας.

Το καλοκαίρι του 1942 οι Γερμανοί απέλασαν και δολοφόνησαν περίπου 300.000 ανθρώπους στους θαλάμους αερίων της Treblinka. Όταν οι μαρτυρίες για μαζικές δολοφονίες στο κέντρο εξόντωσης έφτασαν στο Γκέτο της Βαρσοβίας, μια ομάδα επιζώντων που αποτελείτο κυρίως από νεαρά άτομα δημιούργησε μια οργάνωση που ονομαζόταν Z.O.B. (από τα αρχικά των πολωνικών λέξεων Zydowska Organizacja Bojowa, που σημαίνει Εβραϊκή Οργάνωση Μαχητών). Η Z.O.B., υπό την ηγεσία του 23χρονου Mordecai Anielewicz, εξέδωσε διακήρυξη με την οποία καλούσε τον εβραϊκό λαό να αντισταθεί αρνούμενος να μεταβεί στα σιδηροδρομικά βαγόνια. Τον Ιανουάριο του 1943 οι μαχητές του Γκέτο της Βαρσοβίας άνοιξαν πυρ εναντίον Γερμανών στρατιωτών ενώ αυτοί προσπαθούσαν να συλλάβουν κι άλλους κατοίκους του Γκέτο για να τους εκτοπίσουν. Οι μαχητές χρησιμοποιούσαν ένα μικρό απόθεμα όπλων που είχαν φέρει κρυφά στο Γκέτο. Μετά από μερικές ημέρες τα στρατεύματα υποχώρησαν. Αυτή η μικρή νίκη ενέπνευσε τους μαχητές του Γκέτο να προετοιμαστούν για μελλοντικές αντιστασιακές ενέργειες.

Στις 19 Απριλίου του 1943 τα γερμανικά στρατεύματα και η αστυνομία μπήκαν στο Γκέτο, για να εκτοπίσουν τους εναπομείναντες κατοίκους του, σηματοδοτώντας την έναρξη της Εξέγερσης του Γκέτο της Βαρσοβίας. 750 μαχητές συγκρούστηκαν με τους βαριά οπλισμένους και άριστα εκπαιδευμένους Γερμανούς. Οι μαχητές του Γκέτο κατόρθωσαν να αντέξουν σχεδόν έναν μήνα, στις 16 Μαΐου, όμως, η Εξέγερση έληξε. Οι γερμανικές δυνάμεις άρχισαν να πυρπολούν το Γκέτο, το ένα κτίριο μετά το άλλο, για να αναγκάσουν τους Εβραίους να εγκαταλείψουν τις κρυψώνες τους. Σταδιακά οι Γερμανοί είχαν καταφέρει να καταβάλλουν κάθε αντίσταση. Από τους συλληφθέντες Εβραίους, που ξεπερνούσαν τις 56.000, περίπου 7.000 εκτελέστηκαν, ενώ οι υπόλοιποι εκτοπίστηκαν σε στρατόπεδα.

Στη γωνία των οδών Świętojerska και Nowiniarska, απέναντι ακριβώς από την PKO Bank Polski S.A.- Bankomat, βρίσκεται ένας δείκτης ορίου ο οποίος υποδεικνύει το βόρειο τμήμα του τείχους που περιέβαλε το Γκέτο οπότε ξεκινήσαμε για εκεί. Η χιονόπτωση εξακολουθούσε να υφίσταται και μάλιστα με αμείωτη ένταση. Ακολουθήσαμε την οδό Freta και όταν συναντήσαμε την οδό Świętojerska στρίψαμε αριστερά βρίσκοντας πολύ εύκολα το Ghetto boundary marker. Στη συνέχεια της εξερεύνησής μας συναντήσαμε, σε πολλά ακόμα σημεία της πόλης, τέτοιους δείκτες ορίων για τους οποίους θα αναρτώ φωτογραφίες και φυσικά θα αναφέρω το σημείο της ύπαρξής τους.

Εκτός από τους δείκτες ορίων η περιοχή βρίθει από αξιοθέατα τα οποία σιγά-σιγά αρχίσαμε να ανακαλύπτουμε. Ένα πολύ εντυπωσιακό γυάλινο κτίριο, με 86 στήλες, είναι το Ανώτατο Δικαστήριο στην Πλατεία Krasińskich.

Το σημαντικότερο αξιοθέατο της Plac Krasińskich είναι το Μνημείο της Εξέγερσης της Βαρσοβίας (Pomnik Powstania Warszawskiego). Βρίσκεται στο σημείο όπου 5.000 στρατιώτες και πολίτες της πολωνικής πρωτεύουσας, μετά από σκληρές μάχες με τους Γερμανούς, κατόρθωσαν να διαφύγουν μέσα από τους υπονόμους της πόλης. Το εντυπωσιακό Μνημείο είναι έργο του Πολωνού γλύπτη Wincent Kuchma και απεικονίζει μια ομάδα Πολωνών μαχητών, ενώ μια δεύτερη ομάδα διαφεύγει μέσα από τους υπονόμους της πόλης.

Η Εξέγερση της Βαρσοβίας έλαβε χώρα κατά τη διάρκεια του Β' Παγκοσμίου Πολέμου όταν ένα κίνημα Αντίστασης οργανώθηκε στην πρωτεύουσα με σκοπό να εκδιωχθούν από την πόλη τα γερμανικά στρατεύματα κατοχής. Μετά την εισβολή και κατάληψη της Βαρσοβίας από τους Γερμανούς, τον Σεπτέμβριο του 1939, οι πατριωτικές δυνάμεις των Πολωνών είχαν οργανώσει ένα παράνομο αντιστασιακό κίνημα το οποίο είχε λάβει, το 1944, τη μορφή ενός εσωτερικού στρατού και είχε επιδοθεί σε εκτεταμένα σαμποτάζ και άλλες υπονομευτικές δραστηριότητες εναντίον των γερμανικών στρατευμάτων κατοχής.

Η Εξέγερση της Βαρσοβίας ξεκίνησε την 1η Αυγούστου του 1944 και ώρα 17:00. Οι πατριωτικές δυνάμεις της Βαρσοβίας, που αριθμούσαν 40.000 άντρες και με διοικητή τον στρατηγό Tadeusz Komorowski, γνωστό με το ψευδώνυμο Bór, επιτέθηκαν στις γερμανικές δυνάμεις και μέσα σε τρεις μέρες είχαν θέσει υπό τον έλεγχό τους το μεγαλύτερο μέρος της πόλης. Οι Γερμανοί έστειλαν ενισχύσεις και βομβάρδισαν, επί 63 μέρες, τους Πολωνούς. Δεκάδες χιλιάδες σκοτώθηκαν κατά τη διάρκεια της κατάπνιξης της Εξέγερσης.

Ο σοβιετικός στρατός, που είχε φτάσει στη συνοικία της Βαρσοβίας Praga, παρέμεινε αδρανής εξαιτίας της γερμανικής αντεπίθεσης. Παράλληλα, η σοβιετική κυβέρνηση αρνήθηκε να επιτρέψει τη χρήση των σοβιετικών αεροπορικών βάσεων στους Δυτικούς Συμμάχους για τη μεταφορά εφοδίων και πολεμικού υλικού στους αγωνιζόμενους Πολωνούς. Δίχως την υποστήριξη από τον σοβιετικό στρατό οι πατριωτικές δυνάμεις της Βαρσοβίας υποχρεώθηκαν να παραδοθούν, στις 2 Οκτωβρίου του 1944, μετά την εξάντληση των εφοδίων τους. Ο Bór και οι δυνάμεις του αιχμαλωτίστηκαν. Αμέσως μετά την παράδοση ο Χίτλερ διέταξε την ολοκληρωτική καταστροφή της Βαρσοβίας. Το 85% της πόλης μετατράπηκε σε σωρούς ερειπίων.

Απέναντι από το Μνημείο της Εξέγερσης ορθώνεται ο Καθεδρικός Ναός του Πολωνικού Στρατού (Katedra Polowa Wojska Polskiego), επίσης γνωστός ως Εκκλησία της Παναγίας της Βασίλισσας του Πολωνικού Στέμματος. Είναι η κύρια εκκλησία της Φρουράς της Βαρσοβίας και ο αντιπροσωπευτικός Καθεδρικός Ναός ολόκληρου του Πολωνικού Στρατού. Τον 19ο αιώνα μετατράπηκε σε ρωσική ορθόδοξη εκκλησία. Αυτήν τη στιγμή όλες οι μεγάλες στρατιωτικές και θρησκευτικές γιορτές στη Βαρσοβία γίνονται σε αυτόν τον ναό.

Το Παλάτι Krasińskich (Pałac Krasińskich) και ο παρακείμενος Κήπος είναι ένα σύμπλεγμα παλατιών και κήπων σε μπαρόκ στιλ. Χτισμένο στα έτη 1688-1699, σύμφωνα με το σχέδιο του Tylman van Gameren, κατά την ομόφωνη γνώμη των συγχρόνων του, ήταν ένα από τα πιο όμορφα παλάτια μεγιστάνα στη Βαρσοβία. Η κατασκευή του Παλατιού ήταν μια έκφραση των μεγάλων πολιτικών φιλοδοξιών του Jan Dobrogost Krasiński (1639-1717), του βοεβόδα του Płock και του αστέρα της Βαρσοβίας. Ακολουθώντας το παράδειγμα άλλων μεγιστάνων, ήθελε να χτίσει μια εκθαμβωτική κατοικία στη Βαρσοβία, η οποία θα επιβεβαίωνε το κύρος της οικογένειας Krasiński και θα μπορούσε να ταιριάξει ή και να ξεπεράσει την ομορφιά του Παλατιού του βασιλιά Jan Sobieski στο Wilanów που χτιζόταν την ίδια στιγμή.

Το 1765 το κτίριο αγοράστηκε από την Επιτροπή Οικονομικών του Στέμματος και έγινε κρατική εγκατάσταση. Από εδώ και στο εξής το Παλάτι θα εκτελούσε τις πιο σημαντικές κρατικές λειτουργίες. Έτσι, απέκτησε το δημοφιλές όνομα του "Παλατιού της Κοινοπολιτείας". Στις αρχές της δεκαετίας του 1870 το κτίριο ξαναχτίστηκε, σύμφωνα με σχέδιο του Jakub Fontana, αλλά τον Δεκέμβριο του 1782 κάηκε σχεδόν ολοσχερώς. Αποκαταστάθηκε σε σχέδιο του Dominik Merlini τον επόμενο χρόνο.

Ο Β' Παγκόσμιος Πόλεμος είναι η πιο τραγική περίοδος στην ιστορία του κτιρίου. Κατά τη διάρκεια της Εξέγερσης της Βαρσοβίας το Παλάτι ήταν ένα σημείο άμυνας. Στις 27 Αυγούστου του 1944 τρία γερμανικά αεροπλάνα έριξαν βόμβες που μετέτρεψαν την κατοικία σε ερείπιο. Η ανοικοδόμηση ξεκίνησε το 1948 και διήρκεσε μέχρι το 1961. Επί του παρόντος, στο Ανάκτορο έχουν παραμείνει μόνο ειδικές συλλογές, όπως χειρόγραφα και παλιές εκτυπώσεις, αφού η Εθνική Βιβλιοθήκη που στεγαζόταν εδώ έχει μεταφερθεί σε άλλο κτίριο.

Στον Κήπο του Παλατιού υπάρχει ένα πολύχρωμο και λίγο ιδιόρρυθμο σύνολο γλυπτών του Πήγασου. Αυτά τα γλυπτά εμφανίστηκαν για πρώτη φορά το 2008. Αρχικά, επρόκειτο να είναι μια προσωρινή έκθεση σχεδιασμένη για να γιορτάσει τα έργα του Πολωνού συγγραφέα Zbigniew Herbert, ωστόσο, η δημοτικότητά τους τα οδήγησε στο να γίνουν μόνιμο στοιχείο του τοπίου της πόλης. Η εγκατάσταση ήταν μέρος της έκθεσης Norwid-Herbert Mediterranean Inspirations, και τα σχέδια επιλέχθηκαν για να αποτίσουν φόρο τιμής στο κομμάτι του Herbert με τίτλο "Pegasus". Η τοποθεσία τους στον Κήπο επιλέχθηκε επειδή το Παλάτι Krasiński φιλοξενεί ένα παράρτημα της Πολωνικής Εθνικής Βιβλιοθήκης, που στεγάζει ειδικές συλλογές, συμπεριλαμβανομένων χειρογράφων και παλαιών εκτυπώσεων.

H γλύπτρια Monika Osiecka, δημιούργησε αυτό το Μνημείο για τις γυναίκες της Εξέγερσης της Βαρσοβίας, το οποίο τοποθετήθηκε στην Πλατεία Krasiński, λίγο πριν την είσοδο του Ogród Krasińskich.​

O Ogród Krasińskich είναι ο Κήπος που αρχικά εξυπηρετούσε μόνο τους ιδιοκτήτες του Παλατιού, αλλά μετά από εκατό χρόνια, το 1766, άνοιξε στο κοινό και γρήγορα έγινε ένα από τα αγαπημένα μέρη για περπάτημα των κατοίκων της Βαρσοβίας. Ήταν και δική μας επιθυμία να περπατήσουμε και να γνωρίσουμε αυτό το όμορφο πάρκο της πόλης. Το ιδανικό θα ήταν βέβαια να μη χιονίζει, να είναι ίσως Μάιος μήνας ή και Ιούνιος για να δούμε τα δέντρα με τα πράσινα φυλλώματά τους και τα παρτέρια ανθισμένα. Όμως η φύση, αν και 1η Απριλίου, ήταν ακόμα ολοκληρωτικά παραδομένη και υποταγμένη στον χειμώνα ο οποίος, αν και κουρασμένος και γερασμένος, αρνιόταν να ξεψυχήσει.

Ιστορικά πάρκα όπως ο Κήπος Krasiński απαιτούν εξαιρετική φροντίδα για την αισθητική τους εμφάνιση-είναι το πράσινο που παίζει βασικό ρόλο σε αυτό-λέει η Magdalena Frydrych, μια κηπουρός που φροντίζει το πάρκο εκ μέρους του Δημοτικού Συμβουλίου της πρωτεύουσας της Βαρσοβίας. Σημαντικό έργο είναι η σωστή συντήρηση των ειδών. Στον Kήπο Krasiński μπορούμε να θαυμάσουμε παλιά δέντρα που χρονολογούνται από τα τέλη του 19ου αιώνα. Το κυρίαρχο είδος είναι η λευκή καστανιά. Τη σημερινή μέρα πάντως όλα τα δέντρα ήταν λευκά, όχι μόνο οι καστανιές.

Στις τρεις παρακάτω φωτογραφίες απεικονίζεται η πλευρά του Παλατιού Krasińskich η οποία "βλέπει" προς τον Κήπο Krasińskich:

Συναντήσαμε τη λίμνη με το σιντριβάνι στην οποία κολυμπούσαν χαριτωμένες πάπιες.

Παγκάκια έχουν τοποθετηθεί σε όλους τους διαδρόμους του πάρκου

αλλά αυτά με θέα στη λίμνη τα ζηλέψαμε περισσότερο. Δεν μπορούσαμε όμως να καθίσουμε και να απολαύσουμε τη γαλήνη του τοπίου γιατί όλα ήταν σκεπασμένα από ένα λεπτό, λευκό χαλί που είχε αρχίσει να στρώνεται από την αδιάκοπη χιονόπτωση εκείνης της μέρας.

Ο Κήπος διαθέτει μέχρι και καταρράκτη ο οποίος κυλάει σε ποταμάκι στρωμένο με μεγάλες πέτρες, αλλά τέτοια εποχή δε λειτουργεί.

Διαθέτει ακόμα και ξύλινο κιόσκι αλλά και πολλές φωλιές για την προστασία της ορνιθοπανίδας αφού εδώ διαβιούν πολλά είδη πουλιών. Οι φωλιές χρησιμοποιήθηκαν επίσης ως καταφύγιο και τόπος αναπαραγωγής ακόμα και για νυχτερίδες.

Μια ιστορική μπαρόκ Πύλη, του 18ου αιώνα, μας οδήγησε έξω από τον Κήπο λίγα βήματα μακριά από το Monument Battles of Monte Cassino (Pomnik Bitwy o Monte Cassino).

Το Μνημείο που μνημονεύει τη συνεισφορά των Πολωνών στη μάχη του Monte Cassino βρίσκεται στην πλατεία, μεταξύ της οδού General Anders και της Πύλης των Κήπων Krasiński. Χρηματοδοτήθηκε από συνεισφορές των βετεράνων του 2ου Σώματος Πολωνικού Στρατού οι οποίοι κατέλαβαν το Monte Cassino στις 18 Μαΐου του 1944. Είναι επικαλυμμένο με λευκό μάρμαρο Carrara και απεικονίζει μια ακέφαλη Νίκη με ίχνη μάχης και τραυματισμού. Στη βάση του Μνημείου διακρίνεται ο λόφος του Monte Cassino καλυμμένος με σάβανο και η μορφή της Παναγίας.

Δίπλα στο κύριο Μνημείο υπάρχουν και μικρότερα Μνημεία.

Ένας πλακόστρωτος διάδρομος σκεπασμένος από πανύψηλα δέντρα

οδηγεί στην Πλατεία Περιπλανόμενων Στρατιωτών (Skwer Żołnierzy Tułaczy) όπου είδαμε ξανά δείκτες ορίων του Γκέτο της Βαρσοβίας. Το Γκέτο καταλάμβανε και μέρος του Κήπου Krasińskich.

Ένα πολύ σημαντικό αξιοθέατο που βρίσκεται στην περιοχή αυτή είναι το POLIN Museum of the History of Polish Jews (POLIN Muzeum Historii Żydów Polskich). Δε σκοπεύαμε να το επισκεφθούμε εσωτερικά, θέλαμε όμως να δούμε το κτίριο το οποίο παρουσιάσει ιδιαίτερο αρχιτεκτονικό ενδιαφέρον και τη γύρω πλατεία στην οποία υπάρχουν κάποια αξιόλογα μνημεία.

Συνεχίσαμε να βαδίζουμε στην οδό General Anders και όταν συναντήσαμε την οδό Mordechaja Anielewicza στρίψαμε αριστερά περνώντας μπροστά από το τεράστιο κτίριο της Biblioteka Publiczna (Δημόσιας Βιβλιοθήκης). Μετά από λίγο φτάσαμε έξω από το POLIN.

Biblioteka Publiczna​

INFO: Το Μουσείο της Ιστορίας των Πολωνών Εβραίων είναι ένα Μουσείο στην τοποθεσία του πρώην Γκέτο της Βαρσοβίας. Ο ακρογωνιαίος λίθος τέθηκε το 2007 και το Μουσείο άνοιξε στις 19 Απριλίου του 2013. Η βασική έκθεση άνοιξε τον Οκτώβριο του 2014 και περιλαμβάνει μια έκθεση πολυμέσων για την Εβραϊκή Κοινότητα που άκμασε στην Πολωνία για 1.000 χρόνια μέχρι το Ολοκαύτωμα του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου.

Το πολυβραβευμένο κτίριο είναι μια μεταμοντέρνα κατασκευή από γυαλί, χαλκό και σκυρόδεμα και σχεδιάστηκε από Φινλανδούς αρχιτέκτονες. Η ιδέα για τη δημιουργία ενός μεγάλου νέου Μουσείου, αφιερωμένου στην Ιστορία των Πολωνών Εβραίων, ξεκίνησε το 1995 από την Ένωση του Εβραϊκού Ιστορικού Ινστιτούτου της Πολωνίας. Την ίδια χρονιά το Δημοτικό Συμβούλιο της Βαρσοβίας διέθεσε τη γη για αυτόν τον σκοπό στο Muranów, την προπολεμική εβραϊκή συνοικία της Βαρσοβίας. Το κτίριο κατασκευάστηκε στην καρδιά μιας κάποτε ακμάζουσας συνοικίας που κατοικούνταν κυρίως από Εβραίους και κατά τη διάρκεια του πολέμου μετατράπηκε από τους Γερμανούς σε Γκέτο.

Το 2016 το Μουσείο κέρδισε το βραβείο Ευρωπαϊκού Μουσείου της Χρονιάς από το Ευρωπαϊκό Φόρουμ Μουσείων. Εκτός από αυτό το βραβείο έχει αποσπάσει πολλές ακόμα βραβεύσεις. Αποτελείται από 8 galleries που τεκμηριώνουν και γιορτάζουν τη χιλιετή Ιστορία της Εβραϊκής Κοινότητας στην Πολωνία-κάποτε μεγαλύτερη Εβραϊκή Κοινότητα στον κόσμο-που καταστράφηκε σχεδόν εξ ολοκλήρου κατά τη διάρκεια του Ολοκαυτώματος.

Απέναντι από το POLIN βρίσκεται το Μνημείο των Ηρώων του Γκέτο της Βαρσοβίας (Pomnik Bohaterów Getta w Warszawie) που τιμά την Εξέγερση του Γκέτο της Βαρσοβίας του 1943 κατά τη διάρκεια του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου. Βρίσκεται στην περιοχή που ήταν στο παρελθόν μέρος του Γκέτο της πόλης, στο σημείο όπου έγινε η πρώτη ένοπλη σύγκρουση της Εξέγερσης. Παρουσιάστηκε επίσημα τον Απρίλιο του 1948.

Το ανάγλυφο φέρει τον τίτλο "Αγώνας" και συμβολίζει την ηρωική εξέγερση του Απριλίου του 1943. Οι εξεγερμένοι, σε εκφραστικές στάσεις, κρατούν στα χέρια τους μπουκάλια με βενζίνη, πιστόλια και χειροβομβίδες. Μια νεαρή γυναίκα κρατά ένα μωρό στο χέρι της. Η ομάδα περιβάλλεται από φλόγες που συμβολίζουν το Γκέτο που πυρπόλησαν οι Γερμανοί. Το δεύτερο ανάγλυφο, που βρίσκεται στην ανατολική πλευρά, απεικονίζει τα βάσανα και τα μαρτύρια Εβραίων γυναικών, παιδιών και ηλικιωμένων που οδηγήθηκαν στον θάνατο. Το ανάγλυφο φέρει τον τίτλο "Πομπή" προς την καταστροφή. Στην επάνω δεξιά γωνία του διακρίνονται χαρακτηριστικά γερμανικά κράνη που υποδεικνύουν τους δράστες του εγκλήματος.

Το παγκάκι του Jan Karski-ένα από μια σειρά από έξι παγκάκια/μνημεία-βρίσκεται δίπλα στο POLIN. Το Μνημείο σχεδιάστηκε από τον Karol Badyna και τιμά τη μνήμη του Jan Karski-αγγελιαφόρου των αρχών του Πολωνικού Υπόγειου Κράτους*-ο οποίος ήταν από τους πρώτους που ενημέρωσαν τον κόσμο για την εξόντωση των Εβραίων στην κατεχόμενη Πολωνία. Υπάρχει ένα αντίγραφο του βιβλίου του Karski, Story of a Secret State, στο κιγκλίδωμα του παγκακιού. Είναι το τρίτο παγκάκι/μνημείο για τον εορτασμό του Jan Karski στην Πολωνία (μετά το Łódź και το Kielce) και το έκτο στον κόσμο (μετά την Ουάσιγκτον, τη Νέα Υόρκη και το Τελ Αβίβ).

*Πολωνικό Υπόγειο Κράτος (PPP)-μυστικές δομές του πολωνικού κράτους που υπήρχαν κατά τη διάρκεια του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου αφιερωμένες στην εξόριστη πολωνική κυβέρνηση. Ήταν ένα σύστημα κρατικών αρχών, που ενεργούσαν για λογαριασμό της Δημοκρατίας της Πολωνίας, κατά τη διάρκεια της κατοχής του εδάφους του πολωνικού κράτους από το Τρίτο Ράιχ και την ΕΣΣΔ. Και αυτή είναι η σημαία του:

Ακολουθήσαμε ακριβώς την ίδια διαδρομή, επιστρέφοντας μέσω του Κήπου, στην Plac Krasińskich. Από εδώ ξεκινά η οδός Miodowa στην οποία είχαμε να δούμε πολλά και ενδιαφέροντα κτίρια. Η περιήγηση σε αυτόν τον πολύ ενδιαφέροντα δρόμο θα έκλεινε το πρόγραμμα της σημερινής μας μέρας.

 

[apodrasi]

INFO: Αν κάποιος βρεθεί στην Πολωνία στις 15 Αυγούστου, θα ζήσει μια ζοφερή Εθνική Εορτή: Την Ημέρα του Πολωνικού Στρατού. Ο τίτλος ακούγεται ασαφής, αλλά θυμίζει το γεγονός ότι οι Πολωνοί στρατιώτες απέκρουσαν μια επίθεση από μονάδες των Σοβιετικών Κοζάκων, στη Μάχη της Βαρσοβίας το 1920, κατά τον Πολωνο-Μπολσεβίκικο πόλεμο. Η 1η Πολωνική Στρατιά αντιστάθηκε στην άμεση επίθεση του Κόκκινου Στρατού στην πρωτεύουσα, καθώς και στην επίθεση στην πόλη Radzymin, 23 χιλιόμετρα μακριά από τη Βαρσοβία. Η επιτυχία του Πολωνικού Στρατού απέναντι στους Σοβιετικούς συχνά αποκαλείται “το Θαύμα στον Vistula”. Φυσικά, αυτή η αργία δεν υπήρχε όταν η Πολωνία ήταν υπό κομμουνισμό, αλλά το 1992 η Sejm δημιούργησε την επίσημη αργία ώστε να συμπίπτει με την Κοίμηση της Θεοτόκου–μια γιορτή δύο σε ένα-Εκκλησία και Πολιτεία μαζί.

Ζοφερή; Από πού προκύπτει;

 

[Klair]

Ζοφερή; Από πού προκύπτει;

Με τη μεταφορική έννοια. Γιορτάζοντας αυτήν την Εθνική Εορτή ξυπνούν μνήμες φόβου, απαισιοδοξίας, μελαγχολίας και ανασφάλειας, αφού η νίκη των Πολωνών στη μάχη της Βαρσοβίας ήταν ένα πραγματικό "θαύμα". Μην ξεχνάμε επίσης, ότι ακόμα και σήμερα, είναι πολύ νωπές οι αναμνήσεις από τον τελευταίο πόλεμο που βίωσε η χώρα, ο οποίος σημάδεψε τον πολωνικό λαό βαθύτατα και για πάντα.

 

[Smaragda53]

¨Οταν ταξιδεύεις με την Klair παρέα, μαθαίνεις συγχρόνως και ιστορία!

 

[Klair]

¨Οταν ταξιδεύεις με την Klair παρέα, μαθαίνεις συγχρόνως και ιστορία!

Η ιστορία είναι ένα στοιχείο που χαρακτηρίζει τις Ιστορίες μου στο forum, αφού η μελέτη του ιστορικού παρελθόντος του προορισμού που πρόκειται να επισκεφθώ αποτελεί, μεταξύ άλλων, αναπόσπαστο κομμάτι του ταξιδιού μου.

Ήξερα, πριν τη δημοσίευση, ότι δε θα είναι μια "εύπεπτη" ιστοριούλα για να συνοδεύσει κανείς τον απογευματινό του καφέ ή το τσάι του. Από την άλλη όμως, ήμουν σίγουρη ότι θα εκτιμηθεί από λιγοστούς, πλην εκλεκτικούς, ψαγμένους και απαιτητικούς αναγνώστες, όπως εσύ @Smaragda53, και όλοι εσείς που έχετε δηλώσει μέχρι στιγμής το "παρών", δίνοντας προσοχή και σημασία σε κάθε λέξη αυτής της αφήγησης όπως συνέβη με τον/την @apodrasi.

Είναι ο προορισμός και ο αξιοθαύμαστος αυτός λαός που διδάσκουν μαθήματα ιστορίας σε ολόκληρο τον κόσμο και όχι εγώ. Η μόνη δική μου "υποχρέωση" ήταν να εντρυφήσω στην ιστορία του τόπου και να τη μεταφέρω, με τον καλύτερο δυνατό τρόπο, μέσω αυτής της παρουσίασης, στους αναγνώστες.

 

[Klair]

Miodowa Street in Warsaw (Ulica Miodowa w Warszawie)

Παρασκευή 1 Απριλίου 2022

Η Miodowa είναι ένας δρόμος στην Παλιά Πόλη που συνδέει την οδό Krakowskie Przedmieście (Βασιλική Οδό) με την Plac Krasińskich. Τον 16ο αιώνα η οδός ήταν γνωστή για τα μαγαζιά με μελόψωμο εξ ου και το όνομά της που σημαίνει “δρόμος του μελιού”. Επίσης σε αυτόν τον δρόμο το 1851 ο Karol Wedel, ο ιδρυτής του εργοστασίου σοκολάτας "Wedel", ξεκίνησε την παραγωγή του στο νούμερο 14.

Από τον 17ο αιώνα και μετά, ο δρόμος γέμισε με αρχοντικά για μεγιστάνες και κληρικούς, ενώ η ανάπτυξη έως τη σημερινή μορφή έγινε τον 18ο αιώνα. Κατά τα έτη 1908-1947 ένα ηλεκτρικό τραμ έτρεχε κατά μήκος του δρόμου. Τα περισσότερα από τα κτίρια ισοπεδώθηκαν κατά τη διάρκεια του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου και τα περισσότερα από τα ιστορικά κτίρια ξαναχτίστηκαν στις δεκαετίες του 1940 και του 1950.

Εμείς ξεκινήσαμε τη γνωριμία μας με την Ulica Miodowa από την Plac Krasińskich στην οποία είχαμε μόλις επιστρέψει από το Μουσείο POLIN. Είναι ένας δρόμος με πολλά κτίρια που παρουσιάζουν αξιόλογη αρχιτεκτονική και ιστορικό ενδιαφέρον. Το πρώτο που συναντήσαμε, στα αριστερά μας, ήταν η Εθνική Ακαδημία Δραματικής Τέχνης Aleksander Zelwerowicz (Akademia Teatralna im. Aleksandra Zelwerowicza). Είναι ένα δημόσιο ίδρυμα τριτοβάθμιας εκπαίδευσης το οποίο εστιάζει στις τέχνες του θεάτρου. Στεγάζεται στο Collegium Nobilium, ένα κτίριο του 18ου αιώνα, στο οποίο στεγαζόταν παλαιότερα ένα ελίτ οικοτροφείο δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης που διοικούνταν από Πιαριστές μοναχούς, γνωστοί ως το Τάγμα των Φτωχών Κληρικών της Θεοτόκου των Ευσεβών Σχολείων. Πάνω από την είσοδο υπάρχει ένα χαρακτηριστικό χέρι με μπλε και λευκές ρίγες.

INFO: Tο Τάγμα των Φτωχών Κληρικών της Θεοτόκου των Ευσεβών Σχολείων είναι το αρχαιότερο θρησκευτικό τάγμα αφιερωμένο στην εκπαίδευση και η κύρια ασχολία των πατέρων είναι η διδασκαλία των παιδιών και των νέων με πρωταρχικό στόχο την παροχή δωρεάν εκπαίδευσης σε φτωχά παιδιά. Η Πιαριστική πρακτική επρόκειτο να γίνει πρότυπο για πολλές μεταγενέστερες καθολικές κοινωνίες που αφοσιώθηκαν στη διδασκαλία, ενώ ορισμένα δημόσια σχολικά συστήματα στην Ευρώπη ακολούθησαν επίσης το παράδειγμά τους. Οι Πιαριστές είχαν σημαντική επιτυχία στην εκπαίδευση των ατόμων με σωματική ή πνευματική αναπηρία.

Στην ίδια πλευρά, το επόμενο σημαντικό αξιοθέατο ήταν η Ορθόδοξη εκκλησία και μονή Κοιμήσεως της Θεοτόκου και του Αγίου Ιωσαφάτ [(επίσκοπος και μάρτυρας στη Βαρσοβία), (Parafia greckokatolicka pw. Zaśnięcia Najświętszej Marii Panny)]. Είναι μια ελληνική καθολική εκκλησία μαζί με το μοναστήρι των πατέρων του Βασιλικού Τάγματος του Αγίου Ιωσαφάτ.

Στη δεξιά πλευρά και ακριβώς απέναντι από την Ορθόδοξη εκκλησία συναντήσαμε το Υπουργείο Υγείας της Πολωνίας (Ministerstwo Zdrowia). Το Υπουργείο στεγάζεται στο Παλάτι Pac (Pałac Paca) το οποίο χτίστηκε τον 17ο αιώνα για τον πρίγκιπα Dominik Radziwiłł, σύμφωνα με το σχέδιο του Tylman van Gameren, ενός εξαίρετου αρχιτέκτονα εκείνης της εποχής. Στη δεκαετία του 1820, η κατοικία αγοράστηκε από τον στρατηγό Ludo Pac και ξαναχτίστηκε πλήρως. Η εργασία ανατέθηκε στον Henryk Marconi. Αυτός ο εξαιρετικός αρχιτέκτονας καταγόταν από την Ιταλία και μεγάλωσε το Παλάτι με μπροστινές και πλαϊνές πτέρυγες. Σχεδίασε τα κύρια δωμάτια σε διάφορα στιλ.

Το τεράστιο Column Hall, όπου πραγματοποιούνται συνέδρια, διαμορφώθηκε σύμφωνα με τα ρωμαϊκά λουτρά του Caracalla. Σε αυτό χρησιμοποίησε τεράστιες στήλες και στοές. Η μικρή γοτθική αίθουσα, η οποία πλέον λειτουργεί ως αίθουσα αναμονής για τους καλεσμένους του υπουργού, εξακολουθεί να είναι διακοσμημένη σε αγγλικό γοτθικό στιλ. Από την άλλη, η χρυσο-γαλαζοπράσινη αίθουσα των Μαυριτανών, όπου ο υπουργός δέχεται ειδικούς καλεσμένους, μοιάζει να μεταφέρθηκε από την Αλάμπρα. Όλα αυτά τα μοναδικά δείγματα αρχιτεκτονικής του 19ου αιώνα, σε μεγάλο βαθμό, είναι αυθεντικά. Ο Pac έχασε το Παλάτι του μετά την Εξέγερση του Νοεμβρίου. Εδώ γίνονταν δίκες μέχρι το 1939.

Η Πολωνική Βιοτεχνική Ένωση (Związek Rzemiosła Polskiego) είναι η παλαιότερη και μεγαλύτερη κοινωνικο-επαγγελματική οργάνωση οικονομικής αυτοδιοίκησης, που λειτουργεί από το 1933, και βρίσκεται ακριβώς απέναντι από το Υπουργείο Υγείας και δίπλα στην Ορθόδοξη εκκλησία και μονή Κοιμήσεως της Θεοτόκου και του Αγίου Ιωσαφάτ.

Η φωτογραφία είναι από τη σελίδα της Ένωσης στο facebook​

Η Εκκλησία της Μεταμόρφωσης του Κυρίου ή Εκκλησία των Καπουτσίνων είναι μια μπαρόκ εκκλησία των Πατέρων Καπουτσίνων της οδού Miodowa. Αποτελεί μέρος του μοναστηριακού συγκροτήματος των Καπουτσίνων. Ιδρύθηκε μαζί με το μοναστήρι στα έτη 1683–1694 με πρωτοβουλία του βασιλιά Jan III Sobieski ως ανάθημα για τις νίκες στις μάχες του Chocim και της Βιέννης. Το “παρεκκλήσι του Βασιλιά” φιλοξενεί μια σαρκοφάγο με την καρδιά του Jan III Sobieski.

Κατά τη διάρκεια του Β' Παγκοσμίου Πολέμου οι μοναχοί συμμετείχαν στις δραστηριότητες ανεξαρτησίας. Το μοναστήρι είχε σημείο διανομής και μεταφοράς κεφαλαίων από το Λονδίνο για τις ανάγκες του Στρατού Εσωτερικών. Το βράδυ της 26ης Ιουνίου του 1941 οι Ναζί συνέλαβαν τους μοναχούς τοποθετώντας τους στη φυλακή Pawiak. Στη συνέχεια τους μετέφεραν στο στρατόπεδο συγκέντρωσης του Άουσβιτς και μετά στο Νταχάου. Κατά τη διάρκεια της Εξέγερσης της Βαρσοβίας το υπόγειο της εκκλησίας έγινε καταφύγιο για 300 άτομα. Τότε η εκκλησία υπέστη σημαντικές ζημιές. Οι φωτιές έκαψαν βωμούς (εκτός από έναν), πίνακες του Szymon Czechowicz και πολύτιμα έργα άλλων καλλιτεχνών. Μετά το τέλος του πολέμου άρχισε η ανοικοδόμηση. Ο ναός καθαγιάστηκε στις 8 Σεπτεμβρίου του 1946. Στις 17 Ιουνίου του 1983 ο Πάπας Ιωάννης Παύλος Β' επισκέφθηκε τον ναό των Καπουτσίνων και την τεφροδόχο με την καρδιά του βασιλιά Jan III Sobieski.

Ο άστεγος Ιησούς, του Timothy Schmalz, έξω από την εκκλησία των Καπουτσίνων​

Στην αριστερά πλευρά του δρόμου συναντήσαμε το Γραφείο Δημοκρατικών Θεσμών και Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων (Biuro Instytucji Demokratycznych i Praw Człowieka)

και αμέσως μετά φτάσαμε στο μικρό τμήμα της Ulica Miodowa που μετατρέπεται σε οδογέφυρα, από την οποία είχαμε θέα στο ύψους 7 μέτρων Μνημείο των Ηρώων της Βαρσοβίας, αφιερωμένο σε όλους εκείνους που πέθαναν στη Βαρσοβία από το 1939 μέχρι το 1945.

Σε αυτό ακριβώς το σημείο βρίσκεται ένα εκπληκτικό κτίριο, το Παλάτι Branicki (Pałac Branickich) του 18ου αιώνα. Το Παλάτι είναι ένα από τα τρία με το ίδιο όνομα στη Βαρσοβία. Το αρχικό κτίριο, που βρισκόταν στη θέση που βρίσκεται τώρα το Παλάτι, ήταν μια έπαυλη του 17ου αιώνα της οικογένειας Sapieha που πωλήθηκε στις αρχές του 18ου αιώνα στον Stefan Mikołaj Branicki. Η αλλαγή ιδιοκτησίας οδήγησε στο σημερινό Παλάτι που χτίστηκε το 1740 σε ροκοκό στιλ. Κατά τη διάρκεια του Β' Παγκοσμίου Πολέμου υπέστη σοβαρές ζημιές (κάηκε το 1939 και κατεδαφίστηκε από τους Γερμανούς κατά τη διάρκεια της Κατοχής της Βαρσοβίας) αλλά μετά τον πόλεμο αποκαταστάθηκε πλήρως. Ξαναχτίστηκε το 1967, βασισμένο σε πίνακες του Bernardo Bellotto, και τώρα στεγάζει το Δημαρχείο της Βαρσοβίας. Το ιδιαίτερο όμως χαρακτηριστικό του Παλατιού, που το κάνει να ξεχωρίζει, είναι τα αγάλματα που το διακοσμούν περιμετρικά της στέγης του.

Στη διασταύρωση των οδών Miodowa και Senatorska βρίσκεται το Παλάτι του Επισκόπου της Κρακοβίας (Pałac Biskupów Krakowskich) που αποτέλεσε την κατοικία του Επισκόπου της Κρακοβίας στη Βαρσοβία κατά τον 17ο και 18ο αιώνα. Η ιστορία του Παλατιού χρονολογείται από τις αρχές του 17ου αιώνα όταν η βασίλισσα Konstanz, σύζυγος του Zygmunt III, αγόρασε γη από τον Jan Zygmunt με σκοπό να χτίσει ένα οίκημα για να στεγάσει τους επισκόπους της Κρακοβίας. Μετά το 1795, κατά την τρίτη διχοτόμηση της χώρας, η κατοικία του Επισκόπου περιήλθε στην ιδιοκτησία της πρωσικής κυβέρνησης. Το Παλάτι, στο ισόγειο, μετατράπηκε σε καταστήματα για να γίνει το κτίριο όσο το δυνατόν πιο κερδοφόρο. Κατά τη διάρκεια του Δουκάτου της Βαρσοβίας στέγαζε ένα δικαστήριο, ένα εφετείο και ειρηνοδικεία.

Φτάσαμε, αισίως, στο τέλος της υπέροχης οδού Miodowa, αλλά πριν την εγκαταλείψουμε οριστικά θαυμάσαμε ένα ακόμα υπέροχο παλάτι, το Παλάτι Małachowski (Pałac Małachowskich) το οποίο χτίστηκε το πρώτο μισό του 18ου αιώνα για τον Józef Benedykt Loupia, τον Δήμαρχο της Βαρσοβίας, ο οποίος αγόρασε τη γη, μεταξύ των οδών Senatorska και Krakowskie Przedmieście, από την οικογένεια Grzybowski το 1731.

Το Παλάτι άλλαξε χέρια περνώντας στον Mikołaj Małachowski ο οποίος το πούλησε στην εταιρεία Roesler & Hurtig η οποία το μετέτρεψε στο πρώτο πολυκατάστημα της πόλης. Οι νέοι ιδιοκτήτες έχτισαν μια τριώροφη πολυκατοικία (χρώματος σομόν σήμερα) στην πλευρά του Krakowskie Przedmieście που συνδέθηκε με το Παλάτι. Το 1888 το οικοδόμημα απέκτησε μια νέα πρόσοψη στην πλευρά της οδού Miodowa.

Η Ulica Miodowa τελειώνει μπροστά στην εκκλησία της Αγίας Άννας

και εκεί σταθήκαμε, κουρασμένοι και βρεγμένοι, καλώντας Bolt για τη μεταφορά μας στο ξενοδοχείο. Παρόλες τις αντίξοες καιρικές συνθήκες είχαμε ολοκληρώσει με απόλυτη επιτυχία το πρόγραμμα αυτής της μέρας. Οι μηλόπιτες που φάγαμε στο καφέ της Παλιάς Πόλης μας κρατούσαν ακόμα χορτάτους οπότε μετατοπίσαμε χρονικά το φαγητό για το βραδάκι. Για την ώρα προείχε να φτάσουμε στο δωμάτιο, να βγάλουμε ό,τι βρεγμένο ρούχο φορούσαμε, να κάνουμε ένα ζεστό μπάνιο, να ξεκουραστούμε και να βγούμε φρέσκοι-φρέσκοι αργότερα για φαγητό σε κάποιο εστιατόριο της πόλης.

 

[Smaragda53]

Ο άστεγος Ιησούς...