Ισλανδία 66° North Ισλανδία

[FILBO]

Βλεπω δεν εδειξες ελεος!

Ο καημενος ο Γιαννης και εκτεθημενος βρεθηκε και το προστιμο πληρωσε και την κατσαδα του ακουσε!!!!!
Και ολα αυτα για μια παραβαση που υπηρχε μονο "γυρω ερημια κι ο χαρος"
Εδω που τα λεμε ηταν και ολιγον αθωος

Αθώος δεν ήταν γιατί ήξερε για το όριο και συνεχώς του το υπενθύμιζα. Μπορεί να τη γλίτωσε μόνο με πρόστιμο (που δεν το λες και ευκαταφρόνητο) αλλά αν η ξανθούλα τον έπαιρνε σε κανένα τμήμα (που ποιός ξέρει που βρισκόταν) θα μπαίναμε σε περιπέτειες. Εκ των υστέρων όλα είναι πιο light αλλά εκείνη την ώρα στρεσαριστήκαμε πάρα πολύ... Τέλος καλό, όλα καλά...

 

[kitsos!]

Καλα αυτο το συστημα στην Ισλανδια, ιδιο με της Ελλαδας βρε παιδι μ!!! Με το που θα κανεις παραβαση εκει ειναι ο αστυνομικος με το POS κ περιμενει!! Ποσες ομοιοτητες πια...

 

[FILBO]

Καλα αυτο το συστημα στην Ισλανδια, ιδιο με της Ελλαδας βρε παιδι μ!!! Με το που θα κανεις παραβαση εκει ειναι ο αστυνομικος με το POS κ περιμενει!! Ποσες ομοιοτητες πια...

Aκριβώς το ίδιο! Η αστυνομικός του έδωσε και ένα χαρτόνι μ' ένα κοντέρ που από τα 90 και πάνω ήταν κόκκινο για να το βλέπει και να μην ξεχνιέται...

 

[kitsos!]

Aκριβώς το ίδιο! Η αστυνομικός του έδωσε και ένα χαρτόνι μ' ένα κοντέρ που από τα 90 και πάνω ήταν κόκκινο για να το βλέπει και να μην ξεχνιέται...

 

[North66]

Καλά για να μην τα λέμε όλα θετικά για τους ξένους, το όριο 90 στην Ισλανδία θεωρώ ότι είναι υψηλό για ένα δρόμο μιας λωρίδας χωρίς βοηθητική. Λίγο να φυσήξει έχεις περάσει στη δίπλα λωρίδα όχι να πηγαίνεις πάνω από 90.

 

[Sassenach77]

Aκριβώς το ίδιο! Η αστυνομικός του έδωσε και ένα χαρτόνι μ' ένα κοντέρ που από τα 90 και πάνω ήταν κόκκινο για να το βλέπει και να μην ξεχνιέται...

 

[FILBO]

Το αυτοκίνητο κατάπινε αγόγγυστα τα χιλιόμετρα. Προσπεράσαμε το εθνικό πάρκο Skaftafell (δεν ήταν στο πρόγραμμα και θα εξηγήσω το λόγο στην ανασκόπηση της ημέρας), το Hof (μια συστάδα αγροικιών) και συνεχίζαμε την πορεία μας ελαφρώς βαριεστημένοι. 'Ωσπου ξαφνικά, μετά από μια στροφή του δρόμου τιναχτήκαμε από τις θέσεις μας.
Δεν είναι δυνατόν. Κάποιος προβάλλει ταινία στα τζάμια του αυτοκινήτου. Αυτό που αντικρίζαμε ήταν απίστευτο!!!
Μια λίμνη γεμάτη παγόβουνα διαφόρων μεγεθών, σχημάτων και χρωμάτων. Είχαμε φθάσει στην παγωμένη λίμνη Jokulsarlon!!! Ήταν ότι πιο όμορφο είχα δει... Μας είχε κοπεί η μιλιά. Τι να πείς; Υπάρχουν λέξεις να περιγράψεις το απερίγραπτο;
Περάσαμε μια μικρή γέφυρα που διέσχιζε έναν ποταμό και σταματήσαμε στο χώρο του πάρκινγκ. Όλοι είχαμε γουρλωμένα μάτια και ανοιχτό στόμα όταν βγήκαμε από τ' αυτοκίνητο. Ήμασταν σαν τα παιδάκια στη χώρα των θαυμάτων...
"Τι είναι αυτό βρε κουμπάρα!!! "αναφώνησε ο κουμπάρος.
"Δεν είχα δίκιο για τα χιλιόμετρα ;" του απάντησα.
"Χαλάλι τα χιλιόμετρα μπροστά σε τέτοια ομορφιά"
"Ελπίζω αυτό να το θυμάσαι το βράδυ" συνέχισα εγώ με νόημα...

Ανασυνταχθήκαμε, ήταν 4 η ώρα, το ραντεβού μας για την κρουαζιέρα ήταν στις 6, οπότε είχαμε 2 ολόκληρες ώρες για να τις περάσει ο καθένας όσο καλύτερα μπορούσε. Φάγαμε απ' ένα σάντουιτς γιατί μας είχε κόψει η μαύρη πείνα και προτιμήσαμε να φτιάξουμε καφέ στ' αυτοκίνητα με φακελάκι και ζεστό νερό από το thermos γιατί το μαγαζάκι που υπήρχε ήταν επιεικώς απαράδεκτο.
Η κουμπαρο-οικογένεια χωρίστηκε σε άντρες-γυναίκες και τράβηξαν το δρόμο τους, ο άντρας μου και η κολλητή πήγαν για φωτογραφίες παραλιμνίως κι εγώ έμεινα μόνη μου. Εκείνη τη στιγμή το ήθελα όσο τίποτα άλλο. Δεν επιθυμούσα καμία συζήτηση με κανέναν. Το μόνο που μ' ενδιέφερε ήταν να γίνω ένα μ' αυτό που έβλεπα. Να φυλακίσω τις εικόνες στο μυαλό μου και να τις ανακαλώ στα μάτια μου όποτε θέλω.
Άρχισα να περπατώ. Μπροστά μου ξανοιγόταν μια ζωγραφιά, μια μαγεία, μια φαντασία...
Τα παγόβουνα ήταν άσπρα, οινοπνευματί, γαλάζια, γκρι, ριγιέ. Είχαν τρελά σχήματα. Άλλο έμοιαζε μ' ένα τεράστιο μανιτάρι, άλλο ήταν σαν κύκνος καθώς στροβιλιζόταν στην επιφάνεια του νερού, άλλο σου θύμιζε πεταλούδα έτοιμη ν' ανοίξει τα φτερά της, άλλο πανί καραβιού... Όρεξη να 'χεις και φαντασία...
Πιο κει είδα ένα λοφάκι. Το ανέβηκα και απόλαυσα τη λίμνη από ψηλά. Άλλη οπτική γωνία. Τα παγόβουνα σπρωγμένα από το ρεύμα της θάλασσας που μέσω του ποταμού έμπαινε στη λίμνη, συνέκλιναν προς το κέντρο της, όπως οι χορευτές ενός μπαλέτου και στη συνέχεια τα περιφερικά απομακρύνονταν σ' έναν αέναο, μοναχικό χορό. Ο ήλιος έπαιζε κυνηγητό με τα σύννεφα που είχαν πυκνώσει. Κάποιες ακτίνες του ξετρύπωναν, έβαφαν τον ουρανό με πορτοκαλιές πινελιές, έκαναν τον πάγο ν' αστράφτει και τα χρώματα να λάμπουν.
Ήταν μια ζωντανή εικόνα με κίνηση, ανάσα και παλμό.
Δεν ξέρω πόση ώρα έμεινα στην κορυφή του λόφου απολαμβάνοντας το χορό των παγόβουνων. Μάλλον αρκετή γιατί άρχισα να κρυώνω. Από ψηλά εντόπισα τους υπόλοιπους και είδα ότι είχα ώρα για έναν ακόμη περίπατο. Κατευθύνθηκα προς τη θάλασσα.
Η λίμνη Jokulsarlon είναι μια σχετικά καινούργια λίμνη που αριθμεί μερικές δεκαετίες ύπαρξης (από το 1935). Σχηματίστηκε όταν ο παγετώνας Breidamerkurjokull ( παρακλάδι του Vatnajokull) άρχισε να λιώνει και να αποτραβιέται από την ακτή του Ατλαντικού. Προηγουμένως όμως ο παγετώνας είχε διαβρώσει τα πετρώματα της περιοχής, ο ποταμός Jokulsa μετέφερε τα ιζήματα στη θάλασσα κι έτσι σκάφτηκε μια βαθιά λεκάνη στην οποία συγκεντρώθηκε το νερό από την τήξη των πάγων, οπότε γεννηθήτω Jokulsarlon!
Η λίμνη βρίσκεται σε απόσταση 1,5 χλμ. από τη θάλασσα με την οποία επικοινωνεί με τον ποταμό Jokulsa, έχει έκταση 18 τετρ.χλμ. και βάθος 248 μ. Η έκταση της δεν παραμένει σταθερή αλλά συνεχώς αυξάνεται (έχει τετραπλασιαστεί από το 1970) λόγω της ανόδου της θερμοκρασίας και της μεγαλύτερης τήξης του παγετώνα. Μεγάλα κομμάτια πάγου αποσπώνται από τις άκρες του παγετώνα που έχουν ύψος έως και 30 μ. , πέφτουν στη λίμνη και σχηματίζουν τα παγόβουνα. Το καλοκαίρι αυτά λιώνουν σιγά σιγά και όταν οι διαστάσεις τους το επιτρέψουν, βγαίνουν στη θάλασσα για να συνεχίσουν το ταξίδι τους ή να καταλήξουν στην παρακείμενη Diamond beach και να την στολίσουν σαν διαμάντια, αποτελώντας ένα μοναδικό θέαμα για τους επισκέπτες.
Το χειμώνα η λίμνη παγώνει και μετατρέπεται σε μια αποθήκη εγκλωβισμένων παγόβουνων. Στο προσεχές μέλλον, με το ρυθμό εξάπλωσής της, η λίμνη αναμένεται να μετατραπεί σ' ένα βαθύ φιόρδ. Αυτό θέλουν να το αποτρέψουν γιατί θα τεθεί σε κίνδυνο ο εθνικός δρόμος.
Καθώς περπατούσα έφθασα στη γέφυρα. Πρόκειται για μια ελαφριά κατασκευή που πάλλεται κατά τη δίοδο των αυτοκινήτων. Με διάφορα έργα προσπαθούν να εμποδίσουν τη διάβρωση των θεμελίων της και τη σύγκρουση με τα διερχόμενα παγόβουνα. Πάνω από τη γέφυρα έβλεπα τη θάλασσα να μπαίνει στη λίμνη και τα διάφανα πλέον κομμάτια πάγου να παρασύρονται από το νερό. Σκέφτηκα να συνεχίσω μέχρι τη Diamond beach αλλά μου φάνηκε μεγάλη η απόσταση, είχε περάσει και η ώρα, οπότε πήρα το δρόμο του γυρισμού. Βλέπετε μας περίμενε και το αμφίβιο σκάφος για να κάνουμε την κρουαζιέρα.

 

[Dina Z]

Αχ, βρε Φιλια τι μας κανεις!
Ουτως η αλλως ο προορισμος ειναι μαγικος. Εχουμε κι εσενα με την καταπληκτικη σου αφηγηση που μας τα σερβιρεις κομματακι-κομματακι και μας εχεις σε προσμονη για το επομενο! Σαν καλο σηριαλ ενα πραγμα!
Ευτυχως που δεν εχει διαφημισεις

 

[FILBO]

Αχ, βρε Φιλια τι μας κανεις!
Ουτως η αλλως ο προορισμος ειναι μαγικος. Εχουμε κι εσενα με την καταπληκτικη σου αφηγηση που μας τα σερβιρεις κομματακι-κομματακι και μας εχεις σε προσμονη για το επομενο! Σαν καλο σηριαλ ενα πραγμα!
Ευτυχως που δεν εχει διαφημισεις

Eυχαριστώ πολύ. Τα σχόλιά σου πάντα με τιμούν. Αλήθεια πώς ξέρεις το όνομά μου; Γνωριζόμαστε;

 

[Dina Z]

Eυχαριστώ πολύ. Τα σχόλιά σου πάντα με τιμούν. Αλήθεια πώς ξέρεις το όνομά μου; Γνωριζόμαστε;

Δεν γνωριζομαστε. Ακομα!
Ευχομαι, βεβαια, να γνωριστουμε σε καποια απο τις συναντησεις του φορουμ.
Οσο για το ονομα σου, δεν θυμαμαι ακριβως, αλλα καπου το εχεις αναφερει

 

[FILBO]

Δεν γνωριζομαστε. Ακομα!
Ευχομαι, βεβαια, να γνωριστουμε σε καποια απο τις συναντησεις του φορουμ.
Οσο για το ονομα σου, δεν θυμαμαι ακριβως, αλλα καπου το εχεις αναφερει

Κι εγώ θα το ήθελα.

 

[FILBO]

Παγωμένη λίμνη Jokulsarlon