interted
Member
- Μηνύματα
- 1.355
- Likes
- 8.200
- Επόμενο Ταξίδι
- ?
- Ταξίδι-Όνειρο
- Ράφτινγκ στον Ουρουμπάμπα
O ye’ll tak’ the high road and I’ll tak’ the low road,
And I’ll be in Scotland afore ye.
But me and my true love will never meet again,
On the bonnie, bonnie banks o’ Loch Lomond.
- παραδοσιακό
Σε λίγα μέρη στο κόσμο έχω δει τόσο συγκεντρωμένη ομορφιά όσο στην περιοχή του Λοχ Λόμοντ και των Τρόσαχς της Σκωτίας.
5 Νοεμβρίου 2011. Μόλις είχα εγκατασταθεί σε ένα διαμέρισμα τις κακιάς ώρας στα Δυτικά του Εδιμβούργου και ο φίλος Κώστας ήρθε από την Ελλάδα να μου κάνει επίσκεψη (καλά για τον Π.Α.Ο.Κ. ήρθε που έπαιζε στο Δουβλίνο, αλλά δεν το λέμε). Τα βράδια δεν μας άφηναν να κοιμηθούμε τα ποντίκια. Και την μέρα οι κοινόχρηστοι χώροι ήταν συνωστισμένοι από τους 6 συγκατοίκους. Που να σε πάω Κώστα; “Θέλω να με μας σε Λοχ”. “Ε τότε θα πάμε στο Λοχ Λόμοντ, απλά τα πράγματα.”
Δεν είχα ξαναπάει κι εγώ, αλλά είχα ακούσει για την φήμη του. Από Γλασκόβη, μπήκαμε σε ένα λεωφορείο και κατεβήκαμε σε μία στάση που βολικά έλεγε “Loch Lomond Youth Hostel”. Εκεί βρεθήκαμε στην μέση ενός δρόμου χωρίς καθόλου φώτα, λίγο μετά την δύση. Πήραμε μια ανηφόρα που φάνηκε υποσχόμενη και φτάσαμε μπροστά σε ένα μεγάλο καφετί κτίριο σαν κάστρο. Ένα μόνο φως στο παράθυρο του πάνω ορόφου, αλλά η κεντρική είσοδος ήταν ανοιχτή. Μπαίνουμε με τον Κώστα, ψυχή… Κουδούνι χτυπήσαμε αλλά κανείς, και η ρεσεψιόν ήταν σκοτεινή. Είπαμε να ανεβούμε τις ψηλές σκάλες, Στο βάθος ακουγόταν ένας ανεπαίσθητος ήχος από βοή και μαχαιροπίρουνα αλλά και πάλι ψυχή. “Στοιχειωμένο είναι, πάμε να φύγουμε”, ήταν η ατάκα.
Που να πάμε; Στο GPS βρήκαμε ένα χωριό το Balloch, αρκετά χιλιόμετρα περπάτημα και τα κινητά μας δεν είχαν φακό. Χ*στήκαμε σε όλη την διαδρομή, νομίζοντας ότι βλέπαμε λύκους μέσα στην φθινοπωρινή ομίχλη που είχε πυκνώσει.
Φτάσαμε στο χωριό και αρχίσαμε να χτυπάμε τις πόρτες των Bed and Breakfast. Δεν απαντούσε κανείς! Κάπου, κάπου ακουγόταν και ήχοι πυροτεχνημάτων. “Την βάψαμε, και το χωριό είναι στοιχειωμένο, τα φαντάσματα κάνουν πάρτι”. Εμ, δεν ήταν. Σε μια πόρτα έλεγε “Βρίσκομαι στην πλατεία για το Fireworks night”. “Remember, remember?” λέω στον Κώστα. “Φυσικά είναι 5 Νοεμβρίου. Η νύχτα που Βρετανοί γιορτάζουν την αποτυχημένη προσπάθεια του Guy Fawkes να τινάξει το Κοινοβούλιο”…. Βρήκαμε τελικά μια κυρία με B&B και όταν είδαμε κάτι αρκουδάκια στα δωμάτια γελούσαμε με τον φόβο που περάσαμε.
Την επόμενη πήγαμε βόλτα στην αποβάθρα του Μπάλοχ και περπατήσαμε γύρω από το κάστρο και τους κήπους του. Γινόταν ένα μίνι φεστιβάλ με σνακ και ζεστά ροφήματα, ενώ σε μια γωνία κάποιος κάπνιζε σολομούς. Λοχ δεν είδαμε. Η ομίχλη που έβγαινε από την λίμνη ήταν σαν τείχος. “Δεν πειράζει Κώστα, άμα ξαναρθείς θα το δούμε το Λοχ Λόμοντ.”
Πήγα αρκετές φορές στο Λοχ Λόμοντ έκτοτε. Τόσο στην Δυτική ακτή, που περνάει ο φαρδύς δρόμος για τα δυτικά Χάιλαντς, και κάθε λίγο θα δεις σκηνές κάτω από τα δέντρα και καγιάκ στα ήσυχα νερά. Όσο και στην Ανατολική ακτή, όπου είχαμε ανεβεί στο Conic Hill με σκοπό να δούμε μια πανοραμική άποψη του τεράστιου Λοχ (είναι το μεγαλύτερο λοχ της Σκωτίας). Επειδή όμως πάλι ήταν Νοέμβρης, είδαμε μόνο ακαθόριστα περιγράμματα νησιών ανάμεσα στην πυκνή πάχνη και το ψιλόβροχο.
Να είχε μόνο το Λοχ Λόμοντ η περιοχή καλά θα ήταν. Στα Δυτικά όμως έχει και το Ben Arthur (The Cobbler), ένα πολύ δημοφιλές ανέβασμα σε κορυφή 884 μέτρα, όπου οι βράχοι κάνουν ένα παράξενο σχήμα (σε κάποιον θύμισε σκυμμένο τσαγκάρη εξού και το όνομα cobbler). Καταπράσινο αλπικό τοπίο με μικρά ρεματάκια η χαρά του ορειβάτη.
Στα Ανατολικά υπάρχουν τα δασωμένα Τρόσαχς με το Λοχ Κατρίν. Στο λόφο Ben A’an, μόλις 450 μέτρα (1 ώρα περπάτημα), βρίσκεσαι ακριβώς ανάμεσα από δύο λόχ. Υπερθέαμα, φιδογυριστά να γυαλίζουν από τον ήλιο. Αν δεν είσαι του περπατήματος, πλησιάζοντας στην άκρη του Λοχ και χαζεύοντας την επιφάνεια-καθρέπτη, ηρεμεί η ψυχή σου.
Τέλος στον δρόμο για το Conic Hill υπάρχει Finnich Glen με το πολυδιαφημισμένο φαράγγι που κατεβαίνεις με σχοινιά, το Devil’s Pulpit, που στην παρέα μας δεν φάνηκε τίποτα το φοβερό, και ήταν γεμάτο με κόσμο και σκουπίδια.
Μάλλον έχω ξεχάσει και αρκετά μέρη ακόμα...
Οι Σκοτσέζοι πάντως έχουν ανακηρύξει την περιοχή το ένα από τα 2 εθνικά τους πάρκα (το άλλο είναι οι λόφοι Cairngorms). Δίκαια. Μελαγχολικό ωραίο Λοχ Λόμοντ.
---
Και το κομμάτι
And I’ll be in Scotland afore ye.
But me and my true love will never meet again,
On the bonnie, bonnie banks o’ Loch Lomond.
- παραδοσιακό
Σε λίγα μέρη στο κόσμο έχω δει τόσο συγκεντρωμένη ομορφιά όσο στην περιοχή του Λοχ Λόμοντ και των Τρόσαχς της Σκωτίας.
5 Νοεμβρίου 2011. Μόλις είχα εγκατασταθεί σε ένα διαμέρισμα τις κακιάς ώρας στα Δυτικά του Εδιμβούργου και ο φίλος Κώστας ήρθε από την Ελλάδα να μου κάνει επίσκεψη (καλά για τον Π.Α.Ο.Κ. ήρθε που έπαιζε στο Δουβλίνο, αλλά δεν το λέμε). Τα βράδια δεν μας άφηναν να κοιμηθούμε τα ποντίκια. Και την μέρα οι κοινόχρηστοι χώροι ήταν συνωστισμένοι από τους 6 συγκατοίκους. Που να σε πάω Κώστα; “Θέλω να με μας σε Λοχ”. “Ε τότε θα πάμε στο Λοχ Λόμοντ, απλά τα πράγματα.”
Δεν είχα ξαναπάει κι εγώ, αλλά είχα ακούσει για την φήμη του. Από Γλασκόβη, μπήκαμε σε ένα λεωφορείο και κατεβήκαμε σε μία στάση που βολικά έλεγε “Loch Lomond Youth Hostel”. Εκεί βρεθήκαμε στην μέση ενός δρόμου χωρίς καθόλου φώτα, λίγο μετά την δύση. Πήραμε μια ανηφόρα που φάνηκε υποσχόμενη και φτάσαμε μπροστά σε ένα μεγάλο καφετί κτίριο σαν κάστρο. Ένα μόνο φως στο παράθυρο του πάνω ορόφου, αλλά η κεντρική είσοδος ήταν ανοιχτή. Μπαίνουμε με τον Κώστα, ψυχή… Κουδούνι χτυπήσαμε αλλά κανείς, και η ρεσεψιόν ήταν σκοτεινή. Είπαμε να ανεβούμε τις ψηλές σκάλες, Στο βάθος ακουγόταν ένας ανεπαίσθητος ήχος από βοή και μαχαιροπίρουνα αλλά και πάλι ψυχή. “Στοιχειωμένο είναι, πάμε να φύγουμε”, ήταν η ατάκα.
Που να πάμε; Στο GPS βρήκαμε ένα χωριό το Balloch, αρκετά χιλιόμετρα περπάτημα και τα κινητά μας δεν είχαν φακό. Χ*στήκαμε σε όλη την διαδρομή, νομίζοντας ότι βλέπαμε λύκους μέσα στην φθινοπωρινή ομίχλη που είχε πυκνώσει.
Φτάσαμε στο χωριό και αρχίσαμε να χτυπάμε τις πόρτες των Bed and Breakfast. Δεν απαντούσε κανείς! Κάπου, κάπου ακουγόταν και ήχοι πυροτεχνημάτων. “Την βάψαμε, και το χωριό είναι στοιχειωμένο, τα φαντάσματα κάνουν πάρτι”. Εμ, δεν ήταν. Σε μια πόρτα έλεγε “Βρίσκομαι στην πλατεία για το Fireworks night”. “Remember, remember?” λέω στον Κώστα. “Φυσικά είναι 5 Νοεμβρίου. Η νύχτα που Βρετανοί γιορτάζουν την αποτυχημένη προσπάθεια του Guy Fawkes να τινάξει το Κοινοβούλιο”…. Βρήκαμε τελικά μια κυρία με B&B και όταν είδαμε κάτι αρκουδάκια στα δωμάτια γελούσαμε με τον φόβο που περάσαμε.
Την επόμενη πήγαμε βόλτα στην αποβάθρα του Μπάλοχ και περπατήσαμε γύρω από το κάστρο και τους κήπους του. Γινόταν ένα μίνι φεστιβάλ με σνακ και ζεστά ροφήματα, ενώ σε μια γωνία κάποιος κάπνιζε σολομούς. Λοχ δεν είδαμε. Η ομίχλη που έβγαινε από την λίμνη ήταν σαν τείχος. “Δεν πειράζει Κώστα, άμα ξαναρθείς θα το δούμε το Λοχ Λόμοντ.”
Πήγα αρκετές φορές στο Λοχ Λόμοντ έκτοτε. Τόσο στην Δυτική ακτή, που περνάει ο φαρδύς δρόμος για τα δυτικά Χάιλαντς, και κάθε λίγο θα δεις σκηνές κάτω από τα δέντρα και καγιάκ στα ήσυχα νερά. Όσο και στην Ανατολική ακτή, όπου είχαμε ανεβεί στο Conic Hill με σκοπό να δούμε μια πανοραμική άποψη του τεράστιου Λοχ (είναι το μεγαλύτερο λοχ της Σκωτίας). Επειδή όμως πάλι ήταν Νοέμβρης, είδαμε μόνο ακαθόριστα περιγράμματα νησιών ανάμεσα στην πυκνή πάχνη και το ψιλόβροχο.
Να είχε μόνο το Λοχ Λόμοντ η περιοχή καλά θα ήταν. Στα Δυτικά όμως έχει και το Ben Arthur (The Cobbler), ένα πολύ δημοφιλές ανέβασμα σε κορυφή 884 μέτρα, όπου οι βράχοι κάνουν ένα παράξενο σχήμα (σε κάποιον θύμισε σκυμμένο τσαγκάρη εξού και το όνομα cobbler). Καταπράσινο αλπικό τοπίο με μικρά ρεματάκια η χαρά του ορειβάτη.
Στα Ανατολικά υπάρχουν τα δασωμένα Τρόσαχς με το Λοχ Κατρίν. Στο λόφο Ben A’an, μόλις 450 μέτρα (1 ώρα περπάτημα), βρίσκεσαι ακριβώς ανάμεσα από δύο λόχ. Υπερθέαμα, φιδογυριστά να γυαλίζουν από τον ήλιο. Αν δεν είσαι του περπατήματος, πλησιάζοντας στην άκρη του Λοχ και χαζεύοντας την επιφάνεια-καθρέπτη, ηρεμεί η ψυχή σου.
Τέλος στον δρόμο για το Conic Hill υπάρχει Finnich Glen με το πολυδιαφημισμένο φαράγγι που κατεβαίνεις με σχοινιά, το Devil’s Pulpit, που στην παρέα μας δεν φάνηκε τίποτα το φοβερό, και ήταν γεμάτο με κόσμο και σκουπίδια.
Μάλλον έχω ξεχάσει και αρκετά μέρη ακόμα...
Οι Σκοτσέζοι πάντως έχουν ανακηρύξει την περιοχή το ένα από τα 2 εθνικά τους πάρκα (το άλλο είναι οι λόφοι Cairngorms). Δίκαια. Μελαγχολικό ωραίο Λοχ Λόμοντ.
---
Και το κομμάτι
