Αργεντινή Βολιβία Περού Χιλή Χαμένες πόλεις, Τσε, παγετώνες και έρημοι (Περού, Βολιβία, Χιλή, Αργεντινή και Ανταρκτική)

[isabelle]

Oι περισσότερες χώρες του πλανήτη πάντως είναι σε πολύ ανοδική πορεία. Γενικά ο πλανήτης σύμφωνα με όποια μέτρηση κι αν πάρεις είναι μάλλον στην καλύτερη φάση που ήταν ποτέ, χωρίς αυτό να σημαίνει πως είναι ικανοποιητικό το επίπεδο, είναι το καλύτερο που είχαμε: επίπεδα μείωσης φτωχειας, πρόσβασης στο νερό, στην υγεία κλπ. Για αριστερές κυβερνήσεις με σοβαρά επιτεύγματα (αν αυτό εννοούσες για χώρες που να μπορούν να κοιτάμε με χαμόγελο) νομίζω το Εκουαδόρ είναι το καλύτερο παράδειγμα... που κατά την έκθεση το 2012 ήταν στα επίπεδα της Αϊτής, είναι να γελάει κανείς. Για αριστερές κυβερνήσεις που τα έκαναν μαντάρα, η Βενεζουέλα είναι ένα παράδειγμα πραγματικής καταστροφής, που κι επίτηδες να θες να το κάνεις αυτό, δε γίνεται.

Για μένα από τις χώρες με τη μεγαλύτερη βελτίωση πέραν του φαινομένου του Εκουαδόρ, είναι η Κολομβία, το Περού, η Βολιβία. Σαφώς το καλύτερο βιοτικό επίπεδο στη Λατινική Αμερική το έχουν η Χιλή (πάντα σταθερή), η Ουρουγουάη (με εξαιρετική κυβέρνηση) , η Κόστα Ρίκα (φαινόμενο σταθερότητας, ειδικά αν σκεφθείς με τι μπαχαλάκηδες συνορεύει) και ο Παναμάς (με όλα του τα προβλήματα διαφθοράς κλπ, δεν παύει να είναι ένα κράτος με ένα σχετικά καλό επίπεδο ζωής). Η Κούβα έχει προφανή βελτίωση, αλλά μάλλον κατώτερη του αναμενομένου, θα έπρεπε να είχαμε οικονομική έκρηξη προ πολλού, που δε συμβαίνει λόγω σοβαρών "χαλιναριών".

Αφήνω εδώ τα περι οικονομικοπολιτικής ανάλυσης και περιμένω τις φωτό του Κρεκούζα για να συνεχίσουμε.

Ναι, όντως εννοούσα χώρες που να έχουν να επιδείξουν επιτεύγματα προς ένα μοντέλο έστω και ελαφρώς διαφορετικό από το κυρίαρχο νεοφιλελεύθερο. Και ασφαλώς το Εκουαδόρ είναι κορυφαίο παράδειγμα.
Κατά τα λοιπά, ανοίγεις μεγάλο κεφάλαιο και δεν θέλω να βγούμε οφ τόπικ, ειδικά σε μια τόσο συγκλονιστική ιστορία. Επιγραμματικά, και χωρίς να παραγνωρίζω τις προοδους που επισημαίνεις, θα πω μονάχα ότι η δική μου αίσθηση είναι ότι η ανθρωπότητα συνολικά βαίνει ολοταχώς βελτιούμενη κυρίως στην ικανότητά της να παράγει τις συνθήκες εκείνες που πιθανότατα θα την αφανήσουν ως είδος σ' ένα μάλλον ορατό μέλλον.

 

[isabelle]

E ναι Αυγουστιάτικα λογικό να κάνει ΤΟ ψοφόκρυο. Φαντάζομαι θα είχε ελάχιστο κόσμο πάντως.

Εμείς το μακρινό 1996 πήραμε ένα τζιπ της Paola Tours για να διασχίσουμε το salar και να πάμε στην Αργεντινή. Το τζιπ χάλασε στη μέση του πουθενά, η μαγείρισσα άρχισε να κοπανάει το σύζυγο οδηγό της με την κατσαρόλα λέγοντάς του ότι είναι ένας άχρηστος που δέχεται να πάει να δουλέψει με την Πάολα, που έχει τα πιο χαλασμένα τζιπ και πληρώνει ένα τίποτε. Κρύο δεν έκανε, αλλά μείναμε 3-4 ωρίτσες ελπίζοντας ότι θα περάσει κάποιο άλλο τζιπ να μας πάρει, όπως κι έγινε. Στο ενδιάμεσο πάντως, ο Ολλανδός πιλότος της Sabena που ήταν μαζί μας στο γκρουπ έπαθε νευρικό κλονισμό επιμένοντας ότι θα πεθάνουμε στην έρημο, βούτηξε τη σακούλα με τα τρόφιμα κι άρχισε να τρέχει στην έρημο. Πήγα να τον κυνηγήσω, αλλά ο Κριστόφ μου λέει "σε μια ώρα θα έχει επιστρέψει... δεν πήρε μαζί του το νερό, χαχα" κι όντως σε λίγα λεπτά επέστρεψε.

Γενικώς πάντως τα στάνταρ έχουν ανέβει αρκετά, υπάρχει πλέον ένας σχετικός έλεγχος αλλά και -φυσικά- πολύ περισσότερος τουρισμός, με τα περισσότερα τζιπ να ξεκινάνε πλέον από το Σαν Πέδρο στην Ατακάμα της Χιλής (αργότερα στην ιστορία θα φτάσουμε κι εκεί). Η μεγάλη διαφορά για μένα είναι ότι λόγω των δρομάρων που ολοκληρώθηκαν, πλέον η πρόσβαση από τη Λα Πας είναι υπόθεση ενός νυχτερινού λεωφορείου.

Α τι όμορφα! Γι αυτό σε πάω, γιατί είσαι αμετανόητος
Πέρα από την πλάκα, σε ο,τι μας αφορά είναι ίσως η μοναδική φορά που φτάσαμε τόσο κοντά στο ν' αφήσουμε τα κοκκαλάκια μας στα ξένα. Ο οδηγός είχε βγει εντελώς εκτός διαδρομών (αποπειράθηκε να οδηγήσει ΔΙΑΓΩΝΙΑ, από την Τουνούπα στο βορρά, με στόχο το Ουγιούνι στ' ανατολικά για να βάλει βενζίνη και να κάνουμε προμήθειες πριν οδηγήσει στο Ινκαχουάσι στο κέντρο) και κυριολεκτικά βουλιάξαμε μέσα στο σαλάρ (κάτω από το περισσότερο ή λιγότερο παχύ στρώμα αλατιού, το σαλάρ είναι λίμνη). Κανείς δεν πέρασε τυχαία να μας βγάλει. Χρειάστηκε να φύγει ο οδηγός και να περπατήσει εννιά ώρες καμιά σαρανταριά χιλιόμετρα πίσω στην Τουνούπα για να αναζητήσει βοήθεια. Το πώς κατάφερε να προσανατολιστεί (τα κινητά δεν δουλεύανε εννοείται), να φτάσει ημιλιπόθυμος και να φέρει βοήθεια την επόμενη μέρα, μια Πάτσαμάμα το ξέρει. Τεσπα, τέλος καλά όλα καλά. Απόδειξη ότι είμαι εδώ και διαβάζω απνευστί τη δική σας εποποιια

 

[Yorgos]

Α τι όμορφα! Γι αυτό σε πάω, γιατί είσαι αμετανόητος
Πέρα από την πλάκα, σε ο,τι μας αφορά είναι ίσως η μοναδική φορά που φτάσαμε τόσο κοντά στο ν' αφήσουμε τα κοκκαλάκια μας στα ξένα. Ο οδηγός είχε βγει εντελώς εκτός διαδρομών (αποπειράθηκε να οδηγήσει ΔΙΑΓΩΝΙΑ, από την Τουνούπα στο βορρά, με στόχο το Ουγιούνι στ' ανατολικά για να βάλει βενζίνη και να κάνουμε προμήθειες πριν οδηγήσει στο Ινκαχουάσι στο κέντρο) και κυριολεκτικά βουλιάξαμε μέσα στο σαλάρ (κάτω από το περισσότερο ή λιγότερο παχύ στρώμα αλατιού, το σαλάρ είναι λίμνη). Κανείς δεν πέρασε τυχαία να μας βγάλει. Χρειάστηκε να φύγει ο οδηγός και να περπατήσει εννιά ώρες καμιά σαρανταριά χιλιόμετρα πίσω στην Τουνούπα για να αναζητήσει βοήθεια. Το πώς κατάφερε να προσανατολιστεί (τα κινητά δεν δουλεύανε εννοείται), να φτάσει ημιλιπόθυμος και να φέρει βοήθεια την επόμενη μέρα, μια Πάτσαμάμα το ξέρει. Τεσπα, τέλος καλά όλα καλά. Απόδειξη ότι είμαι εδώ και διαβάζω απνευστί τη δική σας εποποιια

Εντελώς επικίνδυνος! Δε γίνονται αυτά, εκτός όλων των άλλων διότι αν σου συμβεί κάτι είσαι εντελώς εκτός διαδρομών, ακόμη κι εν έτει 2010 που τέλος πάντων υπήρχε ένας άλφα τουρισμός.

@Krekouzas σε περιμένουμε... άντε τώρα που έχουμε ίντερνετ της προκοπής.

 

[Krekouzas]

Ας επιστρέψουμε στην ίδια την ιστορία. Θυμάμαι που περιμένοντας να έρθει η Άνια στη Λά Παζ ξεκίνησαμε μια προσπάθεια με το Γιώργο να βρούμε και να χρησιμοποιησουμε το νέο τελεφερίκ της πόλης! Δεν τα καταφέραμε. Μα διασκεδάζαμε με ένα λεωφορείο από τα πολλά που περνούσαν. Δεν υπήρχε οργάνωση και Μέσα Μαζικής μεταφοράς του Δήμου. Οπότε κάθε λεωφορείο ήταν ιδιωτικό και είχε διαδρομή όπου ήθελε ο καθένας. Πήραμε ένα και Καταλήξαμε να κατέβουμε λίγα χμ πιο κάτω και να γυρίσουμε με τα πόδια. Άξιζε τον κόπο. Πολύ μου άρεσε πολύ αυτή η βόλτα. Περνώντας από κάποιο μαγαζάκι με σοκολάτες είπαμε να γλυκαθούμε λίγο. Η Άνια είχε ήδη 8 μήνες στο Περού και σκέφτηκα να της αγοράσω μια Nutella που τόσο αγαπάνε οι Γερμανοί. Είχε την ιδέα να τα πληρώσει όλα ο Γιώργος, και μόλις άκουσε ότι τα 350 γρ. Κοστίζουν 15 ευρώ περίπου έπεσε από τα σύννεφα. Και εγώ μαζί. Ρωτάω την πωλήτρια γιατί τέτοια τιμή και μου λέει " Είναι λογικό, παράγεται στην Ευρώπη, στην τιμή είναι και αεροπορικό της εισιτήριο!!!!"

 

[Yorgos]

?? Τα φτηνότερα πήραμε. Είχε 3 κατηγορίες ξενοδοχείων (θα δεις πώς είναι τα επόμενα... τσαντίρια) και πήραμε την φτηνότερη.

http://www.latorretours-tupiza.com/option6-skybluelagoon-5days.html
Βουαλά και οι τιμές, με λίγο παζάρι σου δίνουν εύκολα και 10-15% έκπτωση ή με λίγο ζόρι να πληρώσουν τα τρία άτομα σα να ήταν τέσσερα. Τα ξενοδοχεία που μείναμε και θα δείτε είναι η φτηνή εκδοχή (υπήρχε και τρίτη, πιο λουξ, δεν ξέρω σε τι ακριβώς συνίσταται). Επιλέξαμε αυτή τη διαδρομή, πολύ πιο σπάνια, και για να αποφύγουμε τα πλήθη (επιτεύχθηκε) και για να δούμε κάποια τοπία που δεν είχα επισκεφθεί (ομοίως) και για να καταλήξουμε σε Tupiza-Tarija (δεν τρελαθηκα κιολας, αλλά ότι βλέπει κανείς καλό είναι).

Για απλό τουρ στο Uyuni οι τιμές ξεκινάνε για το βιαστικό 3ήμερο από 130$ ή για το στάνταρ 4ήμερο από 160$, αναλογα με το με πόσα άτομα μοιράζεσαι το τζιπ. Γενικά φτηνά τα βρίσκω, αν και θυμαμαι πολύ καλά ότι το 1997 είχα πληρώσει 60$ (πέρασαν και 20 χρόνια, μην ξεχνιόμαστε).

 

[Krekouzas]

Η Άνια επέστρεψε και πολύ χαρήκαμε.

Ο νέος σταθμός λεωφορειων...

... Με τα παιδάκια να κάνουν την ανάγκη τους σε οποιοδήποτε σημείο

 

[Krekouzas]

Το πρωινό μας στο Ουγιούνι ήταν τόσο καλό που τα δικά μου αυγά τα έφαγε η γατούλα του καταστήματος.

Μεγάλη τιμή και δέος για τον πρόεδρο.

Το άγημα περήφανο στη θέση του. Θυμάμαι που είχε κάνει άγημα για τον υπουργό Αιγαίου κάποτε στη λιμάνι της Μύρινας, Λήμνου. Εμείς ούτε να βηξουμε δεν μπορούσαμε και αυτοί ήταν λες και περιμένουμ ποδοσφαιρική ομάδα. Για να μαθαίνουν και αυτοί που δεν έχουν πάει φαντάροι
Εδώ η πρώτη στάση ήταν απογοητευτική. Δεν την περίμενα τόσο σκούρα τη έρημο και τόσο κίτρινη. Ευτυχώς διαψεύστηκα πολύ σύντομα.

 

[Krekouzas]

Το ξενοδοχείο που δυστυχώς πια δεν λειτουργεί και οι σημαίες γύρο του. Έχουν σχηματίσει ένα αστέρι πάνω στο οποίο όλες οι σημαίες στέκονται. Πολύ θα ήθελα να βάλω και μια της Ελλάδας. Όποιος πάει μετά παρακαλω να βάλει μια

Η είσοδος

Το εσωτερικό,

Και το υπόλοιπο εξωτερικό κτίσμα.

 

[Krekouzas]

Το νησί ήταν εκπληκτικό.

Οι μηχανές εδώ με τον ήχο τους από μακριά και την ερημιά του τοπιου μου θύμισαν σκηνές από την ταινία Mad Max 2.

Και εδώ τα 2 με 3 τζιπ πολλαπλασιάστηκαν

 

[Krekouzas]

Η χαρά μας ήταν τέτοια που φαίνεται στις φωτογραφίες μας. Πολλές οι σελφι. Και πραγματικά τεράστια υπομονή του οδηγού μας να τραβήξει τις φωτογραφίες μας.

 

[Krekouzas]

Το δειλινό στο ξενοδοχείο του αλατιού.

Ααα... Μάλιστα, Ο παναθηναϊκός τον "ηπιε". Η Ζαλγκιρις μας έδωσε λεφτά, η Ρεάλ τα κατάφερε εκτός έδρας. Και ο Ολυμπιακός δυσκολεύεται μέσα στη Μόσχα. Ευτυχής ο Γιώργος μου με την ευρωλιγκα

 

[FILBO]

Η χαρά μας ήταν τέτοια που φαίνεται στις φωτογραφίες μας. Πολλές οι σελφι. Και πραγματικά τεράστια υπομονή του οδηγού μας να τραβήξει τις φωτογραφίες μας.
View attachment 209942 View attachment 209950 View attachment 209941 View attachment 209943 View attachment 209944 View attachment 209945 View attachment 209947 View attachment 209948 View attachment 209949 View attachment 209951

Τέλειες!!! Σας ζηλεύω!!!