Εσθονία Λεττονία Φινλανδία Το τουρλού της βαλτικής! Το καλοκαίρι του βορρά!

[giannismits]

Λοιπόν νομίζω ότι η Ρίγα μου αρέσει περισσότερο από το Ταλίν. Πολύ περισσότερο θα έλεγα! Μπράβο Γιάννη!

Έχεις αντίληψη! Συμφωνώ απόλυτα. Έχουμε δει πολλές διατηρημένες πανέμορφες παλιές πόλεις, αλλά της Ρίγας τη θεωρώ από τις κορυφαίες. Συνολικά η Ρίγα μας άρεσε πολύ περισσότερο όχι μόνο στην παλιά πόλη. Και είναι από τις λίγες φορές που πραγματικά θέλω να επιστρέψω σε μια πόλη.

 

[giannismits]

Ρίγα: Κέντρο (Centrs) και σούρουπο στον Νταουγκάβα!

Πριν βγούμε από την παλιά πόλη κάναμε μια μικρή στάση για ένα''μαύρο βάλσαμο''! Το εθνικό αλκοολούχο ποτό της χώρας σερβίρεται σε όλα τα bars και τα εστιατόρια αλλά ένας τουρίστας που σέβεται τον εαυτό του θα το πιει στο Black Magic Bar στην Kaļķu iela 10. Ένα ατμοσφαιρικό μαγαζί με βαριά διακόσμηση εποχής που σερβίρει το καλύτερο black balsam από το 1752. Το σκουρόχρωμο λικέρ με το πικρό άρωμα παρασκευάζεται από 24 βότανα και παραμένει αμετάβλητο για 250 χρόνια. Ο Rose πήρε μια Riga Black Magic hot chocolate με 4€ κι εγώ ένα σφηνάκι σκέτο μαύρο βάλσαμο 50γρ. με 1,80€. Μπορώ να πω πως μου άρεσε αν και ειδήμονας στο αλκοόλ δεν είμαι. Πιο πολύ μου άρεσαν οι καταπληκτικές τρούφες που ταίριαζαν εξαιρετικά με τη γεύση του μαύρου βάλσαμου. Πάντως πιο πολύ για καφέ-ζαχαροπλαστείο μου έκανε το μαγαζί παρά για μπαρ. Μάλιστα κλείνει στις 10 το βράδυ. Αν και είναι τουριστικό must μαγαζί είναι καλό και ειδικά για χειμώνα ιδανικό.

Μετά την παλιά πόληVecrīga για το υπόλοιπο της μέρας θα βλέπαμε ένα μικρό τμήμα του διαμερίσματος Centrs δηλαδή κέντρο. Το Centrs είναι μια μεγάλη σε έκταση περιοχή, ακριβώς βορειοανατολικά της παλιάς πόλης και περιλαμβάνει και την αρτ νουβό γειτονιά την οποία όμως θα βλέπαμε την επόμενη ημέρα. Είχαμε γράψει πολλά χιλιόμετρα και δεν θέλαμε να απομακρυνθούμε πολύ. Κινηθήκαμε περισσότερο γύρω από το μεγάλο πάρκο Bastejkalna και το πάρκο Esplanāde. Ήταν απόγευμα λίγο μετά τις 7 η καλύτερη ώρα για τα εξαιρετικά πάρκα της Ρίγας αλλά και για μια ακόμα εκπληκτική πανοραμική θέα!

Κατά την έξοδο μας από την παλιά πόλη από την Kaļķu iela ήμασταν στην Πλατεία Ελευθερίας, Brīvības laukums ανάμεσα στο απίστευτο πάρκο Bastejkalna. Στην πλατεία Brīvības δεσπόζει το Μνημείο Ελευθερίας αφιερωμένο στους στρατιώτες που σκοτώθηκαν κατά τη διάρκεια του Πολέμου της Ανεξαρτησίας της Λετονίας το 1918-1920, και θεωρείται σημαντικό σύμβολο της ελευθερίας, της ανεξαρτησίας και της κυριαρχίας της Λετονίας. Η κορυφή του μαρμάρινου οβελίσκου στέφεται από μια γυναίκα που κρατάει τρία χρυσά αστέρια, τα οποία αντιπροσωπεύουν την Ελευθερία που αγκαλιάζει τις περιοχές της Λετονίας. Απέναντι από το μνημείο είναι ένα ακόμα ορόσημο της πόλης, το ρολόι Laima ανάμεσα στην Παλιά Πόλη και την εμπορική περιοχή του Κέντρου. Το ρολόι ολοκληρώθηκε το 1924 και είχε πάρει το όνομά του από την μεγαλύτερη εταιρεία παραγωγής ειδών ζαχαροπλαστικής στη Λετονία. Στις 29 Δεκεμβρίου 2017, η εταιρεία παρουσίασε ένα ανανεωμένο ρολόι Laima προς τιμήν της 100ης επετείου της Λετονίας.

Από εκεί μπήκαμε στο πάρκο Bastejkalna. Είναι από τα πιο όμορφα και προσεγμένα πάρκα που έχω δει με πάρα πολλές εικαστικές παρεμβάσεις, καταρράκτες, πολύχρωμα λουλούδια, πολλά γλυπτά, γέφυρες και μονοπάτια κατά μήκος του καναλιού της πόλης. Το πάρκο χωρίζει την παλιά πόλη από την κεντρική συνοικία της Ρίγας. Η βόλτα ήταν πάρα πολύ ωραία και το πάρκο πανέμορφο. Στην δεξιά πλευρά του πάρκου είναι και το όμορφο κτίριο της Εθνικής Όπερας της Λετονίας χρονολογίας 1863.

Το κανάλι που περνάει από το πάρκο είναι μήκους 3,2 χιλιομέτρων και κατά μήκος του υπάρχουν 16 γέφυρες. Ξεκινάει από την κεντρική αγορά ενώ το άλλο άκρο του καναλιού στον ποταμό Daugava είναι κατασκευασμένο από την πρώην τάφρο της οχύρωσης της Ρίγας. Το κανάλι δημιουργήθηκε μετά το 1857, όταν άρχισαν να κατεδαφίζονται οι οχυρωματικές κατασκευές στην πόλη. Ένα χρόνο αργότερα, εγκρίθηκε η ιδέα της δημιουργίας ενός καναλιού πόλεως αντί ενός προμαχώνα, το οποίο θα μπορούσε να χρησιμοποιηθεί για τη μεταφορά αγαθών από μικρά πλοία, καθώς και για δεξαμενή νερού σε περίπτωση πυρκαγιάς. Η ανακατασκευή του καναλιού της πόλης ξεκίνησε το 2000 και από το 2009 υπάρχει μια αποβάθρα δίπλα στο πάρκο και επιτρέπεται η κυκλοφορία με μηχανοκίνητα σκάφη με περιορισμένη κυκλοφορία μονής κατεύθυνσης. Τα πλοιάρια που ξεκινούν από το πάρκο, κάνουν μια κυκλική διαδρομή μιας ώρας με κόστος 18€. Το σκέφτηκα εκείνη τη στιγμή να κάναμε μια ωραία βόλτα αλλά σκέφτηκα μήπως βολέψει καλύτερα να κάνουμε την βόλτα την 3η και τελευταία μας μέρα στη Ρίγα.

Έτσι συνεχίσαμε τη βόλτα μας στο πάρκο και ανεβήκαμε στην κορυφή του λόφου.

Περπατήσαμε την κεντρική λεωφόρο Brīvības bulvāris και λίγο μετά περάσαμε από το πάρκο Esplanāde και τον Καθεδρικό Γέννησης του Χριστού του 1884, που είναι ο μεγαλύτερος Ορθόδοξος Καθεδρικός ναός στη Βαλτική. Είναι απορίας άξιο, με ποια λογική οι σοβιετικοί που είναι ορθόδοξοι τη μετέτρεψαν το 1960 σε πλανητάριο και μετά σε εστιατόριο εξαφανίζοντας τους σταυρούς από τους τρούλους όπως και τις καμπάνες. Μετά την ανεξαρτησία της Λετονίας το 1991, έγινε και πάλι ορθόδοξη εκκλησία και η αποκατάσταση της ξεκίνησε στα τέλη της δεκαετίας του 1990.

Ήταν η ώρα να δούμε ακόμα μια πανοραμική θέα από τον 26ο όροφο, στο Skyline Bar του ξενοδοχείου Radisson Blu. Στο ασανσέρ περίμενε πολύς κόσμος και υπήρχε αναμονή. Είχε ένα μοναδικό ασανσέρ που πήγαινε στο Skyline Bar στο οποίο κάθε φορά έμπαιναν γύρω στα 8 άτομα. Μετά από περίπου 15 λεπτά αναμονή μπήκαμε στον γυάλινο ανελκυστήρα που έχει θέα την πόλη καθώς ανεβαίναμε. Στον 26ο όροφο με το που βγαίνεις από το ασανσέρ υπάρχει ένας μικρός χώρος με ένα παράθυρο που προσφέρει εξαιρετική θέα. Αυτό σημαίνει πως δεν είναι απαραίτητο να καθίσεις στο Skyline Bar. Σε αντίθεση όμως με το Lounge 24 bar του Radisson Blu Sky Hotel του Ταλίν και του Ateljee Bar του Hotel Torni στο Ελσίνκι, το Skyline Bar του Radisson Blu της Ρίγας δεν έχει μπαλκόνι και υπαίθριο χώρο. Τη θέα την είδαμε μέσα από τις τζαμαρίες με τις γνωστές αντανακλάσεις. Όμως η θέα και από δω είναι εξαιρετική και με διαφορετική οπτική της πόλης.

Ωραίο το Skyline Bar αλλά δεν το τιμήσαμε. Κατεβήκαμε και αναζητήσαμε ένα μέρος να φάμε στην ίδια γειτονιά. Απέναντι από το ξενοδοχείο στην Brīvības bulvāris, υπάρχει μια εντυπωσιακή και πρωτότυπη ηλεκτρονική ψηφιακή αψίδα που αλλάζει χρώματα και σχήματα ανά λίγα λεπτά!

Brīvības iela με Dzirnavu iela… ο Rose προσπαθεί να ερμηνεύσει την διαφημιστική αφίσα

Dzirnavu iela

Το εμπορικό Galleria Riga στην οδό Dzirnavu, το είχα ως ακόμα ένα μέρος για να δούμε πανοραμική θέα. Είχα στο μυαλό μου να συνδυάσουμε την πανοραμική θέα από τ εμπορικό κέντρο αλλά να φάμε κιόλας. Όμως δεν το είχα ψάξει και ιδιαίτερα. Εγώ είχα φανταστεί ένα εμπορικό με πολλές επιλογές σε πρόχειρο φαγητό. Διάβασα ότι προτείνεται για την πανοραμική του θέα και έτρεξα! Τελικά δεν ήταν ακριβώς έτσι. Στο εμπορικό επικρατούσε ηρεμία, ίσως γιατί ήταν 20:30. Ανεβήκαμε στον 8ο και τελευταίο όροφο στην ταράτσα του εμπορικού. Εκεί είδαμε μια εξαιρετική τεράστια βεράντα με κόσμο που άνηκε στο καφέ-εστιατόριο 67 Grill&Lounge και πιο δίπλα δυο άλλα πολυτελή καφέ-εστιατόρια το Terrace d’arte και το Herbārijs. Ήταν όμως από τις φορές που ήμασταν αναποφάσιστοι και δεν ξέραμε τι θέλαμε. Το σίγουρο ήταν πως τα εστιατόρια αυτά ήταν εκλεκτά και το φαγητό εκεί θα ήταν ακριβό, γι’αυτό και είπαμε να ψάξουμε κάτι άλλο. Τη θέα πάντως την είδαμε!

Ο 7ος όροφος είχε άλλα τρία εστιατόρια τα οποία δεν είχαν καθόλου κόσμο και δεν μας τράβηξαν! Δεν τόλμησα όμως να πω στον Rose πως προτιμούσα να καθυστερήσουμε το γεύμα μας και να φάμε στην παλιά πόλη. Θα με σκότωνε γιατί είχε φτάσει στα όρια της πείνας του! Έτσι ο κλήρος έπεσε στο Čili Pica. Μια πιτσαρία με τεράστια γκάμα από πίτσες και άλλα πιάτα. Το μαγαζί δεν ήταν φτηνό αφού οι πίτσες είχαν 9 με 13 ευρώ. Βασικά τίποτα δεν είναι φτηνό στο εμπορικό Galleria Riga! Για δυο πίτσες, μια μπύρα και μια κόκα κόλα πληρώσαμε 24€. Πρέπει να ομολογήσω όμως πως οι πίτσες ήταν εξαιρετικές και ιταλικές!

Επιστρέψαμε στην παλιά πόλη μέσω της λεωφόρου Brīvības bulvāris

Η πανέμορφη πλατεία Līvu το σούρουπο…

Πλατεία Δημαρχείου, Rātslaukums

Στον ποταμό Νταουγκάβα, η ατμόσφαιρα στο σούρουπο ήταν εκπληκτική

Η πρώτη ημέρα στη εκπληκτική Ρίγα τελείωσε. Λίγο νωρίς αυτή τη φορά μιας και ήμασταν λίγο μετά τις 11 στο δωμάτιο μας αλλά ήμασταν υπερπλήρεις! Άλλωστε ήμασταν από τις 7 το πρωί στο πόδι! Θέλαμε να ξεκουραστούμε ώστε την επόμενη ημέρα να έχουμε γεμάτες μπαταρίες για ακόμα μια εξαντλητική γεμάτη μέρα! Ar labu nakti!

 

[giannismits]

Ρίγα: Η Aρτ νουβό συνοικία, η hipstery γειτονιά και η Jurmala!

Η περιοχή Centrs είναι το κέντρο της Ρίγας και ένα μικρό κομμάτι της το είχαμε δει το προηγούμενο απόγευμα. Στο Centrs βρίσκεται και η Art Nouveau συνοικία, μια γειτονιά πραγματικό έργο τέχνης που δικαίως η UNESCO έχει συμπεριλάβει από το 1997 το ιστορικό κέντρο της Ρίγας (την παλιά πόλη Vecrīga και την κεντρική περιοχή Centrs) στη λίστα των Μνημείων Παγκόσμιας Πολιτιστικής Κληρονομιάς. Η αρτ νουβό αρχιτεκτονική στη Ρίγα αποτελεί περίπου το ένα τρίτο όλων των κτιρίων στο κέντρο της πόλης, καθιστώντας την πρωτεύουσα της Λετονίας, την πόλη με τη μεγαλύτερη συγκέντρωση Art Nouveau κτιρίων στον κόσμο! Τα περισσότερα από τα αρτ νουβό κτίρια της Ρήγα χρονολογούνται από το 1904 έως το 1914, κατά τη διάρκεια μιας περιόδου με τον μεγαλύτερο ρυθμό ανάπτυξης που είχε βιώσει ποτέ η πόλη. Το κέντρο της Ρίγας λοιπόν είναι ένα ζωντανό μνημείο της χρυσής εποχής της πόλης του τέλους του 19ου αιώνα και των αρχών του 20ου αιώνα. Εκείνη την εποχή η Ρίγα ήταν μία από τις 5 μεγαλύτερες πόλεις της Ρωσικής αυτοκρατορίας και ανάμεσα στις μεγάλες ευρωπαϊκές μητροπόλεις. Τα περισσότερα από τα χαρακτηριστικά art nouveau οικοδομήματά της σχεδιάστηκαν από τον φημισμένο Ρώσο αρχιτέκτονα Μίκαελ Αϊζενστάιν, πατέρα του διάσημου σκηνοθέτη Σεργκέι Αϊζενστάιν.

Δεύτερη μέρα στη Ρίγα, και ξεκινάμε από το Kronvalda Park, που είναι συνέχεια του Bastejkalna park που βολτάραμε την προηγούμενη μέρα.

Η πρωινή βόλτα στο πάρκο ήταν εξαιρετική. Πανέμορφο πάρκο με το κανάλι της πόλης να το διασχίζει και χωρίς καθόλου κόσμο. Η θερμοκρασία ήταν στους 16 βαθμούς με συννεφιά και η ατμόσφαιρα θύμισε φθινόπωρο. Μέχρι και πεσμένα φύλλα υπήρχαν!

Μετά το πάρκο ξεκίνησε η βόλτα μας στην εκπληκτική όσο και ''βαριά'' αρτ νουβό συνοικία. Ο τίτλος του ομορφότερου art nouveau δρόμου απονέμεται στην Alberta iela, έναν μικρό δρόμο όπου ο διάσημος αρχιτέκτονας Eisenstein δημιούργησε τα αριστουργήματα του. Επίσης οι γύρω δρόμοι Strēlnieku, Elizabetes, Dzirnavu και Antonijas συγκεντρώνουν από τα πιο όμορφα αρ νουβό κτίρια της Ευρώπης. Περπατήσαμε σε όλους τους δρόμους και κάναμε μια μεγάλη βόλτα στην art nouveau γειτονία θαυμάζοντας τα εκπληκτικά κτίρια. Είδαμε πάρα πολλά αλλά θα σας παραθέσω ένα μικρό δείγμα!

Elizabetes iela

στη γωνία της Strēlnieku iela με την Alberta iela είναι το Riga Art Nouveau Museum

Strēlnieku iela

Alberta iela

Antonijas iela

Ένα από τα πιο εντυπωσιακά παραδείγματα αρτ νουβό στην οδό Elizabetes iela 10B

Η βόλτα μας στο Centrs συνεχίστηκε και σε άλλους δρόμους. Σε κάθε δρόμο, όπου κι αν έπεφτε το μάτι μας βλέπαμε αρτ νουβό κτίρια. Από ένα σημείο και μετά βέβαια δεν μας έκανε εντύπωση και ίσως να χορτάσαμε αυτή την περίτεχνη εκπληκτική όσο και εξεζητημένη και υπερβολική αρχιτεκτονική! Όσο προχωρούσαμε και απομακρυνόμασταν από την καρδιά της αρτ νουβό συνοικίας τα κτίρια είχαν πιο απλές γραμμές και διακοσμήσεις οπότε ήρθαμε στα ίσια μας! Η οδός Elizabetes μας έβγαλε στο πάρκο Esplanāde και το Εθνικό Μουσείο Τέχνης της Λετονίας. Περπατήσαμε τις οδούς Krišjāņa Valdemāra, Dzirnavu, Brīvības, Baznīcas, Lāčplēša και συναντήσαμε τον Ναό Αγίου Αλεξάνδρου Νιέφσκι και τον Ιστορικό Ναό της Αγίας Γερτρούδης.

Ανάμεσα στις οδούς Marijas iela και Dzirnavu iela ανακαλύψαμε μια ωραία περιοχή με πεζόδρομους και αυλές με πολλά εστιατόρια ή καφέ και μικρά καταστήματα, το Bergs Bazaar.

Η αλήθεια είναι πως το μέρος αυτό μας φώναζε για να καθίσουμε σε κάποιο από τα πολλά καφέ στον πεζόδρομο αλλά είχα στο μυαλό μου ένα άλλο καφέ κοντά και μου είχε κολλήσει να πάμε εκεί. Στην οδό Blaumaņa iela στον αριθμό 34 είναι το Innocent Cafe. Ένα όμορφο καφέ με επιλογές σε γλυκά και πρωινό μπουφέ που φημίζεται για το καφέ και για τα λαχταριστά εκλέρ του. Πήραμε έναν καφέ, έναν χυμό και δυο γλυκά και πληρώσαμε 11,40€. Not bad!

Blaumaņa iela

Innocent Cafe

Ύστερα από αυτό το ωραίο διάλειμμα συνεχίσαμε την περιήγησή μας και κατευθυνθήκαμε προς το τέλος της συνοικίας Centrs. Πήραμε το τραμ και κατεβήκαμε στη στάση Brīvības iela. Οι περισσότερες πόλεις της Ευρώπης έχουν κάποιες γειτονιές που παραμελούνται και αφήνονται στη φθορά. Χωρίς κανένα ενδιαφέρον για τον τουρίστα και ξεχασμένες από τους ντόπιους. Γειτονιές που χρειάζονται αναζωογόνηση και που γίνονται ένα μέρος για νέους, επιχειρηματικούς σύγχρονους στοχαστές που δημιουργούν κάτι καινούργιο από το μηδέν. Αυτή είναι η ιστορία της Miera iela που μαζί με την Aristida Briāna iela αποτελούν την ''hipster'' γειτονιά της Ρίγας. Μάλιστα η γνωστή Skyscanner έχει ονομάσει την ονομάσει Miera iela την πιο " hipstery " γειτονιά στον κόσμο! Η περιοχή φιλοξενεί μια μποέμικη κοινότητα από hipsters, καλλιτέχνες και επιχειρηματίες που όχι μόνο διαμορφώνουν το πρόσωπο της συνοικίας τους αλλά αλλάζουν και το χαρακτήρα της Ρίγας στο σύνολό της.

Είναι μια δημιουργική, ανοιχτή και ζωντανή γειτονιά με διάφορες καφετέριες, μπαρ, με καταστήματα με είδη σπιτιού, μπουτίκ ρούχων και πολλούς ακόμα εμπνευσμένους δημιουργικούς χώρους. Από την άλλη η Aristida Briāna iela είναι μια ιδανική επιλογή για νυχτερινή διασκέδαση μακριά από το κέντρο, με μπαρ και εστιατόρια που στεγάζονται σε πρώην βιομηχανικά κτίρια. Ο δρόμος, τα καινούρια στέκια, κάποια παραμελημένα κτίρια έδιναν μια ιδιαίτερη ατμόσφαιρα. Όπως ήταν φυσικό λόγω ώρας πετύχαμε την γειτονιά ήρεμη και ήσυχη όμως ακόμα κι αυτή η χαλαρή βόλτα σ’αυτό το ενδιαφέρον μέρος κάτω από τον ήλιο της Ρίγας ήταν πολύ όμορφη.

Τυχαία μπήκαμε σε μια αυλή…

Την αγάπησα…

Συνεχίζουμε στην Miera iela

Το διάσημο καφέ & κατάστημα μόδας Μ50

Aristida Briāna

Στο νούμερο 9 της οδού Aristida Briāna, είναι μια μυστηριώδης κατοικία, η Stricka villa. Το αρχοντικό αυτό χτίστηκε το 1889 για τον Karl Christoph von Strick, ιδιοκτήτη του κοντινού ζυθοποιείου και χρησιμοποιήθηκε ως διοικητικό κτίριο της Ζυθοποιίας Stritzky. Το 1901, το εργοστάσιο αυτό ήταν η μεγαλύτερη ζυθοποιεία στη Βαλτική και απασχολούσε 150 άτομα. Από το 2015 που έγινε μια μικρή ανακαίνιση, το περίφημο συγκρότημα εργοστασίων φιλοξενεί διάφορα καφέ, μπαρ και εστιατόρια και διάφορες πολιτιστικές εκδηλώσεις και φεστιβάλ ενώ ένα μέρος του αρχοντικού λειτουργεί ως μπαρ τις βραδινές ώρες.

Η ώρα πέρασε και επιστρέψαμε στο κέντρο της Ρίγας. Πριν πάμε στον σταθμό τρένων για να αναχωρήσουμε για τη Γιουρμάλα, περάσαμε από την παλιά πόλη για να τσιμπήσουμε κάτι. Κάναμε μια γρήγορη στάση στο γνωστό XL Pelmeņi Kaļķu iela 7. Το self service ταχυφαγείο έχει κυρίως πελμένι και λίγες σούπες. Αν και τα pelmeni υποτίθεται ότι δεν είναι παραδοσιακά λετονικά και κατάγονται κατά βάση από την παγωμένη Σιβηρία, έχουν γίνει ένα αγαπημένο φαγητό και το Pelmeņi XL το έχει μετατρέψει σε μορφή γρήγορου φαγητού στη Λετονία. Για εμάς που είμαστε λάτρεις των ζυμαρικών είναι μια καλή επιλογή για κάτι γρήγορο, και πάρα πολύ οικονομικό. Παίρνεις μπολ, γεμίζεις όσα πελμένι θες, βάζεις όποια σάλτσα θες και στο τέλος το ζυγίζεις και πληρώνεις με το βάρος. Εμείς για 2 μπολάκια πληρώσαμε 5,40€!

Αμέσως μετά τρέξαμε στον σταθμό τρένων για να προλάβουμε το τρένο για τη Jurmala, αν και τα δρομολόγια είναι αρκετά συχνά σχεδόν ανά μισή ώρα. Το δρομολόγιο της γραμμής είναι το Riga -Tukums ή Riga - Skola και χωρίζεται στις ζώνες Α, Β, Γ και Δ. Με το σύστημα των ζωνών τα ταξίδια με το τρένο είναι σημαντικά φθηνότερα στη Λετονία. Για τη Jurmala η στάση που εξυπηρετεί καλύτερα το δημοφιλές παραλιακό θέρετρο είναι οι στάσεις Dzintari και κυρίως η Majori. Εμείς για τη διαδρομή Riga - Majori πληρώσαμε μόνο 1,40€. Για μια διαδρομή 35 λεπτών με τρένο μόνο 1,40€ σαν να πρόκειται για αστική διαδρομή εντός πόλης. Με εξοργίζει αυτή η τιμή όταν σκέφτομαι πως το τρένο από Θεσσαλονίκη για Κατερίνη που είναι 40 λεπτά διαδρομή κοστίζει 9 με 12 ευρώ! Εμείς αγοράσαμε το εισιτήριο μας στον γκισέ του σταθμού όμως υπάρχει η δυνατότητα να αγοραστούν εισιτήρια στα μηχανήματα στο σταθμό, στο Internet, στην εφαρμογή για τα κινητά, καθώς και μέσα στο τρένο με κάρτα.

Ο καιρός ήταν ευχάριστος με θερμοκρασία 19 βαθμούς και ηλιόλουστος. Ότι πρέπει να την Jurmala. Μετά από 33 λεπτά κατεβήκαμε στη στάση Majori ακριβώς δίπλα στον ποταμό Lielupe. Την περίοδο που η Λετονία ήταν μέρος της Σοβιετικής Ένωσης, η Γιούρμαλα ήταν ένα από τα αγαπημένα θέρετρα διακοπών και τουριστικός προορισμός για τους υψηλά ιστάμενους υπαλλήλους του Κομμουνιστικού Κόμματος, ιδιαίτερα του Λεονίντ Μπρέζνιεφ και του Νικίτα Χρουστσόφ. Είναι το πιο δημοφιλές θέρετρο της Βαλτικής που χαρακτηρίζεται από Αρ Νουβό αρχιτεκτονική, δείγμα της οποίας είναι τα πανέμορφα παραλιακά ξύλινα σπίτια, με πλούσια ξυλόγλυπτα στοιχεία, και τους παραθεριστικούς οικισμούς ενώ η αμμώδης παραλία της Jurmala εκτείνεται σε μήκος 33 χιλιομέτρων! Η φύση προσθέτει γοητεία στην περιοχή με τα ατελείωτα πεύκα και τον φρέσκο καθαρό αέρα. Άμμος, θάλασσα και στυλ είναι οι τρεις λέξεις που θα χαρακτήριζα την Γιούρμαλα. Είναι ένα ιδιαίτερο θέρετρο που απέχει πολύ από αυτά που έχουμε στη χώρα μας και που πραγματικά απολαύσαμε.

Η πόλης της Jurmala είναι η 5η μεγαλύτερη στη Λετονία, και στην ουσία αποτελείται από 14 μικρά θέρετρα. Το πιο δημοφιλές είναι το Majori που είναι η κεντρική συνοικία της πόλης της Jurmala. Η πόλη χαρακτηρίζεται από την ξύλινη αρχιτεκτονική της με ξυλόγλυπτα στοιχεία, κτίρια εξοχικών κατοικιών και θέρετρα που χρονολογούνται από τον 19ο και το πρώτο μισό του 20ου αιώνα. Η πόλη έχει επίσημη λίστα 414 ιστορικών κτιρίων υπό προστασία, καθώς και πάνω από 4.000 ξύλινες κατασκευές. Τα ξύλινα κτίρια της Jurmala είναι σημαντική και μοναδική πολιτιστική κληρονομιά για τη Λετονία. Οι ρομαντικοί δρόμοι και τα ξύλινα σπίτια που περιβάλλονται από πεύκα δημιουργούν την εικόνα των παλαιών ημερών. Σήμερα η Jūrmala έχει σχεδόν επιτύχει τη δημοτικότητα που γνώρισε η σοβιετική ελίτ.

Με το που κατεβήκαμε από το τρένο ξεχυθήκαμε ορεξάτοι να γνωρίσουμε τη Jurmala. Και φυσικά η αρχή έγινε από τον πεζόδρομο Jomas iela, τον κεντρικό και παλαιότερο δρόμο της Jurmala. Η καλοκαιρινή βόλτα κατά μήκος της οδού Jomas ήταν ο καλύτερος τρόπος να γνωρίσουμε το ρυθμό της πόλης. Ο πεζόδρομος μήκους περίπου 1,1 χιλιομέτρων που εκτείνεται από το Majori στο Dzintari είναι γεμάτος από εστιατόρια και μπαρ, αναψυκτήρια, πάγκους με αναμνηστικά και καντίνες με παγωτά και βάφλες. Είναι άκρως τουριστικός όμως η βόλτα κατά μήκος του μέχρι το τέρμα μας έβαλε καλά στο κλίμα της Jurmala.

Στο τέρμα της Jomas iela με την Turaidas iela η υδρόγειος σφαίρα!

παπαράτσι….

Turaidas iela

Στην οδό Turaidas είναι και η Αίθουσα συναυλιών Dzintari. Ένα αρχιτεκτονικό μαργαριτάρι του 1936 που φημίζεται για την εξαιρετική ακουστική του. Το Dzintaru koncertzāle είναι ένας δημοφιλής χώρος συναυλιών για εξέχοντες Λετονούς καλλιτέχνες αλλά και παγκοσμίου φήμης καλλιτέχνες ενώ τα ετήσια φεστιβάλ τζαζ και κλασικής μουσικής, διεθνές φεστιβάλ κωμωδίας, το εντυπωσιακό φεστιβάλ μπαλέτου και το διεθνές κλασσικό φεστιβάλ μουσικής Summertime που γίνονται στο Dzintari Concert Hall έχουν γίνει μια μακρόχρονη παράδοση.

Σε πολλά σημεία του πεζόδρομου Jomas iela αλλά και στην Turaidas iela οι καντίνες και πάγκοι που πουλούσαν παγωτά και βάφλες της ώρας, μας έσπασαν τη μύτη. Μάλιστα τη σέρβιραν με πρωτότυπο τρόπο αφού έφτιαχναν τη βάφλα χωνί και μέσα έβαζαν μπάλες παγωτού. Δεν γινόταν να μη δοκιμάσουμε. Αρκετά λαχταριστή και νόστιμη αλλά και τσουχτερή με 5€!

Η Turaidas iela μας οδήγησε στην παραλία Dzintari...

Πολύ κοντά είναι το Δασικό Πάρκο Dzintari (Dzintaru mežaparks) με έναν πύργο παρατήρησης. Το παρατηρητήριο Dzintari έχει ύψος 33 μέτρα και σε όλο το ύψος του σχηματίζονται συνολικά 12 πλατφόρμες, με θέα όλες τις κατευθύνσεις. Το παρατηρητήριο είναι πολύ εντυπωσιακό σαν κατασκευή και όμορφο μέσα στο πευκοδάσος όμως μείναμε μόνο στο να τον δούμε και όχι να τον ανεβούμε γιατί από φωτογραφίες που είχα δει δεν με είχε ενθουσιάσει η θέα οπότε δεν ήθελα να κουραστούμε χωρίς λόγο.

Επιστρέψαμε στην Turaidas iela και περπατήσαμε την άλλη μεγάλη οδό την Jūras iela. Η οδός Jūras είναι ο δρόμος που βρίσκεται πιο κοντά στους αμμόλοφους της Jūrmala, πίσω από την τεράστια αμμώδη παραλία και που περιλαμβάνει τα πιο αντιπροσωπευτικά δείγματα της αρχιτεκτονικής της Jūrmala με εντυπωσιακά περίτεχνα ξύλινα πολυτελή σπίτια. Περπατησαμε σχεδόν όλη την οδό Jūras μέχρι το τέλος της καθώς και μερικά κάθετα στενά επί της Jūras iela. Το μάτι μας δεν χόρταινε αυτές τις εκπληκτικές κατοικίες, πολλές από τις οποίες είχαν μεγάλους κήπους, πισίνες, σιντριβάνια και γλυπτά. Η βόλτα ήταν εξαιρετική και καθόλου κουραστική ενώ δεν είχε καθόλου την πολυκοσμία του παράλληλου τουριστικού πεζόδρομου Jomas iela.

Η Tirgoņu iela οδηγεί στην παραλία Majori και στο σήμα κατατεθέν τη χελώνα…

Η παραλία είναι στην κυριολεξία αχανής. Λόγω μεγέθους δεν φαινόταν να έχει πολύ κόσμο και στη θάλασσα δεν κολυμπούσε κανείς. Κάποιοι άνθρωποι μόνο περπατούσαν στο νερό και σαν οφθαλμαπάτη έμοιαζε να περπατάνε και να μη βρέχονται. Αυτό εξηγείται από το γεγονός ότι ενώ είχε κύματα, η θάλασσα είναι τόσο ρηχή και αβαθής που όσα μέτρα και να προχωρούσαν αντί να βαθαίνει αυτή γινόταν και πιο ρηχή. Σε καμία περίπτωση δεν είναι για κολύμπι αυτή η θάλασσα και δεν ξέρω πόσα χιλιόμετρα πρέπει να περπατήσεις για να φτάσει η στάθμη πάνω από τον αστράγαλο! Όπως και να έχει η παραλία μας εντυπωσίασε για το μέγεθός της αμμουδιάς της και για το χαρακτηριστικό κτίριο που κατασκευάστηκε στις αρχές του 20ου αιώνα και που είναι προς πώληση! Απορώ πως δεν το έχουν κάνει ακόμα ξενοδοχείο! Απλώσαμε την πετσέτα μας και την αράξαμε στην άμμο αποβάλλοντας την συσσωρευμένη κούραση των ημερών και απολαύσαμε τη θαλασσινή αύρα της βαλτικής!

Όμως δεν μείναμε μόνο στο να βλέπουμε τη θάλασσα αλλά θέλαμε κι εμείς να έρθουμε σε επαφή μαζί της. Βγάλαμε παπούτσια, περπατήσαμε στα ρηχά νερά και είδαμε την παραλία από άλλη οπτική μέσα από τη θάλασσα!

Το ανακαινισμένο Baltic Beach Hotel σοβιετικής αρχιτεκτονικής

Το στενό δρομάκι Pilsoņu iela που οδηγεί στην παραλία Majori

Είχε πάει απόγευμα και αποφασίσαμε να επιστρέψουμε στη Ρίγα. Η εξόρμηση στη Γιούρμαλα όμως μου άφησε ένα απωθημένο. Ήθελα πάρα πολύ να πάμε στο εθνικό πάρκο Kemeri που απέχει από το Majori 30 λεπτά με το τρένο. Είχα προβληματιστεί πολύ γιατί ενώ βόλευαν τα τρένα, δεν ήξερα αν προλαβαίναμε να περιηγηθούμε στο εθνικό πάρκο, απαιτούσε αρκετά χιλιόμετρα περπάτημα και θα επιστρέφαμε αργά στη Ρίγα. Έτσι δυστυχώς δεν πήγαμε. Αν το σκεφτόμουν καλύτερα θα το προγραμμάτιζα διαφορετικά. Δηλαδή θα πηγαίναμε από τη Ρίγα απευθείας στο Kemeri, θα κάναμε τη διαδρομή στο εθνικό πάρκο και μετά από το Kemeri θα πηγαίναμε στο Majori αργά το απόγευμα. Υπόψιν πως η διαδρομή Riga-Kemeri κοστίζει μόνο 1,80€.

Ο Εθνικός Δρυμός Kemeri είναι ένα υπέροχο μέρος με μεγάλη βιοποικιλότητα και διαθέτει πολλά μονοπάτια για πεζοπορία. Η πιο δημοφιλής διαδρομή έχει μήκος γύρω στα 5 χιλιόμετρα σε ξύλινο μονοπάτι μέσα σε βρύα, μικρά πεύκα, βαθιές πισίνες, και μικροσκοπικές σκοτεινές λίμνες που οδηγεί στο Kemeri Bog Boardwalk σε μια πλατφόρμα παρατήρησης που προσφέρει υπέροχη θέα στην περιοχή. Και τώρα που το σκέφτομαι ξανά φούντωσα γιατί μετάνιωσα που δεν πήγαμε. Εγώ πάντως σας προτείνω να το εντάξετε στο πρόγραμμά σας εφόσον πάτε στη Jurmala και ειδικά την ώρα του ηλιοβασιλέματος. Η διαδρομή είναι περίπου 1 ώρα αλλά νομίζω πως στον σταθμό τρένων νοικιάζονται ποδήλατα. Πάρτε μια ιδέα!

Στη Ρίγα επιστρέψαμε γύρω στις 20:00 και το πρώτο πράγμα που κάναμε ήταν να φάμε φυσικά. Πήγαμε για 2η φορά στο Lido στην παλιά πόλη αυτή τη φορά. Γενικά μας αρέσει να τρώμε από μπουφέ αλλά αυτό πολλές φορές κρύβει παγίδες όπως το να είναι κρύα, ξαναζεσταμένα ή άνοστα τα φαγητά. Πολλές φορές όμως έχουμε φάει εξαιρετικά σε μπουφέδες και απολαύσαμε καλό φαγητό. Το Lido είναι κάπου στη μέση. Το Lido στο σταθμό μου άρεσε περισσότερο, ενώ το Lido στο κέντρο της παλιάς πόλης μου φάνηκε πιο μέτριο. Το καλό ήταν ότι είχε λίγο κόσμο αυτή τη φορά όμως το κακό ήταν πως είχαν τελειώσει αρκετά φαγητά. Με 22,50€ φάγαμε ικανοποιητικά και ήπιαμε τις μπύρες μας.

Είχε πάει 22:00 και η νύχτα δεν είχε πέσει για τα καλά. Αυτές οι καλοκαιρινές βραδιές με την μεγάλη διάρκεια ημέρας είναι αυτό που απολαμβάνω περισσότερο στα καλοκαιρινά ταξίδια. Η παλιά πόλη της Ρίγας ήταν εξαιρετικά ζωντανή και δεν θέλαμε με τίποτα να επιστρέψουμε στο δωμάτιο μας. Θα το πάρουμε σερί 14 ώρες έξω? Εννοείται! Το βράδυ η παλιά πόλη είναι εκθαμβωτική και σαγηνευτική ενώ από διάφορα σημεία ακούγονταν μουσικές και τραγούδια δίνοντας μια γιορτινή διάθεση.

Κεντρική πλατεία Doma laukums

Rozena iela

Jēkaba iela

Klostera iela

Mazā Trokšņu iela

Līvu laukums

Στην πλατεία Līvu γινόταν χαμός. Απίστευτος κόσμος κυρίως έξω από το μπαρ ROCKABILLY summer beer house το οποίο έπαιζε πολύ δυνατή μουσική. Στην αρχή νομίζαμε πως ήταν live μετά είδαμε έναν dj και ο κόσμος ήταν σε ντελίριο ενθουσιασμού. Έτσι κι εμείς πήραμε μια μπύρα στο χέρι και διασκεδάσαμε χύμα στο δρόμο μαζί με πλήθος κόσμου. Αυτή είναι η Ρίγα!

Το κοντέρ μέτρησε σήμερα 14 ώρες στο δρόμο και ίσως να κάναμε ατομικό ρεκόρ! Η 2η μέρα στη Ρίγα τελείωσε εξαιρετικά και η επόμενη δυστυχώς ήταν η τελευταία!

 

[giannismits]

Ρίγα: Κεντρική αγορά και αριστερή όχθη του Νταουγκάβα!

Σήμερα είναι η δυστυχώς η τελευταία ημέρα στη Ρίγα και η τελευταία ημέρα του ταξιδιού! Δώσαμε τις αποσκευές μας στη ρεσεψιόν και βγήκαμε για την τελευταία μας εξόρμηση στην πόλη. Είχαμε σχεδόν όλη τη μέρα μπροστά μας αφού η πτήση μας ήταν στις 23:25. Είχα προβληματιστεί κατά την οργάνωση των ημερών στη Ρίγα γιατί ήθελα να χωρέσω μέσα και μια εκδρομή στη Sigulda. Ένα εθνικό πάρκο με πολλά κάστρα σε δασωμένες κοιλάδες γύρω από τον ποταμό Gauja. Η απόσταση είναι 75 λεπτά με το τρένο από τη Ρίγα και έχει δρομολόγια ανά δυο ώρες. Με ένα σφιχτό πρόγραμμα χωρούσε αυτή η εκδρομή, ακόμα και την τελευταία ημέρα. Όμως μια εκδρομή στη Sigulda απαιτούσε να αφιερώσουμε όλη τη μέρα μας εκεί, να περπατήσουμε αρκετά χιλιόμετρα στα δασικά μονοπάτια και να χάσουμε μια μέρα από τη Ρίγα. Έτσι προτιμήσαμε μια χαλαρή τελευταία μέρα στην αγαπημένη μας Ρίγα, κι έτσι η Sigulda μπήκε στις εκκρεμότητες της επόμενης φοράς που θα βρεθούμε και πάλι στη Λετονία!

Σήμερα λοιπόν έχουμε μια πιο εναλλακτική Ρίγα με βόλτες στην απέναντι πλευρά του ποταμού Νταουγκάβα που περιλαμβάνει την Kalnciema, το πάρκο Uzvaras, την Εθνική βιβλιοθήκη και την παραλία Ķīpsalas δίπλα από τη γέφυρα Vanšu. Η μέρα μας όμως ξεκίνησε από την τεράστια κεντρική αγορά της Ρίγας.

Η Κεντρική αγορά (Rīgas Centrāl tirgus), βρίσκεται στην καρδιά της Ρίγας, λίγες εκατοντάδες μέτρα από την παλιά πόλη στις όχθες του ποταμού Daugava, δίπλα στον σταθμό λεωφορείων της Ρίγας και τον κεντρικό σιδηροδρομικό σταθμό. Είναι μια αξιοσημείωτη Art Deco κατασκευή που χτίστηκε από το 1924 έως το 1930 με κύριες δομές πέντε περίπτερα κατασκευασμένα από επαναχρησιμοποιούμενα υπόστεγα γερμανικών Ζέπελιν του Α' Παγκοσμίου Πολέμου. Η αγορά άνοιξε το 1930 και αναγνωρίστηκε όχι μόνο ως η μεγαλύτερη, αλλά και η καλύτερη και πιο προηγμένη αγορά στην Ευρώπη καθώς όλα τα περίπτερα ήταν εξοπλισμένα με ηλεκτρική ενέργεια και σύστημα κεντρικής θέρμανσης. Στη δεκαετία του '30, οι κάτοικοι της Ρίγας μπορούσαν να καυχηθούν για τη μεγαλύτερη και πιο σύγχρονη αγορά στην Ευρώπη. Ήταν άνετη, φωτεινή, καθαρή και κομψή και οι αγρότες ευχαριστιόντουσαν να φέρουν τα προϊόντα τους στη Ρίγα. Είναι μια από τις μεγαλύτερες και παλαιότερες αγορές στην Ευρώπη με έκταση 72.300 τετραγωνικών μέτρων με περισσότερες από 3.000 εμπορικές εκθεσιακές εγκαταστάσεις. Όμως δεν είναι μόνο μία από τις μεγαλύτερες αγορές της Ευρώπης, αλλά και μία από τις πιο επισκέψιμες, καθώς 80.000-100.000 άνθρωποι ψωνίζουν εκεί κάθε μέρα κατά μέσο όρο! Η αγορά έχει συμπεριληφθεί στον κατάλογο παγκόσμιας κληρονομιάς της UNESCO μαζί με την Παλιά Ρίγα το 1998.

Τα 5 τεράστια περίπτερα της αγοράς χωρίζονται σε κατηγορίες προϊόντων με λαχανικά, γαλακτοκομικά προϊόντα, κρέας, ψάρια και προϊόντα γαστρονομίας. Αυτό το νέο τμήμα της αγοράς καλύπτει το ήμισυ ενός από τα υπόστεγα και διαθέτει πάνω από 20 διαφορετικά catering και 2 μπαρ με τοπικά προϊόντα όπως ψωμί σίκαλης, χυμό σημύδας, χέλι, ξυνολάχανο και φημισμένα γαλακτοκομικά προϊόντα. Η αγορά έχει επίσης αρτοποιεία, σούπερ μάρκετ, μικρά καταστήματα με σουβενίρ και φυσικά το εξωτερικό παζάρι του δρόμου έναν υπαίθριο χώρο με πάγκους και περίπτερα με φρούτα, λουλούδια, σουβενίρ και είδη ένδυσης. Με λίγα λόγια ένα χάος!

Η τεράστια αγορά είναι ένα μέρος με πολυκοσμία και φασαρία όμως εκεί χτυπά η καρδιά της πόλης και η επίσκεψη σ’αυτό το μέρος είναι επιβεβλημένη. Μπαίνοντας πρώτα στην υπαίθρια αγορά την τιμητική τους είχαν οι πάγκοι με φρέσκα και μυρωδάτα φρούτα του δάσους και λαχανικά. Μπλεχτήκαμε ανάμεσα στον κόσμο και γίναμε κι εμείς μέρος αυτής της πολύχρωμης και πολύβουης αγοράς!

Στο εξωτερικό παζάρι πήραμε από ένα μαγαζάκι με σουβενίρ εξαιρετικά πινακάκια ζωγραφικής σε διάφορα μεγέθη με θέμα διάφορα τοπία της Ρίγας αλλά και ρολόι τοίχου με θέμα τη γάτα της Ρίγας σε υπερβολικά φτηνές τιμές και ήταν ίσως τα καλύτερα σουβενίρ που έχουμε πάρει για δώρα και για εμάς. Στη συνέχεια μπήκαμε σχεδόν σε όλα τα περίπτερα της κλειστής αγοράς και είδαμε τα καθημερινά ψώνια των ντόπιων, κάναμε σύγκριση των τιμών με της Ελλάδας και φάγαμε από ένα αρτοποιείο πίτες και πάμφθηνα φρεσκότατα γλυκά φτηνότερα από 1€!

Αναδουλειές κορίτσια?

Θα σας ήθελα πιο χαλαρές και με χαμόγελο! Κορίτσια από μένα είναι όχι!

Μετά από αυτό το συνονθύλευμα ανθρώπων και προϊόντων αποχωρήσαμε από την αγορά για αλλαγή παραστάσεων σε πιο μοναχικές καταστάσεις! Πήραμε το τραμ και κατεβήκαμε Kalnciema iela στην απέναντι πλευρά της πόλης. Βέβαια δεν είχε πολύ νόημα που πήγαμε στην περιοχή γιατί η φημισμένη Kalnciema Street Market λειτουργεί μόνο το Σάββατο. Επίσης παρ’ όλο που θεωρείται το πιο μποέμικο τετράγωνο της πόλης δεν ξετρελάθηκα κιόλας. Από την άλλη είναι ένα μέρος μακριά από τις ορδές τουριστών κι έτσι βολτάραμε χαλαρά και ρίξαμε μια ματιά στην περιοχή.

Στη συνέχεια κάναμε μια ωραία διαδρομή μέχρι το πάρκο Νίκης, Uzvaras parks. Αυτές οι διαδρομές έξω από τα συνηθισμένα σε γειτονιές και δρόμους μακριά από τα τουριστικά σημεία είναι για μένα από τις αγαπημένες μου στιγμές σε ένα ταξίδι. Δεν έχει σημασία αν δεν έχει αξιοθέατα, αν δεν κυκλοφορεί ψυχή ή αν δεν έχει καλλωπισμένα κτίρια. Σημασία έχει η αίσθηση και το συναίσθημα που παίρνω από ένα μέρος που δεν είναι ''στημένο''. Ο καιρός ήταν εξαιρετικός με 22 βαθμούς…

Melnsila iela

Nometņu iela

Augļu iela

Από το σημείο αυτό προσεγγίσαμε το μεγάλο πάρκο Νίκης, το Uzvaras parks το οποίο χωρίζεται στα δυο από τη λεωφόρο Bāriņu iela. Περιηγηθήκαμε στο πάρκο, πήγαμε στη μικρή λίμνη που βρίσκεται στη μέση, φωτογράφισα τα λουλούδια και καθίσαμε στο αφράτο γρασίδι που με ενέπνευσε να κάνω και μια μίνι φωτογράφιση!

Στο άλλο μισό του πάρκου δεσπόζει το αμφιλεγόμενο Μνημείο Νίκης του Σοβιετικού Στρατού. Το μνημείο τιμά τη νίκη του Σοβιετικού Στρατού επί της Ναζιστικής Γερμανίας το 1945, χρονολογείται το 1985 και αποτελείται από έναν 79 μέτρων ψηλό οβελίσκο και δύο ομάδες γλυπτών - τη μητέρα πατρίδα και μια ομάδα τριών στρατιωτών. Οι εθνικιστές Λετονοί και τα εθνικιστικά κόμματα της χώρας, θεωρούν το μνημείο όχι μόνο σύμβολο της σοβιετικής νίκης επί των Ναζιστών στον Β 'Παγκόσμιο Πόλεμο, αλλά και της Σοβιετικής εκ νέου κατάληψης της Λετονίας . Πιστεύουν πως δυσφημεί το Λετονικό κράτος και "δοξάζει τα ιδανικά ενός καθεστώτος ένοχου γενοκτονίας που σκότωσε περίπου 60 εκατομμύρια ανθρώπους, συμπεριλαμβανομένων χιλιάδων Λετονών".

Πολλές φορές εθνικιστικοί κύκλοι και ομάδες απηύθυναν ανοιχτή επιστολή στον πρωθυπουργό της Λετονίας και στο Δήμαρχο της Ρίγας πρόσκληση για δημόσια συζήτηση σχετικά με την απομάκρυνση του μνημείου. Πολλές χιλιάδες υπογραφές συλλέχθηκαν διαδικτυακά για την κατεδάφιση του μνημείου την τελευταία δεκαετία όμως οι ανώτεροι αξιωματούχοι της χώρας έκριναν επιβλαβή για τη Λετονία αυτή τη συζήτηση και το Υπουργείο Εξωτερικών της Λετονίας κατέληξε στο συμπέρασμα ότι το μνημείο προστατεύεται από τη συμφωνία Λετονίας-Ρωσίας του 1994 για τη συντήρηση των μνημείων. Μάλιστα υπάρχουν και κύκλοι στην αντίπερα όχθη που υποστηρίζουν την προστασία των μνημείων που τιμούν τους ανθρώπους που πολέμησαν ενάντια στο ναζισμό. Το επιβλητικό τεράστιο σοβιετικό μνημείο λοιπόν παραμένει στη θέση του, αλλά κανείς δεν ξέρει για πόσο ακόμα!

Συνεχίσαμε στην λεωφόρο Uzvaras bulvāris με κατεύθυνση την Εθνική βιβλιοθήκη…

Nacionālā bibliotēka

Στην αριστερή όχθη του Daugava, αναδύεται ένα εξαιρετικό, πολιτιστικά σημαντικό οικοδόμημα, το Κάστρο του Φωτός - η νέα Εθνική Βιβλιοθήκη. Στη λεττονική λαϊκή παράδοση, ένα κρυστάλλινο βουνό συμβολίζει το ύψος του επιτεύγματος - κάτι που δεν είναι εύκολο να επιτευχθεί αλλά είναι γεμάτο ανταμοιβές για εκείνους που κάνουν την υπέρβαση. Η λετονική λογοτεχνία και λαογραφία μιλάει επίσης για το ''κάστρο του φωτός'' ως μια μεταφορά για τη σοφία που έχει χαθεί, αλλά θα αναδυθεί ξανά από τα βάθη του ποταμού Daugava αφού ο λαός της Λετονίας ξεπεράσει το πνευματικό σκοτάδι του πολέμου, τις εισβολές και την κατοχή. Ο αρχιτέκτονας Gunnar Birkerts έχει ενσωματώσει και τους δύο αυτούς λετονικούς μύθους στο σχεδιασμό του νέου κτιρίου της Εθνικής Βιβλιοθήκης.

Η νέα Εθνική Βιβλιοθήκη της Λετονίας είναι το νέο αρχιτεκτονικό θαύμα της Ρίγας και ήδη αποτελεί ένα κυρίαρχο ορόσημο στην πόλη. Ένα κτίριο παγκόσμιας κλάσης για μια βιβλιοθήκη παγκόσμιας κλάσης! Η κατασκευή του νέου κτιρίου της Εθνικής Βιβλιοθήκης της Λετονίας ξεκίνησε το 2008 και εγκαινιάστηκε τον Αύγουστο του 2014. Αυτή η υπερσύγχρονη δομή με 13 ορόφους παρέχει δωρεάν και εύκολη πρόσβαση σε όλες τις υπηρεσίες της βιβλιοθήκης. Κάτω από μια γυάλινη οροφή, η πολυλειτουργική μονάδα φιλοξενεί πάνω από 1000 χώρους ανάγνωσης και χώρους αποθήκευσης για όλη τη συλλογή της βιβλιοθήκης που περιλαμβάνει περισσότερους από 5 εκατομμύρια τίτλους, συμπεριλαμβανομένων των περίπου 18.000 χειρόγραφων από τον 14ο αιώνα έως τη σύγχρονη εποχή, όλα τα αξιοσημείωτα έργα λογοτεχνίας, μοναδικά βιβλία και άλλες πηγές κειμένων, όπως όλες τις εφημερίδες της Βαλτικής που εκδόθηκαν εδώ και έναν αιώνα. Το νέο κτήριο της βιβλιοθήκης στεγάζει ένα σύγχρονο κέντρο πληροφόρησης, συνεδριακό κέντρο και άφθονο χώρο για πολιτιστικές και κοινωνικές εκδηλώσεις.

Η κεντρική είσοδος στο ισόγειο

Η βιβλιοθήκη με εντυπωσίασε και με την οργάνωση που είχε όσον αφορά τους επισκέπτες. Το κτίριο δεν είναι ''μπάτε σκύλοι αλέστε'' αλλά υπάρχει διαδικασία για την είσοδο των επισκεπτών στους ορόφους της βιβλιοθήκης. Οι υπάλληλοι στο τμήμα εξυπηρέτησης μας ενημέρωσαν πως πρέπει να αποθηκεύσουμε τις αποσκευές μας στα ειδικά ντουλάπια, και μετά θα μας δώσουν μια ηλεκτρονική κάρτα που την κρεμάμε στο λαιμό μας και η οποία ανοίγει τις μπάρες που επιτρέπουν την είσοδο στο χώρο! Μετά από αυτή τη διαδικασία ήμασταν έτοιμοι να εισχωρήσουμε στους χώρους της διανόησης!

Ανεβήκαμε όροφο-όροφο από τις σκάλες και μπήκαμε σε πάρα πολλές αίθουσες. Όλοι οι χώροι ήταν εξαιρετικοί και η ατμόσφαιρα ιδιαίτερη. Αυτό που μου άρεσε πάρα πολύ είναι η απόλυτη ησυχία που επικρατούσε. Σε όλους τους ορόφους, σε όλες τις αίθουσες οι άνθρωποι ήταν σε σίγαση! Όταν θέλαμε να μιλήσουμε μεταξύ μας ψιθυρίζαμε σαν να ήμασταν σε εκκλησία ή σαν να προσέχαμε μη ξυπνήσουμε κάποιον που κοιμάται. Μάλιστα όταν έμπαινα στις αίθουσες που επικρατούσε η απόλυτη ησυχία και κάποιοι μελετούσαν, αισθανόμουν άβολα με το κλικ της φωτογραφικής μηχανής που ακουγόταν! Έκανα τη σύγκριση με τη νέα βιβλιοθήκη του Ελσίνκι που είχαμε επισκεφτεί 2 μέρες πριν και που επικρατούσε χαμός και φασαρία και συνολικά βρήκα τη βιβλιοθήκη της Ρίγας πολύ ανώτερη.

Η αίθουσα με το τμήμα γεωγραφίας… το καλύτερο μου!

Όμως εκτός από τις ενδιαφέρουσες αίθουσες αυτό που μας εντυπωσίασε και ήταν ο κύριος λόγος που επισκεφτήκαμε τη βιβλιοθήκη, ήταν η πανοραμική θέα. Από κάθε όροφο και όσο πιο ψηλά ανεβαίναμε η θέα προς τον ποταμό και απέναντί στην παλιά πόλη ήταν εξαιρετική προς κάθε κατεύθυνση.

Η εμπειρία στην βιβλιοθήκη της Ρίγας ήταν εξαιρετική. Το προαύλιο της Βιβλιοθήκης και ο δρόμος μπροστά στον ποταμό μας χάρισαν για ακόμα μια φορά πανέμορφες εικόνες. Ο καιρός ήταν συννεφιασμένος και προμήνυε βροχή αλλά και αυτή η μελαγχολία ταίριαζε με την υπέροχη Ρίγα.

Διασχίσαμε την πέτρινη γέφυρα Akmens tilts από την οποία και πάλι απολαύσαμε υπέροχη θέα με πρωταγωνιστή πάντα τον ποταμό Νταουγκάβα και όλα τα αρχιτεκτονικά στολίδια της πόλης…

Μεσημέρι πια στην παλιά πόλη και για φαγητό επιλέξαμε ξανά το Lido. Η αλήθεια είναι πως δεν πρωτοτυπήσαμε πολύ στη Ρίγα στο θέμα του φαγητού και το Lido ήταν μια γρήγορη και δοκιμασμένη λύση για να ικανοποιήσουμε την πείνα μας. Αυτή τη φορά είχε πάρα πολύ κόσμο μέσα και έξω από το μαγαζί και μεγάλη ουρά. Αφού εξυπηρετηθήκαμε κι εμείς, κάπως ηρέμησε η προσέλευση του κόσμου. Το χοιρινό με ξινολάχανο ήταν αρκετά καλό όπως και η μπίρα φυσικά όμως τα άλλα δυο πιάτα ήταν μέτρια.

Όταν φύγαμε από το Lido άρχισε να βρέχει σχετικά δυνατά. Είχαμε δει την παλιά πόλη και δεν υπήρχε κάποια εκκρεμότητα παρά μονάχα ένα μέρος στην αριστερή όχθη του ποταμού που θα πηγαίναμε όμως αργότερα. Το γνωστό καφέ-αρτοποιείο Rigensis στην Tirgoņu iela 8 μας προστάτεψε από τη βροχή και μας ξεκούρασε στον χαλαρωτικό και ζεστό εσωτερικό του χώρο. Τα γλυκά που πήραμε θα τα χαρακτήριζα μέτρια αλλά ίσως δεν επιλέξαμε τα σωστά. Πάντως είναι πολύ οικονομικές οι τιμές του.

Αν και η βροχή είχε κοπάσει, ο Rose ήθελε να αγοράσει ένα αδιάβροχο μιας χρήσης τα οποία έκαναν θραύση εκείνη τη στιγμή καθώς βλέπαμε παντού τουρίστες να τα αγοράζουν από τα σουβενιράδικα και να τα φοράνε. Με αδιάβροχο αυτός με καπέλο εγώ, βαδίσαμε στην υγρή παλιά πόλη και κατευθυνθήκαμε στη γέφυρα Vanšu.

Σε πιο ουράνιο και τόξο…

Στη γέφυρα Vanšu… και ο Rose με το αδιάβροχο συνολάκι του!

Στο βάθος ο πύργος τηλεόρασης και ραδιοφώνου Rīgas televīzijas tornis, στο νησί Zaķusala στη μέση του ποταμού Daugava. Ο 368 μέτρων πύργος τηλεόρασης που είναι ορατός από κάθε σημείο της πόλης, κατασκευάστηκε από το 1979 έως το 1989 είναι ο 3ος ψηλότερος τηλεοπτικός πύργος στην Ευρώπη και ο 15ος ψηλότερος αυτοδύναμος πύργος στον κόσμο. Από τον Μάιο του 2019 ο πύργος έκλεισε για τους επισκέπτες για περίπου πέντε χρόνια για μια εκτεταμένη ανακαίνιση και ανασυγκρότηση της παρακείμενη περιοχής.

Η παραλία Ķīpsalas από τη γέφυρα Vanšu

Το τελευταίο κομμάτι της Ρίγας που θα βλέπαμε ήταν το νησί Ķīpsala στην αριστερή όχθη του ποταμού Daugava. Η ήσυχη αυτή γειτονιά εκτός από την εκπληκτική θέα που προσφέρει στην Παλιά πόλη, αξίζει για τα όμορφα ανακαινισμένα ξύλινα σπίτια τα περισσότερα από τα οποία βρίσκονται κατά μήκος του φράγματος Balasta Dambis. Επίσης στο νησί βρίσκεται το Διεθνές Εκθεσιακό Κέντρο Ķīpsala, η ανακαινισμένη πανεπιστημιούπολη του Πολυτεχνείου της Ρίγα, το πολυτελές εστιατόριο Fabrika, το εμπορικό κέντρο Olimpia και φυσικά η αμμώδης παραλία Ķīpsala. Επίσης σημαντικό για την πόλη θεωρείται το μνημείο Μουσείο του γενναίου άνδρα Žanis Lipke στην οδό Mazais Balasta dambis 9, ο οποίος κατά τη διάρκεια του Β 'Παγκοσμίου Πολέμου, έσωσε από το θάνατο περισσότερους από 50 Εβραίους από το γκέτο της Ρίγας ο οποίος είχε οργανώσει ένα καταφύγιο σε μια δεξαμενή σχεδιασμένη ακριβώς για το σκοπό αυτό κάτω από το υπόστεγο του.

Δυστυχώς ο λίγος χρόνος και η κούραση δεν μας άφησαν να ανακαλύψουμε όλα τα ενδιαφέροντα σημεία του νησιού, όμως απολαύσαμε χαλαρές στιγμές στην παραλία και είδαμε ακόμα μια φορά υπέροχη θέα. Όπως ήταν φυσικό μετά από βροχή και με 18 βαθμούς η παραλία είχε ελάχιστο κόσμο. Μια παιδική χαρά με λίγα παιδάκια, μια παρέα εφήβων που από ένα υπερυψωμένο σημείο βουτούσαν στον ποταμό, ένας που έκανε γυμναστική και ένας λουόμενος που κολυμπούσε αμέριμνος. Η παραλία Ķīpsalas είναι ναι μεν η δημοφιλής αστική παραλία στη Ρίγα όμως προφανώς μαζεύει κόσμο πιο ηλιόλουστες και ζεστές μέρες. Εμείς καθίσαμε σε ένα σημείο της παραλίας χαλαρώνοντας και απολαμβάνοντας τις τελευταίες στιγμές του ταξιδιού!

Περπατήσαμε κάτω από τη γέφυρα Vanšu κατά μήκος του ποταμού μέχρι την πράσινη περιοχή δίπλα στο κεντρικό κτίριο της Swedbank, όπου βρίσκεται το ιδιαίτερο χάλκινο γλυπτό ''Πύργος της Ρίγας''.

Από εδώ είδαμε την τελευταία πανοραμική θέα στον ορίζοντα της Ρίγας. Στο σημείο ήμασταν μόνο εμείς και ένας ψαράς. Μείναμε σιωπηλοί και απολαύσαμε τον ήρεμο ποταμό Νταουγκάβα και την πανέμορφη πόλη απέναντι. Κάναμε τον απολογισμό του τόσο όμορφου ταξιδιού μας στη Βαλτική που έφτασε στο τέλος του και υποσχεθήκαμε κάποια στιγμή να ξαναέρθουμε στη Ρίγα που τόσο μας ενθουσίασε και μας γοήτευσε…

Επιστρέψαμε από τη γέφυρα Vanšu και περάσαμε και πάλι στην δεξιά όχθη…

Κάπως έτσι αποχαιρετίσαμε τη Ρίγα, κάπως έτσι κλείνει και αυτή η ιστορία κι ένα ακόμα υπέροχο ταξίδι έφτασε στο τέλος του. Η Βαλτική είναι όμορφη, είναι πολυποίκιλη είναι εναλλακτική. Την γνωρίσαμε και την αγαπήσαμε και απομένει μια ακόμα κυρία, η Λιθουανία που περιμένει να τη γνωρίσουμε κι αυτή για να ολοκληρώσουμε το βαλτικό τρίο. Ήταν ένα διαφορετικό καλοκαιρινό ταξίδι με πολλές εναλλαγές και αυτό ήταν που το έκανε ενδιαφέρον και ιδιαίτερο. Το καλοκαίρι του βορρά έφτασε στο τέλος του!

 

[giannismits]

Η ιστορία έχει ολοκληρωθεί εδώ και μέρες. @katkats @silversurfer έχετε δουλειά!

 

[Defkalion]

Η ιστορία μεταφέρθηκε στις ολοκληρωμένες ιστορίες της Ευρώπης

 

[giannismits]

Η ιστορία μεταφέρθηκε στις ολοκληρωμένες ιστορίες της Ευρώπης

Ουάου! Ευχαριστώ. Έμαθα σας παίδεψε λιγάκι ε!

 

[Defkalion]

Ουάου! Ευχαριστώ. Έμαθα σας παίδεψε λιγάκι ε!

Όχι όλα καλά, όσο πατάει ο ελέφαντας μόνο

 

[hydronetta]

μία παρατήρηση πρόταση: μήπως θα μπορούσαν τα κεφάλαια να μετονομαστούν όπως τα αναφέρει ο @giannismits στην ιστορία του; η ταξινόμηση κεφ1, 2, 3, κλπ δεν βοηθά αν θέλει κανείς να διαβάσει πχ για τη Ρίγα μόνο (όχι ότι κάνει κόπο να πατάς το επόμενο, αλλά θα ήταν μεγάλη διευκόλυνση).

 

[Defkalion]

μία παρατήρηση πρόταση: μήπως θα μπορούσαν τα κεφάλαια να μετονομαστούν όπως τα αναφέρει ο @giannismits στην ιστορία του; η ταξινόμηση κεφ1, 2, 3, κλπ δεν βοηθά αν θέλει κανείς να διαβάσει πχ για τη Ρίγα μόνο (όχι ότι κάνει κόπο να πατάς το επόμενο, αλλά θα ήταν μεγάλη διευκόλυνση).

Έχεις δίκιο, τους έφτιαξα και τους τίτλους κεφαλαίων

 

[giannismits]

μία παρατήρηση πρόταση: μήπως θα μπορούσαν τα κεφάλαια να μετονομαστούν όπως τα αναφέρει ο @giannismits στην ιστορία του; η ταξινόμηση κεφ1, 2, 3, κλπ δεν βοηθά αν θέλει κανείς να διαβάσει πχ για τη Ρίγα μόνο (όχι ότι κάνει κόπο να πατάς το επόμενο, αλλά θα ήταν μεγάλη διευκόλυνση).

Το αφεντικό είναι αστέρι! Και γρήγορος και διαθέσιμος πάντα για τα μέλη του

 

[greco]

Μπραβο Γιαννη!Τη χαρηκα την ιστορια σου,ειδικα το κομματι της πολυαγαπημενης μου Ριγας!