Τανζανία Το τέρας της Τανζανίας και οι mzungus με το υποβρύχιο σκούτερ!

[Sassenach77]

Επιστρέφουμε στο ξενοδοχείο μας στις 15:00 καθώς σε μια ώρα θα κάνουμε μασάζ εκεί... Ζωάρα!

Έτσι έτσι!

Τι είναι αυτά τα μπουκάλια πάνω στα δέντρα που κρέμονται σαν φρούτα;;;...

 

[BASILISPAP]

Τι είναι αυτά τα μπουκάλια πάνω στα δέντρα που κρέμονται σαν φρούτα;;;...

Πολύ καλή ερώτηση, το ίδιο αναρωτήθηκα και εγώ. Αρχικά νόμιζα ότι πρόκειται για κάποιο είδος παγίδας για έντομα και εχθρούς του δέντρου. Δυστυχώς δεν ρωτήσαμε κάποιον εκεί, οπότε θα μας μείνει η απορία.
Λογικά πάντως από αυτό εδώ το ενδιαφέρον άρθρο Bottle Trees: A Beautiful Tradition With a Spiritual Past
προκύπτει ότι σε κάποιες αφρικανικές χώρες γίνεται για λόγους προστασίας από κάθε τι κακό.
Α) Για να παγιδεύτουν τα κακά πνεύματα σε μπουκάλια ώστε να καταστραφούν από το φως του ήλιου. Β) Τα δέντρα με μπλε μπουκάλια χρησιμοποιούνται επίσης για να τιμήσουν τους νεκρούς, έτσι αιχμαλωτίζουν την ενέργεια και τις αναμνήσεις των προγόνων τους. Γ) Για να προστατεύει τον ιδιοκτήτη του δέντρου /σπιτιού/καταστήματος από τα κακά πνεύματα. Δ) Για να αποκρούσει διάφορους κινδύνους που θα μπορούσαν να βρεθούν στο σπίτι, όπως κλέφτες, στειρότητα, κακά ξόρκια. Ε) Τα δέντρα μπουκαλιών είναι μια πρακτική στο Hoodoo, μια μορφή λαϊκής μαγείας που εξελίχθηκε από τις αφρικανικές πρακτικές και πεποιθήσεις.

Μπορεί να είναι κάποιο, όλα ή κανένα από τα παραπάνω... Αν γνωρίζει κάποιος ας μας διαφωτίσει!!

 

[Sassenach77]

Πολύ καλή ερώτηση, το ίδιο αναρωτήθηκα και εγώ. Δυστυχώς δεν ρωτήσαμε κάποιον εκεί, οπότε θα μας μείνει η απορία.
Λογικά πάντως από αυτό εδώ το ενδιαφέρον άρθρο Bottle Trees: A Beautiful Tradition With a Spiritual Past
προκύπτει ότι σε κάποιες αφρικανικές χώρες γίνεται για λόγους προστασίας από κάθε τι κακό.
Α) Για να παγιδεύτουν τα κακά πνεύματα σε μπουκάλια ώστε να καταστραφούν από το φως του ήλιου. Β) Τα δέντρα με μπλε μπουκάλια χρησιμοποιούνται επίσης για να τιμήσουν τους νεκρούς, έτσι αιχμαλωτίζουν την ενέργεια και τις αναμνήσεις των προγόνων τους. Γ) Για να προστατεύει τον ιδιοκτήτη του δέντρου /σπιτιού/καταστήματος από τα κακά πνεύματα. Δ) Για να αποκρούσει διάφορους κινδύνους που θα μπορούσαν να βρεθούν στο σπίτι, όπως κλέφτες, στειρότητα, κακά ξόρκια. Ε) Τα δέντρα μπουκαλιών είναι μια πρακτική στο Hoodoo, μια μορφή λαϊκής μαγείας που εξελίχθηκε από τις αφρικανικές πρακτικές και πεποιθήσεις.

Μπορεί να είναι κάποιο, όλα ή κανένα από τα παραπάνω... Αν γνωρίζει κάποιος ας μας διαφωτίσει!!

Έχω διαβάσει ένα βιβλίο για τις εθνότητες της υποσαχαριας Αφρικής και για τις πρακτικές μαγείας που ακολουθούν ακόμα και σήμερα, αλλά δεν έχω δει, ούτε διαβάσει ποτέ γι αυτά τα δέντρα... Πολύ ενδιαφέρον!

 

[Sassenach77]

Η Αφρικη και οι ανθρωπολογιες της. Αποικιακες και μετά-αποικιακες εθνογραφιες.

Είναι πανεπιστημιακο σύγγραμμα (ο συγγραφέας είναι καθηγητής στο πανεπιστήμιο Αιγαίου και γεννημένος ή μεγαλωμένος στο Καμερούν), αρκετά ευκολοδιαβαστο και για τους απλούς αναγνώστες. Είναι πολύ ενδιαφέρον βιβλίο!

 

[BASILISPAP]

Η Αφρικη και οι ανθρωπολογιες της. Αποικιακες και μετά-αποικιακες εθνογραφιες.

Φαίνεται ενδιαφέρον, θα το ψάξω! Ευχαριστώ πολύ

 

[BASILISPAP]

Jambiani μέρος Α’.

Ξυπνάω στις 7, είχα πραγματικά πολύ παράξενα όνειρα απόψε. Ακούγονται πουλιά που περπατάνε στην οροφή από φοινικόφυλλα. Χαζεύω καμία ώρα στο κινητό, εν μέρει γράφοντας και κάποιες μικρές σημειώσεις όπως αυτήν τώρα. Είπαμε, αυτή η ιστορία είναι περισσότερο σημειώσεις από ένα ημερολόγιο. Χθες πάτησα ένα μικρό κομμάτι από κοράλλι, είναι απλά μια μικρή πληγή αλλά θέλει προσοχή μην μολυνθεί όπως τότε στην Ταϊλάνδη. Σκέφτομαι κάποια τυχαία ημέρα στο σαφάρι, μοιάζει σαν να είναι πριν από δύο ζωές, ενώ στην πραγματικότητα ήταν μόλις μια εβδομάδα νωρίτερα...
Χαλαροί στο πρωινό, ευχαριστιόμαστε το φαγητό, φρούτα, χυμό, καφέ και την θέα του ωκεανού.
Λίγο αργότερα κάποιοι ψαράδες επισκευάζουν τα ξύλινα σκάφη τους στο διπλανό οικόπεδο.
Lala land lodge, είναι ένας χώρος όπου θα μπορούσαμε να μείνουμε πολλές μέρες χωρίς να υπάρχει ιδιαίτερα η ανάγκη να βγούμε εκτός...
Και πάλι έχει συννεφιά σήμερα, πράγμα το οποίο δεν με χαλάει καθόλου, ίσως μόνο οι φωτογραφίες να χάνουν τα εντυπωσιακά χρώματα όταν δεν φωτίζονται! Βαριά ατμόσφαιρα λόγω υγρασίας, ευτυχώς τα σύννεφα μας προφυλάσσουν κάπως.
Η ώρα έχει πάει 11 και πρέπει να βγούμε από το δωμάτιο. Θα μείνουμε στον χώρο για έναν χυμό με θέα την θάλασσα και την άμπωτη.







Ετοιμαζόμαστε για την έξοδο, σήμερα αλλάζουμε περιοχή και ξενοδοχείο. Αποχαιρετάμε τους πάντες και φορτώνουμε τα πράγματα μας στο σκούτερ, πρώτα θα πάμε στην παραλία Kizimkazi για να δούμε ξανά δυο τρία πράγματα. Όταν φύγουμε θα χρειαστούμε μόλις 30 λεπτά για να φτάσουμε στο Jambiani σε απόσταση 25χλμ, στα νοτιοανατολικά του νησιού.
Μπορεί να ακούγεται γελοία η απόφαση αυτή το να έχουμε διαφορετικά ξενοδοχεία τόσο κοντά μεταξύ τους, αλλά εμάς μας αρέσει η αλλαγή περιοχών και ξενοδοχείων. Έτσι ανακαλύπτεις πιστεύω περισσότερα, πράγματα, εικόνες και ανθρώπους. Ίσως και έτσι να φαίνεται μεγαλύτερο το διάστημα των διακοπών μας, στην τελική περι ορέξεως κολοκυθόπιτα!
Μεγάλη εφεύρεση το gps στο κινητό, άντε τώρα να βρεις κάτι συγκεκριμένο με τόσα στενάκια χωρίς αυτό. Λόγω αυτού έχασαν πολλοί άνθρωποι την δουλειά τους, κάποιοι ρωτάνε τι ψάχνεις και μετά για την διευκόλυνση βεβαίως περιμένουν ανταμοιβή.
Στην διαδρομή σε έναν φαινομενικά άδειο δρόμο, θα δούμε μικρά σπιτάκια, κοκοφοίνικες, δίχτυα, παράγκες, βλάστηση, αδιάφορες εικόνες και αμέσως μετά κάτι το εντυπωσιακό... Από όλα έχει ο μπαχτσές, τα μικρά παιδιά ακόμα συνεχίζουν και μας χαιρετάνε χαρούμενα!







Το νέο κατάλυμα μας είναι το Aurora boutique hotel στο χωριό Jambiani, με 50 ευρώ ανά διανυκτέρευση. Πολύ όμορφα δωμάτια, με πισίνα και διακόσμηση με γούστο αλλά δυστυχώς δεν βρίσκεται πάνω στην θάλασσα (φυσικά το γνωρίζαμε). Αύριο ξεκινάει το ραμαζάνι, πράγμα το οποίο δεν είχαμε διαβάσει κάπου...







Θα πάμε στην παραλία, πρώτη εικόνα είναι ο υψηλός κυματισμός και τα πάρα (μα πάρα) πολλά φύκια τα οποία παρασέρνονται και βγαίνουν στην ακτή. Η παλίρροια είναι και εδώ έντονη, σχεδόν διαφορά τεσσάρων μέτρων ύψους ανάλογα με την ώρα. Αρκετοί τουριστοΜασάι προσπαθούν να πουλήσουν την πραμάτεια τους στις ορδές των λευκών που αλλάζουν χρώμα (σαν χαμαιλέοντες) κάτω από τον καυτό ήλιο. Περπατάμε για κάποια ώρα κατά μήκος της ακτής και ξάφνου θα δούμε ποιους άλλους; Φυσικά το ζευγάρι Γερμανών απο το σαφάρι, τον Jonas και την Laura στις ξαπλώστρες του ξενοδοχείου τους... Μένουμε σε απόσταση 500 μέτρων από αυτούς και κανονίζουμε να φάμε μαζί αύριο. Συνεχίζουμε και θα μπούμε στην θάλασσα για λίγο, ακόμα έχω φύκια στο μαγίο μου και δεν θα έλεγα ότι είναι πολύ βολική η ώρα που αποφασίσαμε να έρθουμε. Τα χρώματα όμως είναι εντυπωσιακά αν και υπάρχει έντονο το πρόβλημα των σκουπιδιών ανάμεικτα με τα φύκια πάνω στην ακτογραμμή! Θα μείνουμε κανένα δίωρο στην παράλια και μετά θα πάμε για να πάρουμε λεφτά από ATM (προσοχή ποιο θα επιλέξετε) και να αγοράσουμε μπύρες από το Debbie liquor boutique. Η απόσταση απο το Paje είναι 7χλμ, πρόκειται για μια πολύ τουριστική περιοχή, πιστεύω καταλληλότερη για νεότερες ηλικίες και χαρήκαμε που επιλέξαμε το Jambiani τελικά.







Επιστρέφουμε στις 18:00 στο ξενοδοχείο και χαλαρώνουμε στο μπαλκόνι μας με την γνώριμη μελωδία των κορακιών. Ένα ντους για να φύγει το αλάτι από πάνω μας και θα βγούμε στις 19:30 για βραδινό. Ο αριθμός που μας έδωσαν τα παιδιά πρέπει να έχει ένα ψηφίο λιγότερο ή να έγινε επίτηδες! Δεν πιάνουμε το υπονοούμενο και θα προσπαθήσουμε να τους βρούμε ξανά. Ο ωκεανός έχει και πάλι αποτραβηχτεί, σε μια αέναη συνεχόμενη κίνηση... Αρχικά θα πάμε για να αφήσουμε ένα σημείωμα στο ξενοδοχείο τους και μετά συνεχίζουμε για φαγητό στο Jiwe's Swahili kitchen.
Για μουσική υπόκρουση θα έχουμε για λιγάκι το κάλεσμα του μουεζίνη.
Φάγαμε μετά από μόλις 40 λεπτά, επιτέλους ένα πολύ καλό πιάτο το mchuzi wa nazi και η Α πήρε το ndizi tamu (αυτό με τις μπανάνες). Μαζί με μια σαλάτα αβοκάντο και 2 μπύρες θα πληρώσουμε 22 ευρώ ή 53000 σελίνια. Τυχαία είδα οτι λόγω πτώσης δολαρίου, αυτή την στιγμή στην χώρα οι τιμές έχουν αλλάξει προς το καλύτερο.
Παρέα μας ήταν μόνο η αύρα του ωκεανού καθώς είμαστε οι μοναδικοί πελάτες. Φεύγοντας παρατηρώ οτι η παρέα των σερβιτόρων/ιδιοκτητών τσιγαροπίνει και ίσως γι’ αυτό να μαγείρεψαν τόσο γρήγορα. Τώρα εξηγείται, αν θέλετε μπορείτε να βιαστείτε... θα ξαναπήγαινα για φαγητό πολύ ευχαρίστως! Επιστρέφουμε περνώντας από σκονισμένα σοκάκια, σαν να βρισκόμαστε μέσα σε έναν σκοτεινό λαβύρινθο...







Εδώ οι αυξομειώσεις ρεύματος είναι συχνότατες, τα φώτα τρεμοπαίζουν ενω ο ανεμιστήρας αλλάζει ταχύτητες και αυτός φυσικά.
Με το που μπαίνουμε στο δωμάτιο έχω μήνυμα στο WhatsApp. Είναι οι Γερμανοί που πήραν το σημείωμα μας, ο Jonas γράφει ότι έκανε λάθος σε ένα ψηφίο και θα βρεθούμε αύριο. Του υποσχέθηκα ότι θα γράψω τον αριθμό του σε καμία πόρτα δημόσιας τουαλέτας...
Απόψε είναι Παρασκευή βράδυ και δίπλα μας έχει ζωντανή μουσική η οποία θα διαρκέσει μέχρι τα μεσάνυχτα, τουλάχιστον έτσι μας είπαν. Τελικά είναι πολύ ωραία ατμόσφαιρα, είμαστε στο μπαλκόνι μας και ψάχνουμε συχνά με το Shazam να βρούμε χωρίς επιτυχία ποιο τραγούδι είναι το ένα και ποιο το άλλο. Το σκεφτήκαμε να πάμε για ένα ποτό, αλλά μάλλον η κούραση από τον ήλιο μας νίκησε. Παραμένουμε στο μπαλκόνι με την δροσιά του ωκεανού να μας αναζωογονεί!

Τι είπα; Ότι παραμείναμε στο δωμάτιο; Ψέματα... Τα τραγούδια σαν άλλες Σειρήνες μας τραβούν όπως τον Οδυσσέα προς το διπλανό μπαράκι, το Zanzi barbar. Έχει πολύ κόσμο, μια καλή μίξη από τουρίστες και ντόπιους. Η ατμόσφαιρα είναι πολύ χαλαρή, ρέγκε φάση και πιάνουμε από μια μπύρα. Με το που καθόμαστε και με την τύχη που έχουμε φυσικά θα σταματήσουν για 15 λεπτά! Σύντομα όμως ξεκινάνε με πολλά τραγούδια μέχρι τα μεσάνυχτα, μια μίξη ρέγκε και afropop μουσικής. Πασίγνωστα τραγούδια σε δικές τους εκτελέσεις!! Συχνά ο τραγουδιστής λέει προς τους πελάτες, “let me hear you say, uhlala” και άλλες εκφράσεις και λέξεις. Εκστασιασμένο το πλήθος (μην φανταστείτε καμία 50 άτομα είμαστε) επαναλαμβάνει τα λόγια του.
Κάποιες φορές η μοίρα σε οδηγεί κάπου τυχαία, για κάποιον αδιευκρίνιστο λόγο που δεν γνωρίζεις εκείνη την στιγμή. Περάσαμε πολύ όμορφα, κάποιοι χορεύουν, τραγουδάμε ότι μπορούμε και το κλίμα είναι πολύ καλό. Άφησαν για τελευταίο τραγούδι το jerusalema...

Ακριβώς με το που πάει μεσάνυχτα, σαν την Σταχτοπούτα τα μαζεύουν και φεύγουν, όσο και αν ζητήσαμε encore! Δεν έχουν άδεια για παράταση μουσικής πέραν του καθορισμένου ωραρίου. Έτσι πράξαμε και εμείς... Οκτώ δευτερόλεπτα αργότερα βρισκόμαστε ήδη στον κήπο του ξενοδοχείου μας. Καλό μήνα είπαμε; Ε καλό μήνα λοιπόν, είναι πρώτη Μαρτίου 2025!! Με το που μπαίνουμε στο δωμάτιο μας περιμένει άλλη μια διακοπή ρεύματος, μεγαλύτερης διάρκειας αυτή την φορά. Πολύ ζέστη χωρίς τον ανεμιστήρα και λόγω θορύβου δεν βάζουν γεννήτρια την νύχτα...

 

[evaT]

Ζήσατε λίγο διαφορετικά τη Ζανζιβάρη από εμάς, χωρίς τις εξαντλητικές εκδρομές. 'Η μήπως τις κάνατε αργότερα;
Πάνω κάτω ίδια εικόνα βλέπω βέβαια, αυτό που μου κάνει εντύπωση είναι οι διακοπές ρεύματος. Εμείς 4 βράδια δεν είχαμε ούτε μία! Και δεν απείχαμε πολύ σε απόσταση. Παράξενο.

Ωραία κ απολαυστική η αφήγησή σου!

 

[BASILISPAP]

Ζήσατε λίγο διαφορετικά τη Ζανζιβάρη από εμάς, χωρίς τις εξαντλητικές εκδρομές. 'Η μήπως τις κάνατε αργότερα;
Πάνω κάτω ίδια εικόνα βλέπω βέβαια, αυτό που μου κάνει εντύπωση είναι οι διακοπές ρεύματος. Εμείς 4 βράδια δεν είχαμε ούτε μία! Και δεν απείχαμε πολύ σε απόσταση. Παράξενο.

Ωραία κ απολαυστική η αφήγησή σου!

Δεν θα έλεγα ότι κάναμε τεράστιες αποστάσεις, υπάρχουν βέβαια κάποιες αποδράσεις τις επόμενες μέρες. Όσο για τις διακοπές ρεύματος νομίζω ότι ανάλογα την περιοχή υπήρξαν καλύτερες και χειρότερες ημέρες... Spoiler δεν κάνω .

Ευχαριστώ πολύ για το σχόλιο!!

 

[BASILISPAP]

Jambiani μέρος Β’.


Την νύχτα αυτή την περάσαμε στο μεγαλύτερο διάστημα της χωρίς ρεύμα. Φανταστείτε ότι το κινητό μου (παρότι έχω γρήγορη φόρτιση) πήγε από το 60% στο 80% μόνο... Ξυπνάω στις 7 και η γεννήτρια θα ξεκινήσει στις 7:30. Δεν φτάνει που δεν έχουμε τσίζμπεργκερ, δεν έχουμε χάμπουργκερ, τώρα δεν έχουμε και ίντερνετ! Αλλά έτσι τουλάχιστον τώρα θα έχουμε ρεύμα συνεπώς και ανεμιστήρα!
Περίπου μια ώρα αργότερα θα επιστρέψει και το ίντερνετ, αλληλούια!
Είπαμε σήμερα έχουν ραμαζάνι και άρα θα προσπαθήσουμε να σεβαστούμε το ότι κάποιοι δεν τρώνε ή πίνουν κατά την διάρκεια της ημέρας. Νομίζω ότι απλά και τυπικά πρέπει να είμαστε διακριτικοί... Θα πάμε για ένα πολύ καλό a la carte πρωινό στις εννιά όπου και θα μιλήσουμε λιγάκι με το ζευγάρι ιδιοκτητών την Marisa (Αγγλίδα) και τον Ιταλό σεφ Simone…

Επίσης δεν θα αμελήσουμε τις βασικές υποχρεώσεις μας, πρέπει να πλύνουμε και κανένα σώβρακο οπότε θα περάσω από το bubbles laundry κοντά στο Paje για να αφήσω τα ρούχα μας.






Στις 11 ήρθε η ώρα να μεταβούμε στην παραλία για να δούμε το πραγματικό της μέγεθος. Πρόκειται για συνολικά έξι χιλιόμετρα ψιλής λευκής άμμου και μένουμε με το στόμα ανοιχτό με την διαφορά σε σχέση με το χθες. Το νερό έχει αποτραβηχτεί και εμφάνισε μια παραλία πλάτους περίπου 700 μέτρων!! Το Jambiani ουσιαστικά είναι ένα σύμπλεγμα χωριών που εκτείνονται στα τόσα χιλιόμετρα παραλίας με ταλαντευόμενους φοίνικες λόγω των ανέμων.Το ψάρεμα, ο τουρισμός και το εμπόριο φυκιών είναι οι κύριες πηγές εισοδήματος σε αυτά τα παραδοσιακά ψαροχώρια. Δεκάδες φάρμες φυκιών είναι διάσπαρτες κατά μήκος της ακτογραμμής και απασχολούν ως και 15000 ντόπιους. Η συγκομιδή τους γίνεται εδώ, πριν αποξηρανθούν και συσκευαστούν… Η χρήση τους προορίζεται κυρίως στην ντόπια κουζίνα, σε σαπούνια, κρέμες και άλλα είδη περιποίησης προσώπου και σώματος. Κάποιοι κάνουν μαθήματα Kitesurf, εγώ προσπάθησα κάποτε αλλά τελικά ήμουν ανεπίδεκτος μαθήσεως.







Περπατάμε μέχρι την άκρη της παραλίας παρατηρώντας τις γυναίκες που μαζεύουν το προϊόν. Η καλλιέργεια τους βασίζεται σε σχοινιά τα οποία αφήνουν μέσα στο νερό για να πιάσουν φύκια και μετά τα συλλέγουν απο αυτά. Τα χρώματα μας θυμίζουν τις αλυκές Salinas grandes στην Αργεντινή. Κάνουμε μπάνιο, το χρώμα είναι απίστευτο, όμορφα παραδοσιακά σκάφη ψάχνουν τον επόμενο πελάτη για μια βόλτα με αυτά. Η θερμοκρασία αλλάζει ανάλογα με το βρισκόμαστε, όταν μετακινείται το νερό τα φύκια του δίνουν ένα χρώμα που μοιάζει με το μπεταντίν.







Τα κύματα σκάνε μακριά από εμάς, σε απόσταση, παραδίπλα παιδιά παίζουν με αυτοσχέδιες μικρές τυπικές βάρκες της περιοχής. Το νερό επιστρέφει αρκετά γρήγορα και σε μια ώρα θα φτάσει εκεί που το είδαμε χθες... Κάποιοι κάνουν kite surf, άλλοι μπάνιο ή βαρκάδα και άλλοι απλά χαζεύουν με τα κοχύλια που βρίσκουν στο διάβα τους. Διακοπές παραλίας λοιπόν η σημερινή μέρα.










Δύο ώρες αργότερα, ολίγον ζαλισμένοι θα αναζητήσουμε προφύλαξη από το καυτό μεσημεριάτικο λιοπύρι και καθόμαστε για φρέσκο χυμό passion fruit σε ένα από τα πολλά καφέ/μπαρ/εστιατόρια της ακτής. Επιστρέφουμε στο ξενοδοχείο μας στις 14:30 αρκετά κουρασμένοι και αναψοκοκκινισμένοι από τον τροπικό ήλιο.







Στην επιλογή πισίνα ή ξεκούραση, κερδίζει εύκολα η δεύτερη.. Σύντομα με παίρνει ένας γλυκός ύπνος, αλλά στην πισίνα ένα παιδάκι στριγγλίζει για ώρα, α ρε Ηρώδη κάτι ήξερες! Είναι ωραία κάτω από τον ανεμιστήρα μέχρι πού σταματάει και πάλι να γυρνάει... Έχουμε ξανά διακοπή ρεύματος, θα πάω στην πισίνα να βρω το παιδάκι! Έμεινα εκεί τουλάχιστον για μισή ώρα χαλαρώνοντας, η δροσιά από το νερό με ανακούφισε.
Πρέπει να παραλάβω και τα ρούχα μας, για να δούμε αν θα είναι έτοιμα σήμερα. Τελικά όλα είναι στην ώρα τους και θα πληρώσω δέκα ευρώ για ένα μικρό πλυντήριο, άλλη μια δουλειά που έχει προοπτικές στην χώρα.

Τα άσχετα της ημέρας... Η Ζανζιβάρη ήταν το κέντρο του αραβικού εμπορίου σκλάβων. Επίσης ο συντομότερος πόλεμος στην ιστορία έλαβε χώρα εδώ, πρόκειται για τον πόλεμο Άγγλο-Ζανζιβάρης το 1896 και διήρκησε περίπου 38 ολόκληρα λεπτά. Αφού η Τανγκανίκα και η Ζανζιβάρη έγιναν ανεξάρτητες χώρες, συγχωνεύτηκαν το 1964 για να σχηματίσουν το έθνος της Τανζανίας.

Γενικά δεν με ενδιαφέρει να βγάλω την τέλεια ινσταγκραμική φωτογραφία και να φύγω σε τρία λεπτά. Προτιμώ να ζήσω και να νιώσω κάτι μέσα από αυτό που βλέπω ή κάνω. Είμαστε απλά λαϊκά παιδιά, σαν και εσάς που διαβάζετε αυτές τις γραμμές...
Στον δρόμο θα δούμε να γίνονται συχνοί έλεγχοι από την αστυνομία ή τον στρατό αλλά ευτυχώς μέχρι τώρα δεν έτυχε σε εμάς (σκάσε γκαντέμη). Διάβασα ότι κάποιοι από τους ελεγκτές θα προσπαθήσουν να ζητήσουν χρήματα επειδή έκανες κάποια υποτιθέμενη ή και πραγματική παράβαση. Αν τα δώσεις καλώς για αυτούς (τα τσεπώνουν), αν όχι τότε απλά σε αφήνουν να φύγεις μετά από λίγο ψηστήρι.


Κάποια τραγούδια που ακούσαμε και μας αρέσαν πολύ είναι τα παρακάτω!

Το βράδυ στις 18:30 (τι βράδυ, μαύρα μεσάνυχτα) θα βρεθούμε με τους Γερμανούς. Θα ήθελαν να φάμε μεταξύ 18:00-18:30, εννοείται είναι πολύ νωρίς για εμάς αλλά ας μην το παίξουμε δύσκολοι. Γενικά είμαι ένα κοινωνικό ΚΑΙ την ίδια στιγμή ακοινώνητο πλάσμα... Όπως τα λέω ακριβώς, ένα παράξενο ον! Δύσκολα κανονίζω κάτι με άλλους, αλλά μαζί τους περνάω καλά και νομίζω και αυτοί το ίδιο καλά μαζί μου. Τουλάχιστον έτσι λένε όταν είμαι μπροστά τους. Τέλος πάντων, φτάνουν τα εσωτερικά μου.

Θα βρεθούμε στο Gerezani αφού μας το πρότειναν οι ίδιοι ως πετυχημένη επιλογή. Φάγαμε πολύ καλά, με καλή παρέα και διάθεση. Πρώτη φορά στην χώρα τα φαγητά ήρθαν μέσα σε λιγότερο από 30 λεπτά ενώ το μαγαζί ήταν γεμάτο! Μιλήσαμε για τα ταξίδια μας και τους μελλοντικούς μας στόχους, αυτοί θα παντρευτούν σε δυο μήνες. Προσπάθησα ανεπιτυχώς να τον μεταπείσω.... Και τι θα καταλάβεις κορόιδο Γερμανέ; Συνεχίσαμε στο Zanzi barbar αλλά δυστυχώς λόγω ραμαζανιού δεν είχε ζωντανή μουσική απόψε. Μείναμε εκεί μαζί τους με μπύρες για ακόμα ένα δίωρο. Μια αγκαλιά και αποχωριστήκαμε σχεδόν στις 23:00 ευχόμενοι αμφότεροι να ξαναιδωθούμε κάποτε σε αυτόν τον πλανήτη...

Επιστρέφοντας στο Aurora θα βάλουμε την κρέμα που παρέχει το κατάλυμα για τριακοστή φορά σήμερα, ο ήλιος πραγματικά δεν συγχωρεί εδώ! Το σώμα μου έχει γίνει τρικολόρε, λευκό (όπως είναι συνήθως), κεραμιδοκανελοκοραλλοκόκκινο (εκεί που με έκαψε σήμερα) και λίγο μαυρισμένο (εκεί που με έκαψε τις προηγούμενες ημέρες). Ελπίζω να έχουμε λειτουργικό ανεμιστήρα απόψε, αλλιώς θα σκάσουμε από την ζέστη! Τα φώτα συνεχίζουν και τρεμοπαίζουν, ζζζζ...

 

[BASILISPAP]

αυτό που μου κάνει εντύπωση είναι οι διακοπές ρεύματος. Εμείς 4 βράδια δεν είχαμε ούτε μία! Και δεν απείχαμε πολύ σε απόσταση. Παράξενo.

Μόλις θυμήθηκα ότι τα μεγάλα/ακριβά ξενοδοχεία έχουν γεννήτριες που λειτουργούν συνεχώς... Έτσι είναι οι λεφτάδες δεν έχουν τα δικά μας προβλήματα!!

 

[evaT]

Μόλις θυμήθηκα ότι τα μεγάλα/ακριβά ξενοδοχεία έχουν γεννήτριες που λειτουργούν συνεχώς... Έτσι είναι οι λεφτάδες δεν έχουν τα δικά μας προβλήματα!!

μόνο που εμείς μείναμε σε χόστελ

 

[BASILISPAP]

Jambiani μέρος Γ’, το υποβρύχιο.

Στις 5:30 ξύπνησα για λίγο μαζί με τον μουεζίνη, ευτυχώς είναι μια ήσυχη ψαλμωδία, ένα κάλεσμα χωρίς εξάρσεις... Κοιμήθηκα καλά μέχρι τις 8:30 και είχα ξανά παράξενα όνειρα...
Στο a la carte πρωινό δεν θα πρωτοτυπήσουμε, ο καθένας θα διαλέξει το ίδιο με χθες. Σκεφτόμαστε τι να κάνουμε σήμερα, ίσως μια δραστηριότητα με καγιάκ ανάμεσα στα μαγκρόβια φυτά ή μια βόλτα σε ένα από τα πολλά σπήλαια της περιοχής.
Στέλνει η Α από νωρίς μήνυμα στα δυο μαγαζιά που κάνουν τουρ με καγιάκ αλλά η μόνη απάντηση που παίρνει είναι “yes we have”. Ούτε πόσο κοστίζει, ούτε τι ώρα, ούτε καμία άλλη πληροφορία.
Στέλνω και εγώ σε δύο δραστηριότητες για τις επόμενες ημέρες. Θα δούμε αν απαντήσει κανείς τους... Στην χώρα ισχύει το "τα ζώα μου αργά" και θα εκτιμήσω ακόμα περισσότερο την αμεσότατη απόκριση του Humphrey στο σαφάρι. Έρχεται επιτέλους η απάντηση για την σημερινή δραστηριότητα, το καγιάκ κοστίζει 30 δολάρια το άτομο για την απογευματινή βόλτα. Περιμένοντας λίγο χωρίς να απαντήσουμε, ο Ally kayak κάνει από μόνος του αντιπροσφορά στα 50 δολάρια για τους δυο μας. Συμφωνούμε και θα πιούμε μια μπύρα κερασμένη στην υγεία τους... Νομίζεις…


Ουφ, μεγάλη κούραση έχουν οι διακοπές, πολλές αποφάσεις και σχεδιασμοί... Θα πάμε στην πισίνα μας με ένα πολύ καλό mocktail (espresso-tini) και μπόλικη σκιά. Φτάνει για λίγο ο ήλιος, έχουμε να προστατεύσουμε και αυτό το κορμί-μνημείο της παγκόσμιας πολιτιστικής κληρονομιάς.
Λόγω ραμαζανιού δεν θα μπορέσουμε να κλείσουμε το cooking class που θέλαμε, δεν πειράζει. Τα υπόλοιπα έχουν κανονιστεί για τις επόμενες ημέρες. Θα μου πεις, καλά δεν ήξερες ποτέ πας; Ε όχι, δεν είχαμε πάρει χαμπάρι το πότε γίνεται το ραμαζάνι. Μα πόσο μακριά μας φαίνεται το σαφάρι, ακόμα περισσότερο η άφιξη μας στο Κιλιμάντζαρο. Παράξενο πράγμα ο χρόνος, άλλοτε περνάει αστραπιαία και άλλοτε αργά και βασανιστικά σαν σαλιγκάρι ακόμα και την ίδια στιγμή ανάλογα με τις συνθήκες...Δυστυχώς δεν γίνεται αλλιώς...







Στις 15:30 θα φύγουμε για να κάνουμε τα 25χλμ που μας χωρίζουν από την επόμενη δραστηριότητα μας στο χωριό Michamvi και το Ally kayak για την βόλτα με καγιάκ μέχρι την δύση του ηλίου. Φτάνουμε στο χωριό, με το gps βρίσκουμε το μικρό δρομάκι και ξαφνικά θα δούμε θαλασσινό νερό στον δρόμο. Συνεχίζω σαν να μην τρέχει τίποτα, έλα μωρέ λίγα εκατοστά είναι και πραγματικά ήταν τόσα. Να θυμηθώ να ξεπλύνουμε το όχημα μας στην επιστροφή.








Στο γραφείο της δραστηριότητας θα γνωρίσουμε τον Ally, συζητάμε λίγο μαζί του μέχρι να ετοιμάσουν τα δυο σκάφη μας, ένα διπλό για εμάς και ένα για τον υπάλληλο που θα μας ακουλουθήσει. Πρόκειται για μια δίωρη βόλτα στην οποία θα δούμε μαγκρόβια φυτά ημιβυθισμένα στο θαλασσινό νερό, περνάς μέσα από στενά περάσματα ακουμπώντας τα φύλλα τους. Πουλιά με μακρύ ράμφος πετάνε ή κάθονται κατά δεκάδες σε νεκρούς κορμούς δέντρων. Κάποιες βάρκες με τουρίστες και λιγοστοί με τζετ σκι έχουν την ίδια ιδέα. Διάφορα πολύ όμορφα ξενοδοχεία και εστιατόρια χτίζονται στην περιοχή και όπως συχνά συμβαίνει είναι ξένης ιδιοκτησίας. Ωραία ήταν, αν και το βρήκα λιγάκι υπερτιμημένο όπως και πολλά στην χώρα άλλωστε. Παρατηρήστε την διαφήμιση πάνω σε καβούκι θαλάσσιας χελώνας!







Βγάζουμε εκτός νερού τα καγιάκ και επιστρέφουμε στο γραφείο. Εκεί βάζουμε κράνος και έτσι βρεγμένοι θα ανέβουμε βιαστικοί στην σέλα του σκούτερ μας. Φεύγοντας, κάτι μας λέει ο Ally για κάποιο νερό αλλά δυστυχώς δεν καταλάβαμε. Yes I know, απαντάει ο γραφών ξερόλας. Αργότερα θα μάθουμε ότι εννοούσε να περάσουμε απο ένα άλλο κρυφό δρομάκι, από την πίσω πλευρά. Επιστρέφουμε λοιπόν εκεί που νωρίτερα είχε λίγα μόλις εκατοστά νερού, τώρα η στάθμη έχει ανέβει αισθητά και το πόσο ακόμα δεν το έχουμε καταλάβει. Το νερό λοιπόν έχει ανέβει ψηλά, αλλά όταν κάποιος είναι στόκος θα συνεχίσει ακόμα και αν βλέπει μπροστά του ξεκάθαρα την απειλή, αντί να ζητήσει βοήθεια.

Συνεχίζουμε και ξαφνικά το νερό ανεβαίνει και ξεπερνάει την εξάτμιση, σβήνω άμεσα τον κινητήρα και ζητάω από την Α να κατεβεί γρήγορα απο το όχημα. Προσπαθώ να το σπρώξω προς τα πίσω αλλά λογικά λόγω της λάσπης δεν τα καταφέρνω. Εδώ να σημειώσω ότι έριξα μπόλικα Γαλλικά, τα είπα αλλά δεν ξαλάφρωσα καθώς την βλέπω την δουλειά. Θα κάνουμε ζημιά στο σκούτερ και θα την πληρώσουμε ακριβά.
Πίσω λοιπόν δεν κάνει ενώ η λάσπη δεν με αφήνει να κάνω και πολλές μανούβρες. Βρισκόμαστε αποκλεισμένοι στο νερό, συνεχίζω να σπρώχνω ενώ αυτό φτάνει και ξεπερνάει το ύψος της σέλας!!! Συνεχίζω αγχωμένος και βιαστικός, χάνω την μια παντόφλα, αυτή μένει για λίγο κολλημένη στον βυθό αλλά η Α καταφέρνει και την βρίσκει. Κωμικοτραγικές καταστάσεις, ο Buster Keaton σε ταινία βωβού κινηματογράφου. Να γελάσω ή να κλάψω;
Το υποβρύχιο σκούτερ είναι πραγματικότητα και προλάβαμε το πατεντάρισμα του!

Δείτε στην φωτογραφία πόσο ψηλά έχει βραχεί το φανελάκι μου... Βγαίνουμε επιτέλους εκτός υγρού στοιχείου και αμέσως δύο κύριοι (να είναι καλά για την βοήθεια τους) βλέποντας την απόγνωση στα μάτια μου θα ρίξουν μερικούς κουβάδες γλυκού νερού στο δίκυκλο. Μην περιμένετε βέβαια οτι θα λειτουργήσει ξανά τόσο απλά... Τριγύρω μαζεύονται διάφοροι, συζητάνε μεταξύ τους, μηχανικός δεν υπάρχει δυστυχώς στην γειτονιά. Η μετάφραση σίγουρα θα είναι, βρε τον χαζοτουρίστα και λογικά ακόμα θα γελάνε με εμάς. Ο ορισμός του mzungu με το υποβρύχιο σκούτερ.

Την ώρα που νυχτώνει εμφανίζεται ο Ally, λογικά κάποιος του το είπε και ευτυχώς θα εμπιστευτούμε την πρόταση του. Θα βρεθεί ένας τύπος, ο Μοχάμεντ και θα μας σπρώξει για όλη αυτή την απόσταση των 25χλμ με το μηχανάκι του μέχρι και το ξενοδοχείο μας. No brakes είπε δύο τρεις φορές, άντε τώρα εσύ χωρίς φώτα με ταχύτητα και κόσμο να περνάει απέναντι, τον δρόμο μέσα στα μαύρα σκοτάδια να μην πατάς το φρένο πότε πότε! Στην σέλα του Μοχάμεντ κάθεται η Α, αυτός κόβει ταχύτητα όποτε υπάρχει σαμαράκι και εγώ περνάω πάνω απο αυτό άτσαλα και με φόρα για να μην χάσω ταχύτητα και σταματήσω. Αυτό το σκηνικό επαναλαμβάνεται για τουλάχιστον 200 φορές εκείνο το βράδυ. Περνάμε μέσα από χωριά, από το Paje και επιτελούς μετά από κανένα μισάωρο (που μας φάνηκε αιώνας) φτάνουμε επιτελούς στο Jambiani.







Ο Μοχάμεντ ζήτησε λιγότερα αλλά του δώσαμε 50000 σελίνια (ένα 20 ευρώ) για τον κόπο του και τον ευχαριστήσαμε πολλές φορές για την βοήθεια του. Μέσα στο σκοτάδι με τα φώτα να με τυφλώνουν επί τριάντα λεπτά, δεν ήταν και το ευκολότερο πράγμα στον κόσμο αλλά επιζήσαμε! Και ότι δεν σε σκοτώνει σε κάνει πιο δυνατό και εξυπνότερο (ναι καλά).

Φτάνουμε λοιπόν στο ξενοδοχείο μας στις 20:00... Ο Simone ξέρει κάποιον μηχανικό, ελπίζω να λύσουμε το πρόβλημα μας αύριο το πρωί καθώς βάση προγράμματος αλλάζουμε περιοχή... Μ' αυτά και μ' αυτά θα φάμε εδώ απόψε, αν και θέλαμε πολύ να ξαναπάμε στο Gerezani. Συζητάμε λιγάκι με τους ιδιοκτήτες, η γυναίκα μας λέει ότι θα πάει για διακοπές στην Τουρκία και στην Ελλάδα σύντομα. Είμαι Έλληνας, που θα πάτε ρωτάω; Πρώτα Bodrum και μετά σε διάφορα Ελληνικά νησιά. Θα αρχίσουμε από ένα νησάκι τάδε... Είναι το νησί μας! Πραγματικά το να συμβεί δυο φορές στο ίδιο ταξίδι, ενώ πολλοί Έλληνες δεν ξέρουν κατά που πέφτει είναι ιδιαίτερο τουλάχιστον... Τον Μάιο θα τα πούμε στο άλλο ημισφαίριο. Φάγαμε πολύ καλά με εντυπωσιακά μεγάλες μερίδες ενώ το εστιατόριο τους χαρακτηρίζεται ως fusion cuisine και φυσικά έχει ακριβότερες τιμές από τον μέσο όρο της περιοχής! Στις 22:30 επιστρέφουμε στο δωμάτιο μας, κουρασμένοι και με την σκέψη στο σκούτερ. Εις αύριον τα σπουδαία...