psilos3
Member
- Μηνύματα
- 7.049
- Likes
- 55.508
- Επόμενο Ταξίδι
- ;
- Ταξίδι-Όνειρο
- Αναζητείται!
Άλλη μια Τσέχικη νύχτα!
Τηρούσαμε το χρονοδιάγραμμα κατά γράμμα, κάτι που ασφαλώς με ικανοποιούσε και είχα άγχος πριν την εκδρομή, χωρίς βέβαια να καταφέρνουμε να δούμε όλα όσα είχα κατά νου, ήταν ανέφικτο.
Με τη νύχτα να ‘χει πλέον επισκιάσει τα πάντα και να κάνει την ατμόσφαιρα ακόμα πιο ειδυλλιακή και Χριστουγεννιάτικη κατευθυνθήκαμε προς την κεντρική αγορά λαχανικών, προκειμένου να κάνουμε έρευνα καθώς μια ανείπωτη πείνα μας ακολουθούσε εδώ και λίγη ώρα:
Τα περίπτερα με τα φαγητά ήταν τεράστιο δέλεαρ, ωστόσο θα επανερχόμασταν λίγο αργότερα στην πλατεία μιας και στις 17:00 υπήρχε η εκκρεμότητα της επίσκεψης σ’ ένα ακόμη πολύ σημαντικό αξιοθέατο:
Με μεγάλη προσμονή λοιπόν και την κράτηση που είχα κάνει μέσω email περάσαμε τις πόρτες του υπόγειου λαβύρινθου «pod Zelným trhem» ,εκδίδοντας εισιτήριο κόστους 4,5€ κατ’ άτομο, με έκπτωση 20% στα πλαίσια του BRNOPAS+ και αυτό:
Δε ξέρω αν η ξενάγηση προβλέπεται στο χώρο μιας και μας δόθηκαν από την αρχή γραπτές οδηγίες στα Ελληνικά παρακαλώ, ωστόσο προκειμένου να ξεκινήσουμε έπρεπε να περιμένουμε την κοπέλα που θα αναλάμβανε να μας καθοδηγήσει στις στοές, κατατοπίζοντας κι εξηγώντας μας παράλληλα αυτά που βλέπαμε:
Επί της ουσίας κινούμασταν σ’ ένα έξυπνο μεσαιωνικό σύστημα στοών σε βάθος περίπου 8 μέτρων κάτω από την πλατεία, κάτι που συνηθίζονταν πολύ σε πόλεις τις κεντρικής Ευρώπης και σίγουρα προκαλεί τις εντυπώσεις. Το γραφείο του Αλχημιστή, τα καταστήματα ποτών, λαχανικών, οι θάλαμοι βασανιστηρίων, τα πηγάδια της πόλης, όλα σε μια αλληλουχία πολύ εντυπωσιακή για τον επισκέπτη:
Πριν το τελείωμα και τις τελευταίες πληροφορίες βρίσκει κανείς και την μεσαιωνική ταβέρνα που υπήρχε στο χώρο των κελαριών, το σημείο που είδαμε κι ένα οργανωμένο γκρουπ λίγο πριν την έξοδο μας μέσω του μαγαζιού των αναμνηστικών:
Είχαμε διανύσει ένα πέρασμα που μας οδήγησε στην άλλη άκρη της πλατείας απ’ όπου εξήλθαμε και πάλι στον παγωμένο αέρα. Συνολικά μας άρεσε το τελευταίο αξιοθέατο του προγράμματος, προσωπικά όμως δεν ενθουσιάστηκα όσο στην Πολωνική πόλη του Rzeszow που είχα βρεθεί προ διετίας βλέποντας κάτι ανάλογο και καλύτερο, όπως σας έχω περιγράψει στην αντίστοιχη ιστορία:
Τι οφείλαμε στους εαυτούς μας και δεν είχαμε κάνει ακόμη; Μα να τιμήσουμε ένα ωραίο καυτό Glühwein για να ζεστάνουμε το μέσα και το είναι μας.
Με κρασί; Όχι βέβαια, στην Τσεχία βρισκόμασταν, θα το πίναμε όπως έπρεπε με αψέντι:
Όσο ο ένας αναλάμβανε την αγορά του, οι υπόλοιποι δύο είχανε πιάσει σειρά για να προμηθευτούν τα εδέσματα που ήρθαν λίγη ώρα μετά στο stand που είχαμε πιάσει και λιγουρευόμασταν εδώ και καμιά ώρα. Ακριβές οι τιμές στη Χριστουγεννιάτικη αγορά παιδιά δε το συζητάω, όπως σε κάθε αγορά που έχω βρεθεί έως τώρα, ακόμα και σε τέτοιες οικονομικές κατά τα άλλα χώρες:
Με γεμάτα στομάχια πήραμε το δρόμο της επιστροφής, αόριστα πλέον καθώς δεν υπήρχε καμιά υποχρέωση παρά μόνο μπαρ να επισκεφτούμε. Περάσαμε το μοντέρνο γλυπτό του Μόγλη που καβαλάει το θηρίο και κατευθυνθήκαμε προς το μπαρ με τις διθυραμβικές κριτικές και το όνομα Super Panda Circus που θα σας συμβούλευα να αποφύγετε καθώς το βρήκαμε μια βλακεία και μισή.
Πρόκειται για ένα «κρυφό» μπαρ όπως είναι τελευταία της μόδας στην Ευρώπη, με μια διαδικασία μυσταγωγίας και καλά αφού μπαίνεις μόνο χτυπώντας κουδούνι και περιμένεις για ώρα μέχρι να προχωρήσεις στα «πολλαπλά επίπεδα αισθήσεων» του (πανάκριβου) μπαρ με τις ξεχωριστές σκηνές του. Ριεσπαπά θα πω στα Σαλονικιώτικα, τσάμπα το μισάωρο που χάσαμε και δεν ήπιαμε ούτε γουλιά:
Έτσι για να επανέλθουμε από το μέγιστο ξενέρωμα μπήκαμε στο πρώτο διαθέσιμο κατάστημα που βρέθηκε στο δρόμο μας λίγο πιο κάτω κι απέναντι απ’ το καταφύγιο με το όνομα «But Bar» (11), παραγγέλνοντας μια τίμια βαρελίσια κι ένα πολύ βαρύ αψέντι για παρέα με κοντά 70% περιεκτικότητα σε αλκοόλ
Ρε, έχει κάτι ωραία αφρώδη κρασιά στα ψυγεία του καταφύγιου, γιατί δε παίρνουμε ένα να πιούμε μέχρι να ετοιμαστούμε ,μας ρώτησε ο Νίκος λες και είμαστε απ’ τους ανθρώπους που θα φέρναμε αντίρρηση. Βάλαμε και τις μουσικές μας αφού είχαμε ήδη χρεωθεί τα ποτήρια από τη ρεσεψιόν που έπρεπε να επιστρέψουμε χωρίς απώλειες και ετοιμαστήκαμε σε γιορτινό κλίμα να βγούμε προς τα έξω να πιούμε καμιά μπύρα που μας είχε λείψει…
Ο χρόνος εξάλλου ήταν το μόνο που δεν είχαμε στην εκδρομή, έτσι με κεκτημένη ταχύτητα και αυτοπεποίθηση ξεχυθήκαμε και πάλι στους δρόμους και την αναζήτηση των φιλόξενων μπαρ του Brno. Αισθητά λιγότερος κόσμος πλέον στους έξω μιας και όλοι αναζητούσαν τη ζεστασιά, συμπεράναμε καθώς περνούσαμε από το θέατρο «Mahenovo», ένα κτήριο που εκτός των άλλων ήταν ένα από τα πρώτα δημόσια κτίρια στον κόσμο που φωτίστηκε εξ ολοκλήρου από ηλεκτρικό φως:
Κατά λάθος μπήκαμε στην «Kahla Pub & Bar» (12) μιας και από μια πρώτη έρευνα δε μας είχε γυαλίσει κάτι άλλο, εντελώς παρακμιακή την ώρα εκείνη, όπως κατά λάθος παρήγγειλα αυτή την εξαίρετη λευκή μπύρα που ήπιαμε ταχέως προς αναζήτηση κάποιου καλύτερου:
Για καλή μας τύχη βρισκόμασταν σε μια πόλη όπου αυτού του είδους τα μαγαζιά συναντώνται σε κάθε τετράγωνο. Το «Pivárium» (13) που βρέθηκε στο διάβα μας είχε εξαιρετική ατμόσφαιρα, μουσικές, ωραίο χαμογελαστό προσωπικό κι ολόφρεσκα βαρέλια
:
Από την άλλη το «Baby Face Bar» (14) έφερνε πιο πολύ σε κλασσικό ποτάδικο, με την εναλλαγή αυτή να δίνει ιδιαίτερο χρώμα στη νύχτα μας:
Αποτέλεσμα όλου αυτού βέβαια ήταν η εσπευσμένη επίσκεψη μας σ’ ένα ντονεράδικο για ένα ενισχυμένο και η συνέχεια του προγράμματος μας ως οφείλαμε σε μια παραδοσιακή Τσέχικη μπυραρία που είχαμε ώρα να πάμε, αυτή με το όνομα «Lokál U Caipla» (15) και τις εκλεκτές δεξαμενές της σε περίοπτη θέση:
Εικάζω πως έχετε καταλάβει ότι μετά το island hopping το επόμενο αγαπημένο μας σπορ είναι το bar hopping. Στα πλαίσια αυτής της περιέργειας και μετά από 1-2 άκυρα από όμορφα μπαράκια γιατί δεν είχαμε άλλα μετρητά πάνω μας και δεν υπήρχε άλλος τρόπος πληρωμής, μπήκαμε και σ’ ακόμη ένα του οποίου το όνομα μου διαφεύγει (16), μάλλον γιατί είδαμε φως ή γιατί είχε ωραίο κόσμο, κάτι που μετανιώσαμε απευθείας με το μπουγαδόνερο που μας σέρβιρε.
Δε γίνεται ρε φίλε στην Τσεχία να μου λες ότι η μόνη μπύρα που έχεις είναι αυτή η πράσινη με το αστέρι, δηλαδή σε παρακαλώ, κόψου μόνος σου...
Έτσι με μια έκδηλη αγανάκτηση πήραμε το δρόμο της επιστροφής στο καταφύγιο, χωρίς να λέμε όχι σε περίπτωση που βρισκόταν κάτι καλό στο δρόμο μας.
Τι κι αν η Ιρλανδική «Erin's Flag» κατέβαζε ρολά για κακή μας τύχη την ώρα που φτάσαμε, διψασμένοι μια φορά δε θα μέναμε με το ψυγείο στο καταφύγιο να λέει την τελευταία λέξη της βραδιάς.
Οι παλιοί ξέρουν…
Τηρούσαμε το χρονοδιάγραμμα κατά γράμμα, κάτι που ασφαλώς με ικανοποιούσε και είχα άγχος πριν την εκδρομή, χωρίς βέβαια να καταφέρνουμε να δούμε όλα όσα είχα κατά νου, ήταν ανέφικτο.
Με τη νύχτα να ‘χει πλέον επισκιάσει τα πάντα και να κάνει την ατμόσφαιρα ακόμα πιο ειδυλλιακή και Χριστουγεννιάτικη κατευθυνθήκαμε προς την κεντρική αγορά λαχανικών, προκειμένου να κάνουμε έρευνα καθώς μια ανείπωτη πείνα μας ακολουθούσε εδώ και λίγη ώρα:
Τα περίπτερα με τα φαγητά ήταν τεράστιο δέλεαρ, ωστόσο θα επανερχόμασταν λίγο αργότερα στην πλατεία μιας και στις 17:00 υπήρχε η εκκρεμότητα της επίσκεψης σ’ ένα ακόμη πολύ σημαντικό αξιοθέατο:
Με μεγάλη προσμονή λοιπόν και την κράτηση που είχα κάνει μέσω email περάσαμε τις πόρτες του υπόγειου λαβύρινθου «pod Zelným trhem» ,εκδίδοντας εισιτήριο κόστους 4,5€ κατ’ άτομο, με έκπτωση 20% στα πλαίσια του BRNOPAS+ και αυτό:
Δε ξέρω αν η ξενάγηση προβλέπεται στο χώρο μιας και μας δόθηκαν από την αρχή γραπτές οδηγίες στα Ελληνικά παρακαλώ, ωστόσο προκειμένου να ξεκινήσουμε έπρεπε να περιμένουμε την κοπέλα που θα αναλάμβανε να μας καθοδηγήσει στις στοές, κατατοπίζοντας κι εξηγώντας μας παράλληλα αυτά που βλέπαμε:
Επί της ουσίας κινούμασταν σ’ ένα έξυπνο μεσαιωνικό σύστημα στοών σε βάθος περίπου 8 μέτρων κάτω από την πλατεία, κάτι που συνηθίζονταν πολύ σε πόλεις τις κεντρικής Ευρώπης και σίγουρα προκαλεί τις εντυπώσεις. Το γραφείο του Αλχημιστή, τα καταστήματα ποτών, λαχανικών, οι θάλαμοι βασανιστηρίων, τα πηγάδια της πόλης, όλα σε μια αλληλουχία πολύ εντυπωσιακή για τον επισκέπτη:
- Εδώ είναι το κελί που κλείνανε όσους πίνανε και προκαλούσανε προβλήματα μέχρι να ξεμεθύσουν μας είπε η ξεναγός και για κάποιο μυστήριο λόγο μας έκανε να τραπούμε άμεσα σε φυγή. Άσε μη μπλέξουμε είπαμε, ποτέ δε ξέρεις…
Πριν το τελείωμα και τις τελευταίες πληροφορίες βρίσκει κανείς και την μεσαιωνική ταβέρνα που υπήρχε στο χώρο των κελαριών, το σημείο που είδαμε κι ένα οργανωμένο γκρουπ λίγο πριν την έξοδο μας μέσω του μαγαζιού των αναμνηστικών:
Είχαμε διανύσει ένα πέρασμα που μας οδήγησε στην άλλη άκρη της πλατείας απ’ όπου εξήλθαμε και πάλι στον παγωμένο αέρα. Συνολικά μας άρεσε το τελευταίο αξιοθέατο του προγράμματος, προσωπικά όμως δεν ενθουσιάστηκα όσο στην Πολωνική πόλη του Rzeszow που είχα βρεθεί προ διετίας βλέποντας κάτι ανάλογο και καλύτερο, όπως σας έχω περιγράψει στην αντίστοιχη ιστορία:
Τι οφείλαμε στους εαυτούς μας και δεν είχαμε κάνει ακόμη; Μα να τιμήσουμε ένα ωραίο καυτό Glühwein για να ζεστάνουμε το μέσα και το είναι μας.
Με κρασί; Όχι βέβαια, στην Τσεχία βρισκόμασταν, θα το πίναμε όπως έπρεπε με αψέντι:
Όσο ο ένας αναλάμβανε την αγορά του, οι υπόλοιποι δύο είχανε πιάσει σειρά για να προμηθευτούν τα εδέσματα που ήρθαν λίγη ώρα μετά στο stand που είχαμε πιάσει και λιγουρευόμασταν εδώ και καμιά ώρα. Ακριβές οι τιμές στη Χριστουγεννιάτικη αγορά παιδιά δε το συζητάω, όπως σε κάθε αγορά που έχω βρεθεί έως τώρα, ακόμα και σε τέτοιες οικονομικές κατά τα άλλα χώρες:
Με γεμάτα στομάχια πήραμε το δρόμο της επιστροφής, αόριστα πλέον καθώς δεν υπήρχε καμιά υποχρέωση παρά μόνο μπαρ να επισκεφτούμε. Περάσαμε το μοντέρνο γλυπτό του Μόγλη που καβαλάει το θηρίο και κατευθυνθήκαμε προς το μπαρ με τις διθυραμβικές κριτικές και το όνομα Super Panda Circus που θα σας συμβούλευα να αποφύγετε καθώς το βρήκαμε μια βλακεία και μισή.
Πρόκειται για ένα «κρυφό» μπαρ όπως είναι τελευταία της μόδας στην Ευρώπη, με μια διαδικασία μυσταγωγίας και καλά αφού μπαίνεις μόνο χτυπώντας κουδούνι και περιμένεις για ώρα μέχρι να προχωρήσεις στα «πολλαπλά επίπεδα αισθήσεων» του (πανάκριβου) μπαρ με τις ξεχωριστές σκηνές του. Ριεσπαπά θα πω στα Σαλονικιώτικα, τσάμπα το μισάωρο που χάσαμε και δεν ήπιαμε ούτε γουλιά:
Έτσι για να επανέλθουμε από το μέγιστο ξενέρωμα μπήκαμε στο πρώτο διαθέσιμο κατάστημα που βρέθηκε στο δρόμο μας λίγο πιο κάτω κι απέναντι απ’ το καταφύγιο με το όνομα «But Bar» (11), παραγγέλνοντας μια τίμια βαρελίσια κι ένα πολύ βαρύ αψέντι για παρέα με κοντά 70% περιεκτικότητα σε αλκοόλ
Ρε, έχει κάτι ωραία αφρώδη κρασιά στα ψυγεία του καταφύγιου, γιατί δε παίρνουμε ένα να πιούμε μέχρι να ετοιμαστούμε ,μας ρώτησε ο Νίκος λες και είμαστε απ’ τους ανθρώπους που θα φέρναμε αντίρρηση. Βάλαμε και τις μουσικές μας αφού είχαμε ήδη χρεωθεί τα ποτήρια από τη ρεσεψιόν που έπρεπε να επιστρέψουμε χωρίς απώλειες και ετοιμαστήκαμε σε γιορτινό κλίμα να βγούμε προς τα έξω να πιούμε καμιά μπύρα που μας είχε λείψει…
Ο χρόνος εξάλλου ήταν το μόνο που δεν είχαμε στην εκδρομή, έτσι με κεκτημένη ταχύτητα και αυτοπεποίθηση ξεχυθήκαμε και πάλι στους δρόμους και την αναζήτηση των φιλόξενων μπαρ του Brno. Αισθητά λιγότερος κόσμος πλέον στους έξω μιας και όλοι αναζητούσαν τη ζεστασιά, συμπεράναμε καθώς περνούσαμε από το θέατρο «Mahenovo», ένα κτήριο που εκτός των άλλων ήταν ένα από τα πρώτα δημόσια κτίρια στον κόσμο που φωτίστηκε εξ ολοκλήρου από ηλεκτρικό φως:
Κατά λάθος μπήκαμε στην «Kahla Pub & Bar» (12) μιας και από μια πρώτη έρευνα δε μας είχε γυαλίσει κάτι άλλο, εντελώς παρακμιακή την ώρα εκείνη, όπως κατά λάθος παρήγγειλα αυτή την εξαίρετη λευκή μπύρα που ήπιαμε ταχέως προς αναζήτηση κάποιου καλύτερου:
Για καλή μας τύχη βρισκόμασταν σε μια πόλη όπου αυτού του είδους τα μαγαζιά συναντώνται σε κάθε τετράγωνο. Το «Pivárium» (13) που βρέθηκε στο διάβα μας είχε εξαιρετική ατμόσφαιρα, μουσικές, ωραίο χαμογελαστό προσωπικό κι ολόφρεσκα βαρέλια
:
Από την άλλη το «Baby Face Bar» (14) έφερνε πιο πολύ σε κλασσικό ποτάδικο, με την εναλλαγή αυτή να δίνει ιδιαίτερο χρώμα στη νύχτα μας:
Αποτέλεσμα όλου αυτού βέβαια ήταν η εσπευσμένη επίσκεψη μας σ’ ένα ντονεράδικο για ένα ενισχυμένο και η συνέχεια του προγράμματος μας ως οφείλαμε σε μια παραδοσιακή Τσέχικη μπυραρία που είχαμε ώρα να πάμε, αυτή με το όνομα «Lokál U Caipla» (15) και τις εκλεκτές δεξαμενές της σε περίοπτη θέση:
Εικάζω πως έχετε καταλάβει ότι μετά το island hopping το επόμενο αγαπημένο μας σπορ είναι το bar hopping. Στα πλαίσια αυτής της περιέργειας και μετά από 1-2 άκυρα από όμορφα μπαράκια γιατί δεν είχαμε άλλα μετρητά πάνω μας και δεν υπήρχε άλλος τρόπος πληρωμής, μπήκαμε και σ’ ακόμη ένα του οποίου το όνομα μου διαφεύγει (16), μάλλον γιατί είδαμε φως ή γιατί είχε ωραίο κόσμο, κάτι που μετανιώσαμε απευθείας με το μπουγαδόνερο που μας σέρβιρε.
Δε γίνεται ρε φίλε στην Τσεχία να μου λες ότι η μόνη μπύρα που έχεις είναι αυτή η πράσινη με το αστέρι, δηλαδή σε παρακαλώ, κόψου μόνος σου...
Έτσι με μια έκδηλη αγανάκτηση πήραμε το δρόμο της επιστροφής στο καταφύγιο, χωρίς να λέμε όχι σε περίπτωση που βρισκόταν κάτι καλό στο δρόμο μας.
Τι κι αν η Ιρλανδική «Erin's Flag» κατέβαζε ρολά για κακή μας τύχη την ώρα που φτάσαμε, διψασμένοι μια φορά δε θα μέναμε με το ψυγείο στο καταφύγιο να λέει την τελευταία λέξη της βραδιάς.
Οι παλιοί ξέρουν…
Last edited:
Θα σε πάω au revoir. Θα σου αρέσει! Παλιό Αθηναϊκό μπαρ που θυμίζει λίγο παμπ.
