psilos3
Member
- Μηνύματα
- 7.049
- Likes
- 55.508
- Επόμενο Ταξίδι
- ;
- Ταξίδι-Όνειρο
- Αναζητείται!
Dobrý Večer Československo
Η αναχώρηση της Ryan για την Μπρατισλάβα ήταν προγραμματισμένη για το μεσημέρι, έτσι με μια μικρή καθυστέρηση του τετάρτου επιβιβαστήκαμε στο αεροσκάφος με θαυμάσιο φθινοπωρινό καιρό σε μια σύντομη και παράλληλα εξαιρετική πτήση.
(καθιερωμένη αεροπλανική φωτογραφία για το καλό)
Ήμασταν αρκετά σφιχτοί στα χρονικά μας περιθώρια, οπότε θεωρήσαμε καλύτερο να κλείσουμε ένα transfer κόστους 15€ για να βρεθούμε όσο το δυνατόν πιο γρήγορα στο εμπορικό κέντρο «Nivy» στο υπόγειο του οποίου βρίσκεται εδώ και λίγα χρόνια ο κεντρικός σταθμός λεωφορείων της πόλης, προκειμένου να μη χάσουμε το Flixbus:
Εν τω μεταξύ με το που απενεργοποίησα τη λειτουργία πτήσης βρήκα αρκετές κλήσεις από τον Νίκο που ήταν ήδη στην πόλη και σκεπτόμενος ότι κάτι δε πήγε καλά με το check in τον κάλεσα αμέσως, προκειμένου τελικά ν’ ακούσω το «Ελάτε γρήγορα, δε θα το πιστεύετε, είναι ότι καλύτερο έχουμε κάνει στη ζωή μας από άποψη διαμονής». Υπερβολικός είπα χωρίς να ξέρω…
Το λεωφορείο αναχώρησε και αυτό με μικρή καθυστέρηση, οπότε τέλος καλό. Ώρα επτά το απόγευμα και ήμασταν κιόλας στο Brno και τον κεντρικό σταθμό του απέναντι από το Grand Hotel, κτίσμα κι αυτό με τη δική του αρχιτεκτονική και σημασία που κρατάει από τα 1870, ξεκινώντας την πορεία μας προς το hostel από τους στολισμένους δρόμους της πόλης:
Περίπου δέκα λεπτά περπάτημα μας χώριζαν από το 10-Z Bunker, περνώντας αρχικά από τον εξαιρετικά φωτισμένο καθεδρικό ναό που βλέπαμε και από το λεωφορείο κατά την προσέγγιση, αλλά και από τη μεγάλη (μία απ’ όλες) χριστουγεννιάτικη αγορά στην κεντρική πλατεία. Την προηγούμενη μέρα μόλις έμαθα ότι το Μπρνο έφερε επισήμως τον τίτλο «European Christmas Market Capital» για το 2024, μια πόλη που έτσι κι αλλιώς φημίζεται για τις χριστουγεννιάτικες αγορές της:
Η έκπληξη στα πρόσωπα μας μετατράπηκε σε ενθουσιασμό όσο παράλληλα μας τον μετέδιδε και ο φίλος μας που είχε εξερευνήσει το καταφύγιο, σε μια ειλικρινά πρωτόγνωρη εμπειρία. Περπατούσαμε ήδη στις δαιδαλώδεις στοές του προκειμένου να πάμε στο δωμάτιο μας, βλέποντας και τα εκθέματα μαζί με τη διακόσμηση του. Ορίστε και μια πρώτη εικόνα απ’ το ιδιαίτερο δίχως αμφιβολία δωμάτιο μιας που το ανέφερα:
Γνωρίζαμε καλά πως ο χρόνος μας ήταν περιορισμένος, οπότε δεν αναλωθήκαμε περισσότερο στην εξερεύνηση του καταφυγίου (διεξάγονταν εκείνη την ώρα και επίσημη ξενάγηση την οποία μπορούσαμε να ακολουθήσουμε δωρεάν) αλλάζοντας απλά ένα ρούχο προκειμένου να βγούμε στην παγωμένη νύχτα της πόλης για το ανάλογο καλωσόρισμα με μια τσέχικη μπύρα. Η διπλανή μας υπόγεια μπυραρία «Výčep Na stojáka Pekařská» (1) ήταν το ιδανικότερο σημείο για ντεμπούτο στα ωραία Τσέχικα βαρέλια απ’ ότι νομίζω:
Αφού καταρτίσαμε σχετικά το πλάνο της επόμενης ημέρας, ήπιαμε τη μπύρα μας κι αναχωρήσαμε για να δούμε ότι προλαβαίναμε, μια λογική που συμφωνήσαμε ν’ ακολουθήσουμε πιστά σε όλη την εκδρομή από την αρχή έως το τέλος της. Έτσι κινηθήκαμε κεντρικότερα συναντώντας πολύ κόσμο στη δεύτερη χριστουγεννιάτικη αγορά της πλατείας «Dominikánské náměstí» , ο οποίος έπινε τα gluhwein του διασκεδάζοντας με ωραίες μουσικές:
Προχωρούσαμε ήδη στον μεγάλο πεζόδρομο «Česká» του ιστορικού κέντρου με συγκεκριμένο σκοπό, ωστόσο δε μπορούσαμε να αντισταθούμε στο κάλεσμα της παραδοσιακής μπυραρίας «Stopkova Plzeňská Pivnice» (2) στην οποία μπήκαμε ευθύς αμέσως για μία παραδοσιακή Pilsner Urquell:
Όχι τίποτε άλλο, για τα παιδιά ήταν η πρώτη φορά στην Τσεχία και έπρεπε να μυηθούν στις διαδικασίες. Μια επιπλέον γύρα μπύρες και μια παραγγελία με τοπικά πιάτα από λουκάνικα -αρνίσια και μη- παρέα με αρκετά ομολογουμένως λαχανικά κι άκρως καυτερή γεύση για να ευνοείται η μπυροποσία, αποτέλεσε μια πολύ καλή εισαγωγή:
Χορτάτοι και αρκετά ευχαριστημένοι προχωρήσαμε για το υπόλοιπο της βραδιάς που ήταν αρκετά μεγάλο κατά πως φαινότανε στην πολύ ζωντανή αυτή πόλη. Η διαδρομή μας οδηγούσε λίγο εκτός κέντρου, για το λόγο αυτό κατευθυνθήκαμε βόρεια, περνώντας κι από τον Baroque ναό «Kostel svatého Tomáše» κατασκευής του 14ου αιώνα:
Η περιέργεια μας για μια ακόμη φορά μας έβαλε φρένο στα σχέδια, μιας και την έχουμε την αδυναμία όπως αποδείχτηκε στα υπόγεια bar, πόσο μάλλον όταν αυτά φέρουν και το όνομα «Jim Beam» (3) :
Όπως πολύ καλά θα ξέρετε όμως Τσεχία δεν είναι μόνο μπύρα αλλά και απόσταγμα, πιο συγκεκριμένα το διάσημο σε όλο τον κόσμο Αψέντι που θέλαμε διακαώς να δοκιμάσουμε. Οι συστάσεις μας οδήγησαν σε ένα ακόμα ιδιαίτερο μπαρ, Absinthe bar για την ακρίβεια με το όνομα «Naproti» (4) που στους χάρτες θα βρείτε ως Brno Absinthe Tour:
Ανοίξαμε την πόρτα και κατευθυνθήκαμε προς τον πολύ ωραίο χώρο του υπόγειου μπαρ, με μια μυρωδιά να μας κατακλύζει αμέσως. Δεν ήταν ιδέα μας, το χόρτο έδινε κι έπαιρνε εκεί μέσα κάνοντας μας ν’ αναρωτηθούμε αν είναι ή όχι νόμιμο στην Τσεχία, καθώς και το λόγο που παίζει ροκιές κι όχι π.χ. τις «καναβουριές» του Απόστολου Νικολαΐδη στα ηχεία που θα ταίριαζαν πολύ περισσότερο.
Ας είναι, είδαμε τον εντυπωσιακό κατάλογο και παραγγείλαμε το παραδοσιακό σκεύος με τα βρυσάκια, γεμάτο με πάγο και μια ποικιλία σχετικά ελαφριού αψεντιού που στην αρχή δεν άρεσε θυμίζοντας ούζο, όσο όμως γεμίζαμε ξανά και ξανά τα ποτήρια γινόταν ευχάριστο.
Εξάλλου για την εμπειρία το κάναμε, το ήπιαμε κι αναχωρήσαμε χαιρετώντας την κοπέλα που μας σέρβιρε η οποία για την ειρωνεία της υπόθεσης βγήκε να καπνίσει έξω στο πεζοδρόμιο, λες και το τσιγάρο της θα ήταν πρόβλημα στον τεκέ που δούλευε…
Καλά περνούσαμε δε λέω, είχε έρθει ώρα όμως για καμιά ζωντανή μουσική, επιστρέφοντας για το λόγο αυτό στο κέντρο και το «Music Lab» (5). Ωραίος χώρος, ωραίος κόσμος, μουσική όμως γιοκ εκείνη την ώρα μιας και πριν λίγο είχε σχολάσει, οπότε αρκεστήκαμε στις μπυρίτσες του πριν βγούμε ξανά προς τα έξω προς αναζήτηση:
Φέρναμε βόλτα τα στενάκια για λίγη ώρα, μέχρι που βρεθήκαμε έξω απ’ το μπαρ που δεν υπήρχε «The bar that doesn't exist - který neexistuje» (6) . Πλησίασα με δισταγμό βλέποντας μέσα, μιας και δεν ήταν τόσο του στυλ μας απ’ ότι φάνηκε, με την αντίστοιχη στιχομυθία ν’ ακολουθεί:
Τι μας έλειπε από τη βραδιά; Μα βεβαίως ένα αυθεντικό κουβανέζικο ρούμι, τι άλλο; Δε ξέρω τι μας έπιασε, μας γυάλισε η ταμπέλα του, θυμηθήκαμε την Κούβα που έχουμε πάει και οι τρεις με νοσταλγία, μας άρεσε το εκπληκτικό μπαρ, ή απλά είδαμε φως και μπήκαμε; Πολλές οι ερωτήσεις, όπως και να ‘χει όμως η στάση στο «Cubana» (7) για ένα ποτήρι γλυκόπιοτο ρούμι ήταν γεγονός, οπότε θαυμάστε μπαρ:
Η ώρα ήταν περασμένη, ο κόσμος είχε φύγει ήδη για τα σπίτια του την ώρα που περνούσαμε από τη σχεδόν άδεια πλατεία ελευθερίας «náměstí Svobody», όχι όμως από τα περισσότερα καταστήματα που κρατούσαν ακόμη:
Με μια πρώτη ματιά το αμφιλεγόμενο αστρονομικό ρολόι από μαύρη πέτρα «Brněnský orloj» δε φαίνεται αυτό που είναι, ωστόσο βρίσκεται εκεί από το 2010 ως μνημείο της επετείου της αντίστασης του Μπρνο στη σουηδική πολιορκία κατά τη διάρκεια του Τριακονταετούς Πολέμου:
Ώρα δύο το ξημέρωμα, με μας να προχωράμε στους δρόμους της όμορφης πόλης με κατεύθυνση το καταφύγιο, χαμογελαστοί & αρκετά γεμάτοι από τις πρώτες μας ώρες σ’ αυτήν:
Είχαμε μπροστά μας μια πολύ σπουδαία μέρα…
Η αναχώρηση της Ryan για την Μπρατισλάβα ήταν προγραμματισμένη για το μεσημέρι, έτσι με μια μικρή καθυστέρηση του τετάρτου επιβιβαστήκαμε στο αεροσκάφος με θαυμάσιο φθινοπωρινό καιρό σε μια σύντομη και παράλληλα εξαιρετική πτήση.
(καθιερωμένη αεροπλανική φωτογραφία για το καλό)
Ήμασταν αρκετά σφιχτοί στα χρονικά μας περιθώρια, οπότε θεωρήσαμε καλύτερο να κλείσουμε ένα transfer κόστους 15€ για να βρεθούμε όσο το δυνατόν πιο γρήγορα στο εμπορικό κέντρο «Nivy» στο υπόγειο του οποίου βρίσκεται εδώ και λίγα χρόνια ο κεντρικός σταθμός λεωφορείων της πόλης, προκειμένου να μη χάσουμε το Flixbus:
Εν τω μεταξύ με το που απενεργοποίησα τη λειτουργία πτήσης βρήκα αρκετές κλήσεις από τον Νίκο που ήταν ήδη στην πόλη και σκεπτόμενος ότι κάτι δε πήγε καλά με το check in τον κάλεσα αμέσως, προκειμένου τελικά ν’ ακούσω το «Ελάτε γρήγορα, δε θα το πιστεύετε, είναι ότι καλύτερο έχουμε κάνει στη ζωή μας από άποψη διαμονής». Υπερβολικός είπα χωρίς να ξέρω…
Το λεωφορείο αναχώρησε και αυτό με μικρή καθυστέρηση, οπότε τέλος καλό. Ώρα επτά το απόγευμα και ήμασταν κιόλας στο Brno και τον κεντρικό σταθμό του απέναντι από το Grand Hotel, κτίσμα κι αυτό με τη δική του αρχιτεκτονική και σημασία που κρατάει από τα 1870, ξεκινώντας την πορεία μας προς το hostel από τους στολισμένους δρόμους της πόλης:
Περίπου δέκα λεπτά περπάτημα μας χώριζαν από το 10-Z Bunker, περνώντας αρχικά από τον εξαιρετικά φωτισμένο καθεδρικό ναό που βλέπαμε και από το λεωφορείο κατά την προσέγγιση, αλλά και από τη μεγάλη (μία απ’ όλες) χριστουγεννιάτικη αγορά στην κεντρική πλατεία. Την προηγούμενη μέρα μόλις έμαθα ότι το Μπρνο έφερε επισήμως τον τίτλο «European Christmas Market Capital» για το 2024, μια πόλη που έτσι κι αλλιώς φημίζεται για τις χριστουγεννιάτικες αγορές της:
- Ντίνο φτάσαμε, να ο Νίκος απέναντι μας περιμένει να μας βάλει μέσα
- Τι εννοείς φτάσαμε; Που είναι;
- Εδώ ρε, απέναντι, ...κάτω απ’ το λόφο
Η έκπληξη στα πρόσωπα μας μετατράπηκε σε ενθουσιασμό όσο παράλληλα μας τον μετέδιδε και ο φίλος μας που είχε εξερευνήσει το καταφύγιο, σε μια ειλικρινά πρωτόγνωρη εμπειρία. Περπατούσαμε ήδη στις δαιδαλώδεις στοές του προκειμένου να πάμε στο δωμάτιο μας, βλέποντας και τα εκθέματα μαζί με τη διακόσμηση του. Ορίστε και μια πρώτη εικόνα απ’ το ιδιαίτερο δίχως αμφιβολία δωμάτιο μιας που το ανέφερα:
Γνωρίζαμε καλά πως ο χρόνος μας ήταν περιορισμένος, οπότε δεν αναλωθήκαμε περισσότερο στην εξερεύνηση του καταφυγίου (διεξάγονταν εκείνη την ώρα και επίσημη ξενάγηση την οποία μπορούσαμε να ακολουθήσουμε δωρεάν) αλλάζοντας απλά ένα ρούχο προκειμένου να βγούμε στην παγωμένη νύχτα της πόλης για το ανάλογο καλωσόρισμα με μια τσέχικη μπύρα. Η διπλανή μας υπόγεια μπυραρία «Výčep Na stojáka Pekařská» (1) ήταν το ιδανικότερο σημείο για ντεμπούτο στα ωραία Τσέχικα βαρέλια απ’ ότι νομίζω:
Αφού καταρτίσαμε σχετικά το πλάνο της επόμενης ημέρας, ήπιαμε τη μπύρα μας κι αναχωρήσαμε για να δούμε ότι προλαβαίναμε, μια λογική που συμφωνήσαμε ν’ ακολουθήσουμε πιστά σε όλη την εκδρομή από την αρχή έως το τέλος της. Έτσι κινηθήκαμε κεντρικότερα συναντώντας πολύ κόσμο στη δεύτερη χριστουγεννιάτικη αγορά της πλατείας «Dominikánské náměstí» , ο οποίος έπινε τα gluhwein του διασκεδάζοντας με ωραίες μουσικές:
Προχωρούσαμε ήδη στον μεγάλο πεζόδρομο «Česká» του ιστορικού κέντρου με συγκεκριμένο σκοπό, ωστόσο δε μπορούσαμε να αντισταθούμε στο κάλεσμα της παραδοσιακής μπυραρίας «Stopkova Plzeňská Pivnice» (2) στην οποία μπήκαμε ευθύς αμέσως για μία παραδοσιακή Pilsner Urquell:
Όχι τίποτε άλλο, για τα παιδιά ήταν η πρώτη φορά στην Τσεχία και έπρεπε να μυηθούν στις διαδικασίες. Μια επιπλέον γύρα μπύρες και μια παραγγελία με τοπικά πιάτα από λουκάνικα -αρνίσια και μη- παρέα με αρκετά ομολογουμένως λαχανικά κι άκρως καυτερή γεύση για να ευνοείται η μπυροποσία, αποτέλεσε μια πολύ καλή εισαγωγή:
Χορτάτοι και αρκετά ευχαριστημένοι προχωρήσαμε για το υπόλοιπο της βραδιάς που ήταν αρκετά μεγάλο κατά πως φαινότανε στην πολύ ζωντανή αυτή πόλη. Η διαδρομή μας οδηγούσε λίγο εκτός κέντρου, για το λόγο αυτό κατευθυνθήκαμε βόρεια, περνώντας κι από τον Baroque ναό «Kostel svatého Tomáše» κατασκευής του 14ου αιώνα:
Η περιέργεια μας για μια ακόμη φορά μας έβαλε φρένο στα σχέδια, μιας και την έχουμε την αδυναμία όπως αποδείχτηκε στα υπόγεια bar, πόσο μάλλον όταν αυτά φέρουν και το όνομα «Jim Beam» (3) :
Όπως πολύ καλά θα ξέρετε όμως Τσεχία δεν είναι μόνο μπύρα αλλά και απόσταγμα, πιο συγκεκριμένα το διάσημο σε όλο τον κόσμο Αψέντι που θέλαμε διακαώς να δοκιμάσουμε. Οι συστάσεις μας οδήγησαν σε ένα ακόμα ιδιαίτερο μπαρ, Absinthe bar για την ακρίβεια με το όνομα «Naproti» (4) που στους χάρτες θα βρείτε ως Brno Absinthe Tour:
Ανοίξαμε την πόρτα και κατευθυνθήκαμε προς τον πολύ ωραίο χώρο του υπόγειου μπαρ, με μια μυρωδιά να μας κατακλύζει αμέσως. Δεν ήταν ιδέα μας, το χόρτο έδινε κι έπαιρνε εκεί μέσα κάνοντας μας ν’ αναρωτηθούμε αν είναι ή όχι νόμιμο στην Τσεχία, καθώς και το λόγο που παίζει ροκιές κι όχι π.χ. τις «καναβουριές» του Απόστολου Νικολαΐδη στα ηχεία που θα ταίριαζαν πολύ περισσότερο.
Ας είναι, είδαμε τον εντυπωσιακό κατάλογο και παραγγείλαμε το παραδοσιακό σκεύος με τα βρυσάκια, γεμάτο με πάγο και μια ποικιλία σχετικά ελαφριού αψεντιού που στην αρχή δεν άρεσε θυμίζοντας ούζο, όσο όμως γεμίζαμε ξανά και ξανά τα ποτήρια γινόταν ευχάριστο.
Εξάλλου για την εμπειρία το κάναμε, το ήπιαμε κι αναχωρήσαμε χαιρετώντας την κοπέλα που μας σέρβιρε η οποία για την ειρωνεία της υπόθεσης βγήκε να καπνίσει έξω στο πεζοδρόμιο, λες και το τσιγάρο της θα ήταν πρόβλημα στον τεκέ που δούλευε…
Καλά περνούσαμε δε λέω, είχε έρθει ώρα όμως για καμιά ζωντανή μουσική, επιστρέφοντας για το λόγο αυτό στο κέντρο και το «Music Lab» (5). Ωραίος χώρος, ωραίος κόσμος, μουσική όμως γιοκ εκείνη την ώρα μιας και πριν λίγο είχε σχολάσει, οπότε αρκεστήκαμε στις μπυρίτσες του πριν βγούμε ξανά προς τα έξω προς αναζήτηση:
Φέρναμε βόλτα τα στενάκια για λίγη ώρα, μέχρι που βρεθήκαμε έξω απ’ το μπαρ που δεν υπήρχε «The bar that doesn't exist - který neexistuje» (6) . Πλησίασα με δισταγμό βλέποντας μέσα, μιας και δεν ήταν τόσο του στυλ μας απ’ ότι φάνηκε, με την αντίστοιχη στιχομυθία ν’ ακολουθεί:
- Τι κοιτάς τόση ώρα; (οι άλλοι δύο)
- Δε ξέρω αν με ψήνει, αν είναι καλό (εγώ)
- Καλό είναι, μπείτε (ο άκυρος τύπος που κάπνιζε στο πεζοδρόμιο)
- Ρε Κωστάκη, πόσο ήπιαμε πάλι και καταλαβαίνω Τσέχικα; Μπαίνουμε (εγώ)
Τι μας έλειπε από τη βραδιά; Μα βεβαίως ένα αυθεντικό κουβανέζικο ρούμι, τι άλλο; Δε ξέρω τι μας έπιασε, μας γυάλισε η ταμπέλα του, θυμηθήκαμε την Κούβα που έχουμε πάει και οι τρεις με νοσταλγία, μας άρεσε το εκπληκτικό μπαρ, ή απλά είδαμε φως και μπήκαμε; Πολλές οι ερωτήσεις, όπως και να ‘χει όμως η στάση στο «Cubana» (7) για ένα ποτήρι γλυκόπιοτο ρούμι ήταν γεγονός, οπότε θαυμάστε μπαρ:
Η ώρα ήταν περασμένη, ο κόσμος είχε φύγει ήδη για τα σπίτια του την ώρα που περνούσαμε από τη σχεδόν άδεια πλατεία ελευθερίας «náměstí Svobody», όχι όμως από τα περισσότερα καταστήματα που κρατούσαν ακόμη:
Με μια πρώτη ματιά το αμφιλεγόμενο αστρονομικό ρολόι από μαύρη πέτρα «Brněnský orloj» δε φαίνεται αυτό που είναι, ωστόσο βρίσκεται εκεί από το 2010 ως μνημείο της επετείου της αντίστασης του Μπρνο στη σουηδική πολιορκία κατά τη διάρκεια του Τριακονταετούς Πολέμου:
Ώρα δύο το ξημέρωμα, με μας να προχωράμε στους δρόμους της όμορφης πόλης με κατεύθυνση το καταφύγιο, χαμογελαστοί & αρκετά γεμάτοι από τις πρώτες μας ώρες σ’ αυτήν:
Είχαμε μπροστά μας μια πολύ σπουδαία μέρα…
Last edited:
Θα σε πάω au revoir. Θα σου αρέσει! Παλιό Αθηναϊκό μπαρ που θυμίζει λίγο παμπ.
