Μαρόκο Τιτιβίσματα, των δυονών μας, στην Μαροκινή Σαχάρα

[vickokka]

Αχ τι ομορφα! Θυμήθηκα το δικό μας Μαρόκο, το Νοέμβριο του 2019. Καναμε κι εμεις μεχτι στιγμης την ιδια διαδρομη με το αυτοκινητο. Περιμένω τη συνέχεια!

 

[themischar]

Αχ τι ομορφα! Θυμήθηκα το δικό μας Μαρόκο, το Νοέμβριο του 2019. Καναμε κι εμεις μεχτι στιγμης την ιδια διαδρομη με το αυτοκινητο. Περιμένω τη συνέχεια!

Ναι, είναι ενδιαφέρουσα αυτή η διαδρομή. Για να δούμε αν θα χωρίσουν στην πορεία, και πότε, οι δρόμοι που είχαμε επιλέξει !

 

[vickokka]

Ναι, είναι ενδιαφέρουσα αυτή η διαδρομή. Για να δούμε αν θα χωρίσουν στην πορεία, και πότε, οι δρόμοι που είχαμε επιλέξει !

Νομίζω πως ναι, καθως εμείς ειχαμε 1 εβδομαδα και πηγαμε με το πασο μας, 2 βραδια Μαρακες, 1 φαραγγια , 1 μερζουγκα, 1 καμπ στη Σαχαρα, 1 στο Αιτ Μπεν Χαντου και ενα τελευταίο στο Μαρακες. Θα επιστρέψουμε όμως!

 

[themischar]

4η μέρα (Skoura - Merzouga & 363 Km)



Skoura - Merzouga – Google My Maps

Είναι γεγονός πως έχουμε μια έφεση να γεμίζουμε τη μέρα μας με εξορμήσεις στα αξιοθέατα συνδυαστικά και με άλλες δραστηριότητες και δεν ψάχνουμε κάποια ευκαιρία για χαλάρωση ή απολαμβάνοντας όλες τις τυχών παροχές ενός καταλύματος.
Η συμφωνία από βραδύς ήταν να πάρουμε πρωϊνό στις 07.30π.μ και το εγερτήριο μας για τις ετοιμασίες μας γρηγορότερα ούτως ώστε να φύγουμε το δυνατόν σύντομα.
Όντως το σερβίρισμα έγινε στη ώρα του, στο αίθριο με θέα την πισίνα και μέρους της όασης Skoura.

Είχαμε αμφιταλαντευθεί ευθύς εξ´αρχής, από αυτό το μέρος που θα βρισκόμασταν, το προς σε ποια περιοχή της ερήμου θα κινιόμασταν, της Zagora ή της Merzouga. Η ζυγαριά γρήγορα έγειρε προς την έρημο της Merzouga επειδή έδειχνε να ταιριάζει καλύτερα στο πλάνο μας και ας είχε η προσέγγισή της, κάποια, επιπλέον χιλιόμετρα.

Σήμερα, έχουμε σκοπό να καταβάλουμε προσπάθεια ώστε να βρεθούμε στα περίχωρα της ερήμου στην περιοχή της Merzouga. Το εγχείρημά μας, σε σχέση με τα όσα συνέβησαν χθές, φάνταζε όχι απλώς αβέβαιο αλλά παντελώς ανεκπλήρωτο.
Τα 363 χιλιόμετρα για να φθάσουμε ως την Merzouga δεν φαινόντουσαν υπερβολικά πολλά, ήταν, λαμβάνοντας υπόψην ότι θα γινόντουσαν και συγκεκριμένες στάσεις και μονολογήσαμε πως δε θα τα καταφέρουμε αλλά μας επιβάλλεται το να το προσπαθήσουμε.
Λόγω αυτής της αβεβαιότητας δεν είχαμε κλείσει κάποιο κατάλυμα, μιας και μας ήταν σαφές πως για το θέμα της διανυκτέρευσης θα υπήρχε πληθώρα προσφορών.

Φεύγουμε και σε κοντινή απόσταση σταματάμε έξω από το επιβλητικό Kasbah Amridil, που είναι επισκέψιμο με εισιτήριο εισόδου.
Προς στιγμή δελεάζομαι στη σκέψη να φθάσω στο πάρκινγκ και να τραβήξω χειρόφρενο για μια έστω σύντομη επίσκεψη αλλά δεν το ξεστόμισα. Εξωτερικές φωτογραφίες, λοιπόν, από μακρυά για να μείνουμε μονιασμένοι.





Άμεσα επιστροφή στην πορεία μας, από την πρώτη μας παράκαμψη, με κατέυθυνση ελαφρώς βοειοανατολικά προς την Κοιλάδα των Ρόδων την Kelaat M’Gouna, όταν ακούγεται υπόκωφα μια απελπισμένη φωνή :
<< Δε νετάρει η φωτογραφική, τι να συνέβηκε άραγε ;>>



Τόσο γλυκά διαπιστώνουμε πως ξεκινά, και σήμερα, η μέρα μας !
Μια υποχρεωτική στάση, στην μπασταρδοασφαλτοστρωμένη απλωσιά δίπλα στο δρόμο για έλεγχο.

Πριν αρχίσω το γαργάλημά της, κατέβασμα πρώτα το μισό τραίνο των Αγίων που δεν υπήρχε έκανα μια επαναφορά των εργοστασιακών ρυθμίσεων (οι άλλες, οι δεικές μας, μπορούν και να περιμένουν) και ούπς λύθηκε το πρόβλημα. Η φωτογραφική μηχανή επανήλθε στα φυσιολογικά της και ποτέ δεν ψάχνουμε, περαιτέρω, το γιατί και το πως συνέβη !
Ρωτώ, πάντα, καλοπροαίρετα: <<Τώρα δε πρέπει να το πατήσεις το γκάζι ;>>
Όχι βέβαια για να προλάβεις σώνει και καλά κάτι και τι ακριβώς θα μπορούσε να είναι αυτό !
Αλλά νάάά, βρε παιδάκι μου, κάπου να το ξεφουσκώσεις το ρημάδι το γεγονός . . .

Ξεκινάμε πάλι, και για αρκετά χιλιόμετρα δεν συναντάμε ούτε δείγμα από τροχοφόρα αλλά και κάθε άλλου είδους τετράποδο.
Μόνη μας ¨συντροφιά¨ το κατάξερο τοπίο, με τα ελαφριά βουναλάκια του, που λιάζεται ανήμπορο κάτω από τις πρωινές και θερμές (το ένιωθες) ηλιαχτίδες.





Όταν ¨ξύπνησε¨ η κυκλοφορία των πάσης φύσεως τροχοφόρων είχαμε ήδη φθάσει στην μια σπό τις άκρες της πόλης Kelaat M’Gouna, όπου μάλιστα έξω από το Ταχυδρομείο γινόταν το πατείς με πατώσε, το γιατί ακριβώς υπήρχε αυτός ο συνωστισμός δεν το γνωρίζουμε.




Όταν φθάσαμε στο κέντρο της πόλης, βγήκαμε από αυτήν χωρίς δεύτερη σκέψη με περιπλανώμενη διάθεση και κατεύθυνση προς τον λόφο που ξεμυτούσε, προσδοκώντας για μια καλή θέα προς την κοιλάδα.



Η μικρή ανηφόρα, δε μας καθυστέρησε, μας έβγαλε σε ένα ξέφωτο και ήταν αυτό μακριβώς που περιμέναμε πως θα βρούμε. Να έχουμε μια καλή θέα από ψηλά όλης της κοιλάδας.
Με κόντρα τον ήλιο, το Lens Hood δούλεψε όσο μπορούσε για να κάνει εύκολη τη ¨δουλειά¨ του φακού και η αποτελεσματικότητά του αποτυπώθηκε όπως παρακάτω.





Μεγάλης έκτασης η όαση όπου καλλιεργούνται τα ρόδα και με πολλά kasbah γύρω και μέσα σ´ αυτήν. Τον μήνα Μαϊο που γίνεται η συγκομιδή των ρόδων και οι σχετικές εκδηλώσεις είναι η καλύτερη εποχή.






Η μικρή πόλη δείχνει φροντισμένη και στολισμένη τόσο από τα σύγχρομα φωτιστικά που κοσμούν εξ´άλλου όλη την περιοχή αυτής της επαρχίας όσο και τα ιδιόρρυθμα γλυπτά με τα ρόδα.





Αναμφίβολα θα είχε μεγαλύτερο ενδιαφέρον αν η επίσκεψη μας συνέπιπτε με την εποχή της ανθοφορίας, που τα έμψυχα θα είχαν αφυπνισθεί από τα άψυχα και θα ήταν αμφότερα στο φόρτε τους.
Συνεχίζουμε το δρόμο μας, που είναι στενός, άνοδος-κάθοδος, αλλά σε καλή κατάσταση και δεν δημιουργεί έντονους προβληματισμούς λόγω και της μειωμένης κίνησης.
Η καθ´οδόν θέα προς το Dades Gorges προς το οποιο πορευόμαστε, προσφέρει άλλη ομορφιά απ´ όσα μέχρι τώρα είχαμε ανταμώσει.





Η διαδρομή είναι εντυπωσιακή, με εκατοντάδες Kasbahs, με εντυπωσιακά τοπία ερήμου, φοινικοδάση και με το εκτεταμένο σεληνιακό τοπίο Jebel Sarhro στα νότια.
Δικαίως αυτή η περιοχή, που εκτείνεται ακόμη και μετά την πόλη Rissani προς την έρημο της Merzouga, την έχουν ονομάσει ως η περιοχή με τα χίλια Kasbahs που χαρακτηρίζουν τον Μαροκινό νότο.



Το Boumalne Dades είναι μια μικρή πόλη στην επαρχία Tinghir μόλις είκοσι τέσσερα χιλιόμετρα βορειοανατολικά από την Kalaat M'Gouna.
Βρίσκεται, στην άκρη ενός οροπεδίου στα 1.500μ, στη διχάλα του κύριου δρόμου που συνεχίζει -πάνω από τον ποταμό- προς την πλαγιά της πόλης, ενώ ο αριστερός δρόμος, τον οποίο θα πάρουμε και εμείς, οδηγεί προς στο εκπληκτικό φαράγγι Dades.



Όπως λέει μια τοπική παροιμία, ο άνεμος έχει έναν γιο που ζει στη Boumalne, γι 'αυτό και τους χειμώνες η κοιλάδα ¨υποφέρει¨ από αυτόν.
Η περιοχή αρδεύεται με κανάλια που ποτίζουν τα χωράφια και οι καλλιεργήσιμες εκτάσεις περιβάλλονται από συκιές, αμυγδαλιές και ελιές.
Η κοιλάδα Dades ονομάζεται Χώρα των Σύκων, η οποία τη διακρίνει από την ξηρότερη κοιλάδα Draa στα νότια της Ouarzazate που ονομάζεται χώρα των Ημερομηνιών.

 

[themischar]

Περνώντας πάνω από το γεφύρι, στα δεξιά μας, στα λιγοστά νερά του ποταμού Dades θεάθηκαν
έξι-επτά νοικοκυρές γονατιστές μέσα στο νερό πλένοντας και κουβεντιάζοντας κάτω από έναν ήλιο που έριχνε τις αχτίδες του, κάθετα πάνω τους, εκείνη την ώρα.
Έδιναν τον αγώνα τους -με τον πατροπαράδοτο τρόπο- για το πλύσιμο των ρούχων τους. Στο πήγαινέλα μας δεν αντιληφθήκαμε ότι ο χώρος του υπαίθριου πλυσταριού ήταν παράλληλα και ένας τόπος συνάθροισης, επικοινωνίας και χαράς εκεί που «έβγαιναν» όλες οι τοπικές ειδήσεις όπως συνέβαινε το πάλαι ποτέ.



Η κοιλάδα Dades αρχίζει από την Ouarzazate και εκτείνεται +100 χλμ ανατολικά, μέχρι την πόλη Tinghir και το Φαράγγι Todra δημιουργούν ένα άγριο μεγαλειώδες τοπίο με ακατάπαυστη σιωπή που μπορεί να εξισωθεί εύκολα με το Grand Canyon.



Ο δρόμος αρχίζει να ανηφορίζει και είναι η αρχή του φαραγγιού με εντυπωσιακές γεωλογικἐς πτυχές το σχήμα των οποίων οφείλετε στη διάβρωση.
Το φαράγγι Dadès με τους βραχώδεις σχηματισμούς, ένα δραματικό τοπίο, βαμμένα λες με κόκκινη σκουριά και απογυμνωμένα ανοιχτομὠβ αυλακωμένα στρώματα.



Δεν σταματήσαμε μέσα στο φαράγγι, το αφήσαμε για μετά, και συνεχίσαμε με κατεύθυνση την κορυφή του απολαβάνοντας την οδήγηση στο pass του φαραγγιού κάτω από μια συννεφιά που έπαιζε κρυφτούλι με τον ήλιο.

Στην κορυφή, γνωρίζαμε, πως έχει μια καφετέρια (ήταν όμως κλειστή ! ) και είχε άπλετο χώρο πάρκινγκ στον οποίο παραμείναμε ολομόναχοι όση ώρα είμασταν εκεί πάνω.



Οι φουρκέτες διαδέχονται η μια την άλλη και κάθε στροφή σου προσφέρει και μια πιο εντυπωσιακή εικόνα με αποκορύφωμα την κορυφή του pass που σε απογειώνει.







Ο ποταμός Dades ρέει μέσα από την κοιλάδα διαγράφοντας ένα θαυμαστό, ελικοειδές μονοπάτι (με φρούτα, καρύδια, σιτάρι, ασημένια σημύδα και αμυγδαλιές).





Η μοναξιά σε ένα τέτοιο τοπίο, μαζί με το παιχνίδισμα του ήλιου και των σύννεφων αφήνουν ξεχωριστό αποτύπωμα στη μνήμη που μένει βαθειά χαραγμένο.



Κατεβαίνουμε και ο δρόμος ανοίγει στην κοίτη του φαραγγιού στην οποία ψιλορέει. λόγω εποχής, ο ποταμός Dades. Οι παρευρισκόμενοι επισκέπτες μετριούνται στα δάκτυλα των δυό χεριών και απολαμβάνουν ὀπως όλα δείχνουν στη σκιά και τη δροσιά του φαραγγιού το ανυπέρβλητο θαύμα της φύσης.





Η αντίθεση μεταξύ των κόκκινο-καφέ χρωμάτων των κάθετων όγκων, της πράσινης αυτοφυούς βλάστησης και των αντανακλάσεων των νερών που καλοδέχονται τις ηλιαχιτδες καθώς κατηφορίζουν είναι τεράστια.









Μόλις έχει περάσει η πρώτη μεσημβινή ώρα της ημέρας όταν ξεκινάμε τη συνέχεια του οδοιπορικού μας με τον δρόμο να εξακολοθεί να είναι άδειος ακόμα και όταν περάσαμε τη διασταύρωση στην Boumalne.



Η πόλη Tinghir βρίσκεται στο κέντρο μιας από τις πιο ελκυστικές οάσεις στο νότιο Μαρόκο στην περιοχή Drâa-Tafilalet. Ἐχει πληθυσμό +40.000 με κυρίαρχη εθνοτική ομάδα αυτή των Amazighs
Χτισμένη κατά μήκος του φαραγγιού Todra σε υψόμετρο πάνω από 1.000μ. επωφελείται από την εξαιρετική τοποθεσία στην οποία η βλάστηση είναι πραγματικά πλούσια και οι καλλιέργειες είναι άφθονες και από αυτές εξαρτάται η οικονομία της πόλης και κατά δεύτερο λόγο από την ανάπτυξη του τουρισμού.
Η όαση είναι πυκνή και ποτίζεται από ένα δίκτυο σωλήνων και καναλιών άρδευσης που φέρνει νερό από τα κοντινά ποτάμια και οι καταπράσινοι φοίνικές της καλύπτουν μια έκταση περίπου 48χλμ.
Το σύστημα άρδευσης που αναπτύχθηκε στις οάσεις είναι ένα καλό παράδειγμα διατήρησης -για αιώνες- της αυθεντικής ατμόσφαιρας των χωριών του νότιου Μαρόκου.

Ο καιρός είναι σύμμαχός μας ως ένα βαθμό. Έτσι, οι εν κινήσει λήψεις μας παρουσιάζουν αδυναμία στην αποτύπωση όλων όσων ¨πέφτουν στο βλέμμα μας¨ στο κατά τα άλλα αργόσυρτο διάβα μας.







Η περιοχή που διασχίζουμε, δεν είναι πλέον τόσο απομακρυσμένη όσο ήταν κάποτε.
Ο δρόμος από το Tinghir προς το φαράγγι Todra συνεχίζει και περνάει από πράσινα χωράφια, Kasbahs και συστοιχἰες φοινικόδεντρων μέχρι να προσεγγίσουμε το συναρπαστικό σημείο όπου τα ψηλά τείχη του φαραγγιού στενεύουν σε απόσταση περίπου 10 μέτρων, εκει λες οι ¨πόρτες¨ του φαραγγιού, όπου να´ναι τώρα, θα κλείσουν.



Το φαράγγι Todra είναι μια βαθιά χαράδρα με το ύψος των τοιχωμάτων της που ποικίλει και σε ορισμένα σημεία φθάνει έως και 400μ με τις ροζ-πορτοκαλί ασβεστολιθικές αποχρώσεις που είναι εντυπωσιακά φωτογενείς και πολλοί ισχυρίζονται ότι τα χρώματα των γκρεμών αλλάζουν με την ώρα της ημέρας (και ένα δίκιο το έχουν).



Το λιγοστό, τότε, αλλά κρυστάλλινο νερο του ποταμού Todra (που κι´εμείς δοκιμάσαμε για να χαλαρώσουν τόσο-όσο οι πατούσες και των δυονών μας) μονομιάς σε μαγεύει.









Το προσπίπτων φως δεν είναι εξαιρετικό λόγω ακατάλληλης ώρας, η προσπάθεια συνεχίζεται και δεν το βάζουμε κάτω με τίποτα

 

[themischar]

Το φαράγγι Todra είναι ένα ιδανικό σημείο για ορειβάτες και μια περιοχή που ενθουσιάζει τους οπαδούς της αναρρίχησης. Έχει καταξιωθεί, επίσης, ως ένα από τα καλύτερα σημεία αναρρίχησης στον κόσμο, με διαδρομές για κάθε επίπεδο.



Ένα παγκόσμιο φαινόμενο υπάρχει κι´εδώ, δλδ όπου υπάρχουν τουρίστες υπάρχουν και πωλητές αναμνηστικών και τοπικών προϊόντων ελπίζοντας σε κάποιο εισόδημα.

Ο γραφικός πωλητής μας ἐπεισε με τον τροπο του, χωρίς να γίνει πραγματικό τσιμπούρι, να αγοράσουμε άλλο ένα τουρμπάνι με το αναπόσπαστο γι´αυτόν (όχι και για μας) σχετικό παζάρι.
Μας έδειξε την χρησιμοποίησή του σε όλο του το μεγαλείο, κάνοντας επίδειξη του δεσίματός του στους άλλους παρευρισκομένους και επειμένοντας παράλληλα πως για να το πάρουμε ήταν απαραίτητο να βγάλουμε μια αναμνηστική φωτογραφία μαζί του.

Κάτι που έγινε, στα εύκολα μάθαμε -πάντα- να λέμε ναι !



Προχωρήσαμε, απομακρυσμένοι από το πλήθος, κάνοντας μια βόλτα έως το ¨τέλος¨ του φαραγγιού επωφελούμενοι της ξηρασίας κάτι που δεν μπορεί να γίνει από τους επισκέπτες που έρχονται κατά τη διάρκεια του χειμώνα γιατί το επίπεδο αυτό πλημμυρίζει και γίνεται επικίνδυνο.



Φύγαμε κατενθουσιασμένοι από το παράξενο, μαγικό και φιλοξενο τοπίο και βγήκαμε ξανά στον κεντρικό δρόμο με πορεία προς το Rissani.
Η διαδρομή μας εξελίσσεται ομαλά αλλά το τοπίο δεν παρουσιάζει ιδιαίτερο ενδιαφέρον, πέρα από κάποιες μορφολογικές ιδιαιτερότητες.





Μόλις έχουμε περάσει από ένα μικρό χωριό και λίγο μετά ¨σκοντάψαμε¨ πάνω στον με έντονα χρὠματα βαμμένο τοίχο μέσα στο οποίο στεγαζοταν το Σχολείο του. Αυτή είναι η εξωτερική τυπική μορφή, ως επι το πλείστον, των Σχολείων και δείχνει μια ενδιαφέρουσα και πολύ προσεγμένη προσέγγιση.







Καθώς προχωράμε νιώθουμε πως το περιβάλλον γύρω αλλάζει και γίνεται πιο τραχύ και έρημο. Το συνεπικουρεί και ο καιρός με τα δικά του φαινόμενα που πότε-πότε γίνονται έντονα. Θολό το τοπίο από τον αλλοπρόσαλλο, ζεματιστό, αέρα με τις τρελλές δίνες του να σηκώνουν ψηλά την άμμο σκεπάζοντας τον ουρανό.
Τότε το ψιλιαστήκαμε και το ενστερνηθήκαμε !
Ναι, αυτό ήταν, οδεύουμε οι έρημοι ολοταχώς (μας σπρώχνει ταυτόχρονα βάναυσα κι´ο αέρας) στην ΕΡΗΜΟ.







Ο δρόμος χαραγμένος ανάμεσα σε μικρούς αμμόλοφους κεντρίζει το ενδιαφέρον μας γιατί χάνουμε την αμμοθύελα και το βουητό της, χωρίς όμως να τολμήσουμε να ανοίξουμε και κάποιο από τα πατάθυρα του αυτοκινήτου.







Και μετά από αυτό το ξεχωριστό άνυδρο τοπίο διαγράφεται στο βάθος ένας κατοικημένος ορίζοντας.
Εϊναι το Rissani, στην περιοχή Drâa-Tafilalet σε υψόμετρο 760μ και πληθυσμό + 20.000 κατοίκους.Είναι η κοντινότερη πόλη, σημαντικού μεγέθους, στη μεγαλύτερη έρημο με άμμο στο Μαρόκο το Erg Chebbi,
Οι περισσότεροι ταξιδιώτες προσπερνούν την σύγχρονη πόλη που αποτελεί έναν ενιαίο δρόμο κάνοντας μια υπόκλιση στη Δυτική πύλη της πόλης του αποτελεί για πολλοὐς την πύλη εισόδου στην έρημο Erg Chebbi.





Το Rissani έχει μια θρυλική ιστορία, μεταξύ του 14ου και του 18ου αιώνα που ήταν η τοποθεσία της Sijilmassa, της φημισμένης πρωτεύουσας της ερήμου όπου γίνονταν διαπραγματεύσεις περιουσιών σε χρυσό και σκλάβους.
Μερικά από τα ακίνητα του χωριού ανακαινίστηκαν με αποκορύφωμα το Ksar Oulad Abdelhalim στο οποιο ζεί η ίδια μεγάλη οικογένεια για πάνω από εκατό χρόνια.





Αφήνουμε πίσω μας το Rissani συνεχίζοντας το δρόμος μας πλέον μέσα σε άγονο τοπίο χωρίς ιδιαίτερη ευχαρίστηση για τα υπόλοιπα 45χλμ που μας απομένουν για το Kasbah που κλείσαμε στην περιοχή της Merzouga Errachidia.

Η Merzouga είναι ένα διάσπαρτο χωριό στους πρόποδες του Erg Chebbi που είναι ένα σύνολο αμμόλοφων μήκους 50χλμ και πλάτους 5χλμ και φτάνουν έως τα 350μ πάνω από την πεδιάδα και τα 800μ πάνω από την επιφάνεια της θάλασσας.
Ο τοπικός πληθυσμός είναι μείγμα Αράβων και Berber, οι οποίοι όπως αποδείχθηκε είναι γενικά φιλόξενοι και φιλικοί.

To GPS είναι ενθουσιασμένο και ακουγεται ξεκάθαρα η φωνή απο το μικρό του μεγαφωνάκι <<φθάσατε στον προορισμό σας>> .
Ωραία, φθάσαμε αλλά που ;
Εδώ μόνο ατάκτως ερριμμένα κτίσματα βλέπουμε και ναι δεν κουζουλάθηκε όπως συμβαίνει κάποιες φορές, εδώ δεν υπάρχουν δρόμοι με ονομασία ή με αρίθμηση μόνο κάτι ρημαγμένες νταπέλες με αλλοιωμένα γράμματα.
Μια από αυτές τις αλλοιωμένες νταπέλες, γουστόζικη όμως, μας οδήγησε ορθά στο ζητούμενο.

Ουφ, φθάσαμεεε, είπαμε ! ! !



Ήταν μια επιτυχία που το πρωϊ ξεκινώντας δεν είμαστε σίγουροι πως θα τα καταφέρουμε.
Και να, τώρα, τα δικά μας χαρωπά τιτιβίσματα για το κατόρθωμά μας μπερδεύονται με τα τιτιβίσματα των φτερωτών δίποδων που μας καλοδέχονται -στα μέρη τους- καθώς χαμηλοπετούν δώθε κείθε ανέμελα στον αύλειο χώρο του Kasbah.



Το κλείσιμο του Kasbah έγινε κάποια στιγμή καθ´οδόν, όταν σιγουρέψαμε ότι θα μπορούσαμε να διανυκτερεύσουμε και ήταν μάλιστα η δεύτερη επιλογή μας γιατί οι ιθύνοντες της πρώτη μας επιλογής άργησαν να απαντήσουν στο αίτημά μας αν θα μπορούσαν να μας εξυπηρετήσουν για μια διανυκτέρευση στην έρημο.
Αφού διευθετήθηκαν τα της διημέρου διαμονής μας, ο άγριος στα χαρακτηριστικά και ήρεμος στη συμπεριφορά υπάλληλος ανέλαβε να μας οδηγήσει πρός το διαμέρισμά μας που αναμφίβολα μόνο με τις οδηγίες του δε θα το εντοπίζαμε εύκολα στους πράγματι αχανεἰς χώρους του Kasbah και χωρίς ίχνος ανθρώπου εκείνη την ώρα.





Εναποθέσαμε τα πράγματά μας χύμα στο με AC (πλάκα θα είχε, αν δεν είχε) διαμέρισμα, με την περίεργη κλειδαριά, πήραμε μαζι μας τα απολύτως αναγκαία και βγήκαμε να ανακαλύψουμε τους μέσα και έξω χώρους του Kasbah που μας προξένησαν δέος στη σκέψη πως άραγε θα ήταν στην full season !

Περπατήσαμε ανάμεσα σε διαδρόμους, κλειστές πόρτες διαμερισμάτων, μικρές πισίνες σαν τζακούζι, πέργκολες με παγκάκια τραπεζάκια, φυτά απότιστα, διάφορα ακλάδευτα δέντρα, ενώ
τριγύρω ακούγονταν πνιχτά αλυχτίσματα, υποτονικά αλλά με παλμό.



Ανεβήκαμε αρχικά στην ταράτσα στα ψηλά στη συνέχεια στην ταράτσα δίπλα στα χαμηλά με τραπεζοκαθίσματα και ζέστη, ζέστη που εύκολα σε καθήλωνε.



Πριν λαλήσουμε, πήραμε μια ανάσα στην κλιματιζόμενη αίθουσα υποδοχής. Το μεγάλο, σε διαστάσεις, εστιατόριο-μπαρ που βλέπαμε πίσω απο την τζαμαρία ήταν ακόμη κλειστό. Θα άνοιγε αργότερα για τους λίγους πελἀτες του kasbah.
Και όταν καταλαγιάσαμε βγήκαμε έξω, εκμεταλλευόμενοι την πρόσκαιρη (απ´ότι φάνηκε αργότερα) διαύγεια του δειλινού.

Ο εξωτερικός περιβάλλον χώρος έδειχνε και ήταν εξαιρετικά αρχιτεκτονικά φτιαγμένος και κατέληγε σε ένα camp, μέ όλα εκείνα τα επιμέρους στοιχεία που μπορούσαν με χάρη να δώσουν στον φιλοξενούμενο την ομορφιά της ερήμου αλλά με υπεραρκετές ανέσεις.
Ένα Χολιγουντιανό σκηνικό αποκλειστικά για όλους αυτούς που δεν σκοπεύουν να ταλαιπωρηθούν πηγαίνοντας ¨καμηλοδρομία¨ και διανυκτέρευση στην έρημο. Όλα είναι συγκεντρωμένα και σε απόσταση αναπνοής, για τους έτσι θέλω και για τους θέλω αλλιώς.
Με τους καμηλιέρηδες που περιμένουν αγόγγυστα τους ασθμαίνοντες πελάτες για μια σύντομη βόλτα στον διπλανό αμμόλοφο, την μεγάλη σκηνή για το ανάλογο νταβαντούρι και τις αρκετές μικρότερες για τον ύπνο . . .
Και είναι καμπόσοι αυτοί που το ζητούν γι´αυτό και αρκετά kasbah στοχευμένα το παρέχουν ως υπηρεσία, μαζί βεβαίως με την οφθαλμοφανή μεγάλη αρπαχτή.





Και εκεί που, ήρεμα και θερμά, αναλογιζόμασταν φωναχτά το ένα και το άλλο, με πλάτη στο ηλιοβασίλεμα που ώρα με την ώρα αναμενόταν και αναρωτιόμασταν μεταξύ άλλων γιατί δε βγάλαμε τα σανδάλια μας και να φορέσουμε κλειστά παπούτσια αλλά και το πόσο πάνω από
40 ° C μπορεί να ήταν η θερμοκρασία, ξαναέβγαλε έναν ¨ζεματιστό¨ αέρα μαζί με την γνωστή μας -ΑΑΑ όμως ποιότητας Αφρικανική σκόνη- και μας αποτελείωσε κυριολεκτικά και μεταφορικά.
Το να πούμε ότι κάποιο σημείο του σώματός μας δεν έλαβε εν ριπή οφθαλμού κόκκους άμμου μόνο αλήθεια δεν θα ήταν. Έτσι, τα μαζέψαμε και γυρίσαμε για μπάνιο.
Η περιέργειά μας καλύφθηκε, είδαμε το πως ἐχουν τριγύρω τα πράγματα.



Η άμμος, όπως όλοι γνωρίζουμε, δεν ξεκολλά εύκολα από το δέρμα και μάλιστα πολύ πιο δύσκολα όταν το νεράκι με το οποίο το προσπαθείς δεν έχει περισσή πίεση.
- Βρε, τελείωνε ακούστηκε μια φωνή, θα χάσουμε το ηλιοβασίλεμα !
- Ναι, ναι, σιγά μην το αφήσει η ανεμοθύελλα να το δούμε απάντησα.
Όταν ξαναβγήκαμε έξω εκεί πάνω στην υψηλή ταράτσα, δυστυχώς, εγώ ήμουν αυτός που επαληθεύτηκε.



Το θολό και αμμοβολημένο ηλιοβασίλεμα ακολούθησε ένα δείπνο στα σκοτεινά.
Μας έκαναν εφέ για μεγαλύτερη απόλαυση, κάτι που απλά το καταταλάβαμε. Τα ένδεκα άτομα που μέτρησα, μαζι μ´ εμάς, ήταν ολοφάνερο πως το μόνο που θέλαμε ήταν να τελειώσουμε στα μουλωχτά και όσο γινόταν πιο γρήγορα.

 

[vickokka]

4η μέρα (Skoura - Merzouga & 663 Km)


https://www.google.com/maps/d/u/0/edit?mid=1YOEkGUSEWxzHVh9GIEE1ybAk4lKnkHLd&usp=sharing

Είναι γεγονός πως έχουμε μια έφεση να γεμίζουμε τη μέρα μας με εξορμήσεις στα αξιοθέατα συνδυαστικά και με άλλες δραστηριότητες και δεν ψάχνουμε κάποια ευκαιρία για χαλάρωση ή απολαμβάνοντας όλες τις τυχών παροχές ενός καταλύματος.
Η συμφωνία από βραδύς ήταν να πάρουμε πρωϊνό στις 07.30π.μ και το εγερτήριο μας για τις ετοιμασίες μας γρηγορότερα ούτως ώστε να φύγουμε το δυνατόν σύντομα.
Όντως το σερβίρισμα έγινε στη ώρα του, στο αίθριο με θέα την πισίνα και μέρους της όασης Skoura.

Είχαμε αμφιταλαντευθεί ευθύς εξ´αρχής, από αυτό το μέρος που θα βρισκόμασταν, το προς σε ποια περιοχή της ερήμου θα κινιόμασταν, της Zagora ή της Merzouga. Η ζυγαριά γρήγορα έγειρε προς την έρημο της Merzouga επειδή έδειχνε να ταιριάζει καλύτερα στο πλάνο μας και ας είχε η προσέγγισή της, κάποια, επιπλέον χιλιόμετρα.

Σήμερα, έχουμε σκοπό να καταβάλουμε προσπάθεια ώστε να βρεθούμε στα περίχωρα της ερήμου στην περιοχή της Merzouga. Το εγχείρημά μας, σε σχέση με τα όσα συνέβησαν χθές, φάνταζε όχι απλώς αβέβαιο αλλά παντελώς ανεκπλήρωτο.
Τα 663 χιλιόμετρα για να φθάσουμε ως την Merzouga δεν φαινόντουσαν υπερβολικά πολλά, ήταν, λαμβάνοντας υπόψην ότι θα γινόντουσαν και συγκεκριμένες στάσεις μονολογήσαμε πως δε θα τα καταφέρουμε αλλά μας επιβάλλεται το να το προσπαθήσουμε.
Λόγω αυτής της αβεβαιότητας δεν είχαμε κλείσει κάποιο κατάλυμα, μιας και μας ήταν σαφές πως για το θέμα της διανυκτέρευσης θα υπήρχε πληθώρα προσφορών.

Φεύγουμε και σε κοντινή απόσταση σταματάμε έξω από το επιβλητικό Kasbah Amridil, που είναι επισκέψιμο με εισιτήριο εισόδου.
Προς στιγμή δελεάζομαι στη σκέψη να φθάσω στο πάρκινγκ και να τραβήξω χειρόφρενο για μια έστω σύντομη επίσκεψη αλλά δεν το ξεστόμισα. Εξωτερικές φωτογραφίες, λοιπόν, από μακρυά για να μείνουμε μονιασμένοι.





Άμεσα επιστροφή στην πορεία μας, από την πρώτη μας παράκαμψη, με κατέυθυνση ελαφρώς βοειοανατολικά προς την Κοιλάδα των Ρόδων την Kelaat M’Gouna, όταν ακούγεται υπόκωφα μια απελπισμένη φωνή :
<< Δε νετάρει η φωτογραφική, τι να συνέβηκε άραγε ;>>



Τόσο γλυκά διαπιστώνουμε πως ξεκινά, και σήμερα, η μέρα μας !
Μια υποχρεωτική στάση, στην μπασταρδοασφαλτοστρωμένη απλωσιά δίπλα στο δρόμο για έλεγχο.

Πριν αρχίσω το γαργάλημά της, κατέβασμα πρώτα το μισό τραίνο των Αγίων που δεν υπήρχε έκανα μια επαναφορά των εργοστασιακών ρυθμίσεων (οι άλλες, οι δεικές μας, μπορούν και να περιμένουν) και ούπς λύθηκε το πρόβλημα. Η φωτογραφική μηχανή επανήλθε στα φυσιολογικά της και ποτέ δεν ψάχνουμε, περαιτέρω, το γιατί και το πως συνέβη !
Ρωτώ, πάντα, καλοπροαίρετα: <<Τώρα δε πρέπει να το πατήσεις το γκάζι ;>>
Όχι βέβαια για να προλάβεις σώνει και καλά κάτι και τι ακριβώς θα μπορούσε να είναι αυτό !
Αλλά νάάά, βρε παιδάκι μου, κάπου να το ξεφουσκώσεις το ρημάδι το γεγονός . . .

Ξεκινάμε πάλι, και για αρκετά χιλιόμετρα δεν συναντάμε ούτε δείγμα από τροχοφόρα αλλά και κάθε άλλου είδους τετράποδο.
Μόνη μας ¨συντροφιά¨ το κατάξερο τοπίο, με τα ελαφριά βουναλάκια του, που λιάζεται ανήμπορο κάτω από τις πρωινές και θερμές (το ένιωθες) ηλιαχτίδες.





Όταν ¨ξύπνησε¨ η κυκλοφορία των πάσης φύσεως τροχοφόρων είχαμε ήδη φθάσει στην μια σπό τις άκρες της πόλης Kelaat M’Gouna, όπου μάλιστα έξω από το Ταχυδρομείο γινόταν το πατείς με πατώσε, το γιατί ακριβώς υπήρχε αυτός ο συνωστισμός δεν το γνωρίζουμε.




Όταν φθάσαμε στο κέντρο της πόλης, βγήκαμε από αυτήν χωρίς δεύτερη σκέψη με περιπλανώμενη διάθεση και κατεύθυνση προς τον λόφο που ξεμυτούσε, προσδοκώντας για μια καλή θέα προς την κοιλάδα.



Η μικρή ανηφόρα, δε μας καθυστέρησε, μας έβγαλε σε ένα ξέφωτο και ήταν αυτό μακριβώς που περιμέναμε πως θα βρούμε. Να έχουμε μια καλή θέα από ψηλά όλης της κοιλάδας.
Με κόντρα τον ήλιο, το Lens Hood δούλεψε όσο μπορούσε για να κάνει εύκολη τη ¨δουλειά¨ του φακού και η αποτελεσματικότητά του αποτυπώθηκε όπως παρακάτω.





Μεγάλης έκτασης η όαση όπου καλλιεργούνται τα ρόδα και με πολλά kasbah γύρω και μέσα σ´ αυτήν. Τον μήνα Μαϊο που γίνεται η συγκομιδή των ρόδων και οι σχετικές εκδηλώσεις είναι η καλύτερη εποχή.






Η μικρή πόλη δείχνει φροντισμένη και στολισμένη τόσο από τα σύγχρομα φωτιστικά που κοσμούν εξ´άλλου όλη την περιοχή αυτής της επαρχίας όσο και τα ιδιόρρυθμα γλυπτά με τα ρόδα.





Αναμφίβολα θα είχε μεγαλύτερο ενδιαφέρον αν η επίσκεψη μας συνέπιπτε με την εποχή της ανθοφορίας, που τα έμψυχα θα είχαν αφυπνισθεί από τα άψυχα και θα ήταν αμφότερα στο φόρτε τους.
Συνεχίζουμε το δρόμο μας, που είναι στενός, άνοδος-κάθοδος, αλλά σε καλή κατάσταση και δεν δημιουργεί έντονους προβληματισμούς λόγω και της μειωμένης κίνησης.
Η καθ´οδόν θέα προς το Dades Gorges προς το οποιο πορευόμαστε, προσφέρει άλλη ομορφιά απ´ όσα μέχρι τώρα είχαμε ανταμώσει.





Η διαδρομή είναι εντυπωσιακή, με εκατοντάδες Kasbahs, με εντυπωσιακά τοπία ερήμου, φοινικοδάση και με το εκτεταμένο σεληνιακό τοπίο Jebel Sarhro στα νότια.
Δικαίως αυτή η περιοχή, που εκτείνεται ακόμη και μετά την πόλη Rissani προς την έρημο της Merzouga, την έχουν ονομάσει ως η περιοχή με τα χίλια Kasbahs που χαρακτηρίζουν τον Μαροκινό νότο.



Το Boumalne Dades είναι μια μικρή πόλη στην επαρχία Tinghir μόλις είκοσι τέσσερα χιλιόμετρα βορειοανατολικά από την Kalaat M'Gouna.
Βρίσκεται, στην άκρη ενός οροπεδίου στα 1.500μ, στη διχάλα του κύριου δρόμου που συνεχίζει -πάνω από τον ποταμό- προς την πλαγιά της πόλης, ενώ ο αριστερός δρόμος, τον οποίο θα πάρουμε και εμείς, οδηγεί προς στο εκπληκτικό φαράγγι Dades.



Όπως λέει μια τοπική παροιμία, ο άνεμος έχει έναν γιο που ζει στη Boumalne, γι 'αυτό και τους χειμώνες η κοιλάδα ¨υποφέρει¨ από αυτόν.
Η περιοχή αρδεύεται με κανάλια που ποτίζουν τα χωράφια και οι καλλιεργήσιμες εκτάσεις περιβάλλονται από συκιές, αμυγδαλιές και ελιές.
Η κοιλάδα Dades ονομάζεται Χώρα των Σύκων, η οποία τη διακρίνει από την ξηρότερη κοιλάδα Draa στα νότια της Ouarzazate που ονομάζεται χώρα των Ημερομηνιών.

Περνώντας πάνω από το γεφύρι, στα δεξιά μας, στα λιγοστά νερά του ποταμού Dades θεάθηκαν
έξι-επτά νοικοκυρές γονατιστές μέσα στο νερό πλένοντας και κουβεντιάζοντας κάτω από έναν ήλιο που έριχνε τις αχτίδες του, κάθετα πάνω τους, εκείνη την ώρα.
Έδιναν τον αγώνα τους -με τον πατροπαράδοτο τρόπο- για το πλύσιμο των ρούχων τους. Στο πήγαινέλα μας δεν αντιληφθήκαμε ότι ο χώρος του υπαίθριου πλυσταριού ήταν παράλληλα και ένας τόπος συνάθροισης, επικοινωνίας και χαράς εκεί που «έβγαιναν» όλες οι τοπικές ειδήσεις όπως συνέβαινε το πάλαι ποτέ.



Η κοιλάδα Dades αρχίζει από την Ouarzazate και εκτείνεται +100 χλμ ανατολικά, μέχρι την πόλη Tinghir και το Φαράγγι Todra δημιουργούν ένα άγριο μεγαλειώδες τοπίο με ακατάπαυστη σιωπή που μπορεί να εξισωθεί εύκολα με το Grand Canyon.



Ο δρόμος αρχίζει να ανηφορίζει και είναι η αρχή του φαραγγιού με εντυπωσιακές γεωλογικἐς πτυχές το σχήμα των οποίων οφείλετε στη διάβρωση.
Το φαράγγι Dadès με τους βραχώδεις σχηματισμούς, ένα δραματικό τοπίο, βαμμένα λες με κόκκινη σκουριά και απογυμνωμένα ανοιχτομὠβ αυλακωμένα στρώματα.



Δεν σταματήσαμε μέσα στο φαράγγι, το αφήσαμε για μετά, και συνεχίσαμε με κατεύθυνση την κορυφή του απολαβάνοντας την οδήγηση στο pass του φαραγγιού κάτω από μια συννεφιά που έπαιζε κρυφτούλι με τον ήλιο.

Στην κορυφή, γνωρίζαμε, πως έχει μια καφετέρια (ήταν όμως κλειστή ! ) και είχε άπλετο χώρο πάρκινγκ στον οποίο παραμείναμε ολομόναχοι όση ώρα είμασταν εκεί πάνω.



Οι φουρκέτες διαδέχονται η μια την άλλη και κάθε στροφή σου προσφέρει και μια πιο εντυπωσιακή εικόνα με αποκορύφωμα την κορυφή του pass που σε απογειώνει.







Ο ποταμός Dades ρέει μέσα από την κοιλάδα διαγράφοντας ένα θαυμαστό, ελικοειδές μονοπάτι (με φρούτα, καρύδια, σιτάρι, ασημένια σημύδα και αμυγδαλιές).





Η μοναξιά σε ένα τέτοιο τοπίο, μαζί με το παιχνίδισμα του ήλιου και των σύννεφων αφήνουν ξεχωριστό αποτύπωμα στη μνήμη που μένει βαθειά χαραγμένο.



Κατεβαίνουμε και ο δρόμος ανοίγει στην κοίτη του φαραγγιού στην οποία ψιλορέει. λόγω εποχής, ο ποταμός Dades. Οι παρευρισκόμενοι επισκέπτες μετριούνται στα δάκτυλα των δυό χεριών και απολαμβάνουν ὀπως όλα δείχνουν στη σκιά και τη δροσιά του φαραγγιού το ανυπέρβλητο θαύμα της φύσης.





Η αντίθεση μεταξύ των κόκκινο-καφέ χρωμάτων των κάθετων όγκων, της πράσινης αυτοφυούς βλάστησης και των αντανακλάσεων των νερών που καλοδέχονται τις ηλιαχιτδες καθώς κατηφορίζουν είναι τεράστια.









Μόλις έχει περάσει η πρώτη μεσημβινή ώρα της ημέρας όταν ξεκινάμε τη συνέχεια του οδοιπορικού μας με τον δρόμο να εξακολοθεί να είναι άδειος ακόμα και όταν περάσαμε τη διασταύρωση στην Boumalne.



Η πόλη Tinghir βρίσκεται στο κέντρο μιας από τις πιο ελκυστικές οάσεις στο νότιο Μαρόκο στην περιοχή Drâa-Tafilalet. Ἐχει πληθυσμό +40.000 με κυρίαρχη εθνοτική ομάδα αυτή των Amazighs
Χτισμένη κατά μήκος του φαραγγιού Todra σε υψόμετρο πάνω από 1.000μ. επωφελείται από την εξαιρετική τοποθεσία στην οποία η βλάστηση είναι πραγματικά πλούσια και οι καλλιέργειες είναι άφθονες και από αυτές εξαρτάται η οικονομία της πόλης και κατά δεύτερο λόγο από την ανάπτυξη του τουρισμού.
Η όαση είναι πυκνή και ποτίζεται από ένα δίκτυο σωλήνων και καναλιών άρδευσης που φέρνει νερό από τα κοντινά ποτάμια και οι καταπράσινοι φοίνικές της καλύπτουν μια έκταση περίπου 48χλμ.
Το σύστημα άρδευσης που αναπτύχθηκε στις οάσεις είναι ένα καλό παράδειγμα διατήρησης -για αιώνες- της αυθεντικής ατμόσφαιρας των χωριών του νότιου Μαρόκου.

Ο καιρός είναι σύμμαχός μας ως ένα βαθμό. Έτσι, οι εν κινήσει λήψεις μας παρουσιάζουν αδυναμία στην αποτύπωση όλων όσων ¨πέφτουν στο βλέμμα μας¨ στο κατά τα άλλα αργόσυρτο διάβα μας.







Η περιοχή που διασχίζουμε, δεν είναι πλέον τόσο απομακρυσμένη όσο ήταν κάποτε.
Ο δρόμος από το Tinghir προς το φαράγγι Todra συνεχίζει και περνάει από πράσινα χωράφια, Kasbahs και συστοιχἰες φοινικόδεντρων μέχρι να προσεγγίσουμε το συναρπαστικό σημείο όπου τα ψηλά τείχη του φαραγγιού στενεύουν σε απόσταση περίπου 10 μέτρων, εκει λες οι ¨πόρτες¨ του φαραγγιού, όπου να´ναι τώρα, θα κλείσουν.



Το φαράγγι Todra είναι μια βαθιά χαράδρα με το ύψος των τοιχωμάτων της που ποικίλει και σε ορισμένα σημεία φθάνει έως και 400μ με τις ροζ-πορτοκαλί ασβεστολιθικές αποχρώσεις που είναι εντυπωσιακά φωτογενείς και πολλοί ισχυρίζονται ότι τα χρώματα των γκρεμών αλλάζουν με την ώρα της ημέρας (και ένα δίκιο το έχουν).



Το λιγοστό, τότε, αλλά κρυστάλλινο νερο του ποταμού Todra (που κι´εμείς δοκιμάσαμε για να χαλαρώσουν τόσο-όσο οι πατούσες και των δυονών μας) μονομιάς σε μαγεύει.






Το προσπίπτων φως δεν είναι εξαιρετικό λόγω ακατάλληλης ώρας, η προσπάθεια συνεχίζεται και δεν το βάζουμε κάτω με τίποτα

τελικα ναι, ειχαμε διαφορετικο προγραμμα. εμεις μετα το Μαρακες καναμε σταση στην kasbah amidril, και πηγαμε μεχρι το dades για διανυκτερευση. παω να διαβασω παρακατω!!

 

[Sassenach77]

Σήμερα, έχουμε σκοπό να καταβάλουμε προσπάθεια ώστε να βρεθούμε στα περίχωρα της ερήμου στην περιοχή της Merzouga. Το εγχείρημά μας, σε σχέση με τα όσα συνέβησαν χθές, φάνταζε όχι απλώς αβέβαιο αλλά παντελώς ανεκπλήρωτο.
Τα 663 χιλιόμετρα για να φθάσουμε ως την Merzouga δεν φαινόντουσαν υπερβολικά πολλά, ήταν, λαμβάνοντας υπόψην ότι θα γινόντουσαν και συγκεκριμένες στάσεις μονολογήσαμε πως δε θα τα καταφέρουμε αλλά μας επιβάλλεται το να το προσπαθήσουμε.
Λόγω αυτής της αβεβαιότητας δεν είχαμε κλείσει κάποιο κατάλυμα, μιας και μας ήταν σαφές πως για το θέμα της διανυκτέρευσης θα υπήρχε πληθώρα προσφορών.

Επειδή η αγαπημένη ασχολία της Sassenach77 στο φόρουμ είναι να διαβάζει για οδικά ταξίδια, καλή ώρα το ωραίο ταξίδι σας, και δίπλα να έχει ανοιχτό χάρτη , είδα οτι η διαδρομή που κάνατε είναι τα μισά χλμ περίπου, δηλαδή 365χλμ. Δεν είναι και πολλά για μία μέρα νομίζω εκτός αν κάνω κάπου λάθος.

Και θέλω να ρωτήσω κάτι, γιατί έχει σημασία για μένα, το κατάλυμα που μείνατε στη Merzouga το κλείσατε καθ΄ οδόν;

 

[vickokka]

Επειδή η αγαπημένη ασχολία της Sassenach77 στο φόρουμ είναι να διαβάζει για οδικά ταξίδια, καλή ώρα το ωραίο ταξίδι σας, και δίπλα να έχει ανοιχτό χάρτη , είδα οτι η διαδρομή που κάνατε είναι τα μισά χλμ περίπου, δηλαδή 365χλμ. Δεν είναι και πολλά για μία μέρα νομίζω εκτός αν κάνω κάπου λάθος.

Και θέλω να ρωτήσω κάτι, γιατί έχει σημασία για μένα, το κατάλυμα που μείνατε στη Merzouga το κλείσατε καθ΄ οδόν;

Αγαπημενη, θα σου απαντσω κι εγω που καναμε πανω κατω την ιδια δοαρδομη μεχρι την εροημο. Απο booking, βρηκα εγω τα περισσοτερα. Στη merzouga μειναμε στο εκπληκτικο riad madu, και στην ερημο, αρκετα μεσα ομως, μιση ωρα μακρια, στα συνορα με την Αλγερια στο δικο τους madu camp. Εκπληκτικα και τα 2, επικοινωνησε μαζι τους απο booking, αλλά εχουν και σαιτ και ινσταγκραμ. Θα βρεις πολλα παντως, απο 40-200 ευρω τη νυχτα με ημιδιατροφη.

 

[themischar]

Επειδή η αγαπημένη ασχολία της Sassenach77 στο φόρουμ είναι να διαβάζει για οδικά ταξίδια, καλή ώρα το ωραίο ταξίδι σας, και δίπλα να έχει ανοιχτό χάρτη , είδα οτι η διαδρομή που κάνατε είναι τα μισά χλμ περίπου, δηλαδή 365χλμ.

Αγαπητή @Sassenach77 ,
Σ’ ευχαριστώ για τη διόρθωση & υποκλίνομαι που δεν διαβάζεις απλά αλλά μελετάς ! ! !
Σε κανένα κιτάπι μας δεν ήταν-είναι γραμμένο το 663χλμ και πως θα μπορούσε άλλωστε !
Τώρα, πως το σωστό 363χλμ το έγραψα λαθεμένα και το προσπέρασα ακόμη και όταν το ξανακοίταξα μπορεί μόνο να οφείλεται στη σιγουριά της στιγμής << αυτό είναι δεδομένο ... >>

Δεν είναι και πολλά για μία μέρα νομίζω εκτός αν κάνω κάπου λάθος.

Τα όποια χλμ, κατ’ εμέ, έχουν να κάνουν και με το τι έχεις επιλέξει να κάνεις κατά τη διαδρομή και όχι το αν είναι λίγα ή πόσο πολλά μπορεί να είναι. Είχα αποφασίσει, μετά και τα γεγονότα της προηγουμένης, να οδηγήσω με βάση τα επιτρεπόμενα όρια [60 & 40 in many residential areas + 10% (max 7kn/h)]. Να μην ξεφύγω από αυτά κι’ ας φθάναμε αργότερα (όμως, είναι κάτι που δεν το συνηθίζω).

Και θέλω να ρωτήσω κάτι, γιατί έχει σημασία για μένα, το κατάλυμα που μείνατε στη Merzouga το κλείσατε καθ΄ οδόν;

Ναι το Kasbah κλείστηκε καθ’ οδόν, όταν σιγουρευτήκαμε ότι θα φθάσουμε και ήταν ένα από τα τρία προεπιλεγμένα μας.
Χρησιμοποιούσαμε την τοπική κάρτα sim (4G+) που είχαμε αγοράσει, όταν φθάσσμε στο αερ/μιο, και την είχαμε τοποθετήσει στο Ipad (είναι Wi-Fi+Cellurar) και αποδείχθηκε εξαιρετικό deal γιατί είχαμε πρόσβαση σε όλα όσα θέλαμε και με σήμα ¨σχεδόν¨ παντού.

 

[Sassenach77]

Αγαπημενη, θα σου απαντσω κι εγω που καναμε πανω κατω την ιδια δοαρδομη μεχρι την εροημο. Απο booking, βρηκα εγω τα περισσοτερα. Στη merzouga μειναμε στο εκπληκτικο riad madu, και στην ερημο, αρκετα μεσα ομως, μιση ωρα μακρια, στα συνορα με την Αλγερια στο δικο τους madu camp. Εκπληκτικα και τα 2, επικοινωνησε μαζι τους απο booking, αλλά εχουν και σαιτ και ινσταγκραμ. Θα βρεις πολλα παντως, απο 40-200 ευρω τη νυχτα με ημιδιατροφη.

Κοπελιά μου σε ευχαριστώ πολύ Την έχω διαβάσει την ιστορία σου όταν την είχες πρωτογράψει όλη μαζί, αλλά δεν έχω φτάσει ακόμα στο σημείο που καλύπτουν τα δικά σου tips, δηλαδή διαμονή, διατροφή και διάφορες δραστηριότητες, οπότε θα ξαναδιαβαστεί αργότερα με προσοχή για να κρατήσω τις σημειώσεις μου

ΥΓ. Χρωστάς εκείνο το Μαυροβούνιο εσύ....

Αγαπητή @Sassenach77 ,
Σ’ ευχαριστώ για τη διόρθωση & υποκλίνομαι που δεν διαβάζεις απλά αλλά μελετάς ! ! !
Σε κανένα κιτάπι μας δεν ήταν-είναι γραμμένο το 663χλμ και πως θα μπορούσε άλλωστε !
Τώρα, πως το σωστό 363χλμ το έγραψα λαθεμένα και το προσπέρασα ακόμη και όταν το ξανακοίταξα μπορεί μόνο να οφείλεται στη σιγουριά της στιγμής << αυτό είναι δεδομένο ... >>

Ναι ναι, με εσένα πάντα ανοίγω χάρτες και για να πω την αμαρτία μου τη κατα βρίσκω κιόλας έτσι
Για να πω την αλήθεια δεν σκέφτηκα οτι μπορεί να έχεις γράψει λάθος το πρώτο νούμερο και νόμιζα οτι δεν έχω καταλάβει σωστά κάτι στην διαδρομή οπότε διάβασα και δύο φορές τα σχετικά κεφάλαια και έσβηνα και σημείωνα ξανά την διαδρομή και πάλι δεν μου έβγαινε ....sorry

Τα όποια χλμ, κατ’ εμέ, έχουν να κάνουν και με το τι έχεις επιλέξει να κάνεις κατά τη διαδρομή και όχι το αν είναι λίγα ή πόσο πολλά μπορεί να είναι. Είχα αποφασίσει, μετά και τα γεγονότα της προηγουμένης, να οδηγήσω με βάση τα επιτρεπόμενα όρια [60 & 40 in many residential areas + 10% (max 7kn/h)]. Να μην ξεφύγω από αυτά κι’ ας φθάναμε αργότερα (όμως, είναι κάτι που δεν το συνηθίζω).

Συμφωνώ! Αυτό το είπα σύμφωνα με το πρόγραμμα που ακολουθήσατε εσείς. Αν σκεφτούμε το εύρος της μέρας τον Ιούλιο εκεί, εμένα μου φαίνεται άνετα να κάνεις αυτά τα χιλιόμετρα και να έχεις 4 έως και 5 σημεία ενδιαφέροντος στο πρόγραμμα. Αυτό που με προβλημάτισε είναι η κίνηση που ανέφερες! Να πω και τον πόνο μου, οτι αυτό που θα με γονάτιζε εμένα προσωπικά είναι η ζέστη.....δεν την αντέχω καθόλου

Ναι το Kasbah κλείστηκε καθ’ οδόν, όταν σιγουρευτήκαμε ότι θα φθάσουμε και ήταν ένα από τα τρία προεπιλεγμένα μας.
Χρησιμοποιούσαμε την τοπική κάρτα sim (4G+) που είχαμε αγοράσει, όταν φθάσσμε στο αερ/μιο, και την είχαμε τοποθετήσει στο Ipad (είναι Wi-Fi+Cellurar) και αποδείχθηκε εξαιρετικό deal γιατί είχαμε πρόσβαση σε όλα όσα θέλαμε και με σήμα ¨σχεδόν¨ παντού.

Ωραία, πολύ καλό αυτό! Ευχαριστώ

 

[vickokka]

Κοπελιά μου σε ευχαριστώ πολύ Την έχω διαβάσει την ιστορία σου όταν την είχες πρωτογράψει όλη μαζί, αλλά δεν έχω φτάσει ακόμα στο σημείο που καλύπτουν τα δικά σου tips, δηλαδή διαμονή, διατροφή και διάφορες δραστηριότητες, οπότε θα ξαναδιαβαστεί αργότερα με προσοχή για να κρατήσω τις σημειώσεις μου

ΥΓ. Χρωστάς εκείνο το Μαυροβούνιο εσύ....


Ναι ναι, με εσένα πάντα ανοίγω χάρτες και για να πω την αμαρτία μου τη κατα βρίσκω κιόλας έτσι
Για να πω την αλήθεια δεν σκέφτηκα οτι μπορεί να έχεις γράψει λάθος το πρώτο νούμερο και νόμιζα οτι δεν έχω καταλάβει σωστά κάτι στην διαδρομή οπότε διάβασα και δύο φορές τα σχετικά κεφάλαια και έσβηνα και σημείωνα ξανά την διαδρομή και πάλι δεν μου έβγαινε ....sorry


Συμφωνώ! Αυτό το είπα σύμφωνα με το πρόγραμμα που ακολουθήσατε εσείς. Αν σκεφτούμε το εύρος της μέρας τον Ιούλιο εκεί, εμένα μου φαίνεται άνετα να κάνεις αυτά τα χιλιόμετρα και να έχεις 4 έως και 5 σημεία ενδιαφέροντος στο πρόγραμμα. Αυτό που με προβλημάτισε είναι η κίνηση που ανέφερες! Να πω και τον πόνο μου, οτι αυτό που θα με γονάτιζε εμένα προσωπικά είναι η ζέστη.....δεν την αντέχω καθόλου


Ωραία, πολύ καλό αυτό! Ευχαριστώ

Iουλιο ετοιμαστειτε για πολυ ζεστη! Εμεισ νοεμβριο ειμασταν με κοντομανικο. Το βραδυ ειχε μονο λιγη ψυχρα. Αν εχετε παραπανω μερες, διαβασε το δικο μας προγραμμα, αλλιως εχετε τρεξιμο.