Ταϊλάνδη Ταϋλάνδη σε 10 μέρες? Τρέχουμε τώρα...

[dmdoc]

Πραγματικα παντως εχω χασει τον υπνο μου με το μορφονιο.

...τον γνώρισες και εσύ;;;;;;;:roll::roll::roll::roll:

 

[zmaria]

...τον γνώρισες και εσύ;;;;;;;:roll::roll::roll::roll:

Δεν ξέρω ποιον κατάλαβες ότι γνώρισε αλλά για την Κλεο και την Vario είχα κανονίσει να τους γνωρίσω τον αρχηγό της εκδρομής και από ότι ξέρω πολύ το χάρηκαν!!

 

[ikarialover]

Αντί να φλυαρείτε για τον Ιβάν, δεν συνεχίζουμε την ιστορία που είναι τόσο ωραία;; Άντε, θέλουμε κι άλλο Κο Σαμούι!!!!!

 

[zmaria]

Αντί να φλυαρείτε για τον Ιβάν, δεν συνεχίζουμε την ιστορία που είναι τόσο ωραία;; Άντε, θέλουμε κι άλλο Κο Σαμούι!!!!!

Έφτασεεεεεεεεεεεε

 

[zmaria]

Ήρθε η ώρα που δεν θέλω. Πρέπει να φύγουμε. Μα δεν θέλω να φύγουμε! Κάνω μια μεγάλη νοερή αγκαλιά το νησί και του ψιθυρίζω «στο επανιδείν» . Ανεβαίνουμε στα long tails που μας περιμένουν στην ακτή και φτάνουμε στο μικρό καράβι.

Ανεβαίνουμε γρήγορα στο πάνω κατάστρωμα για να προλάβουμε να πιάσουμε στρώμα. Το γωνιακό που είχαμε το πρωί, το προλαβαίνουν οι Ρώσοι, εμείς πιάνουμε το από κάτω. Δεν πειράζει ακριανό είναι κι αυτό, έχει κι από δω θέα. Ξαπλώνω και απολαμβάνω ηλιοθεραπεία από έναν ήλιο που δεν καίει ιδιαίτερα καθώς είναι απόγευμα και το γλυκό αεράκι δίπλα στην θάλασσα με κάνει σχεδόν να δροσίζομαι. Κλείνω τα μάτια κι ο νους μου γεμίζει με τις σημερινές εικόνες. Νιώθω τόσο χορτάτη. Μια Κούβα και δυο ταξιδευτές της, μπαίνουν σαν κλέφτες στις σκέψεις μου. Άραγε τι να κάνουν τώρα? Θέλω να μοιραστώ μαζί του την περιπέτεια μου με την σπηλιά. Κάπως έτσι με παίρνει ο ύπνος. Στο τσεπάκι τον έχω αυτές τις μέρες.

Η ώρα περνάει και νιώθω το χέρι της Κλαίρης να με σκουντάει ελαφρά. «Μαράκι ξύπνα, φτάνουμε σε λίγο. Σήκω, να βγάλουμε και καμιά φωτογραφία». «Τώρα, τώρα, πέντε λεπτά ακόμα (τι κλασσικό μου!)» μουγκρίζω. Μετά από λίγο με ξανασκουντάει. Ρε τι έπαθα η γυναίκα. «Τώρα, τώρα» ξαναμουγκρίζω. Μετά από λίγο ξανά. «Θα σηκωθείς μωρέ να βγάλουμε καμιά φώτο?» Πετάγομαι πάνω μες στην τσίτα. «Ώχου ρε Κλαίρη. Καλά δεν μπορείς να περιμένεις λίγο? Αφού κοιμάμαι δεν βλέπεις? Ορίστε, σηκώθηκα, που θες να βγάλουμε?» «Μαράκι, ξαναπέσε κοιμήσου και χέσε μας. Σε λίγα λεπτά φτάνουμε. Μια φωτογραφία σου είπα να με βγάλεις. Σιγά τα ωά! Και μετά λες πως εγώ έχω νεύρα!». Αντιλαμβάνομαι πως της έχω μιλήσει απότομα. Δεν το χω όταν ξυπνάω. «Ωραία, άντε κάτσε να σε βγάλω». Κοίτα το όμως που έχει πεισμώσει τώρα. «Δεν πειράζει άστο, δεν θέλω τώρα». «Καλέ έλα να σε βγάλω». «Δεν θέλω τώρα σου λέω». «Ρε, μην τσαντίζεσαι, ξεκόλλα. Αφού ξέρεις, ποτέ δεν ξυπνάω στάζοντας μέλι, ηρέμησε, δεν σου πα και τίποτα». «Ρε Μαράκι, ήρεμη είμαι, όλα οκ απλά τώρα μου έφυγε η όρεξη για φωτογραφίες, τέλος». Σκάσε μου λέω μέσα μου και μην μιλάς. Το μόνο που δεν θέλω είναι να τσακωθούμε. Την έχουμε γλιτώσει όλη μέρα, δεν θα τα χαλάσουμε στο τέλος της εκδρομής.

Επιστροφή στο δωμάτιο για μια σπιθαμή ξεκούρασης. Κανά μισάωρο μην κακομάθουμε κιόλας. Το πολύ πολύ καλό που μας συμβαίνει τώρα είναι που ξέρουμε πως αύριο έχουμε «ρεπό» από εκδρομές και ναι, ω ναι, θα κοιμηθούμε! Είμαι πολύ συγκινημένη! Μόνο που με νιώθω ήδη πιασμένη από την ανάβαση στην σπηλιά κι αναρωτιέμαι με απογοήτευση πόσο γυμναστική αποτελεί τελικά ο χορός. Πάει, γέρασα τελικά.

Ώρα για τον μίνι απολογισμό της σημερινής εκδρομής. Θα πήγαινα μόνο στο νησί της κοιμισμένης αγελάδας. Όχι πως το Mae Koh ή η φημισμένη λίμνη Talay Nai δεν άξιζαν, αλλά δεν έχουν καμία σχέση με το Wua Talap. Δεν ξέρω αν πραγματοποιείται διανυκτέρευση αλλά αν ναι, σίγουρα θα κοιμόμουν εκεί έστω για μια νύχτα. Ασυζητητί αυτό. Την μία μέρα θα επισκεπτόμουν την σπηλιά και την άλλη το viewpoint. Θα καθόμουν ωωωωωώρες στο καθένα από αυτά και θα χαιρόμουν στο έπακρο την επαφή με την φύση. Αυτό θα γινόταν ΜΕ αθλητικά παπούτσια και ΧΩΡΙΣ βροχή. Αν πάλι τύχαινε να βρέξει, θα χα τον χρόνο να κατέβω όταν ο ουρανός αποφάσιζε να ηρεμήσει. Επίσης θα προσπαθούσα οι αναβάσεις να γίνουν ΜΕ παρέα. Κι επειδή κατά 99% ταξιδεύω με την Κλαίρη και πολύ πιθανό είναι να μην ακολουθούσε, θα φρόντιζα να κάνω παρέες πριν ανέβω. Εύκολα κάνεις φίλους σε τέτοιες καταστάσεις. Αν πάλι δεν έβρισκα θα πήγαινα έτσι κι αλλιώς. Τις υπόλοιπες ώρες μου θα τις περνούσα πλατσουρίζοντας, βγάζοντας φωτογραφίες, κάνοντας ηλιοθεραπεία κι απολαμβάνοντας απλά τον επίγειο παράδεισο. Θα έπινα φρέσκους χυμούς μάνγκο και καρύδας το πρωί, θα έτρωγα τροπικά φρούτα και το βράδυ θα επιδιδόμουν σε κοκτεηλογευσία στο γραφικό μπαράκι. Ούτε και ξέρω πόσα θα δοκίμαζα! Θα επιδίωκα να γνωρίσω όποιον ντόπιο έβρισκα εκεί και να του πιάσω την κουβέντα. Θα ξάπλωνα στην λευκή άμμο απολαμβάνοντας τον έναστρο ουρανό και θα χανόμουν στις σκέψεις μου. Θα ήταν αισιόδοξες γιατί θα ένιωθα ελεύθερη. Όνειρα… Χωρίς αυτά, αδύνατον να ζήσω.

 

[_antonis_]

Μ' αρέσει που ήθελες ακριανό στρώμα με θέα για να κοιμηθείς...

 

[KLEOPATRA]

...τον γνώρισες και εσύ;;;;;;;:roll::roll::roll::roll:

Οχι τον Ρωσο..μη μαλωσω και με το Μαριω.
Με τον αλλο τον Ταυλανδο εχω φαει τρελα

 

[KLEOPATRA]

Ονειρα..ωραια ονειρα...
Αχ αυτη η πρωτη φωτο!!!

 

[d4ydr33m3r]

Οχι τον Ρωσο..μη μαλωσω και με το Μαριω.
Με τον αλλο τον Ταυλανδο εχω φαει τρελα

Χαχαχαχ.. Τον ειχα γνωρισει κ εγω αυτον στο τελευταιο ταξιδι..

 

[klaire]

Αμα σου λεω εγω πως δε θυμασαι μου λες τι λες μωρε???χαχαχα
Η "φιλονικια" μας ηταν οταν φταναμε στο πρωτο νησι πριν παρουμε τα καγιακ---εκει που μου ειπες λιγα νευρα εχεις σημερα..Στο γυρισμο μολις αγκαλιασες το στρωμα και σκεφτοσουν τον Ιβαν απεναντι μας (rofl) (rofl) πηρες τον υπνο του δικαιου --οχι κι οτι εγω πηγα πισω και ξυπνησαμε κοτοπουλα στο λιμανακι...Τι πραγμα κι αυτο με το που απλωναμε το κορμι μας εστω και λιγο και οπουδηποτε τσακ μπαμ ο υπνακος.
Και τα χειροτερα της κουρασης δεν ειχαν ερθει ακομα...
Επισης εχω να προσθεσω πως αν ειχαμε το υποθετικο σχεδιο στη σπηλια θα ανεβαινα το πρωι που θα ξυπνουσα μετα τον καφεδακι μου--ξεκουραστη ξεκουραστη και plenty of time θα ειχα και οσο αργα επιθυμουσα θα ανεβοκατεβαινα τα σχοινια--σαν τσιτα χεχε παρεα με 3 μπουκαλακια νερο---για το view point δεν ορκιζομαι κι ολας...
Αχ τι νησι κι αυτο?????

 

[pattyyy]

Τι ωραία που μας τα περιγράφεις...Και τις συμβουλές σου σίγουρα θα τις χρησιμοποιήσω όταν επισκεφτώ την περιοχή!

 

[zmaria]

Μ' αρέσει που ήθελες ακριανό στρώμα με θέα για να κοιμηθείς...

Χαχα γιατί δεν είναι ωραίο να σε παίρνει ο ύπνος με θέα το απέραντο μπλε? Σαν νησιώτης θα το ξέρεις καλύτερα!!

Χαχαχαχ.. Τον ειχα γνωρισει κ εγω αυτον στο τελευταιο ταξιδι..

Εσύ σε λίγο θα μου βγεις ότι ήσουν και παρέα μας. Μόνο μην μου πεις πως είσαι κανένας από τους Ρώσους και έχεις μάθει ελληνικά!
Πληροφορίες για τον μεσιέ Ταϋλανδό, όπως δώσεις στις ενδιαφερόμενες.. (Βλ. Κλεό. Η Vario σαν να χάνει έδαφος, η Κλεό το θέλει πραγματικά!!)

Αμα σου λεω εγω πως δε θυμασαι μου λες τι λες μωρε???χαχαχα
Η "φιλονικια" μας ηταν οταν φταναμε στο πρωτο νησι πριν παρουμε τα καγιακ---εκει που μου ειπες λιγα νευρα εχεις σημερα..Στο γυρισμο μολις αγκαλιασες το στρωμα και σκεφτοσουν τον Ιβαν απεναντι μας (rofl) (rofl) πηρες τον υπνο του δικαιου --οχι κι οτι εγω πηγα πισω και ξυπνησαμε κοτοπουλα στο λιμανακι...Τι πραγμα κι αυτο με το που απλωναμε το κορμι μας εστω και λιγο και οπουδηποτε τσακ μπαμ ο υπνακος.
Και τα χειροτερα της κουρασης δεν ειχαν ερθει ακομα...
Επισης εχω να προσθεσω πως αν ειχαμε το υποθετικο σχεδιο στη σπηλια θα ανεβαινα το πρωι που θα ξυπνουσα μετα τον καφεδακι μου--ξεκουραστη ξεκουραστη και plenty of time θα ειχα και οσο αργα επιθυμουσα θα ανεβοκατεβαινα τα σχοινια--σαν τσιτα χεχε παρεα με 3 μπουκαλακια νερο---για το view point δεν ορκιζομαι κι ολας...
Αχ τι νησι κι αυτο?????

Μου φαίνεται πως από την πολύ αϋπνία, κάποια απ τις δυο μας είχε παραισθήσεις, δεν εξηγείται αλλιώς.. Την μανουρίτσα που λες την θυμάμαι, ήταν η πρώτη, υπήρχε και δεύτερη όμως αυτή που περιγράφω. Ήταν αμέσως μετά το σάπισμα από ύπνο που επιδόθηκα. Μα αυτό ήταν το θέμα μου, δεν ήθελα να ξυπνήσω!!!

Να σε δω να ανεβαίνουμε την σπηλιά together και τι στο κόσμο!!
Το νησί απλά τα σπάει!!!