ggonholidays
Member
- Μηνύματα
- 586
- Likes
- 1.167
- Ταξίδι-Όνειρο
- Νησιά Γκαλαπάγκος
Περιεχόμενα
- Κεφάλαιο 1
- Chiang Mai (Ι)
- Chiang Mai (ΙΙ)
- Chiang Mai (III)
- Chiang Mai (ΙV)
- Chiang Mai (V)
- Chiang Mai (VΙ)
- Chiang Mai (VII)
- Ατελείωτοι Λογαριασμοί Part I
- Κο Σαμούι (Ι)
- Κο Σαμούι (ΙΙ)
- Ao Nang
- Hong Island
- 4 Νησιά
- Khao Lak (I)
- Khao Lak (II)
- Mu Ko Surin
- Ko Πανγκάν (Ι)
- Ko Πανγκάν (ΙΙ)
- Ατελείωτοι Λογαριασμοί Part II
- Μπανγκόκ (Ι)
- Μπανγκόκ (ΙΙ)
- Μπανγκόκ (ΙΙΙ)
- Μπανγκόκ (ΙV)
- Μπανγκόκ (V)
- Μπανγκόκ (VI)
Ο πίνακας αναχωρήσεων του αεροδρομίου Λάρνακας έδειχνε ότι η πτήση της Gulf Air για Μπαχρέιν θα έφευγε στην ώρα της. Για μας όμως έφευγε με 5 χρόνια καθυστέρηση αφού το ταξίδι στην Ταϊλάνδη είχε κανονιστεί για πρώτη φορά το καλοκαίρι του 2007. Ακυρώθηκε όμως μια εβδομάδα πριν την αναχώρηση λόγω κακών καιρικών συνθηκών! Δεύτερο εγχείρημα το 2010 αλλά μας προέκυψαν τα κόκκινα πουκάμισα έτσι και αυτή η ιδέα έμεινε στα σκαριά. Μετά μας προέκυψε εγκυμοσύνη, γέννα κλπ και η Ταϊλάνδη παρέμενε το μεγάλο απωθημένο.
Και να’ μαστε τώρα έτοιμοι για την αναχώρηση για αυτό το πολυπόθητο ταξίδι. Δεν θα έπρεπε να πετάω απ΄τη χαρά μου? Έστω να χοροπηδάω νοητά? Γιατί αυτό το δάκρυ να επιμένει να μην φεύγει απ΄ το μάτι μου? Και ήταν ανάγκη να βρώ τη γκαντέμο τη γειτόνισσα πριν φύγω και αντί για ένα καλό ταξίδι να μου λέει «Καλά θα αντέξεις τόσες μέρες χωρίς τη μπέμπα?» Βαλτή ήτανε? Η 21 μηνών μπέμπα μου έμεινε με τη γιαγιά και ήταν η πρώτη φορά που την άφηνα για τόσες πολλές μέρες (16 συνολικά).
Προσπάθησα να αποβάλω το άγχος και άρχισα να παρατηρώ τον κόσμο γύρω μου. Δυστυχώς όμως δεν μου πήρε και πολύ ώρα. Το αεροδρόμιο στις 12.30 το μεσημέρι ήταν άδειο!!! Πρώτη φορά στη ζωή μου είχα πριβέ αεροδρόμιο! Η πτήση για Μπαχρέιν ήταν η μοναδική! Δύο ώρες πριν και δύο μετά δεν υπήρχε άλλη πτήση. Έκανα μια βόλτα στα καταστήματα των αφορολόγητων ειδών όπου οι πωλήτριες άλλες βαριεστημένες άλλες με χαρά που επιτέλους μπήκε κάποιος με πλησίαζαν. Έπιασα κουβέντα με δύο από αυτές, δεν είχαν και τίποτα άλλο να κάνουν τα κορίτσια και μου εξέφρασαν τις ανησυχίες τους σχετικά με τη κατάσταση που επικρατούσες το αεροδρόμιο αφού δεν ήταν συμπτωματικό αλλά η μόνιμη κατάσταση των τελευταίων εβδομάδων. Η ψυχολογία πήγε ακόμα πιο κάτω με τις ανησυχίες των κοριτσιών και την οικονομική κρίση και τελικά κατέληξα ψεκασμένη με όλα τα νέα αρώματα μου έχουν κυκλοφορήσει τους τελευταίους μήνες αφού δεν μου έκανε η καρδιά να τις κακοκαρδίσω.
Αναδύοντας μια απροσδιόριστη μυρωδιά ικανή να προκαλέσει λιποθυμία κατευθύνθηκα προς την πύλη αναχώρησης όπου με περίμενε ο σύζυγος και όπου είχαν μαζευτεί όλοι οι συνεπιβάτες και άρχισε η διαδικασία αναχώρησης. Μέσα σε 10 λεπτά είχαμε επιβιβαστεί όλοι! Συνολικά γύρω στα 40 άτομα, 3-4 επιχειρηματίες στη πρώτη θέση, 2 κύπριες σύζυγοι μεταναστών στις αραβικές χώρες , 3 ασιάτες για απέλαση( τους είχε φέρει συνοδεία αστυνομικών λίγο νωρίτερα) και γύρω στις 25 ασιάτισσες οικιακές βοηθοί που επέστρεφαν σπίτι τους! Καθίσαμε στη δεύτερη σειρά της οικονομικής θέσης. Μπροστά μας μόνο μία από τις συζύγους και πίσω μας για καλή μας τύχη η προσωποποίηση της Σριλαγκέζας πολυλογούς που βάλθηκε να εξιστορεί στη φίλη της καθ’ όλη τη διάρκεια του ταξιδιού, το πόσο ωραία περνούσε στα 6 σπίτια που την ανάγκαζαν να καθαρίζει καθημερινά, για το πώς κατάφερνε να ξεφύγει από τον γέρο που προσπαθούσε να τη χουφτώσει και πόσο λυπόταν που έφευγε έστω και για λίγο. (φαντάζομαι πάντα γιατί τα Σριλαγκέζικα δεν τα έχω βάλει ακόμα το βιογραφικό μου)
Η αναχώρηση έγινε 10 λεπτά νωρίτερα και μαζί με το αεροπλάνο της Gulf απογειώθηκε και ο ενθουσιασμός μας. Όσο περνούσε η ώρα τόσο πιο πολύ ανέβαινε και το ηθικό! Αφού λοιπόν αποκτήσαμε τη πρέπουσα ψυχολογία σερβίρεται και το φαγητό. Ο σύζυγος σερβίρετε πρώτος γιατί είχα την φαεινή ιδέα να του παραγγείλω γεύμα χωρίς λακτόζη αφού έχει δυσανεξία. Βραστό κοτοπουλάκι με νερόβραστο ρυζάκι!
-Καλό καλέ μου?
-Οκ. Για φαϊ αεροπλάνου καλό είναι.
Μερικά λεπτά αργότερα φτάνει η σειρά μου.
-Κοτόπουλο ή βοδινό? Πρόσφερε η ευγενική αεροσυνοδός.
Διαλέγω το βοδινό. Πραγματικά απόλαυση! Πικάντικα βοδινά κεφτεδάκια με κόκκινη σάλτσα και ρυζάκι με τουμερικ. Ο σύζυγος κοιτούσε το πιάτο μου με ζήλια.
-Μα καλά που είδαν τη λακτόζη σε αυτό το γεύμα??? Γιατί εγώ πρέπει να φάω το βραστό κοτόπουλο?
- Εεεε… ξέρεις μωρό μου…. Και στις υπόλοιπες πτήσεις σου επέλεξα γεύμα με χαμηλή λακτόζη.
Η ώρα του γεύματος ήταν και τα μοναδικά λεπτά που η Σριλαγκέζα πολυλογού σταμάτησε να μιλάει. Στην υπόλοιπη πτήση έκανε προσπάθεια να σπάσει τα τζάμια του αεροπλάνου με την τσιριχτή φωνούλα της. Η κυρία στη 1η σειρά κάθε μερικά λεπτά σηκωνόταν και έκανε σσσσσσστ, οι αεροσυνοδοί της έκαναν παρατήρηση 2-3 φορές αλλά μάταια. Το πήραμε απόφαση ότι θα το υποστούμε και πέραν αυτής της ταλαιπωρίας η υπόλοιπη πτήση κύλησε εύκολα με κουβεντούλα με τη κυρία μπροστά μας και ένα επεισόδιο του λατρεμένου Big Bang Theory.
Το αεροδρόμιο του Μπαχρέιν σχετικά μικρό αλλά με αρκετές επιλογές για φαγητό και καφέ. Οι 3 ώρες αναμονής πέρασαν εύκολα με την απαραίτητη βολτούλα στα Duty Free και ένα Chai Latte στο Costa. Εκεί ανακάλυψα ότι η Fendi έχει σειρά από τσαντόρ και παρέλασε από μπροστά μου όλη η νέα κολεξιόν από τσάντες CHANEL, PRADA, MCM, LOUI VITTON κλπ.
Επιβίβαση στο 2ο αεροπλάνο που ήταν ασφυκτικά γεμάτο και η απογείωση στην ώρα της. Το φαγητό εξίσου καλό με την πρώτη πτήση, με τρεις επιλογές βοδινό, κοτόπουλο ψάρι , ο σύζυγος σερβιρίστηκε το ίδιο βραστό κοτοπουλάκι και εννοείτε ότι ζήτησε να του το αλλάξουν. Το φαϊ αποτελεί και για τους δύο μεγάλη αδυναμία και του είχαν σπάσει τη μύτη πικάντικες μυρωδιές που πλημμύρησαν το αεροπλάνο. Τον παρακάλεσαν να περιμένει να σερβιριστούν οι υπόλοιποι και μετά από μερικά λεπτά του έφεραν μια δεύτερη με μερίδα με πικάντικο κοτοπουλάκι εφάμιλλο με το δικό μου βοδινό. Πραγματικά τα πιάτα της Gulf ήταν ευχάριστη έκπληξη και γενικότερα το σέρβις άμεμπτο. Ήμασταν προετοιμασμένοι για άλλα αφού δεν είχαμε ακούσει τα καλύτερα για την εταιρεία αλλά την επιλέξαμε αφού βρήκαμε μια πολύ καλή προσφορά μια Crazy Wednesday. Μετά από 7 ώρες, 1 ταινία, 3 σκανδιναβικά σταυρόλεξα,2 γεύματα προσγειωθήκαμε στην Μπανγκόκ.
Και που πάμε τώρα? Ο ταλαίπωρος σύζυγος που με είχε βαρεθεί με την αναποφασιστικότητα μου και τις πολλές αλλαγές στο πρόγραμμα, κάπου τρείς μήνες πριν έκανε το λάθος να μου δηλώσει «κάνε ότι θέλεις μωρό μου, σε εμπιστεύομαι απόλυτα στις επιλογές σου». Μια ο φόρτος εργασίας του, μια ο πανικός που επικρατεί στο σπίτι με το παιδί δεν καταφέραμε να συζητήσουμε καθόλου το πρόγραμμα στο οποίο τελικά κατάληξε ο ταξιδιωτικός σύμβουλος της οικογένειας. Έτσι είχε ξεκινήσει προς το άγνωστο με βάρκα την ελπίδα αλλά και γω που ήξερα που πάμε τι κατάλαβα αφού γι αλλού ξεκινήσαμε και αλλού η ζωή μας πήγε. Νομίζω ο θεός θα έσπαζε μεγάλη πλάκα μαζί μου κάθε φορά που τελικά έπαιρνα μια απόφαση σχετικά με αυτό το ταξίδι.
Οι διαδικασίες στο τελωνείο για την είσοδο στη χώρα εύκολες και γρήγορες αφού είχαμε εκδώσει βίζα από πριν και 45 λεπτά αργότερα είχαμε κάνει ήδη check in στην Bangkok Air για Chiang Mai και απολαμβάναμε το δωρεάν καφεδάκι και τα τσιμπήματα στο lounge της εταιρείας με δωρεάν ιντερνέτ. Οι δυο ώρες αναμονής πέρασαν σ το πι και φι.
Για τις μέρες που θα περνούσαμε στη Chiang Mai είχαμε αποφασίσει να κλείσουμε ξεναγό αφού ο χρόνος μας ήταν πολύ περιορισμένος και θέλαμε να αξιοποιήσουμε κάθε λεπτό παραμονής μας στη πόλη. Η ανεύρεση ξεναγού αποδείχτηκε άθλος αφού όλοι οι καλοί ήταν ήδη κλεισμένοι. Από τους υπόλοιπους που απάντησαν στα μηνύματά μου οι μισοί δεν μπορούσαν καν να γράψουν στα αγγλικά , σκεφτείτε πως θα ήταν ό προφορικός λόγος, και οι υπόλοιποι αφού αντάλλαζες μαζί τους 15 emails όταν τους έλεγες το οκ σου απαντούσα
«ξέρεις θα έρθει ο φίλος μου τελικά που δεν μιλάει και τόσο καλά αγγλικά αλλά θα σας πάει εκεί που θέλετε» Μέχρι που τελικά βρέθηκε ο Πολ! Αγγλομαθείς, συνεργάσιμος, με ωραίες ιδέες. Θεώρησα σωστό κατά την διάρκεια την αναμονής μας να του στείλω ένα sms για να τον ενημερώσω ότι θα φτάναμε στην ώρα μας. Μέχρι την απογείωση όμως δεν είχα πάρει απάντηση!
Κατά την διάρκεια της πτήσης που κράτησε περίπου 1 ώρα ενημέρωσα το σύζυγο για το πρόγραμμα μας και είχα τις αναμενόμενες αντιδράσεις
- Πολύ φορτωμένο δεν είναι?
- Ε? Γιατί ήρθαμε για να καθόμαστε?
- Για να ξεκουραστούμε ίσως? Που έχουμε 2 χρόνια να κοιμηθούμε σαν άνθρωποι?
- Και από πότε πας ταξίδι για να κάθεσαι?
- Ναι ρε παιδί μου αλλά πολλές μετακινήσεις δεν έχουμε?
- Τις μείωσα στο ελάχιστο με αυτά που ήθελα να κάνω.(κούνια που με κούναγε μάλλον θα έλεγε ο ύψιστος εκείνη την ώρα)
- Τουλάχιστον δεν θα ξυπνάμε από τα χαράματα ε?
- Ε ξέρεις καλέ μου… οι εκδρομές συνήθως ξεκινάνε πολύ νωρίς. Και θυμάσαι που μου είπες «κάνε ότι θέλεις μωρό μου, σε εμπιστεύομαι απόλυτα στις επιλογές σου» και γω απάντησα «μετά την απομάκρυνση εκ του ταμείου ουδέν λάθος αναγνωρίζεται?»
- Γρρρρ
Πάντως δεν ξανά διαμαρτυρήθηκε και μάλλον το είδε σαν πρόκληση. Ο συνταξιδιώτης μου δεν χαλιέται εύκολα, έχει αστείρευτο χιούμορ, είναι παντός καιρού, έχει απίστευτα αποθέματα αντοχής, μανία εξερεύνησης και λατρεύει το φαγητό! Τι άλλο να ζητήσω? Η αλήθεια είναι ότι εκτός από τον προφανή λόγο ότι ήθελα να δώ όσα περισσότερα πράγματα μπορούσα από αυτή τη χώρα δεν ήθελα να αφήσω χρόνο χαλάρωσης γιατί θα πάθαινα μπεμποστέρηση και θα έπαιρνα άρον άρον το δρόμο της επιστροφής.
Το πρόγραμμα που είχαμε προγραμματίσει και που νομίζαμε ότι θα ακολουθήσουμε ήταν
-2 βράδια Τσιαγκ Μει
-1 διανυκτέρευση Μπανγκόγκ
-3 βράδια Κο Σαμούι
-3 βράδια Κο Ταο
-3 βράδια Κο Πανγκαν
-3 βράδια Μπανγκόγκ
Αλλά λογαριασμοί χωρίς τον ξενοδόχο........
Θα προσπαθήσω να βάλω όσο πιο πολλές φώτο μπορώ μιας και η συγγραφή δεν είναι και το δυνατό μου σημείο και χρειάζεται ταλέντο για να περιγράψεις αυτά που ζήσαμε. Όταν όμως καταλάβω πως ανεβαίνουν( αν έχει κάποιος σκονάκι με τα SOS ας βοηθήσει).
Επόμενη στάση Chiang Mai λοιπόν………
Και να’ μαστε τώρα έτοιμοι για την αναχώρηση για αυτό το πολυπόθητο ταξίδι. Δεν θα έπρεπε να πετάω απ΄τη χαρά μου? Έστω να χοροπηδάω νοητά? Γιατί αυτό το δάκρυ να επιμένει να μην φεύγει απ΄ το μάτι μου? Και ήταν ανάγκη να βρώ τη γκαντέμο τη γειτόνισσα πριν φύγω και αντί για ένα καλό ταξίδι να μου λέει «Καλά θα αντέξεις τόσες μέρες χωρίς τη μπέμπα?» Βαλτή ήτανε? Η 21 μηνών μπέμπα μου έμεινε με τη γιαγιά και ήταν η πρώτη φορά που την άφηνα για τόσες πολλές μέρες (16 συνολικά).
Προσπάθησα να αποβάλω το άγχος και άρχισα να παρατηρώ τον κόσμο γύρω μου. Δυστυχώς όμως δεν μου πήρε και πολύ ώρα. Το αεροδρόμιο στις 12.30 το μεσημέρι ήταν άδειο!!! Πρώτη φορά στη ζωή μου είχα πριβέ αεροδρόμιο! Η πτήση για Μπαχρέιν ήταν η μοναδική! Δύο ώρες πριν και δύο μετά δεν υπήρχε άλλη πτήση. Έκανα μια βόλτα στα καταστήματα των αφορολόγητων ειδών όπου οι πωλήτριες άλλες βαριεστημένες άλλες με χαρά που επιτέλους μπήκε κάποιος με πλησίαζαν. Έπιασα κουβέντα με δύο από αυτές, δεν είχαν και τίποτα άλλο να κάνουν τα κορίτσια και μου εξέφρασαν τις ανησυχίες τους σχετικά με τη κατάσταση που επικρατούσες το αεροδρόμιο αφού δεν ήταν συμπτωματικό αλλά η μόνιμη κατάσταση των τελευταίων εβδομάδων. Η ψυχολογία πήγε ακόμα πιο κάτω με τις ανησυχίες των κοριτσιών και την οικονομική κρίση και τελικά κατέληξα ψεκασμένη με όλα τα νέα αρώματα μου έχουν κυκλοφορήσει τους τελευταίους μήνες αφού δεν μου έκανε η καρδιά να τις κακοκαρδίσω.
Αναδύοντας μια απροσδιόριστη μυρωδιά ικανή να προκαλέσει λιποθυμία κατευθύνθηκα προς την πύλη αναχώρησης όπου με περίμενε ο σύζυγος και όπου είχαν μαζευτεί όλοι οι συνεπιβάτες και άρχισε η διαδικασία αναχώρησης. Μέσα σε 10 λεπτά είχαμε επιβιβαστεί όλοι! Συνολικά γύρω στα 40 άτομα, 3-4 επιχειρηματίες στη πρώτη θέση, 2 κύπριες σύζυγοι μεταναστών στις αραβικές χώρες , 3 ασιάτες για απέλαση( τους είχε φέρει συνοδεία αστυνομικών λίγο νωρίτερα) και γύρω στις 25 ασιάτισσες οικιακές βοηθοί που επέστρεφαν σπίτι τους! Καθίσαμε στη δεύτερη σειρά της οικονομικής θέσης. Μπροστά μας μόνο μία από τις συζύγους και πίσω μας για καλή μας τύχη η προσωποποίηση της Σριλαγκέζας πολυλογούς που βάλθηκε να εξιστορεί στη φίλη της καθ’ όλη τη διάρκεια του ταξιδιού, το πόσο ωραία περνούσε στα 6 σπίτια που την ανάγκαζαν να καθαρίζει καθημερινά, για το πώς κατάφερνε να ξεφύγει από τον γέρο που προσπαθούσε να τη χουφτώσει και πόσο λυπόταν που έφευγε έστω και για λίγο. (φαντάζομαι πάντα γιατί τα Σριλαγκέζικα δεν τα έχω βάλει ακόμα το βιογραφικό μου)
Η αναχώρηση έγινε 10 λεπτά νωρίτερα και μαζί με το αεροπλάνο της Gulf απογειώθηκε και ο ενθουσιασμός μας. Όσο περνούσε η ώρα τόσο πιο πολύ ανέβαινε και το ηθικό! Αφού λοιπόν αποκτήσαμε τη πρέπουσα ψυχολογία σερβίρεται και το φαγητό. Ο σύζυγος σερβίρετε πρώτος γιατί είχα την φαεινή ιδέα να του παραγγείλω γεύμα χωρίς λακτόζη αφού έχει δυσανεξία. Βραστό κοτοπουλάκι με νερόβραστο ρυζάκι!
-Καλό καλέ μου?
-Οκ. Για φαϊ αεροπλάνου καλό είναι.
Μερικά λεπτά αργότερα φτάνει η σειρά μου.
-Κοτόπουλο ή βοδινό? Πρόσφερε η ευγενική αεροσυνοδός.
Διαλέγω το βοδινό. Πραγματικά απόλαυση! Πικάντικα βοδινά κεφτεδάκια με κόκκινη σάλτσα και ρυζάκι με τουμερικ. Ο σύζυγος κοιτούσε το πιάτο μου με ζήλια.
-Μα καλά που είδαν τη λακτόζη σε αυτό το γεύμα??? Γιατί εγώ πρέπει να φάω το βραστό κοτόπουλο?
- Εεεε… ξέρεις μωρό μου…. Και στις υπόλοιπες πτήσεις σου επέλεξα γεύμα με χαμηλή λακτόζη.
Η ώρα του γεύματος ήταν και τα μοναδικά λεπτά που η Σριλαγκέζα πολυλογού σταμάτησε να μιλάει. Στην υπόλοιπη πτήση έκανε προσπάθεια να σπάσει τα τζάμια του αεροπλάνου με την τσιριχτή φωνούλα της. Η κυρία στη 1η σειρά κάθε μερικά λεπτά σηκωνόταν και έκανε σσσσσσστ, οι αεροσυνοδοί της έκαναν παρατήρηση 2-3 φορές αλλά μάταια. Το πήραμε απόφαση ότι θα το υποστούμε και πέραν αυτής της ταλαιπωρίας η υπόλοιπη πτήση κύλησε εύκολα με κουβεντούλα με τη κυρία μπροστά μας και ένα επεισόδιο του λατρεμένου Big Bang Theory.
Το αεροδρόμιο του Μπαχρέιν σχετικά μικρό αλλά με αρκετές επιλογές για φαγητό και καφέ. Οι 3 ώρες αναμονής πέρασαν εύκολα με την απαραίτητη βολτούλα στα Duty Free και ένα Chai Latte στο Costa. Εκεί ανακάλυψα ότι η Fendi έχει σειρά από τσαντόρ και παρέλασε από μπροστά μου όλη η νέα κολεξιόν από τσάντες CHANEL, PRADA, MCM, LOUI VITTON κλπ.
Επιβίβαση στο 2ο αεροπλάνο που ήταν ασφυκτικά γεμάτο και η απογείωση στην ώρα της. Το φαγητό εξίσου καλό με την πρώτη πτήση, με τρεις επιλογές βοδινό, κοτόπουλο ψάρι , ο σύζυγος σερβιρίστηκε το ίδιο βραστό κοτοπουλάκι και εννοείτε ότι ζήτησε να του το αλλάξουν. Το φαϊ αποτελεί και για τους δύο μεγάλη αδυναμία και του είχαν σπάσει τη μύτη πικάντικες μυρωδιές που πλημμύρησαν το αεροπλάνο. Τον παρακάλεσαν να περιμένει να σερβιριστούν οι υπόλοιποι και μετά από μερικά λεπτά του έφεραν μια δεύτερη με μερίδα με πικάντικο κοτοπουλάκι εφάμιλλο με το δικό μου βοδινό. Πραγματικά τα πιάτα της Gulf ήταν ευχάριστη έκπληξη και γενικότερα το σέρβις άμεμπτο. Ήμασταν προετοιμασμένοι για άλλα αφού δεν είχαμε ακούσει τα καλύτερα για την εταιρεία αλλά την επιλέξαμε αφού βρήκαμε μια πολύ καλή προσφορά μια Crazy Wednesday. Μετά από 7 ώρες, 1 ταινία, 3 σκανδιναβικά σταυρόλεξα,2 γεύματα προσγειωθήκαμε στην Μπανγκόκ.
Και που πάμε τώρα? Ο ταλαίπωρος σύζυγος που με είχε βαρεθεί με την αναποφασιστικότητα μου και τις πολλές αλλαγές στο πρόγραμμα, κάπου τρείς μήνες πριν έκανε το λάθος να μου δηλώσει «κάνε ότι θέλεις μωρό μου, σε εμπιστεύομαι απόλυτα στις επιλογές σου». Μια ο φόρτος εργασίας του, μια ο πανικός που επικρατεί στο σπίτι με το παιδί δεν καταφέραμε να συζητήσουμε καθόλου το πρόγραμμα στο οποίο τελικά κατάληξε ο ταξιδιωτικός σύμβουλος της οικογένειας. Έτσι είχε ξεκινήσει προς το άγνωστο με βάρκα την ελπίδα αλλά και γω που ήξερα που πάμε τι κατάλαβα αφού γι αλλού ξεκινήσαμε και αλλού η ζωή μας πήγε. Νομίζω ο θεός θα έσπαζε μεγάλη πλάκα μαζί μου κάθε φορά που τελικά έπαιρνα μια απόφαση σχετικά με αυτό το ταξίδι.
Οι διαδικασίες στο τελωνείο για την είσοδο στη χώρα εύκολες και γρήγορες αφού είχαμε εκδώσει βίζα από πριν και 45 λεπτά αργότερα είχαμε κάνει ήδη check in στην Bangkok Air για Chiang Mai και απολαμβάναμε το δωρεάν καφεδάκι και τα τσιμπήματα στο lounge της εταιρείας με δωρεάν ιντερνέτ. Οι δυο ώρες αναμονής πέρασαν σ το πι και φι.
Για τις μέρες που θα περνούσαμε στη Chiang Mai είχαμε αποφασίσει να κλείσουμε ξεναγό αφού ο χρόνος μας ήταν πολύ περιορισμένος και θέλαμε να αξιοποιήσουμε κάθε λεπτό παραμονής μας στη πόλη. Η ανεύρεση ξεναγού αποδείχτηκε άθλος αφού όλοι οι καλοί ήταν ήδη κλεισμένοι. Από τους υπόλοιπους που απάντησαν στα μηνύματά μου οι μισοί δεν μπορούσαν καν να γράψουν στα αγγλικά , σκεφτείτε πως θα ήταν ό προφορικός λόγος, και οι υπόλοιποι αφού αντάλλαζες μαζί τους 15 emails όταν τους έλεγες το οκ σου απαντούσα
«ξέρεις θα έρθει ο φίλος μου τελικά που δεν μιλάει και τόσο καλά αγγλικά αλλά θα σας πάει εκεί που θέλετε» Μέχρι που τελικά βρέθηκε ο Πολ! Αγγλομαθείς, συνεργάσιμος, με ωραίες ιδέες. Θεώρησα σωστό κατά την διάρκεια την αναμονής μας να του στείλω ένα sms για να τον ενημερώσω ότι θα φτάναμε στην ώρα μας. Μέχρι την απογείωση όμως δεν είχα πάρει απάντηση!
Κατά την διάρκεια της πτήσης που κράτησε περίπου 1 ώρα ενημέρωσα το σύζυγο για το πρόγραμμα μας και είχα τις αναμενόμενες αντιδράσεις
- Πολύ φορτωμένο δεν είναι?
- Ε? Γιατί ήρθαμε για να καθόμαστε?
- Για να ξεκουραστούμε ίσως? Που έχουμε 2 χρόνια να κοιμηθούμε σαν άνθρωποι?
- Και από πότε πας ταξίδι για να κάθεσαι?
- Ναι ρε παιδί μου αλλά πολλές μετακινήσεις δεν έχουμε?
- Τις μείωσα στο ελάχιστο με αυτά που ήθελα να κάνω.(κούνια που με κούναγε μάλλον θα έλεγε ο ύψιστος εκείνη την ώρα)
- Τουλάχιστον δεν θα ξυπνάμε από τα χαράματα ε?
- Ε ξέρεις καλέ μου… οι εκδρομές συνήθως ξεκινάνε πολύ νωρίς. Και θυμάσαι που μου είπες «κάνε ότι θέλεις μωρό μου, σε εμπιστεύομαι απόλυτα στις επιλογές σου» και γω απάντησα «μετά την απομάκρυνση εκ του ταμείου ουδέν λάθος αναγνωρίζεται?»
- Γρρρρ
Πάντως δεν ξανά διαμαρτυρήθηκε και μάλλον το είδε σαν πρόκληση. Ο συνταξιδιώτης μου δεν χαλιέται εύκολα, έχει αστείρευτο χιούμορ, είναι παντός καιρού, έχει απίστευτα αποθέματα αντοχής, μανία εξερεύνησης και λατρεύει το φαγητό! Τι άλλο να ζητήσω? Η αλήθεια είναι ότι εκτός από τον προφανή λόγο ότι ήθελα να δώ όσα περισσότερα πράγματα μπορούσα από αυτή τη χώρα δεν ήθελα να αφήσω χρόνο χαλάρωσης γιατί θα πάθαινα μπεμποστέρηση και θα έπαιρνα άρον άρον το δρόμο της επιστροφής.
Το πρόγραμμα που είχαμε προγραμματίσει και που νομίζαμε ότι θα ακολουθήσουμε ήταν
-2 βράδια Τσιαγκ Μει
-1 διανυκτέρευση Μπανγκόγκ
-3 βράδια Κο Σαμούι
-3 βράδια Κο Ταο
-3 βράδια Κο Πανγκαν
-3 βράδια Μπανγκόγκ
Αλλά λογαριασμοί χωρίς τον ξενοδόχο........
Θα προσπαθήσω να βάλω όσο πιο πολλές φώτο μπορώ μιας και η συγγραφή δεν είναι και το δυνατό μου σημείο και χρειάζεται ταλέντο για να περιγράψεις αυτά που ζήσαμε. Όταν όμως καταλάβω πως ανεβαίνουν( αν έχει κάποιος σκονάκι με τα SOS ας βοηθήσει).
Επόμενη στάση Chiang Mai λοιπόν………
...
