ggonholidays
Member
- Μηνύματα
- 586
- Likes
- 1.167
- Ταξίδι-Όνειρο
- Νησιά Γκαλαπάγκος
Περιεχόμενα
- Κεφάλαιο 1
- Chiang Mai (Ι)
- Chiang Mai (ΙΙ)
- Chiang Mai (III)
- Chiang Mai (ΙV)
- Chiang Mai (V)
- Chiang Mai (VΙ)
- Chiang Mai (VII)
- Ατελείωτοι Λογαριασμοί Part I
- Κο Σαμούι (Ι)
- Κο Σαμούι (ΙΙ)
- Ao Nang
- Hong Island
- 4 Νησιά
- Khao Lak (I)
- Khao Lak (II)
- Mu Ko Surin
- Ko Πανγκάν (Ι)
- Ko Πανγκάν (ΙΙ)
- Ατελείωτοι Λογαριασμοί Part II
- Μπανγκόκ (Ι)
- Μπανγκόκ (ΙΙ)
- Μπανγκόκ (ΙΙΙ)
- Μπανγκόκ (ΙV)
- Μπανγκόκ (V)
- Μπανγκόκ (VI)
Σαν βγεις για πηγαιμό για την Ιθάκη να εύχεσαι να είναι μακρύς ο δρόμος… » κλεμμένο 
8 παρά δέκα το πρωί ήμασταν στημένοι στην στο πεζοδρόμιο να περιμένουμε το minibus για Ko Πανγκαν αφού το ραντεβού ήταν στις 8. Ο ενθουσιασμός από την προηγούμενη μέρα δεν είχε ακόμα καταλαγιάσει και έτσι πέρασαν εύκολα τα 40 λεπτά που μας είχαν στήσει. Έτσι 8.30 ξεκινάμε για το Κράμπι όπου θα κάναμε τον μοναδικό( χα χα χα) σταθμό μέχρι την αποβάθρα Donsak στο Surat Thani. Η διαδρομή κύλησε ευχάριστα και περίπου 2,5 ώρες μετά ήμασταν σε ένα υπόστεγό στο Κράμπι. Μας ξεφορτώνουν και μας ανακοινώνουν ότι θα πρέπει να περιμένουμε 2 ώρες. «Τι; Πώς; Γιατί; Αφού όλο και όλο τα ταξίδι 6 ώρες είναι είπε η καλή κοπέλα πώς γίνεται να περιμένουμε τις 2 εδώ;;;;» Καμία ανταπόκριση δεν βρήκα όσο και αν το έψαξα. Πήρα λοιπόν το σταυρόλεξο μου αλλά πριν προλάβω να συμπληρώσω το μισό μας μαζεύει ένας υπάλληλος και μας βάζει σε ένα λεωφορείο. Εμάς και μια νεαρή Ελβετίδα την Άλεξ. «Αααα!!! Θα κατάλαβαν το λάθος τους και μας πάνε κατευθείαν γιατί στο κάτω κάτω εμείς πληρώσαμε και το ακριβό ναύλο στη καλή κοπέλα!» «Ναι ναι βέβαια!!» συμφωνεί μαζί μου η Άλεξ. «Ε καλέ μου;» … Καμία απάντηση. Η χαρά μας δεν κράτησε και πολύ γιατί 10 λεπτά αργότερα μας ξεφορτώνουν και πάλι σε ένα δεύτερο υπόστεγο χωρίς καμία εξήγηση.
- Κάτι δεν πάει καλά εδώ. Ε καλέ μου; Τι θα κάνουμε τώρα;
- Τίποτα! Χώνεψε το ότι θα φτάσουμε το βράδυ, χαλάρωσε και απόλαυσέ το. Η διαδρομή είναι υπέροχη.
- Μα δεν είναι δυνατόν να μας ξεγέλασε αυτή η καλή κοπέλα. (Καμία απάντηση)
Μετά από 5 λεπτα μας ξαναφορτώνουν σε ένα τρίτο λεωφορείο κάνουμε μια διαδρομή μισής ώρας για να μας ξεφορτώσουν 3ο υπόστεγο. Εκεί προσπαθούσαμε να μαζέψουμε την Άλεξ που αφηνιασμένη ξεκίνησε να φωνάζει «I want to punch somebody now!» «Ηρέμησε καλή μου. Παρ’ το σαν μέρος του ταξιδιού. Είναι μια αυθεντική εμπειρία από Ταϊλάνδη» πριν μας ξαναφορτώσουν ένα τέταρτο λεωφορείο για να μας ξεφορτώσουν σε ένα πεζοδρόμιο για να μας μαζέψει ένα φορτηγάκι. Φορτωμένοι μαζί με τις βαλίτσες στη καρότσα του pickup γνωρίσαμε τον Ματέο που ξεκίνησε από το Κο Λάντα και αναρωτιόταν τι κάνει λάθος και συνεχώς χάνει το VIP air-conditioning minibus που είχε πληρώσει και από εκείνη την ώρα έγινε μαζί με την Άλεξ η ευχάριστη συντροφιά μας σε αυτό το ταξίδι που όλο πήγαινε και τελειωμό δεν είχε. Μια ώρα και ένα λεωφορείο αργότερα …
Εγώ: « Δεν αντέχω άλλο!!!! Τα νεύρα μου. Οχί άλλα λεωφορείααααα. Φέρτε μου την ξενοδόχα να τη σκίσω.Την απαίσια, την μπιπ μπιπ μπιπ »
Άλεξ « Χα χα Περνάς αυτό που πέρασα εγώ πριν 2 ώρες. Θυμήσου την χαρά της εμπειρίας που λέγαμε χα χα χα»
Δεν είναι φάρσα αυτό που σας περιγράφω φίλοι μου. Δεν είναι Μολιέρος. Είναι ένα εγχειρίδιο του πως μπορείς να κάνεις ένα ταξίδι 6 ωρών σε 12. Οι οδηγίες για το πώς να σπάσετε το ρεκόρ Γκίνες για τις περισσότερες φορτοεκφορτώσεις. Η διατριβή μου για το πως να σε πιάσουν κορόιδο στη Ταϊλάνδη. Είναι το μακρύ ταξίδι προς την Ιθάκη μου, το Κο Πανκάν. ‘Ένας Γολγοθάς που νόμιζα πως δεν θα τελειώσει ποτέ.
Χρειάστηκαν συνολικά 5 λεωφορεία, 1 pickup, 1 καράβι, 6 Depon και περισσότερο από 12 ώρες για να φτάσουμε τελικά στο νησί. Σημειώστε ότι και το καράβι που μας πέρασε από την Donsak στο Παγκάν ήταν το πιο αργό που υπήρχε και έκανε και στάση στο Κο Σαμούι. Η αλήθεια είναι ότι περίμενα να μας σταματήσουν μεσοπέλαγα για να αλλάξουμε βάρκα, να μας μοιράσουν σε long tail boats και με τις βαλίτσες στα γόνατα να τραβάμε κουπί. Αλλά και εκεί με απογοήτευσαν! Μα τι αχάριστη που είμαι πια! Με τίποτα δεν είμαι ικανοποιημένη!
Όταν φτάσαμε στην Thong Sala παράλαβε τα κουφάρια μας το φορτηγάκι του Cookies Salad Hotel και λίγη ώρα αργότερα καταφέραμε επιτέλους να κάνουμε check in. «Μπορείτε να πάτε στο δωμάτιο σας» μας λέει η ευγενέστατη κοπελιά και μας δείχνει μια σκάλα να κατέβουμε. Δεν μπορείτε να φανταστείτε την ανακούφιση μου όταν δυο παιδιά του ξενοδοχείου φορτώθηκαν τις βαλίτσες μας για να τις μεταφέρουν, γιατί η σκάλα κατέβαινε και κατέβαινε μέχρι που πιάσαμε πάτο!!!!!!!!!!!!!!! Ένα τεράστιο χαμόγελο βιδώθηκε στη τσιμπλιασμένη μας φάτσα και εγκαταστάθηκε εκεί για τις επόμενες 2 μέρες. Το δωματιάκι μας ήταν πάνω στη παραλία στο πάνω όροφο. Ήταν άνετο, ωραία διακοσμημένο και με ένα μεγάλο μπαλκόνι που έβλεπε τη Salad Beach. Ικανοποιημένοι γεμίσαμε και την κοιλίτσα μας στο εστιατόριο του ξενοδοχείου και όταν ο σύζυγος δήλωνε ότι όσο και να χτυπιέμαι αυτός θα περάσει τις επόμενες 2 μέρες ξυπόλητος σε αυτή τη παραλία, εγώ ρωτούσα στη ρεσεψιόν πως θα φτάσω στο Κoh Νang Υuan. Η φόρα μου κόπηκε απότομα όμως όταν έμαθα πως θα ξεκινούσαμε στις 7 το πρωί και θα επιστρέφαμε στις 7 το βράδυ. Κούραση Vs ggonholidays σημειώσατε 1 . Ακόμα το μετανιώνω. Έφτασα εκεί και δεν πήγα λίγο παραπέρα. Πάντα όμως δεν θα υπάρχει και το παραπέρα που θα θέλουμε να φτάσουμε;
Κλείνω την περιγραφή της δραματικής φαρσοκωμωδίας με την ευτυχή κατάληξη με αυτό
8 παρά δέκα το πρωί ήμασταν στημένοι στην στο πεζοδρόμιο να περιμένουμε το minibus για Ko Πανγκαν αφού το ραντεβού ήταν στις 8. Ο ενθουσιασμός από την προηγούμενη μέρα δεν είχε ακόμα καταλαγιάσει και έτσι πέρασαν εύκολα τα 40 λεπτά που μας είχαν στήσει. Έτσι 8.30 ξεκινάμε για το Κράμπι όπου θα κάναμε τον μοναδικό( χα χα χα) σταθμό μέχρι την αποβάθρα Donsak στο Surat Thani. Η διαδρομή κύλησε ευχάριστα και περίπου 2,5 ώρες μετά ήμασταν σε ένα υπόστεγό στο Κράμπι. Μας ξεφορτώνουν και μας ανακοινώνουν ότι θα πρέπει να περιμένουμε 2 ώρες. «Τι; Πώς; Γιατί; Αφού όλο και όλο τα ταξίδι 6 ώρες είναι είπε η καλή κοπέλα πώς γίνεται να περιμένουμε τις 2 εδώ;;;;» Καμία ανταπόκριση δεν βρήκα όσο και αν το έψαξα. Πήρα λοιπόν το σταυρόλεξο μου αλλά πριν προλάβω να συμπληρώσω το μισό μας μαζεύει ένας υπάλληλος και μας βάζει σε ένα λεωφορείο. Εμάς και μια νεαρή Ελβετίδα την Άλεξ. «Αααα!!! Θα κατάλαβαν το λάθος τους και μας πάνε κατευθείαν γιατί στο κάτω κάτω εμείς πληρώσαμε και το ακριβό ναύλο στη καλή κοπέλα!» «Ναι ναι βέβαια!!» συμφωνεί μαζί μου η Άλεξ. «Ε καλέ μου;» … Καμία απάντηση. Η χαρά μας δεν κράτησε και πολύ γιατί 10 λεπτά αργότερα μας ξεφορτώνουν και πάλι σε ένα δεύτερο υπόστεγο χωρίς καμία εξήγηση.
- Κάτι δεν πάει καλά εδώ. Ε καλέ μου; Τι θα κάνουμε τώρα;
- Τίποτα! Χώνεψε το ότι θα φτάσουμε το βράδυ, χαλάρωσε και απόλαυσέ το. Η διαδρομή είναι υπέροχη.
- Μα δεν είναι δυνατόν να μας ξεγέλασε αυτή η καλή κοπέλα. (Καμία απάντηση)
Μετά από 5 λεπτα μας ξαναφορτώνουν σε ένα τρίτο λεωφορείο κάνουμε μια διαδρομή μισής ώρας για να μας ξεφορτώσουν 3ο υπόστεγο. Εκεί προσπαθούσαμε να μαζέψουμε την Άλεξ που αφηνιασμένη ξεκίνησε να φωνάζει «I want to punch somebody now!» «Ηρέμησε καλή μου. Παρ’ το σαν μέρος του ταξιδιού. Είναι μια αυθεντική εμπειρία από Ταϊλάνδη» πριν μας ξαναφορτώσουν ένα τέταρτο λεωφορείο για να μας ξεφορτώσουν σε ένα πεζοδρόμιο για να μας μαζέψει ένα φορτηγάκι. Φορτωμένοι μαζί με τις βαλίτσες στη καρότσα του pickup γνωρίσαμε τον Ματέο που ξεκίνησε από το Κο Λάντα και αναρωτιόταν τι κάνει λάθος και συνεχώς χάνει το VIP air-conditioning minibus που είχε πληρώσει και από εκείνη την ώρα έγινε μαζί με την Άλεξ η ευχάριστη συντροφιά μας σε αυτό το ταξίδι που όλο πήγαινε και τελειωμό δεν είχε. Μια ώρα και ένα λεωφορείο αργότερα …
Εγώ: « Δεν αντέχω άλλο!!!! Τα νεύρα μου. Οχί άλλα λεωφορείααααα. Φέρτε μου την ξενοδόχα να τη σκίσω.
Την απαίσια, την μπιπ μπιπ μπιπ »Άλεξ « Χα χα Περνάς αυτό που πέρασα εγώ πριν 2 ώρες. Θυμήσου την χαρά της εμπειρίας που λέγαμε χα χα χα»
Δεν είναι φάρσα αυτό που σας περιγράφω φίλοι μου. Δεν είναι Μολιέρος. Είναι ένα εγχειρίδιο του πως μπορείς να κάνεις ένα ταξίδι 6 ωρών σε 12. Οι οδηγίες για το πώς να σπάσετε το ρεκόρ Γκίνες για τις περισσότερες φορτοεκφορτώσεις. Η διατριβή μου για το πως να σε πιάσουν κορόιδο στη Ταϊλάνδη. Είναι το μακρύ ταξίδι προς την Ιθάκη μου, το Κο Πανκάν. ‘Ένας Γολγοθάς που νόμιζα πως δεν θα τελειώσει ποτέ.
Χρειάστηκαν συνολικά 5 λεωφορεία, 1 pickup, 1 καράβι, 6 Depon και περισσότερο από 12 ώρες για να φτάσουμε τελικά στο νησί. Σημειώστε ότι και το καράβι που μας πέρασε από την Donsak στο Παγκάν ήταν το πιο αργό που υπήρχε και έκανε και στάση στο Κο Σαμούι. Η αλήθεια είναι ότι περίμενα να μας σταματήσουν μεσοπέλαγα για να αλλάξουμε βάρκα, να μας μοιράσουν σε long tail boats και με τις βαλίτσες στα γόνατα να τραβάμε κουπί. Αλλά και εκεί με απογοήτευσαν! Μα τι αχάριστη που είμαι πια! Με τίποτα δεν είμαι ικανοποιημένη!Όταν φτάσαμε στην Thong Sala παράλαβε τα κουφάρια μας το φορτηγάκι του Cookies Salad Hotel και λίγη ώρα αργότερα καταφέραμε επιτέλους να κάνουμε check in. «Μπορείτε να πάτε στο δωμάτιο σας» μας λέει η ευγενέστατη κοπελιά και μας δείχνει μια σκάλα να κατέβουμε. Δεν μπορείτε να φανταστείτε την ανακούφιση μου όταν δυο παιδιά του ξενοδοχείου φορτώθηκαν τις βαλίτσες μας για να τις μεταφέρουν, γιατί η σκάλα κατέβαινε και κατέβαινε μέχρι που πιάσαμε πάτο!!!!!!!!!!!!!!! Ένα τεράστιο χαμόγελο βιδώθηκε στη τσιμπλιασμένη μας φάτσα και εγκαταστάθηκε εκεί για τις επόμενες 2 μέρες. Το δωματιάκι μας ήταν πάνω στη παραλία στο πάνω όροφο. Ήταν άνετο, ωραία διακοσμημένο και με ένα μεγάλο μπαλκόνι που έβλεπε τη Salad Beach. Ικανοποιημένοι γεμίσαμε και την κοιλίτσα μας στο εστιατόριο του ξενοδοχείου και όταν ο σύζυγος δήλωνε ότι όσο και να χτυπιέμαι αυτός θα περάσει τις επόμενες 2 μέρες ξυπόλητος σε αυτή τη παραλία, εγώ ρωτούσα στη ρεσεψιόν πως θα φτάσω στο Κoh Νang Υuan. Η φόρα μου κόπηκε απότομα όμως όταν έμαθα πως θα ξεκινούσαμε στις 7 το πρωί και θα επιστρέφαμε στις 7 το βράδυ. Κούραση Vs ggonholidays σημειώσατε 1 . Ακόμα το μετανιώνω. Έφτασα εκεί και δεν πήγα λίγο παραπέρα. Πάντα όμως δεν θα υπάρχει και το παραπέρα που θα θέλουμε να φτάσουμε;
Κλείνω την περιγραφή της δραματικής φαρσοκωμωδίας με την ευτυχή κατάληξη με αυτό
...
