Anas Tassos
Member
- Μηνύματα
- 168
- Likes
- 1.231
- Ταξίδι-Όνειρο
- Παπούα Νεα Γουινέα
Κεφάλαιο 12ο, Και τι εστί Γουινέα Μπισάου;
Υποθέτω ότι υπάρχουν αρκετοί που δε γνωρίζουν τι εστί Γουινέα Μπισάου. Και ίσως μερικοί θέλουν να μάθουν..
Λοιπόν είναι μια μικρή χώρα της Δυτικής Αφρικής. Έχει έκταση 36,125 km2 και πληθυσμό περίπου δυο εκατομμύρια.
Γουινέα ονομαζόταν παλιότερα ολόκληρη η ευρύτερη περιοχή στα παράλια της Δυτικής Αφρικής. Οι πρώτοι Ευρωπαίοι που την εξερεύνησαν ήταν οι Πορτογάλοι που έφθασαν στην περιοχή στα μέσα του 15ου αιώνα. Οι Πορτογάλοι θαλασσοπόροι ήδη πριν τελειώσει ο 15ος αιώνας παρέπλεαν όλη τη δυτική ακτή της Αφρικής και αφήνοντας πίσω τους τη μαύρη ήπειρο ταξίδευαν ως τις μακρινές Ινδίες.
Οι Πορτογάλοι κήρυξαν ολόκληρη τη Δυτική Αφρική αποικία τους και επιδόθηκαν στην εκμετάλλευση του πλούτου της. Βασικά προϊόντα της Δυτικής Αφρικής ήταν ο χρυσός, το ελεφαντόδοντο και το πιπέρι. Όλα όμως τα πλούτη της περιοχής τα ξεπέρασε σε σπουδαιότητα το εμπόριο των σκλάβων.
Στο μεταξύ κατέφθασαν στην περιοχή οι άλλες Ευρωπαϊκές αποικιακές δυνάμεις. Ολλανδία, Γαλλία και Βρετανία. Οι κτήσεις των Πορτογάλων περιορίστηκαν κυρίως από τις αποικίες της Γαλλίας και της Βρετανίας. Εδώ κράτησαν την παραλιακή περιοχή νότια του ποταμού Γκάμπια, όπου με κέντρο το Ziguinchor συνέχισαν το επικερδές δουλεμπόριο ως και το 19ο αιώνα. Με την κατάργηση του δουλεμπορίου και τη συνθήκη του Βερολίνου που υπεγράφη το 1886, έχασαν το Ziguinchor και την περιοχή Casamance, που την πήρε η Γαλλία.
Η κοινή Πορτογαλική κληρονομιά της περιοχής είναι η κρεολική γλώσσα που μιλιέται ως σήμερα από μέρος του πληθυσμού στο Casamance αλλά και την πλειοψηφία στη Γουινέα Μπισάου, έχοντας εκτεταμένο Πορτογαλικό λεξιλόγιο.
Μπισάου: Κάσιους και καρναβάλι, δυο χαρακτηριστικά προιόντα της χώρας
Στο κομμάτι της «Πορτογαλικής Γουινέας» που τους απέμεινε οι Πορτογάλοι είχαν εγκατασταθεί στην παραλιακή λωρίδα από τις αρχές του 16ου αιώνα. Αλλά το εσωτερικό παρέμενε μέχρι το 19ο αιώνα ανεξερεύνητο, ευρισκόμενο κάτω από την εξουσία φυλάρχων που είχαν γίνει πλούσιοι συνεργαζόμενοι στο εμπόριο των σκλάβων με τους Πορτογάλους.
Ένας ένοπλος επαναστατικός αγώνας ξεκίνησε το 1956 υπό την ηγεσία του Amilcar Cabral και την υποστήριξη της Σοβιετικής Ένωσης, Κίνας, Κούβας και Αφρικανικών χωρών με αριστερές κυβερνήσεις. Το κίνημα γνωστό με τα αρχικά PAIGC είχε σημαντικές στρατιωτικές επιτυχίες και ήδη όταν τον Ιανουάριο τού 1973 δολοφονήθηκε ο Cabral ήλεγχε μεγάλα τμήματα της χώρας. Οι επαναστάτες διακήρυξαν την ανεξαρτησία της χώρας στις 24 Σεπτέμβρη του 1973. Από την πλευρά της Πορτογαλίας η ανεξαρτησία αναγνωρίστηκε μετά το στρατιωτικό κίνημα της 25ης Απριλίου του 1974, που ανέτρεψε τη δικτατορία.
Η χώρα πήρε την ονομασία «Γουινέα Μπισάου», προς διάκριση από τη γειτονική Δημοκρατία της Γουινέας, που προήλθε από τη Γαλλική αποικία της Γουινέας. Υπάρχει ακόμα η «Ισημερινή Γουινέα» που είναι η πρώην Ισπανική Γουινέα. Ενώ ο τεράστιος ανοικτός κόλπος της Δυτικής Αφρικής στον Ατλαντικό ωκεανό ονομάζεται «Κόλπος της Γουινέας». Η ονομασία χρησιμοποιήθηκε από τους Ευρωπαίους και για ένα από τα μεγαλύτερα νησιά του κόσμου, τη χώρα των Παπούα, που βρίσκεται βόρεια της Αυστραλίας. Την ονόμασαν «Νέα Γουινέα» επειδή τα χαρακτηριστικά των ιθαγενών κατοίκων και το φυσικό περιβάλλον της τους θύμιζαν τη Γουινέα της Αφρικής.
Μετά την ανεξαρτησία η χώρα διοικήθηκε από ένα επαναστατικό συμβούλιο ως το 1984 και υπήρξε μονοκομματικό κράτος υπό την αριστερή παράταξη του PAIGC. Οι πρώτες πολυκομματικές εκλογές έγιναν το 1994. Αλλά δυστυχώς αντί βελτίωσης άρχισε μια σειρά από στρατιωτικά κινήματα, με πρώτο το 1998 που εξελίχθηκε σε άγριο εμφύλιο πόλεμο.
Ο εμφύλιος ξεκίνησε τον Ιούνιο του 1998 και έληξε το Μάιο του 1999 με την παραίτηση του προέδρου Vieira που κυβερνούσε από το 1980.
Με τη λήξη του εμφυλίου κέρδισε τις εκλογές η αντιπολίτευση ερχόμενη για πρώτη φορά στην εξουσία. Αλλά η ρημαγμένη από τον εμφύλιο χώρα δε βρήκε ησυχία. Πολιτική αστάθεια, οικονομική κατάρρευση, έξαρση της διαφθοράς χαρακτήρισαν τη συνέχεια. Οι στρατιωτικοί επενέβαιναν κάθε τόσο υποδεικνύοντας τους δικούς τους εκλεκτούς.
Ο Vieira επανήλθε στην προεδρία με εκλογές το 2005. Οι στρατιωτικοί αφού απέτυχαν να τον σκοτώσουν το 2008 τελικά τον δολοφόνησαν το 2009.
Με τις συνεχείς επεμβάσεις των στρατιωτικών κανένας πρόεδρος δε μπόρεσε να ολοκληρώσει τη θητεία του μέχρι το 2014 που εξελέγη ο Mário Vaz. Όμως το αποτέλεσμα των προεδρικών εκλογών που έγιναν για τη διαδοχή του ( δεύτερος γύρος στις 16 Ιανουαρίου του 2020) ακόμα αμφισβητούνται και η πολιτική κατάσταση χαρακτηρίζεται τεταμένη και ασταθής.
Η Γουινέα Μπισάου είναι μια από τις φτωχότερες χώρες του κόσμου. Τα χάλια της οικονομικής κατάστασης της χώρας συμβαδίζουν με άλλες πληγές όπως η γραφειοκρατία, η διαφθορά και η κοινωνική ανισότητα.
Ένα μεγάλο κεφάλαιο της διαφθοράς συνδέεται με τη διακίνηση ναρκωτικών. Από το 2005 έμποροι ναρκωτικών από τη Λατινική Αμερική άρχισαν να χρησιμοποιούν τη Γουινέα Μπισάου ως ενδιάμεσο σταθμό μεταφοράς κοκαΐνης προς την Ευρώπη. Οι στρατιωτικοί και οι κυβερνητικοί αξιωματούχοι δεν αντιμετώπισαν το πρόβλημα, ίσως γιατί στις τάξεις τους υπήρχαν αρκετοί αναμεμιγμένοι στη διακίνηση των ναρκωτικών.
Ο πληθυσμός της χώρας είναι πολυφυλετικός. Πιο πολυάριθμοι είναι οι κάτοικοι που ανήκουν στις φυλές Balanta και Fula. Σε κάθε μία ανήκει το ένα τέταρτο του πληθυσμού της χώρας. Οι Mandinka είναι 15% ενώ οι Papel 8%. Αλλά υπάρχουν και πολλές άλλα φυλετικές ομάδες.
Ως προς τη θρησκεία περίπου ο μισός πληθυσμός είμαι μουσουλμάνοι. Ο Χριστιανισμός είναι διαδεδομένος κυρίως στις παραλιακές περιοχές. Οι Χριστιανοί υπολογίζονται σήμερα στο ένα τέταρτο των κατοίκων. Ευτυχώς δεν υπάρχουν θέματα θρησκευτικών συγκρούσεων ή διακρίσεων.
Υποθέτω ότι υπάρχουν αρκετοί που δε γνωρίζουν τι εστί Γουινέα Μπισάου. Και ίσως μερικοί θέλουν να μάθουν..
Λοιπόν είναι μια μικρή χώρα της Δυτικής Αφρικής. Έχει έκταση 36,125 km2 και πληθυσμό περίπου δυο εκατομμύρια.
Γουινέα ονομαζόταν παλιότερα ολόκληρη η ευρύτερη περιοχή στα παράλια της Δυτικής Αφρικής. Οι πρώτοι Ευρωπαίοι που την εξερεύνησαν ήταν οι Πορτογάλοι που έφθασαν στην περιοχή στα μέσα του 15ου αιώνα. Οι Πορτογάλοι θαλασσοπόροι ήδη πριν τελειώσει ο 15ος αιώνας παρέπλεαν όλη τη δυτική ακτή της Αφρικής και αφήνοντας πίσω τους τη μαύρη ήπειρο ταξίδευαν ως τις μακρινές Ινδίες.
Οι Πορτογάλοι κήρυξαν ολόκληρη τη Δυτική Αφρική αποικία τους και επιδόθηκαν στην εκμετάλλευση του πλούτου της. Βασικά προϊόντα της Δυτικής Αφρικής ήταν ο χρυσός, το ελεφαντόδοντο και το πιπέρι. Όλα όμως τα πλούτη της περιοχής τα ξεπέρασε σε σπουδαιότητα το εμπόριο των σκλάβων.
Στο μεταξύ κατέφθασαν στην περιοχή οι άλλες Ευρωπαϊκές αποικιακές δυνάμεις. Ολλανδία, Γαλλία και Βρετανία. Οι κτήσεις των Πορτογάλων περιορίστηκαν κυρίως από τις αποικίες της Γαλλίας και της Βρετανίας. Εδώ κράτησαν την παραλιακή περιοχή νότια του ποταμού Γκάμπια, όπου με κέντρο το Ziguinchor συνέχισαν το επικερδές δουλεμπόριο ως και το 19ο αιώνα. Με την κατάργηση του δουλεμπορίου και τη συνθήκη του Βερολίνου που υπεγράφη το 1886, έχασαν το Ziguinchor και την περιοχή Casamance, που την πήρε η Γαλλία.
Η κοινή Πορτογαλική κληρονομιά της περιοχής είναι η κρεολική γλώσσα που μιλιέται ως σήμερα από μέρος του πληθυσμού στο Casamance αλλά και την πλειοψηφία στη Γουινέα Μπισάου, έχοντας εκτεταμένο Πορτογαλικό λεξιλόγιο.
Μπισάου: Κάσιους και καρναβάλι, δυο χαρακτηριστικά προιόντα της χώρας
Στο κομμάτι της «Πορτογαλικής Γουινέας» που τους απέμεινε οι Πορτογάλοι είχαν εγκατασταθεί στην παραλιακή λωρίδα από τις αρχές του 16ου αιώνα. Αλλά το εσωτερικό παρέμενε μέχρι το 19ο αιώνα ανεξερεύνητο, ευρισκόμενο κάτω από την εξουσία φυλάρχων που είχαν γίνει πλούσιοι συνεργαζόμενοι στο εμπόριο των σκλάβων με τους Πορτογάλους.
Ένας ένοπλος επαναστατικός αγώνας ξεκίνησε το 1956 υπό την ηγεσία του Amilcar Cabral και την υποστήριξη της Σοβιετικής Ένωσης, Κίνας, Κούβας και Αφρικανικών χωρών με αριστερές κυβερνήσεις. Το κίνημα γνωστό με τα αρχικά PAIGC είχε σημαντικές στρατιωτικές επιτυχίες και ήδη όταν τον Ιανουάριο τού 1973 δολοφονήθηκε ο Cabral ήλεγχε μεγάλα τμήματα της χώρας. Οι επαναστάτες διακήρυξαν την ανεξαρτησία της χώρας στις 24 Σεπτέμβρη του 1973. Από την πλευρά της Πορτογαλίας η ανεξαρτησία αναγνωρίστηκε μετά το στρατιωτικό κίνημα της 25ης Απριλίου του 1974, που ανέτρεψε τη δικτατορία.
Η χώρα πήρε την ονομασία «Γουινέα Μπισάου», προς διάκριση από τη γειτονική Δημοκρατία της Γουινέας, που προήλθε από τη Γαλλική αποικία της Γουινέας. Υπάρχει ακόμα η «Ισημερινή Γουινέα» που είναι η πρώην Ισπανική Γουινέα. Ενώ ο τεράστιος ανοικτός κόλπος της Δυτικής Αφρικής στον Ατλαντικό ωκεανό ονομάζεται «Κόλπος της Γουινέας». Η ονομασία χρησιμοποιήθηκε από τους Ευρωπαίους και για ένα από τα μεγαλύτερα νησιά του κόσμου, τη χώρα των Παπούα, που βρίσκεται βόρεια της Αυστραλίας. Την ονόμασαν «Νέα Γουινέα» επειδή τα χαρακτηριστικά των ιθαγενών κατοίκων και το φυσικό περιβάλλον της τους θύμιζαν τη Γουινέα της Αφρικής.
Μετά την ανεξαρτησία η χώρα διοικήθηκε από ένα επαναστατικό συμβούλιο ως το 1984 και υπήρξε μονοκομματικό κράτος υπό την αριστερή παράταξη του PAIGC. Οι πρώτες πολυκομματικές εκλογές έγιναν το 1994. Αλλά δυστυχώς αντί βελτίωσης άρχισε μια σειρά από στρατιωτικά κινήματα, με πρώτο το 1998 που εξελίχθηκε σε άγριο εμφύλιο πόλεμο.
Ο εμφύλιος ξεκίνησε τον Ιούνιο του 1998 και έληξε το Μάιο του 1999 με την παραίτηση του προέδρου Vieira που κυβερνούσε από το 1980.
Με τη λήξη του εμφυλίου κέρδισε τις εκλογές η αντιπολίτευση ερχόμενη για πρώτη φορά στην εξουσία. Αλλά η ρημαγμένη από τον εμφύλιο χώρα δε βρήκε ησυχία. Πολιτική αστάθεια, οικονομική κατάρρευση, έξαρση της διαφθοράς χαρακτήρισαν τη συνέχεια. Οι στρατιωτικοί επενέβαιναν κάθε τόσο υποδεικνύοντας τους δικούς τους εκλεκτούς.
Ο Vieira επανήλθε στην προεδρία με εκλογές το 2005. Οι στρατιωτικοί αφού απέτυχαν να τον σκοτώσουν το 2008 τελικά τον δολοφόνησαν το 2009.
Με τις συνεχείς επεμβάσεις των στρατιωτικών κανένας πρόεδρος δε μπόρεσε να ολοκληρώσει τη θητεία του μέχρι το 2014 που εξελέγη ο Mário Vaz. Όμως το αποτέλεσμα των προεδρικών εκλογών που έγιναν για τη διαδοχή του ( δεύτερος γύρος στις 16 Ιανουαρίου του 2020) ακόμα αμφισβητούνται και η πολιτική κατάσταση χαρακτηρίζεται τεταμένη και ασταθής.
Η Γουινέα Μπισάου είναι μια από τις φτωχότερες χώρες του κόσμου. Τα χάλια της οικονομικής κατάστασης της χώρας συμβαδίζουν με άλλες πληγές όπως η γραφειοκρατία, η διαφθορά και η κοινωνική ανισότητα.
Ένα μεγάλο κεφάλαιο της διαφθοράς συνδέεται με τη διακίνηση ναρκωτικών. Από το 2005 έμποροι ναρκωτικών από τη Λατινική Αμερική άρχισαν να χρησιμοποιούν τη Γουινέα Μπισάου ως ενδιάμεσο σταθμό μεταφοράς κοκαΐνης προς την Ευρώπη. Οι στρατιωτικοί και οι κυβερνητικοί αξιωματούχοι δεν αντιμετώπισαν το πρόβλημα, ίσως γιατί στις τάξεις τους υπήρχαν αρκετοί αναμεμιγμένοι στη διακίνηση των ναρκωτικών.
Ο πληθυσμός της χώρας είναι πολυφυλετικός. Πιο πολυάριθμοι είναι οι κάτοικοι που ανήκουν στις φυλές Balanta και Fula. Σε κάθε μία ανήκει το ένα τέταρτο του πληθυσμού της χώρας. Οι Mandinka είναι 15% ενώ οι Papel 8%. Αλλά υπάρχουν και πολλές άλλα φυλετικές ομάδες.
Ως προς τη θρησκεία περίπου ο μισός πληθυσμός είμαι μουσουλμάνοι. Ο Χριστιανισμός είναι διαδεδομένος κυρίως στις παραλιακές περιοχές. Οι Χριστιανοί υπολογίζονται σήμερα στο ένα τέταρτο των κατοίκων. Ευτυχώς δεν υπάρχουν θέματα θρησκευτικών συγκρούσεων ή διακρίσεων.
Last edited: