Γκάμπια Γουινέα-Μπισσάου Μαυριτανία Σενεγάλη Ταξιδεύοντας στη Δυτική Αφρική την εποχή του Covid-19

[Anas Tassos]

Κεφάλαιο 36ο. Όπου «ότι θέλεις γράφεις».

Όταν ταξιδεύουμε χρησιμοποιούμε ότι μας βολεύει. Οπότε σήμερα επιλέγω κάτι από ένα μέλος που με παρακολουθεί, από τον fotast που μου έγραψε «ότι θέλεις γράφεις». Καλοπροαίρετα το γράφει εκείνος, εννοώντας ότι δεν περιορίζομαι από αυστηρούς κανόνες, εγώ το άρπαξα και το βάζω εδώ, out of context είναι, αλλά με βολεύει άριστα! Τώρα αν διαφωνεί (και αν με διαβάσει, διότι ως γνωστόν το "ότι θέλεις διαβάζεις'', δεν αμφισβητείται σε πάσα ιστοσελίδα) εγώ θα σβήσω το όνομά του, όχι όμως τον τίτλο του κεφαλαίου. Άλλωστε τού κάνω ένα οφειλόμενο tribute!!! Ας κάνει προσφυγή στον ΟΠΙ. Εγώ δεν πληρώνω πνευματικά δικαιώματα διότι όταν ταξιδεύουμε κάνουμε και οικονομία στα έξοδα.

Στο κεφάλαιο αυτό θα διευκρινίσω μερικές απορίες που έχουν ήδη προκύψει, παρόλες τις λεπτομερείς εξηγήσεις, ίσως και εξ αιτίας αυτών. (Το πιάσατε το υπονοούμενο).

Θέμα πρώτον, ολίγα επί του γλωσσικού θέματος. Η τετράδα είναι και τετράγλωσση. Αγγλικά η Γκάμπια, Πορτογαλικά η Γουινέα Μπισάου, Γαλλικά η Σενεγάλη, Αραβικά η Μαυριτανία. Εγώ αυτό το απόλαυσα, θα με βαρεθήκατε να σας πηγαίνω από τη μια γλώσσα στην άλλη, τώρα κάτι Ισπανικούρες που έγραψα και εγώ δεν ξέρω που κολλάνε. Πάντως ισπανόφωνη Γουινέα υφίσταται, τα έγραψα αυτά στο κεφάλαιο 12ο.

Back to the point. Άμα ξέρετε μόνο Γαλλικά θα τα καταφέρετε, στην υπόψη περιοχή. Με Αγγλικά μόνο, φοβάμαι πως όχι. Σε κάποιο σημείο θα αναζητήσετε μεταφραστή.

Δεύτερον. Στην ερώτηση που θα πάω για επόμενο ταξίδι η μονολεκτική απάντηση είναι άγνωστον. Με δυο λογάκια παραπάνω ναι μεν έχω στην τσέπη μου (δηλαδή στο e-mail) ένα εισιτήριο Παρίσι Νουακσότ για Νοέμβριο 2020 και θα το έλεγα προσεχές ταξίδι, αν δεν υπήρχε ο κορωνοϊός. Τώρα άγνωστο αν και πότε θα πάω. Πάντως διεκδικητικό άτομο είμαι, και voucher δέχομαι από την Air France και (νέα) αναβολή ημερομηνίας δεκτή θα είναι.

Τρίτον. Με αφορμή το θέμα του κορωνοϊού σας εφιστώ την προσοχή ότι όταν ταξιδεύουμε πάντα καλό είναι να παρακολουθούμε και τις εξελίξεις μέσω ιντερνέτ και δελτίου ειδήσεων. Σπαστικό αυτό, αλλά απαραίτητο. Το παρακολουθούσα αυτό το δυσάρεστο θέμα, που το κόλλησα και στον τίτλο του travelstory, αυτό το καταλάβατε. Αν τα κατάφερα να βρω ένα από τα τελευταία εισιτήρια για επιστροφή στην Ευρώπη, δοξάζω το Θεό που με βοήθησε αλλά τελείως τυχαίο δεν το νομίζω. Αυτό με το εισιτήριο στην τελευταία πτήση είναι κάτι που αποτελεί ταξιδιωτικό highlight ever.

Αλλά το κοινό μου επιθυμεί να μάθει ποια είναι τα κατ εμέ καλύτερα αυτού του ταξιδιού. Και πώς να χαλάσω εγώ χατίρι. Ας το διαπράξω και αυτό.
Πάμε λοιπόν στο τέταρτον. Ιδού ένας κατάλογος με τα κατ εμέ πέντε καλύτερα.
Η εκδρομή στο εσωτερικό της Γκάμπια. Με τους λίθινους κύκλους, το πάρκο με τους χιμπατζήδες και το όλο διήμερο (Κεφ. 7o και ολίγον 8ο). Αυτό και μόνο να κάνετε στη Γκάμπια, μπορείτε να πείτε ότι την επισκεφθήκατε αξιοπρεπώς.
Το καρναβάλι στο Μπισσάου (Κεφ. 11ο). Αν μη τι άλλο δεν είναι λίγο να πέφτεις επάνω στο θέμα και να είσαι πιθανότατα και ο μόνος λευκός που το παρακολουθεί εν μέσω 30,000 ιθαγενών θεατών (τα Αμερικανάκια peace corps δε μετράνε).
Η ολοήμερη εξερεύνηση με πιρόγα στο Δέλτα του Σαλούμ, στη Σενεγάλη.
Το Αντράρ της Μαυριτανίας. Που αν έχετε χρόνο (εγώ δεν είχα, μην τα λέμε συνέχεια) και πάρετε και ένα τζιπ (αυτό δε γίνεται σόλο) αξίζει για περισσότερες ημέρες. Σε κάθε περίπτωση είναι κάτι για να το θυμάστε.
Η περιπλάνηση στην Casamance. Για εμένα τα ψαροχώρια της Casamance είχαν ατμόσφαιρα που την απόλαυσα αν και δεν υπάρχει κάποιο αξιοθέατο. Που μπορεί να κάνω και λάθος διότι κάτι μου λέει ότι αυτό το «αρχιπέλαγος των Καρόν» που μού είχαν υποσχεθεί στο Καφουντίν είναι το καλύτερο της περιοχής. Ωστόσο και χωρίς αυτό, το γεγονός ότι πέρασα πεντέξι ημέρες μένοντας (φθηνά κιόλας) σε τρία campement και ένα ξενοδοχείο που όλα ήταν θαυμάσια και κοντά στο νερό, αυτό μου φθάνει.

Πρέπει να σας θυμίσω ότι σε αυτά τα θέματα ο κάθε ταξιδιώτης έχει τη δική του ματιά και αξιολογεί ανάλογα με πώς βίωσε το ταξίδι του. Και ακόμα αυτή η άποψη ισχύει για συγκεκριμένο χρονικό διάστημα. Πόσο πια να περιμένει την αφεντιά σας η 97χρονη γυμνόστηθη βασίλισσα (του 21ου Κεφ.) στο νησί της, για να φέρω ένα παράδειγμα. Η τι σχέση έχει μια εκδρομή που γίνεται με δυο τρεις ψαγμένους συνεπιβάτες με μια άλλη που συμμετέχει γκρουπ 30 πελατών της TUI και οι ξεναγοί είναι διαφορετικοί.
Και σίγουρα το τι διαλέγουμε λέει μερικά πράγματα για τα μέρη που ταξιδεύουμε αλλά φανερώνει και πολλά για εμάς τους ίδιους.

Και πάω στο πέμπτον που έλπιζα να το αποφύγω. Ρε παιδιά δεν έδωσα δικαίωμα για κουτοπόνηρες ερωτήσεις. Σοβαρό είναι το θέμα, δεν αντιλέγω, αλλά ως γνωστόν αν γίνει κάποια βαθύτερη γνωριμία δεν την εκθέτουμε στο διαδίκτυο.

Όσο για τα πανέμορφα και δροσερά κοριτσόπουλα κάποιας φωτογράφησης, αυτό έγινε δημόσια, υπήρξε και ένας αμφίδρομος (!!!) θαυμασμός. Αυτό το αθώο που λέμε «από τον παππού στις εγγονές» και τανάπαλιν.
Και όπως γράφει με χρυσά γράμματα το παράσημο του τάγματος της περικνημίδας Honi soit qui mal y pense, τουτέστιν “ντροπή σε αυτόν που σκέφτεται άσχημα”. Ας το γκουγκλάρετε και αυτό.
Αλλά και τι σας χρειάζεται; Να τρέχετε τώρα στην Ελισάβετ Βήτα για να σας χρίσει ιππότες;
Εσείς που φθάσατε ως εδώ, στο 36ο κεφάλαιο χωρίς να κουραστείτε, τα παίρνετε με την αξία σας τα χρυσά παράσημα.

Εδώ κλείνει και αυτό το ολίγον interactive κεφάλαιο, καιρός ήταν. Υπάρχει πάντα διάθεση διαλόγου για απορίες (ατελή όντα είμαστε), διορθώσεις (λάθη κάνουμε) και άλλες πληροφορίες (κανείς δεν τα ξέρει όλα), τιμή μου ότι και αν μου γράψετε.

 

[Yorgos]

Κεφάλαιο 36ο. Όπου «ότι θέλεις γράφεις».

Όταν ταξιδεύουμε χρησιμοποιούμε ότι μας βολεύει. Οπότε σήμερα επιλέγω κάτι από ένα μέλος που με παρακολουθεί, από τον fotast που μου έγραψε «ότι θέλεις γράφεις». Καλοπροαίρετα το γράφει εκείνος, εγώ το άρπαξα και το βάζω εδώ, out of context είναι, αλλά με βολεύει άριστα! Τώρα αν διαφωνεί (και αν με διαβάσει, διότι ως γνωστόν το "ότι θέλεις διαβάζεις'', δεν αμφισβητείται σε πάσα ιστοσελίδα) εγώ θα σβήσω το όνομά του, όχι όμως τον τίτλο του κεφαλαίου. Άλλωστε τού κάνω ένα οφειλόμενο tribute!!! Ας κάνει προσφυγή στον ΟΠΙ. Εγώ δεν πληρώνω πνευματικά δικαιώματα διότι όταν ταξιδεύουμε κάνουμε και οικονομία στα έξοδα.

Στο κεφάλαιο αυτό θα διευκρινίσω μερικές απορίες που έχουν ήδη προκύψει, παρόλες τις λεπτομερείς εξηγήσεις, ίσως και εξ αιτίας αυτών. (Το πιάσατε το υπονοούμενο).

Θέμα πρώτον, ολίγα επί του γλωσσικού θέματος. Η τετράδα είναι και τετράγλωσση. Αγγλικά η Γκάμπια, Πορτογαλικά η Γουινέα Μπισάου, Γαλλικά η Σενεγάλη, Αραβικά η Μαυριτανία. Εγώ αυτό το απόλαυσα, θα με βαρεθήκατε να σας πηγαίνω από τη μια γλώσσα στην άλλη, τώρα κάτι Ισπανικούρες που έγραψα και εγώ δεν ξέρω που κολλάνε. Πάντως ισπανόφωνη Γουινέα υφίσταται, τα έγραψα αυτά στο κεφάλαιο 12ο.

Back to the point. Άμα ξέρετε μόνο Γαλλικά θα τα καταφέρετε, στην υπόψη περιοχή. Με Αγγλικά μόνο, φοβάμαι πως όχι. Σε κάποιο σημείο θα αναζητήσετε μεταφραστή.

Δεύτερον. Στην ερώτηση που θα πάω για επόμενο ταξίδι η μονολεκτική απάντηση είναι άγνωστον. Με δυο λογάκια παραπάνω ναι μεν έχω στην τσέπη μου (δηλαδή στο e-mail) ένα εισιτήριο Παρίσι Νουακσότ για Νοέμβριο 2020 και θα το έλεγα προσεχές ταξίδι, αν δεν υπήρχε ο κορωνοϊός. Τώρα άγνωστο αν και πότε θα πάω. Πάντως διεκδικητικό άτομο είμαι, και voucher δέχομαι από την Air France και (νέα) αναβολή ημερομηνίας δεκτή θα είναι.

Και εδώ σας περιμένω αν έχετε τίποτα άλλες απορίες (ατελή όντα είμαστε), διορθώσεις (λάθη κάνουμε) και άλλες προσθήκες (κανείς δεν τα ξέρει όλα) θα τις υποδεχθώ με καλή διάθεση και ίσως και προσθέσω κάτι σε αυτό το υπό επεξεργασία κεφάλαιο.

Το σίριαλ τελειώνει εντός του τρέχοντος Σαββατοκύριακου, αν θέλετε να συμπεριλάβω κάτι σε τούτο το interactive κεφάλαιο, σπεύσατε.

Τοπ-5 εμπειριών ταξιδιού θα ήθελα.

 

[Anas Tassos]

Τοπ-5 εμπειριών ταξιδιού θα ήθελα.

Θα το κοιτάξω Yorgos, μόνο μη με βάλεις να κάνω αναλυτική βαθμολογία! Τόπιασες εσυ!

 

[Yorgos]

Θα το κοιτάξω Yorgos, μόνο μη με βάλεις να κάνω αναλυτική βαθμολογία! Τόπιασες εσυ!

Όχι, αυτό είναι δική μου πατέντα...

 

[fotast]

Κεφάλαιο 36ο. Όπου «ότι θέλεις γράφεις».

Όταν ταξιδεύουμε χρησιμοποιούμε ότι μας βολεύει. Οπότε σήμερα επιλέγω κάτι από ένα μέλος που με παρακολουθεί, από τον fotast που μου έγραψε «ότι θέλεις γράφεις». Καλοπροαίρετα το γράφει εκείνος, εννοώντας ότι δεν περιορίζομαι από αυστηρούς κανόνες, εγώ το άρπαξα και το βάζω εδώ, out of context είναι, αλλά με βολεύει άριστα! Τώρα αν διαφωνεί (και αν με διαβάσει, διότι ως γνωστόν το "ότι θέλεις διαβάζεις'', δεν αμφισβητείται σε πάσα ιστοσελίδα) εγώ θα σβήσω το όνομά του, όχι όμως τον τίτλο του κεφαλαίου. Άλλωστε τού κάνω ένα οφειλόμενο tribute!!! Ας κάνει προσφυγή στον ΟΠΙ. Εγώ δεν πληρώνω πνευματικά δικαιώματα διότι όταν ταξιδεύουμε κάνουμε και οικονομία στα έξοδα.

Στο κεφάλαιο αυτό θα διευκρινίσω μερικές απορίες που έχουν ήδη προκύψει, παρόλες τις λεπτομερείς εξηγήσεις, ίσως και εξ αιτίας αυτών. (Το πιάσατε το υπονοούμενο).

Θέμα πρώτον, ολίγα επί του γλωσσικού θέματος. Η τετράδα είναι και τετράγλωσση. Αγγλικά η Γκάμπια, Πορτογαλικά η Γουινέα Μπισάου, Γαλλικά η Σενεγάλη, Αραβικά η Μαυριτανία. Εγώ αυτό το απόλαυσα, θα με βαρεθήκατε να σας πηγαίνω από τη μια γλώσσα στην άλλη, τώρα κάτι Ισπανικούρες που έγραψα και εγώ δεν ξέρω που κολλάνε. Πάντως ισπανόφωνη Γουινέα υφίσταται, τα έγραψα αυτά στο κεφάλαιο 12ο.

Back to the point. Άμα ξέρετε μόνο Γαλλικά θα τα καταφέρετε, στην υπόψη περιοχή. Με Αγγλικά μόνο, φοβάμαι πως όχι. Σε κάποιο σημείο θα αναζητήσετε μεταφραστή.

Δεύτερον. Στην ερώτηση που θα πάω για επόμενο ταξίδι η μονολεκτική απάντηση είναι άγνωστον. Με δυο λογάκια παραπάνω ναι μεν έχω στην τσέπη μου (δηλαδή στο e-mail) ένα εισιτήριο Παρίσι Νουακσότ για Νοέμβριο 2020 και θα το έλεγα προσεχές ταξίδι, αν δεν υπήρχε ο κορωνοϊός. Τώρα άγνωστο αν και πότε θα πάω. Πάντως διεκδικητικό άτομο είμαι, και voucher δέχομαι από την Air France και (νέα) αναβολή ημερομηνίας δεκτή θα είναι.

Και εδώ σας περιμένω αν έχετε τίποτα άλλες απορίες (ατελή όντα είμαστε), διορθώσεις (λάθη κάνουμε) και άλλες προσθήκες (κανείς δεν τα ξέρει όλα) θα τις υποδεχθώ με καλή διάθεση και ίσως και προσθέσω κάτι σε αυτό το υπό επεξεργασία κεφάλαιο.

Το σίριαλ τελειώνει εντός του τρέχοντος Σαββατοκύριακου, αν θέλετε να συμπεριλάβω κάτι σε τούτο το interactive κεφάλαιο, σπεύσατε.

Καλόπιστα το έγραψα για να πω ότι στις ιστορίες δεν πρέπει να υπάρχουν "φόρμες".Επομένως δεν διαφωνώ.
Αξιολογική κατάταξη γυναικών/χώρα, σεμνά πάντα .. Τοπ 3 ίσως..Καθώς είδα ότι είχες και θαυμάστριες...

 

[Anas Tassos]

Καλόπιστα το έγραψα για να πω ότι στις ιστορίες δεν πρέπει να υπάρχουν "φόρμες".Επομένως δεν διαφωνώ.
Αξιολογική κατάταξη γυναικών/χώρα, σεμνά πάντα .. Τοπ 3 ίσως..Καθώς είδα ότι είχες και θαυμάστριες...

Εννοείται, πλάκα σε κάνω (που έλεγε ο μακαρίτης Χάρι Κλιν). Έχω και μια δόση αυτοσαρκασμού!

 

[Anas Tassos]

Κεφάλαιο 37ο. Λόγια κλειδωμένα και του κουίζ η λύση.

Άφησα μια εκκρεμμότητα στο 29ο κεφάλαιο που κάπου εδώ πρέπει να την κλείσω.

Το μικρό αυτό παράθυρο είναι ένα άνοιγμα πάνω από την πόρτα, που εξυπηρετεί μια στατική λειτουργία. Την ανακούφιση του οριζόντιου δοκαριού (πρέκι της πόρτας) από τα κατακόρυφα φορτία. Τα οποία με τη βοήθειά του διανέμονται σταδιακά στην τοιχοποιία από λιθοδομή και δεν πέφτουν συγκεντρωμένα πάνω στο πρέκι.

Περισσότερα δε χρειάζεται να σας πω. Αν δηλώσετε μη τεχνικό επάγγελμα δεν πρόκειται να ερωτηθείτε. Αν έχετε την ατυχία να δηλώσετε ότι δήλωσα και εγώ, πολύ φοβάμαι ότι δυστυχώς θα ετοιμάσετε σκονάκι και θα πάτε στο Chinguetti να το παπαγαλίσετε. Τουλάχιστον πέστε το όπως εγώ, με τρακ και δέος, μη χαλάσετε τη μαγεία της επίσκεψης.
Δεν είναι σουξεδάκι του Βασίλη Παϊτέρη να το πείτε με μια ανάσα, Έρχονται οι μέρες και περνάνε δανεικά ζητάνε, κόκκινα στολίδια σου φοράνε και σε παρατάνε…
(Είπα να μη το παραφορτώσω με τεχνικά θέματα σας έβαλα και λιγη μουσική!!!)
Με το καλό να πάτε και με το καλό να γυρίσετε και να μας γράψετε.

Ήμαρτον!

Είχα τελειώσει το travelstory και ετοιμαζόμουν να αναχωρήσω για μπάνια. Ε λοιπόν εδώ να δείτε σοκ και δέος που έπαθα. Διαβάστε παρακάτω το μεθεπόμενο μήνυμα που παρέλαβα. Κι αν πέρασα το διαγώνισμα φαίνεται πως μαντεψιά έκανα τη σκέψη του γερο ξεναγού παιδιά. Το μήνυμα που θα δείτε δε γίνεται σκονάκι, διπλωματική εργασία γίνεται και κάτι παραπάνω. Ε ναι το κεφάλαιο 36ο «ότι θέλεις γράφεις» προηγήθηκε και έχει και κάποια όρια. Αργά το κατάλαβα τι άλλο να πω!

 

[isabelle]

Διάβασα πάνω από τα δυο τρίτα της ιστορίας σχεδόν μονορούφι σήμερα, οπότε δεν γίνεται να σχολιάσω τα επί μέρους. Ο ρυθμός διαβάσματος όμως μιλάει από μόνος του για τον βαθμό της απόλαυσης. Φίλε @Anas Tassos χαίρομαι αφάνταστα που βρίσκεσαι πια ανάμεσά μας. Έχουμε ανάγκη (εγώ τουλάχιστον!) από ταξιδιώτες του είδους σου.

Από τις τέσσερις χώρες που επισκέφτηκες σε τούτου το ταξίδι, γνωρίζω αρκετά καλά τις δύο. Στη Σενεγάλη δεν έχω επισκεφτεί την Casamance, στα υπόλοιπα σημεία όμως έχουμε ακολουθήσει αρκετά κοντινές πορείες (Sine Saloum, Ndangane, Joal-Fadiouth, Mbour, Dakar, Gore, Saint Louis), με την προσθήκη του Parc National du Djoudj. Διαβάζοντας δε το πέρασμα σου στην Μαυριτανία μέσω Rosso τα είδα όλα σε ριπλέι! Πανομοιότυπες οι λαμογιές μ' αυτές που ζήσαμε κι εμείς εκεί τον Φλεβάρη του 2014.
Για μένα πάντως η Μαυριτανία στο σύνολό της αποτελεί κορυφαία εμπειρία και εύχομαι να ξαναπας τον Νοέμβρη για να επισκεφτείς και άλλα μέρη. Στη Νουακτσότ μείναμε στο ίδιο κατάλυμα όπως βεβαίως και στην Αταρ (το Bab Sahara δεν είναι απλά κατάλυμα αλλά ταξιδιωτικός θεσμός στην περιοχή!). Επειδή ήμασταν τρεις συνταξιδιώτες σ' εκείνο το ταξίδι και μοιραζόμασταν τα έξοδα, νοικιάσαμε τζιπ από τον Just κι έτσι τριγυρίσαμε το Adrar επί μια βδομάδα. Το Chinguetti είναι ασφαλώς το απόλυτο "must", αλλά εκπληκτική είναι και η εγκαταλειμένη Ouadane, οι διάφορες μικρότερες οάσεις, οι σχεδόν κάθετοι αμμόλοφοι στην Azouega, η Vallee Blanche... Πολύ ενδιαφέρουσα επίσης η διάσχιση της ερήμου από Atar για Nouadibou, με τον μονόλιθο στη μέση της διαδρομής, καθώς και το Cap Blanc με το ναυάγιο, εκεί όπου ξεψυχάει η Σαχάρα στην αγκαλιά του Ατλαντικού.

Σ' ευχαριστώ και πάλι για την ανακίνηση των αναμνήσεων αλλά ακόμα περισσότερο για όσα καινούργια έμαθα. Καλούς δρόμους να έχεις πάντα.

 

[Greg_ce]

Κεφάλαιο 37ο. Λόγια κλειδωμένα και του κουίζ η λύση.

Άφησα μια εκκρεμμότητα στο 29ο κεφάλαιο που κάπου εδώ πρέπει να την κλείσω.

View attachment 316276
Το μικρό αυτό παράθυρο είναι ένα άνοιγμα πάνω από την πόρτα, που εξυπηρετεί μια στατική λειτουργία. Την ανακούφιση του οριζόντιου δοκαριού (πρέκι της πόρτας) από τα κατακόρυφα φορτία. Τα οποία με τη βοήθειά του διανέμονται σταδιακά στην τοιχοποιία από λιθοδομή και δεν πέφτουν συγκεντρωμένα πάνω στο πρέκι.

Περισσότερα δε χρειάζεται να σας πω. Αν δηλώσετε μη τεχνικό επάγγελμα δεν πρόκειται να ερωτηθείτε. Αν έχετε την ατυχία να δηλώσετε ότι δήλωσα και εγώ, πολύ φοβάμαι ότι δυστυχώς θα ετοιμάσετε σκονάκι και θα πάτε στο Chinguetti να το παπαγαλίσετε. Τουλάχιστον πέστε το όπως εγώ, με τρακ και δέος, μη χαλάσετε τη μαγεία της επίσκεψης.
Δεν είναι σουξεδάκι του Βασίλη Παϊτέρη να το πείτε με μια ανάσα, Έρχονται οι μέρες και περνάνε δανεικά ζητάνε, κόκκινα στολίδια σου φοράνε και σε παρατάνε…
(Είπα να μη το παραφορτώσω με τεχνικά θέματα σας έβαλα και λιγη μουσική!!!)
Με το καλό να πάτε και με το καλό να γυρίσετε και να μας γράψετε!

Η δοκός στο ανώφλι της πόρτας, πράγματι ανακουφίζεται από την ύπαρξη του ανοίγματος. Τα φορτία της ανωδομής μεταφέρονται στους πεσσούς της πόρτας, χωρίς να εντείνεται ιδιαίτερα το ανώφλι της από καμπτικά φορτία. Αυτή η τεχνική προϋποθέτει ισχυρούς πεσσούς στις παρειές του ανοίγματος για την έδραση της δοκού και τη μεταφορά των φορτίων στο έδαφος.

Η τεχνική αυτή (δηλαδή της ανακούφισης του υπερθύρου), είναι γνωστή από την Μυκηναϊκή αρχιτεκτονική, με φωτεινό παράδειγμα την είσοδο από την «Πύλη των Λεόντων» στην Ακρόπολη των Μυκηνών.

Εδώ, η είσοδος της πύλης αποτελείται από δύο μονολιθικές λίθινες παραστάδες, ενώ στο υπέρθυρο υπάρχει το λεγόμενο «ανακουφιστικό τρίγωνο» το οποίο μεταφέρει τα φορτία στις δύο παραστάδες, λειτουργώντας ανακουφιστικά σ’ αυτό.

Αλλά και στην είσοδο του θολωτού τάφου του Ατρέως, γνωστού και ως «θησαυρός του Ατρέως» ή «τάφος του Αγαμέμνονα», εφαρμόστηκε η ίδια τεχνική της ανακούφισης του υπέρθυρου. Μπορεί εύκολα να παρατηρήσει κάποιος τις συμμετρίες και την αρτιότητα της δόμησης.


Όμως, επί του τρόπου δόμησης του κτιρίου στο Chinguetti, έχουμε να παρατηρήσουμε τα κάτωθι:

1) Η δεξιά παρειά του ανοίγματος της πόρτας έχει κάποιες εσοχές στο σημείο στήριξης του υπέρθυρου. Προφανώς αυτές αποτελούν λειτουργικά στοιχεία του κτιρίου. Υποθέτω ότι είναι εσοχές στήριξης κάποιου φανού.

Εξαιτίας αυτών, το υπέρθυρο δεν εδράζεται σωστά στη δεξιά παρειά της πόρτας και δημιουργείται, λόγω της ασυμμετρίας της έδρασης, μια σημαντικά διαφορετική κατανομή των τασικών γραμμών των δυνάμεων, γύρω από το άνοιγμα.

2) Δεν έχει εφαρμοστεί η ίδια τεχνική αποφόρτισης, στα υπέρθυρα των δύο εγκάρσιων ανοιγμάτων.

Από τα ανωτέρω συνάγεται ότι, το άνοιγμα του παραθύρου πάνω από την πόρτα, έχει διαφορετικό λόγο ύπαρξης. Η άποψη αυτή ενισχύεται από την μη καθολική εφαρμογή και στα υπόλοιπα ανοίγματα, πέραν της ατελούς έδρασής του.

Θεωρώ ότι το μικρό άνοιγμα πάνω από την πόρτα περισσότερο εξυπηρετεί την κυκλοφορία του αέρα στο εσωτερικό του κτιρίου ως άνοιγμα εισόδου αέρα, για τον φυσικό αερισμό του κτιρίου.

Τα ανοίγματα εξόδου του αέρα βρίσκονται σε υψηλότερη στάθμη (όπως φαίνονται στη φωτογραφία), έχουν παρόμοιο μέγεθος, και έτσι ευνοείται το φαινόμενο του φυσικού ελκυσμού (θερμοκρασία – πίεση).

Επίσης γνωρίζουμε ότι οι κλιματολογικές συνθήκες της ερήμου καθιστούν επιτακτική την κατασκευή τοίχων μεγάλου πάχους με μικρά ανοίγματα, για να διατηρούν την εσωτερική θερμοκρασία του κτιρίου σχετικά σταθερή και να εξασφαλίζουν ικανοποιητικές συνθήκες θερμικής άνεσης κατά τη διάρκεια των θερμών ωρών της ημέρας αλλά και των δροσερών ωρών της νύχτας.

Σε ένα τέτοιο κτίριο, που δεν έχει μεγάλα ανοίγματα, πρέπει να γίνεται η ανανέωση του εσωτερικού αέρα για τη διευκόλυνση της αναπνοής (απομάκρυνση CO2 – εμπλουτισμός σε Ο2), την απομάκρυνση της συσσωρευμένης υγρασίας και την απαλλαγή του από ρύπους και οσμές.

Ο βασικότερος στόχος αυτής της μορφής ανοιγμάτων είναι για να εξασφαλιστούν τα ανωτέρω. Δηλαδή, να υπάρξει διασφάλιση ρεύματος αέρα, φυσικού αερισμού αλλά πιθανά και δροσισμού του κτιρίου.

 

[Anas Tassos]

Η δοκός στο ανώφλι της πόρτας, πράγματι ανακουφίζεται από την ύπαρξη του ανοίγματος. Τα φορτία της ανωδομής μεταφέρονται στους πεσσούς της πόρτας, χωρίς να εντείνεται ιδιαίτερα το ανώφλι της από καμπτικά φορτία. Αυτή η τεχνική προϋποθέτει ισχυρούς πεσσούς στις παρειές του ανοίγματος για την έδραση της δοκού και τη μεταφορά των φορτίων στο έδαφος.

Η τεχνική αυτή (δηλαδή της ανακούφισης του υπερθύρου), είναι γνωστή από την Μυκηναϊκή αρχιτεκτονική, με φωτεινό παράδειγμα την είσοδο από την «Πύλη των Λεόντων» στην Ακρόπολη των Μυκηνών.

View attachment 316937

Εδώ, η είσοδος της πύλης αποτελείται από δύο μονολιθικές λίθινες παραστάδες, ενώ στο υπέρθυρο υπάρχει το λεγόμενο «ανακουφιστικό τρίγωνο» το οποίο μεταφέρει τα φορτία στις δύο παραστάδες, λειτουργώντας ανακουφιστικά σ’ αυτό.

View attachment 316938

Αλλά και στην είσοδο του θολωτού τάφου του Ατρέως, γνωστού και ως «θησαυρός του Ατρέως» ή «τάφος του Αγαμέμνονα», εφαρμόστηκε η ίδια τεχνική της ανακούφισης του υπέρθυρου. Μπορεί εύκολα να παρατηρήσει κάποιος τις συμμετρίες και την αρτιότητα της δόμησης.


Όμως, επί του τρόπου δόμησης του κτιρίου στο Chinguetti, έχουμε να παρατηρήσουμε τα κάτωθι:

1) Η δεξιά παρειά του ανοίγματος της πόρτας έχει κάποιες εσοχές στο σημείο στήριξης του υπέρθυρου. Προφανώς αυτές αποτελούν λειτουργικά στοιχεία του κτιρίου. Υποθέτω ότι είναι εσοχές στήριξης κάποιου φανού.

Εξαιτίας αυτών, το υπέρθυρο δεν εδράζεται σωστά στη δεξιά παρειά της πόρτας και δημιουργείται, λόγω της ασυμμετρίας της έδρασης, μια σημαντικά διαφορετική κατανομή των τασικών γραμμών των δυνάμεων, γύρω από το άνοιγμα.

2) Δεν έχει εφαρμοστεί η ίδια τεχνική αποφόρτισης, στα υπέρθυρα των δύο εγκάρσιων ανοιγμάτων.

Από τα ανωτέρω συνάγεται ότι, το άνοιγμα του παραθύρου πάνω από την πόρτα, έχει διαφορετικό λόγο ύπαρξης. Η άποψη αυτή ενισχύεται από την μη καθολική εφαρμογή και στα υπόλοιπα ανοίγματα, πέραν της ατελούς έδρασής του.

Θεωρώ ότι το μικρό άνοιγμα πάνω από την πόρτα περισσότερο εξυπηρετεί την κυκλοφορία του αέρα στο εσωτερικό του κτιρίου ως άνοιγμα εισόδου αέρα, για τον φυσικό αερισμό του κτιρίου.

Τα ανοίγματα εξόδου του αέρα βρίσκονται σε υψηλότερη στάθμη (όπως φαίνονται στη φωτογραφία), έχουν παρόμοιο μέγεθος, και έτσι ευνοείται το φαινόμενο του φυσικού ελκυσμού (θερμοκρασία – πίεση).

Επίσης γνωρίζουμε ότι οι κλιματολογικές συνθήκες της ερήμου καθιστούν επιτακτική την κατασκευή τοίχων μεγάλου πάχους με μικρά ανοίγματα, για να διατηρούν την εσωτερική θερμοκρασία του κτιρίου σχετικά σταθερή και να εξασφαλίζουν ικανοποιητικές συνθήκες θερμικής άνεσης κατά τη διάρκεια των θερμών ωρών της ημέρας αλλά και των δροσερών ωρών της νύχτας.

Σε ένα τέτοιο κτίριο, που δεν έχει μεγάλα ανοίγματα, πρέπει να γίνεται η ανανέωση του εσωτερικού αέρα για τη διευκόλυνση της αναπνοής (απομάκρυνση CO2 – εμπλουτισμός σε Ο2), την απομάκρυνση της συσσωρευμένης υγρασίας και την απαλλαγή του από ρύπους και οσμές.

Ο βασικότερος στόχος αυτής της μορφής ανοιγμάτων είναι για να εξασφαλιστούν τα ανωτέρω. Δηλαδή, να υπάρξει διασφάλιση ρεύματος αέρα, φυσικού αερισμού αλλά πιθανά και δροσισμού του κτιρίου.

ΗΜΑΡΤΟΝ! Το πρόλαβα ότι λάθη κάνουμε στην έσχατη παράγραφο του 36ου! Και το είπα τιμή μου ότι να μου γράψετε αλλά σε αυτή την περίπτωση αυτό είναι λίγο (για να εκφράσει την τιμή).
Σας έγραψα και κάτι σε προσωπικό μύνημα, διότι ακόμα δεν κατέχω πλήρως την τεχνική του φόρουμ.
Δεν περίμενα τέτοιες γνωριμίες και τέτοια συνέχεια στο ταξίδι μου!
Και ο επίτιμος καθηγητής μου, ασφαλώς τον γνωρίζετε, είχε πει κάποτε και το εξής
" Το ανέκδοτο με το μένω άναυδος το ξέρετε"
"Λέει κάποιος Μένω άναυδος και Εκείνος/εκείνη απαντάει Εγώ μένω στα Βόρεια προάστεια".

 

[Anas Tassos]

Κεφάλαιο 38ο. Αντί επιλόγου

Όπως είπαμε υπάρχουν πάρα πολλοί άνθρωποι που τους αρέσουν τα ταξίδια. Ίσως αποτελούν την πλειοψηφία του πληθυσμού. Ωστόσο υπάρχουν και μερικοί που δεν τους αρέσει να ταξιδεύουν. Ένας από αυτούς είναι ο ποιητής Ντίνος Χριστιανόπουλος, σήμερα περίπου ενενηντάχρονος και αν δεν κάνω λάθος δε γράφει πια. Το περίεργο είναι που εγώ, αναπολώντας τούτο το περιπετειώδες ταξίδι μου, κόλλησα σε ένα δικό του ποίημα.

Που έχει θέμα τη θάλασσα. Αλλά με τις παρομοιώσεις που κάνει μού ενεργοποιεί στο έπακρο τις ταξιδιωτικές μου επιθυμίες.

Η Θάλασσα είναι σαν τον έρωτα
Μπαίνεις και δεν ξέρεις αν θα βγεις
Πόσοι δεν έφαγαν τα νιάτα τους –
μοιραίες βουτιές, θανατερές καταδύσεις,
γράμπες, πηγάδια, βράχια αθέατα,
ρουφήχτρες, καρχαρίες, μέδουσες.
Αλίμονο αν κόψουμε τα μπάνια
Μόνο καὶ μόνο γιατί πνίγηκαν πεντέξι. ....

Αν αντικαταστήσω τις λέξεις θάλασσα και μπάνια με τη λέξη ταξίδι/α, θα κάνω το ποίημα εύχρηστο για τα δικά μου αισθήματα. «Όλο το κείμενον ταιριάζει ωραία».

Για εμένα, ο παραλληλισμός ταξιδιού και έρωτα είναι απόλυτος. Οι πιστοί ταξιδιώτες τα αντιλαμβάνονται ως δυο εξίσου ισχυρά ανθρώπινα πάθη. Το ταξίδι περιπέτειας έχει μια δύναμη εθιστική και μυστηριώδη που επιδρά βαθειά στον ταξιδιώτη και του δίδει μια ψυχοσωματική συγκίνηση που είναι παρόμοια με την ερωτική. Η απόλαυση του ταξιδιού δεν είναι η καλοπέραση ούτε η πολυτέλεια. Είναι αυτή η συγκίνηση που μας αλλοιώνει την ψυχή, μας εφοδιάζει με μια άλλη αντίληψη της ζωής και του κόσμου. Είναι ένα «μικρόβιο» που όπως και το αντίστοιχο του έρωτα, μας προκαλεί να συνεχίσουμε, ακόμα και όταν πληρώσαμε κάποιο βαρύ τίμημα. Να ξεκινήσουμε και πάλι ταξίδια και ας πέσαμε σε ρουφήχτρες, και ας χτυπήσαμε σε αθέατα βράχια.

Θέλησα να γράψω κάτι σαν επίλογο για το ταξίδι μου.
Αλλά συλλογιζόμενος αυτά που έγραψα στις τελευταίες παραγράφους νομίζω ότι κάπου ξέφυγα από ένα γνήσιο επίλογο και μάλλον το γύρισα σε πρόλογο ενός μελλοντικού ταξιδιού.
Δεν πειράζει. «Αλίμονο αν κόψουμε τα ταξίδια».

Νομίζω ότι από αυτό το μεγάλο ταξίδι σε τέσσερες χώρες της Δυτικής Αφρικής, πήρα κάποιες ισχυρές δόσεις ταξιδιωτικού μικρόβιου που θα νικήσουν στο τέλος τον καταραμένο κορωνοϊό που έκλεισε τα σύνορα και μου διέκοψε το ταξιδιωτικό πρόγραμμα.

Προς το παρόν δεν ταξιδεύουμε αλλά πάντως μπάνια κάνουμε.
Στις Ελληνικές θάλασσες, που όπως και να το κάνουμε είναι καλύτερες.

Εγώ πάντως αυτά τα έγραψα για να σας ανοίξω το δρόμο, άλλο δεν έχω να σας πω για την πρόσφατη ταξιδιωτική μου περιπέτεια.

 

[Anas Tassos]

Διάβασα πάνω από τα δυο τρίτα της ιστορίας σχεδόν μονορούφι σήμερα, οπότε δεν γίνεται να σχολιάσω τα επί μέρους. Ο ρυθμός διαβάσματος όμως μιλάει από μόνος του για τον βαθμό της απόλαυσης. Φίλε @Anas Tassos χαίρομαι αφάνταστα που βρίσκεσαι πια ανάμεσά μας. Έχουμε ανάγκη (εγώ τουλάχιστον!) από ταξιδιώτες του είδους σου.

Από τις τέσσερις χώρες που επισκέφτηκες σε τούτου το ταξίδι, γνωρίζω αρκετά καλά τις δύο. Στη Σενεγάλη δεν έχω επισκεφτεί την Casamance, στα υπόλοιπα σημεία όμως έχουμε ακολουθήσει αρκετά κοντινές πορείες (Sine Saloum, Ndangane, Joal-Fadiouth, Mbour, Dakar, Gore, Saint Louis), με την προσθήκη του Parc National du Djoudj. Διαβάζοντας δε το πέρασμα σου στην Μαυριτανία μέσω Rosso τα είδα όλα σε ριπλέι! Πανομοιότυπες οι λαμογιές μ' αυτές που ζήσαμε κι εμείς εκεί τον Φλεβάρη του 2014.
Για μένα πάντως η Μαυριτανία στο σύνολό της αποτελεί κορυφαία εμπειρία και εύχομαι να ξαναπας τον Νοέμβρη για να επισκεφτείς και άλλα μέρη. Στη Νουακτσότ μείναμε στο ίδιο κατάλυμα όπως βεβαίως και στην Αταρ (το Bab Sahara δεν είναι απλά κατάλυμα αλλά ταξιδιωτικός θεσμός στην περιοχή!). Επειδή ήμασταν τρεις συνταξιδιώτες σ' εκείνο το ταξίδι και μοιραζόμασταν τα έξοδα, νοικιάσαμε τζιπ από τον Just κι έτσι τριγυρίσαμε το Adrar επί μια βδομάδα. Το Chinguetti είναι ασφαλώς το απόλυτο "must", αλλά εκπληκτική είναι και η εγκαταλειμένη Ouadane, οι διάφορες

Διάβασα πάνω από τα δυο τρίτα της ιστορίας σχεδόν μονορούφι σήμερα, οπότε δεν γίνεται να σχολιάσω τα επί μέρους. Ο ρυθμός διαβάσματος όμως μιλάει από μόνος του για τον βαθμό της απόλαυσης. Φίλε @Anas Tassos χαίρομαι αφάνταστα που βρίσκεσαι πια ανάμεσά μας. Έχουμε ανάγκη (εγώ τουλάχιστον!) από ταξιδιώτες του είδους σου.

Από τις τέσσερις χώρες που επισκέφτηκες σε τούτου το ταξίδι, γνωρίζω αρκετά καλά τις δύο. Στη Σενεγάλη δεν έχω επισκεφτεί την Casamance, στα υπόλοιπα σημεία όμως έχουμε ακολουθήσει αρκετά κοντινές πορείες (Sine Saloum, Ndangane, Joal-Fadiouth, Mbour, Dakar, Gore, Saint Louis), με την προσθήκη του Parc National du Djoudj. Διαβάζοντας δε το πέρασμα σου στην Μαυριτανία μέσω Rosso τα είδα όλα σε ριπλέι! Πανομοιότυπες οι λαμογιές μ' αυτές που ζήσαμε κι εμείς εκεί τον Φλεβάρη του 2014.
Για μένα πάντως η Μαυριτανία στο σύνολό της αποτελεί κορυφαία εμπειρία και εύχομαι να ξαναπας τον Νοέμβρη για να επισκεφτείς και άλλα μέρη. Στη Νουακτσότ μείναμε στο ίδιο κατάλυμα όπως βεβαίως και στην Αταρ (το Bab Sahara δεν είναι απλά κατάλυμα αλλά ταξιδιωτικός θεσμός στην περιοχή!). Επειδή ήμασταν τρεις συνταξιδιώτες σ' εκείνο το ταξίδι και μοιραζόμασταν τα έξοδα, νοικιάσαμε τζιπ από τον Just κι έτσι τριγυρίσαμε το Adrar επί μια βδομάδα. Το Chinguetti είναι ασφαλώς το απόλυτο "must", αλλά εκπληκτική είναι και η εγκαταλειμένη Ouadane, οι διάφορες μικρότερες οάσεις, οι σχεδόν κάθετοι αμμόλοφοι στην Azouega, η Vallee Blanche... Πολύ ενδιαφέρουσα επίσης η διάσχιση της ερήμου από Atar για Nouadibou, με τον μονόλιθο στη μέση της διαδρομής, καθώς και το Cap Blanc με το ναυάγιο, εκεί όπου ξεψυχάει η Σαχάρα στην αγκαλιά του Ατλαντικού.

Σ' ευχαριστώ και πάλι για την ανακίνηση των αναμνήσεων αλλά ακόμα περισσότερο για όσα καινούργια έμαθα. Καλούς δρόμους να έχεις πάντα.

μικρότερες οάσεις, οι σχεδόν κάθετοι αμμόλοφοι στην Azouega, η Vallee Blanche... Πολύ ενδιαφέρουσα επίσης η διάσχιση της ερήμου από Atar για Nouadibou, με τον μονόλιθο στη μέση της διαδρομής, καθώς και το Cap Blanc με το ναυάγιο, εκεί όπου ξεψυχάει η Σαχάρα στην αγκαλιά του Ατλαντικού.

Σ' ευχαριστώ και πάλι για την ανακίνηση των αναμνήσεων αλλά ακόμα περισσότερο για όσα καινούργια έμαθα. Καλούς δρόμους να έχεις πάντα.

Καλησπέρα Isabelle,
Δεν ξέρεις πόσο χάρηκα που ασχολήθηκες με ότι έγραψα, τι να πω, έτυχε χθες να είμαι συνδεδεμένος και καρδιοχτυπούσα όταν κατάλαβα ότι τα διάβαζες... άστο.
Το travelstory το τελείωσα, νομίζω ότι δεν το τράβηξα πολύ σε χρόνο. Δεν κατέχω πλήρως τα τεχνικά θέματα και συγγνώμη ζητώ. Τώρα δεν ξέρω αν πρέπει να απαντήσω λεπτομερώς, το θέμα είναι ότι συντονίζομαι στο ταξιδιωτικό αίσθημα. Η Μαυριτανία όντως είναι ατμοσφαιρική αλλά θέλει χρόνο και τζιπ για τα υπέροχα μέρη που αναφέρεις. Μπορώ να τα διαβάζω από σένα όπως εσύ για τα μέρη που δεν έχεις ακόμα πάει. Πάντως η απόσταση Γκάμπια-Καζαμανς-Μπισσάου δεν είναι μεγάλη. Αν πας Mπισσάου το καρναβάλι είναι photo opportunity.
Αλήθεια το έζησα έντονα και γιαυτό το αναμεταδίδω ζωντανά - τι λεπτομέρειες θυμάμαι στο πέρασμα στο Ρόσο και κάτι τέτοια!! Τι να πω αυτό το travelstory είναι η "προστιθέμενη αξία" του ταξιδιού μου (added value τα λένε αυτά στα σεμινάρια - τέτοια κάνει η Σοφί στο Νουακσότ).
Ελπίζω να μη χαθούμε!!