Ταξίδια με μωρό.

[mariagl]

Στα θεματα υγειας και ασφαλειας θεωρω οταν ο γονιος εχει την καταλληλη γνωση των ευαισθησιων του παιδιου του που ανελυσα παραπανω. Αυτο εξαρταται απο το ποσο εχει εκτεθει σε ακραιες καταστασεις στην ασφαλεια της χωρας του που μπορεις να συνεννοηθεις με παιδιατρο- φαρμακοποιο στα ελληνικα πρωτα. Αρα διακοπες Ελλαδα μπορει να το παει αμεσως.
Σε σχεση με το οφελος του παιδιου για εξωτερικο, οταν μπορει να εκφραστει επαρκως για το αν ποναει καπου η νιωθει δυσαρεστα με κατι και να κατανοησει καποιες οδηγιες και να τις τηρησει. Αυτο εγω θεωρησα οτι γινεται στα 4 και αυτο εκανα. Παλι δεν θυμουνται και πολλα, αλλα εχεις ενα μινιμουμ επιπεδο συνεννοησης. Απο τοτε ταξιδευουμε ασταματητα και χωρις προβληματα για εμας και τους γυρω μας.

Διαφωνω μαζι σου αλλα σ ευχαριστώ για την απαντηση.

 

[paefstra]

Διαφωνω μαζι σου αλλα σ ευχαριστώ για την απαντηση.

Δεν νομιζω οτι εχω αδικο καθως η ηλικια των 3-4 ειναι η ηλικια που ολοι οι βρεφονηπιακοι σταθμοι θεωρουν οτι μπορουν να συνεννοηθουν με τα παιδια, να θεσουν οι ενηλικες κανονες και να τους τηρησουν και εχουν κατακτησει ικανοτητες αυτοεξυπηρετησης σε βασικους τομεις και γι αυτο αρχιζουν να τα δεχονται επειδη δεν τα θεωρουν πλεον βρεφη. Ειναι η ηλικια που μπορει να γινει μια μινιμουμ διαπραγματευση.

 

[vrea]

Μα οι σύμβουλοι γάμου προτείνουν ταξίδια από μωρά για να χτίσουν οι οικογένειες στιγμές. Όσες οικογένειες δεν έχουν λεφτά για Eurodisney και Ροβανιέμι ατύχησαν. Έχει και ο καπιταλισμός τα αρνητικά του αλλά τι μας ενδιαφέρει εμάς εάν το προλεταριάτο δε χτίσει στιγμές...

Είπα την δική μου άποψη με βάση τα δικά μου βιώματα. Αν μην τι άλλο εγώ κάτι ξέρω παραπάνω επί του θέματος γιατί έχω παιδιά και ταξιδεύω μαζί τους συνέχεια και παντού. Δεν είναι θέμα ταξικό- καπιταλισμού και προλεταριάτου - αλλά τρόπος ζωής. Τις ώρες που είμαι χαλαρή και ταξιδεύω, έχω και τα παιδιά μου μαζί και το απολαμβάνω.

 

[KonstantinosAlyona]

Καλημέρα σε ολους.
Επειδή δεν πρόκειται να αντιπαρατεθώ ξανά σε τέτοιο θέμα δημοσίως, ειδικά μετα από ένα εκ των τελευταίων posts που διάβασα και καραφλιασα, παρακαλώ οποιον-α ενδιαφέρεται για ταξίδι με παιδί, και θέ κιλει να συζητήσει για αυτό, κι όχι να ακούει γιατί να μην πάρει το παιδί, να μιλήσουμε σε προσωπικά μηνύματα, σε κάποια ομάδα κτλ.
Δεν προσφέρει κάτι σε κάποιον που ψάχνει προορισμό να πάει, το να διαβάζει γιατί να μην πάει. Αφού θέλει, ας συζητήσουμε τι και πώς.
Ή, ας γίνει ένα θέμα με συζήτηση για όσους θέλουν να το κανουν. Αν δε γουστάρω ταξίδι στη Ζιμπάμπουε με τον παππού μου, απλά δεν πάω, δε θα καθόμουν να πείσω και όποιον γουστάρει να πάρει τον παππού του εκεί, να μην το κανει, γράφοντας οτιδήποτε απιθανο του κόσμου τούτου.
Και όχι, δεν έτυχε στο παιδί μου να έχει ρίγος, ψύχος, σπασμούς, αλλεργία, γάγγραινα και πανώλη, τι να κάνω, να περιμένω μέχρι να έχει, για να δω πως αντιδρά, τι θα κάνουμε στην κάθε περίπτωση, και μετά να πάρω το manual και να ξεκινήσω να ταξιδευω;
Ρητορικό το ερώτημα, κλείνω και με χαρά θα μοιραστούμε σκέψεις κι εμπειρίες με όσους θέλουν να ταξιδεύουν έτσι.

 

[paefstra]

Καλημέρα σε ολους.
Επειδή δεν πρόκειται να αντιπαρατεθώ ξανά σε τέτοιο θέμα δημοσίως, ειδικά μετα από ένα εκ των τελευταίων posts που διάβασα και καραφλιασα, παρακαλώ οποιον-α ενδιαφέρεται για ταξίδι με παιδί, και θέ κιλει να συζητήσει για αυτό, κι όχι να ακούει γιατί να μην πάρει το παιδί, να μιλήσουμε σε προσωπικά μηνύματα, σε κάποια ομάδα κτλ.
Δεν προσφέρει κάτι σε κάποιον που ψάχνει προορισμό να πάει, το να διαβάζει γιατί να μην πάει. Αφού θέλει, ας συζητήσουμε τι και πώς.
Ή, ας γίνει ένα θέμα με συζήτηση για όσους θέλουν να το κανουν. Αν δε γουστάρω ταξίδι στη Ζιμπάμπουε με τον παππού μου, απλά δεν πάω, δε θα καθόμουν να πείσω και όποιον γουστάρει να πάρει τον παππού του εκεί, να μην το κανει, γράφοντας οτιδήποτε απιθανο του κόσμου τούτου.
Και όχι, δεν έτυχε στο παιδί μου να έχει ρίγος, ψύχος, σπασμούς, αλλεργία, γάγγραινα και πανώλη, τι να κάνω, να περιμένω μέχρι να έχει, για να δω πως αντιδρά, τι θα κάνουμε στην κάθε περίπτωση, και μετά να πάρω το manual και να ξεκινήσω να ταξιδευω;
Ρητορικό το ερώτημα, κλείνω και με χαρά θα μοιραστούμε σκέψεις κι εμπειρίες με όσους θέλουν να ταξιδεύουν έτσι.

Εγω παλι, μετα απο 20 χρονια επαγγελματικης εμπειριας στην παιδικη ασφαλεια, θα συνιστουσα συζητηση με παιδιατρους πρωτα και οχι βαση σε ανωνυμες συμβουλες. Ακομη κι αν εχω αδικο, ας παιρνουν συμβουλες απο ειδικους και επωνυμες.

 

[KonstantinosAlyona]

Εγω παλι, μετα απο 20 χρονια επαγγελματικης εμπειριας στην παιδικη ασφαλεια, θα συνιστουσα συζητηση με παιδιατρους πρωτα και οχι βαση σε ανωνυμες συμβουλες. Ακομη κι αν εχω αδικο, ας παιρνουν συμβουλες απο ειδικους και επωνυμες.

Εννοείς παιδιάτρους σαν την πρώτη μας στη Θέρμη, που μας έλεγε να μη βγάζουμε το παιδί έξω αν κάνει κρύο (ενώ είχε 18 βαθμούς);
Ή σαν την επόμενη που στον έκτο μήνα μας συμβούλεψε να κόψουμε το θηλασμό σιγά σιγά, γιατί "δεν προσφέρει κάτι στο παιδί πλέον";
Τέλος πάντων, κακώς μίλησα ξανά, ανεβάζω καινούριο θέμα για όσους θέλουν να ταξιδεύουν με παιδί.

 

[paefstra]

Εννοείς παιδιάτρους σαν την πρώτη μας στη Θέρμη, που μας έλεγε να μη βγάζουμε το παιδί έξω αν κάνει κρύο (ενώ είχε 18 βαθμούς);
Ή σαν την επόμενη που στον έκτο μήνα μας συμβούλεψε να κόψουμε το θηλασμό σιγά σιγά, γιατί "δεν προσφέρει κάτι στο παιδί πλέον";
Τέλος πάντων, κακώς μίλησα ξανά, ανεβάζω καινούριο θέμα για όσους θέλουν να ταξιδεύουν με παιδί.

Θα επιμεινω οτι καθε παιδι ειναι διαφορετικο και η εμπειρια ενος γονιου για 12 μηνες δεν ειναι αρκετη για να συμβουλευει αλλους γονεις και δεν τον κανει ειδικο.
Ας απευθυνονται σε ειδικο επωνυμα που ξερει να παρει ενα ιστορικο της κυησης και της βρεφικης ηλικιας και αν κανει σφαλματα μπορουν να του κοψουν τα ποδια. Αρχιζει να γινεται επικινδυνο αυτο με τις ανωνυμες συμβουλες αλλα ο καθενας ας κρινει τι κανει.

 

[vrea]

Συμφωνώ και εγώ- το post αφορά όσους ταξιδεύουν με παιδιά. Δεν ζητάει άδεια η γυναίκα για να πάει ταξίδι με τα παιδιά της. Απευθύνεται σε ανθρώπους που ταξιδεύουν με παιδιά και ρωτά για όσους δεν το κατάλαβαν ποια πόλη ενδείκνυται την άνοιξη για ταξίδι με παιδί 1,5 χρονών.
Σε καμία περίπτωση δεν ρωτάει αν πρέπει ή όχι να ταξιδέψουν. Προτείνω λοιπόν να απαντούν μόνο αυτοί που έχουν προτάσεις επί του θέματος .

Όσον αφορά όλα τα τραγικά που θα σου τύχουν άμα ταξιδεύεις με παιδιά - νομίζω ότι τα δραματοποιούν κάποιοι.
Σε πολιτισμένο μέρος θα πάνε οι άνθρωποι. Δεν χρειάζεται κανείς να κουβαλάει παρκοκρεββατο, φαρμακείο, καρεκλάκι αυτοκινήτου και την ντουλάπα ολόκληρη. Δεν πάει για μετακόμιση.

Ένα ταξίδι θα κάνει. Με ένα καρότσι, λίγες αλλαξιές και ένα μούλτι είναι ΟΚ. Για θέματα ασφαλείας τώρα που τάχα υπάρχουν και ότι το παιδί δεν θα μπορεί να συνεννοηθεί για να πει που πονάει κλπ κλπ.... Το παιδί δεν θα πάει μόνο του ταξίδι!!! Με ενήλικες θα είναι που άμα χρειαστεί μια χαρά θα βρουν την λύση. Δεν θα πάνε στην Ακτή Ελεφαντοστού. Στην Ευρώπη θα πάνε!!!!

 

[vrea]

Θα επιμεινω οτι καθε παιδι ειναι διαφορετικο και η εμπειρια ενος γονιου για 12 μηνες δεν ειναι αρκετη για να συμβουλευει αλλους γονεις και δεν τον κανει ειδικο.
Ας απευθυνονται σε ειδικο επωνυμα που ξερει να παρει ενα ιστορικο της κυησης και της βρεφικης ηλικιας και αν κανει σφαλματα μπορουν να του κοψουν τα ποδια. Αρχιζει να γινεται επικινδυνο αυτο με τις ανωνυμες συμβουλες αλλα ο καθενας ας κρινει τι κανει.

Γιατί επιμένεις???? Δεν ζητάει κάποιος ιατρική συμβουλή εδώ μέσα. Το μόνο που ρωτάει είναι που θα πάει με το παιδί του διακοπές.

 

[paefstra]

Τελικά η ζωή του δασκάλου πρέπει να είναι πολύ δύσκολη αν πρέπει να αντιμετωπίσει μελλοντικά τέτοιους ισχυρογνώμονες γονείς, δεν το είχα φανταστεί, πίστευα ότι είναι εύκολη δουλειά.

Οποιοσδηποτε εχει ασχοληθει με παιδικη υγεια και ασφαλεια εχει φρικαρει με το πως εμπιστευονται οι γονεις αγνωστους κανοντας πειραματα σε ολα τα επιπεδα στου κασιδη το κεφαλι γιατι το ειπε η ξαδερφη απο το χωριο η το διαβασαν στα φορουμ μανουλων. Ενδεικτικα: vegan βρεφη, ανεμβολιαστα παιδια και το νεο κινημα unschooling. Δικαιωμα τους φυσικα, ας δουμε και το θετικο του πραγματος : θα ξεμεναν απο δουλεια οι κοινωνικοι λειτουργοι και οι ειδικοι για την παιδικη μεριμνα.

 

[fenia42]

Μου τέλειωσαν τα ποπ κορν και τρώω ρυζογκοφρέτες, σας παρακολουθώ με αμείωτο ενδιαφέρον.
Σχετικά με την ερώτηση που τέθηκε για το ποτε είναι καλό να ξεκινάμε τα ταξίδια μετά τέκνων :
Πρώτο ταξίδι εκανα με το μωρό μου όταν ήταν 3 ετών, οι δυο μας, στην Κέρκυρα με ΚΤΕΛ. Λίγο μετά την πήρα στην Ουγγαρία, πάλι οι δυο μας. Για τον κύκλο μου ήταν πρωτοφανές μια κοπελίτσα 23 ετών να πηγαίνει διακοπές με ΚΤΕΛ και το τρίχρονο παιδί της. Για εμάς πάντως ήταν μια εμπειρία που πάντοτε θα θυμόμαστε με αγάπη. «Μαμά θυμάσαι που έψαχνες μέρος να κρύψεις τη Μπάρμπι για να νομίζω ότι μας βρήκε ο Άγιος Βασίλης στην Ουγγαρία και την ανακάλυψα»
Αν υπάρχει καλή διάθεση όλα μπορούν να γίνουν. Ειδικά όταν είναι δυο οι γονείς, τότε είναι ακόμα πιο εύκολα.
Εχω φίλο single dad που πήγε την κόρη του με μάρσιπο σε ηφαίστειο στην Ινδονησία. Εχει τόση λατρεία στο παιδί του που θέλει να ζήσει τα πάντα μαζί του. Κι εγώ είμαι υπέρ να το παίρνεις μαζί. Το προσωπικό μου παράδειγμα που έχω να αναφέρω είναι ότι το παιδί μου έγινε βολικό γιατί έμαθε να προσαρμόζεται στις μετακινήσεις. Ουδέποτε αντιμετώπισα πρόβλημα και μάλιστα στην παραλία μια κυρία μου είχε δώσει συγχαρητήρια γιατί είμασταν η πιο πολιτισμένη οικογένεια που υπήρχε.
Τώρα αν χρειαστεί γιατρός, ποιο μέρος είναι αυτό που δε διαθέτει; Εκτός κι αν θέλει κανεις να πάει το βρέφος του στο Ντανακιλ, τον Αμαζόνιο ή την κοιλάδα των Καλάς.
Η ταξιδιωτική παιδεία είναι κάτι που διδάσκεται στα παιδιά μας από τη νηπιακή ηλικία, θεωρώ.
Και για να συσχετίσω τα δυο φλέγοντα ζητήματα, εμείς οι γονείς που θηλάσαμε τα παιδιά μας βρήκαμε ευκολία στις μετακινήσεις γι’αυτό το λόγο αφενος λόγω πρακτικότητας κι αφετέρου γιατί κακά τα ψέμματα, όταν η μαμά είναι ήρεμη και θηλάζει είναι και το βρέφος ήρεμο και αρρωσταίνει και πιο δύσκολα.
Θυμάμαι η κόρη μου είχε ωτίτιδα έξι μηνών και το μόνο σύμπτωμα ήταν μικρή καταρροή και κομμένα ματάκια. Το βίωσε πολύ ήρεμα. Έκτοτε ξανά αρρώστησε στην πρώτη δημοτικού. Πιστεύω ακράδαντα στη δύναμη του θηλασμού

 

[KonstantinosAlyona]

Μου τέλειωσαν τα ποπ κορν και τρώω ρυζογκοφρέτες, σας παρακολουθώ με αμείωτο ενδιαφέρον.
Σχετικά με την ερώτηση που τέθηκε για το ποτε είναι καλό να ξεκινάμε τα ταξίδια μετά τέκνων :
Πρώτο ταξίδι εκανα με το μωρό μου όταν ήταν 3 ετών, οι δυο μας, στην Κέρκυρα με ΚΤΕΛ. Λίγο μετά την πήρα στην Ουγγαρία, πάλι οι δυο μας. Για τον κύκλο μου ήταν πρωτοφανές μια κοπελίτσα 23 ετών να πηγαίνει διακοπές με ΚΤΕΛ και το τρίχρονο παιδί της. Για εμάς πάντως ήταν μια εμπειρία που πάντοτε θα θυμόμαστε με αγάπη. «Μαμά θυμάσαι που έψαχνες μέρος να κρύψεις τη Μπάρμπι για να νομίζω ότι μας βρήκε ο Άγιος Βασίλης στην Ουγγαρία και την ανακάλυψα»
Αν υπάρχει καλή διάθεση όλα μπορούν να γίνουν. Ειδικά όταν είναι δυο οι γονείς, τότε είναι ακόμα πιο εύκολα.
Εχω φίλο single dad που πήγε την κόρη του με μάρσιπο σε ηφαίστειο στην Ινδονησία. Εχει τόση λατρεία στο παιδί του που θέλει να ζήσει τα πάντα μαζί του. Κι εγώ είμαι υπέρ να το παίρνεις μαζί. Το προσωπικό μου παράδειγμα που έχω να αναφέρω είναι ότι το παιδί μου έγινε βολικό γιατί έμαθε να προσαρμόζεται στις μετακινήσεις. Ουδέποτε αντιμετώπισα πρόβλημα και μάλιστα στην παραλία μια κυρία μου είχε δώσει συγχαρητήρια γιατί είμασταν η πιο πολιτισμένη οικογένεια που υπήρχε.
Τώρα αν χρειαστεί γιατρός, ποιο μέρος είναι αυτό που δε διαθέτει; Εκτός κι αν θέλει κανεις να πάει το βρέφος του στο Ντανακιλ, τον Αμαζόνιο ή την κοιλάδα των Καλάς.
Η ταξιδιωτική παιδεία είναι κάτι που διδάσκεται στα παιδιά μας από τη νηπιακή ηλικία, θεωρώ.
Και για να συσχετίσω τα δυο φλέγοντα ζητήματα, εμείς οι γονείς που θηλάσαμε τα παιδιά μας βρήκαμε ευκολία στις μετακινήσεις γι’αυτό το λόγο αφενος λόγω πρακτικότητας κι αφετέρου γιατί κακά τα ψέμματα, όταν η μαμά είναι ήρεμη και θηλάζει είναι και το βρέφος ήρεμο και αρρωσταίνει και πιο δύσκολα.
Θυμάμαι η κόρη μου είχε ωτίτιδα έξι μηνών και το μόνο σύμπτωμα ήταν μικρή καταρροή και κομμένα ματάκια. Το βίωσε πολύ ήρεμα. Έκτοτε ξανά αρρώστησε στην πρώτη δημοτικού. Πιστεύω ακράδαντα στη δύναμη του θηλασμού

Welcone to hell
Σε λίγο θα ανακοινώσω και την αγάπη που έχουμε για το couchsurfing (και θα ανοίξω σχετικό θέμα) για να συναντούμε, φιλοξενούμε και να φιλοξενούμαστε από ανθρώπους άλλων χωρών, ναι, με το παιδί μας μέρος όλου αυτού, πλέον.
Και για το πόσο όμορφο ήταν να σε καλωσορίζει σε χωριό στην Ισλανδία ένας μικρούλης τετράχρονος, ο οποίος έμαθε Αγγλικά ακούγοντας τους γονείς του να μιλάνε με φιλοξενούμενους, και να έχουν επαφή με άγνωστους ανθρώπους σε ταξίδια.... Ξέρεις, ανθρώπινη επαφή, χαμόγελο, εμπιστοσύνη, γνωριμία.
Wow, μια παρτίδα λεξοτανίλ παρακαλώ.