Συνείδησης προβληματισμοί

[mikros oyranos]

Γυρνωντας απο το τελευταιο ταξιδι στην Ασια στο πισω μερος του μυαλιου μου υπηρχε μια σκεψη ''ποσο ταξιδι ειναι μια περιηγηση σε αγνωστα ομορφα μερη με πολλους φτωχους ανθρωπους''. Ενοιωθα πολλες φορες οτι το αξιοθεατο μπροστα μου ειναι η φτωχεια. Ξερω οτι δεν ειμαι ο μονος που τ' αντιμετωπιζω, αλλα πως να συμβιβασω την ανησυχια μου να φυλαω τα πραγματα μου με τα τρυπια παπουτσια του οδηγου μου. Δεν ειναι βαρυ να ξερω οτι σιγουρα η επιστροφη μου ειναι στο πιο ασφαλες κομματι του πλανητη; Και σιγουρα οτι εμαι τυχερος που τα λεφτα μου εχουν τοση αξια σ αυτους τους τοπους. Πως νοιωθαμε πριν 30 χρονια που οι ευρωπαιοι στην χωρα μας ξοδευαν σε 20 μερες τοσα που καποιοι εδω βγαζανε σε 6 μηνες. Ενταξει ξερω οτι υπαρχουν φτωχοι και πλουσιοι και ουτε εχω την δυναμη να γινω μητερα Τερεζα. Αλλα τουλαχιστον να μην εχω την ψευδαισθηση του ταξιδευτη του κοσμου, αλλα την πραγματικοτητα του ταξιδευτη του σαλονιου, της παχειας αγελαδας για αρμεγμα. Κατεληξα οτι μπορω να αναπληρωσω αυτην την ''ενοχη του ταξιδευτη'' κανοντας πραγματα στο μερος που ζω για τους αλλους και τον εαυτο μου και να ζω με μετρο χωρις shopping therapy και αλλα τετοια ''νοστιμα''.Εκτος ... αν αρχισω ταξιδια στην Ευρωπη που ειμαστε ολοι ιδιοι;
Ολα αυτα με αγνο προβληματισμο και καλη διαθεση , περιμενω σκεψεις σας και προβληματισμους ...με η χωρις ενοχες.

 

[Dafni]

Ενα "τσίμπημα"ενοχής το αισθάνεται κανείς φαντάζομαι όταν ταξιδεύει σε τέτοιες χώρες.Αλλά και το να γυρίσεις την πλάτη και να πεις ,εγώ δε θέλω να δω τέτοια πράγματα γιατί με θλίβουν και δεν αντέχω ,περισσότερη ενοχή δε δημιουργεί ;και δικαιολογημένα μάλιστα.Nομίζω ότι η επαφή του "δυτικού" κόσμου με τις χώρες που μαστίζονται από φτώχια και άλλα δεινά μπορεί σιγά σιγά να δημιουργήσει μια συνείδηση ευρύτερη πιο εξωστρεφή πιο "παγκόσμια"Οχι φυσικά από τη μια στιγμή στην άλλη αλλά κάθε γενιά μπορέι να εξελίξει λίγο παραπάνω αυτό το άνοιγμα , αν δε δει κανείς ,αν δε νιώσει πως μπορεί ενδεχομένως να αντιδράσει;(κάποτε έστω....)

 

[tita]

Αν σου πω ότι αυτό σκεφτόμουν αυτές τις μέρες; ότι δεν θέλω πλέον να ξαναταξιδέψω στην Ασία, εκτός αν είναι να επισκεφτώ φίλους. Δεν θέλω να ξανακάνω ταξίδια "αναζήτησης" και τουρισμού σε χώρες της Ασίας και της Αφρικής, γιατί το θεωρώ υποκρισία να πηγαίνω να βλέπω το τι υπάρχει στον κόσμο, τι πίκρα και δυστυχία, και στην ουσία να μη βοηθάω, επειδή δεν μπορώ ή επειδή δεν έχω τη θέληση ίσως και το χρόνο να καθήσω εκεί καιρό και να βοηθήσω.

Δεν εννοώ ότι προτιμώ να γυρνώ την πλάτη μου, να μην παρεξηγηθώ. Αλλά πιστεύω ότι δεν έχει νόημα να επισκέπτομαι αυτά τα μέρη, που γνωρίζω εκ των προτέρων τα ζόρια που τραβάνε, αλλά να είμαι τουρίστας. Βέβαια πηγαίνοντας, βλέπεις συνέχεια άλλα πράγματα, και αυτά ίσως σε κάνουν καλύτερο άνθρωπο. Αλλά εσύ τι τους προσφέρεις;(για τον εαυτό μου μιλάω και πάλι μην παρεξηγηθώ από αυτούς που τους αρέσει να ταξιδεύουν σε αυτά τα μέρη)
Μακάρι μετά που θα πραγματοποιήσω τα όνειρά μου στην Ευρώπη, να αποκτήσω τη ψυχική δύναμη να πάω και να περάσω κάποιο χρόνο της ζωής μου βοηθώντας και όχι απλά να είμαι επισκέπτης σε αυτά τα μέρη.

 

[varioAthens]

Θεωρώ πώς πρέπει να κάνουμε ένα διαχωρισμό στο μυαλό μας μεταξύ των ταξιδίων αναψυχής και των ταξιδίων ζωής! Σαφώς και δεν θα πάει κανείς για αναψυχή σε χώρες της Αφρικής ή της Ασίας που μαστίζονται από φτώχια, αρρώστιες, πείνα.....
Σαφώς όμως και ΠΡΕΠΕΙ να πάει κανείς ΚΑΙ σε αυτές τις χώρες για να δει, να καταλάβει, να εκτιμήσει, να νιώσει τις συνθήκες που ζούν αυτοί οι άνθρωποι και γιατί όχι, να βοηθήσει.....όχι μόνο για όσο είναι νωπές οι μνήμες από ένα τέτοιο ταξίδι, αλλά για όσο μπορεί και έχει την τύχη να απολαμβάνει πράγματα που για άλλους ανθρώπους και λαούς φαντάζουν πολυτέλειες!
Σίγουρα γυρνώντας από ένα τέτοιο ταξίδι επιστρέφεις στο όμορφο σπίτι σου, στο άνετο κρεβάτι σου και στο ζεστό φαγητό σου....όμως αντί να νιώσεις ενοχές γι' αυτά που έχεις, πιο χρήσιμο θα ήταν να νιώσεις ευγνωμοσύνη.....και ακόμα καλύτερο να μάθεις να βοηθάς! Τρόποι υπάρχουν πολλοί!

 

[ΕΡΣΗ]

Πολύ σοβαρός ο προβληματισμός σου. Απάντηση εύκολη δεν υπάρχει. Δεν ξέρω και αν υπάρχει καν απάντηση.
Με στενοχωρεί πολύ να βλέπω εξαθλιωμένους ανθρώπους (όχι φτωχούς, εξαθλιωμένους εννοώ, υπάρχει τεράστια διαφορά) και αποφεύγω όσο μπορώ να τους παρατηρώ ως εκθέματα. Δε μου είναι ψυχολογικά εύκολο να επισκεφθώ τις συνοικίες τους για παράδειγμα. Φυσικά δεν αποφεύγεται, στις περισσότερες των περιπτώσεων η εξαθλίωση είναι εμφανής και διάχυτη, δεν συνηθίζει να κρύβεται όπως κρύψαμε εμείς τους αστέγους επί ολυμπιακών αγώνων. Ούτε με νοιάζει κιόλας να κάνω κανενός είδους σύγκριση σε σχέση με το δικό μου επίπεδο διαβίωσης, δεν χρειάζεται να φτάσω στην άκρη του κόσμου για να μάθω κάτι τέτοιο, τέτοιες συγκρίσεις μπορώ να κάνω και από τα στοιχεία που μου παρέχουν τα διάφορα ντοκυμαντέρ που προβάλλονται κατά καιρούς. Απλώς στα ταξίδια αυτά προσπαθώ να μάθω όσα περισσότερα πράγματα μπορώ σχετικά με την ιστορία της περιοχής και να τη μορφοποιήσω καλύτερα στο κεφάλι μου. Και φυσικά η ιστορία μαθαίνεται καλύτερα επί τόπου ή με έναυσμα μια επίσκεψη, παρά από ξερά βιβλία. Βλέπεις η ιστορία που ξέρω, εγώ τουλάχιστον, είναι κατά βάση ελληνοκεντρική και δευτερευόντως ευρωκεντρική με συνέπεια να αγνοώ την ιστοριά των 4/5 της ανθρωπότητας. Και τι θα κάνεις με το να μάθεις ιστορία, (μέσα στην οποία υπάγεται και η ιστορία των θρησκειών, του πολιτισμού, της τέχνης, των ιδεών και των αντιλήψεων) είναι η ερώτηση; Κατανοώ καλύτερα την πορεία που πήραν τα πράγματα και πως έφτασαν ως εδώ. Και λοιπόν τι; Μπορείς να αλλάξεις τίποτε; Παραμένει η ερώτηση. Φυσικά και τίποτε, απλώς εγώ (οι αντιλήψεις μου δηλαδή) αλλάζω και μάλλον αποκτώ μεγαλύτερη κατανόηση για τα πράγματα και για τους λαούς εκείνους. Και τι κέρδισαν οι λαοί αυτοί; Μάλλον τίποτε, αλλά όπως λέει και η Δάφνη κάποτε ίσως αυτό οδηγήσει σε μια συλλογική συνείδηση ευρύτερη η οποία θα απαιτήσει να γίνονται αλλιώς τα πράγματα. Στο μεταξύ ας το ψάχνουμε το θέμα και ας μην αφηνόμαστε.

 

[Defkalion]

Πολύ ωραίο θέμα.

Εγώ προσωπικά δεν τρέφω αυταπάτες. Δεν θεωρώ ότι το ταξίδι είναι κάτι σαν πιο "ευγενικός" σκοπός σε σχέση με κάποιον άλλον τρόπο κατανάλωσης χρημάτων, τουλάχιστον όσον αφορά τη σύγκριση με ανθρώπους που ζουν μέσα στην εξαθλίωση.

Δε συμφωνώ όμως ότι δε μπορείς να αλλάξεις τίποτα. Σίγουρα δε μπορείς να αλλάξεις το πως ζει ένας ολόκληρος λαός, μπορείς όμως να αλλάξεις το πως ζει έστω και ένας άνθρωπος.

 

[Menia21]

Θέμα που σηκώνει πολλή συζήτηση. Στο πρώτο μου ταξίδι Ταϋλάνδη είχα τις ίδιες περίπου σκέψεις. Μου είχε ξενίσει απίστευτα να βλέπω πολυτελή ξενοδοχεία και δίπλα τους παράγκες μέσα στη βρώμα, χωρίς ρεύμα. Ομως ταυτόχρονα μου δημιουργήθηκαν απορίες. Γιατί κάποιοι άνθρωποι δεν προσπαθούν λίγο παραπάνω? Μήπως κάποιοι λαοί έχουν "παραδοθεί" στη μοίρα τους, έχουν συνηθίσει τη φτώχεια? Μήπως κάποιες καταστάσεις είναι και θέμα νοοτροπίας? Δεν θέλω να κατηγορήσω κανέναν αλλά αν δεν σ' αρέσει ζωή σου προσπάθησε να κάνεις κάτι γι' αυτό. Τουλάχιστον προσπάθησε.
Συνοψίζοντας θα έλεγα ότι δεν πρέπει να σταματήσουμε να ταξιδεύουμε προς τα μέρη που διαφέρουν από την Ευρώπη διότι βλέποντας αυτή τη διαφορετικότητα ίσως να εκτιμήσουμε αυτά που έχουμε και για τα οποία γκρινιάζουμε ότι δεν μας φτάνουν... (ΕΛΕΟΣ, έχω βαρεθεί ν' ακούω στις ειδήσεις για την φτώχεια στην Ελλάδα κλπ κλπ)

Δεν ειναι βαρυ να ξερω οτι σιγουρα η επιστροφη μου ειναι στο πιο ασφαλες κομματι του πλανητη;

Δεν είμαι πλέον και πολύ σίγουρη γι' αυτό. Στη Μαλαισία ένιωσα μεγαλύτερη ασφάλεια απ' ότι στην Ελλάδα...

 

[traveladdict]

Ομως ταυτόχρονα μου δημιουργήθηκαν απορίες. Γιατί κάποιοι άνθρωποι δεν προσπαθούν λίγο παραπάνω? Μήπως κάποιοι λαοί έχουν "παραδοθεί" στη μοίρα τους, έχουν συνηθίσει τη φτώχεια? Μήπως κάποιες καταστάσεις είναι και θέμα νοοτροπίας? Δεν θέλω να κατηγορήσω κανέναν αλλά αν δεν σ' αρέσει ζωή σου προσπάθησε να κάνεις κάτι γι' αυτό. Τουλάχιστον προσπάθησε.

Με βρίσκεις απολύτως σύμφωνο αγαπητή Menia21

 

[ginita]

Συμφωνώ εν μέρει, γιατί π.χ. στην Ινδία σημαντικό ρόλο σ' αυτήν την κατάσταση παίζει και η θρησκεία τους με τις κάστες. Για να αλλάξει κάποιος κάστα θα πρέπει να πεθάνει και να ξαναγεννηθεί, οπότε περιμένει στωϊκά το τέλος και ζει στην κάστα που γεννήθηκε, σύμφωνα πάντα με αυτό που του επιτρέπεται να κάνει σ' αυτήν την κάστα.

 

[thimios8663]

.

Δε συμφωνώ όμως ότι δε μπορείς να αλλάξεις τίποτα. Σίγουρα δε μπορείς να αλλάξεις το πως ζει ένας ολόκληρος λαός, μπορείς όμως να αλλάξεις το πως ζει έστω και ένας άνθρωπος.

Με βρισκεις απολυτα συμφωνο σε αυτο!!Ειναι αρκετα σημαντικο να μπορεις και να το κανεις αυτο!Εστω και εναν ανθρωπο οπως το ειπες..

 

[Dafni]

Θυμήθηκα τώρα μια εκπομπή του Σταύρου Θεοδωράκη,κάποια στιγμή στην οποία παρουσιάζε την Ειρήνη ,την αδερφή του τέως βασσιλιά Κων/νου.Η γυναικα αυτή έχει ουσιαστικά αποστασιωποιηθέι από κάθε τίτλο και κάνει αθόρυβα μεγάλο έργο σε κάποιες γωνιές του κόσμου παρά την προχωρημένη ηληκία της........Θυμάμαι χαρακτηριστικά που έλεγε πως συνόδευσε ένα αεροπλάνο με αγελάδες από την ευρώπη με προορισμό την Ινδία και η χαρά των ανθρώπων εκεί ήταν απερίγραπτη γιατί οι ευρωπαικές αγελάδες ήταν καλοθρεμένες και έκαναν πολύ γάλα σε σύγκριση με τις αποστεωμένες αγελάδες της Ινδίας.Επίσης όταν ο δημοσιογράφος ανέφερε ότι την προσφορά του συνολικού ποσού της αποζιμίωσης που έλαβε για το Τατοι στην οργάνωση "Κόσμος εν αρμονία" είπε ότι τα λεφτά αυτά ήταν πάρα πολλά για έναν άνθρωπο αλλά πολύ λίγα για όλους αυτούς που τα έχουν ανάγκη.Ρίξτε μια ματιά......αν μια πριγκήπισσα τέτοιο έργο (έστω και τέως) και έχουν τέτοια θέση απέναντι στα θέματα αυτά ,υπάρχει ίσως ακόμα ελπίδα σ'αυτόν τον κόσμο.

loipon.gr -

 

[ΕΡΣΗ]

Ακομη και το να αλλαξεις τη ζωη ενος ανθρωπου μεσα στο λιγο διαστημα που θα μεινεις στην περιοχη αυτη, πολυ δυσκολο μου φαινεται. Το να τη διευκολυνεις οικονομικα για ενα συγκεκριμενο χρονικο διαστημα πιο εφικτο μου φαινεται.