Καμπότζη Λάος Μαλαισία Στο Λάος χάθηκαν νεφρά και στην Καμπότζη τα μυαλά

[meli]

Τελικα ,παει η βαλιτσα???:roll:

 

[taver]

Λοιπόν ως αρχάριος ακόμα σε θέματα αεροπορικών εταιριών, μου προκάλεσε εντύπωση το γεγονός ότι οι εταιρίες είναι υποχρεωμένες να σου προσφέρουν κάποιες υπηρεσίες σε μεγάλα stop overs. Για πόσες ώρες μιλάμε; Το κάνουν όλες οι εταιρίες αυτό;

Καμία εταιρία δεν είναι υποχρεωμένη να παρέχει παρόμοιες υπηρεσίες σε stopovers (και σίγουρα δεν έχει σχέση με την αεροπορική συμμαχία που τυχόν είναι ενταγμένη). Απλώς κάποιες εταιρίες παρέχουν δωρεάν τέτοιες υπηρεσίες, ώστε να τις προτιμούν οι επιβάτες από τους ανταγωνιστές τους (που πετάνε με την ίδια διαδρομή με μικρότερα connections).
Όμως δεν πρόκειται για υποχρέωση της εταιρίας, αλλά για εθελοντική της προσφορά.

 

[ANEL]

Λοιπόν ως αρχάριος ακόμα σε θέματα αεροπορικών εταιριών, μου προκάλεσε εντύπωση το γεγονός ότι οι εταιρίες είναι υποχρεωμένες να σου προσφέρουν κάποιες υπηρεσίες σε μεγάλα stop overs. Για πόσες ώρες μιλάμε; Το κάνουν όλες οι εταιρίες αυτό;

ίσως αυτό σου λύσει κάποιες απορίες σε σχέση με το ερώτημα που έθεσες.
Τμήμα Πολιτικής Αεροπορίας - Δικαιώματα Επιβατών

 

[Eleni_]

Αχ, να τι πάθαινα για να έχω μέρες να μπω. Παραλίγο και θα έχανα τα καλύτερα. Ευτυχώς όμως είσαι ακόμα στην αρχή… Περιμένω με μεγάλη αγωνία να μάθω αν πρόλαβες το λεωφορείο με τις βαλίτσες, τι αναντικατάστατο περιείχαν αυτές, αλλά προπάντων πως καταλήξατε επιστρέφοντας από το μυοχαλαρωτικό Λάος, εσύ να ψάχνεις το νεφρό σου και ο Γκιούλιβερ να ψάχνει τους γιατρούς για την «επιδιόρθωση».

 

[taver]

ίσως αυτό σου λύσει κάποιες απορίες σε σχέση με το ερώτημα που έθεσες.
Τμήμα Πολιτικής Αεροπορίας - Δικαιώματα Επιβατών

Ουδεμία σχέσις.

 

[vickygian]

Παιδιά, νισάφι πια που υποστηρίζετε τον Γκιούλιβερ! Ο άνθρωπος εμπιστεύεται τυφλά την DimKyr, πράγμα που σημαίνει:
α) μετά από τόσα ταξίδια ακόμα ΔΕΝ έχει μάθει ή
β) έχει μάθει αλλά βαριέται τόσο την οργάνωση ώστε τα αφήνει όλα στην Dim ή
γ) έχει μάθει αλλά του αρέσει η περιπέτεια, έτσι τα αφήνει όλα στην Dim ή
δ) όλα τα παραπάνω.

Όπως και να'χει, Dim κορίτσι μου, εγώ ψηφίζω εσένα δαγκωτό. Συνέχισε τα ταξίδια και τις ιστορίες σου κι άσε μας εμάς να χωριστούμε σε dimkyrόφιλους και γκιουλιβερόφιλους.

Συμφωνώ απόλυτα!!!
Συνέχισε απτόητη dim kyr, επάνω του... αντέχει ο Γκιούλιβερ άλλωστε τι σόι Άγιος είναι διαφορετικά? (Μη σου πω ότι στις δύσκολες στιγμές θα έπρεπε να σε βοηθάει με κανά θαύμα του...)
Για πες....

 

[dim kyr]

Ηρθαμε! Φεύγουμε.....
Μετά από ένα καταπληκτικό 400αρι μετ' εμποδίων, οι φίλοι μας προλαβαίνουν το λεωφορείο και παραλαμβάνουν αποσκευές και χαμένη αυτοπεποίθηση, και έτοιμοι πια, αρχίζουν το σαφάρι για ψάξιμο έκδοσης εισιτηρίων και εντοπισμού του σωστού τρένου, αποβάθρας κλπ. Φαινόταν δύσκολο, με αποτέλεσμα η Dim να γκρινιάζει στον Γκιούλιβερ
συνέχεια
- έλα χριστιανέ μου να πάρουμε ένα ταξάκι να μας αφήσει ακριβώς στην China town
- Oχι.
-Γιατί όχι? είμαι κουρασμένη σου λέω και μέχρι να το βρούμε θα έχω καταρρεύσει.
-Είπα. Οχι.
-Ελα βρε άνθρωπε του Θεού μην με παιδεύεις, να ένα ταξί....ταξίιιιι...
-Θα το βρω, έχε μου εμπιστοσύνη.
-Καλά..... εσύ γεννήθηκες να με παιδεύεις......
-Ασε την γκρίνια και ακολούθα... ο Δημήτρης είπε LRT.
-Tι λές? Ο Δημήτρης είπε ΚΤΜ
-Δεν θυμάσαι καλά...
-Εσύ δεν θυμάσαι καλά.....
- Εγώ καλά θυμάμαι, εσύ έχεις απωλέσει μνήμη.
-Τότε γιατί δεν θυμήθηκες και να πάρουμε τις αποσκευές απο το λεωφορείο εεε? Γιατί? Ποιός τις θυμήθηκε κύριε φωτεινέ παντογνώστη? εεε? Ποιόοοος?

Με αυτά και με εκείνα η ώρα πέρναγε, αλλά σε κάποια έμπνευση της στιγμής, βρέθηκε και η σωστή αποβάθρα και το σωστό τρένο. Ο Γκιούλι τελικά είχε δίκιο.
Φτάνουν νύχτα σε ένα άδειο υπέργειο σταθμό τρένων (σαν στοιχειωμένος ήταν), σκοτεινό, με αντίλαλο, μοναχικό και περίεργο. Σκάλες ανεβαίνουν, σκάλες κατεβαίνουν, τα βήματά τους αντηχούσαν στους άδειους χώρους και τελικά βγαίνουν στον δρόμο. Τα πράγματα αλλάζουν. Βρίσκονται σε μια λεωφόρο με κίνηση, αυτοκίνητα, πεζούς, φώτα, και ζέστη.. Απίστευτη ζέστη που σε συνδυασμό με την υγρασία γινόταν ανυπόφορη.

Συνεχίζουν το περπάτημα και πέφτουν πάνω στο παζάρι που γίνεται κάθε βράδυ. Ο κόσμος ήταν αμέτρητος. Οι πάγκοι στοιβαγμένοι ο ένας δίπλα στον άλλο, έδιναν μαθήματα για το πόσο εκμεταλεύσιμος μπορεί να γίνει ένας χώρος. Μυρωδιές απο φαγητά, καπνοί απο τα όποια ψητά, ιδρώτας, φώτα νέον, φωνές, φαναράκια, εμπορεύματα, φρούτα, λουλούδια, μουσικές, τουρίστες, ντύναν τον χώρο , ασφυκτικά και πλουρεαλιστικά. Υπάρχει πρόβλημα. Οι πάγκοι είναι τόσοι πολλοί , που δεν μπορείς να
πας στο πεζοδρόμιο για να βρείς την είσοδο του ξενοδοχείου. Θα πρέπει να περάσεις απο πάνω τους (πράγμα αδύνατον) ή να ακολουθήσεις τον δρόμο, την περίφημη Petalling Street μέχρι εκεί που σταματάν οι πάγκοι. Ρωτάνε έναν γεράκο κινέζο και αυτός πρόθυμα τους βοηθά στην ανεύρεση του χαμένου Παραδείσου.

Κάνουν γρήγορα chek in (οι σχολιασμοί για το χοτέλι θα δοθούν σε άλλο κεφάλαιο) ανεβαίνουν στο δωμάτιο και με το που μπαίνουν μέσα χτυπάει το τηλέφωνο. Οι φίλοι τους είναι κάτω και τους περιμένουν.
Την πρώτη βραδυά τους στην Μαλαισία την πέρασαν παρέα με τον 10900 Km και την καταπληκτική και πάντα χαμογελαστή Μαλαισιανή φίλη του, άλλοι έφαγαν , άλλοι ήπιαν , γέλασαν, συζήτησαν, κουτσομπόλεψαν, έβγαλαν φωτογραφίες και ανανέωσαν το ραντεβού στην περίπτωση που οι φίλοι τους δεν θα πήγαιναν ινδονησία.

Η China town της Kuala είναι μια πανδαισία. Αποπνέει μια αίσθηση ζωντάνιας και είναι εντελώς αποπροσανατολιστική. Η μπύρα ακριβή, τα αγαθά άφθονα, τα χρώματα στους πάγκους απίθανα, οι μυρωδιές ανατολίτικες, ο κόσμος διάφορων εθνικοτήτων, ο χώρος
που σου απομένει να κινηθείς ανύπαρκτος, οι πωλητές ελάχιστα φορτικοί, και οι τουρίστες πολλοί. Καθαρή βέβαια δεν την λες. Σκουπίδια, βρωμιά, μαυρισμένα ακαλαίσθητα κτήρια και μερικά όμορφα αποικιακού ρυθμού, κιτσάτες απομιμίσεις, τριτοκοσμικές συνθηκες υγιεινής, "υποπτα"
ξενοδοχεία ημιδιαμονής, αποτρόπαιες κουζίνες, αλλά τι να κάνουμε? Αυτή είναι η China town.
Ηταν νύχτα και οι φίλοι μας δεν μπόρεσαν να δουν και πολλά. Δεν πειράζει όμως. Μετά απο 2 εβδομάδες θα γνώριζαν καλύτερα αυτήν την πόλη και θα τους γνώριζε και αυτή.
Γύρισαν στο ξενοδοχείο, κουρασμένοι αλλά αισιόδοξοι, αύριο πετάνε για το Λάος!!!
Οι δόλιοι.......... νόμιζαν ότι θα είναι εύκολο........

 

[meli]

Σαν πολλες αδειες μπυρες φαινονται στην φωτογραφια....
Ποιος να ειναι αραγε υπευθυνος γιαυτο?

 

[renata]

Ηρθαμε! Φεύγουμε........

Δώσε πληροφορίες δώσε..
οπως τα περιγράφεις έτσι πιστεύω οτι θα είναι..
Μην κανεις καμμια περικοπή μη δείξεις κανένα έλεος!!
Θέλομε κι άλλα για Kuala!!

 

[dim kyr]

Αρνούμαι οιαδήποτε επαφή με την συγκεκριμένη μάρκα μπύρας!!! Δεν θα μου φορτώσετε όλη την σαβούρα που κυκλοφορεί στην μπυροαγορά. Είναι ένα απο τα ελάχιστα θέματα που είμαι εκλεκτική.

Τώρα -αφού ξεκαθάρισα την θέση μου- ας ικανοποιήσω Ρενάτα την δική σου -μαζοχιστική θα έλεγα- επιθυμία.
Καταρχάς κρίνω φυσικά μόνο την Κουάλα και όχι την Μαλαισία. Κατά δεύτερον δεν μπορώ να είμαι -και δεν θέλω άλλωστε- ισοπεδωτική με κάνενα κράτος. Ολα πιστεύω κάτι ωραίο έχουν να σου δώσουν σε μικρή ή μεγάλη ποσότητα, και είναι και υποκειμενικό. Πχ σε κάποιον μπορεί να αρέσει η Πατάγια, ενώ κάποιον άλλον να τον τρελλαίνει. Αρα τα παρακάτω θα είναι επίσης υποκειμενικά και με κρίση κάπως αυστηρή.

Η Κ. έχει 2 πρόσωπα. Αυτό των συνοικιών που διαμένουν ή δραστηριοποιούνται κινέζοι και ινδοί και το λαμπερό πρόσωπο των πλούσιων συνοικιών, με τα ακριβά εστιατόρια, ακριβά ξενοδοχεία, καθαριότητα, πάρκα εμπορικά κέντρα που βρίσκεις επώνυμες μάρκες ,
παρτέρια με λουλούδια κλπ. Για αυτό το β' πρόσωπο εγώ αδιαφόρησα, αν και το επισκέφτηκα ως έχουσα υποχρέωση στην ταξιδιωτική μου τιμή. Αν θέλω να δω όμως Prada Versace Ferre κλπ θα πάρω σβάρνα Ιταλίες και Γαλλίες και δεν θα τραβηχτώ στην Ασία (κοινή λογική).
Το ενδιαφέρον έγκειται στο α' πρόσωπο της πόλης. Το απλό (όχι
εξαθλιωμένο όμως, ούτε φτωχό), βρώμικο, ασιατικό και με αδρά χαρακτηριστικά πρόσωπο, που συνηθίζεις να βλέπεις σε ασιατικές πρωτεύουσες. Σε αυτό επικεντρώθηκα και, έκανα -πιστεψέ με Ρενάτα- φιλότιμες προσπάθειες να το ανακαλύψω, να το βρω, να
με κερδίσει , να το αγαπήσω ή έστω συμπαθήσω, αλλά δεν.....
Η Chiana town, η ινδική αγορά και κανά δυο άλλες παραπλήσιες περιοχές δεν κατάφεραν να μου τραβήξουν ούτε στιγμή το ενδιαφέρον. Ουτε λεπτό να με εντυπωσιάσουν. Ουτε σταλιά στο να με κάνουν να θέλω να βγάλω πάνω απο 5-6 φωτογραφίες. Υπερκτιμημένες, χιλιοειπωμένες, παρωχημένες, χωρίς ατμόσφαιρα, κακοσυντηρημένες, υπερβολικά προβαλλόμενες , χωρίς να το αξίζουν, παράπαιαν μεταξύ λαικού παζαριού και χωρίς ταυτότητα αδιάφορης ντόπιας αγοράς. Κάποιον βέβαια που ταξιδεύει για πρώτη φορά στην Ασία και δεν έχει μέτρο σύγκρισης, το πιθανότερο είναι να τον μαγεύσουν.
Γενικά αυτό που εγώ εισέπραξα είναι μια λαική εμποροπανύγηρις που στόχο έχει τα πορτοφόλια των ντόπιων και κυρίως των τουριστών. Το ελάχιστο χρώμα -αν μπορείς να το χαρακτηρίσεις έτσι- που είχε ήταν κάτι
κόκκινα φαναράκια, ένας όμορφος ναός, και κάτι καλά σημεία, τα οποία όμως "πνίγονταν" απο τον απίστευτο αριθμό πάγκων, τουριστών, και κιτσάτων αντικειμένων, (Χριστέ μου!! πόσο κιτς μπορεί να χωράει σε έναν δρόμο?) δεν ήταν αρκετά , τουλάχιστον για εμένα να σε κερδίσουν.
Σε γενικές γραμμές δηλαδή η Κ. με τα δυο της τα πρόσωπα,
(τα οποία είναι και ασαφή και αόριστα ως προς την ταυτότητα) δεν αποτελεί κάτι που θέλει να δεις, να επισκεφθείς ξανά και ξανά, να νοσταλγείς και να σαγηνευτείς. Με δυο λόγια, αδιάφορη με το Α το κεφαλαίο.
Είναι οκ για ψώνια ηλεκτρονικά (ελάχιστα πιο φθηνα απο την Ελλάδα, να μείνεις στα 5στερα ξενοδοχεία της που φημίζονται τα πιο φτηνά του κόσμου (Μandarine με 120 ευρώ????), να αγοράσεις και μια φθηνή μαιμού στις αγορές της, και μετά γραμμή για το αεροδρόμιο.

Το κεφάλαιο άνθρωποι τώρα δεν χρειάζεται πολύ ανάλυση. Ο λόγος? Μωσαικό. Κινέζοι, Ινδοί, Μαλαισιανοί, Ινδονήσιοι, νέγροι, μουσουλμάνοι, χριστιανοί, βουδιστές όλα μαλλιά κουβάρια. Αρα είναι τουλάχιστον ταξιδιωτική αφέλεια να κρίνεις και να πεις, ".....καλοί άνθρωποι, ευγενικοί, απατεώνες, αγενείς, γελαστοί κλπ..". Με τόσα είδη θα έχει τα πάντα
μέσα στον ανθώπινο δυναμικό της. Τον γελαστό και τον σοβαρό, τον τίμιο και τον άτιμο. Με άλλες συνήθειες, άλλη θρησκεία (το 55% μουσουλμάνοι), άλλη αντιμετώπιση, άλλα έθιμα, γιορτές κλπ.
Βλέπεις την κινέζα με το μίνι, και δίπλα σου περνάει μια μαντηλοφορεμένη. Αυτό βέβαια δεν το λέω για κακό. Το αντίθετο. Οι αντιθέσεις είναι κάτι συναρπαστικό. Απλά επισημάνω την έντονη διαφορά η οποία είναι και υπεύθυνη για τις υπερπροσπάθειες που κάνει η κυβέρνηση να κρατά μια εθνική ταυτότητα και ως εκ τούτου συνοχή στο έθνος.
Χαρακτηριστικό παράδειγμα στα χερούλια των τρένων αναγράφεται σε αυτοκόλλητο "είμαστε όλοι Μαλάι, το έθνος μας γίνεται δυνατότερο και άλλα τέτοια συνθήματα - κόλλας UHU .

Οι συγκοινωνίες είναι άψογες. Μπορείς απο την πρώτη κιόλας ημέρα να αρχίζεις να συνηθίζεις τα ΜΜΜ. Αλλα και εδώ η Κ. μου είχε μια δυσάρεστη έκπληξη. Αν μου αρέσει κάτι σε αυτές τις πόλεις, είναι τα γνωστά τουκ τουκ. Τα λατρεύω! Τα θεωρώ τα πιο όμορφα, χρήσιμα, φτηνά, πρακτικά, "φευγάτα" αν θέλεις μέσα μεταφοράς. Στην Κ. δεν υπάρχουν. Ταξί (δεν κλέβουν μου είπαν), λεωφορεία και αστικά τρένα. Με αυτά θα κινηθείς.
Για φαγητά δυστηχώς δεν μπορώ να σου μιλήσω με ασφάλεια, δεν τρώω ντόπια φαγητά. Εχω άλλου είδους περιέργεια (για πόση και όχι βρώση). Τα εστιατόρια-πάγκοι πάντως τα οποία επισκεπτόμουν για να πιω την ακριβή για τα δεδομένα της χώρας μπύρα, ήταν βρώμικα και με ποντίκια (μια φορά φώναξα όταν είδα ένα στο πόδι μου ααααααα! και όσοι έτρωγαν , γύρισαν με κοίταξαν και μετά συνέχισαν με αδιαφορία ανθρώπου που έχει ανοσία στα πάντα , να τρώνε). Στους πύργους Μενάρα όμως, στα εστιατόρια των
καλών ξενοδοχείων και στα εμπορικά κέντρα είναι καθαρά.
Επίσης τα ξενοδοχεία πέριξ της china town είναι κατά 90% πάτοι.
Οσο για την ασφάλεια, χωρίς να έτυχε να συναντήσω κάποιον αστυνομικό, η αίσθηση που σου δίνει η πόλη είναι αυτή της σιγουριάς. Λίγη κοινή λογική και κανένα πρόβλημα. Ακόμα είχε τρομακτικό αριθμό τουριστών. Ασιατών και δυτικών.
Για να κλείσω την απάντηση-μαμούθ που σου έδωσα (ήθελα να τα γράψω) λέω επιγραμματικά ότι η πόλη φυσικά και χρίζει κάποιας επίσκεψης, αλλά για λίγες ημέρες και χωρίς να έχεις υψηλές απαιτήσεις. Καλή ήταν. Ετσι απλά. Καλή ήταν......

 

[malysa]

ουι ουιιιιιι ! .....
μπήκα και γω στο fun club (...αν και αργοπορημένη )

όλα τα λεφτά ο τρόπος που γράφεις, dim, χωρίς φρου-φρου και αρώματα ψεύτικα.... μ΄αρέσει

 

[renata]

.

Dim σ ευχαριστώ πολύ για την λεπτομερή ανάλυση της πόλης Κ.
Τελικά μάλον όλες οι ασιατικές πρωτεύουσες έχουν αυτο το Α και Β..σε έντονο τόνο!
Πιστεύω οτι τεσσερις μέρες χρειάζονται πάντα για μια γενική εκτίμηση,μήπως και δώσομε περιθώριο να δούμε εκείνο που μπορεί να είναι κάπου κρυμμένο και να μας αλλάξει την γνώμη..
Θα παω καποια στιγμή μαλλον σύντομα και οι πληροφορίες σου με βοηθάνε πολύ να ξέρεις..
Συνεχίζω την ανάγνωση στην ιστορία σου..