dim kyr
Member
- Μηνύματα
- 2.066
- Likes
- 6.317
- Ταξίδι-Όνειρο
- Μπαγκλαντες
RUN LOLA...... RUN.......
Θεέ μου τι πτήση!!!!! Δεν ήταν βέβαια τόσο, αυτού καθαυτού η πτήση, αλλά η διάρκειά της. 10 ώρες καθηλωμένοι σε ένα κάθισμα, με ένα βρωμόπαιδο κακομαθημένο πίσω τους, να κουνάει και να κλοτσάει σαν τον Ρονάλντο το κάθισμα της Dim και αυτή να τινάζεται στον αέρα νομίζοντας ότι γίνεται σεισμός 8 ρίχτερ, μια γριά να βήχει σαν φιματικιά Μαργαρίτα Γκωτιέ, εκτοξεύοντας σάλια παντού, ενα μωρό να μην σταματά να κλαίει, (ενω η μάνα του με την μαντήλα να κοιμάται μακάρια), και κάτι αεροσυνοδοί που κάναν την εμφάνισή τους κατά την απογείωση και κατά την προσγείωση, άντε και 1 φορά ακόμη για να τους "πετάξουν" φαγητό, το οποίο και δεν έφαγαν. Εφιάλτης στο εναέριο δρόμο με την Egypt!!! Αλλά για να είμαστε δίκαιοι, η εταιρεία δεν φταίει. Η γαιδουρία ορισμένων ευθύνεται.
Οταν επιτέλους έφτασαν στο αεροδρόμιο του προορισμού τους, μόνο που δεν έσκυψαν να φιλίσουν τα πατώματα. Μετά απο την κατάλληλη καθοδήγηση του φίλου τους και εκλεκτού μέλους γνωστού ταξιδιωτικού φόρουμ (10900Km), κατεβήκαν στον σταθμό των λεωφορείων για να πάνε στο κέντρο της πόλης. Η Κuala έχει 2 αεροδρόμια, ένα για τις χαμηλού κόστους εταιρείες και το βασικό της (απλά υπέροχο!!!!). Και τα 2 απέχουν απο το κέντρο 60 χλμ περίπου, και με ένα κόστος της τάξης των 2,5 ευρώ σε μία ώρα είσαι στην πόλη. Οταν φτάσαν στον κεντρικό σταθμό, ήταν άυπνοι, ταλαιπωρημένοι αλλά αισιόδοξοι.
Κατεβήκαν απο το λεωφορείο κύριοι, ξεχνώντας -μάλλον απο την κούραση- το γεγονός, ότι δεν είναι ντόπιοι, αλλά τουρίστες και κατευθύνθηκαν στην σκάλα που οδηγεί στο τρένο για να πάνε στην China town όπου είχαν δώσει ραντεβού με τον φίλο τους 10900 Km στις 8.30 παρακαλώ, ενώ η ώρα ήταν ήδη 7.30. Ο σταθμός ήταν σκοτεινός ή καλύτερα κακοφωτισμένος, μουντός, ολίγον παρακμιακός, άχρωμος, με μαυρίλες στους τοίχους και στο οδόστρωμα απο τις συνεχείς εξατμίσεις που "φτύναν" ρύπους τα λεωφορεία καθημερινά, πλήθος κόσμου εκινείτο, η νύχτα είχε κάνει την εμφάνισή της, η ζέστη ανυπόφορη με τον μανδύα της υγρασίας να την ντύνει ολόκληρη πουριτανικά, ο αέρας αποπνικτικός, ζοφερά χρώματα, καυσαέριο απο τα οχήματα, σκιές, κόρνες, φωνές, κράχτες για εισιτήρια και οι επιβάτες φορτωμένοι ,με τις πολύχρωμες αποσκευές τους (η μοναδική παραφωνία στο μουντό του σταθμού) πήγαιναν βιαστικά και αυτοί προς τις σκάλες θέλωντας -μάλλον- να φύγουν γρήγορα απο εκεί και να κινηθούν στο φως, ακολουθώντας το προαιώνιο ανθρώπινο ένστικτο. Αχ.... τι ωραία που είναι, σκέφθηκε η Dim, ακολουθώντας τον Γκιούλιβερ που προπορευόταν σαν Σουλτάνος. Χάζευε τους περαστικούς με τα παιδιά τους, τα μπαγάζια τους, τις τσάντες τους...... .... τι ανάλαφρη που αισθανόταν... χωρίς έννοιες, χωρίς βάρη..... Χωρίς βάρη???? τι πάει να πει χωρίς βάρη? Γυρνάει το κεφάλι αργά αργά προς όλες τις κατευθύνσεις παρατηρώντας τους άλλους με τις βαλίτσες τους και τότε.... της κόπηκαν τα πόδια απο την τρομάρα ενώ ταυτόχρονα άρχιζε να αναφωνεί Θεέ μου, οχι Θέε μου, Χριστέ μου, οχι , οχι , όχι, !! και αρχίζει και στριγγλίζει στον συνταξιδιώτη της που είχε αρχίσει ήδη να ανεβαίνει την σκάλα με τα ατελείωτα και στενά σκαλοπάτια, Γκιούλιβεεεεεεερ, Γκιούλιβεεεερ....., ενώ ταυτόχρονα παίρνει επιτόπου στροφή και αρχίζει και ανοίγει δρόμο μέσα απο το πλήθος του κόσμου που ερχόταν απο την αντίθετη κατεύθυνση, τρέχοντας , σπρώχνωντας και βρίζοντας λες και ήταν στην λαχαναγορά του Ρέντη, αλαφιασμένη, πανικοβλημένη , αλλά ταυτόχρονα πρακτική, σκεφτόμενη ορθολογιστικά, τι πράγματα έχει η αποσκευή της, ποιά απο αυτά είναι αντικαταστέα και για ποιά απο αυτά αντέχει την απώλειά τους......
"... οδοντόβουρτσα, καλά καλά θα βρω να αγοράσω, υποθέτω ότι και οι Μαλαισιανοί πλένουν δόντια άρα κανένα πρόβλημα, βρακιά? εε κάτι θα βρώ, ξεβράκωτη μια φορά εγώ δεν γυρνάω,.. τι άλλο? τι άλλο διάολε? ρούχα? ας παν στο διάολο, ευκαιρία να ανανεώσω την γκαρνταρόμπα μου. Γκιούλιβερ ξηλώσ.....άουτς !!! αα την κατσίκα με πάτησε , άρπα τη, ουφ.... Ευτυχώς που είχα κουβαλήσει όλη την σαβούρα μαζί μου, αν και εκείνο το μπλουζάκι το μαύρο με το σχεδιάκι, πολύ το γούσταρα. Κρίμα! Ουφ!! δόξα τω Θεω που τελικά δεν μου έστειλαν εκείνο το Mp3 με την Πούκα που είχα αγοράσει απο το Ιντερνετ, το γλίτωσα! Τα διαβατήρια? τι λέω η παλαβή? τα έχει ο αετονύχης μαζί του. Δεν αρχίσαμε καλά... δεν αρχίσαμε καθόλου καλά..... Ωχ Θέε μου.... ελπίζω αυτός ο χριστιανός, την κάμερα να την έχει στην χειραποσκευή του γιατί διαφορετικά..... καλά, καλά Μαλαισία είμαστε , η χώρα των γκάτζετς, κάτι θα βρούμε να αγοράσουμε... Το μυαλό μας το κλούβιο.... μας έφαγε η φιματικιά και το βρωμόπαιδο της πτήσης..... μας εξόντωσαν νοητικά, ωχ!! πάει ο ώμος μου, με σκότωσε το γαιδούρι...... θα προλάβω? νομίζω θα προλάβω, να να αυτό δεν ήταν το λεωφορείο? νομίζω το βλέπω, έχει βάλει εμπρός την μηχανή... καλέ... από που έρχεται αυτή η βρώμα? τέλος πάντων... δεν είναι ωρα τώρα να αναλύσω το αποχετευτικό σύστημα της Kuala Lumpur...μπορεί να βρώμαγε και ο τύπος που προσπέρασα, Αχ Παναγιά μου κάνε να το προλάβω πριν φύγει και θα ... σιγά κυρά μου!! με ξενύχιασες!! σου ανάψω λαμπάδα στον Αγιο Φανούριο, τρεχα Dim, τρέχα κορίτσι μου, κάτσε μην πατήσω και τα κορδόνια μου, μανία να τα αφήνω και εγώ λυτά... Αχ.. η κακόμοιρα η τσάντα μου!! δερμάτινη εξ ολοκλήρου και απο την Ινδία , να πάει έτσι άδοξα δεν θα το αντέξω! Αν και δεν είναι και πολύ πρακτική τώρα που το καλοσκέπτομαι .Αυτό το λουρί της... α πα πα πα, στην Κρακοβία μου είχε βγάλει τον ώμο η άτιμη! και μυρίζει και σαν καμήλα, στα τσακίδια και αυτή. Θα πάρω άλλη, ο Γκιούλιβερ πλερώνει..... πες και κανένα σόρι μωρή.... έχεις πάρει σβάρνα την μισή πόλη με την βιασύνη σου και την χειραποσκεύη στην πλάτη σου, που είναι οι τρόποι σου? Σόρι, σόρι, σόρι, κάνε στην άκρη βρε χοντρούλη... δεν με βλέπεις που πάω σαν ζεματισμένη, σόρι, σόρι, μπαρδόν, αχ καλέ θεέ μου, αυτό είναι? αυτό είναι!!! ουφ πρόλαβ............"....
Θεέ μου τι πτήση!!!!! Δεν ήταν βέβαια τόσο, αυτού καθαυτού η πτήση, αλλά η διάρκειά της. 10 ώρες καθηλωμένοι σε ένα κάθισμα, με ένα βρωμόπαιδο κακομαθημένο πίσω τους, να κουνάει και να κλοτσάει σαν τον Ρονάλντο το κάθισμα της Dim και αυτή να τινάζεται στον αέρα νομίζοντας ότι γίνεται σεισμός 8 ρίχτερ, μια γριά να βήχει σαν φιματικιά Μαργαρίτα Γκωτιέ, εκτοξεύοντας σάλια παντού, ενα μωρό να μην σταματά να κλαίει, (ενω η μάνα του με την μαντήλα να κοιμάται μακάρια), και κάτι αεροσυνοδοί που κάναν την εμφάνισή τους κατά την απογείωση και κατά την προσγείωση, άντε και 1 φορά ακόμη για να τους "πετάξουν" φαγητό, το οποίο και δεν έφαγαν. Εφιάλτης στο εναέριο δρόμο με την Egypt!!! Αλλά για να είμαστε δίκαιοι, η εταιρεία δεν φταίει. Η γαιδουρία ορισμένων ευθύνεται.
Οταν επιτέλους έφτασαν στο αεροδρόμιο του προορισμού τους, μόνο που δεν έσκυψαν να φιλίσουν τα πατώματα. Μετά απο την κατάλληλη καθοδήγηση του φίλου τους και εκλεκτού μέλους γνωστού ταξιδιωτικού φόρουμ (10900Km), κατεβήκαν στον σταθμό των λεωφορείων για να πάνε στο κέντρο της πόλης. Η Κuala έχει 2 αεροδρόμια, ένα για τις χαμηλού κόστους εταιρείες και το βασικό της (απλά υπέροχο!!!!). Και τα 2 απέχουν απο το κέντρο 60 χλμ περίπου, και με ένα κόστος της τάξης των 2,5 ευρώ σε μία ώρα είσαι στην πόλη. Οταν φτάσαν στον κεντρικό σταθμό, ήταν άυπνοι, ταλαιπωρημένοι αλλά αισιόδοξοι.
Κατεβήκαν απο το λεωφορείο κύριοι, ξεχνώντας -μάλλον απο την κούραση- το γεγονός, ότι δεν είναι ντόπιοι, αλλά τουρίστες και κατευθύνθηκαν στην σκάλα που οδηγεί στο τρένο για να πάνε στην China town όπου είχαν δώσει ραντεβού με τον φίλο τους 10900 Km στις 8.30 παρακαλώ, ενώ η ώρα ήταν ήδη 7.30. Ο σταθμός ήταν σκοτεινός ή καλύτερα κακοφωτισμένος, μουντός, ολίγον παρακμιακός, άχρωμος, με μαυρίλες στους τοίχους και στο οδόστρωμα απο τις συνεχείς εξατμίσεις που "φτύναν" ρύπους τα λεωφορεία καθημερινά, πλήθος κόσμου εκινείτο, η νύχτα είχε κάνει την εμφάνισή της, η ζέστη ανυπόφορη με τον μανδύα της υγρασίας να την ντύνει ολόκληρη πουριτανικά, ο αέρας αποπνικτικός, ζοφερά χρώματα, καυσαέριο απο τα οχήματα, σκιές, κόρνες, φωνές, κράχτες για εισιτήρια και οι επιβάτες φορτωμένοι ,με τις πολύχρωμες αποσκευές τους (η μοναδική παραφωνία στο μουντό του σταθμού) πήγαιναν βιαστικά και αυτοί προς τις σκάλες θέλωντας -μάλλον- να φύγουν γρήγορα απο εκεί και να κινηθούν στο φως, ακολουθώντας το προαιώνιο ανθρώπινο ένστικτο. Αχ.... τι ωραία που είναι, σκέφθηκε η Dim, ακολουθώντας τον Γκιούλιβερ που προπορευόταν σαν Σουλτάνος. Χάζευε τους περαστικούς με τα παιδιά τους, τα μπαγάζια τους, τις τσάντες τους...... .... τι ανάλαφρη που αισθανόταν... χωρίς έννοιες, χωρίς βάρη..... Χωρίς βάρη???? τι πάει να πει χωρίς βάρη? Γυρνάει το κεφάλι αργά αργά προς όλες τις κατευθύνσεις παρατηρώντας τους άλλους με τις βαλίτσες τους και τότε.... της κόπηκαν τα πόδια απο την τρομάρα ενώ ταυτόχρονα άρχιζε να αναφωνεί Θεέ μου, οχι Θέε μου, Χριστέ μου, οχι , οχι , όχι, !! και αρχίζει και στριγγλίζει στον συνταξιδιώτη της που είχε αρχίσει ήδη να ανεβαίνει την σκάλα με τα ατελείωτα και στενά σκαλοπάτια, Γκιούλιβεεεεεεερ, Γκιούλιβεεεερ....., ενώ ταυτόχρονα παίρνει επιτόπου στροφή και αρχίζει και ανοίγει δρόμο μέσα απο το πλήθος του κόσμου που ερχόταν απο την αντίθετη κατεύθυνση, τρέχοντας , σπρώχνωντας και βρίζοντας λες και ήταν στην λαχαναγορά του Ρέντη, αλαφιασμένη, πανικοβλημένη , αλλά ταυτόχρονα πρακτική, σκεφτόμενη ορθολογιστικά, τι πράγματα έχει η αποσκευή της, ποιά απο αυτά είναι αντικαταστέα και για ποιά απο αυτά αντέχει την απώλειά τους......
"... οδοντόβουρτσα, καλά καλά θα βρω να αγοράσω, υποθέτω ότι και οι Μαλαισιανοί πλένουν δόντια άρα κανένα πρόβλημα, βρακιά? εε κάτι θα βρώ, ξεβράκωτη μια φορά εγώ δεν γυρνάω,.. τι άλλο? τι άλλο διάολε? ρούχα? ας παν στο διάολο, ευκαιρία να ανανεώσω την γκαρνταρόμπα μου. Γκιούλιβερ ξηλώσ.....άουτς !!! αα την κατσίκα με πάτησε , άρπα τη, ουφ.... Ευτυχώς που είχα κουβαλήσει όλη την σαβούρα μαζί μου, αν και εκείνο το μπλουζάκι το μαύρο με το σχεδιάκι, πολύ το γούσταρα. Κρίμα! Ουφ!! δόξα τω Θεω που τελικά δεν μου έστειλαν εκείνο το Mp3 με την Πούκα που είχα αγοράσει απο το Ιντερνετ, το γλίτωσα! Τα διαβατήρια? τι λέω η παλαβή? τα έχει ο αετονύχης μαζί του. Δεν αρχίσαμε καλά... δεν αρχίσαμε καθόλου καλά..... Ωχ Θέε μου.... ελπίζω αυτός ο χριστιανός, την κάμερα να την έχει στην χειραποσκευή του γιατί διαφορετικά..... καλά, καλά Μαλαισία είμαστε , η χώρα των γκάτζετς, κάτι θα βρούμε να αγοράσουμε... Το μυαλό μας το κλούβιο.... μας έφαγε η φιματικιά και το βρωμόπαιδο της πτήσης..... μας εξόντωσαν νοητικά, ωχ!! πάει ο ώμος μου, με σκότωσε το γαιδούρι...... θα προλάβω? νομίζω θα προλάβω, να να αυτό δεν ήταν το λεωφορείο? νομίζω το βλέπω, έχει βάλει εμπρός την μηχανή... καλέ... από που έρχεται αυτή η βρώμα? τέλος πάντων... δεν είναι ωρα τώρα να αναλύσω το αποχετευτικό σύστημα της Kuala Lumpur...μπορεί να βρώμαγε και ο τύπος που προσπέρασα, Αχ Παναγιά μου κάνε να το προλάβω πριν φύγει και θα ... σιγά κυρά μου!! με ξενύχιασες!! σου ανάψω λαμπάδα στον Αγιο Φανούριο, τρεχα Dim, τρέχα κορίτσι μου, κάτσε μην πατήσω και τα κορδόνια μου, μανία να τα αφήνω και εγώ λυτά... Αχ.. η κακόμοιρα η τσάντα μου!! δερμάτινη εξ ολοκλήρου και απο την Ινδία , να πάει έτσι άδοξα δεν θα το αντέξω! Αν και δεν είναι και πολύ πρακτική τώρα που το καλοσκέπτομαι .Αυτό το λουρί της... α πα πα πα, στην Κρακοβία μου είχε βγάλει τον ώμο η άτιμη! και μυρίζει και σαν καμήλα, στα τσακίδια και αυτή. Θα πάρω άλλη, ο Γκιούλιβερ πλερώνει..... πες και κανένα σόρι μωρή.... έχεις πάρει σβάρνα την μισή πόλη με την βιασύνη σου και την χειραποσκεύη στην πλάτη σου, που είναι οι τρόποι σου? Σόρι, σόρι, σόρι, κάνε στην άκρη βρε χοντρούλη... δεν με βλέπεις που πάω σαν ζεματισμένη, σόρι, σόρι, μπαρδόν, αχ καλέ θεέ μου, αυτό είναι? αυτό είναι!!! ουφ πρόλαβ............"....
