Σπίτια και σχολεία στην Αυστραλία

[Defkalion]

Καθώς ο καιρός περνάει, και συνηθίζουμε όλο και περισσότερο, μπορώ νομίζω να κάνω μια καταγραφή των εντυπώσεων που έχω αποκομίσει σχετικά με δύο από τα θέματα που μας έχουν απασχολήσει αρκετά μέχρι τώρα στη ζωή μας στη Μελβούρνη.

Disclaimer: όταν ήμουν μικρός είχα διάφορα πρότυπα, ανθρώπους που θαύμαζα κλπ. Μετά από σχεδόν δύο χρόνια εδώ, η μεγάλη μου κόρη είναι ο ήρωάς μου. Την πήραμε 4 ετών από το σπίτι της, την -εκτεταμένη- οικογένειά της με τους παπούδες, γιαγιάδες, ξαδέρφια, και ότι φίλους είχε κάνει, και τη φέραμε σε ένα εντελώς ξένο περιβάλλον, που όλος ο κόσμος μίλαγε μια γλώσσα που το παιδί δεν καταλάβαινε, και τέλος πάντων καταλαβαίνετε τι θέλω να πω. Σήμερα είναι πια πιο ενσωματωμένη και από εμάς, γίνεται "Αυστραλάκι" κάθε μέρα όλο και περισσότερο, μιλάει αγγλικά και συνεννοείται χωρίς κανένα πρόβλημα, κάνει φίλους από το σχολείο, και γενικά νιώθει πολύ άνετα.

Πίσω στο θέμα μας λοιπόν, που έχει μια σχέση με τα όσα γράφω παραπάνω: τα δημοτικά (primary) σχολεία εδώ είναι κατ'αρχήν ένα πράγμα: τεράστια. Σε μέγεθος, σε εγκαταστάσεις, σε πλήθος μαθητών. Το σχολείο που καταλήξαμε, έχει κάπου 800 μαθητές και δε το λες και από τα μεγαλύτερα. Ο προαύλιος χώρος είναι 60 χιλιάδες τετραγωνικά , και διαθέτει γήπεδα μπάσκετ, τένις, netball, χώρους που στήνονται ολόκληρα λουνα παρκ σε γιορτές, παιδικές χαρές, χώρους με άμμο για παιχνίδι, και μια φάρμα με ζώα που τα παιδιά εξοικειώνονται με τη φροντίδα κάθε λογής ζωντανών. Μέσα στα κτίρια του σχολείου υπάρχουν οι τάξεις που γίνονται τα μαθήματα, ξεχωριστές τάξεις με υπολογιστές, θέατρα για τις εκδηλώσεις που κάνουν τα παιδιά, χώρους για μουσική, ζωγραφική, κλπ.

Πέραν των εγκαταστάσεων, ένα πολιτισμικό σοκ επιπλέον το παθαίνεις όταν δεις πώς είναι μαθημένοι να λειτουργούν γονείς, δάσκαλοι και μαθητές εδώ. Θα σας δώσω μερικά πολύ γρήγορα παραδείγματα:

- Σε μία από τις γιορτές του σχολείου, είχαν στήσει έξω μπάρμπεκιου (δωρεάν), με το προσωπικό του σχολείου να εξυπηρετεί τους γονείς, ο ίδιος ο διευθυντής του σχολείου δε έκανε τον... ψήστη στα λουκάνικα.

- Σε μια άλλη γιορτή που παρακολουθήσαμε με τα παιδιά να τραγουδάνε σε χορωδία, οι εκατοντάδες καρέκλες που ήταν απλωμένες στο χώρο του θεάτρου για να κάθονται οι γονείς, μαζεύτηκαν μετά το τέλος της γιορτής από τους ίδιους τους γονείς, που έκατσαν και τις στοιβάξανε στην άκρη για να καθαριστεί ο χώρος.

- Τα πολύ μικρά παιδάκια που πάνε prep (μια τάξη ας πούμε προπαρασκευαστική πριν την πρώτη δημοατικού), έχουν κάποιο μεγαλύτερο μαθητή από την τετάρτη ή την πέμπτη τάξη, που τα προσέχει και τα βοηθάει να κάνουν πράγματα ή να τους δείχνει πού είναι τί μέσα στο σχολείο καθόλη τη διάρκεια της πρώτης τους χρονιάς, σε διάφορα τακτά διαστήματα μέσα στη βδομάδα.

Πιστεύω αντιλαμβάνεστε πού το πάω ε; δεν είναι και δύσκολο. Ο κόσμος εδώ έχει σε πληθώρα κάτι που στην Ελλάδα έχουμε απωλέσει προ πολλού (δεν είμαι καν βέβαιος ότι το είχαμε ποτέ, τουλάχιστον η δική μου γενιά), την κοινωνική συνείδηση. Μετά από δύο χρόνια στην Αυστραλία, αυτό είναι το μεγαλύτερο όφελος για εμάς και η μεγαλύτερη διαφορά από την κουλτούρα στην Ελλάδα. Εδώ δεν υπάρχει κανένας που να σκέφτεται μόνο τον εαυτό του - όλοι όταν θέλουν να κάνουν κάτι σκέφτονται και τον "μαλάκα γείτονα", και αυτό το ρημάδι το "γενικό καλό του τόπου και της ρουφιάνας κενωνίας", που τόσο αφηρημένο μας ακούγεται εμάς, ωστόσο είναι πολύ χειροπιαστό και πολύ εφαρμόσιμο.

Όταν πας να χτίσεις σπίτι (για να περάσω και στο δεύτερο τμήμα της σημερινής αφήγησης), αφού πας τα σχέδια του σπιτιού στο Δήμο για να πάρεις έγκριση, πρέπει να τα πας και στους γείτονες, για να σου δώσουν το ΟΚ και να βεβαιωθούν ότι δε θα τους δημιουργεί κάποιο πρόβλημα το νέο κτίριο (πχ να έχεις εσύ κάποιο ψηλό παράθυρο που βλέπει στην κρεβατοκάμαρά τους ας πούμε).

Η ζήτηση που έχουν τα σπίτια ειδικά στη Μελβούρνη είναι απελπιστικά υψηλή. Δε προλαβαίνεις να βάλεις ένα σπίτι στην αγορά και έχει εξαφανιστεί. Το δε τρέξιμο να προλάβουν τα ελεύθερα οικόπεδα, μου θυμίζει τις καραμελίτσες-ταχύτητας που τρώγανε τα δρακουλάκια του bubble bobble που παίζαμε στα ηλεκτρονικά μικροί. Μιλάμε για μανία, λύσσα και ψύχωση. Και γι'αυτό οι τιμές είναι εκεί που είναι (στο προάστιο που μένουμε τώρα, 15χλμ από την πόλη, το παραδιπλανό σπίτι που ήταν ερείπιο και είναι για γκρέμισμα, πουλήθηκε 700 χιλιάδες). Επίσης τα επόμενα χρόνια η Μελβούρνη αναμένεται να έχει εκρηκτική αύξηση πληθυσμού (περιμένουμε από τα 4,3 εκατομμύρια που είμαστε τώρα να φτάσουμε τα 6,5 εκατομμύρια ) οπότε η ζήτηση για γη θα αυξηθεί ακόμα περισσότερο.

Οι ίδιες οι κατασκευές νέων σπιτιών, είναι μάλλον φτηνές, αφού αποτελούνται από ένα βασικό σκελετό ξύλινο, χωρίς θεμέλια, χωρίς τσιμέντα χωρίς τίποτα, πράγμα που τους επιτρέπει να ρίχνουν λεφτά στο design και στην εσωτερική διαρρύθμιση. Την περασμένη βδομάδα πήγαμε και είδαμε μερικά display homes από περιέργεια, και οκ μας πέσανε τα σαγόνια, σπίτια δύο επιπέδων 350 και 400 τετραγωνικά τα θεωρούν "φυσιολογικό" μέγεθος εδώ για νέο σπίτι, ειδικά σε προάστια λίγο πιο έξω από την πόλη. Όταν δε πας να δεις ένα σπίτι, έχουν συνήθως τσάμπα φαγητό που ψήνει κάποιος επί τόπου, ενώ ένα βράδυ είχαν τσάμπα ποτά και λάιβ μουσική από μια μπάντα που είχε εγκατασταθεί στο σαλόνι ενός από τα σπίτια.

Η οικονομική πλευρά του πράγματος μπορεί να ακούγεται απλησίαστη μεν, αλλά πάρα πολλοί Αυστραλοί έβγαλαν πολλά λεφτά τα τελευταία χρόνια από τα ακίνητά τους (εδώ είναι πολύ φυσιολογικό κάθε άτομο να έχει 2-3 ακίνητα που νοικιάζει και γενικά αγοράζει-πουλάει). Τα ακίνητα στη Μελβούρνη διπλασιάζουν την αξία τους κάθε εφτά χρόνια τον τελευταίο μισό αιώνα. Έχουμε γνωστούς που αγόρασαν σπίτια με 250 χιλιάδες και τα πούλησαν 600 και 700, οπότε όλο αυτό το χρήμα ξαναπέφτει στην αγορά ακινήτων.

Η κυβέρνηση προσπαθεί τώρα να πιέσει με διάφορους τρόπους τις τράπεζες να ανεβάσουν τον πήχη για τα δάνεια, να ζητάνε μεγαλύτερες προκαταβολές για να δώσουν δάνεια κλπ, ώστε να συγκρατηθούν οι τιμές των ακινήτων, που επηρεάζονται και από τη μαζική παρουσία των ασιατών που αγοράζουν σαν τρελοί ότι βρουν (τον Απρίλιο στο 70% των σπιτιών που πουλήθηκαν στο Σύδνεϋ οι αγοραστές ήταν ασιάτες).

Εμείς προς το παρόν είμαστε θεατές της όλης κατάστασης με την αγορά ακινήτων, αλλά έχει μεγάλο ενδιαφέρον τόσο από την πλευρά της παρατήρησης όσο και από την πλευρά του ψαξίματος όσον αφορά τι επιλογές έχει κάποιος εδώ (στη θεωρία τουλάχιστον).

Απορίες / κραυγές / διαμαρτυρίες κλπ εδώ είμαστε.

 

[iridra]

Τελικά στο θέμα "μετανάστευση" τα παιδιά είναι αυτά που προσαρμόζονται πολύ πιο γρήγορα στο περιβάλλον από τους ίδιους τους γονείς. Για αυτό δεν πρέπει να τα υποτιμούμε ποτέ. Διόλου τυχαίο αυτό που λένε πως τα παιδιά είναι σαν τα σφουγγάρια. Συν πως τα μικρά παιδιά δεν είναι ρατσιστές επομένως αποδέχονται τους πάντες άνευ χρώματος/γλώσσας/θρησκείας.
Για το αντίστροφο βέβαια,εάν συνέβαινε στην χώρα μας, δεν θα ίσχυε το ίδιο. Ξεκινώντας από την αντιμετώπιση των γονέων γιατί το βλαστάρι τους που δεν θέλει να κάνει παρέα με το ξένο παιδάκι μέχρι όμως και τους ίδιους τους δασκάλους που φέρονται ρατσιστικά απέναντι στα παιδιά των μεταναστών, πράγμα απαράδεχτο δεδομένου πως αυτοί απαιτείται πρώτοι να δώσουν το καλό παράδειγμα.
Ελπίζω να το διαβάσουν όσα έγραψες κάποιοι δάσκαλοι και μετά να συγκρίνουν τον εαυτό τους.
Καλώς ή κακώς η διδασκαλία είναι ένα επάγγελμα που πρέπει να το αγαπάς για να το ασκήσεις καθώς επηρεάζει πολλές νέες γενιές. Δεν γίνεσαι δάσκαλος για τα 2 πρώτα χρόνια που υπάρχει ο ενθουσιασμός. Αν στην Ελλάδα όσοι είχαν και έχουν περάσει Παιδαγωγικό ήθελαν πράγματι να ακολουθήσουν αυτό το επάγγελμα για να δώσουν τις καλύτερες βάσεις στα παιδιά τότε η χώρα μας θα ήταν ήδη καλύτερη. Ανυπομονώ για την ημέρα που θα μεγαλώσει η κόρη σου και θα γράψεις για το λύκειο ή το πανεπιστήμιο για να συγκρίνουμε τι θα έχει αλλάξει μέχρι τότε εδώ.

 

[LULLU]

ενδιαφερον οπως ενδιαφερουσα φαινεται να ειναι και η ζωη σας και αυτο που εχει σημασια ειναι οτι σας αρεσει...ευχομαι οτι καλυτερο...

 

[maska_29]

Πίσω στο θέμα μας λοιπόν, που έχει μια σχέση με τα όσα γράφω παραπάνω: τα δημοτικά (primary) σχολεία εδώ είναι κατ'αρχήν ένα πράγμα: τεράστια. Σε μέγεθος, σε εγκαταστάσεις, σε πλήθος μαθητών. Το σχολείο που καταλήξαμε, έχει κάπου 800 μαθητές και δε το λες και από τα μεγαλύτερα. Ο προαύλιος χώρος είναι 60 χιλιάδες τετραγωνικά , και διαθέτει γήπεδα μπάσκετ, τένις, netball, χώρους που στήνονται ολόκληρα λουνα παρκ σε γιορτές, παιδικές χαρές, χώρους με άμμο για παιχνίδι, και μια φάρμα με ζώα που τα παιδιά εξοικειώνονται με τη φροντίδα κάθε λογής ζωντανών. Μέσα στα κτίρια του σχολείου υπάρχουν οι τάξεις που γίνονται τα μαθήματα, ξεχωριστές τάξεις με υπολογιστές, θέατρα για τις εκδηλώσεις που κάνουν τα παιδιά, χώρους για μουσική, ζωγραφική, κλπ.

Ελπίζω να το διαβάσουν όσα έγραψες κάποιοι δάσκαλοι και μετά να συγκρίνουν τον εαυτό τους.
Καλώς ή κακώς η διδασκαλία είναι ένα επάγγελμα που πρέπει να το αγαπάς για να το ασκήσεις καθώς επηρεάζει πολλές νέες γενιές. Δεν γίνεσαι δάσκαλος για τα 2 πρώτα χρόνια που υπάρχει ο ενθουσιασμός. Αν στην Ελλάδα όσοι είχαν και έχουν περάσει Παιδαγωγικό ήθελαν πράγματι να ακολουθήσουν αυτό το επάγγελμα για να δώσουν τις καλύτερες βάσεις στα παιδιά τότε η χώρα μας θα ήταν ήδη καλύτερη. Ανυπομονώ για την ημέρα που θα μεγαλώσει η κόρη σου και θα γράψεις για το λύκειο ή το πανεπιστήμιο για να συγκρίνουμε τι θα έχει αλλάξει μέχρι τότε εδώ.

iridra από το πάνω κείμενο κατάλαβες μόνο ότι φταίει ο "κατάπτυστος" δάσκαλος?
Όσοι είναι γνώστες αρκετών εκπαιδευτικών συστημάτων νομίζω επαληθεύουν με το κείμενο του Defkalion πολύ περισσότερα...

 

[XristinaK]

Ελπίζω να το διαβάσουν όσα έγραψες κάποιοι δάσκαλοι και μετά να συγκρίνουν τον εαυτό τους.
Καλώς ή κακώς η διδασκαλία είναι ένα επάγγελμα που πρέπει να το αγαπάς για να το ασκήσεις καθώς επηρεάζει πολλές νέες γενιές. Δεν γίνεσαι δάσκαλος για τα 2 πρώτα χρόνια που υπάρχει ο ενθουσιασμός. Αν στην Ελλάδα όσοι είχαν και έχουν περάσει Παιδαγωγικό ήθελαν πράγματι να ακολουθήσουν αυτό το επάγγελμα για να δώσουν τις καλύτερες βάσεις στα παιδιά τότε η χώρα μας θα ήταν ήδη καλύτερη.

Δε θυμάμαι να είχα περισσότερο ενθουσιασμό στα 2 πρώτα χρόνια που δούλεψα απ' ό, τι έχω τώρα (μετά από 11 χρόνια!) Ίσα-ίσα, όσο περισσότερα παιδιά γνωρίζω, τόσο το καλύτερο!Μόνο το άγχος μεγαλώνει με τα χρόνια στο τι μπορεί να μην κάνω σωστά.Δεν το είχα ξανακούσει αυτό πάντως με τα 2 χρόνια...Και δε διάλεξα το επάγγελμα, τυχαία πέρασα στη σχολή. Όσο για το τι κάνουν στην Αυστραλία και τη σύγκριση με μας εδώ, το μόνο που έχουμε να ζηλέψουμε είναι οι υποδομές.Το μεράκι και η αγάπη για τη δουλειά είναι απλά θέμα ανθρώπου, όχι ηπείρου...

 

[iridra]

@maska_29 όχι φυσικά για αυτό αναφέρθηκα και στους γονείς. Το θέμα με τους δασκάλους είναι πως αν κάνεις μια έρευνα και ρωτήσεις γιατί επέλεξαν αυτό το επάγγελμα, η πρώτη απάντηση που θα πάρεις είναι λόγω μισθού (δεν μιλάω για το 2014 σαφώς, παρόλο που πάλι πληρώνονται καλά σε σχέση με άλλες δουλειές)/για να έχω καλοκαίρι-Χριστούγεννα-Πάσχα διακοπές όμως απαντήσεις που να αφορούν την επιμόρφωση των παιδιών μετρημένες.
Δεν είναι όλοι οι γονείς ίδιοι. Υπάρχουν γονείς μορφωμένοι,αμόρφωτοι,με τρόπους ή χωρίς, ρατσιστές ή μη και πάει λέγοντας. Όμως ως δάσκαλος και καθηγητής οφείλεις να διαθέτεις(αν μπορώ να το εκφράσω έτσι) κριτήρια.
Ελπίζω να έγινα σαφέστατη

 

[iridra]

@XristinaK χαίρομαι και μπράβο σου!! Μακάρι!! Πραγματικά!
Όμως δεν είναι όλοι σαν εσένα, ούτε καν οι μισοί . Δυστυχώς!

 

[XristinaK]

@maska_29 όχι φυσικά για αυτό αναφέρθηκα και στους γονείς. Το θέμα με τους δασκάλους είναι πως αν κάνεις μια έρευνα και ρωτήσεις γιατί επέλεξαν αυτό το επάγγελμα, η πρώτη απάντηση που θα πάρεις είναι λόγω μισθού (δεν μιλάω για το 2014 σαφώς, παρόλο που πάλι πληρώνονται καλά σε σχέση με άλλες δουλειές)/για να έχω καλοκαίρι-Χριστούγεννα-Πάσχα διακοπές όμως απαντήσεις που να αφορούν την επιμόρφωση των παιδιών μετρημένες.
Δεν είναι όλοι οι γονείς ίδιοι. Υπάρχουν γονείς μορφωμένοι,αμόρφωτοι,με τρόπους ή χωρίς, ρατσιστές ή μη και πάει λέγοντας. Όμως ως δάσκαλος και καθηγητής οφείλεις να διαθέτεις(αν μπορώ να το εκφράσω έτσι) κριτήρια.
Ελπίζω να έγινα σαφέστατη

Ααχ,εδώ επίτρεψέ μου να βγάλω τον καημό που κουβαλάω εδώ και πολλά χρόνια μέσα μου...Μιλάς για όσα πρέπει να διαθέτει ένας εκπαιδευτικός. Συμφωνώ ΑΠΟΛΥΤΑ. Να προσθέσω ότι τα ίδια (και πολύ περισσότερα, αν μου επιτρέπεται) ΠΡΕΠΕΙ να έχει κάποιος που επιθυμεί να γίνει γονιός...Ουφ, το είπα!Βγήκαμε οφ τόπικ...

 

[maska_29]

@maska_29 όχι φυσικά για αυτό αναφέρθηκα και στους γονείς. Το θέμα με τους δασκάλους είναι πως αν κάνεις μια έρευνα και ρωτήσεις γιατί επέλεξαν αυτό το επάγγελμα, η πρώτη απάντηση που θα πάρεις είναι λόγω μισθού (δεν μιλάω για το 2014 σαφώς, παρόλο που πάλι πληρώνονται καλά σε σχέση με άλλες δουλειές)/για να έχω καλοκαίρι-Χριστούγεννα-Πάσχα διακοπές όμως απαντήσεις που να αφορούν την επιμόρφωση των παιδιών μετρημένες.
Δεν είναι όλοι οι γονείς ίδιοι. Υπάρχουν γονείς μορφωμένοι,αμόρφωτοι,με τρόπους ή χωρίς, ρατσιστές ή μη και πάει λέγοντας. Όμως ως δάσκαλος και καθηγητής οφείλεις να διαθέτεις(αν μπορώ να το εκφράσω έτσι) κριτήρια.
Ελπίζω να έγινα σαφέστατη

Οι δάσκαλοι/καθηγητές είναι μέρος μια κοινωνίας. Τι σε κάνει να πιστεύεις ότι διαφοροποιούνται από τους υπόλοιπους? Κι αν η απάντηση είναι η υποχρέωσή τους να μορφώσουν τα παιδιά, ας μιλήσουμε και για την υγεία, τη δικαιοσύνη κ.λ.π.
Το πλαίσιο που ορίζει η πολιτεία δεν πρέπει να μας προβληματίσει?
Και μιλάμε για ένα εκπαιδευτικό σύστημα που τα πάντα καθορίζονται κεντρικά.
Για να μην παρεξηγούμαι, φυσικά και δεν διαφωνώ στο ότι ο x εκπαιδευτικός πρέπει να κάνει καλά τη δουλειά που τελικά επέλεξε.
Προσωπικά γνωρίζω πάρα πολλούς εκπαιδευτικούς που εργάζονται πολύ στα σχολεία τους.
Ας μη μένουμε πάντα σε ισοπεδωτικές γενικεύσεις.

 

[iridra]

Δεν θα το συνεχίσω γιατί θα βγούμε εντελώς οφ τόπικ για αναφορές σε υγεία, θεωρώντας πως δεν έχουμε βγει ήδη. Απλά θα τονίσω πως δεν ήταν σκοπός μου αν κατηγορήσω κανέναν προσωπικά ούτε τους εκπαιδευτικούς που γνωρίσεις εσύ και μπράβο τους που κάνουν καλή δουλειά, παρά μόνο να θέσω την δική μου οπτική για την σύγκριση αυτή. Άλλωστε όπως εσύ που έχεις την άποψή σου από προσωπικές εμπειρίες, έτσι κι εγώ αντίστοιχα έχω διαμορφώσει ως μαθήτρια και φοιτήτρια την άποψή μου (αλλά και πλέον από ξαδέλφια ή παιδιά γνωστών) χωρίς να ισχύει για το 100% των εκπαιδευτικών αλλά για την πλειοψηφία.

 

[paefstra]

@maska_29 όχι φυσικά για αυτό αναφέρθηκα και στους γονείς. Το θέμα με τους δασκάλους είναι πως αν κάνεις μια έρευνα και ρωτήσεις γιατί επέλεξαν αυτό το επάγγελμα, η πρώτη απάντηση που θα πάρεις είναι λόγω μισθού (δεν μιλάω για το 2014 σαφώς, παρόλο που πάλι πληρώνονται καλά σε σχέση με άλλες δουλειές)/για να έχω καλοκαίρι-Χριστούγεννα-Πάσχα διακοπές όμως απαντήσεις που να αφορούν την επιμόρφωση των παιδιών μετρημένες.
Δεν είναι όλοι οι γονείς ίδιοι. Υπάρχουν γονείς μορφωμένοι,αμόρφωτοι,με τρόπους ή χωρίς, ρατσιστές ή μη και πάει λέγοντας. Όμως ως δάσκαλος και καθηγητής οφείλεις να διαθέτεις(αν μπορώ να το εκφράσω έτσι) κριτήρια.
Ελπίζω να έγινα σαφέστατη

Χαίρομαι που υπάρχουν άτομα που ασχολούνται με την εκπαιδευτική έρευνα στο φόρουμ. Είναι πρόσφατη η έρευνα που αναφέρεις; Έγινε σε άτομα που είναι ήδη στη δουλειά ή σε φοιτητές που ε[ιθυμούν να γίνουν εκπαιδευτικοί; Ταυτίζονται οι απαντήσεις παλιών και νέων στη δουλεια; Αν έχεις link να μας το δώσεις να τη δούμε.

 

[GTS]

Με συγχωρείται που παρεμβαίνω, αλλά το χάλι του ελληνικού εκπαιδευτικού συστήματος δεν έχει καμία σχέση με τους εκπαιδευτικούς, παρά μόνο με το κομματικό (παρα)κράτος. Δε νομίζω να κάτσουμε να το αναλύσουμε στο παρόν τόπικ, στο οποίο ο Δευκαλίωνας μας περιέγραψε σε αδρές γραμμές αυτό που όλοι γνωρίζουμε και παράλληλα μας γέμισε με θλίψη, όσους έχουμε παιδιά, για το χάλι μας.