Σε ποια ηλικια ξεκινησατε να ταξιδευετε?

[depy!!!]

Από πολύ μικρή ηλικία ταξίδευα με τους γονείς μου σε όλη την Ελλάδα. Στο εξωτερικό πήγαμε όταν ήμουν στο γυμνάσιο -Βουλγαρία, Ουγγαρία. Μόνη μου πήγα στα 19 στην Κύπρο. Μου άρεσαν όλα αυτά τα ταξίδια, αλλά δεν μπορώ να πω ότι ένιωθα να έχω μέσα μου το μικρόβιο του ταξιδευτή. Αυτό μου βγήκε λίγα χρόνια αργότερα που πήγαμε με τον άντρα μου οδικώς Ιταλία και Ν. Γαλλία. Δεν ξέρω τι ήταν αυτό που το ενεργοποίησε -γιατί σίγουρα ήταν εκεί ανέκαθεν σε λανθάνουσα κατάσταση. Από τότε το ταξίδι είναι για μένα ζωή.

 

[Nedelja]

Εγώ το 1ο μου ταξίδι το έκανα το 2002 στο Παρίσι, το 2ο άργησα (καταραμένη φοιτητική φτώχεια....) και ήταν πάλι το 2006 στο Παρίσι...Από τότε πήρα λίγο μπροστά όσο επέτρεπαν τα οικονομικά μου αλλά πολύ φοβάμαι οτι θα ξαναγυρίσω σύντομα σε προ 2002 εποχές...

 

[argiro]

Απαρχή των ταξιδιών των δικών μου στο εξωτερικό ήταν το εράσμους, στα 22 μου!
Απο τότε προσπαθώ να κάνω έστω 1 ταξίδι κάθε χρόνο...αν με τα τωρινά δεδομένα συνεχίσω να το καταφέρνω αυτό θα είμαι υπερευχαριστημένη!!! :roll:

 

[hera]

Λοιπόν... εγώ ταξίδεψα πρώτη φορά στο εξωτερικό σε ηλικία 7 χρονών και πήγα στον Τάραντα στην Ιταλία. Όχι και ακριβώς top προορισμός αλλά πήγα να δω τον captain daddy μου
Το παράξενο είναι ότι παρ' ότι ήμουν πολύ μικρή θυμάμαι πάρα πολλά πράγματα με μεγάλη λεπτομέρεια και ότι το λιμάνι αυτό της Ιταλίας ήταν πραγματικά όμορφο.
Το highlight του ταξιδιού ότι δεν μείναμε σε ξενοδοχείο, αλλά σε μία από τις καμπίνες ενός tunker 150.000 τόνων, που για ένα 7χρονο μοιάζει ακόμη πιο τεράστιο από ότι όντως είναι

 

[Maria_Maz]

εγω ειμαι μια ιδιαιτερη περιπτωση...λογω οικονομικων κυριως αλλα και λογω μη καταλληλης παρεας μεχρι τα 33 μου ειχα παει μονο μεχρι την ιταλια. ευτυχως ειχα την ομορφη ελλαδα μας. σκεφτείτε ότι μεχρι τοτε ειχα μπει σε αεροπλανο μονο 3 φορες. και μετα ο θεουλης μου εστειλε τον ταξιδιαρη, τωρινο μου αντρα, που με εκανε μια πορωμενη ταξιδιωτισσα. εδω και 6 χρονια κανουμε τουλαχιστον 2 υπερατλαντικα ταξιδια και μερικα πιο κοντινα αν τα καταφερουμε. το προβλημα ειναι ο χρονος δυστυχως! γι αυτο αν δειτε το χαρτη μου δεν εχω δει καθολου τη γειτονια μας την ευρωπη και εχω παει στο βιετναμ! χαχα!

 

[Maria_Maz]

Είμαι freelancer, δηλαδή πληρώνομαι μονο για τις ημερες που δουλεύω. Το καλο επομένως είναι ότι δε ζητάω άδεια από κανέναν κι έχω όσo καιρό θέλω για να ταξιδεύω, και το κακό πως δεν έχω σταθερή δουλειά, δέκατο τρίτο μισθό και καμια εξασφάλιση ότι ο κάθε εργοδότης θα ανέχεται τα καπρίτσια μου. Ο νυν δείχνει τρομερή προσαρμοστικότητα και υπομονή, αλλα δεν είμαι και σίγουρος πως όταν γυρίσω η δουλειά μου στην Κουβα θα με περιμένει.

Αλλα τέλος πάντων για να απαντήσω στην ερώτηση, γίνεται. Γίνε μεταφράστρια, ηθοποιός, μοντέλο, άνοιξε δικό σου κουρείο... όλοι αυτοί θεωρητικά πάνε διακοπές όσον καιρό θέλουν και η λίστα είναι ατέλειωτη.

αχ ποσο ωραιο ακουγεται! ειδικα αν δουλευεις 20 χρονια με κανονικο ωραριο! αλλα δυστυχως δε θα με παρουν για μοντελο!!!! , την ηθοποιια δεν την εχω....για πες καμμια αλλη ιδεα, χιχι!
σε ζηλευω τρελα! εμεις παμε ταξιδι με τη ψυχη στο στομα, μονο αυγουστο και χριστουγεννα.
διαβασα την ιστορια σου και καταλαβα ποσο διαφορετικα ειναι να εχεις χρονο να ζησεις πραγματικα μια χωρα.

 

[Maria_Maz]

Ήμουν δεν ήμουν 14 όταν οι γονείς μου με έστειλαν για πρώτη φορά σε καλοκαιρινό σχολείο στην Αγγλία...Εκείνοι βρήκαν την ησυχία τους κι εγώ την έχασα για πάντα! Σαν τώρα μυρίζω εκείνη την πρωτόγνωρη ευωδιά του φρεσκοκομμένου χορταριού...Δεν είχα τη χαρά να δοκιμάσω Guiness (αυτή μου έγινε κουσούρι πολύ αργότερα...), αλλά θυμάμαι σα σήμερα τη γεύση που είχαν τα πατατάκια με ξύδι κι αλάτι, όπως κι η σκόνη κακάο πάνω σε άσπρες φέτες του τοστ (για να χορτάσουμε κομμάτι, αφού η βρεττανική κουζίνα έπεφτε κάπως....αλλοπρόσαλλη για στομάχια μεγαλωμένα με κοκκινιστά και μουσακάδες...) Οι ευωδιές, οι γεύσεις, οι εικόνες....Η επόμενη σχολική χρονιά υπήρξε πρότυπο μάθησης και επιμέλειας, για να μη χαθεί το πολύτιμο 'ταξίδι'...Έκτοτε κύλησε πολύ νερό στο αυλάκι κι οι εμπειρίες χρόνο με το χρόνο νιώθω πως χάνουν κάτι από το ειδικό βάρος τους...Ελάχιστο, όμως....Δεν παύω να μαγεύομαι με το κάθε τι και συνεχίζω, σε κάθε ταξίδι, να βγάζω στην επιφάνεια τη Rosa όπως θα ήθελα να είναι πάντα.

Όσο για την κόρη μου, έκανε το μεγάλο βήμα πολύ νωρίτερα, μόλις στα 5 της, κι αποδείχτηκε ιδανική ταξιδιώτισσα και απίθανη σύντροφος στα καλά και στα άσχημα...Ελπίζω, λοιπόν, πως έχουμε πολλά ταξίδια να κάνουμε ακόμα μαζί....

(Άσχετο, αλλά ως μαμά τρελά ερωτευμένη με την κόρη της, οφείλω να σας ανακοινώσω πως η μικρή μου σήμερα έχει γενέθλια! Εκείνη κλείνει τα 7, κι εγώ ετοιμάζω το επόμενο ταξίδι...που θα κάνουμε παρέα!...)

τι γλυκια μαμα! να τη χαιρεσαι καλη μου!!!

 

[_antonis_]

Είμαι freelancer, δηλαδή πληρώνομαι μονο για τις ημερες που δουλεύω. Το καλο επομένως είναι ότι δε ζητάω άδεια από κανέναν κι έχω όσo καιρό θέλω για να ταξιδεύω, και το κακό πως δεν έχω σταθερή δουλειά, δέκατο τρίτο μισθό και καμια εξασφάλιση ότι ο κάθε εργοδότης θα ανέχεται τα καπρίτσια μου. Ο νυν δείχνει τρομερή προσαρμοστικότητα και υπομονή, αλλα δεν είμαι και σίγουρος πως όταν γυρίσω η δουλειά μου στην Κουβα θα με περιμένει.

Αλλα τέλος πάντων για να απαντήσω στην ερώτηση, γίνεται. Γίνε μεταφράστρια, ηθοποιός, μοντέλο, άνοιξε δικό σου κουρείο... όλοι αυτοί θεωρητικά πάνε διακοπές όσον καιρό θέλουν και η λίστα είναι ατέλειωτη.

Μ'αρέσει που ξεθάφτηκε το θέμα, δεν έχω απαντήσει, αλλά κάνω παράθεση, πρώτα για το κουρείο και μετά θ'απαντήσω.
Αν και δεν έχω καμία σχέση, είναι συγγενικό μου πρόσωπο και το να είσαι κομμωτής και να φεύγεις δε γίνεται.
Είναι παρεξηγημένο.... Το να φεύγεις στις γιορτές γενικά είναι απαγορευμένο γιατί οι πελάτες-πελάτισσες τότε σε θέλουν, αν λείπεις πάει...πάνε αλλού και ίσως τους χάσεις. Απο τη δικιά μου πείρα, η σχέση πελάτη-κομμωτή είναι παραπάνω απο πελάτη-πωλητή.
Όπως και να λέιπεις 15 μέρες και ο άλλος να μην έχει κουρευτεί πριν φύγεις, ε δε θα μείνει να γίνει κατσίκι, θα πάει αλλού, που πάλι ίσως τον χάσεις. Είναι δύσκολο. Φαντάζομαι και τα υπόλοιπα επαγγέλματα θα'χουν παρόμοιες δυσκολίες...

Όσον αφορά τα ταξίδια μου: Ταξίδεψα στα 15 μου, κάπου το 1996...στην Αυστρία. Με χορευτικό συγκρότημα, 11 ημέρες. Έτσι έγινε και το ταξίδι μου στο Βέλγιο, στην Κύπρο, πολλά εντός Ελλάδας και άλλα που ίσως ξενχάω τώρα. Μετά όμως το πρώτο μου ταξίδι με το χορευτικό άρχισα να ταξιδεύω και μόνος στο εξωτερικό.
Έτσι πήγα Ιταλία να ξοδέψω μια υποτροφία που πήρα, Τσεχία-Ολλανδία να ξοδέψω το επίδομα φοιτητή τότε, μέχρι που σταμάτησαν όλα τα επιδόματα αλλά η αρρώστια βάρυνε πολύ, ώστε τώρα να θέλω όλο και περισσότερα και το χειρότερο, χωρίς να υπολογίζω το ποσό που θα φάω!

 

[KLEOPATRA]

Να επιβεβαιωσω τον Αντουαν για το κομμωτιλικι....με οσες κομμωτριες συζητω ..τραβουν τα μαλλια τους (και οχι των αλλων ευτυχως) για τον ελευθερο χρονο που δεν εχουν.
Μονη εξαιρεση: ενα κομμωτηριο κατω στη Μανη οπου καλοκαιρι γονατιζουν ..αλλα ολο το χειμωνα ειναι free να κανουν ο,τι θελουν.

Εγω ξεκινησα το πρωτο μου ταξιδι στα 19 στο Λονδινο..μετα της μητρος μου.

 

[_antonis_]

Να επιβεβαιωσω τον Αντουαν για το κομμωτιλικι....με οσες κομμωτριες συζητω ..τραβουν τα μαλλια τους (και οχι των αλλων ευτυχως) για τον ελευθερο χρονο που δεν εχουν.
Μονη εξαιρεση: ενα κομμωτηριο κατω στη Μανη οπου καλοκαιρι γονατιζουν ..αλλα ολο το χειμωνα ειναι free να κανουν ο,τι θελουν.

Εγω ξεκινησα το πρωτο μου ταξιδι στα 19 στο Λονδινο..μετα της μητρος μου.

Άσ'τα πονηρά αυτά που κάνει και ο Αντουάν (εγώ δηλαδή) που γράφουμε και πότε ξεκινήσαμε τα ταξίδια για να'μαστε on topic.

 

[ThanasisU2]

το πρώτο ταξίδι το έκανα στα 2 μου, με τους γονείς μου, προς Πολωνία, κι μετά κάθε χρόνο είχαμε ένα ταξιδάκι προς πολωνία το καλοκαίρι

το πρώτο μόνος μου, στα 19 μου, German Trip, κι από τότε, κάθε τόσο κανονίζω ταξίδια μόνος μου, στις ποιο απίθανες περιοχές

 

[Evapar]

Ωραίο θέμα παιδιά! Εγώ ταξίδεψα για πρώτη φορά στο εξωτερικό σε ηλικία 5 ετών. Οι γονείς μου, που ήταν μετανάστες στην Ελβετία, με πήραν μαζί τους για δύο χρόνια. Τα ταξίδια μου ως ενήλικη τα ξεκίνησα στην ηλικία των 23 ετών (πιο πριν τα οικονομικά ήταν άθλια...). Το πρώτο ταξίδι έγινε οδικώς από Θεσσαλονίκη προς Βουδαπέστη με παρέα φίλων. Ευτυχώς από τότε ταξιδεύω συνέχεια και συχνά όχι μόνο για τουρισμό αλλά και για επαγγελματικούς λόγους. Αν και έχω δύο παιδιά, αυτό δεν αποτέλεσε ποτέ εμπόδιο. Τα παιδιά ταξιδεύουν μαζί μας από...μηνών και το διασκεδάζουν πολύ. Εχοντας ταξιδέψει πάρα πολύ στην Ευρώπη, νομίζω ότι ήρθε η ώρα για άλλες ηπείρους... Εύχομαι να τα καταφέρω...!