underwater
Member
- Μηνύματα
- 2.817
- Likes
- 12.633
- Επόμενο Ταξίδι
- ?
- Ταξίδι-Όνειρο
- Ανταρκτική
Στο animal market του Καρακόλ
Δεν υπάρχει οδηγός, άρθρο, blog που να αναφέρεται στην περιοχή του Καρακόλ και να μην κάνει λόγο για το περίφημο animal market του! Καθώς λαμβάνει χώρα μόνο τις Κυριακές, είχαμε εξαρχής στο νου μας να προσπαθήσουμε να είμαστε εκεί την συγκεκριμένη μέρα για να βιώσουμε αυτή την εμπειρία!
Το animal market του Καρακόλ είναι ίσως το μεγαλύτερο του Κιργιστάν και ένα από τα σημαντικότερα σε όλη την Κεντρική Ασία. Κτηνοτρόφοι, έμποροι και απλοί άνθρωποι από όλη την περιοχή συγκεντρώνονται εκεί για να προβούν σε αγοραπωλησίες προβάτων, κατσικιών, αγελάδων, βοδιών και αλόγων. Διάβασα ότι εκεί πωλούνται επίσης γουρούνια, τα οποία όμως τοποθετούνται σε άλλο χώρο λόγω της χαμηλής θέσης που το Ισλάμ προσδίδει σε αυτά τα ζώα. Εγώ προσωπικά γουρούνια δεν είδα.
Καθώς η τοποθεσία της ζωοπανήγυρης είναι λίγο έξω από την πόλη, θα πρέπει κανείς να πάρει μαρσρούτκα ή ταξί για να την προσεγγίσει. Εμείς φυσικά και προτιμήσαμε την εναλλακτική της μαρσρούτκας!
Σε αρκετές πηγές αναφέρεται ότι η ιδανική ώρα επίσκεψης είναι γύρω στις 6 το πρωί, παρ’ όλα αυτά ο υπεύθυνος του ξενώνα μας είπε ότι καλύτερο θα ήταν να πάμε μετά τις 8. Εμείς φτάσαμε γύρω στις 8μιση, κάτσαμε κάνα δίωρο και την ώρα που φύγαμε γινόταν ακόμα χαμός. Θεωρώ ότι η φάση χαλαρώνει μετά τις 11μιση-12.
Καθώς λοιπόν κατεβήκαμε από το λεωφορειάκι μας τύλιξε μια εντονότατη οσμή κοπριάς, την οποία ομολογώ δεν κατάφερα να συνηθίσω, μολονότι κάτσαμε τόση ώρα. Ειδικά σε κάποιες φάσεις μου έρχονταν κάποιες ριπές δυσοσμίας οι οποίες μου προκαλούσαν αναγούλα (είχα φάει και πρωινό πριν τρομάρα μου!).
Δεν ήταν όμως η όσφρηση η μόνη μου αίσθηση που ξεπέρασε τα όριά της. Ακοή και όραση βρέθηκαν και εκείνες να υπερλειτουργούν! Τα ερεθίσματα πολλά. Πάρα πολύς κόσμος και αμέτρητα ζωντανά να περνούν μπροστά μας ασταμάτητα. Τρελός θόρυβος και φωνές! Πλήθος από ροχάλες (γενικώς οι Κιργίσιοι άντρες φτύνουν ούτως ή άλλως συνέχεια με «κομψότατο» τρόπο, εκεί όμως έδιναν ρέστα!). Κοπριές παντού (λογικό!), έπρεπε να προσέχεις πού πατάς. Τα σανδάλια δεν βοηθούσαν ιδιαίτερα την κατάσταση και από ένα σημείο και μετά αποφάσισα να είμαι πολύ χύμα! Και να πατήσω λίγη κοπριά δεν έγινε και τίποτα! Άλλωστε σε λίγες μέρες θα κοιμόμουν σε μια κρύα γιούρτα με μοναδική πηγής θερμότητας μια σόμπα που έκαιγε κοπριά! Στο animal market θα το έπαιζα κυρίλα;
Για να μπει κανείς στον «κυρίως χώρο» του παζαριού έπρεπε να προχωρήσει μέσα από ένα αρκετά μακρύ νοητό «δρομάκι», στις δύο πλευρές του οποίου καθόταν κόσμος με τα ζωντανά του, τα οποία όποιος ενδιαφερόταν εξέταζε για να διαπιστώσει αν του έκαναν. Δεν ξέρω για ποιό λόγο κάποιοι ήταν μέσα και κάποιοι έξω από την αγορά, ίσως υπάρχει κάποιο αντίτιμο που πληρώνουν οι έμποροι για να συμμετάσχουν και το οποίο δεν μπορούν/θέλουν να καταβάλλουν οι απλοί άνθρωποι που προσπαθούν να πουλήσουν 2-3 αρνάκια. Παράλληλα, εκτός από όσους κατευθύνονταν προς το παζάρι, υπήρχαν αντίστοιχα και εκείνοι που εξέρχονταν από αυτό, μεταφέροντας (για την ακρίβεια σέρνοντας) τα ζώα που είχαν επιλέξει.
Ομολογώ ότι οι περισσότεροι που μίλησα αντιμετώπισαν τη φάση στο animal market σαν κάτι τελείως φολκλόρ. Εγώ ναι μεν συμφώνησα μέχρι ενός σημείου, από την άλλη σοκαρίστηκα με αρκετά από αυτά που είδα. Καταρχάς να διευκρινίσω ότι η σχέση μου με τα ζώα μάλλον συνίσταται στο «μακριά και αγαπημένοι». Είμαι ο τύπος ανθρώπου που θα ταΐσει ενίοτε το αδέσποτο της γειτονιάς και που θα βοηθήσει όποτε και αν μπορέσει, αλλά ως εκεί. Ούτε κατοικίδιο έχω, ούτε vegetarian είμαι, ούτε σε κάποια ζωοφιλική οργάνωση συμμετέχω. Παρ’ όλα αυτά, ο τρόπος που οι περισσότεροι φέρονταν στα ζωντανά τους με άφησε άναυδη: τα χτυπούσαν, τα τραβούσαν με δύναμη, τα μετέφεραν με απίστευτους τρόπους (όπως ας πούμε βάζοντας τρία πρόβατα στο πορτ-μπαγκάζ του μικρού αμαξιού και κλείνοντάς το), τα πετούσαν σαν σακιά μέσα στις καρότσες των φορτηγών (όπου ορισμένες φορές έμεναν να κρέμονται τα μισά μέσα τα μισά έξω), γενικώς τα αντιμετώπιζαν σαν άψυχα αντικείμενα. Τα περισσότερα ζωντανά μετά την πώληση έκλαιγαν και διαμαρτύρονταν, ενώ τα μωρά κυριολεκτικά σφάδαζαν. Κάποιες σκηνές που είδα πραγματικά με στενοχώρησαν. Και βασικά μου φάνηκε πολύ οξύμωρο να αντιμετωπίζει κανείς τη συγκεκριμένη φάση με έναν ανάλαφρο τρόπο επειδή αυτοί είναι «κεντροασιάτες μωρέ, απαίδευτοι, αλλά αυθεντικοί», ενώ αν γίνει κάτι αντίστοιχο στον «δυτικό κόσμο» η PETA θα βγει με πλακάτ. Και για να μην χαρακτηριστώ ως ψώνιο και δήθεν, να πω ότι σαφώς και καταλαβαίνω ότι χρειάζεται παιδεία για να αντιμετωπίσει κάποιος τα ζώα με σωστό τρόπο (λες και στην Ελλάδα φημιζόμαστε ως προς αυτό) και φυσικά και δεν «κατηγορώ» τους ντόπιους κτηνοτρόφους. Αλλά δεν μπορώ να βλέπω και τέτοιες καταστάσεις χωρίς να νιώθω κάτι, εστιάζοντας μόνο στο «χαριτωμένο», το «φολκλόρ» και το «cult» της εμπειρίας, όπως οι περισσότεροι τουρίστες εκεί.
Ας κλείσω αυτή την παρένθεση όμως και ας πάω στα ενδότερα του παζαριού. Ενώ πριν την «είσοδο» τα ζώα ήταν τοποθετημένα κάπως χύμα, στον κυρίως χώρο τα είχαν τρόπον τινά «ομαδοποιήσει»-αρνιά και κατσίκια μαζί, βόδια-αγελάδες αλλού, άλογα χωριστά. Εκεί καταλάβαινες και τις πραγματικές διαστάσεις της ζωοπανήγυρης! Μιλάμε για πολλές χιλιάδες ζωντανά!
Η είσοδος του "κυρίως" παζαριού
Η φάση μέσα πανομοιότυπη με το έξω (εξέταση των ζώων, παζάρια, γελάκια και διαφωνίες). Περισσότερο εντυπωσιακό το αφιερωμένο στα άλογα κομμάτι του παζαριού (το οποίο βέβαια ήταν το χειρότερο από άποψη μυρωδιάς). Έβλεπες τους Κιργίσιους (ακόμα και τα παιδιά) να ανεβαίνουν χύμα στα άλογα για να τα δοκιμάσουν, ιππεύοντάς τα με απίστευτη ευκολία. Καλά είχα διαβάσει ότι η ιππασία είναι στη φύση αυτών των ανθρώπων! Αυτό το κατάλαβα και στη Son Kul όπου έβλεπες ένα νεαρό να ιππεύει ένα τεράστιο άλογο σα να μην συμβαίνει τίποτα και μετά μάθαινες ότι ήταν φοιτητής νομικής ή φιλοσοφίας ξέρω εγώ και το καλοκαίρι πήγαινε στις γιούρτες για χαρτζιλίκι! Το έχουν στο αίμα τους! Εννοείται ότι τα άλογα αντιμετωπίζονταν με αρκετά μεγαλύτερο σεβασμό από τα αρνιά και τις αγελάδες.
Για να μην πλατειάζω η εμπειρία του παζαριού ήταν όντως δυνατή, τόσο από θετική όσο και από αρνητική άποψη. Αυτό είναι και το νόημα του «ταξιδεύειν» άλλωστε, να βλέπεις εκ των έσω πώς ζουν οι άλλοι άνθρωποι, ποιά είναι τα ήθη τους και ποιές οι συνήθειές τους. Το animal market είναι πολύ αυθεντικό και οι (λίγοι ούτως ή άλλως) τουρίστες που τριγυρνούν εκεί δεν διαβρώνουν το χαρακτήρα του. Είναι κάτι που σίγουρα αξίζει να βιώσει όποιος επισκεφτεί την περιοχή, απλά κρατάω μια πισινή για τους ιδιαίτερα ευαισθητοποιημένους φιλόζωους, οι οποίοι ενδεχομένως να φρικάρουν!
Δεν υπάρχει οδηγός, άρθρο, blog που να αναφέρεται στην περιοχή του Καρακόλ και να μην κάνει λόγο για το περίφημο animal market του! Καθώς λαμβάνει χώρα μόνο τις Κυριακές, είχαμε εξαρχής στο νου μας να προσπαθήσουμε να είμαστε εκεί την συγκεκριμένη μέρα για να βιώσουμε αυτή την εμπειρία!
Το animal market του Καρακόλ είναι ίσως το μεγαλύτερο του Κιργιστάν και ένα από τα σημαντικότερα σε όλη την Κεντρική Ασία. Κτηνοτρόφοι, έμποροι και απλοί άνθρωποι από όλη την περιοχή συγκεντρώνονται εκεί για να προβούν σε αγοραπωλησίες προβάτων, κατσικιών, αγελάδων, βοδιών και αλόγων. Διάβασα ότι εκεί πωλούνται επίσης γουρούνια, τα οποία όμως τοποθετούνται σε άλλο χώρο λόγω της χαμηλής θέσης που το Ισλάμ προσδίδει σε αυτά τα ζώα. Εγώ προσωπικά γουρούνια δεν είδα.
Καθώς η τοποθεσία της ζωοπανήγυρης είναι λίγο έξω από την πόλη, θα πρέπει κανείς να πάρει μαρσρούτκα ή ταξί για να την προσεγγίσει. Εμείς φυσικά και προτιμήσαμε την εναλλακτική της μαρσρούτκας!
Σε αρκετές πηγές αναφέρεται ότι η ιδανική ώρα επίσκεψης είναι γύρω στις 6 το πρωί, παρ’ όλα αυτά ο υπεύθυνος του ξενώνα μας είπε ότι καλύτερο θα ήταν να πάμε μετά τις 8. Εμείς φτάσαμε γύρω στις 8μιση, κάτσαμε κάνα δίωρο και την ώρα που φύγαμε γινόταν ακόμα χαμός. Θεωρώ ότι η φάση χαλαρώνει μετά τις 11μιση-12.Καθώς λοιπόν κατεβήκαμε από το λεωφορειάκι μας τύλιξε μια εντονότατη οσμή κοπριάς, την οποία ομολογώ δεν κατάφερα να συνηθίσω, μολονότι κάτσαμε τόση ώρα. Ειδικά σε κάποιες φάσεις μου έρχονταν κάποιες ριπές δυσοσμίας οι οποίες μου προκαλούσαν αναγούλα (είχα φάει και πρωινό πριν τρομάρα μου!).
Δεν ήταν όμως η όσφρηση η μόνη μου αίσθηση που ξεπέρασε τα όριά της. Ακοή και όραση βρέθηκαν και εκείνες να υπερλειτουργούν! Τα ερεθίσματα πολλά. Πάρα πολύς κόσμος και αμέτρητα ζωντανά να περνούν μπροστά μας ασταμάτητα. Τρελός θόρυβος και φωνές! Πλήθος από ροχάλες (γενικώς οι Κιργίσιοι άντρες φτύνουν ούτως ή άλλως συνέχεια με «κομψότατο» τρόπο, εκεί όμως έδιναν ρέστα!). Κοπριές παντού (λογικό!), έπρεπε να προσέχεις πού πατάς. Τα σανδάλια δεν βοηθούσαν ιδιαίτερα την κατάσταση και από ένα σημείο και μετά αποφάσισα να είμαι πολύ χύμα! Και να πατήσω λίγη κοπριά δεν έγινε και τίποτα! Άλλωστε σε λίγες μέρες θα κοιμόμουν σε μια κρύα γιούρτα με μοναδική πηγής θερμότητας μια σόμπα που έκαιγε κοπριά! Στο animal market θα το έπαιζα κυρίλα;
Για να μπει κανείς στον «κυρίως χώρο» του παζαριού έπρεπε να προχωρήσει μέσα από ένα αρκετά μακρύ νοητό «δρομάκι», στις δύο πλευρές του οποίου καθόταν κόσμος με τα ζωντανά του, τα οποία όποιος ενδιαφερόταν εξέταζε για να διαπιστώσει αν του έκαναν. Δεν ξέρω για ποιό λόγο κάποιοι ήταν μέσα και κάποιοι έξω από την αγορά, ίσως υπάρχει κάποιο αντίτιμο που πληρώνουν οι έμποροι για να συμμετάσχουν και το οποίο δεν μπορούν/θέλουν να καταβάλλουν οι απλοί άνθρωποι που προσπαθούν να πουλήσουν 2-3 αρνάκια. Παράλληλα, εκτός από όσους κατευθύνονταν προς το παζάρι, υπήρχαν αντίστοιχα και εκείνοι που εξέρχονταν από αυτό, μεταφέροντας (για την ακρίβεια σέρνοντας) τα ζώα που είχαν επιλέξει.
Ομολογώ ότι οι περισσότεροι που μίλησα αντιμετώπισαν τη φάση στο animal market σαν κάτι τελείως φολκλόρ. Εγώ ναι μεν συμφώνησα μέχρι ενός σημείου, από την άλλη σοκαρίστηκα με αρκετά από αυτά που είδα. Καταρχάς να διευκρινίσω ότι η σχέση μου με τα ζώα μάλλον συνίσταται στο «μακριά και αγαπημένοι». Είμαι ο τύπος ανθρώπου που θα ταΐσει ενίοτε το αδέσποτο της γειτονιάς και που θα βοηθήσει όποτε και αν μπορέσει, αλλά ως εκεί. Ούτε κατοικίδιο έχω, ούτε vegetarian είμαι, ούτε σε κάποια ζωοφιλική οργάνωση συμμετέχω. Παρ’ όλα αυτά, ο τρόπος που οι περισσότεροι φέρονταν στα ζωντανά τους με άφησε άναυδη: τα χτυπούσαν, τα τραβούσαν με δύναμη, τα μετέφεραν με απίστευτους τρόπους (όπως ας πούμε βάζοντας τρία πρόβατα στο πορτ-μπαγκάζ του μικρού αμαξιού και κλείνοντάς το), τα πετούσαν σαν σακιά μέσα στις καρότσες των φορτηγών (όπου ορισμένες φορές έμεναν να κρέμονται τα μισά μέσα τα μισά έξω), γενικώς τα αντιμετώπιζαν σαν άψυχα αντικείμενα. Τα περισσότερα ζωντανά μετά την πώληση έκλαιγαν και διαμαρτύρονταν, ενώ τα μωρά κυριολεκτικά σφάδαζαν. Κάποιες σκηνές που είδα πραγματικά με στενοχώρησαν. Και βασικά μου φάνηκε πολύ οξύμωρο να αντιμετωπίζει κανείς τη συγκεκριμένη φάση με έναν ανάλαφρο τρόπο επειδή αυτοί είναι «κεντροασιάτες μωρέ, απαίδευτοι, αλλά αυθεντικοί», ενώ αν γίνει κάτι αντίστοιχο στον «δυτικό κόσμο» η PETA θα βγει με πλακάτ. Και για να μην χαρακτηριστώ ως ψώνιο και δήθεν, να πω ότι σαφώς και καταλαβαίνω ότι χρειάζεται παιδεία για να αντιμετωπίσει κάποιος τα ζώα με σωστό τρόπο (λες και στην Ελλάδα φημιζόμαστε ως προς αυτό) και φυσικά και δεν «κατηγορώ» τους ντόπιους κτηνοτρόφους. Αλλά δεν μπορώ να βλέπω και τέτοιες καταστάσεις χωρίς να νιώθω κάτι, εστιάζοντας μόνο στο «χαριτωμένο», το «φολκλόρ» και το «cult» της εμπειρίας, όπως οι περισσότεροι τουρίστες εκεί.
Ας κλείσω αυτή την παρένθεση όμως και ας πάω στα ενδότερα του παζαριού. Ενώ πριν την «είσοδο» τα ζώα ήταν τοποθετημένα κάπως χύμα, στον κυρίως χώρο τα είχαν τρόπον τινά «ομαδοποιήσει»-αρνιά και κατσίκια μαζί, βόδια-αγελάδες αλλού, άλογα χωριστά. Εκεί καταλάβαινες και τις πραγματικές διαστάσεις της ζωοπανήγυρης! Μιλάμε για πολλές χιλιάδες ζωντανά!
Η είσοδος του "κυρίως" παζαριού
Η φάση μέσα πανομοιότυπη με το έξω (εξέταση των ζώων, παζάρια, γελάκια και διαφωνίες). Περισσότερο εντυπωσιακό το αφιερωμένο στα άλογα κομμάτι του παζαριού (το οποίο βέβαια ήταν το χειρότερο από άποψη μυρωδιάς). Έβλεπες τους Κιργίσιους (ακόμα και τα παιδιά) να ανεβαίνουν χύμα στα άλογα για να τα δοκιμάσουν, ιππεύοντάς τα με απίστευτη ευκολία. Καλά είχα διαβάσει ότι η ιππασία είναι στη φύση αυτών των ανθρώπων! Αυτό το κατάλαβα και στη Son Kul όπου έβλεπες ένα νεαρό να ιππεύει ένα τεράστιο άλογο σα να μην συμβαίνει τίποτα και μετά μάθαινες ότι ήταν φοιτητής νομικής ή φιλοσοφίας ξέρω εγώ και το καλοκαίρι πήγαινε στις γιούρτες για χαρτζιλίκι! Το έχουν στο αίμα τους! Εννοείται ότι τα άλογα αντιμετωπίζονταν με αρκετά μεγαλύτερο σεβασμό από τα αρνιά και τις αγελάδες.
Για να μην πλατειάζω η εμπειρία του παζαριού ήταν όντως δυνατή, τόσο από θετική όσο και από αρνητική άποψη. Αυτό είναι και το νόημα του «ταξιδεύειν» άλλωστε, να βλέπεις εκ των έσω πώς ζουν οι άλλοι άνθρωποι, ποιά είναι τα ήθη τους και ποιές οι συνήθειές τους. Το animal market είναι πολύ αυθεντικό και οι (λίγοι ούτως ή άλλως) τουρίστες που τριγυρνούν εκεί δεν διαβρώνουν το χαρακτήρα του. Είναι κάτι που σίγουρα αξίζει να βιώσει όποιος επισκεφτεί την περιοχή, απλά κρατάω μια πισινή για τους ιδιαίτερα ευαισθητοποιημένους φιλόζωους, οι οποίοι ενδεχομένως να φρικάρουν!
Last edited:
