Φιλιππίνες Παμε Φιλιππινεs!

[go2dbeach]

Απο ψηλα το Μπορακαι εμοιαζε πολυ με το μικρο παραδεισο που καποτε ανακαλυψε τυχαια ενα κινηματογραφικο συνεργειο , χωρις ρευμα και ανεσεις , μα με μια ακτογραμμη τελεια , λευκη , πεντακαθαρη.
Οταν προσγειωθεις και το εξερευνησεις λιγο , ανακαλυπτεις οτι εκτος απο το ρευμα την προοδο και τους τουριστες εχουν ερθει και ολα οσα αυτα συνεπαγονται..Καμια τρακοσαρια ξενοδοχεια , σπα , εκατονταδες καφετεριες και καραοκε μπαρ. Δε μπορω να πω..περασα πολυ ωραια και το νησι προσφερει στους επισκεπτες ανεσεις που απολαυσα κι εγω , διασκεδαση και δραστηριοτητες στο βαθμο που επιθυμει ο καθενας. Απλα καλο ειναι να προσαρμοζουμε το καθετι που σχετιζεται με αναπτυξη και ανοικοδομηση στις απαιτησεις και τις αναγκες του τοπου που μας φιλοξενει. Η ανοικοδομηση εξακολουθει να αυξανεται στο νησακι και να εξαπλωνεται ανεξελεγκτα στα πιο απιθανα μερη απ'οτι ειδα.Παντου χτιζονται κτιρια καθε μεγεθους , ξενοδοχεια , βιλες αλλα χωρις καμια συνοχη και προσαρμογη στο περιβαλλον!

Το νησι ακολουθει το δρομο που χαραξαν αλλοι προορισμοι τυπου Πουκετ-Μπαλι , μονο που ειναι υπερβολικα μικρο και δεν ξερω αν θα αντεξει λαθος χειρισμους. Ηδη μια φορα στο κοντινο παρελθον εχει υπερβει την κοκκινη γραμμη πληρωνοντας την αδιαφορια στη διαχειριση αποβλητων. Εγιναν καποιες διορθωτικες κινησεις ωστε τα αποβλητα και οι αποχετευσεις να μην καταληγουν στη λευκη παραλια (αν ειναι δυνατον!!) αλλα μολις το περιβαλλον ανεκαμψε λιγο , αρχισε η ιστορια απο την αρχη..Καθ'οδον για το Mt.Luho και το φημισμενο view point συναντα κανεις ανοιχτους βοθρους (μιλαω για μεγαλες ξεσκεπαστες δεξαμενες ορατες και κυριως οσφριζομενες απο χαμηλα τον χωματοδρομο). Και αφου θαυμασεις τη υπεροχη θεα στις πιο μακρινες ακτες του νησιου , φευγοντας προς την αντιθετη μερια , συναντας τον μεγαλο σκουπιδοτοπο με σακουλες χυμα κατω απο τον καυτο ηλιο.

Δε θα γκρινιαξω αλλο , μιλαμε για μια απο τις ωραιοτερες παραλιες του κοσμου και το επιβεβαιωνω κι εγω που βρηκα εδω εναν μικρο παραδεισο που πασχιζει να παραμεινει ετσι paradise found...ευχομαι το Μπορακαι να μην περασει στην αλλη πλευρα και στο paradise lost..ή μηπως εχει περασει ηδη?

Βγαινοντας απο τα συννεφα και κατευθυνομενοι προς το αεροδρομιο του Μακταν ο Mr.με ρωτησε που θα παμε τωρα..Ελα μου ντε? Αποφασισα να βρουμε αυτοκινητο να νοικιασουμε και να παμε..καπου προς τα αριστερα και βλεπουμε.

Στο αεροδρομιο υπαρχουν γραφεια ενοικιασης και βρηκαμε ενα τοπικο , μονο που οταν ρωτησα αν μπορουμε να περασουμε στο διπλανο νησι το Νεγκρος , ο υπαλληλος αντεδρασε περιεργα σα να μην του αρεσε η ιδεα μου και μια συναδελφος του βαλθηκε να με πεισει οτι δεν υπηρχε τιποτα σε ολοκληρο το Νεγκρος οριενταλ πλην της πρωτευουσας Dumaguete με τα πανεπιστημια , τους ναους και ενα σωρο αλλα που δε με ενδιεφεραν. Επειδη τους ειδα αρνητικους και σκεπτικους αλλαξα το ποιημα και τους ειπα οτι αφου ειναι ετσι , θα περνουσα στο νησι μονο για να δω την πολη Dumaguete και θα επεστρεφα αμεσως στο Σεμπου. Ειλικρινα με εντυπωσιασε η επιμονη τους να μην παω στο Νεγκρος και να περιοριστω στο Σεμπου. Η αληθεια ειναι οτι οταν εψαχνα πληροφοριες για τη συγκεκριμενη διαδρομη στο νετ , δε βρηκα ουτε εναν που να το ειχε κανει. Αυτο με εκανε κι εμενα σκεπτικη αλλα και ανυπομονη να δω πως ειναι το βορειο Νεγκρος!

Η τιμη που μου ζητησαν αρχικα ηταν εξωφρενικη , οταν με ειδαν σκεπτικη η τιμη επεσε και οταν εκανα να φυγω με γυρισαν πισω και με ρωτησαν ποσα θα εδινα στην πατριδα μου για ενα τετοιο αυτοκινητο. Τελικα τα βρηκαμε σε μια ικανοποιητικη για μενα τιμη , αλλα και παλι για τα δεδομενα των Φιλιππινων ηταν αρκετα.

Ετσι ξεκινησε το δευτερο μερος του ταξιδιου μου προς το Νεγκρος που ηταν περισσοτερο σαν ταξιδι στο χρονο!

 

[xenos]

Μαλλον το Μπορακαι το περιμενες λιγοτερο τουριστικο go2dbeach,αλλα αυτα τα κινηματογραφικα συνεργεια μονο ζημια κανουν στα εξωτικα μερη.
Ποσες μερες εμεινες στο Μπορακαι τελικα?

Στο νεγκρος μυριζομαι περιπετεια.......
Το κοινο περιμενει......

 

[go2dbeach]

Στο Μπορακαι εμεινα τρεις μερες.Μπορει να ακουγεται λιγο , αλλα ειναι τοσο μικρο νησι(8χλμ.μηκος) και δεν εχει και πολλα να δεις πλην της παραλιας.
Ηταν καλα σε γενικες γραμμες και οι παραλιες πανεμορφες .
Ποιο θα ειναι το μελλον του δεν ξερω:roll:
Παμε προς το Νεγκρος τωρα!

 

[go2dbeach]

Το φερυ απομακρυνεται απο την προβλητα του Τολεδο , ενα λιμανακι στη δυτικη ακτη του Σεμπου.Μαζι του απομακρυνεται και η μερα και ηδη εχει σουρουπωσει. Γερμενη στην κουπαστη κοιταζω τη σαραβαλιασμενη παντοφλα που μεταφερει με το ζορι δυο τρια φορτηγακια , ενα λεωφορειο που πηγαινει στο Bacolod την πρωτευουσα του δυτικου Νεγκρος και ενα μονο ΙΧ το δικο μας.
Οι επιβατες του λεωφορειου τρεχουν προς τη δροσια της κλιματιζομενης αιθουσας αλλα εγω υπομενω την αποπνιχτικη ζεστη για να δω το λιμανι που εχει γεμισει παιδια που τρεχουν και μας χαιρετουν και τη σκουρα σιλουετα του Σεμπου να απομακρυνεται.

Τη μερα που περασε τα ματια μου γεμισαν εικονες απο την πτηση μας απο το Μπορακαι στο Μακταν , μεχρι τα πανεμορφα ορεινα τοπια του Σεμπου που διασχισαμε οδηγωντας ως εδω.
Υποσχεθηκα οτι στο γυρισμο θα μεναμε δυο μερες να δουμε το Σεμπου καλυτερα.

Αυτο που ειδα καλα ηταν το Τολεδο αφου περιμεναμε εδω τρεις ωρες μεχρι την αναχωρηση του φερυ.Στις αναμνησεις μου μεχρι σημερα κραταω τα παιδια που βουτουσαν στα σκουρα καφετια νερα της αποβαθρας , τον κοσμο που μας πλησιαζε να μας γνωρισει αφου ημασταν οι μοναδικοι τουριστες. Τον γελαστο μουστακαλη που ολο περηφανια μου ειπε γυρω στις 20 φορες οτι η πολη τους εχει και Jolybee ενα μαγαζι σαν τα Goody's. Την πολυχρωμη αγορα με τα λαχανικα , τα φρουτα που μας κερασαν οι χαμογελαστες γυναικες στους παγκους. Ομορφες εικονες , μα ασχημες μυρωδιες απο τους ανοιχτους υπονομους που συνοδευαν ολα τα πεζοδρομια κατα μηκος.

Μετα απο καμια ωρα εν πλω πλησιασαμε τα λιγοστα φωτα του Σαν Καρλος το λιμανακι στις ανατολικες ακτες του Νεγκρος.
Ψαχνω προς βορρα κατα μηκος της ακτης για φωτα μα βλεπω το απολυτο σκοταδι. Ξερεις που παμε ετσι? Ρωτησε ο mr. για πρωτη φορα σα να καταλαβε τι σκεφτομουν..Για πρωτη φορα ανησυχω για το που παμε , πως θα ειναι ο δρομος , αν θα υπαρχει επαρκης σημανση..
Οι φοβοι μου επαληθευτηκαν και με το παραπανω. Φωτα και ασφαλτος μονο μεσα στο Σαν Καρλος. Εξω απο την 'πολη' σκοταδι , ασφαλτος σε μερικα μονο σημεια και πινακιδα ουτε για δειγμα. Ο χωματοδρομος σε καποια σημεια διακλαδιζοταν και δεν ειχαμε ιδεα προς τα που να παμε.Και αυτο λιγο εξω απ'το λιμανι..σκεψου παρακατω τι μας περιμενε.
Οταν σταματησαμε για να ρωτησουμε ενα τσουρμο αν παμε καλα για το Sagay , καταλαβα οτι επρεπε να ειχα μαθει Tagalog..τα αγγλικα μου ηταν αχρηστα στο νησι. Εδειχνα το δρομο μπροστα , ελεγα Sagay αλλα τιποτα..στον Αγιο Δομηνικο επιανε , αλλα εδω οχι.Ειναι δυνατο να μην καταλαβαινουν ουτε καν το ονομα του χωριου?
Απογοητευμενοι σκεφτομασταν τι να κανουμε οταν μου ηρθε η ιδεα! Το λεωφορειο! Σταματησαμε δεξια και περιμεναμε να μας φτασει το λεωφορειο του Bacolod.
Πραγματικα σωθηκαμε!

Το λεωφορειο μας προσπερασε και σταματησε μονο δυο φορες σε καποιες συσταδες απο καλυβες για να κατεβει καποιος επιβατης.Τοτε απο το πουθενα ξεφυτρωναν κανα δυο τρικυκλα ποδηλατα για να παραλαβουν τον κοσμο. Συνεχισαμε την πορεια σε απολυτο σκοταδι χωρις να συναντησουμε αλλο αμαξι ουτε για δειγμα.
Ο οδηγος του Ceres lines ηξερε καλα το δρομο και τις παγιδες του και σε καποια κομματια που ηταν ασφαλτος πηγαινε σαν παλαβος που με το ζορι τον ακολουθουσαμε. Παρολα αυτα καναμε τα 50 χλμ μεχρι το Sagay σε..τρεις ωρες και βαλε!

Απο το Sagay φευγει η banca για το νησακι Bantayan που ηθελα να παω την επομενη μερα.
Η μικρη ροδα του Λουνα παρκ , οι βαρκουλες , εκατονταδες τρικυκλα , κινητα παγωτατζιδικα , πολυχρωμοι παγκοι που πουλουσαν οτι φανταζαστε και πληθος κοσμου μας υποδεχτηκαν στο Sagay. Πανηγυρι! Βρηκαμε το μοναδικο ξενοδοχειο του χωριου και ενω ημουν κατακοπη , ειπα στον Μr. να περιμενει γιατι θα εκλεινα δωματιο και θα πηγαιναμε κατευθειαν μια βολτα στο πανηγυρι.

Η κοπελα στην εισοδο , πλαισιωμενη απο δεκαδες σαυρες που σερνονταν βαριεστημενα στον τοιχο πισω της , με ενημερωσε οτι δεν υπηρχε δωματιο λογω του πανηγυριου. Και τοτε εκανα τη χαζη ερωτηση αν υπηρχε δωματιο πουθενα κοντα.Ως και οι σαυρες γυρισαν και με κοιταξαν με απορια..Εχετε αυτοκινητο?Ρωτησε η κοπελα.Κοιμηθειτε μεσα.

 

[go2dbeach]

Φτασαμε κατακοποι και εν τω μεσω καταρρακτωδους βροχης στο διπλανο χωριο , 15χλμ από το Sagay μετα από 3 τεταρτα περιπου και ευτυχως βρηκαμε δωματιο στο μοναδικο ξενοδοχειο του Cadiz. Δεν ανεβηκαμε καν στο δωματιο , αλλα φυγαμε για να βρουμε κατι να φαμε όπως μας συμβουλεψε η κοπελα στην εισοδο...11 παρα ηταν πολύ αργα και η μαγειρισσα του ξενοδοχειου ηδη κοιμοταν.

Στο χωριο επικρατουσε απολυτη νεκρα και από το παραθυρο μου εμπαινε μια υπεροχη μυρωδια από από βρεγμενο χωμα και ζαχαροκαλαμα που αφθονουν στην περιοχη ανακατεμενες με ευωδιες απο..ψητο? Ακολουθωντας τη μυρωδια φτασαμε στο Frankoy’s Restobar που ειχε στησει ένα υπαιθριο μπαρμπεκιου εξω από το μαγαζι.
Ξυλινοι πασσαλοι συγκρατουσαν μια τεραστια παλαπα που στεγαζε εξι-εφτα παγκακια , παγκους για φαγητο και μια πιστα. Παραγγειλαμε κοτοπουλα , ρυζι και San Miguel και ότι άλλο υπηρχε κανοντας την τεραστια ζημια των 4 ευρω στο μαγαζι! Ευτυχως συντομα σηκωθηκε καποιος με κιθαρα στην πιστα και ετσι εφυγε η προσοχη από εμας αφου φανταζομαι ότι θα εχει πολύ καιρο να περασει τουριστας από την περιοχη.
Ο νεαρος σερβιτορος με τα μακρια μαλλια και το εντονο μολυβι στα ματια ρωτησε για μενα αν υπηρχαν δρομολογια αυριο για το Bantayan , αλλα δυστυχως μαθαμε ότι επρεπε να επιστρεψουμε αυριο πρωι στο λιμανι Sagay.Οι σκηνες που ακολουθησαν στο Restobar είναι απεριγραπτες! Ο τυπος με την κιθαρα ‘εκτελουσε΄Φιλιππινεζικες επιτυχιες ενώ οι αποκατω που ειχαν πιει κομματακι τραγουδουσαν με τις San Miguel στα χερια , ειτε συνοδευαν καποιον που δεν μπορουσε να σταθει από το μεθυσι μεχρι το wc και πισω στο παγκακι. Κάθε τοσο ανεβαινε στην πιστα και δευτερος με κιθαρα και συνοδευε τον πρωτο. Ο κιθαρωδος καταχαρουμενος που τον χειροκροτουσα σε κάθε τραγουδι μου αφιερωσε το Hotel California σε αγγλο-φιλιππινεζικη εκτελεση και όταν φευγαμε φωναξε απο το μικροφωνο ‘good night American friends’!

Πρωι πρωι η banca εχει ηδη γεμισει και περιμενει μηπως φανει καποιος αργοπορημενος –και φανηκε!- για να ξεκινησει το δρομολογιο Sagay-Bantayan. Ο βαρκαρης μου δειχνει μια ξυλινη καλυβα απεναντι για να βγαλω εισιτηρια και με συμβουλευει να αφησουμε το αυτοκινητο στο..μουσειο! Ένα λευκο κτιριο με γαλαζια οροφη , το μοναδικο φιαγμενο από μπετον ξεχωριζει αναμεσα στις ξυλοκαλυβες των ντοπιων και ενώ πληρωνω ένα ευρω για τις δυο μερες παρκινγκ αναρωτιεμαι τι σοι μουσειο είναι αυτό , αλλα δεν υπαρχει χρονος να το ανακαλυψω..η banca εχει ηδη καθυστερησει.

Από το μουσειο μεχρι το κιοσκι εισιτηριων υπηρχε μια μονο λασπολακουβα που καλυπτε ολη την εκταση , αποτελεσμα της δυνατης πρωινης βροχης η οποια βοηθησε τις αποχετευσεις να εκβαλουν ότι ειχαν και δεν ειχαν. Εφτασα όπως- όπως ανασαινοντας μονο όταν εφτανα στο οριο να σκασω , βουτηξα τα εισιτηρια , ξεπλυνα σαμπο και ποδια στη θαλασσα και όταν εφτασα στη banca εμεινα αφωνη. Για να επιβιβαστω πρεπει να ισορροπησω πανω σε ένα μακρυ και στενο μαδερι που κατηφοριζει από την ‘προκυμαια’ στη βαρκα. Κυματα χτυπουν στα από κατω βραχια και κινουν το μαδερι προς πασα κατευθυνση , ενώ τα ποδια μου ηδη γλιστουν μεσα στα βρεγμενα σαμπο.
Η βαρκα είναι γεματη κοσμο , γυναικες με μωρα , παιδια , ηλικιωμενοι , σωροι καρτελλες με αυγα , δεματια νεροκρεμμυδα , τσουβαλια με φρουτα και απορω πως περασαν ολοι αυτοι από την κινουμενη σανιδα. Ως αποδειξη εκεινη τη στιγμη περναει ενας ντοπιος με 15 καρτελλες αυγα στο ένα χερι και τρεις κοκορες που κραζουν και φτεροκοπουν στο άλλο. Ακολουθει ο Mr. που σταματαει στα μισα βρισκει ισορροπια και μου τεινει το χερι. Γελακια ακουγονται πισω μου από το τσουρμο που εχει μαζευτει περιμενοντας να δει το μετεωρο βημα της τουριστριας. Αρνουμαι τη βοηθεια , πεταω παπουτσια και σακιδιο στη βαρκα και περναω ξυπολητη παρα τριχα!


Μεχρι να ξεμακρυνουμε από την ακτη ημασταν το αξιοθεατο της banca , αλλα μετα από λιγο καποιοι σηκωθηκαν και εστρωσαν στη μεση ένα τραπεζι με πετσετα μπανιου και αρχισαν τα χαρτια και τα στοιχηματα με τα πεσος να πεφτουν βροχη. Ο βαρκαρης κάθε τοσο ανοιγε μια καταπακτη και χανοταν κατω από τα ποδια μας εκει που προφανως ηταν η μηχανη , οι αντρες φωναζαν αφου το παιγνιδι ειχε παρει φωτια και τα κοκορια εδιναν συναυλια δεμενα στο ποδι του παγκου που καθομουν.. Ο βαρκαρης με ρωταει που θα μεινουμε στο νησι και όταν τον ρωταω ποια είναι η καλυτερη παραλια μου απανταει η Kota.
Ευχομουν μονο αυτη η παραλια να αξιζει τη διαδρομη που εκανα από χθες το μεσημερι!

 

[varioAthens]

Πέρσι τέτοια εποχή, ε?

 

[Dorotija]

Η αφήγηση είναι πραγματικά super! Λίγο ακόμα και θα με κάνεις να το γυρίσω κι εγώ στις παραλίες...

 

[go2dbeach]

Ναι περσι τετοιες μερες , αχ που ημουνα..Ευχαριστω για τα σχολια σας και ναι Dorotija , οι παραλιες ειναι οτι καλυτερο και οσο πιο δυσκολα φτανεις τοσο πιο πολυ τις ευχαριστιεσαι!

 

[meli]

Εχω κολλησει!!
Και φυσικα λατρευω τις παραλιες!!
Τετοια εποχη πηγατε ετσι? Απο καιρο καλό?

 

[ioanna.gkan]

ααααααααααααααααααχ! Τι τραβαω η ερμη! Δεν προλαβαινω να ηρεμησω, αντε με ξεσηκωνετε παλι!

 

[xenos]

Μπορει να αργεις να μας βαζεις συνεχειεςαλλα μας μεταφερεις με κινηματογραφικη λεπτομερια και αφηγηση το ταξιδι σου!!!
Περιμενω οτιδηποτε ειναι....kota,perdika,kotopoylo...αρκει να ειναι παραλια...
κολυμπισε μας go2dbeach.
To κοινο σου περιμενει

 

[GTS]

Μπορει να αργεις να μας βαζεις συνεχειεςαλλα μας μεταφερεις με κινηματογραφικη λεπτομερια και αφηγηση το ταξιδι σου!!!
Περιμενω οτιδηποτε ειναι....kota,perdika,kotopoylo...αρκει να ειναι παραλια...
κολυμπισε μας go2dbeach.
To κοινο σου περιμενει

Έχεις κι εσύ να μας πεις πού πήγες και τι έκανες..