Φιλιππίνες Παμε Φιλιππινεs!

[go2dbeach]

Γεια σου Giannoula , πολύ χαιρομαι που σου αρεσει η αφηγηση από Φιλιππινες και ευχαριστω για τα καλα σου λογια.
Στο Μπορακαι εγω πηγα από Σεμπου , αλλα φυσικα και από Μανιλα πηγαινεις ευκολα αφου υπαρχουν καθημερινες πτησεις με διαφορες εταιριες: Seair , Asian spirit Cebu pacificair κλπ. Αλλα καποιες αεροπορικες πετανε στο Kalibo (οπου Kalibo είναι το 2ο αεροδρομιο του Παναυ , και μετα θελεις δυο ωρες με αυτοκινητο για να πας στο Caticlan – απλα ταλαιπωρια δηλαδη , οποτε φροντισε να πας στο Caticlan.

Οσο για την αποβιβαση , μην ανησυχεις , τωρα πια ολες οι bancas πανε στο σταθμο 3 και η αποβιβαση γινεται σε ξυλινη αποβαθρα χωρις να βραχει κανεις. Επι τοπου σε παραλαμβανει τρικυκλο και πας στο ξενοδοχειο σου.

Εγω πηγα Μαρτιο και ο καιρος ηταν πολύ καλος , χωρις βροχη (εκτος μια βραδινη καταιγιδα) και καθολου αερα από τη μερια της Λευκης παραλιας. Αυτό που παρατηρησα είναι ότι ειχε μεν ζεστη , αλλα όχι φοβερη υγρασια να κολανε τα ρουχα πανω σου. Ακομα και για μενα που εχω προβλημα με τη ζεστη , ηταν μια χαρα!
Γενικα η καλη εποχη για το Μπορακαι είναι από Νοεμβριο μεχρι Μαιο.

Οτι αλλο χρειαστεις , στη διαθεση σου

Υ.Γ. Το αρθρο δεν εχει τελειωσει , θα υπαρξει συνεχεια με πολλα ακομα ενδιαφεροντα μερη.

 

[GTS]

Μέχρι να τελειώσει βέβαια, θα έχουμε πάει κι εμείς Φιλιππίνες!

Έχεις πρόβλημα με τη ζέστη?? Σε βλέπω για Παρίσι ή Λονδίνο το Γενάρη να δροσιστείς...

 

[xenos]

Μέχρι να τελειώσει βέβαια, θα έχουμε πάει κι εμείς Φιλιππίνες!

Έχεις πρόβλημα με τη ζέστη?? Σε βλέπω για Παρίσι ή Λονδίνο το Γενάρη να δροσιστείς...

Ο προορισμος Παρισι καλυφθηκε απο την go2dbeach,δεν ειδες βρε GTS οτι στις Φιλιππινες υπαρχουν δυο Παρισια!!!

go2dbeach δωσε γκαζια στην ιστορια.....

 

[Dva Srca]

Καλά, έχω πάθει πλάκα τόσο με αυτά που διαβάζω, όσο και με αυτά που βλέπω! Η αλήθεια είναι ότι ποτέ δεν είχα σκεφτεί διακοπές στις Φιλιππίνες, πραγματικά ούτε καν είχε περάσει από το μυαλό μου η ιδέα. Και δεν ήξερα ότι μερικά νησιά είχαν τόσους τουρίστες! Πραγματικά, από τη μία χαίρομαι που και αυτή η χώρα ενδείκνυται για τουρισμό γενικά, από την άλλη με τρελαίνει η ιδέα του πόσοι θα είναι οι υποψήφιοι προορισμοί για να ξοδέψω τα λεφτά μου φέτος Ήδη έχω στο μυαλό μου 2-3 πράγματα, τώρα προστέθηκαν και οι Φιλιππίνες προς σκέψη και αξιολόγηση, να δω που θα καταλήξω πάλι!

Πάρα πολύ ωραία ταξιδιωτική ιστορία Ζωή, μπράβο και ευτυχώς που τελικά το τόλμησες και έχεις να μας μεταφέρεις τόσες εμπειρίες!

 

[go2dbeach]

-Εισαι ενταξει Σεβαχ των θαλασσων? Ακουω τον Mr. να μου φωναζει.
Γυριζω και τον βλεπω να μου χαμογελα ενω ο μισος βρισκεται πανω στο πλαινο μονοξυλο της banca. Γνεφω ναι, ενω σκεφτομαι οτι ειμαι τυχερη που ο ταλαιπωρος συζυγος δε με εχει πεταξει ακομα στη θαλασσα.
Τωρα το πως βρεθηκαμε να περναμε απο το Bantayan στο Negros με μια μικρη banca ειναι απλο: Ειναι γνωστο οτι ειμαι ενα κουλ ατομο που ταξιδευει ανεξαρτητα και επιπλεον ατρομητη λατρης της περιπετειας και...Καλα , καλα θα πω την αληθεια! Αυτο που καθε φορα μας βαζει σε περιπετειες του στυλ 'διασχιζω τα στενα Tanon με καρυδοτσουφλο' ειναι η ξεροκεφαλια μου! Διοτι ο Mr. προτεινε επανειλημενως να παμε στο λιμανι με το κλιματιζομενο βανακι του Kota beach resort που πηγαινε στο λιμανι , αλλα εγω το χαβα μου: Θα παμε με τρικυκλο! Σιγα μην κλειστω στο σωληνα με τα φιμε τζαμια και το ac! Τοσα τρικυκλα εχει εξω!

Ετσι το βανακι εφυγε χωρις εμας κι εγω βγηκα στο δρομο που εσφυζε απο ζωη...μαλλον που γινοταν πανζουρλισμος! Λες και ολοι οι κατοικοι του νησιου ειχαν βγει για καποιο λογο εξω την ιδια ωρα. Ρωτησα καποιον τι γινοταν και μου ειπε οτι ηταν Palm Sunday , μεγαλη γιορτη για αυτους! Οπου Palm Sunday , η Κυριακη των Βαιων! Ολοι φορουσαν τα καλα τους και κρατουσαν φοινικοφυλλα και μπανανοφυλλα πλεγμενα σαν σταυρους.

Τα τρικυκλα στολισμενα με λουλουδια και τροπικα φυλλα , ηταν ολα γεματα κοσμο μεχρι
και στην οροφη , ενω αλλοι κρεμοντουσαν σα σταφυλια απεξω! Περασε αρκετη ωρα μεχρι να βρω τρικυκλο αφου καποιος ντοπιος μας λυπηθηκε και μας πεταξε στο λιμανι το οποιο ηταν στην αντιθετη κατευθυνση και αρκετη ωρα δρομος.

Ο υπαλληλος στα εισιτηρια μου ειπε κατι σαν ΄τωρα το πλοιο εχει σαλπαρει΄οταν φτασαμε και μειναμε να κουναμε το μαντηλι στη μεγαλη banca που πηγαινε στο Sagay και ειχε ηδη απομακρυνθει αρκετα.
Ποτε φευγει η επομενη banca? Ρωτησα.
Σε δυο μερες. Μου απαντησε.
Ποιος τροπος υπαρχει για να παω στο Sagay? Ρωτησα.
Να περιμενετε δυο μερες. Μου απαντησε.

Το λιμανακι του Bantayan ειναι γεματο bancas καθε ειδους και μεγεθους , οι οποιες ειναι αποκλειστικα για ψαρεμα στα πλουσια σε ψαρια νερα γυρω απο το νησι και ακριβως απεναντι , βρισκεται η ψαραγορα που δεχεται την ψαρια της ημερας. Σκεφτηκα να τολμησω να ρωτησω μηπως καποιος πηγαινε στο Νεγκρος σημερα και μπορουσε να μας παρει μαζι. Για καλη μου τυχη καποιος βγηκε απο μια μεγαλη banca και μου ειπε οτι εφευγε σε λιγο για απεναντι! Δεν πηγαινε στο Sagay , αλλα θα με αφηνε στο Escalente και απο κει θα επαιρνα τρικυκλο για τον κεντρικο , jeepney για Sagay center , και ξανατρικυκλο για Sagay Port. Μιση μερα ταλαιπωρια δηλαδη για 15 χιλιομετρα δρομο. Παιξαμε λιγο για την τιμη και τελικα του εδωσα 500 πεσος παραπανω για να με παει στο Sagay. Δεχτηκε!
Πηρα το σακιδιο μου και λεγοντας στον Mr. ποσο τυχεροι ειμαστε , πηγα να ανεβω στη μεγαλη μπλε banca , οταν ο κυριουλης με σταματησε και μου εδειξε ενα μικρο banca-κι σε μεγεθος κανο , οπου επανω βρισκοταν δυο αλλοι ψαραδες και το ετοιμαζαν για αποπλου. Με αυτο θα παμε και οι πεντε..μου ειπε ο κυριος. Αφωνη εγω!
Οι ψαραδες ειχαν σηκωσει το ξυλο που θα πατουσαν τα ποδια μας και τακτοποιουσαν αστεριες , αστακους και καλαμαρια. Εβαλαν το ξυλο στη θεση του και μας εβαλαν να καθησουμε ο ενας πισω απο τον αλλο , ο κυριουλης ορθιος διπλα μου στο μπαμπου και ενας μπροστα μου στο κομματι που εχε απομεινει! Το ξυλο στα ποδια μου ειχε μεγαλα κενα και καποιοι απο τους ενοικους του κατω οροφου εβγαζαν τις δαγκανες τους διαμαρτυρομενοι για τον ηλιο που σιγουρα θα μας εκαιγε στο τριωρο της διαδρομης.

Φωτο κατα την επιβιβαση:
Τουλαχιστον ο καιρος ειναι καλος και η θαλασσα ηρεμη..σκεφτηκα χαρουμενη. Με τη χαρα θα εμενα!

 

[giannoula]

Μέχρι να τελειώσει βέβαια, θα έχουμε πάει κι εμείς Φιλιππίνες!

Έχεις πρόβλημα με τη ζέστη?? Σε βλέπω για Παρίσι ή Λονδίνο το Γενάρη να δροσιστείς...

Όχι ίσα ίσα έχω τρέλα με τα εξωτικά, στο Παρίσι πάω αναγκαστικά λόγω παιδιού και Εurodisney επειδή είναι κλειστά και τα σχολεία αλλιώς... ή Goa θα ήμουνα ή Φιλιππίνες Κλαψψψψψ!!!!! Μπουχουχουχουχου......

 

[go2dbeach]

Νέγκρος

Πρέπει να ήταν από τις ελάχιστες φορές που χάρηκα τόσο που έβλεπα κάποιο μουσείο. Κι αυτό γιατί η σιλουέτα του λευκού κτιρίου με τη γαλάζια οροφή που ξεχώριζε στην ακτή σήμαινε ότι δεν είχα βρεθεί να μεταναστεύω με τα ριγέ φίδια νότια των στενών Tanon , ουτε κατεληξα στο στομάχι καποιου καρχαρία threser που βρίσκονται σε αφθονια στην περιοχή.
Το banca-κι μας ξεκινησε με ευνοικό ανεμο από το λιμάνι του Bantayan και καναμε και δυο στασεις – όπως ειχα συμφωνησει με το βραρκαρη – σε διπλανά νησάκια για να ξεφορτώσει το εμπόρευμα του κάτω οροφου. Μου ειπε ότι δε θα καθυστερούσαμε καθόλου , ουτε καν θα βγαίναμε στην ακτή , αλλά θα ξεφορτωναμε επιτοπου μεσα στο νερο. Πράγματι , το πλήρωμα έβγαλε χρωματιστά νάιλον τσουβάλια και μετακομισαμε ολοι προσωρινά στα πλαινά μονόξυλα μεχρι να τα γεμισουν με τους αστακους , αστεριες και καβουρια που μεταφεραμε. Στη συνεχεια εδεσαν τα τσουβαλια σε σχοινια που βρισκόντουσαν μεσα στο νερο σε μικρη αποσταση από την ακτη με τους ψηλους φοίνικες και το μπαμπουδένιο barangay. Μπουγαδες πολύχρωμες λιαζονταν αναμεσα στα καλυβια , πιτσιρικια έπαιζαν βουτώντας στα κρυστάλλινα νερά από τα γυρω βαρκάκια και Φιλιππινέζοι ψαρευαν μεσα στα διαυγη πρασινογαλαζα νερα , οντας οι ιδιοι μεχρι τη μέση μέσα στη θαλασσα ενώ τραβούσαν τις bancas τους από το μπαμπού.

Ήμασταν τυχεροι στην ατυχία μας που χασαμε τη μεγαλη banca αφου τωρα πλέαμε πολύ κοντα σε πανεμορφα νησακια που μας προσφεραν υπεροχες εικονες , αλλα και προστασία όπως φανηκε όταν τα προσπεράσαμε και βρεθήκαμε στην ανοιχτη θαλασσα που ξαφνικά σκούρυνε και αγρίεψε. Τα ασημολευκα συννεφα χαμηλωσαν σαν απειλητικά αλουμινοχαρτα και σε λιγο βρεθηκαμε να χτυπιομαστε σαν καρυδοτσουφλο στον ανεμο. Κάμερα και μηχανή μπηκαν σε σακούλες εγκαίρως και ενώ στην αρχη η ολη φαση μου φανηκε χαριτωμενη , γελουσα στιβοντας τα μαλλια μου και η μονη σκεψη μου ηταν μήπως βραχει η καμερα μου, μετα από λιγη ωρα αρχισα να ανησυχω για το αν θα φτασουμε τελικα απέναντι κολυμπωντας...Ο βαρκαρης κάθε τοσο εκοβε εντελώς ταχυτητα και αφηνε το κυμα να παρασυρει τη banca – που εξειχε λιγα μολις εκατοστα από την επιφανεια του νερου – οπου ηθελε. Οι δυο από το πληρωμα ισορροπουσαν στα πλαινα μπαμπου ανεκφραστοι και ο βαρκαρης με διαβεβαιωνε οτι δε συμβαινει κατι σοβαρο τη στιγμη που ένα ακομα κυμα μας κουκουλωνε. Μετα από δυο ωρες μπανιο στον ωκεανο , ειδα με ανακούφιση τις ακτες του Sagay και επιτέλους ανάσανα!
Η αποβιβαση ηταν το ιδιο επεισοδιακή με την προ δυο ημερων επιβιβαση και περιλαμβανε ισορροπια στα βραχια , σουρσιμο στο κεκλιμενο επιπεδο της αποβάθρας και σκαρφάλωμα στο πεζουλι , ενώ νερα και καλαμαροχτάποδα επεφταν από τις τσέπες μου.

Στο παρκινγκ-μουσειο βρηκαμε το αυτοκινητο μας , φορεσαμε στεγνα ρουχα και μπηκαμε στo μουσειο που όμως λειτουργουσε σαν αιθουσα τελετων για γιορτες του σχολειου και του χωριου και ειχε σειρες πλαστικες καρεκλες και μια μικρη σκηνη.

Πηραμε το αυτοκινητο και χαράξαμε πορεια προς το νοτιοτερο σημειο του νησιου , τη Zamboanguita οδηγωντας μέρα αυτή τη φορα , και απολαμβάνοντας την υπέροχη διαδρομη.
Η ανατολικες ακτες του Νέγκρος δεν είναι και οι καλυτερες της περιοχής κατά τη γνωμη μου. Όπου κι αν κατεβηκαμε να εξερευνησουμε τις καθ’οδον παραλιες , ήταν σίγουρα φωτογενείς , απάτητες , με μονο σημαδι πανω τους καποια πεσμενη καρυδα , αλλα λογω παλίρροιας το νερό ηταν ανακατεμενο και θολό.
Σε πολλες περιοχές η παλιρροια εβγαζε τη θαλασσα μεχρι εξω εξαφανιζοντας τη λευκη ζαχαρενια αμμο , κάνοντας τα δεντρα να φαινονται σα να φυτρωνουν μεσα στο νερο μαζι με τις υπερυψωμενες καλύβες των ντοπιων. Αλλά τα τοπια της ενδοχώρας ηταν εντυπωσιακα και παντα σε πρασινο-τυρκουαζ φοντο.
Οι φυτείες με τα ζαχαροκάλαμα του βορρά εδιναν τη θεση τους σε ορυζώνες και απεραντες πεδιαδες με νεροβουβαλους να αναζητουν σκια κατω από συστάδες κοκοφοινίκων. Περνουσαμε πανω από γεφυρες και από κατω κρυστάλλινα ποταμίσια νερα διασχιζαν πλούσια βλαστηση που ξεπλυμένη από τη βραδινή τροπικη βροχη , αστραφτε κατω από το δυνατό ηλιο. Γυναίκες εκαναν μπουγάδα στις όχθες και άντρες
‘χτενιζαν’ με τσουγκράνες απλωμενα βουναλακια κόκκων ρυζιου. Παλάπες-βενζινάδικα και πάγκοι φρουτων ειδοποιούσαν κάθε φορα που πλησιαζαμε καποιο barangay , ενώ πυκνη κυκλοφορια τρικυκλων και κάποιες πιο μοντέρνες βιτρινες που πουλούσαν ψωμακια σηματοδότησαν την είσοδο μας στο Bais city.

 

[meli]

Επιτελους φιλεναδα,η συνεχεια!!!!

 

[giannoula]

σαν να ξεχάστηκες ελαφρώς αυτό το διάστημα.... ελπίζω να επέστρεψες με μεγάλη όρεξη για συγκλονιστικές εμπειρίες των Φιλιππίνων!!!

 

[go2dbeach]

Νέγκρος Οριεντάλ

Το ξενοδοχειο La Planta με τα ανετα δροσερα δωματια και τα μεγαλα μπανια ηταν πολύ καλυτερο απ’ότι περιμενα για τα χρηματα που πληρωσα και σιγουρα ότι χρειαζομασταν μετα από ολοημερη οδηγηση. Ένα καλο πρωινο στα τραπεζακια της πισινας μεσα στον περιποιημενο κηπο και βουρ ξανα για εξερευνηση της περιοχης.
Από το Manjuyod μεχρι το Tanjay , τις δυο πολεις που οριοθετουν τον κολπο του Bais , τα αξιοθεατα είναι αρκετα και γενικα η περιοχη θεωρειται τουριστικη. Αν και όταν πηγα εγω δεν υπηρχε δευτερος τουριστας , προφανως γιατι δεν ηταν η εποχη που εμφανιζονται τα δελφινια και οι φαλαινες – η μεγαλη ατραξιον και πολος ελξης τουριστων στον κολπο Bais. Όπως καταλαβαινετε , πρεπει να ερθετε τη σωστη εποχη (Μαιο – Σεπτεμβριο) για να απολαυσετε τα υπεροχα θηλαστικα να παιζουν στα κυμματα. Εγω ηρθα λιγο νωρις και ακομα δεν ειχαν φτασει , οποτε περιοριστηκα σε μια απλη βαρκαδα από το Cannibol port να θαυμασω τις καλυβες σε πασσάλους πανω στην 7 χλμ. λωριδα από φινα λευκη αμμο. Αναλογα με την παλιρροια , οι καλυβες επιπλεουν στο νερο και βουτας κατ’ευθειαν από το μπαλκονι σου
ή η θαλασσα τραβιεται και αποκαλυπτει το αμμωδες νησι στη μεση του κολπου Bais .
Το σνορκελ ηταν ηδη φανταστικο σε διαυγη νερα και αναμεσα σε πληθος τροπικων ψαριων , οποτε φανταζομαι την εποχη των μεγαλων θηλαστικων το θεαμα θα είναι φανταστικο , όπως και η διαμονη σε καποια από τις σπαρτιατικες καλυβες οι οποιες νοικιαζονται από το γραφειο τουρισμου σην πολη. Η ημερησια εκδρομη περιλαμβανει σταση στο sand bar για βουτια και φαγητο , καθως και επισκεψη στο καταφυγιο πουλιων της περιοχης και το παρκο με τα μανγκροβια.

Επιστρεψαμε στην ακτη και οδηγησαμε αναμεσα στις φυτειες ζαχαρης προς την Central Azucarera de Bais με τις ατμομηχανες αντικες που καποτε μετεφεραν τα ζαχαροκαλαμα στους μυλους ζαχαρης , να προσφερουν σημερα ομορφα φωτογραφικα στιγμιοτυπα.
Τωρα η μεταφορα γινεται με φορτηγα που πολλες φορες συναντησαμε στο δρομο , να τρεχουν φορτωμενα μεχρι εκει που δεν παιρνει άλλο , προς το εργοστασιο για την επεξεργασια.

Φτασαμε στο Dumaguete , την πολη που μου ειχαν προτεινει όταν νοικιασα το αυτοκινητο. Το ονομα της προερχεται από την ντοπια λεξη daguit που σημαινει κλεβω-βουταω και οφειλεται στους πειρατες που δρουσαν στην περιοχη και συχνα εβγαιναν για να ρημαξουν το χωριο και να βουτηξουν τα νεα κοριτσια και νεους για σκλαβους. Στον κεντρικο δρομο και διπλα στον καθεδρικο της Αγιας Αικατερινης , ο Bell Tower θυμιζει εκεινες τις εποχες , αφου χτιστηκε για να χτυπαει το καμπαναριο και να προειδοποιει οποτε πλησιαζαν οι πειρατες. Η πολη εχει αρκετα αξιοθεατα για οποιον μπορει να αντεξει κινηση , θορυβο , καυσαεριο , κορνες και εκατονταδες τρικυκλα , όλα σε υπερθετικο βαθμο. Απορια μου πως οι κατοικοι της πολης των ευγενικων ανθρωπων – όπως την αποκαλουν – κατορθωνουν να παραμενουν ευγενικοι και χαμογελαστοι μεσα στο χαμο.

Φυγαμε αμεσως για την παραλιακη πολη Dauin που ειχα πληροφορηθει ότι εχει πολλα ξενοδοχεια , τα περισσοτερα dive resorts λογω της ευκολης προσβασης στα νησια Apo και Siquijor που αποτελουν μαγνητη για τους λατρεις των καταδυσεων (ειδικα το Apo). Κοιταξα ένα-δυοξενοδοχεια που ειχα βαλει στο ματι , το ένα εξαιτιας του ονοματος του:Thalatta.
Όλα ηταν ομορφα , οι παραλιες ερημικες με ψηλους φοινικες , αλλα η αγρια θαλασσα και ο αερας που φυσαγε τις τελευταιες μερες , απεκλειαν το κολυμπι. Απογοητευμενοι προσπερασαμε Dauin και Zamboanguita και ενώ αναρωτιομασταν τι να κανουμε , η απαντηση ηρθε μπροστα μας με τη μορφη μιας πινακιδας:
Hotel Kookoo’s nest and Antulang beach resort
9 χλμ χωματοδρομος

 

[meli]

Σου αρεσει να μας κρατας σε αγωνια.....
Στο Αρο πηγες???

 

[go2dbeach]

Στο Αρο πηγες???

Οχι δεν περασα στο Apo , κολυμπουσα και το εβλεπα απο απεναντι. Ειναι περισσοτερο για καταδυσεις και προτιμησα να περασω μια-δυο μερες ακομα στο Νεγκρος και μετα να παω για τα καλυτερα (Bohol - Panglao).
Εκεινο που ηθελα να βαλω στο προγραμμα αλλα δε μου βγηκε ηταν το Siquijor.