Ιράν Ο Ξέρξης, ο Αλί κι ένα χαλί! Ιράν: ένας ταξιδιωτικός έρωτας

[Bahari]

Πω πω να πέσω με τα μούτρα τότε κι έχει ακόμα ψωμί το ταξίδι. Λες να πάω Μπαλί με το λαπτοπ και τα βράδυα να γράφω Ιράν;;;

Καλό μου ακούγεται
Υπέροχο και το σημερινό κομμάτι
Δηλώνω εντυπωσιασμένη από το Ιράν, από τις φωτογραφίες σου, από τον τρόπο που μας τα παρουσιάζεις, από τις εικόνες που μας μεταφέρεις, από όλα... και περιμένω εναγωνίως τη συνέχεια

 

[hydronetta]

Καλό μου ακούγεται
Υπέροχο και το σημερινό κομμάτι
Δηλώνω εντυπωσιασμένη από το Ιράν, από τις φωτογραφίες σου, από τον τρόπο που μας τα παρουσιάζεις, από τις εικόνες που μας μεταφέρεις, από όλα... και περιμένω εναγωνίως τη συνέχεια

Αχ και που να γράψω για το Ισπαχάν...Οι γνωρίζοντες θα αναστενάξουν όπως κι εγώ. Από τις αγαπημένες μου πόλεις
Πάντως τέτοια συγγραφική επιμέλεια έχω να επιδείξω από τα μαθητικά μου χρόνια

 

[Bahari]

Αχ και που να γράψω για το Ισπαχάν...Οι γνωρίζοντες θα αναστενάξουν όπως κι εγώ. Από τις αγαπημένες μου πόλεις
Πάντως τέτοια συγγραφική επιμέλεια έχω να επιδείξω από τα μαθητικά μου χρόνια

Άντε, για ετοίμασέ το τώρα που δε θα έχεις τι να κάνεις Σε 5 λεπτάκια πάπαλα το φόρουμ

 

[Rosa]

Πάτησα το 'ευχαριστώ', αλλά μου φάνηκε λίγο...υπέροχη η ιστορία σου, η αφήγησή σου, οι φωτογραφίες και η ατμόσφαιρα που μας μεταφέρεις...

 

[hydronetta]

Kεφ.4 – Kerman: Τσάι κι ένα qalyan στο 4 παρακαλώ!

Πριν τη συνέχεια της ιστορίας, θα ήθελα να κάνω μια σύντομη αναφορά στο dressing code στο Ιράν. Διότι οι επίδοξοι ταξιδευτές κατά κει οφείλουν να είναι ενήμεροι και να μη βρεθούν προ εκπλήξεων του τύπου «δεν ήξερες, δεν ρώταγες;».

Για τους άντρες της παρέας, ξεχάστε σορτάκια ακόμα και τύπου ψαράδικα. Το ίδιο βέβαια ισχύει για φανελάκια αμάνικα. Μακρύ παντελόνι - τα τζιν ευτυχώς δεν εμπίπτουν σε κανόνα απαγόρευσης. Τα Τ-shirts τυγχάνουν αμνηστίας (μη διανοηθείτε να είναι του τύπου στάμπα “I am a hot Greek lover” ή με τη φάτσα του Μπους)

Για τις γυναίκες τα πράγματα είναι πιο ζόρικα . Οφείλουν να σκεπάζουν το κεφάλι τους με μαντήλα. Σεμνότητα σημαίνει ούτε τρίχα να μην ξεφεύγει της μαντήλας, αλλά αυτό δεν είναι απαράβατο. Mπρατσα και γάμπες σε κοινή θέα απαγορεύονται δια ροπάλου. Το παντελόνι είναι προτιμητέο. Ένα λεπτό μαντουδάκι πάνω από τα ρούχα συμπληρώνει την ενδυματολογική πρόταση. Αν και το μαύρο κυριαρχεί εντούτοις οι κυρίες της παρέας μπορούν να έχουν χρωματικές επιλογές ανάλογες με το γούστο τους.

Πίσω στα καθ'ημάς.

Από τη Yazd προς το Κerman μετακινηθήκαμε με δημόσια συγκοινωνία. Η εμπειρία του ΚΤΕΛ Ιράν μόνο θετική θα μπορούσε να χαρακτηριστεί. Φτηνό, αξιοπρεπές λεωφορείο, μόνο που χρειάστηκε να επιστρατεύσω την linguaphone για να αποκρυπτογραφήσω τα αραβουργήματα και να καταλάβω το προορισμό του. Εδώ επιβεβαιώθηκε πανηγυρικά η ρύση του μάθε μια τέχνη κι άστη νε, καθώς η βραχεία κι επιδερμιδική ενασχόλησή μου με το αραβικό αλφάβητο στάθηκε επαρκής για να μπορώ να αποκωδικοποιώ τουλάχιστον κάποιες ταμπέλες. Αν τώρα δεν πτοηθώ στο μέλλον ούτε από τα ιδεογράμματα της άπω ανατολής θα νοιώσω μια εσωτερική αγαλλίαση ότι δεν με σκιάζει πλέον φοβέρα καμιά. Πάντως γλυτώσαμε και δεν βρεθήκαμε να στρογγυλοκαθόμαστε σε κανένα ΚΤΕΛ για το Τουρκμενιστάν αντί του Kerman.

Αφιχθέντες οδεύσαμε προς το κατάλυμά μας, το ξενοδοχείο Akhavan. Διθυραμβικές αναφορές στον LP, καλύτερο value for money ξενοδοχείο στο Ιράν! Δεν θα φέρω αντίρρηση. Αλλά και η τοποθεσία του δεν είναι και η κεντρικότερη και η αισθητική του εξωτερικού χώρου είναι ένας ύμνος στο κιτς και το εστιατόριό του μου θύμισε τραπεζαρία νοσοκομείου (αν και το φαγητό ήταν καλό και φθηνό). :roll:

Ο διευθυντής του ξενοδοχείου κύριος Αλί Νο4 (μη τα ξαναλέω Αλτσχάιμερ είπαμε) ήταν μοντέλο επιτυχημένου επιχειρηματία ιρανικής κλίμακας. Ευχάριστος, δικτυωμένος, πρόθυμος να σου παρέχει ότι θες. Εννοείται η προμήθεια παίζει κάτω από το τραπέζι , κάτι που θα έπρεπε εμείς ως αφελείς ταξιδευτές να μην αντιληφθούμε άμεσα. Μπορεί και να το εκλάβεις ως φιλική εξυπηρέτηση. Ταξί για περιήγηση εντός πόλεως; να μας το κλείσει ο κύριος Αλί Νο4. Ταξί εκτός πόλεως; πάλι ο κύριος Αλί Νο4 θα το?βρει. Αλλά το ξαναείπαμε, δισεκατομμυριούχοι ήμασταν εκεί, θα κάναμε τσιγκουνιές;

Κατέφθασε λοιπόν ο Αλί Νο5, ο ταξιτζής μας για τη ξενάγηση στη πόλη και πέριξ, άχρωμος, άοσμος, αδιάφορος, άσχημος (όλα τα α μαζεμένα πάνω του), αλλά αδιαμαρτύρητα διεκπεραιωτικός.

Αν θα μετέφερα μια συνολική εντύπωση, θα έλεγα ότι το Kerman δεν κερδίζει τα εύσημα της πλέον ενδιαφέρουσας ιρανικής πόλης. :roll: Εξαίρεση αποτελούν τα τεϊοποτεία και τα χαμάμ του μέσα στο παζάρι και το γεγονός ότι αποτελεί ορμητήριο για τα αξιοθέατα πέριξ, αρχής γενομένης από τη καστροπολιτεία του Bam (το οποίο όμως είχε ισοπεδωθεί μετά το καταστροφικό σεισμό του 2003 και ήταν αμφίβολο αν άξιζε να το επισκεφθούμε).

Πιστός όμως στο καθήκον μου να σας τη παρουσιάσω, αρχίζω τη διήγησή μου:

Εθνική βιβλιοθήκη του Κerman

H πρώτη στάση ήταν στην Εθνική βιβλιοθήκη του Κerman, ένα εξωτερικά γοητευτικό κτήριο, υπόδειγμα της εκλεπτυσμένης αρχιτεκτονικής της εποχής Qajar.
Επόμενο τo ανακαινισμένο Moayedi παγόσπιτο (icehouse) της εποχής Safavid. Aξιοπερίεργο, καθώς σήμερα το έχουν διαμορφώσει σε…παιδικό σταθμό υπό τον βαρύγδουπο τίτλο “Kέντρο Πνευματικής Ανάπτυξης Παίδων του Κερμάν».
Κάπου στα ανατολικά εντός πόλεως ήταν το Gonbad-e Jebeliye, ένα θολωτό πέτρινο κτήριο αγνώστου ταυτότητος, χρήσεως και αδιάφορου ενδιαφέροντος.

Δεν είχαμε συγκλονιστεί ως τώρα και δεν ξέρω αν αυτό φαινόταν στα πρόσωπα μας, έτσι ο Αλί Νο5 πήρε ρότα για το τζαμί Jameh που σηματοδοτεί και την είσοδο στο παζάρι του Kerman. Εκεί μας εγκατέλειψε κιόλας καθώς η υπόλοιπη περιήγηση θα γινόταν ποδαράτη.

Τζαμί Jameh

Κάθε πόλη στο Ιράν έχει και ένα τζαμί Jameh, δηλαδή ένα τζαμί της Παρασκευής όπου προσεύχονται οι άντρες την Παρασκευή (ημέρα αργίας στο Ισλάμ). Τα τζαμιά στο Ιράν διαφοροποιούνται ριζικά από εκείνα στον υπόλοιπο Ισλαμικό κόσμο διότι έχουν δανειστεί στοιχεία προ-Ισλαμικής ιρανικής αρχιτεκτονικής. Περιλαμβάνουν ένα ευμεγέθες αίθριο που περικλείεται από iwans, ορθογώνιες θολωτές αίθουσες ανοικτές στη μια πλευρά τους. Δεν υπάρχει η κεντρική στεγασμένη κλασσική αίθουσα προσευχής όπως σε τζαμιά που συναντά κανείς στη Τουρκία (πχ Μπλέ Τζαμί), Συρία κλπ κλπ

Η πίσω είσοδος του τζαμιού μας οδήγησε στο παζάρι του Kerman, το Bazar-e Vakil. Είναι η καρδιά της πόλης και περιέχει ότι αξιολογότερο έχει κανένας να δει στο Kerman. Για να αποκαταστήσω άλλη μια εσφαλμένη εντύπωση που είχα, η λέξη παζάρι (bazaar) είναι περσική κι όχι αραβική (baha-char = "το μέρος των τιμών"). Όπως καταλαβαίνετε η λέξη έχει γίνει γλωσσικό δάνειο, του δανείου, ω δάνειο σε όλες τις γλώσσες.

Αυλή Ganj Ali Khan στο Bazar-e Vakil

Το Bazar-e Vakil σε αντίθεση με άλλα, είναι και μικρό (1 χλμ μήκος) και όχι ιδιαίτερα δαιδαλώδες, ενώ τα τμήματά του χρονολογούνται εδώ και 150 έως 700 χρόνια. Το πιο ενδιαφέρον τμήμα του είναι γύρω από την αυλή Ganj Ali Khan της περιόδου Safavid όπου κυριαρχεί το παζάρι των χαλκουργών.

Eκεί βρίσκεται ένα υπέροχο χαμάμ που κάποτε θα γνώρισε μέρες δόξας. Το Hamum-e Ganj Ali Khan που χρονολογείται από το 1637 μΧ και το οποίο σήμερα έχει ανακαινιστεί και λειτουργεί σαν μουσείο. Τα σαγόνια μας πέσανε από τον θαυμασμό στη θέα της περίτεχνης ανάγλυφης εισόδου όπου αναπαριστώνται άνθρωποι και ζώα. Το ατμοσφαιρικό εσωτερικό φιλοξενεί κέρινα ομοιώματα που στους διάφορους χώρους αναπαριστούν τι συνέβαινε σε ένα παραδοσιακό λουτρό.

Η περίτεχνη είσοδος του Hamum-e Ganj Ali Khan

Το εσωτερικό του Hamum-e Ganj Ali Khan

Μιας και είπαμε λουτρό, απελπισμένα ψάχναμε για την ύπαρξη ενός παραδοσιακού χαμάμ, φαίνεται όμως ότι η πρακτική έχει εγκαταλειφθεί. Εντούτοις με τις οδηγίες του LP κάπου στα δρομάκια του παζαριού ανακαλύψαμε το Hamam-e Ebrahim Khan . Σε εμφανή παρακμή χωρίς σχεδόν καθόλου πελατεία, απολαύσαμε το τρίψιμο, την απολέπιση και καθαροί και μοσχοβολιστοί εξήλθαμε. Εκεί στο δρομάκι κάπου στο πουθενά, απολαύσαμε τα πολύχρωμα πλακίδια που διακοσμούσαν τους τοίχους του δρόμου δίπλα από το χαμάμ, τις περίτεχνες πόρτες με τα μεγαλοπρεπή ρόπτρα.

Hamam-e Ebrahim Khan

Στην έξοδο του Hamam-e Ebrahim Khan

Αν για κάτι θα αναπολώ το Kerman, αυτό είναι για το υπέροχο ατμοσφαιρικό υπόγειο τεϊοποτείο Chaykhaneh-ye Vakil , το οποίο επανειλημμένα τιμήσαμε με τη παρουσία μας. Το τσαιχανέ αυτό με την θολωτή οροφή που επιτρέπει και την είσοδο φυσικού φωτός, είναι από τα ωραιότερα μέρη που θα μπορούσα να φανταστώ για να την αράξεις με τις ώρες με τη παρέα σου, να απολαύσεις το qalyan σου συνοδεία τσαγιού αλλά και υπό τους ήχους ζωντανής μουσικής. Οι μουσικοί ήταν δύο νέα παιδιά, πολύ φιλικά (σαν κουρτσέλια, σαν κουρτσέλια που έλεγε η γιαγιά μου) και με τα μίνιμαλ αγγλικά τους με προσκάλεσαν να ξεδιπλώσω το μουσικό μου ταλέντο στο σαντούρι. Με μηδενική μουσική παιδεία, αυτοδημιούργησα, προσπαθώντας φιλότιμα να αποδώσω κάτι στο «Σ?αγαπώ γιατί?σαι ωραία» (το αποτέλεσμα πολύ αμφιβάλω αν πλησίαζε το άκουσμα έστω και στο ελάχιστο). Ως τιμωρία με έβαλαν να αγοράσω το cd τους, το οποίο και ποτέ δεν έπαιξε γιατί απλά ήταν άγραφο!!

Chaykhaneh-ye Vakil


Η επόμενη μέρα ήταν αφιερωμένη στα αξιοθέατα πέριξ του Kerman.
Ο Αλί Νο5 ήταν εκεί με όλα τα «α-» πάνω του ίδια και απαράλλακτα.
Με το Bam ισοπεδωμένο, η εναλλακτική επιλογή μας ήταν το ανακαινισμένο κάστρο Arg-e Rayen 110 χλμ από το Kerman.

Arg-e Rayen

Μέσα στα πανύψηλα τείχη πάχους 3 μέτρων με τους 15 πύργους περιμετρικά, η ακρόπολη με τα γήινα χρώματα είναι ένα ταξίδι πίσω στο χρόνο. Με μια χιλιόχρονη ιστορία, το Arg-e Rayen κατοικείτο ως πριν 150 χρόνια. Η χαλαρή περιήγηση μέσα από τους χώρους με τα εγκαταλελειμμένα κτήρια με την εξαιρετική πλαστικότητα στην αρχιτεκτονική τους σε οδηγεί στο κατάλυμα-φρούριο του κυβερνήτη το οποίο είναι ανακαινισμένο. Η θέα από τις πολεμίστρες προς την καστροπολιτεία, τη γειτονική πόλη και το γυμνό ορεινό τοπίο είναι όμορφη. Η παρουσία μιας μεγάλης ομάδας γυναικών μαυροφορεμένες στα τσαντόρ που ανέμιζαν προσέδιδε μια άλλη αίσθηση στο χώρο.

Εγκαταλείποντας την επιβλητική ακρόπολη του Rayen, ο Αλί Νο5 μας πήγε στο μαυσωλείο του σούφι δερβίση Shah Ne'matollah Vali (Aramgah-e Shah Ne'matollah Vali) το οποίο χρονολογείται από τον 15ο αιώνα και βρίσκεται στη πόλη Mahan.
Το μαυσωλείο κοσμείται εσωτερικά από όμορφα πλακίδια, εντούτοις το ωραιότερο κομμάτι του είναι ο χώρος προσευχής με ζωγραφιστά αραβουργήματα από στίχους του Κορανίου και σύμβολα όπως το διπλό μαχαίρι του Ιμάμη Αλί.

Τα αραβουργήματα στο εσωτερικό του Μαυσωλείου Shah Ne'matollah Vali. Στο κάτω μέρος φαίνεται και το διπλό σπαθί του Ιμάμη Αλί

To δεύτερο αξιοθέατο στη πόλη αυτή είναι οι πανέμορφοι, γαλήνιοι κήποι Shahzade. Τι ειρωνεία σε ένα άνυδρο, γυμνό τοπίο να αναδύεται ένας καταπράσινος παράδεισος με τρεχούμενα νερά, λουλούδια και δέντρα. Οι κήποι που αναπτύσσονται κλιμακωτά πάνω στο ύψωμα, πλαισιώνονται από πανέμορφα κτήρια της εποχής Qajar καθώς εκεί διέμενε ένας από τους τελευταίους πρίγκιπες της δυναστείας.
Πανέμορφα τριαντάφυλλα σε όλες τις αποχρώσεις σε υποδέχονται, κυπαρίσσια δημιουργούν μια όαση δροσιάς που χαλαρώνουν τον ταξιδιώτη από τη ζέστη της ημέρας.

Κήποι Shahzade

Και είπαμε ζέστη;; Είχε ήδη φτάσει απόγευμα, ο δίσκος του ήλιου έπαιρνε το δρόμο του για τη δύση κι εμείς κατευθυνθήκαμε προς την εκπληκτική φωτογενή έρημο του Kaluts.
Γυμνοί βράχοι ξεπηδούν μέσα από απέραντες εκτάσεις άμμου. Η αίσθηση μοναξιάς ήταν κάτι το μοναδικό, καθώς κάθε ανθρώπινη φιγούρα σημαινόταν σαν μια μικρή κουκίδα μέσα στην απεραντοσύνη του τοπίου της ερήμου.

Μόνος στην έρημο Kaluts

Kaluts

Γοητευμένοι πήραμε το δρόμο προς το Kerman με μια σύντομη στάση στο χωριό-όαση στις παρυφές της ερήμου, το Shafi Abad. To εντυπωσιακό καραβανσεράι, τα πλινθόκτιστα σπίτια και τα παιδιά, φτωχά, σκονισμένα, αλλά χαρούμενα πάνω στα ταλαίπωρα γαιδουράκια συνέθεταν το σκηνικό. Επιστρέψαμε στο ξενοδοχείο μας στο Kerman με στάση στο αγαπημένο μας τσαϊχανέ για το παραδοσιακό τσάι και qalyan.

Shafi Abad


Η μέρα ανέτειλε κι εμείς με τα φτερά της Iran air πήραμε το δρόμο για το Esfahan (Ισπαχάν όπως το ξέρουμε). Το σοβιετικής κατασκευής Tupolev ήταν πρωτόγνωρη εμπειρία πτήσης. Είχα λίγο τις αμφιβολίες μου για την αξιοπιστία των εν λόγω αεροπλάνων, λέγαμε θα πέσουμε δεν θα πέσουμε, αλλά για να σας εξιστορώ εδώ τα δρώμενα σημαίνει ότι όλα πήγαν κατ?ευχήν.

Ισπαχάν!

«Εsfahan nesf-e jahan» (το Ισπαχάν είναι ο μισός κόσμος)…

Κι όντως είναι το διαμάντι του Ιράν, ένα αριστοτέχνημα, μια από τις ομορφότερες πόλεις που έχω δει.

Μια πόλη που λάτρεψα τόσο, που δεν ήθελα να φύγω.

Και που η καρδιά μου με καλεί να ξαναπάω! :love1:

 

[Bahari]

Έβαλα το μαντουδάκι μου και σε ακολούθησα στο παζάρι, στο μουσείο (απίστευτη η είσοδος!), στο κάστρο, στο μαυσωλείο... Ήπια το τσαγάκι μου στο τσαϊχανέ απολαμβάνοντας τη μουσική και πήρα μια ανάσα δροσιάς στους υπέροχους κήπους πριν να χαθώ στην απεραντοσύνη της ερήμου. Τώρα όμως αναρωτιέμαι :roll: πότε φτάνουμε στο Ισπαχάν;;;

 

[mariath]

Το Ισφαχάν μας περιμένει. Και γω δένω τη μαντήλα μου σφιχτά και σ' ακολουθώ...

 

[zmaria]

εκτός από φοβερός διηγητής έχεις μεγάλο ταλέντο και στις φωτογραφίες. Και το συνοδεύεις άριστα με πολύ κάλή φωτ.μηχανή... Τι χρώματα είναι αυτά... Οι εικόνες είναι απίστευτες..μπράβο και πάλι μπράβο

 

[hydronetta]

εκτός από φοβερός διηγητής έχεις μεγάλο ταλέντο και στις φωτογραφίες. Και το συνοδεύεις άριστα με πολύ κάλή φωτ.μηχανή... Τι χρώματα είναι αυτά... Οι εικόνες είναι απίστευτες..μπράβο και πάλι μπράβο

Ευχαριστώ για τα καλά λόγια.
Οι φωτό είναι τραβηγμένες με τη δική μου Canon D30 και την Canon 400D του φίλου και συνταξιδιώτη Στέλιου. Και οι δύο είναι dslr (όχι κομπακτ)

 

[Dorotija]

Καταπληκτική περιγραφή!

Ανυπομονώ φυσικά κι εγώ για Esfahan.

Aλλά αυτή η Kaluts... τι ξαφνικός έρωτας ήτανε!!!!

 

[zmaria]

Ευχαριστώ για τα καλά λόγια.
Οι φωτό είναι τραβηγμένες με τη δική μου Canon D30 και την Canon 400D του φίλου και συνταξιδιώτη Στέλιου. Και οι δύο είναι dslr (όχι κομπακτ)

thanks για την πληροφορία! Η αλήθεια είναι πως από τότε που παρακολουθώ τις φωτοιστορίες σου ήθελα να σε ρωτήσω

 

[Pandora]

Σαν μαγεμένη, διαβάζω-ξαναδιαβάζω το κείμενο...μου παίρνουν το μυαλό οι φωτο...
Δηλαδή, τι παραπάνω θα πάθω...όταν θα γράψεις για το Ισπαχάν, ε ε ?