Ιράν Ο Ξέρξης, ο Αλί κι ένα χαλί! Ιράν: ένας ταξιδιωτικός έρωτας

[hydronetta]

Α τον κακουργο ..σε ταλαιπωρει και αυτος λιαζεται στις ξαπλωστρες της Χαλκιδικης!
Εννοειται το θελω το καπελακι...μηπως παει και σετακι με περιδεραιο και βραχιολια-σκουλαρικια-δαχτυλιδια? Τα θελω ολα!

Δεν φταίει αυτός και καλά κάνει και λιάζεται. Εγώ θερίζω ότι έσπειρα.
Θα κοιτάξω τον οδηγό του μουσείου αν η κορώνα πάει ασορτί με το σετάκι που ζητάς

 

[ΕΡΣΗ]

Πάντα λιτή και μίνιμαλ η Κλεοπάτρα!

 

[mfish]

hydronetta η οδηγηση πως ειναι στη χωρα? εννοω οχι να νοικιασεις αυτοκινητο με οδηγο αλλα αν σου εδινε ντοπιος το αυτοκινητο του να το χρησιμοποιησεις θα το επιχειρουσες η θεωρεις οτι ειναι επικινδυνο?

εγω το ψιλοαπερριψα γιατι φοβαμαι 1. θα ειναι ψιλοσκοτωστρες οι οδηγοι και οι δρομοι 2. σε περιπτωση που γινει κατι και τρακαρουμε δε ξερω τις επιπτωσεις και τι μπλεξιμο μπορει να εχουμε

 

[spor_os]

Μεταφέρθηκε στις Ταξιδιωτικές Ιστορίες της Ασίας.

 

[hydronetta]

hydronetta η οδηγηση πως ειναι στη χωρα? εννοω οχι να νοικιασεις αυτοκινητο με οδηγο αλλα αν σου εδινε ντοπιος το αυτοκινητο του να το χρησιμοποιησεις θα το επιχειρουσες η θεωρεις οτι ειναι επικινδυνο?
εγω το ψιλοαπερριψα γιατι φοβαμαι 1. θα ειναι ψιλοσκοτωστρες οι οδηγοι και οι δρομοι 2. σε περιπτωση που γινει κατι και τρακαρουμε δε ξερω τις επιπτωσεις και τι μπλεξιμο μπορει να εχουμε

Δεν το τόλμησα κι έτσι δεν μπορώ να εκφέρω γνώμη. Η κίνηση στις μεγάλες πόλεις ειδικά στη Τεχεράνη είναι χαωτική, στους επαρχιακούς δρόμους δεν νομίζω ότι θα συναντούσες δυσκολίες. Δεν γνωρίζω τις επιπτώσεις σε περίπτωση ατυχήματος, ίσως μια έρευνα στο ίντερβετ να σου λύσει την απορία. Εμείς σε κάθε περίπτωση που χρειάστηκε αμάξι, το νοικιάσαμε με οδηγό

 

[giannismits]

Κάλλιο αργά παρά ποτέ..Έτσι δεν λένε?

Νόμιζα την είχα διαβάσει ολόκληρη την ιστορία αλλά τελικά τωρα την ολοκλήρωσα!
Τι να πω..απλά ΥΠΕΡΟΧΗ!

Αγαπημένα μου σημεία στην ιστορία οι πύργοι της σιωπής το Ισπαχάν η Καντοβάν και...η Σαμάνθα Φοξ!
Φαντάστηκα τη σκηνή που περιέγραψες και γελούσα μόνος μου!

Το Ιραν όπως βλέπεις είναι ένα από τα ταξίδια ''όνειρο'' που θέλω να κάνω.Απλά εγω το έχω στο μυαλό μου λίγο πιο περιπετειώδες..Θέλω να το κάνω οδικώς μέσω Τουρκίας με λεωφορείο ή τρένο!

Είτε έτσι είτε με αεροπλάνο θέλω πραγματικά να επισκευτώ αυτή τη χώρα.

Πάντως σ'ευχαριστώ γι'αυτη την εξαιρετική ιστορία.Είσαι κορυφή..ΤΕΛΟΣ!

 

[maιra1]

Μερικές φορές αισθάνομαι ότι το ευχαριστώ είναι πολύ....φτωχό. η ιστορία σου είναι μια τέτοια φορά.... Ευγνώμων που μας έκανες κοινωνούς της εμπειρίας σου και πάντα καλοτάξιδος!

 

[Voyager1]

θυμάσαι μήπως με ποια τοπικά πρακτορεία είχες συνεννοηθεί για τις κρατήσεις;; Στο tripadvisor εχει κριτικές για καταλύματα ωστόσο, δεν είναι διαθέσιμη ούτε η προβολή τιμών ούτε η κράτηση...

 

[hydronetta]

Η Ασούρα της Αυταπάρνησης
Το πένθος των σιιτών για τον Ιμάμη Χουσεΐν

Ακόμα ένα ενδιαφέρον άρθρο από το blog του Νικόλα Νταμον Παπαδημητρίου

 

[hydronetta]

Το σπαρακτικό μήνυμα στη μητέρα της της 26χρονης Ιρανής Reyhaneh Jabbari που απαγχονίστηκε γιατί σκότωσε το βιαστή της…

«Αγαπημένη Sholeh, σήμερα έμαθα ότι είναι η σειρά μου να αντιμετωπίσω την Qisas (το Ιρανικό καθεστώς εκπλήρωσης του νόμου της ανταπόδοσης). Νιώθω πληγωμένη γιατί δεν μου είπες εσύ ότι έχω φτάσει στην τελευταία σελίδα του βιβλίου της ζωής μου. Δεν πιστεύεις ότι έπρεπε να ξέρω; Ξέρεις πόση ντροπή νιώθω που είσαι στεναχωρημένη. Γιατί δεν μου έδωσες την ευκαιρία να φιλήσω το χέρι μου και εκείνο του πατέρα;
Ο κόσμος μου επέτρεψε να ζήσω ελεύθερη για 19 χρόνια. Εκείνο το απαίσιο βράδυ ήμουν εγώ εκείνη που έπρεπε να έχει πεθάνει. Το σώμα μου θα είχε πεταχτεί σε κάποια γωνιά της πόλης και, ύστερα από λίγες μέρες, η αστυνομία θα σε είχε πάει στο γραφείο του ανακριτή για να αναγνωρίσεις το πτώμα μου και εκεί θα μάθαινες ότι επίσης με είχαν βιάσει. Ο δολοφόνος δεν θα είχε βρεθεί ποτέ, εφόσον δεν έχουμε ούτε τα πλούτη ούτε τη δύναμή τους. Ύστερα θα συνέχιζες τη ζωή σου υποφέροντας και ντροπιασμένη. Λίγα χρόνια αργότερα θα πέθαινες από αυτό το βάσανο και αυτό θα ήταν όλο. Παρ' όλα αυτά, με αυτό το καταραμένο χτύπημα η ιστορία άλλαξε. Το σώμα μου δεν πετάχτηκε σε κάποια άκρη αλλά στον τάφο της φυλακής Evin και των μοναχικών της θαλάμων και τώρα στην όμοια με τάφο φυλακή Shar-e Ray. Αλλά παραδώσου στην μοίρα και μην παραπονιέσαι. Ξέρεις καλά ότι ο θάνατος δεν είναι το τέλος της ζωής
Μου έμαθες ότι ερχόμαστε στον κόσμο για να κερδίσουμε εμπειρίες και να πάρουμε μαθήματα και μαζί με κάθε άνθρωπο γεννιέται και μία ευθύνη. Έμαθα ότι κάποιες φορές πρέπει κανείς να παλέψει. Θυμάμαι που μου είπες ότι ο αμαξάς διαμαρτυρήθηκε για τον άντρα που με μαστίγωσε, αλλά εκείνος τον μαστίγωσε στο κεφάλι και στο πρόσωπο τόσο που τελικά τον σκότωσε. Μου είπες ότι για τη δημιουργία μιας αξίας θα πρέπει κανείς να επιμένει ακόμα και αν κάποιος πεθάνει. Μας έμαθες ότι στο σχολείο θα πρέπει να παραμένουμε «κυρίες» όταν αντιμετωπίζουμε καυγάδες και πειράγματα. Θυμάσαι πόσο πολύ επέμενες στον τρόπο συμπεριφοράς μας; Η συμβουλή σου ήταν λάθος τελικά. Όταν αυτό το περιστατικό συνέβη, οι διδαχές μου δεν με βοήθησαν. Το να είμαι παρούσα στο δικαστήριο με έκανε να φαίνομαι σαν ένας ψυχρός δολοφόνος και μια αδίστακτη εγκληματίας. Δεν έχυσα δάκρυα. Δεν παρακάλεσα. Δεν έσκυψα το κεφάλι μου γιατί είχα εμπιστοσύνη στο νόμο.
Αλλά κατηγορήθηκα ότι ήμουν αδιάφορη ως προς την αντιμετώπιση του εγκλήματος. Βλέπεις, δεν έχω σκοτώσει ούτε κουνούπι και τις κατσαρίδες της απομάκρυνα πιάνοντάς τες από τις κεραίες τους. Τώρα έχω γίνει ένας δολοφόνος εκ προ μελέτης. Η συμπεριφορά μου απέναντι στα ζώα μεταφράστηκε σαν θέληση να ήμουν αγόρι και ο δικαστής δεν ασχολήθηκε περισσότερο ώστε να παρατηρήσει ότι την περίοδο του περιστατικού έιχα μακρυά, βαμμένα νύχια. Πόσο αισιόδοξος είναι εκείνος που περίμενε δικαιοσύνη από δικαστές! Δεν έλαβε ποτέ υπ όψιν του το γεγονός ότι τα χέρια μου δεν ήταν τραχιά, σαν μιας γυναίκας που αθλείται, πόσο μάλλον μιας μποξέρ. Και αυτή τη χώρα, που έσπειρες την αγάπη γι' αυτή μέσα μου, δεν με ήθελε ποτέ και κανείς δεν με στήριξε όταν κάτω από τα χτυπήματα του ανακριτή έκλαιγα και άκουγα τους πιο χυδαίους χαρακτηρισμούς. Όταν και το τελευταίο σημάδι ομορφιάς έφυγε από εμένα και ξύρισαν το κεφάλι μου με αντάμειψαν με 11 μέρες στην απομόνωση.
Αγαπημένη Sholeh, μην κλάψεις με αυτά που ακούς. Όταν την πρώτη μέρα στο αστυνομικό τμήμα ένας ανύπανδρος άνδρας με πλήγωσε για τα νύχια μου κατάλαβα ότι την ομορφιά δεν την ψάχνει κανείς εδώ πέρα. Ούτε την ομορφιά της εμφάνισης, την ομορφιά των σκέψεων και των ευχών, έναν όμορφο γραφικό χαρακτήρας την ομορφιά των ματιών και του οράματος ή ακόμα και την ομορφιά μιας φωνής.
Αγαπημένη μου μητέρα, η ιδεολογία μου έχει αλλάξει και δεν ευθύνεσαι εσύ γι' αυτό. Τα λόγια μου δεν έχουν τέλος και έδωσα το μήνυμα σε κάποιον έτσι ώστε όταν θα εκτελεστώ χωρίς παρουσία σου, να δωθεί σε εσένα. Σου άφησα και πολύ γραπτό υλικό ως κληρονομιά. Παρ'όλα αυτά, πριν το θάνατό μου θέλω κάτι ακόμα από εσένα. Κάτι που θα πρέπει να μου προσφέρεις με όλη τη δύναμή σου και με κάθε τρόπο που μπορείς. Για την ακρίβεια είναι το μόνο πράγμα που θέλω από αυτόν τον κόσμο, από αυτή τη χώρα και από σένα. Ξέρω ότι χρειάζεσαι χρόνο γι' αυτό. Γι αυτό το λόγο σου λέω ένα μέρος της διαθήκης μου νωρίτερα. Σε παρακαλώ μην κλαις και άκου. Θέλω να πας στο δικαστήριο και τους πεις το αίτημά μου. Δεν μπορώ να γράψω τέτοιο γράμμα μέσα από τη φυλακή για να εγκριθεί από τον διευθυντή της. Για μια ακόμα φορά πρέπει να υποφέρεις εξαιτίας μου. Είναι το μοναδικό πράγμα για το οποίο ακόμα και αν εκλιπαρούσες γι' αυτό δεν θα θύμωνα, αν και σου έχω πει πολλές φορές να μην παρακαλέσεις για να με σώσεις από την εκτέλεση.
Καλή μου μητέρα, αγαπημένη Sholeh, μόνη πιο αγαπημένη σε μένα από τη ζωή μου. Δεν θέλω να σαπίσω κάτω από το χώμα. Δεν θέλω τα μάτια μου ή η νεαρή μου καρδιά να γίνουν σκόνη. Παρακάλεσε να κανονιστεί έτσι ώστε με το που απαγχονιστώ η καρδιά μου, τα νεφρά, τα μάτια, τα κόκκαλά μου και οτιδήποτε άλλο μπορεί να μεταμοσχευτεί να παρθεί από το σώμα μου και να δωθεί σε κάποιον που το έχει ανάγκη, σαν δώρο. Δεν θέλω ο παραλήπτης να γνωρίζει το όνομά μου, να μου αγοράσει λουλούδια ή ακόμα και να προσευχηθεί για μένα. Σου λέω από τα βάθη της καρδιάς μου ότι δεν θέλω έναν τάφο για να έρχεσαι να θρηνείς και να υποφέρεις. Δεν θέλω να φορέσεις τίποτα μάυρο για εμένα. Κάνε ό,τι μπορείς για να ξεχάσεις τις δύσκολες μέρες μου. Δώσε με στον άνεμο να με πάρει μακρυά. Αυτός ο κόσμος δεν μας αγάπησε. Δεν ήθελε τη μοίρα μου. Και τώρα παραδίνομαι και καλοδέχομαι τον θάνατο. Γιατί στο δικαστήριο του Θεού θα καταδικάσω τους επιθεωρητές, θα καταδικάσω τον επιθεωρητή Shamlou, θα καταδικάσω τον δικαστή και τους δικαστές του ανώτατου δικαστηρίου της χώρας που με έδειραν όταν ήμουν ξύπνια και δεν σταμάτησαν να με παρενοχλούν. Στο δικαστήριο του Δημιουργού θα καταδικάσω τον γιατρό Farvandi, θα κατηγορήσω τον Qassem Shabani και όλους εκείνους που από άγνοια ή με τα ψέμματά τους με αδίκησαν και καταπάτησαν τα δικαιώματά μου και δεν έδωσαν σημασία στο γεγονός ότι αυτό που φαίνεται πολλές φορές διαφέρει από αυτό που είναι.
Αγαπημένη μου Sholeh με την μαλακή καρδιά, στον άλλο κόσμο θα είμαστε εγώ και εσύ οι κατήγοροι και οι άλλοι οι κατηγορούμενοι. Ας δούμε τι θέλει ο Θεός. Ήθελα να σε αγκαλιάσω πριν πεθάνω. Σ' αγαπώ. Reyhaneh

Περισσότερα: http://www.lifo.gr/now/world/54679

 

[hydronetta]

Το ότι στη Τεχεράνη θα θρηνούσαν μαζικά την πρώιμη απώλεια από καρκίνο 30 χρονου "ποπ" συνθέτη κι ερμηνευτή είναι κάτι που ακούγεται εξωπραγματικό. Για μια χώρα όπου επισήμως επιτρέπεται μόνο η παραδοσιακή μουσική…
Φαίνεται όμως πώς ο Morteza Pashaei "μιλούσε" στις ψυχές των Ιρανών με τη μουσική του
Πηγή: http://www.tanea.gr/news/world/article/5180568/iran-khdeythke-nearos-moysikos-ths-pop/

Στίχοι

 

[dimosf]

Παναγιώτη ένα μεγάλο και ξεχωριστό ευχαριστώ!
Στη διάρκεια του ταξιδιού μας στο υπέροχο Ιράν η ιστορία σου αποτέλεσε για μας οδηγό.
Νάσαι καλά να συνεχίσεις για πολλά πολλά χρόνια την προσφορά σου στο φόρουμ και σε όσους χρειάζονται αξιόπιστες πληροφορίες για ξεχωριστούς προορισμούς.
Και πάλι σε ευχαριστώ!