Γουατεμάλα Μεξικό Οι ψίθυροι της φωτιάς και των κυμάτων

[tripakias]

Περιμενω να δω την εξελιξη της ιστοριας για να αποφασισω αν θα ειδοποιησω τη γυναικα σου ή οχι

Λες να μην τα ξέρει;

 

[tripakias]

Σε περίπου είκοσι λεπτά πατούσα το πόδι μου σε ένα από τα ομορφότερη μέρη του Μεξικού. Είναι πολύ ευχάριστο το συναίσθημα να συναντάς ανθρώπους που τους αισθάνεσαι δικούς σου αλλά και αρκετά περίεργο που μέχρι πριν μια βδομάδα περίπου δεν τους ήξερες. Πως είναι δυνατόν να περνάς τόσο καλά με ξένους; Και να περνούν κι αυτοί καλά μαζί σου;

Ο Samy ήρθε να με παραλάβει και να με οδηγήσει στο κατάλυμα που ήταν λιγότερο από 5 λεπτά με τα πόδια από το λιμάνι. Ο Walid είχε φροντίσει να κλείσει ένα συμπαθητικό τρίκλινο δωμάτιο με μια χαλαρωτική βεράντα για να περάσουμε το βράδι μας. Ήταν ήδη πολύ αργά και κάπως κουρασμένοι όλοι μας για βραδινή έξοδο. Είχαν αγοράσει μερικά σνακ και μπύρες κι έτσι αρκεστήκαμε σε αυτά για να κατευνάσουμε την πείνα μας.

Το πρωί είχαμε κανονίσει να εξερευνήσουμε το μικρό νησάκι που κείται εκεί που εφάπτονται ο κόλπος του Μεξικού και η Καραϊβική. Ένας από τους καλύτερους τρόπου για να περιπλανηθείς στο νησί είναι να νοικιάσεις golf cart. Έτσι κάναμε κι εμείς. Είναι λίγο άβολα για αυτόν που κάθεται πίσω και ανάποδα αλλά οι αποστάσεις είναι μικρές. Εξάλλου το μοιράσαμε και καθόμασταν εναλλάξ.

Ξεκινήσαμε λοιπόν με προορισμό την Punta Sur και τα ερείπια των Μάγιας. Εκεί υπάρχει ένας αρχαιολογικός τόπος, στην πραγματικότητα κάτι πέτρες προσπαθούν να μείνουν συγκολλημένες ίσως για να διατηρήσουν μια κάποια αξία για την ύπαρξη τους. Αν μη τι άλλο, την παράσταση στο σκηνικό κλέβει το γαλάζιο και η αλμυρή αύρα της θάλασσας.

Οι πέτρες αυτές μπορεί εμένα να μην με συγκίνησαν, αλλά για την ιστορία ανήκουν στο βωμό της θεάς Ixchel, της θεάς της Σελήνης αλλά και του έρωτα, της γονιμότητας, του νερού, της υφαντουργίας και της ιατρικής. Οι γυναίκες των Μάγιας λοιπόν έφερναν τις προσφορές τους εδώ παρακαλώντας για τη γονιμότητα τους. Αλλά ακόμη και σήμερα υπάρχουν κάποια κεράκια αναμμένα.

Λίγο πιο κάτω βρίσκεται το Mirador όπου μπορείς να δεις να απλώνεται μπροστά σου η Καραϊβική και ο Βράχος της Αυγής (Acantilado del Amanecer), το ανατολικότερο σημείο του Μεξικού. Το μέρος που βλέπει πρώτο το φως του ήλιου κάθε πρωί.

Επόμενος σταθμός ήταν το Tortuganja, ένα καταφύγιο θαλάσσιας χελώνας που φαινόταν πως έκανε εξαιρετική δουλειά. O Walid ήταν τόσο ενθουσιασμένος που θα το επισκεπτόμασταν και φρόντισε πριν πάμε να μάθουμε τα πάντα για το καταφύγιο. Μόνο που όταν φτάσαμε ανακαλύψαμε πως το καταφύγιο είχε κλείσει από τον Σεπτέμβριο του 2021.

Μετά την απογοήτευση περιπλανηθήκαμε για λίγη ώρα στους δρόμους της πόλης χαζεύοντας τα κτίρια και τα χρώματα που τα διακοσμούσαν και τελικά επιστρέψαμε προς τα νότια του νησιού και στο Kin Ha (πρώην Parque de los Suenos), ένα club μικρό διαμαντάκι με εστιατόριο, pool bar, ξύλινες προβλήτες που εισέρχονται στα βαθιά και είναι ιδανικές για βουτιές. Στις εγκαταστάσεις του μπορείς να κάνεις snorkeling, kayak, sup κλπ. και να συναντήσεις στο άσχετο κάποιους που τους έχεις ξαναδεί...Όπως η παρέα του Καναδού-Κεμπεκουά που λίγες μέρες πριν γιόρτασε τα γενέθλια μαζί με τον Walid. Πέρα από τον 30χρονο Gilbert μαζί του ήταν η Alice, η Maggie, o Florian και o Nounou (άκου εκεί όνομα). Αδέρφια και ξαδέρφια από το Μόντρεαλ, αρχιτέκτονες, πολιτικοί και μηχανολόγοι μηχανικοί, ιδιοκτήτες κατασκευαστικής εταιρείας που εξειδικεύεται στην κατασκευή μονοκατοικιών, είπαν αυτοί, επαύλεων θα έλεγα εγώ, όπως είδα σε φωτογραφίες και βίντεο που έδειξαν. Η ώρα κυλούσε ευχάριστα με ποτό, φαγητό, παιχνίδι και καλή παρέα αλλά ο στόχος ήταν να μετακινηθούμε στην Playa Norte πριν το ηλιοβασίλεμα.

Η Playa Norte βρίσκεται όπως φανερώνει και το όνομα της στα βόρεια του νησιού. Πολυβραβευμένη παραλία που θεωρείται από τις καλύτερες του κόσμου. Ψιλή ολόλευκη άμμος και ρηχά ήσυχα τιρκουάζ νερά. Μια παραλία που δεν έχει να ζηλέψει τίποτα από αυτές της Χαλκιδικής.

Ο ήλιος ήταν ιδιαίτερα έντονος και θέλησα να βάλω λίγο επιπλέον αντιηλιακό. Ο Samy προσφέρθηκε να μου απλώσει στην πλάτη αλλά το έκανε τόσο άγαρμπα που τον έδιωξα και ζήτησα από την Alice που ήταν δίπλα αν μπορεί να συνεχίσει. Με βοήθησε με τα απαλά της χέρια. Όλοι οι άλλοι ήταν μέσα στη θάλασσα εκείνη την ώρα. Σε λίγο πήγε να βουτήξει και ο Samy. Από επαγγελματική διαστροφή ήθελα να μάθω περισσότερα για τη δουλειά της Alice και των υπολοίπων. Τα υλικά που χρησιμοποιούν, τη νομοθεσία, τα κόστη κ.α. Ήθελε κι αυτή να μάθει για τον κατασκευαστικό κλάδο στην Ελλάδα αλλά δεν μπορούσα να τις δώσω πολλές φρέσκιες πληροφορίες καθώς έχω πολλά χρόνια να ασχοληθώ επαγγελματικά. Μου έδειξε μία εκκλησία που είχε αγοράσει ένας εύπορος κάτοικος του Μόντρεαλ και την μετέτρεπε σε κατοικία με εσωτερική πισίνα. "Τελευταία πωλούνται πολλές εκκλησίες σε καλές τιμές αλλά λίγοι τις αγοράζουν λόγω μεγάλου κόστους συντήρησης" μου είπε. Παραξενεύτηκα είναι η αλήθεια και αν και το είχα ξανακούσει εκκλησία να μετατρέπεται σε κατοικία ή κατάστημα εστίασης, δεν περίμενα να βγαίνουν συνεχώς πωλητήρια για εκκλησίες. Σκέφτηκα πως στην Ελλάδα αν κάποιος τολμούσε να αγοράσει μια εκκλησία δεν θα μπορούσε να την κάνει τίποτε άλλο από εκκλησία. Αν πήγαινε ένα βήμα παραπέρα και την έφτιαχνε σπίτι ή μαγαζί νομίζω πως θα του το έκαιγαν σύντομα. Χώρια που θα λάμβανε πρόστιμα από εφορίες αρχαιοτήτων, νεοτέρων μνημείων και τα συναφή.

Η Alice μου ζήτησε να της απλώσω κι εγώ αντιηλιακό στην πλάτη. Μέχρι να βγουν οι άλλοι από το νερό της έδωσα το πρώτο φιλί. Σιγά σιγά άρχισαν να έρχονται οι υπόλοιποι. Τα κινητά πήραν φωτιά απαθανατίζοντας το ηλιοβασίλεμα κι ύστερα μεταφερθήκαμε προς το μπαρ. Είχε σκοτεινιάσει αρκετά και είχαν ανάψει δάδες. Μουσική, χορός, ποτό σαν να ζούσαμε το δεύτερο μέρος των γενεθλίων. Μετά από κάποιες ώρες η Alice με τράβηξε στην άμμο. Έκανε λίγο ψύχρα και μας σκέπασε με το παρεό της. Έγειρε το κεφάλι της στον ώμο μου. Η μουσική ήταν δυνατή μα αν ήσουν δίπλα μου θα μπορούσες να ακούσεις τους χτύπους της καρδιάς μου. Ωστόσο εμένα μου τράβηξαν την προσοχή οι ψίθυροι της φωτιάς και των κυμάτων.

Ο Gilbert, αδερφός της Alice φεύγοντας μου είπε χαριτολογώντας: "Νόμιζα πως ήσουν παντρεμένος και πως στα γενέθλια ήταν και η γυναίκα σου". "Καλά νόμιζες" του απάντησα, αλλά δεν πρέπει να του άρεσε.

 

[varioAthens]

Σε περίπου είκοσι λεπτά πατούσα το πόδι μου σε ένα από τα ομορφότερη μέρη του Μεξικού. Είναι πολύ ευχάριστο το συναίσθημα να συναντάς ανθρώπους που τους αισθάνεσαι δικούς σου αλλά και αρκετά περίεργο που μέχρι πριν μια βδομάδα περίπου δεν τους ήξερες. Πως είναι δυνατόν να περνάς τόσο καλά με ξένους; Και να περνούν κι αυτοί καλά μαζί σου;

Γιατι, οπως εχει πει και ενας ψυχολογος (σε ελευθερη αποδοση): "Ολοι μας φαινονται τελειοι μεχρι να τους γνωρισουμε καλυτερα".