tripakias
Member
- Μηνύματα
- 8.178
- Likes
- 12.788
- Επόμενο Ταξίδι
- Λατινική Αμερική
- Ταξίδι-Όνειρο
- Εκεί
Πηγαίνοντας για ντους ανακάλυψα μια δυσκολία στο να σηκώσω το αριστερό μου χέρι. Κάθε προσπάθεια να σηκωθεί πάνω από το ύψος του ώμου ήταν επώδυνη έως αδύνατη. Με το ζόρι μπορούσε να φτάσει τις ενενήντα μοίρες από τον κορμό μου. Και πως βγάζουμε τώρα τα ρούχα;
Είχαμε κανονίσει με τα παιδιά να ετοιμαστούμε γρήγορα γιατί πεινούσαμε και οι τρεις. "Μάγκες θα περιμένετε" σκέφτηκα. Μου πήρε πάνω από 15 λεπτά με το ρολόι για να καταφέρω να βγάλω το tank top που φορούσα και λούστηκα στον ιδρώτα μέχρι να τα καταφέρω.
Όταν βγήκα από το ντους τους το ανέφερα και ανέλαβε η επιστήμη. Αρχικά σκέφτηκα να ρωτήσω τον Ernesto για κάποιο νοσοκομείο ή κέντρο όπου θα μπορούσα να βγάλω ακτινογραφία. Ο Samy με σταμάτησε και μου είπε πως δεν θα μου κάνουν τίποτα στο νοσοκομείο. Το έπιασε λίγο, συμπέρανε πως ήταν μυϊκό κι έβγαλε ένα βαλιτσάκι με φάρμακα. Μου έδωσε ένα αντιφλεγμονώδες και παρακεταμόλη και έψαχνε να βρει ένα τζελ για επάλειψη, το οποίο και δεν μπορούσε να το βρει. Τελικά το είχε πάρει ο Walid για να αλείψει το λαιμό του. Μου έδωσε οδηγίες κάθε πότε να τα παίρνω κι αν το επόμενο πρωί υπήρχε επιδείνωση τότε θα έπρεπε να πάμε σε νοσοκομείο. "Μόνο που το σημείο που εφαρμόζεις τζελ..." μου είπε "...δεν πρέπει να το βλέπει ο ήλιος". Μου έκανε την καρδιά περιβόλι. Είχα προγραμματίσει την επόμενη μέρα να γυρίσω στο Cancun και από εκεί να πετάξω για Chetumal, ύστερα να μπω Μπελίζ κλπ. κλπ. Είχα βγάλει και εισιτήριο για την πτήση Cancun-Chetumal. Merde!
Το τζελ, αν και έκαιγε, έκανε δουλίτσα και με ανακούφισε αρκετά. Τόσο όσο να μπορέσω να ντυθώ με τη βοήθεια των παιδιών όμως. Δειπνίσαμε σε ένα εστιατόριο απέναντι από την πλατεία διαλέγοντας να καθίσουμε σ' ένα τραπέζι στον εξωτερικό χώρο κάτω από κάτι καμάρες. Το φαγητό τίμιο, ικανοποιητικό και εκείνο που έκλεψε την παράσταση ήταν το γουακαμόλε του. Το γουακαμόλε ήταν το τυπικό shared που είχαμε σε κάθε μας παραγγελία. Ο Walid -αλλά και ο Samy- ισχυριζόταν πως φτιάχνει απίθανο γουακαμόλε και όλα που είχαμε φάει μέχρι τώρα τα βαθμολογούσε κάτω του 8 (10 έπαιρνε το δικό του). Εκείνη τη μέρα το γουακαμόλε πήρε 9,5! Δεν έχω φάει ακόμη από το γουακαμόλε του αλλά αν όντως φτιάχνει καλύτερο από αυτό που πήρε 9,5, θα είναι όντως θεϊκό!
Μεταξύ των highlights της βραδιάς θα προσθέσω και μια κηδεία που πέρασε από μπροστά μας ενώ τρώγαμε. Κηδεία με μπάντα, φέρετρο, νεκροφόρα, μαυροφορεμένους, μωβ σάβανα. Κηδεία με τα όλα της. Θα μπορούσε να είναι μία κηδεία κάποιου επίσημου ή αναγνωρίσιμου ατόμου, αλλά επρόκειτο για την κηδεία του καρναβαλιού. Το Καρναβάλι 2024 είχε τελειώσει με κάθε επισημότητα στο Valladolid.
Είχαμε κανονίσει με τα παιδιά να ετοιμαστούμε γρήγορα γιατί πεινούσαμε και οι τρεις. "Μάγκες θα περιμένετε" σκέφτηκα. Μου πήρε πάνω από 15 λεπτά με το ρολόι για να καταφέρω να βγάλω το tank top που φορούσα και λούστηκα στον ιδρώτα μέχρι να τα καταφέρω.
Όταν βγήκα από το ντους τους το ανέφερα και ανέλαβε η επιστήμη. Αρχικά σκέφτηκα να ρωτήσω τον Ernesto για κάποιο νοσοκομείο ή κέντρο όπου θα μπορούσα να βγάλω ακτινογραφία. Ο Samy με σταμάτησε και μου είπε πως δεν θα μου κάνουν τίποτα στο νοσοκομείο. Το έπιασε λίγο, συμπέρανε πως ήταν μυϊκό κι έβγαλε ένα βαλιτσάκι με φάρμακα. Μου έδωσε ένα αντιφλεγμονώδες και παρακεταμόλη και έψαχνε να βρει ένα τζελ για επάλειψη, το οποίο και δεν μπορούσε να το βρει. Τελικά το είχε πάρει ο Walid για να αλείψει το λαιμό του. Μου έδωσε οδηγίες κάθε πότε να τα παίρνω κι αν το επόμενο πρωί υπήρχε επιδείνωση τότε θα έπρεπε να πάμε σε νοσοκομείο. "Μόνο που το σημείο που εφαρμόζεις τζελ..." μου είπε "...δεν πρέπει να το βλέπει ο ήλιος". Μου έκανε την καρδιά περιβόλι. Είχα προγραμματίσει την επόμενη μέρα να γυρίσω στο Cancun και από εκεί να πετάξω για Chetumal, ύστερα να μπω Μπελίζ κλπ. κλπ. Είχα βγάλει και εισιτήριο για την πτήση Cancun-Chetumal. Merde!
Το τζελ, αν και έκαιγε, έκανε δουλίτσα και με ανακούφισε αρκετά. Τόσο όσο να μπορέσω να ντυθώ με τη βοήθεια των παιδιών όμως. Δειπνίσαμε σε ένα εστιατόριο απέναντι από την πλατεία διαλέγοντας να καθίσουμε σ' ένα τραπέζι στον εξωτερικό χώρο κάτω από κάτι καμάρες. Το φαγητό τίμιο, ικανοποιητικό και εκείνο που έκλεψε την παράσταση ήταν το γουακαμόλε του. Το γουακαμόλε ήταν το τυπικό shared που είχαμε σε κάθε μας παραγγελία. Ο Walid -αλλά και ο Samy- ισχυριζόταν πως φτιάχνει απίθανο γουακαμόλε και όλα που είχαμε φάει μέχρι τώρα τα βαθμολογούσε κάτω του 8 (10 έπαιρνε το δικό του). Εκείνη τη μέρα το γουακαμόλε πήρε 9,5! Δεν έχω φάει ακόμη από το γουακαμόλε του αλλά αν όντως φτιάχνει καλύτερο από αυτό που πήρε 9,5, θα είναι όντως θεϊκό!
Μεταξύ των highlights της βραδιάς θα προσθέσω και μια κηδεία που πέρασε από μπροστά μας ενώ τρώγαμε. Κηδεία με μπάντα, φέρετρο, νεκροφόρα, μαυροφορεμένους, μωβ σάβανα. Κηδεία με τα όλα της. Θα μπορούσε να είναι μία κηδεία κάποιου επίσημου ή αναγνωρίσιμου ατόμου, αλλά επρόκειτο για την κηδεία του καρναβαλιού. Το Καρναβάλι 2024 είχε τελειώσει με κάθε επισημότητα στο Valladolid.
